Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.9.2017.1.MC
z 21 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2017 r. (data wpływu 6 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• określenia źródła przychodów – jest prawidłowe,
• formy opodatkowania dochodu – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• określenia źródła przychodów
• formy opodatkowania dochodu.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatniczka jest osobą fizyczną prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEiDG dokonanego przez właściwy organ ewidencyjny. Działalność Wnioskodawczyni prowadzona jest w zakresie działalności agencji reklamowych i promowania osób sławnych. Podatniczka wybrała sposób opodatkowania działalności na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 80, poz. 350 ze zm.).

W ramach działalności gospodarczej zawarła nieodpłatną umowę współpracy z mężem, który jednocześnie jest znanym aktorem. Zgodnie z umową podatniczka może korzystać z prawa do wizerunku aktora i komercjalizować go poprzez m.in. prowadzenie działań marketingowo-reklamowych, mających na celu rozpowszechnianie i utrwalanie rozpoznawalności aktora. Jej obowiązkiem jest również dbanie o dobre imię i wizerunek aktora oraz unikanie nawiązywania współpracy i kontaktów biznesowych, które mogłyby zaszkodzić jego dobrej reputacji.

Wnioskodawczyni, w ramach działalności gospodarczej, zawarła umowę z podmiotem trzecim, przedsiębiorcą z branży odzieżowej. Przedmiotem umowy było odpłatne udzielenie zgody na korzystanie z wizerunku aktora w celach promocyjnych i reklamowych. Umowa obejmuje przygotowanie dwóch etapów kampanii reklamowej, w tym udział aktora w sesji zdjęciowej oraz rozpowszechnianie materiałów reklamowych z jego wizerunkiem. Wnioskodawczyni jest upoważniona do składania oświadczeń woli w zakresie wykorzystania wizerunku oraz innych dóbr osobistych aktora, w szczególności jego imienia, nazwiska, do celów reklamowych i promocyjnych. Za wykonanie świadczeń wynikających z umowy Wnioskodawczyni otrzyma wynagrodzenie płatne w dwóch transzach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przychód uzyskany z umowy o odpłatne udzielenie praw do korzystania z wizerunku aktora będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej podatniczki?
2. Czy w przypadku uznania, iż dochód jest uzyskiwany z działalności gospodarczej, może zostać opodatkowany na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 80, poz. 350 ze zm.)?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem podatniczki przychód uzyskiwany z umowy o odpłatne udzielenie praw do korzystania z wizerunku aktora powinien być kwalifikowany jako generowany z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej, oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową;
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż;
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Istotą w niniejszej sprawie jest dokonanie analizy definicji pozarolniczej działalności gospodarczej zawartej w art. 5a pkt 6 i uzupełnionej w art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W definicji działalności gospodarczej można wyróżnić kilka elementów, które tworzą to pojęcie, a mianowicie jest to działalność zarobkowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzona we własnym imieniu. Istotne znaczenia ma też okoliczność, żeby uzyskane przychody nie były zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w ustawie.

Zarobkowy charakter działalności oznacza, że działalność ta jest nastawiona na osiągnięcie zysku. Zorganizowany sposób działania w obrocie gospodarczym to prowadzenie tej działalności w sposób metodyczny, zaplanowany, systematyczny, uporządkowany, ale też przyjęcie określonej formy organizacyjno-prawnej i dopełnienie wymogu rejestracji w ewidencji działalności gospodarczej. Wykonywanie działalności w sposób ciągły to prowadzenie jej w sposób stały, nieokazjonalny. Ciągłość działania wiąże się z jej planowanym charakterem i realizacją poszczególnych zamierzeń. Działanie we własnym imieniu oznacza, że podmiot prowadzący działalność gospodarczą występuje jako podmiot niezależny prawnie od innych podmiotów, a podejmowane przez niego czynności rodzą bezpośrednio dla niego określone prawa i obowiązki.

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Na podstawie przedstawionego stanu faktycznego, należy uznać, że to Wnioskodawczyni ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich z tytułu świadczonych usług. Ponadto świadczone przez nią usługi nie są wykonywane pod kierownictwem, jak też umowa nie precyzuje miejsca i czasu ich wykonywania. Dodatkowo to Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze z tytułu świadczonych usług, w tym w przypadku niedojścia do skutku umowy o udzielnie praw do korzystania z wizerunku. Jak z powyższego wynika, nie zostają spełnione przesłanki z art. 5b ust. 1, na podstawie których można byłoby uznać, że usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie stanowią działalności gospodarczej.

Działanie podatniczki ma w istocie charakter działalności agenta modela, polega na dalszym udostępnianiu i komercjalizowaniu wizerunku znanej osoby.

Obejmuje m.in. dbanie o wizerunek i dobre imię aktora, prowadzenie działań marketingowo-reklamowych, a w tym również udzielanie osobom trzecim zgody na wykorzystanie praw do wizerunku aktora. Działania te podejmowane są w ramach prowadzonej indywidualnej działalności gospodarczej i mają na celu osiągnięcie zysku.

W świetle powyższego zasadne jest przyjęcie stanowiska, iż przychód z tytułu umowy o udzielnie zgody na wykorzystanie wizerunku aktora, stanowi przychód z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawczyni dochody uzyskane z tytułu wykonania umowy o odpłatne udzielenie praw do korzystania z wizerunku aktora, powinny być opodatkowana stawką podatku 19%, na zasadach określonych w art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jest to konsekwencja przyjęcia stanowiska o zaliczeniu wyżej wymienionych dochodów do uzyskanych w ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Nie ma podstaw, aby w takiej sytuacji różnicować stawki i należy je opodatkować w ten sam sposób, jak pozostałe dochody Wnioskodawczyni uzyskiwanie z działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni spełnia przesłanki, które umożliwiają skorzystanie z opodatkowania dochodów tzw. podatkiem liniowym oraz złożyła prawidłowe oświadczenie przed właściwym naczelnikiem urzędu skarbowego. Następnie należy wskazać, że nie zachodzi żadna z negatywnych przesłanek wymienionych w art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która powodowałaby niemożliwość zastosowania takiego sposobu opodatkowania.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 1.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie określenia źródła przychodów jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odpowiedź w zakresie pytania nr 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie formy opodatkowania dochodu jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w powyższym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.