Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB1.4511.93.2017.2.DJD
z 27 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2017 r. (data wpływu 27 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 marca 2017 r. (data wpływu 4 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów ze sprzedaży składników majątku po zmianie zakresu prowadzonej działalności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., Nr 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 24 marca 2017 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.93.2017.1.AG, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 24 marca 2017 r. (data doręczenia 28 marca 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 29 marca 2017 r. (data wpływu 4 kwietnia 2017 r.), nadanym za pośrednictwem polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 31 marca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca od 1 stycznia 2006 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą ….. Do końca 2016 r. działalność gospodarcza Wnioskodawcy polegała na prowadzeniu szkoleń biznesowych, opartych na grach szkoleniowych, zgodnie z PKD 85.59.B. Przychody z tego tytułu opodatkowane były liniowym podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z końcem 2016 r. Wnioskodawca zaprzestał prowadzenia działalności w zakresie prowadzenia szkoleń i rozpoczął działalność wyłącznie w zakresie wydawania książek biznesowych (PKD 58.11.Z), a jako formę opodatkowania na 2017 r. wybrał ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. Jest także czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług. W związku ze zmianą profilu działalności w Jego majątku pozostały liczne i nieużywane już rekwizyty do gier szkoleniowych, zakupione lub wytworzone we własnym zakresie w latach 2006 - 2016. Są to proste i niedrogie składniki majątku (plansze, układanki, żetony, modele składane, prosty sprzęt sportowy, czy turystyczny, pomoce dydaktyczne, rekwizyty konferencyjne, narzędzia biurowe, itp.).

Wartość początkowa każdego ze składników, ustalona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przekracza 1 500 zł. Żaden z tych składników nie stanowi także części zestawu/zespołu o wartości wyższej 1 500 zł. Do momentu ich zbycia wszystkie składniki będą własnością Wnioskodawcy przez okres dłuższy niż pół roku.

Ponadto żaden ze składników, o których mowa w tym wniosku, nie podlegał wpisowi do ewidencji środków trwałych oraz wartości materialnych i prawnych, ani do ewidencji wyposażenia, a tym samym nie były dokonywane od nich odpisy amortyzacyjne, zgodnie z art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wszystkie wydatki poniesione na ich nabycie były zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich nabycia, wytworzenia.

Obecnie Wnioskodawca porozumiał się z innym podmiotem organizującym i sprzedającym szkolenia, oraz oferującym gry edukacyjne. Planuje odsprzedać temu podmiotowi nieużywane już w Jego działalności i niepotrzebne Mu składniki majątku po cenach w przedziale od 10 do 1400 zł netto, za każdy składnik majątku. Sprzedaż nastąpi w trakcie jednej transakcji i zostanie udokumentowana jedną fakturą, wystawioną na zainteresowany podmiot.

W piśmie z dnia 29 marca 2017 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że użyte we wniosku sformułowanie: „z końcem roku 2016 zakończyłem działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia szkoleń” nie oznacza, że prowadzona przez Niego jednoosobowa działalność pod nazwą ….. została zlikwidowana. Sformułowanie to oznacza, że w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawca dokonał zmiany profilu działalności firmy. W tym celu dokonał zmiany we wpisie do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, aktualizując zakres swojej działalności poprzez wykreślenie kodu Polskiej Klasyfikacji Działalności, dotyczącego prowadzenia szkoleń, tj. 85.59.B, a wpisanie jako jedynego zakresu działalności, obowiązującego od 2017 r. kodu dotyczącego wydawania książek , tj. PKD 58.11.Z. Działalność w zakresie wydawania książek biznesowych jest kontynuacją działalności gospodarczej prowadzonej nieprzerwanie od 1 stycznia 2006 r., wcześniej była to jednak uboczna działalność stanowiąca niewielki udział w obrotach. Książki (poradniki o tematyce ekonomicznej i psychologicznej) autorstwa Wnioskodawcy, stanowiły produkt dodatkowy, uzupełniający szkolenia. Obecna nazwa firmy, tj. ….. obowiązuje od stycznia 2013 r., wcześniej działalność prowadzona była pod nazwą …….

