Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-1-1.4510.32.2017.1.EN
z 24 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 stycznia 2017 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej 19 stycznia 2017 r.), uzupełnionym 31 marca i 5 kwietnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości powstania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń po stronie Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki komandytowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2017 r. wpłynął do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości powstania przychodu podatkowego z tytułu nieodpłatnych świadczeń po stronie Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki komandytowej. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 21 marca 2017 r. wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 31 marca i 5 kwietnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - sp. z o.o. jest komplementariuszem „X” sp. z o.o. sp.k. (dalej: „Spółka komandytowa”). Ponadto, zgodnie z umową Spółki komandytowej komplementariusz jest upoważniony i zobowiązany do samodzielnego prowadzenia spraw spółki, za co otrzymuje wynagrodzenie w kwocie ustalonej przez uchwałę wszystkich komandytariuszy i komplementariusza. Wysokość wynagrodzenia jest uzależniona od rozmiaru podejmowanych przez komplementariusza czynności oraz sytuacji finansowej spółki komandytowej. Uchwała dotycząca wynagrodzenia podejmowana jest co najmniej raz na 6 miesięcy. Wynika to z potrzeby aktualizacji ceny. Samo wynagrodzenie natomiast wypłacane jest miesięcznie, do dziesiątego dnia każdego miesiąca.

Wnioskodawca w celu zarządzania Spółką komandytową wykorzystuje informacje o sytuacji finansowej tego podmiotu. Aby skutecznie zarządzać i podejmować właściwe decyzje Zarząd musi szybko reagować na zdarzenia gospodarcze zachodzące w Spółce. Informacje o tych zdarzeniach są odzwierciedlane w dokumentach finansowych Spółki zarządzanej. Aby mieć do nich dostęp, szybką informację oraz aby móc czynić z nich użytek i dokonywać analizy danych zawartych w tych dokumentach Wnioskodawca dokonał zakupu oprogramowania do elektronicznej obsługi dokumentacji. Oprogramowanie to pozwoli na uzyskanie elektronicznego dostępu do danych wynikających z dokumentów Spółki komandytowej (głównie faktur zakupu) oraz zapewni szybki przepływ informacji wynikających z tych dokumentów. Wnioskodawca do skutecznego zarządzania musi usprawnić procesy obiegu dokumentacji w spółce, którą zarządza.

W rezultacie przyczyni się to do oszczędności czasu i redukcji kosztów w podmiocie zarządzanym i zarządzającym, co w rezultacie spowoduje poprawę sytuacji finansowej w tych podmiotach. Jednak należy przy tym zwrócić uwagę na to, że to Wnioskodawca odpowiada za skuteczne i efektywne zarządzanie Spółką komandytową, co wpływa na wysokość osiąganego przez nią wynagrodzenia. Zatem to Wnioskodawca jest podmiotem, który powinien dokonać zakupu takiego oprogramowania.

Obecnie sprawy Spółki komandytowej, prowadzone są przez Wnioskodawcę przy użyciu prostych narzędzi jakimi są ręczne ewidencje i raporty w obszarze administracji. Obieg korespondencji i faktur odbywa się w całości ręcznie. Ewidencja korespondencji polega na ręcznym uzupełnianiu papierowej dokumentacji i archiwizowaniu jej w odpowiednich teczkach z podziałem na poszczególne działy. W przypadku korespondencji uwzględniającej poniesienie wydatków (faktury), fizycznie zanosi się ją do poszczególnych działów w formie papierowej, celem ich opisania oraz zatwierdzenia. Taki obieg dokumentacji jest czasochłonny i w rezultacie zanim dany wydatek zostanie wpisany w odpowiednie księgi rachunkowe mija od 3 do 12 dni.

W sposób znaczący spowalnia to możliwość analizy kosztów/przychodów czy dochodowości. Często prowadzi to do sytuacji, że tak sporządzona analiza jest z chwilą jej zakończenia już zbędna i nieaktualna.

Dlatego Zarząd chce doprowadzić do sytuacji, w której za pomocą elektronicznego obiegu dokumentów faktura zakupu trafi do analizy i akceptacji przez Zarząd tego samego dnia, w którym wpłynęła na sekretariat lub została przesłana emailem.

Co prawda obecnie, Spółka komandytowa używa systemu klasy ERP, z którego „wyciągane” są dane niezbędne do analizy przez Zarząd, jednakże, informacje do tego systemu są wprowadzane ręcznie z dużym opóźnieniem, co czyni je bezużytecznymi, ponieważ są one sporządzane w czasie kiedy nie są już potrzebne.

