Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPP3.4512.115.2017.1.MD
z 10 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2017 r. (data wpływu 10 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla czynności wywłaszczenia nieruchomości w zamian za odszkodowanie oraz braku opodatkowania czynności wywłaszczenia nieruchomości bez odszkodowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla czynności wywłaszczenia nieruchomości w zamian za odszkodowanie oraz braku opodatkowania czynności wywłaszczenia nieruchomości bez odszkodowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miasta … (dalej jako „Gmina”) jest stroną postępowania w zakresie ustalenia odszkodowania za nieruchomość przejętą na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1211, z późn. zm.). prowadzonego przez Wojewodę … (dalej jako „Wojewoda”).

Na mocy decyzji Wojewody nr … r. z dnia 20 listopada 2013 r. znak: …o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. „…”, nieruchomość położona w …, oznaczona w ewidencji gruntów jako działki nr 270/4 o pow. 0,0593 ha oraz nr 275/5 o pow. 0,0467 ha, z obrębu …, przeszła na własność Województwa ….

W dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji przedmiotowe nieruchomości objęte były miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym znajdowały się w granicach terenu oznaczonego symbolem … – droga publiczna. Ww. działki objęte są miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego stanowią zatem tereny budowlane w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Prawo własności nieruchomości położonej w …, zgodnie z wpisem w Dziale II księgi wieczystej nr …, nabyte zostało przez Gminę na podstawie decyzji Wojewody … z dnia …1998 r. znak ….

W dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, tj. … 2013 r., na przedmiotowej nieruchomości znajdowała się jezdnia o nawierzchni bitumicznej, opaska jezdni z płyt betonowych chodnikowych, ścieżka rowerowa o nawierzchni bitumicznej oraz ekrany dźwiękoszczelne. Ww. naniesienia budowlane stanowią budowlę w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane.

Budowle znajdujące się na przedmiotowych działkach nie były przedmiotem świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nakłady inwestycyjne ponoszone przed wydaniem decyzji przez Wojewodę nie dotyczyły ulepszenia tych obiektów i nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Poniesione wydatki dotyczyły wyłącznie przygotowania do realizacji inwestycji drogowych m.in. opracowania koncepcji programowo-przestrzennych oraz dokumentacji projektowej. W dniu uprawomocnienia decyzji naniesienia znajdujące się w przedmiotowych działkach były własnością Gminy.

Gminą nie zaakceptowała kwoty odszkodowania, o której mowa wyżej, i wniosła odwołanie do Ministra Infrastruktury i Rozwoju (obecnie Ministra Infrastruktury i Budownictwa).

W związku z wprowadzoną ustawą z dnia 27 października 2015 r. weszła w życie ustawa z dnia 5 sierpnia 2015 r. (Dz. U. z 2015 r., poz. 1590) o zmianie ustawy o szczególnych zasadach i przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych oraz niektórych innych ustaw, na mocy której dodano do art. 12 ust. 7. Zgodnie z nim, jeżeli przemawia za tym interes społeczny lub gospodarczy, Skarb Państwa albo jednostka samorządu terytorialnego mogą zrzec się w całości lub w części odszkodowania za nieruchomości przejęte na cele realizacji inwestycji drogowych.

Zrzeczenie, o którym mowa wyżej, nastąpić musi w formie pisemnej pod rygorem nieważności i składane jest organowi prowadzącemu postępowanie. Zgodnie z wprowadzoną nowelizacją, w przypadku zrzeczenia się odszkodowania za nieruchomość w trakcie postępowania ustalającego wysokość odszkodowania – postępowanie umarza się. Gmina skłonna jest wystąpić z wnioskiem o zrzeczenie się odszkodowania za nieruchomości, o których mowa wyżej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy przekazanie działek nr 270/4 oraz nr 275/5 w związku z wywłaszczeniem za odszkodowaniem stanowić będzie czynność objętą VAT?
2. Czy przekazanie działek nr 270/4 oraz nr 275/5 w związku z wywłaszczeniem bez odszkodowania (zrzeczenie) stanowić będzie czynność objętą VAT?

Zdaniem Gminy:

Ad 1.

