Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB2.4511.37.2017.2.SŻ
z 20 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 24 stycznia 2017 r., uzupełnionym pismem z dnia 3 kwietnia 2017 r. (data wpływu 5 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2017 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 24 marca 2017 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.37.2017.1.SŻ, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 24 marca 2017 r. (skutecznie doręczone w dniu28 marca 2017 r.). W dniu 5 kwietnia 2017 r. (nadano w dniu 4 kwietnia 2017 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 28 lutego 2008 r. umową darowizny rodzice Wnioskodawcy … i … darowali Wnioskodawcy i Jego siostrze działkę nr 1836/8 o powierzchni 1,7629 ha, w udziałach po 1/2 części. Do działki nr 1836/8 od dnia 28 lutego 2008 r. Wnioskodawca posiadał tytuł współwłasności z siostrą po 1/2 części własności, natomiast od dnia 20 sierpnia 2012 r. działka nr 1836/8 została podzielona i siostra Wnioskodawcy otrzymała działkę nr 1836/10, której jest właścicielką w całości, zaś Wnioskodawca otrzymał działkę nr1836/9, której jest właścicielem. Działka nr 1836/8 została podzielona na niezabudowaną działkę nr 1836/9 o powierzchni 1,2974 ha oraz niezabudowaną działkę nr 1836/10 o powierzchni 0,4828 ha.

Podział działki gruntu oznaczonej numerem geodezyjnym nr 1836/8, stanowiącej nieruchomość rolną nie wymagał decyzji administracyjnej. Dla działki nr 1836/8 został wydany wyciąg z wykazu zmian gruntowych sporządzony w dniu 14 kwietnia 2009 r., potwierdzony z upoważnienia Prezydenta Miasta … z dnia 17 kwietnia 2009 r., zgodnie z operatem ….

W trakcie podziału dokonano nowego pomiaru, z którego wynikało, że działka nr 1836/8 ma przybytku 173 m². Wnioskodawca wyjaśnia, że działki zostały tak podzielone, gdyż działka nr 1836/9 stanowi częściowo nieużytki, a niewielka część działki stanowi grunty rolne i pastwiska. Działka w dużej części stanowi skarpę, bagna i nieużytki. Grunty orne i pastwiska znajdują się na terenie pochyłym, natomiast działka nr 1836/10 znajduje się na płaskim terenie, wzdłuż tego odcinka działki prowadzone są wszystkie media. Działka nr 1836/9 położona jest w województwie … w miejscowości …, obręb …, przy ul. ….

W dniu 20 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca razem z siostrą dokonał zniesienia współwłasności, w wyniku którego niezabudowaną działkę gruntu nr 1836/9 nabył Wnioskodawca, zaś siostra Wnioskodawcy nabyła niezabudowaną działkę nr 1836/10.

Zniesienie współwłasności nastąpiło w formie aktu notarialnego z dnia 20 sierpnia 2012 r., Rep A nr … przed emerytowanym notariuszem … – zastępcą notariusza …, w Kancelarii Notarialnej w …. Zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat.

Wnioskodawca wyjaśnia, że wartość rynkowa przed zniesieniem współwłasności wynosiła 400 000 zł, a wartość rynkowa każdej z działek gruntu powstałych w wyniku podziału wynosiła 200 000 zł, a zatem wartość każdej nabywanej działki gruntu odpowiada wartość udziału, jaki przysługiwał współwłaścicielom przed zniesieniem współwłasności.

W dniu 7 czerwca 2016 r. decyzją ostateczną nr … działka, którą Wnioskodawca otrzymał (nr 1836/9) została podzielona na działki nr 1836/11, 1836/12, 1836/13 oraz 1836/14.

W dniu 8 września 2016 r. przed notariuszem … prowadzącą Kancelarią Notarialną w … została sporządzona umowa sprzedaży (Rep A nr …) całości działki nr 1836/13 oraz udziału 1/3 części własności działki nr 1836/11 (działka ta stanowi drogę dojazdową do działki nr 1836/13).

Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z umową sprzedaży działki nr 1836/13 oraz części działki nr 1836/11 (udział 1/3) zawartą w dniu 8 września 2016 r., Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien On uiszczać podatku dochodowego od osób fizycznych, dlatego że nieruchomość otrzymał w 2008 r. umową darowizny, po 1/2 części prawa własności z siostrą.

