Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.5.2017.1.EN
z 25 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 lutego 2017 r. (data wpływu do tut. Biura 2 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości uznania wydatków poniesionych na nabycie wskazanej we wniosku Licencji za wydatki kwalifikowane, budujące limit dostępnej pomocy publicznej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2017 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie możliwości uznania wydatków poniesionych na nabycie wskazanej we wniosku Licencji za wydatki kwalifikowane, budujące limit dostępnej pomocy publicznej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) korzysta ze zwolnienia podatkowego w związku z działalnością prowadzoną na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie czterech zezwoleń. Pierwsze zezwolenie zostało udzielone Spółce 27 maja 1998 r., drugie 26 grudnia 2006 r., trzecie 8 lutego 2011 r. (dalej: „Zezwolenie 3”), natomiast czwarte 24 czerwca 2014 r. (dalej: „Zezwolenie 4”). Zezwolenia dotyczą prowadzenia działalności produkcyjnej, handlowej i usługowej, określonych w pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego (dalej: „PKWiU”).

Żadne z uzyskanych zezwoleń nie zawiera daty jego obowiązywania, a w myśl art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 282 ze zm., dalej: „ustawa o SSE”), zezwolenia wygasają z upływem okresu, na jaki została ustanowiona strefa, tj. do dnia 31 grudnia 2026 r.

Spółka planuje nabyć wartości niematerialne i prawne w postaci licencji na użytkowanie programu komputerowego (dalej: „Licencja”) od spółki będącej spółką-siostrą Wnioskodawcy.

Nabyte wartości niematerialne i prawne będą wykorzystane przez Wnioskodawcę wyłącznie w przedsiębiorstwie, na rzecz którego przedsiębiorca otrzymuje wsparcie, oraz będą ujęte w aktywach Spółki i pozostaną w nim przez okres co najmniej 5 lat. W związku z planowanym zakupem pojawiły się wątpliwości w zakresie możliwości zaliczenia przez Wnioskodawcę wydatków na Licencję w poczet wydatków kwalifikowanych stanowiących podstawę, do kalkulacji zwolnienia z podatku dochodowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka będzie uprawniona do uznania wydatków poniesionych na zakup Licencji od podmiotu powiązanego za wydatek kwalifikowany (określony treścią Zezwolenia 3 oraz Zezwolenia 4) w rozumieniu odrębnych przepisów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, tj. § 6 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 465, dalej: „Rozporządzenie w sprawie pomocy”)?
2. Czy Spółka będzie uprawniona do potraktowania całkowitej kwoty, o której mowa powyżej, jako budującej limit dostępnej pomocy publicznej, przy założeniu że łączne koszty ponoszone przez Spółkę w związku z nabyciem wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia w sprawie pomocy, nie przekraczają 50% wszystkich kosztów inwestycji budujących wartość dostępnej pomocy publicznej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wszystkie przesłanki warunkujące możliwość zaliczenia kosztów nabycia Licencji w poczet wydatków kwalifikowanych w ramach Zezwolenia 3 oraz Zezwolenia 4 zostaną spełnione. Tym samym wydatki te powinny stanowić podstawę do kalkulacji zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Zdaniem Spółki, przy założeniu, że łączne koszty inwestycji, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia w sprawie pomocy, nie przekraczają 50% wszystkich kwalifikowanych kosztów inwestycji, całkowita wartość ceny nabycia Licencji, o której mowa powyżej, powinna zostać uznana za wydatek kwalifikowany budujący limit dostępnej pomocy publicznej.

Szczegółowe warunki prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: „SSE”) określają odpowiednie przepisy wykonawcze do ustawy o SSE, które na przestrzeni lat ulegały częstym zmianom. Wobec tego w pierwszej kolejności należy ustalić, jakie przepisy obowiązywały w czasie wydania Spółce Zezwolenia 3 oraz Zezwolenia 4, gdyż to one znajdą zastosowanie do planowanej transakcji.

Zgodnie z treścią art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE.

Jak wskazuje art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej: „zezwoleniem”.

Zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o SSE, zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;
2. dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę;
3. terminu zakończenia inwestycji;
4. maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy;
5. wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 i 4 - w przypadku, gdy inwestycja będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w art. 5 ust. 1.
   
