Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.1.2017.1.SM
z 24 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2017 r. (data wpływu 1 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

…. Spółka z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka) jest częścią międzynarodowego koncernu działającego w przemyśle tytoniowym. Spółka prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której zajmuje się produkcją i dystrybucją na terytorium Polski papierosów, wyrobów tytoniowych oraz komponentów do produkcji wyrobów tytoniowych.

Spółka zawiera umowy z kontrahentami, którzy dostarczają Spółce maszyny i części do maszyn używanych w jej działalności gospodarczej (dalej: „Kontrahenci”). Kontrahenci nie mają siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, natomiast są zarejestrowani jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) w Polsce. Kontrahenci nie są dla Spółki podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Spółka prowadzi na rzecz Kontrahentów magazyny konsygnacyjne, w których przechowywane są części do maszyn i urządzeń, przeznaczone do sprzedaży wyłącznie na rzecz Spółki (dalej: „Części”). Dostarczane do magazynu Części pozostają własnością Kontrahentów do momentu ich pobrania (nabycia) przez Wnioskodawcę. Zgodnie z umowami zawartymi pomiędzy każdym z Kontrahentów a Spółką, Spółka przekazuje Kontrahentom regularne raporty dotyczące pobranych Części. Po zakończeniu każdego ustalonego w umowie okresu (w zależności od umowy: miesiąca lub tygodnia) Spółka jest obciążana przez Kontrahenta kosztami z tytułu pobranych w danym okresie Części.

Jednocześnie Kontrahenci angażują swój kapitał poprzez utrzymywanie w magazynie zapasów Części do wykorzystania wyłącznie dla potrzeb Spółki. Niewykluczone, że niektóre Części przechowywane w magazynie przez dłuższy okres staną się przestarzałe lub niekompatybilne z nowszymi modelami maszyn, wobec czego będą nieprzydatne zarówno dla Kontrahentów jak i dla Spółki. Kontrahenci ponoszą zatem ryzyko, że utrzymywane w magazynie Części nie zostaną sprzedane i będą musiały zostać zniszczone. W związku z powyższym ryzykiem, Kontrahenci obciążają Spółkę comiesięczną opłatą (dalej: „Opłata”). Wysokość Opłaty jest ustalana w oparciu o wartość zaangażowanego kapitału danego Kontrahenta (tj. wartość zapasów jego Części w magazynie na określony moment miesiąca lub roku). Opłata jest zatem związana ze stałym zapewnianiem Spółce odpowiedniego poziomu zapasów Części (a tym samym zaangażowaniem kapitału Kontrahenta) i nie jest powiązana z konkretnymi dostawami Części. W szczególności, Opłata jest pobierana przez każdego z Kontrahentów co miesiąc niezależnie od tego, ile Części Spółka nabędzie w danym okresie i czy w ogóle takie nabycia będą miały miejsce.

Spółka otrzymuje i będzie otrzymywała od Kontrahentów faktury VAT z tytułu Opłaty za usługi (są to faktury odrębne od faktur dokumentujących sprzedaż Części). Spółka powzięła wątpliwość co do prawidłowego sposobu rozliczenia podatku VAT związanego z ww. usługami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do usług stałego zapewniania Spółce odpowiedniego poziomu zapasów Części, o których mowa w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do usług stałego zapewniania Spółce odpowiedniego poziomu zapasów Części, o których mowa w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stale miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
   
   

Jednocześnie zgodnie z art. 28b ustawy o VAT, co do zasady, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie:

• usługodawcy (Kontrahenci) nie posiadają siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, a usługi z tytułu których ponoszona jest Opłata nie są związane z nieruchomościami,
  

• usługobiorca (Spółka) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT,
  

• do usług świadczonych przez Kontrahentów zastosowanie ma art. 28b, tj. miejscem świadczenia usług przez Kontrahentów jest Polska, gdzie Wnioskodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej.
  
  

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, spełnione są warunki do uznania Spółki za podatnika w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

Jednocześnie w tym miejscu należy rozważyć, czy powyższa usługa nie stanowi elementu kompleksowego świadczenia, którego głównym elementem byłaby dostawa Części.

Pojęcie świadczenia kompleksowego nie zostało zdefiniowane w ustawie o VAT, jednakże zostało ukształtowane przez doktrynę i orzecznictwo. Zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości: „(...) z art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy wynika, iż każda czynność powinna być zwykle uznawana za odrębną i niezależną, a (...) czynność złożona z jednego świadczenia w aspekcie gospodarczym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT (wyrok z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen i OV Bank, podobnie wyrok z 22 października 2009 r. w sprawie C-242/08 Swiss Re Germany Holding).

W konsekwencji w praktyce przyjęło się, że o świadczeniu kompleksowym można mówić wyłącznie wtedy, gdy składające się na nie poszczególne świadczenia są ściśle i nierozerwalnie związane ze świadczeniem głównym, tak że obiektywnie w aspekcie gospodarczym tworzą z nim jedną całość.

Jeśli wykonywanych jest więcej czynności i są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia oraz stawki podatku od towarów i usług (por. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 27 czerwca 2016 r., sygn. ILPP2/4512-1-238/16-4/SJ).

Zdaniem Wnioskodawcy, choć w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym zapewnianie odpowiedniego poziomu zapasów Części jest pośrednio związane z ich dostawami na rzecz Spółki, to jednak nie sposób stwierdzić, że usługa ta stanowi element świadczenia kompleksowego, tj. dostawy towarów.

W szczególności:

• usługa jest wykonywana stale, niezależnie od poszczególnych dostaw towarów, (tj. pobierania Części przez Wnioskodawcę),
  

• Wnioskodawca ponosi Opłatę co miesiąc, niezależnie od tego, ile Części Spółka nabędzie w danym okresie i czy w ogóle takie nabycia będą miały miejsce,
  

• Wysokość Opłaty jest uzależniona od wielkości zapasów Części, (tj. wysokości zaangażowanego kapitału Kontrahenta), a nie od wielkości konkretnych dostaw,
  

• Opłata z tytułu usługi jest fakturowana odrębnie od faktur z tytułu dostawy towarów.
  
  

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Opłata powinna być traktowana jako wynagrodzenie Kontrahentów z tytułu usług odrębnych od dostaw Części. Tym samym w odniesieniu do usług stałego zapewniania Spółce odpowiedniego poziomu zapasów Części, o których mowa w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka jest podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym zaistniałym stanie faktycznym oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji w części dotyczącej zdarzenia przyszłego.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem, w szczególności dotyczące spełnienia przez Wnioskodawcę warunków, umożliwiających prowadzenie magazynu konsygnacyjnego, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.