Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPB4.4511.58.2017.1.KW
z 30 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2016 r. (data wpływu 31 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% uzyskanego przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Podatnik”) wraz z Kupującym są współautorami (współtwórcami w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych) znaku towarowego słowno-graficznego …. Wskazany znak słowno-graficzny stanowi utwór w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Dnia 28 października 2016 r. Wnioskodawca zawarł z Kupującym umowę o przeniesienie praw autorskich i praw do znaku towarowego (dalej „Umowa”).

Na mocy Umowy Podatnik przeniósł na Kupującego w przysługującej mu części prawa autorskie majątkowe do utworu - tj. znaku towarowego … na następujących polach eksploatacji:

1. utrwalenie i zwielokrotnianie dowolnymi technikami, w tym drukarskimi, poligraficznymi reprograficznymi, informatycznymi, cyfrowymi - w tym kserokopie, slajdy, reprodukcje komputerowe i odmianami tych technik, umieszczenie utworu na serwerze, jednostkach roboczych, w sieci Internet, w sieci komputerowej, pamięci RAM poszczególnych urządzeń biorących udział w przekazie internetowym, na innych nośnikach pamięci (pendrive, dyski przenośne itp.), wielokrotne tworzenie wydruków całości lub części utworu;
2. wykorzystywanie wielokrotne utworu do realizacji celów i zadań Kupującego;
3. wprowadzanie do pamięci komputera lub innych nośników pamięci;
4. rozpowszechnianie i udostępnianie utworu (oryginałów i kopii) dowolnie wybranym osobom i dowolnymi technikami, w dowolnej formie i na dowolnym nośniku, w dowolnym miejscu i czasie, w dowolnej liczbie, w dowolnie wybranym przez Kupującego kontekście, układzie i otoczeniu, w szczególności poprzez rozpowszechnianie ich w sieci Internet (w tym na stronie internetowej Kupującego lub na jego profilach w portalach społecznościowych), we wszelkich materiałach promocyjnych i reklamowych Kupującego niezależnie od ich formy (drukowana, cyfrowa, inna, w szczególności ulotki oraz katalogi reklamowe, spoty reklamowe w mediach, publikacje w prasie, banery lub bilbordy reklamowe, wydruki wielkopowierzchniowe i in.), rozpowszechnianie ich wśród partnerów handlowych, kontrahentów lub klientów Kupującego oraz wszelkich organów i instytucji niezależnie od formy;
5. rozpowszechnianie w inny sposób, w tym: ekspozycja, publikowanie części lub całości;
6. wykorzystywanie w pełnym zakresie, jaki będzie potrzebny Kupującemu do korzystania z przysługujących mu praw własności przemysłowej, w tym praw do Znaku Towarowego (po jego zarejestrowaniu) i Prawa ze zgłoszenia, o którym mowa w § 1 ust. 1 pkt 4 powyżej;
7. wykonywanie praw zależnych do Utworu, w szczególności ich opracowywanie, przetwarzanie, wprowadzanie zmian, poprawek i modyfikacji oraz wykonywanie praw do powstałych utworów zależnych w zakresie jak w punktach powyższych.

Zgodnie z przedmiotową Umową Wnioskodawca przeniósł na Kupującego także własność przysługującego mu prawa do zgłoszenia wspólnego znaku towarowego słowno-graficznego …, oznaczonego numer ….

Za przeniesienie autorskich praw majątkowych do utworu - tj. znaku … wraz z nieodłącznie związanym z utworem prawem do zgłoszenia wspólnego znaku towarowego … oznaczonego numer … strony w Umowie przewidziały określone jedną kwotą wynagrodzenie należne Wnioskodawcy.

Dodać należy, że w dniu … maja 2016 r. strony umowy dokonały zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym Rzeczpospolitej Polskiej pod numerem …, wnosząc o udzielenie prawa ochronnego na wspólny znak towarowy w następujących klasach towarów (zgodnie z klasyfikacją nicejską):