Podkreślić należy, iż Wnioskodawca jest odpowiedzialny za prowadzenie spraw Spółki komandytowej i za jej właściwe i optymalne zarządzanie. W tym celu potrzebuje szybkich informacji celem podejmowania właściwych decyzji w odpowiednim czasie.

W związku z tym Wnioskodawca dokonał zakupu systemu, który usprawni proces przepływu informacji i pozwoli na uzyskiwanie tych informacji w minimalnym terminie. System EOD skróci do minimum czas obiegu i spowoduje, że informacja niezbędna do zarządzania firmą będzie mogła powstać w czasie rzeczywistym. Wnioskodawca zakupi serwer i komputery, na których będzie zainstalowany EOD.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 31 marca 2017 r., wskazano m.in., że:

• wypłacane Wnioskodawcy wynagrodzenie, będzie uwzględniać fakt zakupu i opłacenia licencji za użytkowanie programu do obsługi elektronicznego obiegu dokumentów oraz zakupu sprzętu komputerowego obsługującego ten program, tzn. od momentu uruchomienia elektronicznego obiegu dokumentów wydatki będą wkalkulowane w wynagrodzenie Wnioskodawcy,
• licencja oraz sprzęt komputerowy obsługujący wskazany we wniosku program jest własnością Wnioskodawcy,
• Wnioskodawca będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych,
• pomiędzy Wnioskodawcą, a Spółką komandytową nie zostanie zawarta umowa na użytkowanie ww. licencji i sprzętu komputerowego ponieważ będzie to już wkalkulowane w wynagrodzenie Wnioskodawcy i w związku z tym byłoby to podwójnie opłacalne (nierynkowo),
• Wnioskodawca i Spółka komandytowa to podmioty powiązane w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy fakt, że opisywany program będzie wykorzystywał dokumentację podmiotu zarządzanego, do uzyskania informacji przez Zarząd Wnioskodawcy, będzie stanowić nieodpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, dla Spółki komandytowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, dla spółki komandytowej nie jest to nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop. Wynika to z faktu, że spółka komandytowa działając, jako swoisty zleceniodawca usług prowadzenia spółki, otrzymuje możliwość korzystania z programu w ramach zleconej przez siebie usługi. Dostęp do oprogramowania (które jest właściwie narzędziem usprawniającym zarządzanie i obieg dokumentacji) jest poniekąd więc „wliczony w cenę” ww. usługi. Na takich samych zasadach funkcjonują inne zlecenia w obrocie gospodarczym, gdy to zleceniodawca zleca konkretną usługę, a zleceniobiorca celem jej realizacji posługuje się konkretnymi narzędziami, lub ewentualnie udostępnia narzędzia, które on wcześniej nabył w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą. Wnioskodawca pragnie przy tym zaznaczyć iż zgadza się z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 lipca 2016 r. (sygn. akt. II FSK 1889/14, Legalis 1507592): Mając na względzie to, że wspólnik będzie świadczył na rzecz strony przeciwnej usługi bez wynagrodzenia, po stronie spółki wystąpi przysporzenie majątkowe mające konkretny wymiar finansowy; polegające na tym, iż spółka nie będzie zobowiązana płacić komukolwiek za korzystanie z tego rodzaju usług świadczonych na rzecz innych podmiotów, będących kontrahentami spółki. (...) Zatem, jeżeli wspólnik spółki z o.o. w ramach zobowiązania wynikającego z umowy spółki i zgodnie z art. 159 i art. 176 § 1 KSH świadczy na jej rzecz dodatkowe usługi (powtarzające się świadczenia niepieniężne) bez wynagrodzenia, to spółka ta - zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 PDOPrU - otrzyma nieodpłatnie świadczenia podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje przy tym, że ww. wyrok nie znajduje zastosowania do opisywanego stanu faktycznego, ponieważ przedmiotowe świadczenie ma charakter odpłatny, a w ramach tego odpłatnego, świadczenia zaistnieje możliwość dostępu do oprogramowania. Podobnie orzekł WSA w Łodzi w wyroku z 12 maja 2015 r. sygn. akt I SA/Łd 292/15, Legalis 1272132: Pojęcie nieodpłatnego świadczenia na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.) ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. W opinii Wnioskodawcy, zdarzenie gospodarcze, będące przedmiotem niniejszej interpretacji nie spełnia również ww. przesłanek do uznania jego za nieodpłatne świadczenie. Nie jest to bowiem świadczenie niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu. Jest to bowiem część odpłatnego świadczenia, tudzież dostęp do oprogramowania jest jednym z elementów usługi prowadzenia spraw spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U.z 2016 r., poz. 1578 ze zm., dalej: „ksh”), spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki (art. 117 ksh).

