Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPP2-3.4512.38.2017.3.ZD
z 21 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2017 r. (data wpływu 1 lutego 2017 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 27 marca 2017 r. (data wpływu 30 marca 2017 r.), z dnia 11 kwietnia 2017 r. (data wpływu 13 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr 5 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nr 5. Wniosek uzupełniono w dniu 30 marca 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz w dniu 13 kwietnia 2017 r. o podpis pełnomocnika Wnioskodawcy pod pismem stanowiącym uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawcy przysługuje prawo własności nieruchomości gruntowej niezabudowanej położonej w (…), obejmującej działki oznaczone numerami 3, 52, 54 i 5 o łącznej powierzchni 4,1711 ha, stanowiącej grunty orne, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr (…).

Wnioskodawca nabył własność przedmiotowej nieruchomości w drodze spadkobrania gospodarstwa rolnego po zmarłym w dniu 5 kwietnia 2013 r. ojcu – postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku Sądu Rejonowego z dnia 16 października 2014 r. – sygn. akt (…), prawomocne w dniu 26 lutego 2015 r. Zgodnie z treścią przedmiotowego postanowienia, Wnioskodawca jest jedynym spadkobiercą po zmarłym ojcu. W skład nabytego spadku obejmującego gospodarstwo rolne, oprócz ww. działek wchodziła ponadto działka oznaczona numerem 36, także objęta księgą wieczystą nr (…), o powierzchni 0,1498 ha, zabudowana budynkiem mieszkalnym wolnostojącym, budynkiem garażowym oraz budynkiem gospodarczym, która została zbyta przez Wnioskodawcę w drodze umowy sprzedaży z dnia 21 września 2016 r. Poza opisaną transakcją Wnioskodawca nigdy nie dokonywał żadnego zbycia prawa własności nieruchomości ani udziału w takim prawie.

Aktualnie nieruchomość objęta wnioskiem nie jest wykorzystywana w żaden sposób.

Poza przedmiotową nieruchomością Wnioskodawcy nie przysługuje prawo własności żadnej innej nieruchomości.

Wnioskodawca nie prowadzi i nigdy nie prowadził działalności gospodarczej ani rolniczej.

Wnioskodawca nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT. Przedmiotowa nieruchomość objęta jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny zabudowy usługowej i obiektów produkcyjnych, składów i magazynów (jednostka bilansowa 4U/P). Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań celem objęcia nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

W dniu 1 sierpnia 2016 r. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną sprzedaży działki nr 5, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr (…), ze Spółką, w której zobowiązał się do zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży najpóźniej do dnia 29 grudnia 2017 r.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności w celu przygotowania działki do sprzedaży, w szczególności takich jak: uzbrojenie terenu, albo ogrodzenie terenu. Wnioskodawca nie występował o warunki zabudowy, nie ogłaszał samodzielnie o sprzedaży w mediach, ani nie podejmował innych działań i nakładów zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki. Wnioskodawca nie zawierał ponadto żadnych umów pośrednictwa sprzedaży nieruchomości.

W piśmie z dnia 27 marca 2017 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – wskazano, że Wnioskodawca nie udostępnia i nie udostępniał nieruchomości objętej niniejszym wnioskiem osobom trzecim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym sprzedaż przez Wnioskodawcę prawa własności nieruchomości obejmującej działkę nr 5, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr (…) na rzecz przedsiębiorcy działającego pod firmą „A” będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym sprzedaż prawa własności nieruchomości obejmującej działkę nr 5, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą nr (…) na rzecz przedsiębiorcy działającego pod firmą „A” nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z treścią przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie natomiast z treścią art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej ani rolniczej w sposób ciągły i zarobkowy, a dokonana w przeszłości sprzedaż części gospodarstwa rolnego miała charakter jednostkowy. W powyższych okolicznościach brak podstaw do uznania, że Wnioskodawca dokonuje sprzedaży nieruchomości w sposób zorganizowany, ciągły i w celu zarobkowym. Ponadto, nabycie prawa własności przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w drodze spadkobrania, nie natomiast w drodze zakupu, a w szczególności nie celem dalszej odsprzedaży dla osiągnięcia celów zarobkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, nieruchomości spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

