Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.19.2017.1.KP
z 25 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 9 marca 2017 r. (data wpływu do organu 22 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie, możliwości zaliczenia do wartości początkowej środków trwałych wydatków poniesionych na usługę doradczą związaną z pozyskaniem środków finansowych na ich budowę - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 marca 2017 r. do organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie, możliwości zaliczenia do wartości początkowej środków trwałych wydatków poniesionych na usługę doradczą związaną z pozyskaniem środków finansowych na ich budowę.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca na podstawie umowy z 15 sierpnia 2015 r. podjął współpracę z firmą Sp. z o.o. z siedzibą w W świadczącą usługi doradztwa europejskiego w zakresie pozyskiwania unijnych środków finansowych. W ramach Poddziałania 3.2.1. Programu Operacyjnego Inteligentny rozwój „B” rozpoczęto pozyskiwanie środków z Funduszy Unijnych na realizację zadania inwestycyjnego pod nazwą: „X”. Zgodnie z zawartą między Wnioskodawcą, a doradcą umową, do zakresu czynności podejmowanych przez doradcę należało wykonywanie czynności asystowania w procesie pozyskiwaniu wsparcia finansowego w postaci bezzwrotnej dotacji oraz w dalszym procesie podpisywania umowy z właściwą instytucją publiczną. Łączne wynagrodzenie za pełnione czynności doradcze zostało określone jako:

1. część stała w kwocie 20.000 zł za sporządzenie wniosku o wsparcie finansowe oraz jako
2. część stanowiąca wynagrodzenie od sukcesu, uzależniona od wartości uzyskanych środków finansowych. Pierwsza część wynagrodzenia (wynagrodzenie stałe) zostało uregulowane przez Wnioskodawcę z środków własnych.

W związku z pozytywnym zakończeniem procesu pozyskiwania środków unijnych, 4 maja 2016 r. firma doradcza wystawiła na rzecz Wnioskodawcy fakturę VAT na kwotę 280.000 zł netto (344.400 zł brutto) stanowiącą wynagrodzenie od sukcesu, zgodnie z zawartą wcześniej umową. Koszt ten w całości został sfinansowany ze środków Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na usługę doradczą w związku z zadaniem inwestycyjnym w ramach Poddziałania 3.2.1. Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój „B” polegającym na budowie zakładu produkcyjnego, można zaliczyć do kosztów bieżącej działalności gospodarczej, czy też wynagrodzenie firmy doradczej winno być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych w budowie?

W ocenie Wnioskodawcy wartością początkową środków trwałych jest nie tylko cena zapłacona zbywcy środka trwałego, ale również wszystkie koszty poniesione z zakupem, naliczone do dnia przekazania środka trwałego do użytkowania. W związku z powyższym, również koszty poniesione na usługi doradztwa zostały poniesione przez Wnioskodawcę w celu pozyskiwania środków na sfinansowanie inwestycji. Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 16g ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się:

1. w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia;
2. w razie wytworzenia we własnym zakresie cenę (winno być: „koszt”) ich wytworzenia.

W dalszej kolejności ustawodawca wskazuje, że za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast art. 16g ust. 4 updop wskazuje, że za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Powołując się na powyższe, wydaje się, że wszelkie koszty związane z prowadzoną inwestycją, czy to bezpośrednie czy pośrednie, warunkujące jej prowadzenie i poniesione do chwili jej zakończenia, należy doliczyć do wartości początkowej inwestycji na podstawie art. 16g ust. 1 updop, więc winny stanowić element wartości początkowej środków trwałych w budowie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Stosownie do art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

W tym miejscu wskazać należy na przepis art. 16a ust. 1 updop, zgodnie z którym amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jednocześnie w myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 updop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Natomiast art. 16g ust. 4 updop stanowi, że za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Z treści tego przepisu wynika zatem, że do wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zalicza się tylko wydatki ściśle związane z ich wytworzeniem.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę z firmą doradczą w zakresie pozyskiwania unijnych środków finansowych na realizację zadania inwestycyjnego pod nazwą: „X”. (tj. budowę środków trwałych). Zgodnie z zawartą między Wnioskodawcą, a doradcą umową, do zakresu czynności podejmowanych przez doradcę należało wykonywanie czynności asystowania w procesie pozyskiwaniu wsparcia finansowego w postaci bezzwrotnej dotacji oraz w dalszym procesie podpisywania umowy z właściwą instytucją publiczną.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że przedmiotowe wydatki poniesione na usługę doradczą w celu uzyskania unijnych środków finansowych niezbędnych w celu sfinansowania wskazanego projektu, tj. budowy środków trwałych nie mają bezpośredniego wpływu na wytworzenie tych środków trwałych.

Dla wytworzenia środka trwałego bez znaczenia jest źródło z jakiego finansowana jest inwestycja. Jeżeli tak to nie można przyjąć, że wydatki związane z pozyskaniem środków ze ściśle określonego źródła (w tym wypadku z Funduszy Unijnych) jest wydatkiem koniecznym do wytworzenia środka trwałego.

Jednocześnie wskazać należy, że wydatki te stanowią koszty pośrednio związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością, bowiem ich poniesienie nie jest bezpośrednio powiązane z uzyskaniem konkretnych przychodów.

Uznanie przedmiotowych wydatków za koszty pośrednie oznacza, że podlegają one potrąceniu zgodnie z art. 15 ust. 4d i ust. 4e updop.

W myśl art. 15 ust. 4d updop, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Stosownie natomiast do art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.