Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.39.2017.2.AK
z 11 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2017 r. (data wpływu 14 marca 2017r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 kwietnia 2017r. (data wpływu 26 kwietnia 2017r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych dotyczących budowy zatok autobusowych oraz nabycia i montażu wiat przystankowych realizowanych w ramach Inwestycji pn. „...” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych dotyczących budowy zatok autobusowych oraz nabycia i montażu wiat przystankowych realizowanych w ramach Inwestycji pn. „...”
  

• prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych dotyczących budowy infrastruktury wodno-kanalizacyjnej w przypadku realizacji Wariantu 1,
  

• braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych dotyczących budowy infrastruktury wodno-kanalizacyjnej w przypadku realizacji Wariantu 2,
  

• braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych dotyczących pozostałych robót budowlanych (innych niż budowa zatok autobusowych, nabycie i montaż wiat przystankowych oraz budowa infrastruktury wodno-kanalizacyjnej) realizowanych w ramach Inwestycji pn. „...”.
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 kwietnia 2017r. (data wpływu 26 kwietnia 2017r.) w zakresie doprecyzowania opisanego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

… - Miasto na prawach powiatu (dalej: „Wnioskodawca” lub „Miasto”) jest podatnikiem VAT czynnym. Zgodnie z art. 92 ust. 2 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie. Stosownie do przepisów ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, Miasto jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie gminnym). Miasto realizuje swoje zadania własne, które polegają na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, jak również z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów (art. 7 i 8 tej ustawy).

Celem wykonywania zadań nałożonych na Miasto mocą odrębnych ustaw Miasto tworzy jednostki organizacyjne, a także zawiera umowy z innymi podmiotami (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Wśród jednostek organizacyjnych znajdują się jednostki powołane w celu realizacji zadań własnych Miasta z zakresu gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego oraz lokalnego transportu zbiorowego.

Do jednostek powołanych celem realizacji ww. zadania własnego Miasta należy Zarząd Dróg i Transportu w … (dalej: „ZDiT”) - jednostka budżetowa Miasta finansowana i rozliczana z budżetu Wnioskodawcy. Od 1 stycznia 2017r. ZDiT dokonuje wspólnego z Miastem rozliczania podatku od towarów i usług, występując wraz z Miastem jako jeden czynny podatnik VAT. Głównym przedmiotem działalności ZDiT jest zarządzanie drogami publicznymi w granicach administracyjnych Miasta oraz zapewnienie mieszkańcom Miasta dostępu do lokalnego transportu zbiorowego.

Szczegółowy zakres zadań został określony w statucie ZDiT, zgodnie z którym przedmiotem działalności tej jednostki jest:

1. wykonywanie w imieniu Prezydenta Miasta … obowiązków zarządcy dróg krajowych, wojewódzkich, powiatowych, gminnych, zwanych dalej drogami publicznymi w granicach administracyjnych Miasta oraz zarządcy terenu w zakresie dróg wewnętrznych zlokalizowanych na terenach zarządzanych przez Miasto …, przekazanych do zarządu jednostce, w szczególności planowanie, budowa, przebudowa i remonty dróg, prowadzenie laboratorium badań drogowych oraz utrzymanie i ochrona dróg i drogowych obiektów inżynierskich w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1440, ze zm.), z wyłączeniem obowiązków utrzymania czystości i porządku na drogach, utrzymania zieleni przydrożnej oraz zadań zarządcy dróg związanych z ochroną środowiska;
2. wykonywanie, w imieniu Prezydenta Miasta …, zadań zarządcy dróg publicznych i wewnętrznych, o których mowa w pkt 1, wynikających z ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym ustawa z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 128);
3. wykonywanie w imieniu Prezydenta Miasta …, zadań organizatora publicznego transportu zbiorowego, w szczególności: planowanie, zlecanie i kontrola jakości usług przewozowych, dystrybucja biletów obowiązujących w lokalnym transporcie zbiorowym oraz zapewnienie odpowiednich warunków funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego, w rozumieniu ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 1867, ze zm.).
4. wydawanie w imieniu Prezydenta Miasta …, licencji lub zezwoleń na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób lub rzeczy w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2010 r. transporcie drogowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 1907, z póżn. zm.);
5. inicjowanie i realizacja, w imieniu Prezydenta Miasta …, zadań własnych gminy w zakresie publicznego transportu zbiorowego obejmujących budowę, przebudowę, rozbudowę, modernizację i remonty obiektów i urządzeń związanych z funkcjonowaniem publicznego transportu zbiorowego, w szczególności przystanków komunikacyjnych, dworców i innych obiektów służących pasażerom, w rozumieniu ustawy o publicznym transporcie zbiorowym.
   