1. 41 - usługi instruktorów sportu, usługi w zakresie sportu, rekreacji i rozrywki, usługi nauczania w odniesieniu do zajęć sportowych, usługi związane z zarządzaniem, administrowaniem i wynajmowaniem obiektów sportowych, usługi w zakresie treningu osobistego, prowadzenie klubów siłowni oraz fitness, prowadzenie klubów sportowych, organizowanie oraz prowadzenie imprez sportowych, rekreacyjnych i rozrywkowych, organizowanie i prowadzenie konferencji, kongresów, seminariów, sympozjów, filmowanie, produkcja filmów i nagrań wideo, doradztwo w zakresie użytkowania obiektów sportowych, organizowanie i prowadzenie szkoleń i kursów sportowych, obsługa urządzeń sportowych, treningi w zakresie sprawności fizycznej, udostępnianie sprzętu do treningu sportowego, kursy szkoleniowe dotyczące zajęć sportowych,
2. 25 - odzież, obuwie, nakrycia głowy,
3. 28 - artykuły sportowe i gimnastyczne nie ujęte w innych klasach, sprzęt treningowy, sprzęt do ćwiczeń fizycznych w pomieszczeniach, przyrządy do ćwiczeń fizycznych, torby na sprzęt sportowy, torby skórzane na sprzęt sportowy, urządzenia do wyposażenia obiektów sportowych.

Podatnik dodatkowo wskazuje, że utwór - tj. logo … (znak), którego wraz z Kupującym jest współautorem nie został przez niego oraz przez Kupującego wytworzony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, lecz jest wyrazem ich osobistych starań i nakładów dokonanych jako osoby fizyczne.

Wnioskodawca oświadcza, że łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 1-3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z roku 2012, poz. 361 ze zm. - dalej „Ustawa”) nie przekroczą w roku podatkowym, w którym Wnioskodawcy wypłacono wynagrodzenie 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 Ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca uzyskując w roku podatkowym przychód, w związku z otrzymanym wynagrodzeniem od Kupującego, na podstawie Umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych i praw do znaku towarowego ma prawo w zeznaniu rocznym zastosować koszty w wysokości 50% uzyskanego przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ponadto w świetle zapisu art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są prawa majątkowe, za które uważa się w szczególności: przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Wynagrodzenie wypłacone twórcom z tytułu praw autorskich, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw, z reguły stanowi dla tych osób przychody z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ustawy.

Stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie uzyskane z tytułu przeniesienia praw autorskich do znaku … wraz ze związanym z utworem prawem do zgłoszenia wspólnego znaku towarowego … oznaczonego numerem … stanowi dla Wnioskodawcy przychód z praw autorskich, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Koszty uzyskania przychodów regulują przepisy rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. Ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych precyzyjnie reguluje kwestię ustalenia kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów w związku uzyskanym wynagrodzeniem na podstawie umów cywilnoprawnych. O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r. nadanym art. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 24 października 2012 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 1278), koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Dodać należy, że art. 22 ust. 9 pkt 1 Ustawy stanowi, że z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego podatnik również stosuje koszty uzyskania przychodów w wysokości 50% uzyskanego przychodu.

W roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 22 ust. 9a Ustawy).

Na podstawie art. 22 ust. 10 Ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio. Przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a (art. 22 ust. 10a Ustawy).

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich, pokrewnych i podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Należy zauważyć, że w stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną Wnioskodawca podkreślił, że jest współtwórcą znaku (logo) będącego przedmiotem wniosku w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych i przenosi na Kupującego prawa autorskie.

Podkreślając jeszcze raz, że Podatnik uzyskał przychód określony w art. 18 ust. 1 ustawy, tj. przychód z tytułu majątkowych (z tytułu rozporządzenia prawami autorskimi i prawem ze zgłoszenia znaku towarowego), w związku z uzyskanym wynagrodzeniem na podstawie Umowy o przeniesienie praw autorskich i praw do znaku towarowego, ma zatem prawo do zastosowania w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy, w którym uzyskał przychód, kosztów uzyskania przychodu w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem normy prawnej określonej w art. 22 ust. 9a, w stosunku do całości wynagrodzenia otrzymanego z tytułu przeniesienia praw autorskich i praw do znaku towarowego przewidzianego Umową.

Nadmienić należy, że analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej wydanej przez Ministra Finansów - Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 29 października 2014 r., sygn. IBPBII/2/415-698/14/MMa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw (art. 18 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 666 ze zm.) prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy współtwórcom przysługuje prawo autorskie wspólnie. Domniemywa się, że wielkości udziałów są równe. Każdy ze współtwórców może żądać określenia wielkości udziałów przez sąd, na podstawie wkładów pracy twórczej. Do autorskich praw majątkowych przysługujących współtwórcom stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego o współwłasności w częściach ułamkowych (art. 9 ust. 5 ww. ustawy).

W myśl art. 198 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459) każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, twórcy przysługuje wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu (art. 17 ww. ustawy).

