Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB4.4511.94.2017.1.MS1
z 13 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 16 stycznia 2017 r. (data wpływu 26 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Państwo Jacek i Ewa K. - kupili działkę w roku 1986 i postanowili na niej postawić dom. Jacek K. zaczął też wtedy prowadzić działalność gospodarczą i na tej działce postawił halę produkcyjną oraz dom. Przez lata nieruchomość ewoluowała, była przebudowywana, dobudowywana oraz zbudowano nowy dom jednorodzinny (działka 2/2). W roku 2013 rodzice Wnioskodawczyni zakończyli modernizacje nieruchomości (działka 2/3) oraz remonty, w roku 2014 zdecydowali o podziale nieruchomości na dwie działki. Działka została podzielona na dwie działki 2/2 (działka z domem jednorodzinnym) oraz działka 2/3 (działka z halami i budynkiem mieszkalno-biurowym). W roku 2015 (lub jeszcze w 2014 – Wnioskodawczyni nie jestem pewna kiedy dokładnie a mama nie pamięta też który to był rok dokładnie) rodzice zdecydowali o sprzedaży obu nieruchomości (potrzebne były pieniądze na firmę, którą rodzice nadal prowadzili i na kredyty). W roku 2016 firma G. - Jarosław S. (najemca części hal i biura od września 2015) zdecydował się na kupno po tym jak ojciec Wnioskodawczyni zaoferował mu dużo niższą cenę. Działka 2/3 była wystawiona za kwotę 3.250.000,00 a ojciec Wnioskodawczyni zaproponował panu Jarosławowi 2.500.000,00 zł. Ponad to G. miał wpisane w umowę najmu prawo pierwokupu. W kwietniu panowie podpisali umowę chęci kupna nieruchomości między sobą, Pan Jarosław nie wiedział czy dostanie tak wysoki kredyt, a ojciec Wnioskodawczyni bardzo chciał żeby Pan Jarosław to kupił dlatego zdecydował się dalej czekać na decyzje kredytową Pana Jarosława, innych chętnych nie było na kupno tej nieruchomości. Zajmowało to dość dużo czasu. Niestety 25 kwietnia 2016 r. ojciec Wnioskodawczyni zmarł tragicznie, nie podpisując żadnej umowy notarialnej kupna sprzedaży nieruchomości gdyż Pan Jarosław jeszcze nie wiedział czy dostanie kredyt i nie chciał takiej umowy podpisać. Formalności związane z kredytem zajęły kilka miesięcy i dopiero we wrześniu została podpisana umowa kupna sprzedaży tej nieruchomości za kwotę taką jaką ojciec ustalił z kupującym.

Jako że ojciec Wnioskodawczyni zmarł a w jego miejsce weszły osoby dziedziczące, podtrzymując jego decyzję o sprzedaży spadkobiercy sprzedali nieruchomość. Spadkobiercy są świadomi o powstaniu obowiązku podatkowego od połowy wysokości kwoty nieruchomości tj. 1.250.000,00 zł, gdyż nie byli właścicielami niniejszej nieruchomość przez minimum 5 lat. Nie mniej jednak Wnioskodawczyni chciała opisać sytuację finansową i wytłumaczyć dlaczego nie są w stanie zapłacić tego podatku oraz w związku z tym prosić o indywidualną interpretacę. Ponadto podobna sytuacja miała miejsce i córka zmarłego została zwolniona z obowiązku zapłacenia podatku NSA z dnia 16 maja 2016 r.

Cała kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości została przelana bezpośrednio na robocze konto banku i została przeznaczona na spłatę kredytu zaciągniętego przez Jacka K.. Kwota ta nie pokryła całego kredytu i jeszcze pozostawało do spłaty 300.000,00 zł. Kredyt jest prowadzony poprawnie i spłacany. Wnioskodawczyni zaznaczyła, że jako spadkobiercy nigdy nie zobaczyli ani złotówki z tej transakcji i cała kwota została od razu przeznaczona na spłatę kredytu.