   

ZDiT uzyskuje przychody w związku z organizowaniem transportu pasażerskiego. Są to przychody m.in. z następujących źródeł:

1. sprzedaż biletów komunikacji miejskiej,
2. najem powierzchni reklamowej na wiatach przystankowych,
3. opłaty pobierane przez przewoźników za zatrzymywanie się na przystankach,
4. opłaty (mandaty) za jazdę bez ważnego biletu,
5. odszkodowania za uszkodzone mienie,
6. odsetki z rachunków bankowych.
   
   

ZDiT uzyskuje przychody zarówno podlegające opodatkowaniu VAT (np. sprzedaż biletów komunikacji miejskiej, najem powierzchni reklamowych), jak i przychody niepodlegające opodatkowaniu (np. opłaty za jazdę bez ważnego biletu, opłaty pobierane za zatrzymywanie się na przystankach przez innych przewoźników).

Od dnia 1 lipca 2016 r. na podstawie uchwały Rady Miejskiej nr … z dnia 9 marca 2016 r. obowiązki ZDiT w zakresie;

1. prowadzenia obsługi inwestorskiej na rzecz Miasta w trybie inwestora bezpośredniego,
2. prowadzenia obsługi inwestorskiej w trybie zastępstwa inwestycyjnego,

przejął Zarząd Inwestycji Miejskich (dalej: „ZIM”). ZIM jest jednostką budżetową Miasta, powołaną uchwałą Nr … Rady Miejskiej w … z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie utworzenia nadania statutu dla jednostki budżetowej o nazwie Zarząd Inwestycji Miejskich.

Działalność ZDiT i ZIM jest prowadzona w oparciu o roczny plan finansowy Miasta. Niezależnie od powyższego, Wnioskodawca jest założycielem Zakładu Wodociągów i Kanalizacji Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „ZWiK/…”), w której Miasto posiada 100% udziałów. ZWiK jest podatnikiem VAT czynnym, odrębnym od Miasta.

Przedmiotem działalności ZWiK /… jest m.in.:

• pobór, uzdatnianie i dostarczanie wody (PKD - 36.00.Z);
  

• odprowadzanie i oczyszczanie ścieków (PKD - 37.00.Z);
  

• roboty związane z budową obiektów inżynierii wodnej (PKD - 42.91.Z).
  
  

Źródłami przychodów ZWiK/… są opłaty uzyskiwane od mieszkańców Miasta za usługi dostawy wody. Opłaty te podlegają opodatkowaniu VAT.

Miasto planuje w kolejnych latach rozpocząć inwestycję pn. „...” (dalej: „Inwestycja”). W ramach realizacji Inwestycji przewiduje się:

1. przebudowę ulicy na długości 3,3 km,
2. budowę obustronnych chodników na całej długości,
3. budowę ścieżki rowerowej na całej długości,
4. budowę zatok autobusowych (wraz z nabyciem i montażem wiat przystankowych),
5. budowę zjazdów indywidualnych,
6. budowę sygnalizacji świetlnej,
7. budowę kanalizacji deszczowej,
8. wykonanie zbiorników retencyjno-infiltracyjnych, przebudowę skrzyżowań, przebudowę przejazdów kolejowych,
9. budowę oświetlenia ulicznego,
10. przebudowę sieci energetycznej,
11. przebudowę wodociągu.
    