Komplementariusz jest zatem, co do zasady, przedstawicielem ustawowym spółki komandytowej i ma obowiązek reprezentowania spółki.

W myśl art. 103 § 1 ksh, w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Wobec powyższego należy wskazać, że w myśl art. 39 § 1 ksh, każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Komplementariusz ma zatem ustawowe prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Zgodnie z art. 46 ksh, za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

Z przywołanych uregulowań wynika, że ksh przyznaje komplementariuszom prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Jednocześnie ksh stanowi, że z tytułu realizacji tego uprawnienia wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy za prowadzenie spraw spółki komandytowej, jako komplementariuszowi będzie przysługiwało wynagrodzenie, ustalone w umowie Spółki komandytowej. Zatem, relacje pomiędzy Spółką komandytową a Wnioskodawcą, wykroczą poza zwykłe relacje spółka – wspólnik, uregulowane w ksh. Strony będzie łączył stosunek cywilnoprawny (umowa), wynikający z podjętego przez Wnioskodawcę zobowiązania do wykonywania czynności wskazanych we wniosku na rzecz Spółki komandytowej oraz ze zobowiązania się przez Spółkę komandytową do wypłacania wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy z tytułu wykonywanych przez niego usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Opisaną powyżej zasadę proporcjonalnego udziału stosuje się na podstawie art. 5 ust. 2 updop, odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Tym samym dochody (przychody) z udziału w spółce osobowej opodatkowuje się osobno u każdego wspólnika proporcjonalnie do jego udziału w zysku. W świetle art. 5 ust. 3 updop, jeżeli działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie ust. 1, uznaje się za przychody z działalności gospodarczej.

Mając na względzie powyższe uznać należy że:

• spółki osobowe (niebędące osobami prawnymi), w tym spółka komandytowa, nie są podatnikami podatku dochodowego. Podatnikami będą natomiast wspólnicy tej spółki, w zakresie, w jakim uczestniczą w zyskach wypracowanych przez spółkę,
• do osiągniętych przez nich dochodów z udziału w spółce osobowej będą zaś miały zastosowanie zasady dotyczące opodatkowania dochodów z działalności gospodarczej.
  
  

Przepis art. 12 updop, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Przez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12, ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Updop nie precyzuje również, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”, ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 6 updop, wartość świadczeń w naturze, w tym nieodpłatnych świadczeń, ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu - w wysokości równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu,
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (taką definicję przedstawiono m.in. w uchwałach Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06). Nieodpłatnym świadczeniem, jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu.

Natomiast pojęcie „świadczenia” rozpatrywane jest z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. w świetle postanowień art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459), zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).

Zatem, w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe. Dla celów podatkowych, za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest komplementariuszem w Spółce komandytowej i zgodnie z jej umową jest upoważniony i zobowiązany do samodzielnego prowadzenia spraw spółki, za co otrzymuje wynagrodzenie. Wysokość wynagrodzenia jest uzależniona od rozmiaru podejmowanych przez komplementariusza czynności oraz sytuacji finansowej spółki komandytowej. Wnioskodawca w celu zarządzania Spółką komandytową wykorzystuje informacje o sytuacji finansowej tego podmiotu. Aby mieć do nich dostęp, szybką informację oraz aby móc czynić z nich użytek i dokonywać analizy danych zawartych w tych dokumentach Wnioskodawca dokonał zakupu oprogramowania do elektronicznej obsługi dokumentacji. Oprogramowanie to pozwoli na uzyskanie elektronicznego dostępu do danych wynikających z dokumentów Spółki komandytowej (głównie faktur zakupu) oraz zapewni szybki przepływ informacji wynikających z tych dokumentów. Wnioskodawca do skutecznego zarządzania musi usprawnić procesy obiegu dokumentacji w spółce, którą zarządza. Podkreślić należy, iż Wnioskodawca jest odpowiedzialny za prowadzenie spraw Spółki komandytowej i za jej właściwe i optymalne zarządzanie. W tym celu potrzebuje szybkich informacji celem podejmowania właściwych decyzji w odpowiednim czasie. W związku z tym Wnioskodawca dokonał zakupu systemu, który usprawni proces przepływu informacji i pozwoli na uzyskiwanie tych informacji w minimalnym terminie. Wnioskodawca zakupi serwer i komputery, na których będzie zainstalowany EOD. Ponadto Wnioskodawca wskazał również m.in., że wypłacane mu przez Spółkę komandytową wynagrodzenie, będzie uwzględniać fakt zakupu i opłacenia licencji za użytkowanie programu do obsługi elektronicznego obiegu dokumentów oraz zakupu sprzętu komputerowego obsługującego ten program, tzn. od momentu uruchomienia elektronicznego obiegu dokumentów wydatki będą wkalkulowane w wynagrodzenie Wnioskodawcy. Licencja oraz sprzęt komputerowy obsługujący wskazany we wniosku program jest własnością Wnioskodawcy zatem to on będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych. Ponadto pomiędzy Wnioskodawcą, a Spółką komandytową nie zostanie zawarta umowa na użytkowanie ww. licencji i sprzętu komputerowego. Wnioskodawca i Spółka komandytowa to podmioty powiązane w rozumieniu art. 11 updop.