Pan Jacek pozostawił troje dzieci i żonę. Żona Ewa mieszka obecnie z najstarszą córką Violettą i zajmuje się wnuczką, kiedy Violetta chodzi do pracy. Syn Artur jest zatrudniony na 1/16 etatu, po śmierci ojca był hospitalizowany w szpitalu psychiatrycznym gdyż bardzo to przeżył. Córka Angelika obecnie pracuje na umowę zlecenie i też nie jest pewna swojej przyszłości. Jedyna pewna kwota jaka wpływa na konta całej czwórki to emerytura mamy oraz pensja Violetty, Angeliki i Artura, które nie są wysokie.

Ewa i Jacek K. posiadali ustawową małżeńską wspólność majątkową. Przedmiotową działkę nabyli aktem kupna sprzedaży w roku 1986. Działkę nabyli, aby na niej zbudować dom, rodzice pobudowali dom i jedną , gdzie ojciec otworzył firmę produkującą pustaki - było to w późnych latach 80 (po 1986 kiedy to kupili działkę). Mama dokładnie nie pamięta dat, kiedy ojciec zaczął produkcje pustaków, a ojciec jak Wnioskodawczyni wspomniała wcześniej zmarł w kwietniu 2016, gdyby nadal żył to w ogóle nie byłoby konieczności występowania z wnioskiem o wydanie interpretacji, bo nie powstał by obowiązek zapłacenia podatku dochodowego od sprzedaży niniejszej nieruchomości.

Rodzice cały czas mieszkali na niniejszej nieruchomości. W latach 2000 ojciec wybudował dom obok, do którego się przeprowadzili w roku 2006. A w budynku mieszkalno-biurowym powstały dwa mieszkania, gdzie w jednym mieszkała najstarsza córka z rodziną (Violetta) a w drugim syn (Artur) z rodziną, najmłodsza córka (Angelika) mieszkała w domu z rodzicami.

Obecnie, nieruchomość została już sprzedana, Violetta i Artur wyprowadzili się z mieszkań przez nich zajmowanych i wynajęli mieszkania gdzie indziej. Angelika mieszka wraz z chłopakiem. Ewa K. po traumatycznym przeżyciu śmierci męża mieszka z najstarszą córką gdyż nie che sama mieszkać w domu, gdzie jej mąż zmarł tragicznie.

Przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana na cele mieszkaniowe oraz firmowe. W budynku mieszkalno-biurowym mieszkało dwoje z trojga dzieci państwa K. W tym budynku także mieściło się biuro firmy państwa K.. Jedna hala była zajmowana przez firmę państwa K., a dwie hale i jedno biuro było wynajmowane firmie G. (tej która to wszystko kupiła)

Firma państwa K. zajmowała się budowlanką, więc w jednej hali były przechowywane głównie narzędzia i resztki materiałów budowlanych pozostałych po różnych budowach.

Nieruchomość do 2014 roku była to jedna działka na której znajdowały się:

1. dom jednorodzinny
2. Budynek mieszkalno-biurowy z 2 garażami
   
3. 4 hale i biuro
   
   

Historia hal i nieruchomości.

W 1986 rodzice nabyli działkę 2/1, wybudowali na niej jedną halę i dom jednorodzinny, w późniejszych latach dom jednorodzinny przekształcił się w budynek mieszkalno-biurowy (biuro powstało na parterze, na 1 piętrze jedno mieszkanie a na poddaszu drugie mieszkanie).

W latach 90-tych ojciec dobudował 3 kolejne hale, i zaczął prowadzić tam hurtownie napoi, gdyż nie było popytu na pustaki (cegła zaczęła być bardziej modna). Ok roku 2000 hurtownia napoi zbankrutowała, gdyż kontrahent z którym ojciec podpisał umowę na wyłączną dystrybucję na Polskę zdecydowała się rozlewać w Polsce i nie było potrzeby na pośrednika. Wtedy też tata zdecydował o rozpoczęciu działalności w budownictwie), razem z kolegą zaczęli od drobnych prac.