    

Infrastruktura drogowa wybudowana przez ZIM w ramach realizacji Inwestycji będzie zarządzana przez ZDiT. Część infrastruktury - w szczególności zatoki autobusowe - będzie wykorzystywana przez ZDiT m.in. w ramach działalności opodatkowanej VAT tj. transportu miejskiego.

Infrastruktura wodno-kanalizacyjna zostanie natomiast wykorzystana przez Miasto w jednym z następujących wariantów:

Wariant 1 - infrastruktura zostanie wniesiona jako wkład niepieniężny do ZWiK/…, w zamian za co Wnioskodawca otrzyma udziały o odpowiedniej wartości ZWiK/… będzie wykorzystywało infrastrukturę do działalności opodatkowanej VAT. Mieszkańcy, których budynki zostaną podłączone do nowo wybudowanej sieci kanalizacyjnej, będą zawierać umowy o odprowadzanie ścieków czy dostarczanie bieżącej wody ze ZWiK /….

Wariant 2 - infrastruktura zostanie nieodpłatnie udostępniona na rzecz ZWiK/…. Podobnie jak w Wariancie 1, ZWiK/… będzie wykorzystywało infrastrukturę do działalności opodatkowanej VAT, a mieszkańcy będą zawierać umowy o odprowadzanie ścieków czy dostarczanie bieżącej wody ze ZWiK/….

W związku z faktem, że Inwestycja nie weszła jeszcze w fazę realizacji, obecnie nie jest wiadomym, który z powyższych wariantów zostanie ostatecznie zrealizowany przez Miasto. Wnioskodawca zamierza pozyskać środki na realizację ww. Inwestycji ze środków Unii Europejskiej- działanie III.2 Drogi w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województw … na lata 2014 - 2020. W związku z powyższym, Miasto zobowiązane jest uzyskać interpretację indywidualną potwierdzającą zakres prawa do odliczenia VAT naliczonego od wydatków dotyczących Inwestycji, a w konsekwencji wskazania w jakiej część VAT stanowił będzie wydatek niekwalifikowany.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany udzielił następujące odpowiedzi na pytania zawarte w wezwaniu wniosku:

1. Czy towary i usługi nabywane do realizacji inwestycji objętych pytaniem nr 1 i nr 4, Wnioskodawca wraz z jednostkami budżetowymi będzie wykorzystywał zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.)?
   
   

Miasto pragnie podkreślić, że powyższe pytanie dotyczy w istocie stanowiska własnego Miasta w zakresie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym Miasto wyjaśnia, że w jego ocenie towary i usługi nabywane do realizacji inwestycji objętych pytaniem nr 1 Wnioskodawca wraz z jednostkami budżetowymi będzie wykorzystywał do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Towary i usługi nabywane do realizacji inwestycji objętych pytaniem nr 4 Wnioskodawca wraz z jednostkami budżetowymi będzie wykorzystywał do celów innych niż działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

2. W sytuacji, gdy towary i usługi nabywane do realizacji inwestycji objętych pytaniem nr 1 i nr 4 będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wraz z jednostkami budżetowymi zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, czy istnieje możliwość przyporządkowania wydatków w całości do celów wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług?
   
   

Jako Miasto wskazywało w odpowiedzi na pytanie nr 1, towary i usługi nabywane do realizacji inwestycji objętych pytaniem nr 1 będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wraz z jednostkami budżetowymi wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Towary i usługi nabywane do realizacji inwestycji objętych pytaniem nr 4 nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wraz z jednostkami budżetowymi do celów prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z powyższym, nie będzie potrzeby przyporządkowywania poniesionych wydatków do poszczególnych rodzajów działalności (tj. działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza).

3. Do jakich czynności Wnioskodawca za pośrednictwem jednostek budżetowych będzie wykorzystywał nabywane towary i usługi związane z realizacją inwestycji objętych pytaniem nr 1 i nr 4:
• opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,
  
• zwolnionych od podatku od towarów i usług,
  
• niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Miasto pragnie podkreślić, że powyższe pytanie dotyczy w istocie stanowiska własnego Miasta w zakresie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego.

