2017.04.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
ITPB2/4511-27/16-3/17-S/ENB
z 12 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 3 listopada 2017 r. sygn. akt I SA/Rz 685/16 (data wpływu 17 stycznia 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2015 r. (data wpływu 5 stycznia 2016 r.) uzupełnionym w dniu 30 marca 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe w zakresie dotyczącym braku obowiązku korygowania kwot zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych wykazanych w PIT-11 i PIT-40, jest nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 30 marca 2016 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, jest spółką prawa handlowego oraz polskim rezydentem podatkowym.

Spółka w związku z dokonaną przez nią kontrolą wewnętrzną dokumentacji płacowo-kadrowej, jak i w skutek wyroku wydanego przez Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 11 września 2015 r. w sprawie o sygn. II FSK 1516/13, na mocy którego NSA uznał, iż zwrot rzeczywistych, pełnych kosztów wyżywienia poniesionych przez pracownika w czasie podróży służbowej i zwróconych przez pracodawcę nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego, ustaliła, iż w przypadku niektórych pracowników spółki doszło do zaniżenia kwoty uiszczanych przez spółkę zaliczek na podatek dochodowy za lata 2012 - 2015.

W powołanym wyroku NSA uznał, iż „(...) W zakresie zwrotu kosztów wyżywienie za czas podróży służbowej wolna od podatku dochodowego jest tylko równowartość diety określonej w przepisach dotyczących podróży służbowych(...). Zwrotowi podlegają tylko „zwiększone koszty wyżywienia” i to świadczenie jako integralnie związane z podróżą służbową podlega zwolnieniu od podatku dochodowego”.

Uznano, iż zgodnie z art. 12 i art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nadwyżka rzeczywistych kosztów wyżywienia za czas podróży służbowej pracownika pokrytych przez pracodawcę ponad wysokość diety, określonych we właściwych rozporządzeniach w sprawie podróży służbowej, stanowi dla pracownika przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy.

W deklaracjach podatkowych PIT-11, PIT-40 oraz PIT-4R sporządzonych za lata 2012-2015 spółka wykazywała faktycznie uzyskane przez pracowników przychody, jak również faktycznie pobrane zaliczki na podatek dochodowy.

W związku z zaistniałą sytuacją, powstała zaległość w zakresie zaliczek na podatek dochodowy od nadwyżki kosztów wyżywienia pracowników za odbywane podróże służbowe za lata 2012-2015, co w konsekwencji spowodowało, iż spółka podjęła decyzję o konieczności uregulowania zaległych zaliczek na podatek dochodowy wraz z należnymi odsetkami za lata 2012 - 2015, zarówno za byłych, jak i obecnie pracujących pracowników.

Wnioskodawca rozważa zatem konieczność dokonania korekty informacji PIT-11, PIT-4R i PIT-40 w odniesieniu do byłych i obecnych pracowników Wnioskodawcy, w przypadku których zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zostały uiszczone przez Wnioskodawcę w kwocie nieprawidłowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy spółka ma obowiązek w przedstawionym stanie faktycznym dokonać korekty informacji PIT-11 w odniesieniu do byłych i obecnych pracowników spółki, w przypadku których zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zostały uiszczone przez spółkę w kwocie nieprawidłowej, gdy następnie spółka ureguluje kwotę różnicy pomiędzy uiszczoną zaliczką a jej prawidłową wysokością?
Czy spółka ma obowiązek w przedstawionym stanie faktycznym dokonać korekty informacji PIT-40 w odniesieniu do byłych i obecnych pracowników spółki, w przypadku których zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zostały uiszczone przez spółkę w kwocie nieprawidłowej, gdy następnie spółka ureguluje kwotę różnicy pomiędzy uiszczoną zaliczką a jej prawidłową wysokością?
Czy spółka ma obowiązek w przedstawionym stanie faktycznym dokonać korekty informacji PIT-4R w odniesieniu do byłych i obecnych pracowników spółki, w przypadku których zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zostały uiszczone przez spółkę w kwocie nieprawidłowej, gdy następnie spółka ureguluje kwotę różnicy pomiędzy uiszczoną zaliczką a jej prawidłową wysokością?
Czy w przedstawionym stanie faktycznym spółka będzie zobowiązana do dokonania korekty informacji PIT-11 i PIT-40 w części dotyczącej uzyskanego przez pracowników przychodu w odniesieniu do byłych i obecnych pracowników spółki, w przypadku których zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zostały uiszczone przez spółkę w kwocie nieprawidłowej, gdy następnie spółka ureguluje kwotę różnicy pomiędzy uiszczoną zaliczką a jej prawidłową wysokością?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma podstaw prawnych i obowiązku korygowania informacji PIT-11 za lata 2012-2015 w odniesieniu do byłych i obecnych pracowników. Spółka jako płatnik w ww. latach pobrała i odprowadziła do urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w określonej wysokości, a sporządzone informacje PIT-11 odzwierciedlały zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca uważa również, że nie ma podstaw prawnych i obowiązku korygowania informacji PIT-40 za lata 2012-2015 w odniesieniu do byłych i obecnych pracowników. Spółka jako płatnik w ww. latach pobrała i odprowadziła do urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w określonej wysokości, a sporządzone informacje PIT-40 odzwierciedlały zaistniały stan faktyczny.