1. po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
2. po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
   
   

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy przysługuje prawo własności nieruchomości gruntowej niezabudowanej, obejmującej działki oznaczone numerami 3, 52, 54 i 5 o łącznej powierzchni 4,1711 ha, stanowiącej grunty orne. Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w drodze spadkobrania gospodarstwa rolnego po zmarłym w dniu 5 kwietnia 2013 r. ojcu. W skład nabytego spadku obejmującego gospodarstwo rolne, oprócz ww. działek wchodziła ponadto działka oznaczona numerem 36, o powierzchni 0,1498 ha, zabudowana budynkiem mieszkalnym wolnostojącym, budynkiem garażowym oraz budynkiem gospodarczym, która została zbyta przez Wnioskodawcę w drodze umowy sprzedaży z dnia 21 września 2016 r. Poza opisaną transakcją Wnioskodawca nigdy nie dokonywał żadnego zbycia prawa własności nieruchomości ani udziału w takim prawie. Aktualnie nieruchomość objęta wnioskiem nie jest wykorzystywana w żaden sposób. Poza przedmiotową nieruchomością Wnioskodawcy nie przysługuje prawo własności żadnej innej nieruchomości, Zainteresowany nie prowadzi i nigdy nie prowadził działalności gospodarczej ani rolniczej. Wnioskodawca nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT. Przedmiotowa nieruchomość objęta jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako tereny zabudowy usługowej i obiektów produkcyjnych, składów i magazynów (jednostka bilansowa 4U/P). Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań celem objęcia nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W dniu 1 sierpnia 2016 r. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną sprzedaży działki nr 5 ze Spółką, w której zobowiązała się do zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży najpóźniej do dnia 29 grudnia 2017 r. Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności w celu przygotowania działki do sprzedaży, w szczególności takich jak: uzbrojenie terenu, albo ogrodzenie terenu. Wnioskodawca nie występował o warunki zabudowy, nie ogłaszał samodzielnie o sprzedaży w mediach, ani nie podejmował innych działań i nakładów zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki. Wnioskodawca nie zawierał ponadto żadnych umów pośrednictwa sprzedaży nieruchomości. Zainteresowany nie udostępnia i nie udostępniał nieruchomości objętej niniejszym wnioskiem osobom trzecim.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy sprzedaż działki nr 5 będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku z planowaną sprzedażą działki nr 5 – za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, Wnioskodawca wszedł w posiadanie przedmiotowej nieruchomości w drodze spadkobrania w 2013 r. Zainteresowany nie był i nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT a ww. nieruchomość nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana w działalności gospodarczej, w tym jako przedmiot umów cywilnoprawnych, np. najmu, dzierżawy. Co prawda Zainteresowany dokonał we wrześniu 2016 r. sprzedaży działki stanowiącej część gospodarstwa rolnego odziedziczonego przez niego po ojcu, jednak – jak wynika z wniosku – transakcja ta miała charakter jednorazowy. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną sprzedaży z przyszłym nabywcą działki nr 5, jednak nie podejmował żadnych czynności w celu przygotowania działki do sprzedaży, w szczególności takich jak: uzbrojenie albo ogrodzenie terenu. Wnioskodawca nie występował o warunki zabudowy dla przedmiotowej nieruchomości, nie ogłaszał samodzielnie o sprzedaży w mediach, ani nie podejmował innych działań i nakładów zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki. Wnioskodawca nie zawierał również żadnych umów pośrednictwa sprzedaży nieruchomości.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, planowane przez Wnioskodawcę zbycie działki nr 5 nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tejże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży działki nr 5 Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż nieruchomości można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, planowana transakcja sprzedaży działki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż działki nr 5 nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tej transakcji nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika podatku VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.