Zgodnie z § 27 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, spisem z natury obejmuje się takie składniki majątku, jak: towary handlowe, materiały (surowce) podstawowe i pomocnicze, półwyroby, produkcję w toku. wyroby gotowe, braki i odpady. Z kolei, wyposażenie oraz środki trwałe obejmuje spisem z natury sporządzonym tylko w przypadku likwidacji działalności gospodarczej, co w przypadku Wnioskodawcy nie miało miejsca. Opisane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej rekwizyty do gier szkoleniowych nie stanowiły żadnej z powyżej wymienionych grup, dlatego nie zostały objęte remanentem sporządzonym na koniec 2016 r.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż wymienionych we wniosku składników ma nastąpić w ramach aktualnie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychód uzyskany ze sprzedaży wymienionych składników majątku, niewpisanych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość jednostkowa jest niższa niż 1 500 zł, będzie stanowiła przychód z prowadzonej działalności gospodarczej, a jeśli nie, to czy powinien stanowić przychód z innych źródeł, poza działalnością gospodarczą?

Zdaniem Wnioskodawcy, obecnie jest On opodatkowany ryczałtem ewidencjonowanym, a zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. f) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, wyłączone z opodatkowania zostały składniki majątku, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przekracza 1 500 zł.

Pomimo, że składniki majątku, o których mowa we wniosku zostały nabyte przed zmianą formy opodatkowania i zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności, zgodnie z art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na tożsame wyłączenie wpływa art. 14 ust. 2 pkt b) tej ustawy.

Wnioskodawca uważa, że w opisanym przez Niego stanie faktycznym nie powstanie przychód do opodatkowania na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. f) z uwagi na fakt, że wartość każdego pojedynczego sprzedawanego składnika majątku jest niższa niż 1 500 zł, mimo że wszystkie zostaną sprzedane jednemu nabywcy w czasie jednej transakcji, zostaną więc wykazane na jednej fakturze, a łączna, zbiorcza wartość wskazana na fakturze przekroczy 1 500 zł. Sprzedaż omawianych składników nie będzie także stanowiła źródła przychodu na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ pomiędzy ich nabyciem, a odpłatnym zbyciem upłynęło więcej niż 6 miesięcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r, poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
  

• odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8).

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z istoty rozwiązań zawartych w ww. przepisach wynika, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych w działalności gospodarczej (w przypadku środków trwałych nawet niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych), co do zasady, stanowią przychód z działalności gospodarczej o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy. Istotną bowiem w tym zakresie kwestią jest sam fakt, wykorzystywania składnika majątku na potrzeby działalności gospodarczej i brak wyraźnego wskazania, że przychodu takiego nie stanowią. Przepis ten bowiem nie wymienia wszystkich przychodów z działalności o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy (pozarolniczej działalności gospodarczej), a zawarte w art. 14 ust. 2 pkt 1 wyszczególnienie przychodów zaliczanych do przychodów z tejże działalności nie ma charakteru zamkniętego.

W myśl art. 22d ust. 1 cytowanej ustawy, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 3 500 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ww. ustawy, dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Ustawa z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2016 r., poz. 2180, z późn. zm.), w art. 1 pkt 1 reguluje opodatkowanie przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą w formie ryczałtu ewidencjonowanego.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, osoby fizyczne osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają przychody osób fizycznych z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym, w tym również, gdy działalność ta jest prowadzona w formie spółki cywilnej osób fizycznych lub spółki jawnej osób fizycznych. Przy czym, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 12 cytowanej ustawy, przez pozarolniczą działalność gospodarczą należy rozumieć pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust.1 pkt 5 lit. f) o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 3% przychodów z odpłatnego zbycia ruchomych składników majątku wykorzystywanych w pozarolniczej działalności gospodarczej, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z tej działalności gospodarczej, a pomiędzy pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składnik majątku został wycofany z działalności, i dniem jego zbycia nie upłynęło sześć lat, będących:

• środkami trwałymi podlegającymi ujęciu w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
  

• składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa, ustalona zgodnie z art. 22g ustawy o podatku dochodowym, nie przekracza 1500 zł,
  

• składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca od 2006 r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia szkoleń biznesowych opartych o gry szkoleniowe, a przychody z tego tytułu opodatkowane były liniowym podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Od początku 2017 r. Wnioskodawca dokonał zmiany profilu działalności gospodarczej i rozpoczął działalność wyłącznie w zakresie wydawania książek biznesowych, która we wcześniejszym czasie była działalnością uboczną. Jako formę opodatkowania przychodów w 2017 r. wybrał ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