W ocenie Wnioskodawcy, nie ma także podstaw prawnych i obowiązku korygowania informacji PIT-4R za lata 2012-2015 w odniesieniu do byłych i obecnych pracowników. Spółka jako płatnik w ww. latach pobrała i odprowadziła do urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w określonej wysokości, a sporządzone informacje PIT-4R odzwierciedlały zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca uważa również, że nie ma podstaw prawnych i obowiązku korygowania informacji PIT-11 i PIT-40 za lata 2012-2015 w części dotyczącej uzyskanego przez pracowników przychodu, zarówno w odniesieniu do byłych i obecnych pracowników. Spółka jako płatnik w ww. latach pobrała i odprowadziła do urzędu skarbowego zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w określonej wysokości, a sporządzone informacje PIT-11 i PIT-40 w części dotyczącej uzyskanego przez pracowników przychodu odzwierciedlały zaistniały stan faktyczny.

W zakresie pierwszego z pytań, Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy są co do zasady obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (formularze PIT-11).

Zdaniem Wnioskodawcy formularz PIT-11 powinien odzwierciedlać stan faktyczny w tym sensie, że płatnik winien w nim wykazać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości faktycznie uiszczonej, nawet jeżeli były one nieprawidłowe. W konsekwencji Wnioskodawca po uiszczeniu zaległych zaliczek nie powinien korygować formularza PIT-11.

Z treści art. 31 i następnych ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia i pobrania w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej oraz przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie, imiennych informacji sporządzonych według ustalonego wzoru.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.- Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania. wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są na podstawie przepisów prawa podatkowego podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej może więc ona dotyczyć m. in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych, np. błędnie mogła zostać określona wysokość przychodu bądź dochodu, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

W ocenie Wnioskodawcy powołane powyżej przepisy znajdują zastosowanie m. in. do korekty informacji PIT-11.

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, jeżeli płatnik nie sporządził stosownych informacji PIT-11 lub też sporządził je nieprawidłowo, to będzie on zobowiązany obecnie do ich wystawienia/skorygowania, by wywiązać się z ciążącego na płatniku obowiązku wynikającego z ww. przepisów. Jednak zdaniem spółki, z przywołanych powyżej przepisów wynika, iż obowiązkiem płatnika jest wykazanie w informacji PIT-11 faktycznie osiągniętego przez podatnika przychodu (dochodu) i faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Informacja PIT-11 powinna zatem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych w danym roku podatkowym zaliczkach na podatek.