W ocenie Wnioskodawcy, Miasto za pośrednictwem jednostek budżetowych będzie wykorzystywało nabywane towary i usługi związane z realizacją inwestycji nr 1 do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (sprzedaż biletów komunikacji miejskiej, najem powierzchni reklamowych na wiatach przystankowych) oraz do czynności niepodlegających opodatkowaniu (opłaty za jazdę bez ważnego biletu, opłaty od przewoźników za zatrzymywanie się na przystankach). Natomiast towary i usługi nabywane w związku z realizacją inwestycji nr 4 będą w ocenie Wnioskodawcy wykorzystywane przez Miasto za pośrednictwem jednostek budżetowych do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

4. W sytuacji gdy nabywane do realizacji inwestycji objętych pytaniem nr 1 i nr 4 towary i usługi będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych i zwolnionych, czy będzie istniała możliwość przyporządkowania całości lub części kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów czynności?
   
   

W ocenie Wnioskodawcy towary i usługi nabywane do realizacji inwestycji objętych pytaniem nr 1 będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę wraz z jednostkami budżetowymi do czynności opodatkowanych i niepodlegających opodatkowaniu.

Natomiast towary i usługi nabywane do realizacji inwestycji objętych pytaniem nr 4 będą w ocenie Miasta wykorzystywane przez Wnioskodawcę wraz z jednostkami budżetowymi do czynności niepodlegających opodatkowaniu. W związku z powyższym, nie będzie potrzeby przyporządkowywania poniesionych wydatków do poszczególnych rodzajów czynności.

5. Czy realizacja inwestycji objętych zakresem pytań należy do zadań własnych Miasta, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r., poz.814, z późn. zm.)?
   
   

Miasto pragnie podkreślić, że powyższe pytanie dotyczy w istocie stanowiska własnego Miasta w zakresie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego.

Odnosząc się do samego pytania Miasto wyjaśnia, że w ocenie Wnioskodawcy realizacja inwestycji objętych zakresem pytania nr 1 i nr 4 należeć będzie do zadań własnych Miasta, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 6 i pkt 12 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym.

Miasto wskazuje również, że beneficjentem inwestycji objętych zakresem pytań będzie Województwo …, gdyż będą one realizowane jako element rozbudowy drogi wojewódzkiej nr ….

Faktury dokumentujące poniesione wydatki związane z realizacją inwestycji objętych zakresem pytania nr 1 i nr 4 będą wystawiane na Miasto …. W obu wariantach umowę na dostawę wody i odbiór ścieków zawierane będą z mieszkańcami przez ZWiK /…. W ocenie Miasta czynność wniesienia aportem infrastruktury jako wkładu niepieniężnego do ZWIK będzie czynnością opodatkowaną - Miasto w zamian za wnoszoną aportem infrastrukturę otrzyma udziały w Spółce o wartości równej wartości infrastruktur. Miasto wyjaśnia, że na fakturze potwierdzającej transakcję aportu zostanie wykazany podatek VAT. Wartość wkładu określona zostanie według wartości inwestycji (w wartości rynkowej), która zostanie zweryfikowana w postępowaniu przetargowym. Infrastruktura zostanie udostępniona na rzecz ZWiK na podstawie nieodpłatnej umowy użyczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(we wniosku wskazane jako nr 1) Czy na podstawie opisanego stanu faktycznego, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych dotyczących budowy zatok autobusowych oraz nabycia i montażu wiat przystankowych realizowanych w ramach Inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie mu przysługiwało częściowe prawo do odliczenia podatku naliczonego od faktur zakupowych związanych z budową zatok autobusowych oraz nabycia i montażu wiat przystankowych realizowanych w ramach Inwestycji.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Prawo do odliczenia.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