Przeniesienie prawa własności przedmiotowej nieruchomości pod budowę drogi publicznej za odszkodowaniem nie będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług, gdyż korzystać będzie za zwolnienia na podstawie „ art. 43 ust. 10a”.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Mając zatem na uwadze treść cytowanego wyżej przepisu Gmina uznała, że w przedmiotowej sprawie ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, które pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, a więc odpłatna dostawę, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Ponieważ Gmina nabyła nieodpłatnie prawo własności przedmiotowych nieruchomości oraz nie poczyniła na nich nakładów inwestycyjnych, dostawa ta korzystać będzie ze zwolnienia od podatku przewidzianego w przepisie, o którym mowa wyżej.

Ad 2.

Ponieważ przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało Gminie prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nieodpłatne ich przekazanie nie będzie stanowiło dostawy towarów i w konsekwencji nie będzie podlegało podatkowi od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r, poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Co do zasady dla uznania, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględny jest warunek wystąpienia „odpłatności”. Wynika to wprost z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (np. dostawy towarów) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Odpłatny natomiast to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Z powołanego powyżej przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów.

W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. Zatem przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania. Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r., poz. 2147, z późn. zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z tych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

I tak, zwalnia się od podatku:

• dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy);
• dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Przez tereny budowlane − na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy − rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu − zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy, ustawodawca zdefiniował pojęcie „pierwszego zasiedlenia”, przez które rozumieć należy oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W myśl ust. 7a tego artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Gmina jest stroną postępowania w zakresie ustalenia odszkodowania za nieruchomości (działki nr 270/4 oraz 275/5), które dla potrzeb inwestycji drogowej przeszły (na mocy decyzji wojewody) na własność województwa. Przy ich nabyciu Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nieruchomości objęte były miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym znajdowały się w granicach terenu oznaczonego symbolem …. – droga publiczna. Ww. działki stanowią teren budowlany w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na znajdowała się na nich jezdnia o nawierzchni bitumicznej, opaska jezdni z płyt betonowych chodnikowych, ścieżka rowerowa o nawierzchni bitumicznej oraz ekrany dźwiękoszczelne. Ww. naniesienia budowlane stanowią budowlę w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane. Budowle te nie były przedmiotem świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nakłady inwestycyjne ponoszone przed wydaniem decyzji przez Wojewodę nie dotyczyły ulepszenia tych obiektów i nie były wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Poniesione wydatki dotyczyły wyłącznie przygotowania do realizacji inwestycji drogowych m.in. opracowania koncepcji programowo-przestrzennych oraz dokumentacji projektowej. W dniu uprawomocnienia decyzji ww. naniesienia były własnością Gminy. Gmina skłonna jest wystąpić z wnioskiem o zrzeczenie się odszkodowania za nieruchomości, o których mowa wyżej.

Na tym tle Gmina powzięła wątpliwość dotyczącą zastosowania zwolnienia dla czynności wywłaszczenia ww. nieruchomości w zamian za odszkodowanie oraz braku opodatkowania czynności wywłaszczenia ww. nieruchomości bez odszkodowania.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy nastąpi przekazanie nieruchomości gruntowych opisanych we wniosku (działki nr 270/4 oraz 275/5), w związku z wywłaszczeniem w zamian za odszkodowanie, czynność ta będzie – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednakże czynność ta – wobec tego, że Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych nieruchomości oraz Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie znajdujących się na nich budowli – będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy (Gmina nieprecyzyjnie podała „ art. 43 ust. 10a”).

Gdy jednak Gmina zrzeknie się odszkodowania w związku z wywłaszczeniem nieruchomości, o których mowa we wniosku, przy czym nie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu ich nabycia, czynność ta (wywłaszczenie) nie będzie stanowiła odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zatem nieodpłatne przekazanie ww. działek nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy,

Grunty podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla obiektów budowlanych, które się na nich znajdują. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków lub budowli trwale z nim związanych. Zatem – w myśl art. 29a ust. 8 ustawy – do opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntu zastosowanie powinny znaleźć odpowiednio te same zasady opodatkowania, jak do zbywanych naniesień budowlanych.

Niniejsza interpretacja indywidualna:

• została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych;
• ogranicza się wyłącznie do oceny stanowiska Gminy w zakresie zadanego pytania i jako element zdarzenia przyszłego przyjęto, że naniesienia, o których mowa we wniosku, stanowią budowle w rozumieniu ustawy Prawo budowlane.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.