Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPB1-2.4511.54.2017.2.ES
z 5 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2017 r. (data wpływu 31 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismami z dni: 2 marca 2017 r. (data wpływu 3 marca 2017 r.) oraz 31 marca 2017 r. (data wpływu 3 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży mieszkania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży mieszkania.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 24 lutego 2017 r. nr 3063-ILPB1-2.4511.54.2017.1.ES Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 24 lutego 2017 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 27 lutego 2017 r.), natomiast w dniu 3 marca 2017 r. (data nadania pisma w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego 2 marca 2017 r.) do tut. Organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 20 kwietnia 2016 r. w wieku 69 lat śmiercią gwałtowną zmarł mąż Wnioskodawczyni (...).

Przez 46 lat małżonkowie mieszkali we W. w mieszkaniu o powierzchni 51,6 m².

Z chwilą śmierci męża Zainteresowanej oraz w związku z faktem, że dwoje ich dzieci nie związało swojego życia z W. i ze względu na stan zdrowia Wnioskodawczyni, wymagający stałej opieki, rodzina podjęła decyzję o pochowaniu zmarłego w K., w mieście rodzinnym. Tu również mieszka rodzina obojga małżonków, oraz ich przyjaciele, co w kontekście 65 lat Zainteresowanej ma ogromne znaczenie. Te dwa powody zadecydowały o przeprowadzce Wnioskodawczyni do K.. Zapadła decyzja o sprzedaży mieszkania we W., oraz kupnie mieszkania w K..

Zainteresowana nie posiadając całej wymaganej kwoty na zakup mieszkania, zwróciła się do banku o kredyt. Niestety przy niskich dochodach z emerytury oraz współspłacaniem kredytu za mieszkanie, w którym mieszka syn, bank stwierdził, że Wnioskodawczyni nie ma zdolności kredytowej. Pożyczki w wysokości 50 000 zł udzieliła Zainteresowanej siostra męża. Od ww. pożyczki Wnioskodawczyni odprowadziła należny podatek.

Z chwilą sprzedaży mieszkania we W. pożyczka została oddana (wykonano przelewy na pożyczkę i zwrot pożyczki). Z uwagi na fakt, że córka Wnioskodawczyni mieszka i pracuje w M. – procedurę w postaci aktów notarialnych przejęcia spadku, oraz przeniesienia własności mieszkania na Zainteresowaną (dzieci przekazały swój udział w dziedziczeniu ze względu na konieczność sprzedania mieszkania) przeprowadzono w miesiącu sierpniu i wrześniu 2016 r. Córka Zainteresowanej mogła dopiero wtedy przyjechać do Polski. Od wszystkich tych czynności odprowadzono należne opłaty.

W maju 2016 r. Wnioskodawczyni zgłosiła do sprzedaży mieszkanie we W. firmie („A”).

Dopiero 25 sierpnia 2016 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę wstępną sprzedaży. Ostatecznie sprzedaż i przekazanie mieszkania we W. nastąpiło 3 października 2016 r. (na wniosek kupującego).

W dniu 1 czerwca 2016 r. Zainteresowana kupiła mieszkanie w K. o pow. 41,7 m² na rynku pierwotnym za kwotę 139 500 zł. Mieszkanie było w stanie surowym i wymagało wykończenia, umeblowania. Przez 4 miesiące trwało jego wykańczanie. Na zakup części mebli, oraz wyposażenia sklepy (…) oraz (…) udzieliły Wnioskodawczyni kredyt.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Zainteresowana poinformowała, że mieszkanie we W. małżonkowie zakupili 28 stycznia 2008 r. jako ich własność wspólna. Ponadto Wnioskodawczyni wyjaśniła, że we wniosku podała, że dzieci dokonały przeniesienia własności mieszkania na Zainteresowaną (w części im przypadającej) – szczegółowiej, „B” i „C” przenieśli swoją własność, w części spadku przypadającej na mieszkanie we W. na Wnioskodawczynię. Natomiast Zainteresowana i „C” przeniosły swoją część własności przy ul. (…) we W. na syna „C”, który stał się jego właścicielem (mieszkanie, które małżonkowie kupili na kredyt: Wnioskodawczyni, mąż i syn). Pozostało zadłużenie mieszkania w kwocie 95 000 zł w oparciu o ten kredyt, o który bank odmówił Zainteresowanej kredyt na zakup mieszkania w K. Aby córka Wnioskodawczyni miała udział w spadku po ojcu w takiej samej wysokości jak jej brat, kwota jaka pozostała po sprzedaży mieszkania we W. pomniejszoną o wydatki na zakup mieszkania w K. przekaże jej po przyjeździe do Polski (kwiecień 2017 r.) aby miała możliwość złożenia wniosku ZDZ2 do urzędu skarbowego, żeby uzyskać zwolnienie z podatku od darowizny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego we wniosku oraz jego uzupełnieniem Wnioskodawczyni może odliczyć kwotę będącą ceną zakupu mieszkania w K. jako wydatek na cele mieszkaniowe w związku z czym zostanie zwolniona z podatku dochodowego od sprzedaży mieszkania we W.?