Hale przestały funkcjonować, zostały zamknięte i nie były używane, tylko jedna z nich do przechowywania materiałów budowlanych i maszyn. Podatki były cały czas płacone od prowadzenia działalności gospodarczej. W roku 2015 znalazł się chętny najemca na dwie hale i jedno biuro zlokalizowane między tymi dwiema halami - od września 2015 zaczął wynajmować te dwie hale.

W budynku mieszkalno-biurowym cały czas mieszkał ktoś z rodziny K.: do 2006 rodzice, po 2006 roku syn Artur, od 2009 jeszcze córka Violetta. Biuro w tym budynku mieszkalno-biurowym zaczęło być wykorzystywane do celów firmowych od 2015 roku dopiero, wcześniej ojciec miał małe biuro w swoim domu obok, ale córka zaczęła mu pomagać w firmie i stwierdził, że w tym budynku mieszkalno-biurowym będzie biuro firmowe, gdzie przez ponad półtora roku pracowały dwie córki.

Daty.

1. Hala Nr 1 na działce 2/3, zbudowana w późnych latach 80-tych, wycofana z wykorzystywania w działalności gospodarczej przez małżonków K. ok. roku 2001. W 2015 zaczęła być wynajmowana firmie G.
2. Hala Nr 2 na działce 2/3, zbudowana w latach 90-tych, wycofana z wykorzystywania w działalności gospodarczej przez małżonków K. ok roku 2001. W2015 zaczęła być wynajmowana firmie G.
   
3. Hala Nr 3 na działce 2/3, zbudowana w latach 90-tych, wykorzystywana cały czas na wsparcie prowadzonej działalności gospodarczej poprzez przechowywanie materiałów i maszyn budowlanych.
4. Hala Nr 4 na działce 2/3, zbudowana w latach 90-tych, nie wykorzystywana do prowadzonej działalności gospodarczej, raczej stała zawalona starymi rzeczami od ok roku 2000, wcześniej wykorzystywana do prowadzonej działalności gospodarczej.
5. Dom mieszkalno-biurowy na działce 2/3, zbudowany w późnych latach 80-tych, cały czas wykorzystywany do celów mieszkalnych rodziny K. (od kiedy został wybudowany chyba ok 1988 roku).
   
6. Dom jednorodzinny, zbudowany w latach 2000, w 2006 Państwo K. przeprowadzili się do nowego domu.
   
   

Podział działki 2/1 na dwie mniejsze 2/2 i 2/3 - rok 2014.

Założenie nowej księgi wieczystej i wydzielenie działki 2/3 - 2016 rok.

Sprzedaż nieruchomości znajdującej się na działce 2/3 wrzesień 2016 roku.

Spadkobiercy podtrzymali wolę zmarłego ojca i męża o sprzedaży nieruchomości położonej na działce 2/3, pomimo tego, że dwoje z trojga dzieci tam mieszkało, ze względu na to, że ojciec zdecydował o sprzedaży i już się dogadał z kupującym, poza tym nieruchomość ta była zastawiona w hipotece w banku pod kredyt 3.000.000,00 zł łącznie z czego ok 200.000,00 zł zostało spłacone, pozostała kwota kredytu do spłacenia to 2.800.000,00 zł czyli około 25.000-30.000 zł miesięcznie. Kwota spłaty kredytu była poza możliwościami finansowymi spadkobierców, jak wcześniej Wnioskodawczyni pisała pracują na umowy o pracę lub zlecenie i nie zarabiają wiele, wystarcza na przeżycie a nie na spłatę takiego kredytu, nawet gdyby połączyli wszystkie swoje dochody miesięczne to nie byłoby na spłatę 1/3 raty tego kredytu więc byli także zmuszeni na podtrzymanie decyzji ojca o sprzedaży nieruchomości. Ojciec podejmując tą decyzję, też kierował się względami finansowymi gdyż firma nie prosperowała tak dobrze jak kiedyś i powoli zaczynał być problem ze spłatą kredytu. Wnioskodawczyni nadmieniła, że pomimo sprzedaży nieruchomości dalej muszą spłacić jeszcze kredyt w wysokości 300.000,00 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawczyni oraz osoby zainteresowane niebędące stroną mogą być zwolnieni z obowiązku zapłacenia podatku dochodowego biorąc pod uwagę to, że wypełniali wolę zmarłego, który za życia zobowiązał się do sprzedaży niniejszej nieruchomości, ponad to kwota uzyskana ze sprzedaży nie jest kwotą uzyskaną do dochodu, gdyż cała kwota została bezpośrednio przelana z Banku Kupującego na konto robocze Banku Sprzedającego, gdzie był zaciągnięty kredyt.

