Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.8.2017.2.MT
z 5 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2017 r. (data wpływu 2 marca 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 kwietnia 2017 r. (data wpływu 14 kwietnia 2017 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 31 marca 2017 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.8.2017.1.MT (doręczone 3 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania:

• szczególnej procedury VAT marża oraz ustalenia miejsca świadczenia usług dla wykonywanych czynności - jest prawidłowe,
  

• obniżonej 8% stawki podatku VAT dla świadczonych usług - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania szczególnej procedury VAT marża oraz ustalenia miejsca świadczenia usług dla wykonywanych czynności oraz obniżonej 8% stawki podatku VAT dla świadczonych usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (zwana dalej: „Wnioskodawcą” lub „Spółką”) będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej „VAT”) z siedzibą na terytorium Polski zamierza prowadzić działalność gospodarczą w ramach dwóch różnych modeli biznesowych. Z uwagi na fakt, iż przedmiotem zapytania będzie wyłącznie jeden z modeli, stąd w dalszej części wniosku zostanie opisany wyłącznie jeden model biznesowy.

Spółka zamierza organizować na rzecz biur podróży oraz indywidualnych osób prywatnych rejsy jachtem trwające najczęściej 7 lub 14 dni. Trasy rejsów obejmować będą basen Morza Śródziemnego, choć nie będzie to wyłączny obszar żeglugi. Jachty najczęściej wypływać będą z portu zlokalizowanego w Grecji, ale Wnioskodawca nie wyklucza, że mogą one również wypływać z innych portów na Morzu Śródziemnym. Co do zasady, port docelowy będzie znany uczestnikom rejsu i niezmienny. Trasa będzie mogła jednak zostać zmieniona ze względu na warunki pogodowe, decyzją całej załogi za zgodą kapitana lub decyzją kapitana.

Jachty pływać będą pod banderą belgijską.

W momencie rozpoczęcia rejsu jacht będzie do niego przygotowany i zawsze prowadzony przez osobę do tego uprawnioną, tj. przez skippera. Spółka przewiduje, iż na jachcie w trakcie trwania rejsu obecny może być także steward.

Wnioskodawca w trakcie trwania rejsu zapewniać będzie jego uczestnikom oprócz noclegu na jachcie, opieki skippera oraz śniadań serwowanych w jachtowej mesie lub w restauracji, również szereg dodatkowych świadczeń, tj. przykładowo takich jak: ubezpieczenie jachtu oraz uczestników, sprzątanie jachtu po zakończeniu rejsu, zapewnienie uczestnikom ręczników, pościeli, wody słodkiej na jachcie. W zależności od ustaleń z uczestnikami rejsu, Wnioskodawca może pokrywać koszty paliwa i opłat portowych. Wynagrodzenie przysługujące Spółce nie będzie jednak zawierało kosztów dojazdu uczestnika do miejsca zaokrętowania jachtu ani kosztów wyżywienia (poza śniadaniami).

Uczestnik rejsu w chwili jego rozpoczęcia stawać się będzie członkiem załogi jachtu, zobowiązanym do przestrzegania zasad tzw. „dobrej praktyki morskiej” i wykonywania poleceń kapitana jachtu, lecz generalnie nie będzie on jednak zobowiązany do uczestnictwa w obowiązkach związanych z żeglowaniem. Dla zainteresowanych uczestników w trakcie trwania rejsu możliwa będzie nauka prowadzenia i obsługi jachtu. Na życzenie uczestnika po zakończeniu rejsu wystawiona może zostać uczestnikowi opinia z rejsu oraz dokonany wpis do książeczki żeglarskiej.

Jachty które będą wykorzystywane do świadczenia usług przez Wnioskodawcę nie będą stanowić jego własności. Spółka zamierza najmować je od podmiotu będącego podatnikiem VAT i z tego tytułu otrzymywać będzie faktury VAT. Czynsz za ich najem ustanowiony w stałej wysokości stanowić będzie istotny koszt związany z działalnością prowadzoną przez Spółkę. Wnioskodawca zasadniczo nie przewiduje wykonywania świadczeń związanych z organizacją rejsów we własnym zakresie.

Wnioskodawca dotychczas nie występował z wnioskiem do Urzędu Statystycznego o dokonanie kwalifkacji świadczonych przez niego usług.

W piśmie uzupełniającym z dnia 10 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca wskazał, co następuje:

1. Usługi świadczone na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej (dalej: „Model 1”)
   1. Wnioskodawca w przypadku osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej podpisuje umowę, której przedmiotem jest uczestnictwo w rejsie turystycznym na jachcie morskim.
      
   2. Nie jest jasne jak Organ definiuje organizatora rejsu.
      Niemniej jednak Wnioskodawca w jego ocenie będzie organizatorem rejsów, wykonując funkcje szczegółowo opisane w treści wniosku i niniejszego uzupełnienia.
      