Zatem zdaniem spółki po zapłaceniu zaległych zaliczek na podatek dochodowy spółka nie będzie miała obowiązku dokonywania korekty formularzy PIT-11 złożonych za poprzednie lata. Generalną zasadą jest, iż jeżeli płatnik nie sporządził stosownych informacji PIT-11 lub też sporządził je nieprawidłowo to będzie on zobowiązany obecnie do ich wystawienia/skorygowania by wywiązać się z ciążącego na płatniku obowiązku wynikającego z przepisów. Jednak, co istotne, obowiązkiem płatnika jest wykazanie w informacji PIT-11 faktycznie osiągniętego przez podatnika przychodu (dochodu) i faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Informacja PIT-11 powinna zatem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych w danym roku podatkowym zaliczkach na podatek. Zatem, w informacji PIT-11 oraz jej korekcie mogą zostać uwzględnione tylko te zaliczki, które faktycznie zostały pobrane przez spółkę z dochodu pracownika w latach, za które informacja jest sporządzona informacja. PIT-11 czy też jej korekta winna odzwierciedlać bowiem stan faktyczny. Tym samym, skoro płatnik nie pobrał z dochodu pracownika w przeszłości należnej zaliczki na podatek dochodowy, to zarówno w informacji PIT-11 jak i jej korekcie, takiej zaliczki nie może wykazać jak bowiem sama nazwa wskazuje, informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy zatem fakt niepobrania i nieuiszczenia właściwej kwoty zaliczki na podatek dochodowy nie może znaleźć odzwierciedlenia w informacji PIT-11 czy też jej korekcie. To, że zaległa zaliczka zostanie uiszczona w latach późniejszych nie może znaleźć odzwierciedlenia w informacji PIT-11 czy też jej korekcie złożonej za minione lata. Płatnik po uiszczeniu zaległych zaliczek nie powinien korygować formularza PIT-11.

Podsumowując, w ocenie spółki nie ma ona obowiązku korygowania informacji PIT-11 w odniesieniu do swoich byłych i obecnych pracowników w sytuacji, gdy zaliczki były pobrane w kwotach nieprawidłowych, a następnie spółka ureguluję kwotę różnicy pomiędzy uiszczoną zaliczką, a jej prawidłową wysokością, gdyż wystawione deklaracje PIT-11 sporządzane były prawidłowo i odzwierciedlały zaistniały stan faktyczny zatem brak jest podstaw prawnych do ich korygowania. Powyższe stanowisko znajduje pełne odzwierciedlenie w praktyce organów podatkowych. Jak stwierdza Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, odnośnie wykazania w korekcie informacji PIT-11 kwoty zaliczki na podatek dochodowy wskazać należy, że w korekcie informacji PIT-11 mogą zostać uwzględnione tylko te zaliczki, które faktycznie zostały pobrane przez wnioskodawcę (płatnika) z dochodu członka rady w latach 2011-2012. Korekta informacji PIT-11 winna odzwierciedlać bowiem stan faktyczny tym samym, skoro wnioskodawca nie pobrał z dochodu członka rady w przeszłości należnej zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconego wynagrodzenia - w prawidłowej wysokości, to w korekcie informacji PIT-11 nie może wykazać niepobranej kwoty zaliczki którą wpłacił w kwietniu 2013 r. Jak bowiem sama nazwa wskazuje, informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy zatem fakt niepobrania i nieuiszczenia właściwej kwoty zaliczki na podatek dochodowy nie może znaleźć odzwierciedlenia w korekcie informacji PIT-11. To, że zaległa zaliczka zostanie uiszczona w latach późniejszych nie może znaleźć odzwierciedlenia w korekcie informacji PIT-11 złożonej za minione lata (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 grudnia 2013 r. sygn. IBPBII/l/415-835/13/AA).

Podobne stanowisko prezentuje również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie: „Należy zauważyć, iż w skorygowanych informacjach PIT-11 winny zostać uwzględnione w pełnej wysokości zaliczki jakie faktycznie zostały pobrane przez wnioskodawcę w latach 2010 - 2012 bowiem informacja PIT-11 winna odzwierciedlać stan faktyczny. Tym samym, skoro wnioskodawca pobrał w 2010 - 2012 r. zaliczki z dochodów pracownika w określonej wysokości, to zaliczki te w tejże właśnie wysokości, tj. w takiej jakiej zostały faktycznie w tym roku pobrane - nawet jeżeli były one nieprawidłowe, winny być wykazane w skorygowanych informacjach PIT-11. Jak bowiem sama nazwa wskazuje informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy, zatem fakt uiszczenia brakującej kwoty zaliczki w latach późniejszych nie może znaleźć odzwierciedlenia w informacji PIT-11 złożonej za poprzednie lata - w przedmiotowym przypadku za lata 2010 – 2012” (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 grudnia 2013 r. sygn. IPPB2/415-653/13-4/MK).