Jak stanowi art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410 ze zm.) znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 122 ust. 1 ww. ustawy przepis art. 120 ust. 1 nie wyklucza uznania za znak towarowy oznaczenia przeznaczonego do równoczesnego używania przez kilka osób, w tym przedsiębiorców, którzy zgłosili go wspólnie, jeżeli używanie takie nie jest sprzeczne z interesem publicznym i nie ma na celu wprowadzenia odbiorców w błąd, w szczególności co do charakteru, przeznaczenia, jakości, właściwości lub pochodzenia towarów (wspólne prawo ochronne).

Jak stanowi art. 121 ww. ustawy na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej. Udzielone prawa ochronne na znaki towarowe podlegają wpisowi do rejestru znaków towarowych (art. 153 ust. 1 i 1¹ ww. ustawy).

Zgodnie z art. 162 ust. 1 ww. ustawy prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Przepisy art. 67 ust. 2-4 stosuje się odpowiednio. Przepisy art. 162 ust. 1 oraz ust. 3-5 ww. ustawy stosuje się odpowiednio do praw z dokonanego w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej zgłoszenia, na które nie zostało jeszcze udzielone prawo ochronne (art. 162 ust. 6 ww. ustawy).

Zawarte w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyliczenie praw majątkowych ma charakter otwarty, o czym świadczy użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności”. W konsekwencji, przychodem z praw majątkowych będzie każdy przychód, którego bezpośrednim źródłem jest prawo majątkowe, nawet jeśli prawo to nie zostało w sposób wyraźny wskazane w ustawie. Jednocześnie treść tego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zarówno przychody z wykonania tych praw, jak również z ich sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe, w związku z faktem, że w ramach zawartej umowy Wnioskodawca przeniósł na Kupującego autorskie prawa majątkowe do utworu oraz prawo do zgłoszenia wspólnego znaku towarowego należy uznać, że wynagrodzenie otrzymane w związku z tą transakcją stanowi przychód z praw majątkowych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 1 ww. ustawy koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu zapłaty twórcy za przeniesienie prawa własności wynalazku, topografii układu scalonego, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a.

Uregulowania zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące kosztów uzyskania przychodów przysługujących twórcy znaku towarowego należy rozpatrywać w kontekście przepisów powołanej wyżej ustawy - Prawo własności przemysłowej.

Zgodnie z art. 123 ust. 1 Prawa własności przemysłowej pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy oznacza się, z zastrzeżeniem art. 124 i 125, według daty zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. W zgłoszeniu znaku towarowego należy określić znak towarowy oraz wskazać towary, dla których znak ten jest przeznaczony. Przepis art. 31 ust. 4 stosuje się odpowiednio (art. 138 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 145 ust. 1 ww. ustawy jeżeli Urząd Patentowy stwierdzi brak warunków wymaganych do uzyskania prawa ochronnego na znak towarowy z przyczyn, o których mowa w art. 129¹, wydaje decyzję o odmowie udzielenia prawa ochronnego na znak towarowy.

Po bezskutecznym upływie terminu na złożenie sprzeciwu, o którym mowa w art. 152¹⁷ ust. 1, Urząd Patentowy wydaje decyzję o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy, chyba że powziął, po ogłoszeniu o zgłoszeniu znaku towarowego, informację o okolicznościach, o których mowa w art. 129¹ (art. 147 ust. 1 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że samo dokonanie zgłoszenia znaku towarowego nie oznacza jego rejestracji oraz udzielenia prawa ochronnego na ten znak. Następuje to dopiero w decyzji wydanej przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej.