Zdaniem Zainteresowanych, podtrzymując wolę zmarłego o sprzedaży nieruchomości powinni być zwolnieni z obowiązku zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży niniejszej nieruchomości. Stan faktyczny jest taki, że od niniejszej sprzedaży żadne ze spadkobierców Jacka K. się nie wzbogaci gdyż cała kwota pójdzie na spłatę kredytu, kwota ta nie starczy na spłatę całego kredytu i spadkobiercy będą musieli jeszcze dokończyć spłacać kredyt. Ponadto podobna sytuacja miała miejsce kiedy to córka wykonywała wolę zmarłego ojca i sprzedała nieruchomość, wyrok zwolnił ją z obowiązku uiszczenia podatku dochodowego od sprzedaży, orzecznictwo NSA z dnia 16 maja 2016 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 źródłami przychodów są m.in.:

• pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza;
  

• pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego,
     
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
     
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
     
  4. innych rzeczy

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Stosownie do art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia, składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Natomiast ust. 3 ww. artykułu stanowi, że przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Natomiast zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
   
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9;

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

W świetle art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
   
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Natomiast zgodnie z art. 14 ust. 2c ww. ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

We wniosku wskazano, że Jacek i Ewa K. kupili w 1986 roku działkę i postanowili postawić na niej dom. Pan Jacek zaczął też wtedy prowadzić działalność gospodarczą i pobudował na tej działce halę produkcyjną oraz dom. Przez lata nieruchomość była przebudowywana i dobudowywano na niej kolejne hale i nowy dom jednorodzinny. W 2014 roku podzielono działkę 2/1 na dwie mniejsze. Na Działce 2/2 znajdował się dom jednorodzinny a na działce 2/3 budynek mieszkalno-biurowy, 4 hale i biuro. W 2016 roku Pan Jacek podpisał umowę chęci kupna działki 2/3 przez firmę, która była najemcą części hal i biura od września 2015 r. Dnia 25 kwietnia 2016 r. Pan Jacek K. zmarł, nie podpisując notarialnej umowy kupna-sprzedaży nieruchomości. Spadkobiercami Pana Jacka pozostali żona i troje dzieci, którzy sprzedali przedmiotową nieruchomość we wrześniu 2016 r.

Wobec powyższego, oceniając zamiar, okoliczności i cel działań związanych z nabyciem oraz z odpłatnym zbyciem przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawczynię oraz zainteresowanych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - działań podjętych przez Wnioskodawczynię oraz zainteresowanych nie należy rozpatrywać w kontekście działalności gospodarczej.