W świetle art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W związku z powyższym należy wskazać, że wydatki poniesione przez Miasto na budowę zatok autobusowych wraz z nabyciem i montażem wiat przystankowych będą związane z wykonywaniem działalności opodatkowanej VAT - będą bowiem wykorzystywane m.in. do świadczenia usług przewozu pasażerskiego (w ramach którego Miasto – za pośrednictwem ZDiT - sprzedaje bilety komunikacji miejskiej) oraz świadczenia usług reklamowych (wynajmu powierzchni wiat i przystanków na cele reklamowe). Wskazane czynności będą natomiast podlegały opodatkowaniu VAT. Jednocześnie jednak, wydatki te będą również związane z działalnością niepodlegającą VAT np. pobieraniem przez Miasto opłat za jazdę bez ważnego biletu i pobieraniem opłat za zatrzymywanie się na przystankach przez innych przewoźników.

W ocenie Miasta nie będzie możliwe przyporządkowanie poszczególnych wydatków wyłącznie do działalności podlegającej opodatkowaniu lub działalności niepodlegającej opodatkowaniu.

Podatnik VAT.

Dla rozstrzygnięcia kwestii prawa do odliczenia VAT naliczonego od wydatków poniesionych w ramach Inwestycji na budowę zatok autobusowych wraz z nabyciem i montażem wiat przystankowych, niezbędne jest również rozstrzygnięcie, czy Miasto będzie działać w tym zakresie jako podatnik VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły i dla celów zarobkowych.

Określenie działalności producenta, handlowca lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania. Przez pojęcie producenta w takim razie należy rozumieć podmiot, który w zorganizowany sposób dokonuje produkcji towarów w celu ich dalszego zbycia. Handlowiec dokonuje w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. Podobnie jak usługodawca, który świadczy usługi w celach zarobkowych.

Płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku od towarów i usług, o czym świadczy zdanie drugie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 3 ustawy o VAT za wykonywana samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się za czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, ze zm.);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, ze zm.), jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.
   
   

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Należy zauważyć, że chociaż w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o VAT podatnikami nie są organy władzy oraz urzędy obsługujące te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, nie dotyczy to sytuacji, kiedy czynności wykonywane przez taki organ są dokonywane na podstawie umowy cywilnoprawnej.

W opisanym zdarzeniu przyszłym należy mieć na względzie fakt, że działalność ZDiT polegająca na sprzedaży biletów na komunikację miejską ma charakter umów cywilnoprawnych. Pasażerowie, którzy korzystają z komunikacji miejskiej organizowanej przez ZDiT z momentem skasowania biletu zawierają ze ZDiT umowę przewozu. Podobnie, udostępnianie wiat i przystanków dla celów reklamowych odbywać się będzie w ramach zawartych z podmiotami trzecimi umów cywilnoprawnych o świadczenie usług.

Niewątpliwie zatem opisane w ramach zdarzenia przyszłego czynności ZDiT będą wykonywane w ramach umów zobowiązaniowych, na mocy których jedna ze stron tej transakcji (np. pasażer, podmiot zainteresowany reklamą) otrzyma świadczenie w postaci usługi przewozu lub możliwości skorzystania z infrastruktury przystankowej.

ZDiT, jako jednostka organizacyjna Wnioskodawcy osiąga dochody z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż działalność ta jest skierowana na wykorzystywanie towarów, usług i wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły w celach zarobkowych, tj. świadczenia usług transportu miejskiego. Tym samym, w odniesieniu do opisywanych czynności Miasto będzie działało jako podatnik VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy będzie mu przysługiwało prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z budową zatok autobusowych oraz zakupem i montażem wiat przystankowych na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, z uwzględnieniem tzw. prewspółczynnika VAT wynikającego z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Stanowisko Miasta w powyższym zakresie potwierdzają dotyczące analogicznych zagadnień m.in.:

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 marca 2014r., sygn. IPTPP1/443-6/14-4/RG;
  

• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 listopada 2013r., sygn. IPTPP1/443-582/13-9/MG.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych uregulowań wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione jednocześnie warunki: odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zatem, odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy wskazano, że nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne, m.in. w przypadku, gdy transakcja udokumentowana faktura nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1. zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
2. obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.
   