Również w innej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, iż (...) w informacji PIT-11 oraz jej korekcie mogą zostać uwzględnione tylko te zaliczki, które faktycznie zostały pobrane przez wnioskodawcę z dochodu pracownika w latach, za które informacja jest sporządzona. Informacja PIT-11 czy też jej korekta winna odzwierciedlać bowiem stan faktyczny. Tym samym, skoro wnioskodawca nie pobrał z dochodu pracownika w przeszłości należnej zaliczki na podatek dochodowy, to zarówno w informacji PIT-11 jak i jej korekcie takiej zaliczki nie może wykazać. Jak bowiem sama nazwa wskazuje, informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy zatem fakt niepobrania i nieuiszczenia właściwej kwoty zaliczki na podatek dochodowy nie może znaleźć odzwierciedlenia w informacji PIT-11 czy też jej korekcie. To, że zaległa zaliczka zostanie uiszczona w latach późniejszych nie może znaleźć odzwierciedlenia w informacji PIT-11 czy też jej korekcie złożonej za minione lata (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 września 2014 r. sygn. IPPB4/415-589/14-2/MS1).

Zdaniem Wnioskodawcy formularz PIT-40 powinien odzwierciedlać stan faktyczny w tym sensie, że płatnik winien w nim wykazać dochód w prawidłowej wysokości uzyskany przez pracownika w danym roku podatkowym oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości faktycznie uiszczonej, nawet jeżeli były one nieprawidłowe. W konsekwencji, płatnik po uiszczeniu zaległych zaliczek nie powinien korygować formularza PIT-40.

Zdaniem Wnioskodawcy argumentacja prawna uzasadniająca stanowisko spółki w zakresie dopuszczalności odstąpienia od sporządzania korekt deklaracji PIT-40 za lata 2012-2015 zarówno w stosunku do byłych, jak i obecnych pracowników, jest analogiczna jak ta, przedstawiona powyżej w uzasadnieniu do punktu 1.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, nie ma obowiązku korygowania informacji PIT-40 w odniesieniu do swoich byłych i obecnych pracowników w sytuacji, gdy zaliczki były pobrane w kwotach nieprawidłowych, a następnie spółka ureguluje kwotę różnicy pomiędzy uiszczoną zaliczką, a jej prawidłową wysokością, gdyż wystawione deklaracje PIT-40 sporządzane były prawidłowo i odzwierciedlały zaistniały stan faktyczny. Zatem brak jest podstaw prawnych do ich korygowania.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w praktyce organów podatkowych. Jak uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie: „należy zauważyć, iż w skorygowanych informacjach PIT-11 winny zostać uwzględnione w pełnej wysokości zaliczki jakie faktycznie zostały pobrane przez wnioskodawcę w latach 2007 - 2010 r., bowiem informacja PIT-11 winna odzwierciedlać stan faktyczny. Tym samym, skoro wnioskodawca pobrał w 2007 - 2010 r. zaliczki z dochodów pracownika w określonej wysokości, to zaliczki te w tejże właśnie wysokości, tj. w takiej jakiej zostały faktycznie w tym roku pobrane - nawet jeżeli były one nieprawidłowe - winny być wykazane w skorygowanych informacjach PIT-11. Jak bowiem sama nazwa wskazuje, informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy. Zatem fakt uiszczenia brakującej kwoty zaliczki w latach późniejszych nie może znaleźć odzwierciedlenia w informacji PIT-11 złożonej za poprzednie lata-w przedmiotowym przypadku za lata 2007- 2010. Powyższe zasady znajdują zastosowanie również i w przypadku korekt rocznego obliczenia podatku na formularzu PIT-40. Formularz PIT-40 to „roczne obliczenie podatku od dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym”. Zatem w rocznym obliczeniu podatku PIT-40 za 2007 - 2010 r. należy wykazać dochód w prawidłowej wysokości uzyskany przez pracownika w danym roku podatkowym (tj. w przedmiotowym przypadku w latach 2007 - 2010 r. oraz zaliczki faktycznie pobrane przez płatnika w tych właśnie latach podatkowych”. (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 października 2013 r., sygn. IPPB2/415-577/13-2/MK).