Prawo własności przemysłowej nie posługuje się pojęciami „twórca znaku towarowego” oraz „prawo własności znaku towarowego”, o których to pojęciach jest mowa w art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dokonując jednak systemowej wykładni tego ostatniego przepisu należy zauważyć, że pojęcie „znak towarowy” dotyczy dobra majątkowego, o którym mowa w ustawie – Prawo własności przemysłowej. Również zakres i treść praw przysługujących uprawnionemu z prawa ochronnego na znak towarowy określone są w tej ustawie. Jeżeli dobrem majątkowym jest znak towarowy, to prawo wyłącznego – z wyłączeniem innych osób – korzystania z tego dobra majątkowego nabyć można przez uzyskanie prawa ochronnego na ten znak (art. 153 Prawa własności przemysłowej). Skoro w art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych użyte jest sformułowanie „prawo własności znaku towarowego” to oznacza to, że odnosi się ono do własności jako kategorii prawnej, wynikającej z art. 140 Kodeksu cywilnego, czyli możliwości najszerszego korzystania ze znaku towarowego z wyłączeniem innych osób, w granicach określonych przez ustawy.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne należy stwierdzić, że przepis art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie w przypadkach, w których wypłata wynagrodzenia wiąże się z zawarciem umowy przenoszącej prawo własności znaku towarowego, przez które należy rozumieć prawo ochronne udzielone na ten znak (art. 162 ust. 1 Prawa własności przemysłowej). Nie ma on zaś zastosowania do wynagrodzenia za przeniesienie praw z dokonanego zgłoszenia znaku towarowego, na który nie zostało jeszcze udzielone prawo ochronne (art. 162 ust. 6 ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że w dniu … maja 2016 r. strony umowy dokonały zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym Rzeczpospolitej Polskiej, wnosząc o udzielenie prawa ochronnego na wspólny znak towarowy. Dnia 28 października 2016 r. Wnioskodawca, na podstawie umowy, przeniósł na Kupującego własność przysługującego mu prawa do zgłoszenia wspólnego znaku towarowego. Przedmiotem zbycia nie było zatem prawo ochronne na zarejestrowany znak towarowy, gdyż prawo to w momencie zawierania umowy nie zostało jeszcze udzielone.

Należy zatem stwierdzić, że w odniesieniu do wynagrodzenia otrzymanego przez Wnioskodawcę na podstawie ww. umowy nie ma zastosowania przepis art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na to, że Wnioskodawca nie uzyskał prawa ochronnego na znak towarowy, a tym samym nie mógł przenieść na Kupującego praw, których w istocie nie posiadał.

We wniosku wskazano jednak, że znak słowno-graficzny, do którego prawa Wnioskodawca przeniósł na Kupującego stanowi utwór w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a Wnioskodawca jest jego współtwórcą.

Należy zatem rozważać czy w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć użytych w art. 22 ust. 9 pkt 3, takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych, jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Stosownie do art. 1 ust. 2 ww. ustawy w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).

W świetle powyższego, przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

W razie zatem jednoczesnego odpłatnego zbycia praw chronionych prawem autorskim, jak i praw nie będących przedmiotem prawa autorskiego udokumentowania wymaga, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy praw nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem wyraźne rozróżnienie wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów. Zaznaczyć również należy, że fakt korzystania przez podatnika z prawa autorskiego albo rozporządzania takim prawem powinien być udokumentowany, gdyż warunkiem zastosowania kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest, aby zaistniał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórca udzielił licencji na korzystanie z danego utworu, względnie by doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do tworzonego dzieła.

W przypadku zatem umowy, na podstawie której, obok przeniesienia autorskich praw majątkowych następuje także przeniesienie innych praw majątkowych (niebędących prawami autorskimi), podwyższone koszty uzyskania przychodów można stosować, jeżeli umowa wyraźnie określa wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych. Z treści umowy powinno więc wynikać jaka część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Konieczne jest dokładne wyróżnienie (w jasny, czytelny sposób) tej części wynagrodzenia, która związana jest z przeniesieniem praw autorskich oraz pozostałej jego części związanej z przeniesieniem innych praw.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że na podstawie jednej umowy Wnioskodawca przeniósł na Kupującego dwie kategorie praw majątkowych, tj. prawa autorskie majątkowe do utworu oraz prawo do zgłoszenia wspólnego znaku towarowego słowno-graficznego. Przy czym należy zauważyć, że jak wynika z powołanych wyżej przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz ustawy – Prawo własności przemysłowej, każde z nich mogłoby być odrębnym przedmiotem obrotu. Za przeniesienie obu tych praw strony w umowie przewidziały określone jedną kwotą wynagrodzenie należne Wnioskodawcy. W umowie nie została zatem wyodrębniona część wynagrodzenia za przeniesienie praw autorskich, a więc na jej podstawie nie jest możliwe określenie wysokości wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy za korzystanie z praw autorskich albo rozporządzanie takimi prawami, do którego mogłyby zostać zastosowane podwyższone koszty uzyskania przychodu.

Z tego względu w odniesieniu do wynagrodzenia otrzymanego przez Wnioskodawcę na podstawie ww. umowy nie ma zastosowania również przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, w przedstawionym zdarzeniu w odniesieniu do wynagrodzenia otrzymanego przez Wnioskodawcę nie jest możliwe zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu. W tej sytuacji koszty uzyskania przychodu należy ustalić według zasad ogólnych, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.