W 2012 r. Wnioskodawca zniósł współwłasność z siostrą bez żadnych spłat, ani dopłat po takiej samej wartości działek. Działka Wnioskodawcy jest większa od działki siostry, ale działka ta była mniej wartościowa, dlatego siostra Wnioskodawcy dostała mniejszą działkę, a Wnioskodawca większą, lecz były one takiej samej wartości.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie miał On żadnych korzyści majątkowych przy umowie zniesienia współwłasności, dlatego też okres 5 lat powinien liczyć się od umowy darowizny, która miała miejsce w 2008 r. i w tym roku Wnioskodawca otrzymał korzyść majątkową, a nie przy umowie zniesienia współwłasności.

Wnioskodawca uzyskał informację, że nie powinien płacić podatku od sprzedaży w 2016 r. działki nr 1836/13 i części działki nr 1836/11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu. Zatem z powyższego wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Podkreślenia wymaga, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje także, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, tzn. że nabycie nieruchomości następuje z chwilą uzyskania prawa własności nieruchomości, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy. Tym samym, poprzez „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 28 lutego 2008 r. umową darowizny rodzice Wnioskodawcy, darowali Wnioskodawcy i Jego siostrze działkę nr 1836/8 o powierzchni 1,7629 ha, w udziałach po 1/2 części. Dnia 20 sierpnia 2012 r. działka nr 1836/8 została podzielona na działkę niezabudowaną nr 1836/10 o powierzchni 0,4828 ha i niezabudowaną działkę nr 1836/9 o powierzchni 1,2974 ha.

Podział działki gruntu oznaczonej numerem geodezyjnym nr 1836/8, stanowiącej nieruchomość rolną nie wymagał decyzji administracyjnej. Dla działki nr 1836/8 został wydany wyciąg z wykazu zmian gruntowych sporządzony w dniu 14 kwietnia 2009 r., potwierdzony z upoważnienia Prezydenta Miasta …z dnia 17 kwietnia 2009 r., zgodnie z operatem ….

W trakcie podziału dokonano nowego pomiaru, z którego wynikało, że działka nr 1836/8 ma przybytku 173 m². Wnioskodawca wyjaśnia, że działki zostały tak podzielone, gdyż działka nr 1836/9 stanowi częściowo nieużytki, a niewielka część działki stanowi grunty rolne i pastwiska. Działka w dużej części stanowi skarpę, bagna i nieużytki. Grunty orne i pastwiska znajdują się na terenie pochyłym, natomiast działka nr 1836/10 znajduje się na płaskim terenie, wzdłuż tego odcinka działki prowadzone są wszystkie media.

W dniu 20 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca razem z siostrą dokonał zniesienia współwłasności, w wyniku którego niezabudowaną działkę gruntu nr 1836/9 nabył Wnioskodawca, zaś siostra Wnioskodawcy nabyła niezabudowaną działkę nr 1836/10. Zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat, w formie aktu notarialnego z dnia 20 sierpnia 2012 r., Rep A nr ….

Wnioskodawca wyjaśnia, że wartość rynkowa przed zniesieniem współwłasności wynosiła 400 000 zł, a wartość rynkowa każdej z działek gruntu powstałych w wyniku podziału wynosiła 200 000 zł, a zatem wartość każdej nabywanej działki gruntu odpowiada wartości udziału, jaki przysługiwał współwłaścicielom przed zniesieniem współwłasności.

W dniu 7 czerwca 2016 r. działka, którą Wnioskodawca otrzymał (nr 1836/9) została podzielona na działki nr 1836/11, 1836/12, 1836/13 oraz 1836/14.

W dniu 8 września 2016 r. przed notariuszem została sporządzona umowa sprzedaży całości działki nr 1836/13 oraz udziału 1/3 części własności działki nr 1836/11 (działka ta stanowi drogę dojazdową do działki nr 1836/13).

Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej albo, że strony inaczej postanowiły. Należy zatem wskazać, że nabyciem w rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest każda czynność, na mocy której na osobę fizyczną – nabywcę przechodzi własność nieruchomości, bez względu na to, czy nabycie następuje w sposób odpłatny czy nieodpłatny.