Ponadto, w ocenie spółki również złożenie korekty deklaracji PIT-4R nie będzie konieczne. PIT-4R powinien dokumentować faktyczny przebieg naliczania zaliczek na podatek dochodowy i dokonywanych wypłat wynagrodzenia, nawet jeśli były one naliczane nieprawidłowo. W konsekwencji płatnik po uiszczeniu zaległych zaliczek nie powinien korygować formularza PIT-4R.

Zdaniem spółki argumentacja prawna uzasadniająca stanowisko spółki w zakresie dopuszczalności odstąpienia od sporządzania korekt deklaracji PIT-4R za lata 2012-2015 zarówno w stosunku do byłych, jak i obecnych pracowników, jest analogiczna jak ta, przedstawiona powyżej w uzasadnieniu do punktu 1 i punktu 2.

W ocenie spółki nie ma zatem podstaw do korygowania PIT-4R jeżeli konsekwencje błędów obliczeniowych wynikające z przeszłych zdarzeń występują dopiero obecnie. PIT-4R dokumentuje bowiem czynność, która miała faktycznie miejsce.

Stanowisko spółki w tym zakresie zostało potwierdzone w praktyce organów podatkowych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że „biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne oraz stan faktyczny sprawy stwierdzić należy, że spółka - jako płatnik - nie ma obowiązku korekty deklaracji PIT-4R złożonej za lata 2008-2010, ponieważ wskazała w nich dane dotyczące dochodu oraz pobranych zaliczek zgodnie ze stanem faktycznym, jaki miał miejsce w latach 2008-2010. Spółka w miesiącu, w którym pobrała z wynagrodzenia pracownika zaległe składki na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej ze środków pracownika powinna odliczyć je od bieżącego dochodu pracownika, natomiast w przypadku składek na ubezpieczenia zdrowotne powinna pomniejszyć bieżącą należną zaliczkę na podatek dochodowy o pobraną zaległą składkę na ubezpieczenie zdrowotne. Reasumując, w przedmiotowej sprawie należy potrącić z bieżącej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne i ujawnić ten fakt w rozliczeniu rocznym PIT-4R za rok 2012 natomiast zaległe składki na ubezpieczenia społeczne należy ująć w informacji PIT-11 za rok podatkowy 2012 (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 17 lipca 2012 r. ILPB1/415-424/12-4/AG).

Ponadto zdaniem spółki, dokonanie korekty informacji PIT-11 i PIT-40 za lata 2012-2015 w części dotyczącej uzyskanego przez pracowników przychodu, zarówno w odniesieniu do byłych i obecnych pracowników, w przypadku których zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zostały uiszczone przez spółkę w kwocie nieprawidłowej, gdy następnie spółka ureguluje kwotę różnicy pomiędzy uiszczoną zaliczką a jej prawidłową wysokością, nie jest wymagane.

Jak wskazano powyżej w argumentacji uzasadniającej stanowisko Wnioskodawcy w zakresie punktu 1, punktu 2 i punktu 3, z art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej.

Deklaracje PIT-11 i PIT-40 wystawione przez Wnioskodawcę za lata 2012-2015 zarówno w odniesieniu do byłych, jak i obecnych pracowników, zawierały informacje co do faktycznie uzyskanych przez pracowników przychodów, jak również faktycznie pobranych zaliczek na podatek dochodowy. W ocenie spółki uznać należy więc, że prawidłowo odzwierciedlały zaistniały w tamtym czasie stan faktyczny. W związku z tym, że w deklaracjach nie wystąpiły błędy, gdyż zawierały one informacje zgodne z rzeczywistością, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie ma podstaw aby dokonywać ich korekty.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, gdy dokona wpłaty wymaganej kwoty różnicy pomiędzy uiszczoną zaliczką a jej prawidłową wysokością, nie zaistnieją podstawy do składania korekty informacji PIT-11 i PIT-40 za lata 2012-2015 w części dotyczącej uzyskanego przez pracowników przychodu, zarówno w odniesieniu do byłych i obecnych pracowników.

Stanowisko spółki w tym zakresie zostało potwierdzone w praktyce organów podatkowych.