W związku ze zmianą profilu działalności w Jego majątku pozostały liczne i nieużywane już rekwizyty do gier szkoleniowych, zakupione lub wytworzone we własnym zakresie w latach 2006 - 2016. Są to proste i niedrogie składniki majątku (plansze, układanki, żetony, modele składane, prosty sprzęt sportowy, czy turystyczny, pomoce dydaktyczne, rekwizyty konferencyjne, narzędzia biurowe, itp.). Wartość początkowa każdego ze składników nie przekracza 1 500 zł, a także składniki te nie stanowią części zestawu/zespołu o wartości wyższej niż 1 500 zł. Wskazane powyżej składniki nie podlegał wpisowi do ewidencji środków trwałych oraz wartości materialnych i prawnych, ani do ewidencji wyposażenia, a tym samym nie były dokonywane od nich odpisy amortyzacyjne. Wszystkie wydatki poniesione na ich nabycie byty zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich nabycia/wytworzenia. Opisane we wniosku rekwizyty do gier szkoleniowych nie zostały objęte remanentem sporządzonym na koniec 2016 r. Do momentu ich zbycia wszystkie składniki będą własnością Wnioskodawcy przez okres dłuższy niż pół roku.

Wnioskodawca planuje sprzedać podmiotowi organizującemu szkolenia, nieużywane i niepotrzebne Mu składniki majątku po cenach w przedziale od 10 do 1400 zł netto, za każdy składnik majątku. Sprzedaż wymienionych we wniosku składników ma nastąpić w ramach aktualnie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w trakcie jednej transakcji i zostanie udokumentowana jedną fakturą wystawioną na zainteresowany podmiot.

Jak wykazuje analiza przytoczonych powyżej uregulowań prawa podatkowego, rodzajowy katalog przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza nie jest ograniczony zasadą numerus clausus. Wymienione kategorie przychodów mają charakter przykładowy, otwarty. Przy kwalifikacji przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku decydujące znaczenie ma przedmiotowe i funkcjonalne powiązanie danego rodzaju przychodu ze źródłem jego uzyskania. Ustawodawca akcentuje więc, jako warunek konieczny ale i wystarczający, istnienie związku z działalnością gospodarczą.

W myśl powyższego zatem, przychód z odpłatnego zbycia składników majątku (plansze, układanki, żetony, modele składane, prosty sprzęt sportowy, czy turystyczny, pomoce dydaktyczne, rekwizyty konferencyjne, narzędzia biurowe, itp.) nieujętych w wykazie wyposażenia ani w wykazie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Związek przychodu jaki uzyska Wnioskodawca ze sprzedaży tych składników z prowadzoną działalnością gospodarczą jest wyraźny i determinuje określone konsekwencje podatkowe w postaci przyporządkowania go do źródła, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opisywanej we wniosku transakcji Wnioskodawca występować będzie jako przedsiębiorca, a sprzedaż wymienionych we wniosku składników ma nastąpić w ramach aktualnie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i zostanie udokumentowana jedną fakturą, wystawioną przez Wnioskodawcę na zainteresowany podmiot.

Tak więc całe przedsięwzięcie, polegające na pozyskaniu lub wytworzeniu przez Wnioskodawcę składników majątku w celu prowadzenia szkoleń biznesowych od początku osadzone było w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, o czym świadczy również to, że wydatki poniesione na ich nabycie były zaliczane bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Zmiana profilu działalności, jak wskazał Wnioskodawca nie oznaczała, że prowadzona przez Niego działalność została zlikwidowana.

Wobec tego, w zaprezentowanym zdarzeniu przyszłym, przychód ze sprzedaży wskazanych we wniosku składników majątku stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, podlegający opodatkowaniu zgodnie z wybraną formą opodatkowania.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w sytuacji odpłatnego zbycia przez Wnioskodawcę składników majątku nabytych lub wytworzonych i wykorzystywanych uprzednio w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, które ze względu na wartość jednostkową poniżej 1 500 zł nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych, ani do ewidencji wyposażenia, nie będzie miał zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), gdyż u Wnioskodawcy powstanie przychód ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku ze zmianą przez Wnioskodawcę formy opodatkowania uzyskiwanych z pozarolniczej działalności przychodów w 2017 r. przychód ten, zgodnie z dyspozycją art. 12 ust. 1 pkt 5 lit. f) o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne będzie opodatkowany 3% stawką ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.