W myśl art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku. Podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do innego świadczenia w przyszłości. Przy czym to świadczenie drugiej strony nie musi mieć charakteru majątkowego, może być np. korzyścią osobistą. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Współwłasność jest instytucją prawa cywilnego uregulowaną w Kodeksie cywilnym. Zgodnie z art. 195 Kodeksu cywilnego, współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, nigdy – o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. W myśl art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 210 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Przez zniesienie współwłasności rozumie się likwidację łączącego współwłaścicieli stosunku prawnego, która następuje w drodze umowy lub orzeczenia sądu. Natomiast na podstawie art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Zatem, jeżeli zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat, a wielkość (wartość) przyznanych w wyniku zniesienia współwłasności rzeczy (nieruchomości) odpowiada wielkości (wartości) udziału we współwłasności, to zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia. Za datę nabycia nieruchomości lub prawa – w przypadku ich sprzedaży, które przypadły danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy przyjąć datę ich pierwotnego nabycia, jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa w wyniku zniesienia współwłasności mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku objętym współwłasnością oraz zniesienie współwłasności zostało dokonane bez spłat i dopłat. Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby ulega powiększeniu mamy do czynienia z nabyciem, gdyż zwiększa się stan jej majątku osobistego. Analogicznie, okoliczność, że udział innego współwłaściciela ulega pomniejszeniu, traktowana być musi w kategorii zbycia, gdyż w ten sposób ulega pomniejszeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (tu nieruchomością), jak też stan jej majątku osobistego. Tak więc, co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności jest nabyciem tych rzeczy.

Biorąc pod uwagę przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku dokonanego zniesienia współwłasności, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub
  

• wartość rzeczy mieści się w udziale, jaki przysługiwał tej osobie w majątku wspólnym.
  
  

Jeżeli więc spełnione są wymienione wyżej warunki, zniesienie współwłasności nieruchomości nie może być rozpatrywane w kategoriach nabycia. W takiej sytuacji za datę jej nabycia uznać należy datę pierwotnego nabycia udziału w nieruchomości. Jeżeli jednak na skutek dokonanego podziału nieruchomości lub zniesienia współwłasności przysługujący danej osobie udział ulega powiększeniu lub też towarzyszą mu spłaty i dopłaty wówczas czynność ta skutkuje nabyciem ponad dotychczas posiadany udział. Podkreślić zatem należy, że w każdej sytuacji, kiedy w wyniku zniesienia współwłasności jeden z dotychczasowych współwłaścicieli został zobowiązany do spłaty, mamy do czynienia z nieekwiwalentnym podziałem, a po stronie osoby zobowiązanej do spłaty następuje nabycie majątku przekraczające pierwotnie posiadany przez niego udział we współwłasności. Tym samym, data zniesienia współwłasności będzie również datą nabycia tej części nieruchomości, o którą zwiększył się udział w niej po dokonaniu zniesienia współwłasności.

Z uwagi na fakt, że w wyniku zniesienia współwłasności wartość nieruchomości nabytej przez Wnioskodawcę nie przekroczyła wartości udziału, jaki przysługiwał Jemu we współwłasności nieruchomości przed zniesieniem współwłasności, za datę nabycia przedmiotowych nieruchomości, w których udziały Wnioskodawca sprzedał w 2016 r., należy uznać dzień 28 lutego 2008 r. W związku z powyższym, pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winien być liczony od końca 2008 r. i upłynął z dniem 31 grudnia 2013 r.

Podkreślić należy także, że dla opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych sam fakt podziału nieruchomości jest nieistotny, jeżeli przez podział nieruchomości rozumieć należy proces mający na celu zyskanie korzystniejszej konfiguracji poszczególnych nieruchomości (działek). Jeżeli zatem właściciel dokonuje podziału nieruchomości nie mamy do czynienia z żadnym nabyciem, bo chodzi o nieruchomość, której ta osoba jest już właścicielem. Sam podział fizyczny nieruchomości nie stanowi przy tym daty nowego nabycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W wyniku podziału Wnioskodawca nie nabył bowiem żadnych nowych nieruchomości ponad to, czego był już właścicielem. W wyniku samego podziału nieruchomości nie zmienia się struktura własności każdej z mniejszych nieruchomości (działek) wydzielonych w drodze podziału. Właściciel nadal będzie posiadał taką samą wielkość nieruchomości, jak przed podziałem, tyle że w postaci mniejszych nieruchomości. Stąd czynność ta nie ma wpływu na określenie początku biegu terminu, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt podziału nieruchomości pozostaje bez znaczenia, gdyż jak już wskazano na wstępie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależniają skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości od daty jej nabycia, a nie od daty fizycznego podziału wydzielającego działki o mniejszej powierzchni.

W związku z powyższym, sprzedaż całości działki nr 1836/13 oraz udziału 1/3 części działki nr 1836/11 dokonana po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie, nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie powoduje obowiązku zapłaty przez Wnioskodawcę podatku dochodowego od tej sprzedaży.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.