Okoliczności przedstawione we wniosku wskazują, że nieruchomość ta została nabyta przez małżonków K. w celu budowy domu, a następnie przez Panią Ewę i troje dzieci Violettę, Artura i Angelikę w spadku po Panu Jacku. Nie można zatem wskazać, że nieruchomość została nabyta dla celów prowadzenia działalności gospodarczej. Na podstawie treści wniosku nie można również stwierdzić by sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nastąpiła w ramach działalności gospodarczej. Wobec tego treść wniosku przemawia więc za tym, że sprzedaż nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej, a zatem nie powoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w oparciu o okoliczności przedstawione przez Wnioskodawczynię, oraz zainteresowanych, skutki podatkowe zbycia zabudowanej działki, należy rozpatrywać w kontekście powołanego art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czyli z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Aby zatem ustalić, czy w przedmiotowej sprawie sprzedaż zabudowanej działki przez Wnioskodawczynię oraz osoby zainteresowane niebędące stroną podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 535 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459) przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

W myśl art. 922 ww. Kodeksu, spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

W myśl art. 924 i 925 ww. Kodeksu, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że prawo do 1/2 udziału w przedmiotowej działce, zainteresowana niebędąca stroną - Pani Ewa K. nabyła w dacie kupna działki 2/1 razem z mężem, tj. w 1986 r. Następnie Pani Ewa K. oraz troje dzieci – jako spadkobiercy Pana Jacka K. nabyli po nim spadek w dacie jego śmierci, tj. w dniu 25 kwietnia 2016 r. Podsumowując Pani Ewa K. nabyła udziały w przedmiotowej nieruchomości w części w 1986 r. w drodze kupna oraz w 2016 r. w drodze spadku. Natomiast Pani Violetta (Wnioskodawczyni) oraz Pan Artur i Pani Angelika K. nabyli udziały w przedmiotowej nieruchomości w 2016 r., tj. w dacie śmierci spadkodawcy.

Z uwagi na to, że nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło odpowiednio dla zainteresowanej niebędącej stroną Ewy K. w części w 1986 r. oraz w 2016 r., a dla Wnioskodawczyni oraz zainteresowanych niebędących stroną Artura i Angeliki w 2016 r., bieg terminu pięcioletniego, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8, winien być liczony kolejno od końca roku 1986 oraz 2014.

Tym samym, przychód uzyskany ze sprzedaży przez Panią Ewę K. ze sprzedaży udziału 1/2 przedmiotowej nieruchomości nabytego pierwotnie w 1986 roku, nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym, ponieważ odpłatne zbycie nieruchomości w tej części nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku, w którym ją w tej części nabyto – termin ten upłynął z końcem 1991 roku.

W odniesieniu do udziału nabytego przez Panią Ewę K. w 2016 r. oraz udziałów nabytych przez Panią Violettę (Wnioskodawczynię), Pana Artura i Panią Angelikę w 2016 r. pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy upłynie z końcem 2021 r. Zatem należy wskazać, że sprzedaż nieruchomości w tej części we wrześniu 2016 r. stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych według przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wartość przychodu ze zbycia przed upływem pięciu lat udziału w przedmiotowej nieruchomości, który został nabyty zarówno przez Wnioskodawczynię jak i przez zainteresowanych niebędących stroną w 2016 r. podlega opodatkowaniu według zasad określonych ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl natomiast ust. 2 ww. przepisu podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 cytowanej ustawy).

Ponieważ pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, opłatę notarialną, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłatę sądową. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo – skutkowy.

Zatem spłata zobowiązań finansowych ani długów, w przedmiotowej sytuacji spłata kredytu hioptecznego, nie jest kosztem odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatek ten nie stanowi obiektywnie w rozumieniu ustawy kosztu niezbędnego w celu sprzedaży nieruchomości. Nie jest to bowiem koszt odpłatnego zbycia nieruchomość, lecz spłata zobowiązania spadkodawcy, które Wnioskodawczyni oraz zainteresowani musieliby spłacić nawet gdyby nie sprzedawali nabytej nieruchomości.

Kosztów odpłatnego zbycia nie należy utożsamiać z kosztami uzyskania przychodu, zasady ustalania których uregulowane zostały w sposób szczególny w art. 22 ust. 6c i 6d.

W myśl art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Przepis art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób jednoznaczny wskazuje, że kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku mogą być wyłącznie:

• udokumentowane nakłady na nieruchomość zwiększające jej wartość,
  

• kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na tę nieruchomość.
  