W świetle powyższego wskazać należy, że w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki komandytowej nie otrzymuje nieodpłatnego świadczenia bowiem za nieodpłatne uznaje się takie świadczenie, którego spełnienie nie powoduje, po stronie otrzymującego, obowiązkowego wzajemnego świadczenia na rzecz przekazującego. Natomiast w przedmiotowej sprawie w związku z możliwością korzystania przez Spółkę komandytową z udostępnionej jej przez Sp. z o.o. ww. licencji oraz sprzętu komputerowego, Spółka komandytowa wypłaca na jej rzecz wynagrodzenie, którego wysokość, jak zostało wskazane we wniosku, będzie uwzględniać fakt zakupu i opłacenia licencji za użytkowanie programu do obsługi elektronicznego obiegu dokumentów oraz zakupu sprzętu komputerowego obsługującego ten program.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki komandytowej z tytułu udostępnionych tej Spółce do używania ww. składników majątku nie uzyskał nieodpłatnego świadczenia, a tym samym na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, nie uzyskał przychodu podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Nadmienić jednak należy, że analiza art. 12 ust. 1 pkt 2 updop wskazuje, że przepis ten dotyczy również świadczeń częściowo odpłatnych.

Art. 12 ust. 6a ww. ustawy stanowi, że wartością świadczeń częściowo odpłatnych stanowiącą przychód podatnika jest różnica między wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 6, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Przepis art. 14 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Jednakże, ocena czy w danej sytuacji zaistniała różnica między wartością świadczeń ustaloną według zasad określonych w art. 12 ust. 6 updop, a odpłatnością ponoszoną przez Wnioskodawcę nie leży w gestii tut. Organu bowiem możliwe jest wyłącznie w postępowaniu podatkowym prowadzonym przez uprawnione organy podatkowe.

Zauważyć również należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie konsekwencji podatkowych dla Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki komandytowej. W związku z powyższym tut. Organ nie odniósł się do ewentualnej możliwości powstania przychodu z tyt. nieodpłatnych świadczeń dla pozostałych wspólników tej Spółki.

Końcowo wskazać także należy, że dokonując transakcji z podmiotami powiązanymi należy mieć na względzie art. 11 updop, zgodnie z którym, jeżeli:

1. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej "podmiotem krajowym", bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu przedsiębiorstwem położonym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego przedsiębiorstwa, albo
2. osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, mająca miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwana dalej "podmiotem zagranicznym", bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale tego podmiotu krajowego, albo
3. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotem krajowym i podmiotem zagranicznym lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów

-i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

W myśl art. 11 ust. 4 ww. ustawy, przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

1. podmiot krajowy bierze udział bezpośrednio lub pośrednio w zarządzaniu innym podmiotem krajowym lub w jego kontroli albo posiada udział w kapitale innego podmiotu krajowego, albo
2. ta sama osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej równocześnie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu podmiotami krajowymi lub w ich kontroli albo posiada udział w kapitale tych podmiotów.
   
   

Zatem, art. 11 updop, jest przepisem szczególnym i dotyczy podmiotów powiązanych osobowo lub kapitałowo. Pozostawanie w związku kapitałowym lub osobowym nie jest w jakikolwiek sposób sankcjonowane. Znaczenie podatkowe ma natomiast wykorzystywanie powiązań i związków do zmiany poziomu opodatkowania wbrew obowiązkowi ustawowemu.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie wniosku wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.