Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPP1.4512.170.2017.2.BS
z 9 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2017 r. (data wpływu 31 stycznia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 2 maja 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.), na wezwanie Organu z dnia 24 kwietnia 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 27 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 28 kwietnia 2017 r., złożonym w dniu 2 maja 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.), na wezwanie Organu z dnia 24 kwietnia 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu 27 kwietnia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka świadczy usługi wsparcia biznesu na rzecz podmiotów z grupy.

W celu polepszenia warunków pracy swoich pracowników, Spółka zawarła umowę z kontrahentem (dalej: Kontrahent), w ramach której Kontrahent zapewnia Spółce kompleksowe rozwiązania z zakresu świadczeń pracowniczych. Rozwiązania te obejmują zasadniczo ofertę sportową, rekreacyjną oraz rozrywkową. Usługi te są świadczone przez Kontrahenta w ramach programu MultiSport (dalej: „MultiSport” lub „Program”). W związku z powyższym pracownicy Spółki oraz ich osoby towarzyszące (dalej łącznie: Pracownicy) uzyskują prawo wstępu do dowolnie wybranych przez siebie świadczeń wschodzących w skład oferty.

Obecnie, w ramach Programu dostępne dla Pracowników są następujące rodzaje świadczeń sportowo-rekreacyjnych, zapewnianych przez Partnerów Kontrahenta (dalej łącznie: „Świadczenia”):

1. udział w zajęciach typu aqua aerobic;
   
2. wstęp na basen;
   
3. udział w zajęciach typu indoor cycling i spinning (trening na rowerze stacjonarnym);
   
4. wstęp do groty solnej;
   
5. wstęp na lodowisko;
   
6. udział w zajęciach z nauki sztuk walki;
   
7. udział w zajęciach z nauki tańca;
   
8. wstęp do obiektów/urządzeń typu sauna / łaźnia / jacuzzi;
   
9. wstęp na ściankę wspinaczkową;
   
10. wstęp na siłownię;
    
11. udział w zajęciach typu nordic-walking;
    
12. udział w zajęciach z jogi;
    
13. wstęp na kort do squasha;
    
14. udział w innego typu szeroko rozumianych zajęciach fitness, tj. aktywnościach grupowych prowadzonych w studiach fitness, takich jak taniec, zumba, gimnastyka, pilates.
    
    
    

Cechą wspólną świadczeń jest okoliczność, że Pracownik otrzymuje do nich dostęp w formie prawa wstępu do konkretnego obiektu prowadzonego przez danego Partnera (np. operatora klubu fitness, OSIR, szkoła/studio jogi etc).

Ze względu na swój charakter, Świadczenia można podzielić na trzy zasadnicze typy/grupy aktywności:

1. Świadczenia oferowane przez dedykowane dla nich obiekty sportowe (dalej: „Świadczenia Sportowe”):
   • basen (pkt 2 powyżej),
     
   • lodowisko (pkt 5 powyżej),
     
   • ścianka wspinaczkowa (pkt 9 powyżej),
     
   • korty do squasha (pkt 13 powyżej).
   Na podstawie Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2008 r., Nr 207, poz. 1293) (dalej: „PKWiU”) Kontrahent klasyfikuje Świadczenia Sportowe do grupowania PKWiU 93.11.10.0. „Usługi związane z działalnością obiektów sportowych”.
   
2. Świadczenia rekreacyjne, oferowane przez obiekty prowadzone przez Partnerów, dedykowane do indywidualnego/samodzielnego wykorzystania przez Pracownika (dalej: „Świadczenia rekreacyjne indywidualne”):
   • grota solna (pkt 4 powyżej),
     
   • sauna/jacuzzi (pkt 8 powyżej),
     
   • siłownia (pkt 10 powyżej).
3. Świadczenia rekreacyjne, oferowane przez obiekty prowadzone przez Partnerów, dedykowane do wykorzystania przez Pracownika, także albo wyłącznie w ramach zajęć grupowych (dalej: „Świadczenia rekreacyjne grupowe”):
   • aqua aerobic (pkt 1 powyżej),
     
   • indoor cycling/spinning (pkt 3 powyżej),
     
   • nauka sztuk walki (pkt 6 powyżej),
     
   • nauka tańca (pkt 7 powyżej),
     
   • nordic walking (pkt 11 powyżej),
     
   • joga (pkt 12 powyżej),
     
   • inne zajęcia fitness, przykładowo taniec, zumba, gimnastyka, pifates (pkt 14 powyżej).
   