  
  

Należy zatem wskazać, że spłata kredytu hipotecznego, zaciągniętego przez spadkodawcę, a obowiązek regulowania którego przeszedł na spadkobierców, w żaden sposób nie mieści się także w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu zawartych w art. 22 ust. 6d ustawy, w związku z tym nie może być uwzględniona przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
   
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Natomiast, zgodnie z art. 30e ust. 7 tejże ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i pkt 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

Powyższe przepisy jako normy wprowadzające zwolnienie podatkowe należy interpretować ściśle i niedopuszczalna jest w tym przypadku wykładnia rozszerzająca.

Odnosząc zatem przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że powołany powyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym wiąże skutki prawne w postaci zwolnienia od opodatkowania z faktem przeznaczenia – w warunkach określonych w ustawie – uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych przychodu wyłącznie na cele wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Jednym z tych celów jest wskazana w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy spłata kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw.

Przy czym należy podkreślić, że z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jasno wynika, że kredyt, na którego spłatę został przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego musi być nie tylko kredytem zaciągniętym na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ust. 1 ww. ustawy, ale również kredytem zaciągniętym przez podatnika, a więc przez osobę, która uzyskuje przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości i u której powstaje zobowiązanie podatkowe z tego tytułu.

Z treści analizowanych przepisów jednoznacznie zatem wynika, że ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy mają prawo korzystać m.in. podatnicy, którzy przeznaczyli dochód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy na spłatę zaciągniętego przez siebie kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki).

Tymczasem z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni oraz zainteresowani niebędący stroną sprzedali odziedziczoną (po ojcu, mężu) zabudowaną działkę i spłacili kredyt hipoteczny zaciągnięty przez spadkodawcę, gdyż nie byli w stanie go spłacać.

Należy zauważyć, że w dniu śmierci spadkodawcy zaciągnięte przez niego zobowiązania (w tym i kredyty) automatycznie stały się, wyrażonym w polskiej nomenklaturze prawnej długiem spadkowym, do spłaty którego zobligowani są spadkobiercy przyjmujący spadek. Wnioskodawczyni i zainteresowani spłacając w banku kredyt dokonali zatem spłaty długu spadkowego wynikającego ze zobowiązań zaciągniętych przez zmarłego. Wnioskodawczyni i zainteresowani przyjmując spadek przejęli w postaci długu spadkowego obowiązki dłużnika (ojca, męża) wobec banku, co jest konsekwencją art. 922 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że niespłacone świadczenie zaciągnięte przez spadkodawcę stanowi dług spadkowy. Należy zaznaczyć, że spłata takiego zadłużenia ciążyłaby na Wnioskodawczyni oraz zainteresowanych bez względu na to czy sprzedaliby nieruchomość, czy też nie.

Z powyższego stanu faktycznego jednoznacznie wynika, że Wnioskodawczyni i zainteresowani, jako spadkobiercy Jacka K., dokonali spłaty długu spadkowego wynikającego z kredytu zaciągniętego przez zmarłego ojca i męża, gdyż nie mieli możliwości go spłacać. Tym samym uzyskany ze sprzedaży nieruchomości przychód został wydatkowany przez Wnioskodawczynię oraz zainteresowanych na spłatę zobowiązań zaciągniętych przez spadkodawcę (ojca i męża). Zauważyć należy, że to ojciec Wnioskodawczyni zaciągnął kredyt hipoteczny, natomiast Wnioskodawczyni wraz z matką i rodzeństwem (zainteresowani niebędący stroną) tylko przejęli w postaci długu spadkowego obowiązki dłużnika, kredytobiorcy – wobec banku i to na spłatę tego długu przeznaczyli uzyskane z tytułu sprzedaży nieruchomości środki.