   3. Zasadniczo trasa rejsu będzie określana przez Wnioskodawcę w umowie zawieranej z uczestnikami rejsu. Trasa będzie mogła jednak ulec zmianie ze względu na warunki pogodowe, decyzją całej załogi za zgodą kapitana lub decyzją kapitana.
      
   4. Cena rejsu zawierać będzie uczestnictwo w rejsie na jachcie morskim, zakwaterowanie w kabinie dwuosobowej, wyżywienie w postaci śniadań serwowanych w jachtowej mesie lub restauracji, opiekę skippera w postaci obsługi i prowadzenia jachtu oraz w zależności od zapisów umownych także opiekę stewarda, ubezpieczenie jachtu oraz uczestników, sprzątanie jachtu po zakończeniu rejsu, zapewnienie uczestnikom ręczników i pościeli oraz wody słodkiej na jachcie podczas trwania rejsu.
      
   5. Usługa świadczona przez Wnioskodawcę generalnie nie będzie obejmowała programu turystycznego rozumianego jako zapewnienie uczestnikom rejsu przez Wnioskodawcę zwiedzania miast portowych z przewodnikiem czy wstępu do płatnych muzeów.
      
      Wnioskodawca pragnie jednak zauważyć, iż w przypadku tego typu rejsów zasadniczo jacht wypływać będzie w godzinach porannych z portu, zgodnie z określoną trasą rejsu, a w ciągu dnia, tj. w trakcie żeglowania, uczestnicy rejsu będą mogli korzystać z walorów przyrodniczych znajdujących się na trasie, po której przemieszcza się jacht, tj. będą mogli podziwiać m.in. widoki czy przyrodę a także korzystać m.in. z kąpieli słonecznych, itp. W godzinach popołudniowych, kiedy to jacht będzie przypływał do portu uczestnicy według własnego uznania już na „własną rękę” będą mogli korzystać z atrakcji znajdujących się w poszczególnych miastach portowych zlokalizowanych na trasie rejsu, przykładowo będą mogli je zwiedzać, chodzić do muzeów, poznawać lokalną kulturę czy kuchnię.
      
   6. Spółka generalnie nie posiada rozbudowanej „infrastruktury’’ i zasobów do permanentnego świadczenia usług będących przedmiotem zapytania.
      
      W uproszczeniu zdaniem Wnioskodawcy do świadczenia tego typu usług mogą być potrzebne m.in. następujące zasoby/usługi:
      1. jachty,
         
      2. żywność,
         
      3. ubezpieczenie jachtów,
         
      4. ubezpieczenie uczestników rejsu,
         
      5. usługi skippera.
      
      Spółka generalnie będzie nabywać ww. zasoby/usługi od podmiotów zewnętrznych. Przykładowo Spółka zamierza najmować jachty (nie posiada ich bowiem na własność) czy dokonywać zakupu żywności (nie jest bowiem ich producentem) i w tym sensie zasadniczo nie zamierza raczej wykonywać usług we własnym zakresie.
      
      Jednocześnie Wnioskodawca nie jest w stanie w chwili obecnej jednoznacznie określić, które z ww. wydatków będą dokumentowane fakturami a które nie, tj. przykładowo:
      1. najem jachtów - najprawdopodobniej będzie dokumentowany fakturą,
         
      2. zakup żywności - w zależności od statusu podmiotu, od którego będzie dokonywany zakup może być lub nie być dokumentowany fakturami (przykładowo Wnioskodawca może nabyć artykuły spożywcze od podatnika VAT lub też może je nabyć np. na „targu” od podmiotu nieposiadającego takiego statusu),
         
      3. zakup ubezpieczenia - niewykluczone, że będzie dokumentowany fakturą, ale może być również dokumentowany tylko dokumentem polisy ubezpieczeniowej,
         
      4. nabycie usług skippera/ stewarda - raczej nie będzie dokumentowany fakturą, ale nie jest to zupełnie wykluczone - zależeć to będzie od formy prawnej modelu współpracy z konkretna osobą.
   7. Odnosząc się natomiast do zagadnienia nabywania usług dla bezpośredniej korzyści uczestnika rejsu, Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż w jego ocenie wszystkie wyżej wymienione w punkcie f. koszty będą związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i jego zdaniem są potrzebne w celu zagwarantowania uczestnikowi rejsu kompleksowej usługi. Zdaniem Wnioskodawcy rozstrzygnięcie przedmiotowej kwestii, odnośnie nabywania usług dla bezpośredniej korzyści uczestnika rejsu, należy do zadań Organu. Właśnie m.in. w tym celu został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Z brzmienia art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2015 poz. 613 ze zm., ,.O.p.”) wynika bowiem, że składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Przepis ten nie zawiera natomiast wymogu dokonania przez wnioskodawcę wykładni przepisów, które mogą mieć w sprawie zastosowanie.
      