(Zainteresowana nadmieniła, że 1/2 wartości sprzedaży mieszkania nie podlega opodatkowaniu, z uwagi na to, że minął 5-letni okres od jego zakupu).

Zdaniem Wnioskodawczyni – z uzyskanych informacji w urzędzie skarbowym wynika, że nie może odliczyć kosztów zakupionego mieszkania w K. z uwagi na to, że zakup nastąpił przed datą sprzedaży mieszkania we W..

Zainteresowana nie zgadza się z taką decyzją, ponieważ pomiędzy zakupem a sprzedażą są tylko niecałe trzy miesiące różnicy. Wnioskodawczyni nie mogła najpierw sprzedać mieszkanie, a dopiero potem kupić drugie. Zainteresowana uważa, że jest (w tym przypadku ) jakaś niekonsekwencja w prawie. Decydując się na sprzedaż mieszkania we W. Zainteresowana musiała mieć przygotowane drugie mieszkanie, do którego się przeprowadziła. Gdzie miałaby mieszkać, gdzie miałaby przeprowadzić zgromadzone przez lata sprzęty. Miejsce zamieszkania z W. na K. zamieniła w wyniku tragedii i sytuacji rodzinnej. Zainteresowana nie sprzedawała mieszkania we W. dla osiągnięcia korzyści materialnych, tylko po to żeby uzyskać środki na zakup nowego. Gdyby dysponowała dostateczną ilością pieniędzy, większą korzyść uzyskałaby wynajmując mieszkanie we W. przez pięć lat i sprzedając je później bez ponoszenia kosztów podatku.

Wnioskodawczyni zastanawia się, czy w Polsce tylko biedne osoby zmuszone są do płacenia podatków. Jednocześnie stwierdza, że osoba zamożna w sytuacji opisanej wyżej doskonale by sobie poradziła.

Oprócz przepisów prawa, które bywa, że jest ułomne (jak można się przekonać w różnych interpretacjach prawa – choćby w sprawach Trybunału Konstytucyjnego) jest jeszcze codzienne życie. Prawo nie może być bezduszne i karać opłatami tych którzy są biedniejsi.

Pozbawienie Zainteresowanej kwoty około 23 000 – 24 000 zł wynikającej z wyliczenia podatku, przy emeryturze 1 800 zł miesięcznie to bardzo duży ubytek.

Wnioskodawczyni zwraca się o możliwość zaliczenia kwoty zakupu mieszkania w K. jako wydatku na zakup mieszkania, przez co zwolniona zostanie z zapłacenia podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.) spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast, zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zatem, w świetle poczynionych dotychczas uwag data nabycia spadku (data śmierci spadkodawcy) wyznacza początek terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedstawionym opisie stanu faktycznego Wnioskodawczyni wskazała, że 3 października 2016 r. zbyła mieszkanie we W. nabyte przez małżonków 28 stycznia 2008 r. jako własność wspólna. W dniu 20 kwietnia 2016 r. zmarł mąż Zainteresowanej. W spadku po małżonku (2016 r.) spadkobiercy (Wnioskodawczyni, córka oraz syn) odziedziczyli stosowne udziały w przedmiotowym mieszkaniu. Następnie dzieci (córka i syn) w sierpniu i wrześniu 2016 r. przeniosły odziedziczone po ojcu udziały w mieszkaniu na matkę – Zainteresowaną.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nabyła wyżej opisane mieszkanie w dwóch datach, tj.:

• część w 2008 r. w drodze zakupu przez małżonków jako wspólność,
• część w 2016 r. w drodze dziedziczenia po zmarłym małżonku i w darowiźnie od dzieci.
  