Takiego przeznaczenia środków nie przewiduje jednak art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższy przepis nie wskazuje, że ze zwolnienia może korzystać przychód przeznaczony na spłatę długu spadkowego wynikającego z kredytu zaciągniętego przez zmarłego. Tym samym zastosowanie zwolnienia podatkowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy nie jest możliwe. W związku z powyższym oznacza to, że dochód z odpłatnego zbycia przedmiotowej nieruchomości, przeznaczony na spłatę długu spadkowego, wynikającego z kredytu zaciągniętego przez zmarłego Jacka K. nie podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści przepisu art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika wprost, że za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe uważa się wydatki poniesione na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, na cele określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy. Oznacza to, że zarówno czynność zaciągnięcia kredytu jak i uzyskanie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości musi dotyczyć tego samego podatnika.

Podatnik, który zaciągnął kredyt musi również uzyskać przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości, aby następnie wydatkować go na spłatę kredytu, zaciągniętego przez siebie na cele wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast w stanie faktycznym sprawy, to ojciec wnioskodawczyni zaciągnął kredyt, a nie Wnioskodawczyni czy matka i rodzeństwo, natomiast przychody z odpłatnego zbycia nieruchomości uzyskali Wnioskodawczyni, matka oraz brat i siostra, tym samym nie została zachowana tożsamość podmiotów.

Podsumowując, sprzedaż przez Wnioskodawcę i zainteresowanych we wrześniu 2016 r. nieruchomości – zabudowanej działki 2/3, skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu w części odpowiadającej udziałowi nabytemu przez Wnioskodawcę i zainteresowanych niebędących stroną w 2016 r. Sprzedaż Nieruchomości w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 1986 r. roku przez Panią Ewę K. – zainteresowaną niebędącą stroną, nie skutkuje powstaniem dla Niej przychodu podlegającego opodatkowaniu, ze względu na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kwota spłaty kredytu hipotecznego obciążającego nieruchomość, zaciągniętego przez spadkodawcę, nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu dla spadkobierców. Przeznaczenie przychodu ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości na spłatę kredytu zaciągniętego przez spadkodawcę nie może także być podstawą do zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy. Zatem Wnioskodawczyni oraz zainteresowani niebędący stroną uzyskali przychód, który mają obowiązek wykazania w zeznania PIT-39 o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2016 z tytułu zbycia przedmiotowej nieruchomości.

Powyższe potwierdza wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 września 2016 r. syg. akt III SA/Wa 2165/15, który wskazuje, że „Za nakłady poniesione na nieruchomość rozumie się wydatki ulepszające, modernizujące daną nieruchomość, czy też nawet wydatki remontowe, które zwiększają wartość rynkową nieruchomości poczynione w czasie jej posiadania. Nakładem zwiększającym wartość rzeczy i praw majątkowych nie jest natomiast spłata kredytu zaciągniętego przez spadkodawcę, gdyż w żaden sposób nie wpływa na podwyższenie wartości samej nieruchomości.”

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 17 lutego 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 1278/15 stwierdził, że „Sąd podziela zatem stanowisko Ministra Finansów, że Skarżąca nie zaciągnęła kredytu. Wydatkowanie przez Skarżącą środków pochodzących ze zbycia przedmiotowej nieruchomości w dniu 21 października 2014 r. - nabytej w drodze dziedziczenia, nie daje podstaw prawnych do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f. Uprawnienie do skorzystania z takiej ulgi przysługiwałoby jedynie podatnikowi, który zaciągnął kredyt przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w art. 21 ust. 25 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. Zdaniem Sądu w przedstawionym stanie faktycznym takie uprawnienie mogłoby zatem objąć jedynie spadkodawcę, natomiast nie obejmie ono Skarżącej chcącej skorzystać z ulgi mieszkaniowej przy sprzedaży nieruchomości, którą wcześniej nabyła w drodze dziedziczenia.”

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanego we wniosku wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, który zdaniem Wnioskodawczyni przemawia za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku, podkreślić należy, że jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenie powołane przez Wnioskodawczynię zapadło w indywidualnej sprawie i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie może być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.