   

Szczegółowe informacje dotyczące kosztów kwalifikowanych znajdują się w rozporządzeniach Rady Ministrów. Na dzień otrzymania Zezwolenia 3 oraz Zezwolenia 4 obowiązywało Rozporządzenie w sprawie pomocy.

W myśl § 6 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia w sprawie pomocy za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej.

Ustawodawca wskazał dodatkowe warunki, jakie muszą zostać spełnione, żeby cena nabycia wartości niematerialnej i prawnej mogła zostać zaliczona do kosztów kwalifikowanych. Zgodnie z § 6 ust. 3 Rozporządzenia w sprawie pomocy, wartości niematerialne i prawne powinny spełniać łącznie następujące warunki:

1. będą wykorzystane przez przedsiębiorcę otrzymującego pomoc regionalną wyłącznie w przedsiębiorstwie, na rzecz którego przedsiębiorca otrzymuje wsparcie, oraz będą ujęte w aktywach tego przedsiębiorstwa i pozostaną w nim przez okres co najmniej 5 lat, a w przypadku przedsiębiorcy małego lub średniego - przez okres co najmniej 3 lat;
2. będą nabyte od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych;
3. będą podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.
   
   

Jednocześnie, w przypadku przedsiębiorców innych niż mali i średni (a zatem również w przypadku Wnioskodawcy) koszty inwestycji związane z nabyciem wartości niematerialnych i prawnych uwzględnia się w kosztach kwalifikujących się do objęcia pomocą w wysokości nieprzekraczającej 50% wartości kosztów inwestycji określonych w § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy.

Jak wynika z zaprezentowanego stanu faktycznego Licencja będzie wykorzystywana przez Spółkę wyłącznie w przedsiębiorstwie, na rzecz którego przedsiębiorca otrzymuje wsparcie, oraz będzie ujęta w aktywach Spółki i pozostanie w nim przez okres co najmniej 5 lat. W związku z powyższym pierwszy z warunków uznać należy za spełniony.

Nabycie Licencji od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych.

Jednym z warunków uznania wydatków na nabycie wartości niematerialnych i prawnych za koszty kwalifikowane na podstawie każdego z dwóch zezwoleń posiadanych przez Spółkę jest nabycie ich od osoby trzeciej na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych. Przepisy regulujące działalność strefową nie zawierają definicji „osoby trzeciej” oraz „warunków nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych”. Definicji tych próżno szukać zarówno w treści rozporządzeń regulujących funkcjonowanie przedsiębiorstw na terenach poszczególnych stref ekonomicznych (obowiązujących przed wejściem w życie Rozporządzenia w sprawie pomocy), jak i w treści Rozporządzenia w sprawie pomocy.

Część organów uważa, że osobą trzecią jest każdy inny podmiot, bez względu na fakt, czy jest w jakiś sposób powiązany ze spółką. Wnioskodawca wskazał, że stanowisko takie zajął między innymi Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 14 sierpnia 2012 r., Znak: ILPB3/423-187/12-2/JG, w której zgodził się z wnioskodawcą, iż: za osobę trzecią w rozumieniu § 6 ust. 4 pkt 2 Rozporządzenia należy uznać każdą jednostkę organizacyjną, która posiada odrębną osobowość prawną od jednostki, która nabywa wartości niematerialne i prawne - niezależnie od tego czy jest ona powiązana z tą jednostką w jakikolwiek sposób. Innymi słowy, osobą trzecią w rozumieniu § 6 ust. 4 pkt 2 Rozporządzenia, jest każda osoba fizyczna, osoba prawna bądź też jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która jest podmiotem innym niż Spółka.

Inne podejście wskazuje na uznanie, że „osobą trzecią” jest każdy inny podmiot oprócz spółki-matki. Stanowisko takie zaprezentował chociażby Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 11 czerwca 2014 r., Znak: ILPB4/423-143/14-3/ŁM.

W dniu 27 listopada 2012 r. Spółka otrzymała pozytywną interpretację podatkową dotyczącą nabycia wartości niematerialnych i prawnych w postaci informacji technicznych mających istotne znaczenie gospodarcze dla produkcji oraz wprowadzania na rynek zbiorników przemysłowych wytwarzanych przez Spółkę w zakresie prowadzonej przez nią działalności gospodarczej na terenie SSE. Pierwsza umowa została zawarta ze spółką „Y”, druga ze spółką- siostrą Wnioskodawcy - a zatem ze spółką, od której nastąpić ma zakup Licencji.

We wniosku o interpretację podatkową dotyczącą ww. wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawca argumentował, iż spółki z Grupy uczestniczące w przedmiotowej transakcji są w stosunku do Wnioskodawcy osobami trzecimi. Wynika to z faktu, że każda z tych spółek jest odrębną osobą prawną założoną i zarejestrowaną zgodnie z prawem państwa jej siedziby.

W dalszej kolejności Wnioskodawca podnosił argument, iż wymóg konieczności nabywania wartości niematerialnych i prawnych na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych ze swojej istoty dotyczy transakcji między podmiotami powiązanymi. Podmioty niepowiązane bowiem kształtują zawsze swoje zobowiązania na zasadach rynkowych, właśnie zgodnie z normalnymi praktykami inwestycyjnymi. Gdyby zatem ustawodawca chciał, poprzez sformułowanie osoby trzeciej, wyłączyć transakcje z podmiotami powiązanymi, nie zawierałby zapisu dotyczącego warunków nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych. Zgodnie z podstawową zasadą wykładni, jaką jest zasada racjonalności językowej prawodawcy, żaden fragment tekstu prawnego nie może okazać się zbędny. Z kolei przyjęcie interpretacji, że ustawodawca poprzez sformułowanie osoby trzecie chciał wyłączyć nabycie wartości niematerialnych i prawnych od podmiotów powiązanych, spowodowałoby, że fragment o warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych stałby się zbędny. Zastrzeżenie bowiem o konieczności nabycia na warunkach nieodbiegających od normalnych praktyk inwestycyjnych może mieć sens jedynie w odniesieniu do transakcji zawieranych między podmiotami powiązanymi.

Organ podatkowy podzielił argumentację Spółki co oznacza, że wydatki na nabycie opisanego powyżej know-how mogły zostać przez Spółkę zaliczone w poczet wydatków kwalifikowanych.

Wnioskodawca pragnie ponadto wskazać, iż w jego opinii, wobec braku rozwiązań wprowadzonych przez polskiego ustawodawcę, przy definiowaniu „osoby trzeciej” należałoby odnieść się do rozporządzeń unijnych.

Zgodnie z Rozporządzeniem w sprawie pomocy, w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania Zezwolenia 3 oraz Zezwolenia 4, jego przepisy winny być zgodne z postanowieniami Rozporządzenia Komisji (WE) Nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych; Dz.Urz. UE L 214/3z 9.8.2008; dalej: Rozporządzenie Nr 800/2008).

Stosownie do treści art. 12 ust. 2 lit. c ww. unijnego rozporządzenia jednym z warunków uznania wydatków na wartości niematerialne i prawne za wydatki kwalifikowane jest to aby zostały one nabyte od osób trzecich na warunkach rynkowych, przy czym kupujący nie sprawuje kontroli nad sprzedającym w rozumieniu art. 3 Rozporządzenia nr 139/2004, ani odwrotnie.

Wskazany przepis precyzuje, iż podstawę kontroli stanowią prawa, umowy lub jakiekolwiek inne środki, które oddzielnie bądź wspólnie i uwzględniając okoliczności faktyczne lub prawne, dają możliwość wywierania decydującego wpływu na przedsiębiorstwo, w szczególności przez:

1. własność lub prawo użytkowania całego lub części aktywów przedsiębiorstwa;
2. prawa lub umowy przyznające decydujący wpływ na skład, głosowanie lub decyzje organów przedsiębiorstwa.
   
   

Ponadto zgodnie z art. 3 ust. 3 Rozporządzenia Rady (WE) nr 139/2004 z dnia 20 stycznia 2004 r. w sprawie kontroli koncentracji przedsiębiorstw (rozporządzenie WE w sprawie kontroli łączenia przedsiębiorstw; dalej: „Rozporządzenie nr 139/2004”) uznaje się, że kontrolę przejmują osoby lub przedsiębiorstwa, które:

1. są posiadaczami praw lub uprawnionymi do nich na mocy odpowiednich umów; lub
2. nie będąc ani posiadaczami takich praw, ani uprawnionymi do nich na mocy odpowiednich umów, mają uprawnienia wykonywania wypływających z nich praw.
   
   

Tym samym wyłącznie występowanie tzw. bezpośrednich powiązań pomiędzy sprzedającym a kupującym (które nie występują w omawianej sytuacji) wyklucza możliwość uznania wydatku na nabycie licencji za kwalifikujące się do objęcia pomocą.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, nabycie Licencji od Sprzedawcy winno być potraktowane jako nabycie od podmiotu trzeciego w sytuacji, w której wydatki na nabycie rozpatrywane byłyby w kontekście wydatków kwalifikowanych na gruncie Zezwolenia 3 lub Zezwolenia 4.

Wydatki na nabycie Licencji, jako wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji.

Uznanie wydatków na nabycie programu za wartości niematerialne i prawne, wprowadzenie do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz rozpoczęcie amortyzacji następuje w oderwaniu od momentu uzyskania zezwolenia, zgodnie z obowiązującymi w danym momencie przepisami podatkowymi. Zatem w przypadku planowanego nabycia Licencji nie ma konieczności analizowania przepisów dotyczących amortyzacji w stanie obowiązującym w latach, w których wydano zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE.

Jak wskazuje art. 16b ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 1410 ze zm.),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how),

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Art. 16c ustawy o CIT, o którym mowa w analizowanym przepisie, zawiera katalog wartości niematerialnych i prawnych, które nie podlegają amortyzacji. W tym katalogu znalazły się składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane.

Jednak, aby Licencja mogła być amortyzowana, konieczne jest spełnienie warunków uznania jej za wartość niematerialną i prawną. W związku z tym, że ustawa o CIT nie zawiera definicji wartości niematerialnej i prawnej, konieczne jest odwołanie się do ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 666 ze zm.; dalej: ustawa o prawie autorskim). W myśl art. 41 ustawy o prawie autorskim, licencja oznacza umowę o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowę o korzystanie z utworu, która obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione. Zatem, jeżeli umowa o korzystanie z oprogramowania nie przenosi na nabywcę żadnych autorskich praw majątkowych do programu, nie można mówić o wydatkach poniesionych na nabycie wartości niematerialnej i prawnej. Takie stanowisko zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 18 sierpnia 2016 r., Znak: ILPB4/4510-1-157/16-2/DS.

Mając na względzie uprawnienia Spółki w szczególności do modyfikacji programu w ograniczonym zakresie, a także braku obowiązku zwrotu oprogramowania po zakończeniu umowy, uznać należy, że nabędzie ona wartość niematerialną i prawną.

Uznanie nabytej Licencji na korzystanie z programu za wartości niematerialne i prawne stanowi podstawę do dokonywania od nich odpisów amortyzacyjnych, jeżeli zostaną kumulatywnie spełnione następujące warunki:

• nabycie licencji, która w dniu przyjęcia do używania nadaje się do gospodarczego wykorzystania,
• przewidywalny okres używania wynosi minimum rok,
• licencja będzie wykorzystywana przez Spółkę na potrzeby prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej albo zostanie oddana przez Spółkę do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.
  
  

Wymienione warunki zostaną spełnione. Mając na uwadze powyższe uznać należy, iż również trzeci z warunków zaliczenia wydatków na nabycie Licencji w poczet wydatków kwalifikowanych uznać należy za spełniony.

Transfer technologii.

Jak wskazuje § 6 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia w sprawie pomocy, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej. Tym samym warunek dotyczący transferu technologii, który do końca 2008 r. przewidywały wyłącznie przepisy unijne wprowadzony został również do przepisów krajowych. I podobnie jak miało to miejsce w przypadku rozporządzeń unijnych, pojęcie to nie zostało na gruncie polskich przepisów zdefiniowane.