   
   

Istotą Świadczeń rekreacyjnych grupowych jest umożliwienie Pracownikowi, poprzez przyznanie możliwości wstępu do konkretnego obiektu partnera, wzięcia udziału w zajęciach/ ćwiczeniach grupowych określonego typu. Zajęcia te często odbywają się z udziałem instruktora, którego rolą jest koordynacja zajęć, w których uczestniczy grupa osób, według ustalonego harmonogramu/ planu zajęć. W przypadku niektórych typów zajęć, zgodnie z ich formułą, rolą instruktora jest także demonstrowanie określonych ćwiczeń/zachowań, które są jednocześnie wykonywane/ naśladowane przez uczestników. W żadnym jednak przypadku oferta usługowa Kontrahenta nie obejmuje objęcia pracownika asystą tzw. trenera personalnego, ani żadną inną formą dedykowanej dla niego opieki indywidualnej określonego specjalisty/instruktora.

Świadczenia rekreacyjne grupowe dostępne są dla Pracowników w ramach możliwości wstępu do dwóch typów obiektów prowadzonych przez Partnerów:

1. obiekt typu studio fitness – w takim przypadku Pracownik, mający prawo wstępu do obiektu, uzyskuje możliwość udziału w Świadczeniach rekreacyjnych grupowych, jako elementu oferty danego studia fitness (obok, np. klasycznej siłowni, sauny, etc.);
   
2. obiekt tzw. dedykowany – w takim przypadku Pracownik uzyskuje dostęp do niektórych typów Świadczeń rekreacyjnych grupowych poprzez przyznanie mu wstępu do obiektu prowadzonego przez Partnera, który jest dedykowany specyficznie do danego typu świadczenia; formuła ta w praktyce może dotyczyć Świadczeń takich jak: joga, sztuki walki, taniec, zapewnianych przez obiekty typu szkola/studio jogi, ośrodek sztuk walki, szkoła/ studio tańca.
   
   

Spółka podkreśla, że charakter Świadczenia zapewnianego Pracownikowi w przypadku obu wskazanych powyżej typów obiektów jest tożsamy. W szczególności, istotą usługi świadczonej w tym zakresie jest umożliwienie Pracownikowi wstępu do danego obiektu oraz skorzystanie z danego Świadczenia rekreacyjnego grupowego, o cechach wskazanych powyżej, w szczególności bez indywidualnej asysty instruktora/ trenera.

Obecnie oferta handlowa Kontrahenta skonstruowana jest w ten sposób, że grupuje ona określone Świadczenia do tzw. koszyków/ pakietów, które są osobno oferowane Klientom. Poszczególne Świadczenia nie powtarzają się w ramach poszczególnych koszyków/pakietów. Innymi słowy, Kontrahent oferuje Klientom możliwość zakupu większej ilości usług, z których każda zawiera w sobie możliwość skorzystania z wyselekcjonowanej grupy Świadczeń, unikalnej dla danej usługi. W praktyce Spółka może więc zdecydować się na zakup pełnej gamy Świadczeń poprzez zakup od Kontrahenta wszystkich oferowanych pakietów/ usług, albo ograniczyć się do wyboru jednej usługi.

Obecnie Kontrahent rozważa zmianę wskazanego powyżej modelu biznesowego. W szczególności, rozważa oferowanie Spółce kompleksowej oferty sportowo-rekreacyjnej, obejmującej możliwość skorzystania przez Pracowników ze wszystkich wskazanych powyżej Świadczeń, w zamian za określoną opłatę stalą (może być ona kalkulowana przykładowe jako określony ryczałt per Pracownik) (dalej: „Usługa”). W rozważanym nowym modelu zachowane zostanie podstawowe założenie biznesowe oferty handlowej Kontrahenta, w myśl której Pracownik, który zdecydował się na zakup Usługi, będzie miał dostęp do pełnej gamy Świadczeń, z których będzie mógł korzystać według swojego uznania, zarówno co do typu Świadczenia, jak również co do wyboru obiektu konkretnego Partnera.

Dodatkowe, Kontrahent rozważa możliwość oferowania Spółce niektórych Świadczeń rekreacyjnych indywidualnych i grupowych odrębnie, np. tylko siłownia, tylko zajęcia fitness etc.

W związku z dokonanymi zakupami kart, Spółka otrzymuje od kontrahenta faktury VAT dokumentujące dokonane zakupy. W odniesieniu do kart nabywanych w celu wykorzystania przez pracowników Spółki, Spółka finansuje przedmiotowe Karty z ZFŚS. Spółka nie ujmuje tej transakcji dla celów VAT.

Niemniej jednak w odniesieniu do kart przeznaczonych dla osób towarzyszących pracowników, Spółka finansuje przedmiotowe zakupy ze środków obrotowych Spółki, a następnie potrąca kwoty z pensji pracownika.

W konsekwencji w celu ujęcia przedmiotowych transakcji dla celów VAT Spółka:

• Dokonuje odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od Kontrahenta
  

• Dokonuje naliczenia VAT związanego z „odsprzedażą” kart na rzecz pracowników.
  
  
  

Początkowo Kontrahent Spółki wystawiał faktury VAT wykazując nabywane świadczenia z dwoma różnymi stawkami VAT:

• 23% w odniesieniu do pakietu obejmującego wstęp na zajęcia sportowe
  

• 8% w odniesieniu do pakietu obejmującego wstęp na obiekty sportowe
  
  
  

Spółka dokonując opodatkowania odsprzedaży przedmiotowych kart dokonywała naliczenia VAT w takiej samej wysokości (ze stawką 8% oraz 23%) jak w przypadku faktur zakupowych. Niemniej jednak Kontrahent wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej do Ministra Finansów w zakresie możliwości stosowania 8% stawki VAT w odniesieniu do całego pakietu i otrzymał potwierdzenie w tym zakresie (interpretacja nr IPPP2/4512-78/15-2/DG). W konsekwencji kontrahent wystawia obecnie faktury z 8% stawką VAT w odniesieniu do wszystkich do obu elementów faktury.

Niemniej jednak, mimo iż Spółka otrzymywała faktury, na których już po zmianie Kontrahent dokonywał opodatkowania obu pakietów 8% stawką VAT, Spółka przez pewien okres nadal opodatkowywała odsprzedaż przedmiotowych świadczeń ze stawkami odpowiednio 8% i 23% (jak dotychczas).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 2 maja 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.) Wnioskodawca wskazał, że potrącił pracownikowi kwotę wykazaną na fakturze otrzymanej od kontrahenta (stosując dla całej kwoty stawkę wskazana przez kontrahenta, tzn. VAT 8%). Spółka jedynie w procesie ustalania wartości VAT należny dla celów wykazania w deklaracji VAT dokonała naliczenia podatku stosując 2 stawki (8% i 23%) i odprowadziła VAT w wyższej wysokości do właściwego Urzędu Skarbowego (poprzez zmniejszenie kwoty zwrotu podatku należnej Spółce). W konsekwencji Spółka nie będzie dokonywać zwrotu kwoty pracownikowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

W którym okresie Spółka powinna dokonać korekty rozliczenia (stosując stawkę 8% w miejsce 23% stawki VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka powinna dokonać korekty rozliczenia na bieżąco w okresie wystawienia korekty dokumentu wewnętrznego.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 29a ust. 13 ustawy o VAT „W przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę.”

Natomiast zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą m.in. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. W konsekwencji w przypadku sprzedaży na rzecz osoby fizycznej Spółka nie miała obowiązku wystawienia faktury.

Mając na uwadze, że sprzedaż na rzecz osób fizycznych nie została udokumentowana fakturami VAT, w omawianej sytuacji nie znajdzie zastosowania również przepis art. 29a ust. 13 ustawy o VAT nakładający obowiązek posiadania potwierdzenia otrzymania faktury VAT. Dlatego też w ocenie Spółki powinna ona dokonać korekty w rozliczeniu bieżącym – w którym wystawi ona korektę dokumentu wewnętrznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że kwestię stawki podatku dla odsprzedawanych pracownikom świadczeń, szczegółowo wymienionych w opisie sprawy rozstrzygnięto w interpretacji indywidualnej z dnia 25 kwietnia 2017 r., nr 1462-IPPP1.4512.2017.1.BS, w której potwierdzono stanowisko Wnioskodawcy, że dla ww. usług zastosowanie znajdzie stawka podatku w wysokości 8%.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem

Natomiast zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
   
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
   
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Stosownie do art. 29a ust. 10 ww. ustawy, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Zgodnie z art. 29a ust. 14 ustawy o VAT, przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Również Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, która w art. 73 oraz 90 ust. 1 określa podstawę opodatkowania, przewiduje uprawnienia do jej obniżenia w przypadku każdorazowego, faktycznego zmniejszenia obrotu. Przesłanką wystarczającą dla ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go w jeden konkretny sposób. Jednocześnie przepisy ustawy jak i dyrektywy wyraźnie wskazują, że rzeczywiste kwoty dotyczące ww. czynności mają być udokumentowane – podatnik winien przedstawić dowód rzeczywistej kwoty poniesionych kosztów.