   

Zgodnie ust. 2c analizowanego artykułu, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1. średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
2. średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
3. roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
4. średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.
   
   

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy (art. 86 ust. 2d ustawy).

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio (art. 86 ust. 2g ustawy).

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Natomiast, stosownie do art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
   
   

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Na podstawie art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku, gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, ze proporcja ta wynosi 100%,
2. nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
   
   

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy, w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie delegacji zawartej w przepisie art. 86 ust. 22 ustawy, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193), zwane dalej „rozporządzeniem w sprawie proporcji”.

Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji” oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia). W rozporządzeniu tym zostali wskazani podatnicy, do których przepisy w nim zawarte się odnoszą. Są to: jednostki samorządu terytorialnego, samorządowe instytucje kultury, państwowe instytucje kultury, uczelnie publiczne, instytuty badawcze.

Zgodnie z § 2 pkt 8 rozporządzenia w sprawie proporcji ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego – rozumie się przez to:

1. urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego,
2. jednostkę budżetową,
3. zakład budżetowy.
   
   

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zatem, Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (pkt 2) oraz lokalnego transportu zbiorowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 i pkt 4 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Nadto zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r., poz. 814. z późn. zm.), powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym. W myśl art. 4 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

Gmina na prawach powiatu, której działanie określa art. 91 i art. 92 ustawy o samorządzie powiatowym jest jednostką samorządu terytorialnego. Posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W myśl art. 91 ustawy o samorządzie powiatowym prawa powiatu przysługują miasto, które w dniu 31 grudnia 1998 r. liczyły więcej niż 100.000 mieszkańców, a także miastom, które z tym dniem przestały być siedzibami wojewodów, chyba że na wniosek właściwej rady miejskiej odstąpiono od nadania miastu praw powiatu, oraz tym, którym nadano status miasta na prawach powiatu, przy dokonywaniu pierwszego podziału administracyjnego kraju na powiaty.

Miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie (art. 92 ust. 2 ustawy). Ustrój i działanie organów miasta na prawach powiatu, w tym nazwę, skład, liczebność oraz ich powoływanie i odwoływanie, a także zasady sprawowania nadzoru określa ustawa o samorządzie gminnym (art. 92 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz.U. z 2016 r. poz. 1867, z późn. zm.), organizatorem publicznego transportu zbiorowego, zwanym dalej „organizatorem”, właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów, jest gmina:

1. na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich,
2. której powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy porozumienia między gminami - na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich, na obszarze gmin, które zawarły porozumienie.
   
   

W myśl art. 8 ww. ustawy, do zadań organizatora należy:

1. planowanie rozwoju transportu;
2. organizowanie publicznego transportu zbiorowego;
3. zarządzanie publicznym transportem zbiorowym.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 pkt 3 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, organizowanie publicznego transportu zbiorowego polega w szczególności na zapewnieniu odpowiednich warunków funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego, w szczególności w zakresie:

1. standardów dotyczących przystanków komunikacyjnych oraz dworców,
2. korzystania z przystanków komunikacyjnych oraz dworców,
3. funkcjonowania zintegrowanych węzłów przesiadkowych,
4. funkcjonowania zintegrowanego systemu taryfowo-biletowego,
5. systemu informacji dla pasażera;
   
   

Określenie przystanków komunikacyjnych i dworców oraz warunków i zasad korzystania, o których mowa w ust. 1 pkt 6, następuje w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego (ust. 2 ww. artykułu).

Zgodnie z art. 18 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, do zadań własnych gminy w zakresie publicznego transportu zbiorowego należą budowa, przebudowa i remont:

1. przystanków komunikacyjnych oraz dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest gmina;
2. wiat przystankowych lub innych budynków służących pasażerom, posadowionych na miejscu przeznaczonym do wsiadania i wysiadania pasażerów lub przylegających do tego miejsca, usytuowanych w pasie drogowym dróg publicznych bez względu na kategorię tych dróg.
   