W związku z powyższym należałoby również odpowiedzieć na pytanie czy nabycie licencji do programu wiąże się z transferem technologii. Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionej definicji mieści się licencja na oprogramowanie komputerowe usprawniające działalność Spółki. Ww. system umożliwi bowiem Spółce sprawniejsze zarządzanie jej działalnością, prowadzenie rachunkowości, sprawozdawczości jak i gospodarki magazynowej. Wiedza informatyczna stanowi wiedzę technologiczną, obejmującą zastosowanie narzędzi informatycznych.

Również wykładnia językowa prowadzi do podobnych wniosków. Zgodnie z potocznym rozumieniem pojęcia technologia, za technologię uznaje się wiedzę technologiczną pozwalającą na wytwarzanie wyrobów lub świadczenie usług. Przytoczona definicja niewątpliwie obejmuje również oprogramowanie, które jest wykorzystywane w tych celach.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup licencji wiąże się z transferem technologii.

Mając na uwadze powyższe, Spółka uważa, że wszystkie przesłanki warunkujące możliwość zaliczenia kosztów nabycia Licencji w poczet wydatków kwalifikowanych w ramach Zezwolenia 3 oraz Zezwolenia 4 zostaną spełnione. Tym samym wydatki te powinny stanowić podstawę do kalkulacji zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym.

Prawidłowe ustalenie poziomu tych nakładów odbywa się w oparciu o przepisy aktualne w dacie wydania każdego z zezwoleń. Jak wskazuje § 6 ust. 2 Rozporządzenia w sprawie pomocy, w przypadku przedsiębiorców innych niż mali i średni koszty inwestycji określone w ust. 1 pkt 4 uwzględnia się w kosztach kwalifikujących się do objęcia pomocą w wysokości nieprzekraczającej 50% wartości kosztów, o których mowa w ust. 1.

W myśl § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa mają postać leasingu finansowego oraz obejmują zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Kwestią problematyczną jest użycie określenia „50% wartości kosztów” bez jasnego sprecyzowania do jakich kosztów należy odnieść owe 50%: czy do wysokości kosztów kwalifikowanych projektu, czy też do ceny nabycia wartości niematerialnych i prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazówką pomocną w rozstrzygnięciu tej kwestii jest odwołanie do kosztów, o których mowa w ust. 1. W § 6 ust. 1 Rozporządzenia w sprawie pomocy mowa jest bowiem o kosztach inwestycji a dopiero w dalszej kolejności ustawodawca wskazuje na poszczególne rodzaje wydatków, które mogą zostać ujęte jako wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą. Wobec powyższego wspomniany limit należy odnosić do kwoty projektu.

Stanowisko to potwierdził także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 11 czerwca 2014 r., Znak: ILPB4/423-143/14-3/ŁM: Niezależnie Spółka pragnie wskazać, w sytuacji gdy wartość wydatków poniesionych przez nią na nabycie analizowanej licencji, a także innych wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 4 nie przekroczy 50% łącznej kwoty kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych określonych zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia, to Spółka będzie uprawniona do zaliczenia całkowitej kwoty wydatków na nabycie licencji jako kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą.

Powyższe stanowisko wynika również z Wytycznych w sprawie krajowej pomocy regionalnej na lata 2007-2013 (2006/C 54/08), gdzie w punkcie 55 wskazano, iż w odniesieniu do MŚP zawsze można uwzględniać pełne koszty inwestycji w aktywa niematerialne i prawne obejmujące transfer technologii poprzez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej. W odniesieniu do dużych przedsiębiorstw koszty takie kwalifikują się do pomocy jedynie do wysokości 50% całkowitych kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych dla danego projektu.

Reasumując, w opinii Spółki, wszystkie przesłanki warunkujące możliwość zaliczenia kosztów nabycia Licencji w poczet wydatków kwalifikowanych w ramach Zezwolenia 3 oraz Zezwolenia 4 zostaną spełnione. Tym samym wydatki te powinny stanowić podstawę do kalkulacji zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym. Zdaniem Spółki, przy założeniu, że łączne koszty inwestycji, o których mowa w § 6 ust. 1 pkt 4 Rozporządzenia w sprawie pomocy, nie przekroczą 50% wszystkich kwalifikowanych kosztów inwestycji, całkowita wartość ceny nabycia Licencji, o której mowa powyżej, powinna zostać uznana za wydatek kwalifikowany budujący limit dostępnej pomocy publicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.