  

Tak więc należy stwierdzić, że sprzedaż mieszkania w 2016 r. w części nabytej w 2008 r., nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem upłynął wskazany w tym przepisie pięcioletni termin.

Tym samym zbycie lokalu mieszkalnego tej części nie powoduje obowiązku uiszczenia podatku dochodowego.

Natomiast sprzedaż nieruchomości w części odnoszącej się do nabycia w 2016 r. w drodze dziedziczenia po zmarłym mężu i w darowiźnie od dzieci przedstawia się następująco.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie do art. 19 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e cyt. ustawy).

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że co do zasady dochód osiągnięty przez Zainteresowaną z odpłatnego zbycia mieszkania dokonanego 3 października 2016 r. podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach wynikających z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże od powyższej zasady w art. 21 ust. 1 pkt 131 cyt. ustawy ustawodawca ustanowił pod pewnymi warunkami wyjątek. Zgodnie bowiem z tym przepisem, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Na podstawie art. 21 ust. 26 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o którym mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Tut. Organ pragnie podkreślić, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, korzystanie z przedmiotowego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

W celu rozwiania wątpliwości Zainteresowanej w kwestii zaliczenia kwoty zakupu mieszkania w K. jako wydatku na cele mieszkaniowe organ interpretacyjny wyjaśnia co następuje.

Z analizy wniosku i jego uzupełnienia wynika, że w dniu 3 października 2016 r. Zainteresowana sprzedała mieszkanie we W.. Natomiast wcześniej bo 1 czerwca 2016 r. Wnioskodawczyni dokonała zakupu mieszkania w K..

Z przywołanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca uzależnia skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego. Przy tym, cele których sfinansowanie uprawnia do zwolnienia wymienione zostały enumeratywnie w art. 21 ust. 25 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na nabycie: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W konsekwencji, dla skorzystania z przedmiotowego zwolnienia należy dochować warunku, że środki finansowe związane ze sprzedażą – w rozpatrywanej sprawie mieszkania – zostaną przeznaczone w okresie, o którym mowa w ww. przepisie na zakup, np. lokalu mieszkalnego.

W związku z faktem, że zakupu mieszkania w K. przez Wnioskodawczynię został dokonany przed uzyskaniem przychodu ze sprzedaży mieszkania we W. nie można uznać, że Zainteresowana zakupiła mieszkanie stanowiące wydatek na cele mieszkaniowe uprawniający do zastosowania zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie, jeżeli nabycie, np. lokalu mieszkalnego jak i zapłata za nabycie tego lokalu ma miejsce po sprzedaży nieruchomości, z której przychód jest wydatkowany na cele mieszkaniowe. Zatem aby w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawczyni mogła skorzystać ze zwolnienia w podatku dochodowym, to zarówno nabycie mieszkania jak i wydatki związane z tym nabyciem powinny być dokonane po sprzedaży mieszkania we W..

Wnioskodawczyni nie spełniła więc jednego z koniecznych warunków, aby środki ze sprzedaży mogły zostać zwolnione z opodatkowania, bowiem – jak już wyżej wskazano – nabycie lokalu mieszkalnego w K. nastąpiło wcześniej aniżeli sprzedaż mieszkania we W..

Podsumowując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego we wniosku, jego uzupełnieniem oraz przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni nie może odliczyć kwoty będącej ceną zakupu mieszkania w K. jako wydatek na cele mieszkaniowe i w związku z tym nie zostanie zwolniona, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy z podatku dochodowego od sprzedaży mieszkania we W.

Ponadto tut. Organ pragnie nadmienić, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.