   

Z okoliczności sprawy wynika, iż Miasto planuje w kolejnych latach rozpocząć inwestycję pn. „...” (dalej: „Inwestycja”). Miasto za pośrednictwem jednostek budżetowych będzie wykorzystywało nabywane towary i usługi związane z realizacją inwestycji nr 1, tj. budowy zatok autobusowych oraz nabycia i montażu wiat przystankowych, do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (sprzedaż biletów komunikacji miejskiej, najem powierzchni reklamowych na wiatach przystankowych) oraz do czynności niepodlegających opodatkowaniu (opłaty za jazdę bez ważnego biletu, opłaty od przewoźników za zatrzymywanie się na przystankach). Realizacja inwestycji objętych zakresem pytania nr 1 należeć będzie do zadań własnych Miasta, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w kontekście obowiązujących przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że wydatki Wnioskodawcy związane z budową zatok autobusowych oraz nabyciem i montażem wiat przystankowych realizowanych w ramach Inwestycji nie są wykorzystywane w całości do działalności gospodarczej. Przedmiotowe wydatki dotyczą bowiem również innej działalności prowadzonej przez Miasto, tj. realizacji zadań publicznych niebędących działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy i niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

To, że Miasto i jego jednostki po dokonaniu centralizacji działają w ramach jednego podatnika, nie zmienia faktu, że działania w ramach reżimu publicznoprawnego (działania Miasta poprzez jednostki organizacyjne w ramach władztwa publicznego) nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Kwalifikacja wydatków zależy bowiem od tego, jakiej działalności prowadzonej przez Miasto służy przedmiotowa Inwestycja, a w niniejszej sprawie – jak wynika z wniosku – służyć będzie także działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (opłaty za jazdę bez ważnego biletu, od przewoźników za zatrzymywanie się na przystankach). Bowiem Wnioskodawca wskazał, iż Miasto za pośrednictwem jednostek budżetowych będzie wykorzystywało nabywane towary i usługi związane z realizacją inwestycji nr 1 do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (sprzedaż biletów komunikacji miejskiej, najem powierzchni reklamowych na wiatach przystankowych) oraz do czynności niepodlegających opodatkowaniu (opłaty za jazdę bez ważnego biletu, opłaty od przewoźników za zatrzymywanie się na przystankach).

W konsekwencji w związku z wykorzystywaniem nabywanych towarów i usług do działalności gospodarczej opodatkowanej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (zdarzenia pozostające poza zakresem VAT), Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w zakresie, w jakim towary i usługi służą do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Należy wskazać, że w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności Wnioskodawca winien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT).

Zatem przy zakupie towarów i usług związanych wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. Natomiast przy zakupach związanych wyłącznie z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bądź związanych wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku VAT, Zainteresowanemu nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Z kolei, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych przez Wnioskodawcę zarówno do działalności gospodarczej, jak również do celów innych niż działalność gospodarcza i w sytuacji gdy Wnioskodawca nie ma możliwości przypisania tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej (co Wnioskodawca wskazał w opisie wniosku), do wyliczenia kwoty podatku naliczonego przyporządkowanej do działalności gospodarczej, Zainteresowany będzie zobowiązany zastosować proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a i następne ustawy oraz rozporządzenia w sprawie proporcji.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych dotyczących budowy zatok autobusowych oraz nabycia i montażu wiat przystankowych realizowanych w ramach Inwestycji pn. „...”, na podstawie 86 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem przepisów, o których mowa w art. 86 ust. 2a i następne ustawy.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie powołanych przez Zainteresowanego interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupowych dotyczących budowy zatok autobusowych oraz nabycia i montażu wiat przystankowych realizowanych w ramach Inwestycji pn. „...”. Natomiast wniosek w pozostałym zakresie został załatwiony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.