Jak uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu: „z informacji zawartych we wniosku wynika, że wnioskodawca zgodnie z przepisami pobrał w latach 2003 oraz 2007-2010 zaliczki na podatek dochodowy, wykazując je w deklaracjach PIT-4 oraz sporządził informacje PIT-11 zawierające faktyczne uzyskane przez pracowników przychody, jak również faktycznie pobrane składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaliczki na podatek. Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne należy stwierdzić, że sytuacja przedstawiona we wniosku nie upoważnia wnioskodawcy do dokonania korekty sporządzonych w latach minionych formularzy podatkowych, bowiem przedmiotowe deklaracje sporządzone były prawidłowo i odzwierciedlają zaistniały w tamtych latach stan faktyczny, a więc wysokość faktycznie zapłaconych przez wnioskodawcę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne, a nie wysokość składek należnych. W związku z powyższym brak jest podstaw prawnych do ich korygowania”. (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 kwietnia 2013 r., ILPB1/415-4/13-4/AMN).

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, pytania będące przedmiotem niniejszego wniosku i wyrażone w tym zakresie stanowisko, dotyczą przede wszystkim interpretacji i analizy przepisów prawa podatkowego, tj. art. 31 i następnych ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z których wynika, iż ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia i pobrania w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej oraz przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu, w ustawowym terminie, imiennych informacji sporządzonych według ustalonego wzoru. Na podstawie art. 31 ustawy, spółka jest płatnikiem podatku zobowiązanym do obliczenia i pobrania zaliczek na podatek dochodowy od pracowników uzyskujących przychód z tytułu stosunku pracy, a w związku z tym jednocześnie zobowiązana jest do złożenia właściwych deklaracji/ informacji podatkowych. W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy uznać można, że wskazany art. 31 ustawy bezpośrednio odnosi się do stanu faktycznego przedstawionego w niniejszym wniosku i ma znaczenie w zakresie ewentualnej konieczności sporządzania przez spółkę korekt złożonych deklaracji, dlatego też wnioskowanie o wydanie interpretacji podatkowej w zakresie pytań przedstawionych przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku uznać można za w pełni uzasadnione i konieczne dla wyjaśnienia, jakie działania spółka powinna podjąć, aby prawidłowo uregulować i rozliczyć powstałe zaległości.

W dniu 8 kwietnia 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia nr ITPB2/4511-27/16/MU stwierdzając, iż Wnioskodawca pomimo wezwania nie przeformułował pytań zadanych we wniosku w taki sposób aby odnosiły się one bezpośrednio do obowiązków płatnika lub innych obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego które mogły ciążyć na Wnioskodawcy. Zażalenie na ww. postanowienie wpłynęło do tut. organu w dniu 26 kwietnia 2016 r. (data nadania 21 kwietnia 2016 r.). W dniu 24 czerwca 2016 r. wydano postanowienie utrzymujące w mocy zaskarżone postanowienie z dnia 8 kwietnia 2016 r., natomiast w dniu 1 sierpnia 2016 r. (data nadania 27 lipca 2016 r.) wpłynęła do tut. organu podatkowego skarga na postanowienie z dnia 24 czerwca 2016 r., w której wniesiono o jego uchylenie.

Wyrokiem z dnia 3 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Rz 685/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Ministra Finansów z dnia 8 kwietnia 2016 r. nr ITPB2/4511-27/16/MU.

Sąd stwierdził, że skarga okazała się zasadna, ponieważ Minister Finansów wydając postanowienie o pozostawieniu bez rozpatrzenia wniosku w sprawie wydania interpretacji indywidualnej w zakresie dotyczącym obowiązku dokonania korekty informacji PIT-11, deklaracji PIT-4R oraz rocznego obliczenia podatku PIT-40 w związku z nieprawidłowym obliczeniem i odprowadzeniem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od byłych i obecnych pracowników spółki i traktowaniem przez nią pełnych kosztów wyżywienia poniesionych przez pracownika w czasie podróży służbowej i zwróconych przez pracodawcę jako korzystających ze zwolnienia z podatku dochodowego na skutek czego doszło do zaniżenia kwoty uiszczanych przez skarżącą zaliczek na podatek dochodowy za lata 2012-2015 naruszył prawo procesowe, a w szczególności art. 14b § 1, § 3 i 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Wskazał, że do uzyskania interpretacji indywidualnej legitymowany jest podmiot, dla którego określony stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe może rodzić konsekwencje w sferze stosunków prawno-podatkowych.