Zauważyć należy, że cechą podatku od towarów i usług jest to, że po stronie podatników istnieje przewidziana prawem możliwość „przerzucania” ekonomicznego ciężaru opodatkowania na inne podmioty (konsumentów, nabywców towarów/usług) wynikająca z obowiązku wliczenia podatku w cenę towaru/usługi. Może więc dojść do sytuacji, w której koszt wadliwego opodatkowania nie zostanie poniesiony przez podatnika lecz przez osoby trzecie. W tej sytuacji przyznanie prawa do zwrotu podatku podatnikowi – a więc podmiotowi innemu niż podmiot, który rzeczywiście poniósł koszt podatku na skutek wadliwego opodatkowania – nie znajdowałaby uzasadnienia.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka świadczy usługi wsparcia biznesu na rzecz podmiotów z grupy. W celu polepszenia warunków pracy swoich pracowników, Spółka zawarła umowę z kontrahentem (Kontrahent), w ramach której Kontrahent zapewnia Spółce kompleksowe rozwiązania z zakresu świadczeń pracowniczych. Rozwiązania te obejmują zasadniczo ofertę sportową, rekreacyjną oraz rozrywkową. Usługi te są świadczone przez Kontrahenta w ramach programu MultiSport (MultiSport, Program). W związku z powyższym pracownicy Spółki oraz ich osoby towarzyszące (dalej łącznie: Pracownicy) uzyskują prawo wstępu do dowolnie wybranych przez siebie świadczeń wschodzących w skład oferty.

W związku z dokonanymi zakupami kart, Spółka otrzymuje od kontrahenta faktury VAT dokumentujące dokonane zakupy. W odniesieniu do kart przeznaczonych dla osób towarzyszących pracowników, Spółka finansuje przedmiotowe zakupy ze środków obrotowych Spółki, a następnie potrąca kwoty z pensji pracownika.

W konsekwencji w celu ujęcia przedmiotowych transakcji dla celów VAT Spółka:

• Dokonuje odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur otrzymanych od Kontrahenta
  

• Dokonuje naliczenia VAT związanego z „odsprzedażą” kart na rzecz pracowników.
  
  
  

Początkowo Kontrahent Spółki wystawiał faktury VAT wykazując nabywane świadczenia z dwoma różnymi stawkami VAT:

• 23% w odniesieniu do pakietu obejmującego wstęp na zajęcia sportowe
  

• 8% w odniesieniu do pakietu obejmującego wstęp na obiekty sportowe
  
  
  

Spółka dokonując opodatkowania odsprzedaży przedmiotowych kart dokonywała naliczenia VAT w takiej samej wysokości (ze stawką 8% oraz 23%) jak w przypadku faktur zakupowych. Niemniej jednak Kontrahent wystąpił z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej do Ministra Finansów w zakresie możliwości stosowania 8% stawki VAT w odniesieniu do całego pakietu i otrzymał potwierdzenie w tym zakresie (interpretacja nr IPPP2/4512-78/15-2/DG). W konsekwencji kontrahent wystawia obecnie faktury z 8% stawką VAT w odniesieniu do wszystkich do obu elementów faktury.

Niemniej jednak, mimo iż Spółka otrzymywała faktury, na których już po zmianie Kontrahent dokonywał opodatkowania obu pakietów 8% stawką VAT, Spółka przez pewien okres nadal opodatkowywała odsprzedaż przedmiotowych świadczeń ze stawkami odpowiednio 8% i 23% (jak dotychczas).

Jednocześnie z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, Spółka potrącała pracownikom kwotę wykazaną na fakturze otrzymanej od kontrahenta (stosując dla całej kwoty stawkę wskazana przez kontrahenta, tzn. VAT 8%). Spółka jedynie w procesie ustalania wartości VAT należny dla celów wykazania w deklaracji VAT dokonała naliczenia podatku stosując 2 stawki (8% i 23%) i odprowadziła VAT w wyższej wysokości do właściwego Urzędu Skarbowego (poprzez zmniejszenie kwoty zwrotu podatku należnej Spółce). W konsekwencji Spółka nie będzie dokonywać zwrotu kwoty pracownikowi.

Z okoliczności sprawy wynika ponadto, że sprzedaż na rzecz pracowników Spółka dokumentuje dokumentami wewnętrznymi.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powziął wątpliwości, w którym okresie powinien dokonać korekty rozliczenia (stosując stawkę 8% w miejsce 23% stawki VAT).

Z uwagi na powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku, stwierdzić należy, że Wnioskodawca ma prawo do obniżenia podstawy opodatkowania bowiem czynność ta będzie odzwierciedlała zaistniałe zdarzenie gospodarcze. W niniejszej sprawie Wnioskodawca rzeczywiście poniósł koszt podatku na skutek wadliwego opodatkowania.

Jednocześnie zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że z uwagi na to, że sprzedaż na rzecz osób fizycznych nie została udokumentowana fakturami, w omawianej sytuacji nie znajdzie zastosowania przepis art. 29a ust. 13 ustawy, nakładający obowiązek posiadania potwierdzenia otrzymania faktury, dlatego też Spółka powinna dokonać korekty w rozliczeniu bieżącym – w którym wystawi korektę dokumentu wewnętrznego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.