   8. Rejs zasadniczo będzie miał charakter rekreacyjny. Jednakże w przypadku zainteresowania ze strony uczestników rejsu w trakcie jego trwania zasadniczo możliwa będzie nauka prowadzenia i obsługi jachtu.
2. Usługi świadczone na rzecz biur podróży (dalej: „Model 2”)
   
   Na wstępie Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż charakter usługi w przypadku, gdy kupującym usługę jest biuro podróży a nie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, nie odbiega zasadniczo od wskazanego w Modelu 1. Różnica w tym przypadku generalnie polega na tym, że to biuro podróży poszukuje klientów zainteresowanych uczestnictwem w rejsie i rozlicza się z nimi.
   
   Odnosząc się natomiast do poszczególnych pytań Organu, Wnioskodawca wyjaśnia, co następuje.
   1. Umowa podpisywana z biurami podróży zasadniczo przewiduje nabywanie przez biura podróży od Wnioskodawcy pakietu turystycznego w konkretnym terminie.
      Jacht wykorzystywany będzie na potrzeby organizacji przez Wnioskodawcę rejsu turystycznego i będzie udostępniany w trakcie tzw. sezonu turystycznego, (tj. generalnie w okresie od kwietnia do października) wyłącznie na okres trwania rejsu, tj. zasadniczo na okres 7 lub 14 dni uczestnikom rejsu - turystom, nabywającym usługi od biur podróży.
      
   2. Trasa rejsu zasadniczo uzgadniana będzie przez Wnioskodawcę z konkretnym biurem podróży przy rozpoczęciu współpracy. Może ona ulec zmianie w trakcie trwania konkretnego rejsu ze względu na warunki pogodowe, na życzenie wszystkich uczestników rejsu za zgodą kapitana lub decyzją kapitana.
      
   3. Jak wskazano powyżej biura podróży będą nabywać od Wnioskodawcy pakiet turystyczny w konkretnym terminie, z którego skorzystają klienci biura turystycznego. Zakres usługi zasadniczo nie będzie znacznie odbiegał od tego przedstawionego w punkcie 1 lit. d.
      
   4. Odnośnie atrakcji wliczonych w cenę usługi świadczonej przez Wnioskodawcę, odpowiedź zawarta w punkcie 1 lit. e. znajduje w tym przypadku odpowiednie zastosowanie.
      
   5. Odnośnie zagadnienia nabywania usług od innych podmiotów dla bezpośredniej korzyści uczestnika rejsu, odpowiedź zawarta w punkcie 1 lit. g. znajduje odpowiednie zastosowanie.
      
   6. Odnośnie zagadnienia wykonywania usług we własnym zakresie (tzw. „usługi własne”), odpowiedź zawarta w punkcie 1 lit. f. znajduje odpowiednie zastosowanie.
      
   7. Podobnie jak w przypadku Modelu 1, biuro podróży nie będzie zasadniczo decydowało o sposobie wykorzystania jachtu podczas trwania rejsów.
      
   8. Rejs zasadniczo będzie miał charakter rekreacyjny. Jednakże w przypadku zainteresowania ze strony uczestników rejsu w trakcie jego trwania zasadniczo możliwa będzie nauka prowadzenia i obsługi jachtu.
3. Wnioskodawca przy sprzedaży usług będzie działał na rzecz nabywcy we własnym imieniu i na własny rachunek.
   
4. Odpowiedź na to pytanie, jak również okoliczności świadczenia usług zostały zawarte powyżej, w tym m.in. w punkcie 1 lit. f.
   
5. W ocenie Wnioskodawcy na chwilę obecną nie będzie on posiadał stałego miejsca prowadzenia działalności w innym kraju, z którego byłyby świadczone przedmiotowe usługi.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy do usług które zamierza świadczyć Spółka zastosowanie znajdzie szczególna procedura VAT marża, o której mowa w art. 119 Ustawy o VAT i czy miejscem świadczenia będzie miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli Polska?
2. Jaka będzie stawka VAT na usługi, które zamierza świadczyć Wnioskodawca?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Zgodnie z art. 119 ust. 1 Ustawy o VAT podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki zasadniczo jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Przez marżę zgodnie z ust. 2 należy rozumieć różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Procedurę VAT marży, o której mowa w art. 119 ust. 1 Ustawy o VAT, zgodnie z brzmieniem ust. 3 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

• działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek,
• przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.
  
  

Początkowo należy zauważyć, iż żeby w ogóle możliwe było zastosowanie procedury szczególnej VAT marża świadczone usługi muszą stanowić usługi turystyki. Przepisy Ustawy o VAT nie zawierają jednak definicji pojęcia usług turystyki. Zgodnie z definicją ze słownika języka polskiego PWN (wydanie III; str. 1065) przez turystykę należy rozumieć: „zorganizowane wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania”.

NSA w wyroku z dnia 20 sierpnia 2015r., sygn. akt: I FSK 832/14 stwierdził natomiast, że przez usługi turystyki należy rozumieć: „różnorakie czynności będące wynikiem pracy lub zakupu innych usług, służące zaspokajaniu potrzeb osób podróżujących turystycznie, ale nie polegające na wytwarzaniu przedmiotów. Czynności te polegają na organizowaniu indywidualnych lub zbiorowych wyjazdów poza miejsce stałego zamieszkania turysty (...). W ramach usługi turystycznej świadczeniodawca kompleksowo zaspokaja potrzeby osoby podróżującej w celach wypoczynkowych. W dalszej części uzasadnienia NSA wymienia szereg elementów składowych, których wystąpienie wypełnia pojęcie usługi turystycznej (w tym m.in. nocleg, wyżywienie, przejazd czy ubezpieczenie), podkreślając przy tym, że usługa turystyki stanowi usługę kompleksową i musi się składać z co najmniej dwóch usług jednostkowych.

Odnosząc powyższe do opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Spółkę, Wnioskodawca pragnie zauważyć, że organizując rejsy zapewniać będzie jego uczestnikom m.in. nocleg na jachcie podczas trwania rejsu, śniadania, usługę prowadzenia jachtu czy ubezpieczenie jachtu oraz jego uczestników, tj. więcej niż dwie usługi jednostkowe, które bez wątpienia w sposób kompleksowy będą zaspokajać potrzeby uczestników rejsu.

Ponadto co istotne, uczestnicy rejsu zwolnieni będą z wszelkich obowiązków związanych z obsługą jachtu i zasadniczo nie będą mieli wpływu na trasę rejsu - będzie ona wyznaczona przed rozpoczęciem rejsu i generalnie nie będzie ona ulegała zmianom.

Podsumowując, z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy usługi, które będą przez niego świadczone spełniają definicję usług turystyki. Ponadto w opinii Spółki spełnia ona również warunki konieczne dla zastosowania procedury VAT marża dla usług turystyki, tj. warunki zawarte w art. 119 ust. 3 Ustawy o VAT, tzn.: działa ona na rzecz nabywców we własnym imieniu i na własny rachunek oraz nabywa usługi stanowiące element usługi turystyki od innych podatników VAT - tj. w szczególności usługi najmu jachtów, które są niezbędne dla organizacji rejsów oraz zapewnienia jego uczestnikom zakwaterowania na jachcie.

Konkludując, zdaniem Spółki usługi, które zamierza ona świadczyć będą opodatkowane na zasadzie procedury szczególnej VAT marża, o której mowa w art. 119 Ustawy o VAT.

W przypadku usług turystyki opodatkowanych na zasadach VAT marża miejscem świadczenia dla potrzeb VAT będzie, zgodnie z treścią art. 28n Ustawy o VAT, miejsce siedziby działalności gospodarczej usługodawcy, tj. w tym przypadku miejsce siedziby Spółki. Tym samym zdaniem Wnioskodawcy miejscem świadczenia tych usług będzie terytorium Polski.

Ad 2

Zgodnie z art. 41 ust. 1 Ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Art. 41 ust. 2 Ustawy o VAT przewiduje, że dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Zgodnie natomiast z art. 146a pkt 2 Ustawy o VAT stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do Ustawy o VAT wśród usług objętych obniżoną stawką VAT w wysokości 8% wymienione zostały m.in. usługi związane z rekreacją, w tym w pozycji 186 tego załącznika „pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu” - bez względu na symbol PKWiU.

W opinii Wnioskodawcy udział w rejsie stanowi rodzaj aktywności, który służyć ma wypoczynkowi uczestników. Z perspektywy uczestnika rejsu najważniejszym elementem świadczenia jest bowiem rekreacja, tj. możliwość odbycia rejsu po morzu. Nie ulega żadnym wątpliwościom, że uczestnik, który nie byłby zainteresowany odbyciem rejsu i żeglugą po morzu nie zdecydowałby się na rejs oferowany przez Wnioskodawcę, podczas którego zobowiązany jest do wykonywania poleceń kapitana i podczas którego ma możliwość nauki prowadzenia i obsługi jachtu. W taki przypadku bez wątpienia wybrałby on wypoczynek w formie stacjonarnej.

Z powyższego wynika, iż usługi, które zamierza świadczyć Wnioskodawca w postaci organizacji rejsów rekreacyjnych mieszczą się w pozycji: „pozostałe usługi związane z rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu” (analogicznie Minister Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 13 stycznia 2017 r., sygn. PT1.8101.13.2016.KSB.680) i konsekwentnie opodatkowane będą VAT w wysokości 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie zastosowania szczególnej procedury VAT marża oraz ustalenia miejsca świadczenia usług dla wykonywanych czynności oraz jest nieprawidłowe w zakresie zastosowania obniżonej 8% stawki podatku VAT dla świadczonych usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 28n ust. 1 i 2 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług turystyki, o których mowa w art. 119 ust. 1, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. W przypadku, gdy usługi turystyki, o których mowa w art. 119 ust. 1, są świadczone ze stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy znajdującego się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 119 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5. W świetle art. 119 ust. 2 ustawy o VAT przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą, którą ma zapłacić nabywca usługi, a faktycznymi kosztami poniesionymi przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie.

Powyższe regulacje odnoszą się do usług, które w całości składają się na usługę turystyczną. Użycie w cytowanym przepisie słowa „w szczególności” oznacza, że jest to katalog otwarty. Konsekwentnie, inne usługi stanowiące składnik usługi turystyki również powinny być uwzględnione. Podkreślić również należy, iż czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę, jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Ponieważ ustawa o VAT nie określa jednoznacznie jakiego rodzaju usługi są usługami nabywanymi dla bezpośredniej korzyści, to na podstawie przepisu art. 119 ust. 2 ustawy o VAT przyjąć należy, że nabycie tych usług i towarów, które zaspokajają potrzeby i oczekiwania turysty w trakcie korzystania z usługi turystycznej, będzie w przypadku wykonywania usług turystyki stanowić element kalkulacyjny do określenia marży.

W myśl art. 119 ust. 3 ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

1. (uchylony);
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty;
   
4. (uchylony).
   
   

Łączne spełnienie powyższych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Według art. 119 ust. 3a ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty.

Przedmiotowa regulacja w sposób kategoryczny zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji. Podstawowym obowiązkiem podatnika podatku od towarów i usług jest prawidłowe opodatkowanie wykonywanych czynności podlegających opodatkowaniu. Tak więc dla prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania usług turystycznych, opodatkowanych wg szczególnej procedury, określonej przepisem art. 119 ust. 1, konieczne jest prowadzenie ewidencji, o której mowa w art. 119 ust. 3a ustawy o VAT.

W przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki, oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, podatnik wykonuje we własnym zakresie część świadczeń w ramach tej usługi, zwanych dalej „usługami własnymi”, odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29a (art. 119 ust. 5 ustawy o VAT).

Należy podkreślić, że do towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty można zaliczyć jedynie takie towary i usługi, które Wnioskodawca nabywa od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty i nie stanowią one jednocześnie „środków” do wyświadczenia usługi własnej Wnioskodawcy, która następnie staje się elementem kompleksowej usługi turystycznej. Natomiast wszelkie towary i usługi nabywane przez Wnioskodawcę dla wyświadczenia usługi własnej, stanowiącej następnie element usługi turystyki, należy uznać za wydatki dotyczące usług własnych.

Na podstawie art. 119 ust. 6 ustawy o VAT w przypadkach, o których mowa w ust. 5, podatnik obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności za usługę przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a jaka na usługi własne.

Zgodnie z art. 119 ust. 7 ustawy o VAT, usługi turystyki podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% jedynie w sytuacji, gdy usługi nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone poza terytorium UE. Jeżeli usługi turystyki nabywane od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty są świadczone zarówno na terytorium UE, jak i poza nim, to usługi te podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0% tylko w części, która dotyczy usług świadczonych poza terytorium UE.

Zatem przepis art. 119 ustawy o VAT nie dotyczy wszelkiego rodzaju usług – wyraźnie z niego wynika, że dotyczy jedynie usług turystyki.

Definicję usług turystyki odnajdujemy w treści art. 307 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej „Dyrektywą” – poprzednio art. 26 ust. 2 zdanie pierwsze Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych – Wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC, z późn. zm.).

Stosownie do powołanego przepisu, transakcje dokonywane przez biura podróży w zakresie realizacji podróży uznawane są za pojedynczą usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz turysty. Odnosząc się do treści tekstu Dyrektywy w języku francuskim - „Les opérations effectuées par lagence de voyages pour la réalisation du voyage sont considérées comme une prestation de service unique de lagence de voyages au voyageur”, jak też w języku angielskim - „All transactions performed by the travel agent in respect of a journey shall be treated as a single service supplied by the travel agent to the traveller”, należy stwierdzić, że zdanie to powinno być przetłumaczone jako „Wszystkie transakcje dokonywane przez biura podróży w związku z realizacją podróży (imprezy turystycznej) uznawane są za jedną usługę świadczoną przez biuro podróży na rzecz podróżnego”. Należy zaznaczyć, że wprowadzenie Dyrektywy 2006/112/WE miało na celu m.in. jasne przedstawienie przepisów dyrektyw dotyczących podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z definicją Słownika Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 1052, „turystyka” to zorganizowane wyjazdy poza miejsce stałego zamieszkania na dłuższy lub krótszy pobyt, wędrówki po obcym terenie w celach krajoznawczych lub zdrowotnych. Natomiast Światowa Organizacja Turystyki (WTO) zaleca dla celów statystycznych następującą definicję turystyki: „Turystyka obejmuje ogół czynności osób, które podróżują i przebywają w celach wypoczynkowych, zawodowych lub innych nie dłużej niż rok bez przerwy poza swoim codziennym otoczeniem, z wyłączeniem wyjazdów, w których głównym celem jest działalność zarobkowa”.

Definicję usług turystycznych odnajdujemy także w szeregu publikacji dotyczących turystyki. I tak, usługi turystyczne są to, podobnie jak inne usługi, wszelkie wymienne, zbywalne czynności, będące wynikiem pracy, związane bezpośrednio lub pośrednio z zaspokajaniem potrzeb przed i w czasie podróży oraz pobytu turystycznego, ale niesłużące bezpośrednio do wytwarzania przedmiotów (por. A. S. Kornak „Ekonomika turystyki” PWN, Warszawa 1979, s. 159). Inną definicję proponuje S. Wodejko, według którego do usług turystycznych należy zaliczyć wszelkiego rodzaju usługi, których świadczenie jest niezbędne dla turysty w celu umożliwienia dojazdu do miejsca występowania podstawowego dobra (lub dóbr) turystycznego, pobytu w tym miejscu oraz powrotu do stałego miejsca zamieszkania (S. Wodejko „Czynniki wpływające na rozwój turystyki międzynarodowej”, Ruch turystyczny – Monografie, Warszawa 1975, z. 15, s. 83). Pakietem usług nazywa się w turystyce zestaw usług turystycznych służących zaspokojeniu kompleksowych potrzeb. Pakiet usług bywa kombinacją dwóch (np. hotel i wyżywienie, przejazd i nocleg) lub więcej elementów oferowanych przez sprzedawcę jako jeden produkt po określonej cenie (por. J. Altkorn „Marketing w turystyce”, Warszawa 2002 r., s. 99).

Natomiast, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 187, z poźn. zm.), przez usługi turystyczne należy rozumieć usługi przewodnickie, usługi hotelarskie oraz wszystkie inne usługi świadczone turystom lub odwiedzającym.

Impreza turystyczna to co najmniej dwie usługi turystyczne tworzące jednolity program i objęte wspólną ceną, jeżeli usługi te obejmują nocleg lub trwają ponad 24 godziny albo jeżeli program przewiduje zmianę miejsca pobytu (art. 3 pkt 2 ww. ustawy). Turysta, w myśl art. 3 pkt 9 ww. ustawy, to osoba, która podróżuje do innej miejscowości poza swoim stałym miejscem pobytu na okres nieprzekraczający 12 miesięcy, dla której celem podróży nie jest podjęcie stałej pracy w odwiedzanej miejscowości i która korzysta z noclegu przynajmniej przez jedną noc.

Na podstawie powyższego należy stwierdzić, że usługa turystyki to świadczenie złożone, na które składa się szereg usług (obcych i własnych) takich jak np. zakwaterowanie, gastronomia, transport, mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania. Usługi te są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość (jedną usługę, jeden produkt). Usługa turystyki obejmuje swym zakresem cząstkowe usługi, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć. Zatem za usługi turystyki należy uznać zorganizowane lub indywidualne wyjazdy wypoczynkowe połączone z rekreacją i rozrywką (tzn. kompleksowym programem imprez).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcą będący czynnym podatnikiem podatku VAT z siedzibą na terytorium Polski zamierza prowadzić działalność gospodarczą. Spółka zamierza organizować na rzecz biur podróży oraz indywidualnych osób prywatnych rejsy jachtem trwające najczęściej 7 lub 14 dni. Trasy rejsów obejmować będą basen Morza Śródziemnego, choć nie będzie to wyłączny obszar żeglugi. Jachty najczęściej wypływać będą z portu zlokalizowanego w Grecji, ale Wnioskodawca nie wyklucza, że mogą one również wypływać z innych portów na Morzu Śródziemnym. Port docelowy będzie znany uczestnikom rejsu i niezmienny. Trasa będzie mogła jednak zostać zmieniona ze względu na warunki pogodowe, decyzją całej załogi za zgodą kapitana lub decyzją kapitana. Jachty pływać będą pod banderą belgijską. W momencie rozpoczęcia rejsu jacht będzie do niego przygotowany i zawsze prowadzony przez osobę do tego uprawnioną, tj. przez skippera. Spółka przewiduje, iż na jachcie w trakcie trwania rejsu obecny może być także steward. Wnioskodawca w trakcie trwania rejsu zapewniać będzie jego uczestnikom oprócz noclegu na jachcie, opieki skippera oraz śniadań serwowanych w jachtowej mesie lub w restauracji, również szereg dodatkowych świadczeń, tj. przykładowo takich jak: ubezpieczenie jachtu oraz uczestników, sprzątanie jachtu po zakończeniu rejsu, zapewnienie uczestnikom ręczników, pościeli, wody słodkiej na jachcie. W zależności od ustaleń z uczestnikami rejsu, Wnioskodawca może pokrywać koszty paliwa i opłat portowych. Wynagrodzenie przysługujące Spółce nie będzie jednak zawierało kosztów dojazdu uczestnika do miejsca zaokrętowania jachtu ani kosztów wyżywienia (poza śniadaniami). Uczestnik rejsu w chwili jego rozpoczęcia stawać się będzie członkiem załogi jachtu, zobowiązanym do przestrzegania zasad tzw. „dobrej praktyki morskiej” i wykonywania poleceń kapitana jachtu, lecz generalnie nie będzie on jednak zobowiązany do uczestnictwa w obowiązkach związanych z żeglowaniem. Dla zainteresowanych uczestników w trakcie trwania rejsu możliwa będzie nauka prowadzenia i obsługi jachtu. Jachty które będą wykorzystywane do świadczenia usług przez Wnioskodawcę nie będą stanowić jego własności. Spółka zamierza najmować je od podmiotu będącego podatnikiem VAT i z tego tytułu otrzymywać będzie faktury VAT. Czynsz za ich najem ustanowiony w stałej wysokości stanowić będzie istotny koszt związany z działalnością prowadzoną przez Spółkę.

Wnioskodawca wskazał również, że świadczona usługa nie będzie obejmowała programu turystycznego rozumianego jako zapewnienie uczestnikom rejsu przez Wnioskodawcę zwiedzania miast portowych z przewodnikiem czy wstępu do płatnych muzeów. Wnioskodawca będzie nabywać zasoby/usługi od podmiotów zewnętrznych – zamierza najmować jachty czy dokonywać zakupu żywności i w tym sensie zasadniczo nie zamierza wykonywać usług we własnym zakresie. Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie wymienione koszty będą związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i są potrzebne w celu zagwarantowania uczestnikowi rejsu kompleksowej uslugi. Rejs zasadniczo będzie miał charakter rekreacyjny. Charakter usługi w przypadku, gdy kupującym usługę jest biuro podróży a nie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, różni się tym, że to biuro podróży poszukuje klientów zainteresowanych uczestnictwem w rejsie i rozlicza się z nimi.

Ad 1

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia miejsca świadczenia i sposobu opodatkowania usług, które zamierza świadczyć.

Zgodnie z powołanym przepisem art. 119 ust. 2 ustawy o VAT do usług nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty zalicza się w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie i ubezpieczenie. Katalog usług nie jest zamknięty, a zatem ich zakres może zostać rozszerzony według kryterium przeznaczenia na rzecz turysty. Przykładowo do usług tego rodzaju można zaliczyć usługi artystyczne lub sportowo-rekreacyjne, jeżeli znajdują się w ofercie jako element imprezy turystycznej. Do usług i towarów nabywanych dla bezpośredniej korzyści turysty należy więc zaliczyć wszelkie nabycia towarów i usług, z których korzysta bezpośrednio turysta.

Biorąc pod uwagę treść art. 119 ustawy o VAT oraz znaczenie pojęcia „usługa turystyczna” wynikające z treści art. 307 cyt. Dyrektywy 112, definicji słownikowej tego pojęcia oraz przywołanych publikacji określających pojęcie „usługa turystyczna” należy przyjąć, że dokonywane przez Wnioskodawcę czynności polegające na odsprzedaży nabywanych usług od podmiotów zewnętrznych będą stanowić usługi turystyczne. To Wnioskodawca przy sprzedaży usług będzie działał na rzecz nabywcy we własnym imieniu i na własny rachunek. Przede wszystkim to Wnioskodawca będzie organizatorem rejsów, który oprócz samego uczestnictwa w rejsie na jachcie morskim będzie zapewniać zakwaterowanie, wyżywienie w postaci śniadań, opiekę skippera w postaci obsługi i prowadzenia jachtu oraz w zależności od zapisów umownych także opiekę stewarda, ubezpieczenie jachtu oraz uczestników, sprzątanie jachtu po zakończeniu rejsu, zapewnienie uczestnikom ręczników i pościeli oraz wody słodkiej na jachcie podczas trwania rejsu. Wnioskodawca wskazał, że uczestnicy rejsu zwolnieni będą ze wszelkich obowiązków związanych z obsługą jachtu i zasadniczo nie będą mieli wpływu na trasę rejsu.

Należy zauważyć, że opracowanie trasy rejsu przez Wnioskodawcę, zakwaterowanie i wyżywienie uczestników czy też ubezpieczenie świadczące o przejęciu odpowiedzialności za świadczoną usługę sprawiają, że usługa nabiera charakteru usługi złożonej turystycznej. Należy zgodzić się zatem z Wnioskodawcą, że organizując rejsy zapewniać będzie jego uczestnikom więcej niż dwie usługi jednostkowe, które w sposób kompleksowy będą zaspokajać potrzeby uczestników rejsu. Zatem, skoro czynności Wnioskodawcy polegają na organizowaniu rejsów na rzecz biur oraz indywidualnych klientów wraz z szeregiem czynności towarzyszących (zapewnieniu zakwaterowania, wyżywienia, ubezpieczenia) wówczas należy uznać, że odsprzedaż ww. usług uczestnikom rejsu będzię podlegać opodatkowaniu według szczególnej procedury marży, o której mowa w art. 119 ustawy o VAT, ponieważ usługi te można zaklasyfikować jako usługi turystyki, na którą składają się liczne świadczenia.

Reasumując, Wnioskodawca w stosunku do świadczonych usług organizacji rejsów na rzecz biur podróży jak i indywidualnych klientów będzie mógł zastosować szczególną procedurę opodatkowania VAT - marża zgodnie z art. 119 ustawy o VAT, ponieważ usługi te będą stanowić usługi turystyki.

Jak już wskazano przedmiotem świadczenia przez Wnioskodawcę jest bowiem świadczenie złożone, na które składa się szereg usług mających na celu zorganizowanie pobytu klientowi poza miejscem jego zamieszkania. Wnioskodawca wskazał, że nie będzie posiadał stałego miejsca prowadzenia działalności w innym kraju, z którego byłyby świadczone przedmiotowe usługi. Wobec tego świadczenie takiej usługi ma miejsce, gdzie usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej. Zatem Wnioskodawca świadczoną usługę turystyki powinien opodatkować w Polsce.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy - zgodnie z którym w przypadku usług turystyki opodatkowanych na zasadach VAT marża miejscem świadczenia dla potrzeb VAT będzie zgodnie z art. 28n ustawy o VAT miejsce siedziby działalności gospodarczej usługodawcy, tj. miejsce siedziby Spółki, czyli w niniejszej sprawie terytorium Polski - jest prawidłowe.

Ad 2

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zastosowania 8% stawki podatku VAT dla świadczonych usług organizacji rejsów.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zauważyć, że dla niektórych czynności ustawodawca przewiduje obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy o VAT dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Ponieważ usługi turystyki nie są wymienione w żadnym z odrębnych przepisów umożliwiających stosowanie obniżonej stawki VAT przyjmuje się, że podlegają opodatkowaniu według stawki podstawowej - 23%. Nie można zatem zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że usługi które zamierza świadczyć w postaci organizacji rejsów mieszczą się w pozycji 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT „pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu i będą opodatkowane stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Jak już zostało wykazane, charakter świadczonych przez Wnioskodawcę usług organizacji rejsów na rzecz biur podróży oraz indywidualnych osób prywatnych wskazuje na konieczność zastosowania szczególnej procedury w rozliczaniu podatku od towarów i usług, bowiem przy świadczeniu tych usług Wnioskodawca spełnia wszystkie przesłanki zawarte w art. 119 ust. 3 ustawy o VAT. Uwzględniając zatem przedstawione okoliczności sprawy w odniesieniu do powołanych przepisów należy stwierdzić, że w takiej sytuacji opodatkowanie przedmiotowych usług turystyki powinno nastąpić według procedury przewidzianej w art. 119, z uwzględnieniem zasady odrębnego ustalania podstawy opodatkowania dla usług własnych i usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Jednakże Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że zasadniczo nie zamierza wykonywać usług we własnym zakresie, dlatego podstawą opodatkowania usługi turystyki dotyczącej usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty będzie marża zdefiniowana w art. 119 ust. 2 ustawy o VAT. Tym samym, Wnioskodawca powinien opodatkować stosując procedurę szczególną wynikającą z art. 119 ustawy o VAT z zastosowaniem stawki podatku VAT właściwej dla usługi turystyki, tj. 23% - zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Podsumowując, usługi świadczone przez Wnioskodawcę stanowią usługę turystki i podlegają szczególnej procedurze opodatkowania marży, do których zastosowanie znajduje stawka podstawowa, tj. 23%.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Wnioskodawca w analizowanej sprawie powołał się na interpretacje ogólną z dnia 13 stycznia 2017 r. o sygn. PT1.8101.13.2016.KSB.680, jednakże opis sprawy, na tle którego zapadło rozstrzygnięcie w powyższej sprawie nie jest tożsamy ze sprawą będącą przedmiotem niniejszej interpretacji. Jak już zostało wyjaśnione Wnioskodawca będzie świadczył usługi turystyczne opodatkowane szczególną procedurą VAT marża na podstawie art. 119 ustawy o VAT, których nie należy utożsamiać z usługami rekreacyjnymi.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.