Przedmiotem interpretacji mogą być zatem takie sytuacje faktyczne, które mogą powodować powstanie obowiązku podatkowego lub zobowiązania podatkowego po stronie wnioskodawcy lub które dotyczą sfery odpowiedzialności podatkowej tego podmiotu.

W ocenie Sądu spółka niewątpliwie była podmiotem zainteresowanym w uzyskaniu interpretacji. Przedstawiony przez nią opis zdarzenia przyszłego i wątpliwości co do działań, które spółka planowała podjąć dotyczą wprost przepisów prawa podatkowego i w ocenie Sądu powinny podlegać interpretacji, dlatego złożony wniosek powinien podlegać rozpoznaniu poprzez wydanie interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

Spółka nie domagała się jedynie interpretacji przepisu art. 81 Ordynacji podatkowej, lecz w złożonym wniosku wyraźnie wskazywała, że chodzi jej o interpretację stosownych wskazanych przez nią przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które nakładają na spółkę - jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych określone obowiązki. Generalnie zatem chodziło o wykładnię przepisów prawa materialnego, które jedynie zostały powiązane z przepisem dotyczącym możliwości składania korekt deklaracji.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 3 listopada 2016 r., sygn. akt I SA/Rz 685/16 uprawomocnił się w dniu 23 grudnia 2016 r. (data wpływu wyroku z klauzulą prawomocności do tutejszego organu – 17 stycznia 2017 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 3 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Rz 685/16 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie dotyczącym braku obowiązku korygowania kwot zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych wykazanych w PIT-11 i PIT-40, jest nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 37 ust. 1 ww. ustawy, który został uchylony z dniem 15 marca 2017 r., jeżeli podatnik, od którego zaliczki miesięczne pobierają płatnicy określeni w art. 31, art. 33 lub art. 35 ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, złoży płatnikowi przed dniem 10 stycznia roku następującego po roku podatkowym oświadczenie sporządzone według ustalonego wzoru, które traktuje się na równi z zeznaniem, że:

poza dochodami uzyskanymi od płatnika nie uzyskał innych dochodów, z wyjątkiem dochodów określonych w art. 30-30c oraz art. 30e,
nie korzysta z odliczeń, z zastrzeżeniem ust. 1a pkt 2-4,
nie korzysta z możliwości opodatkowania dochodów na zasadach określonych w art. 6 ust. 2 lub 4,
(uchylony),
nie ma obowiązku doliczenia kwot uprzednio odliczonych, z zastrzeżeniem ust. 1a pkt 5

płatnik jest obowiązany sporządzić, według ustalonego wzoru, roczne obliczenie podatku, na zasadach określonych w art. 27, od dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym.

Roczne obliczenie podatku, o którym mowa w ust. 1, płatnicy sporządzają w terminie do końca lutego po upływie roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, i w tym samym terminie przesyłają podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania (art. 37 ust. 3 ww. ustawy uchylony z dniem 15 marca 2017 r.).

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a (art. 38 ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 38 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Z treści art. 39 ust. 1 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym przed 15 marca 2017 r. wynika, że w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w związku z dokonaną kontrolą wewnętrzną dokumentacji płacowo-kadrowej, jak i w skutek wyroku wydanego przez Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 11 września 2015 r. w sprawie o sygn. II FSK 1516/13, na mocy którego NSA uznał, iż zwrot rzeczywistych, pełnych kosztów wyżywienia poniesionych przez pracownika w czasie podróży służbowej i zwróconych przez pracodawcę nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego, ustalił, iż w przypadku niektórych pracowników spółki doszło do zaniżenia kwoty uiszczanych przez spółkę zaliczek na podatek dochodowy za lata 2012 - 2015.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, że zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.). Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach, rozumie się przez to również zeznania, wykazy, zestawienia oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 ww. ustawy wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Natomiast § 2 tego artykułu stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. kwota przychodu, wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji.

Powyższe ma zatem zastosowanie m. in. do korekt informacji PIT-11, deklaracji PIT-4R oraz rocznego obliczenia podatku PIT-40.

Z treści wniosku wynika, że w latach 2012 -2015 Wnioskodawca zwrot nadwyżki rzeczywistych kosztów wyżywienia za czas podróży służbowej pracownika ponad wysokość diety traktował jako zwolniony z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy, i w konsekwencji nie był on wykazywany jako przychód pracownika, jak też nie pobierano od niego zaliczek na podatek dochodowy.

Wobec powyższego uznać należy, iż wystawienie byłym i obecnym pracownikom informacji PIT-11 w których uwzględniono zaniżony przychód ze stosunku pracy obliguje Wnioskodawcę do sporządzenia korekt tych informacji i wykazania w skorygowanych informacjach przychodu osiągniętego przez pracownika w pełnej wysokości, tj. z uwzględnieniem wartości nadwyżki rzeczywistych kosztów wyżywienia ponad wysokość diety.

Zatem dokonując korekty informacji PIT-11 za lata 2012-2015 r. dla byłych i obecnych pracowników w związku z opisanym zdarzeniem przyszłym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawca w złożonych korektach obowiązany będzie do wykazania wyższych kwot przychodu ze stosunku pracy.

Jak wynika z przywołanego powyżej art. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązkiem płatnika jest wykazanie w informacji PIT-11 faktycznie osiągniętego przez podatnika przychodu (dochodu) i faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Informacja PIT-11 powinna zatem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika dochodach podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i faktycznie pobranych w danym roku podatkowym zaliczkach na podatek.

Zgodzić się natomiast należy z Wnioskodawcą, iż w skorygowanych informacjach PIT-11 winny zostać uwzględnione zaliczki na podatek dochodowy w wysokości faktycznie pobranej w latach 2012-2015. Informacja PIT-11 winna bowiem odzwierciedlać stan faktyczny, a tym samym, skoro Wnioskodawca pobrał zaliczki od dochodów pracownika w określonej wysokości, to zaliczki te w tejże właśnie wysokości, tj. w takiej jakiej zostały faktycznie w tym roku pobrane – nawet jeżeli były one nieprawidłowe – winny być wykazane w skorygowanych informacjach PIT-11. Jak bowiem sama nazwa wskazuje, informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy. Zatem fakt uiszczenia brakującej kwoty zaliczki w latach późniejszych nie może znaleźć odzwierciedlenia w informacji PIT-11 złożonej za poprzednie lata – w przedmiotowym przypadku za lata 2012-2015.

Powyższe zasady znajdą również zastosowanie w przypadku korekt rocznych obliczeń podatku od dochodu uzyskanego przez podatnika PIT-40.

Zatem również wystawienie byłym i obecnym pracownikom rocznego obliczenia podatku PIT-40 w którym uwzględniono zaniżony przychód ze stosunku pracy obliguje Wnioskodawcę do sporządzenia korekt tych dokumentów i wykazania w nich przychodu osiągniętego przez pracownika w pełnej wysokości, tj. uwzgledniającego wartość nadwyżki rzeczywistych kosztów wyżywienia ponad wysokość diety.

W konsekwencji w wystawionych korektach rocznych obliczeń podatku PIT-40 za lata 2012-2015 r. należy wykazać dochód w prawidłowej wysokości uzyskany przez pracownika w danym roku podatkowym oraz zaliczki faktycznie pobrane przez płatnika w danym roku podatkowym.

W odniesieniu natomiast do korekt deklaracji PIT-4R wyjaśnić należy, że w deklaracjach tych powinny być wykazywane należne zaliczki na podatek dochodowy, a zatem takie, które powinny zostać pobrane przez płatnika zgodnie z obowiązującymi przepisami, a nie takie które zostały faktycznie pobrane.

W konsekwencji, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek dokonania korekt deklaracji PIT-4R wystawionych za lata 2012-2015 i wykazania w nich należnych zaliczek, jakie powinny zostać przez Wnioskodawcę pobrane od przychodu uzyskanego przez pracowników, tj. uwzględniającego wartość nadwyżki rzeczywistych kosztów wyżywienia ponad wysokość diety.

Reasumując, w sytuacji przedstawionej we wniosku na Wnioskodawcy ciąży obowiązek skorygowania wystawionych w latach 2012-2015 informacji PIT-11, deklaracji PIT-4R jak też rocznego obliczenia podatku PIT-40.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin