Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-3.4011.3.2017.1.JK3
z 12 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2017 r. (data wpływu 1 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Wnioskodawcy w związku z wypłatą świadczeń z umowy ubezpieczenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Wnioskodawcy w związku z wypłatą świadczeń z umowy ubezpieczenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

X Towarzystwo Ubezpieczeń i Reasekuracji SA (dalej: „X” lub „Wnioskodawca”) jest podmiotem świadczącym usługi ubezpieczeniowe i reasekuracyjne w Polsce w zakresie ubezpieczeń na życie, prowadząc działalność w dziale I - Ubezpieczenia na życie. Działalność Wnioskodawcy podlega regulacjom zawartym w Ustawie z dnia 11 września 2015 r o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej (Dz. U. z 2015 r. Nr 1844 z późn. zm.), (dalej jako Ustawa o DUiR). Ustawa ta określa m.in. kwestię wypłaty odszkodowań i świadczeń wypłacanych na podstawie uznanego roszczenia uprawnionego z tytułu umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń dokonanych w przeprowadzonym przez zakład ubezpieczeń postępowaniu, o którym mowa w art. 29 wyżej wymienionej ustawy.

Art. 29 Ustawy o DUiR wprost mówi o tym, że w ciągu 7 dni po otrzymaniu zawiadomienia o wystąpieniu zdarzenia losowego objętego ochroną ubezpieczeniową zakład ubezpieczeń podejmuje postępowanie dotyczące ustalenia stanu faktycznego zdarzenia losowego, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia, a także informuje osobę występującą z roszczeniem jakie dokumenty są potrzebne do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń lub wysokości świadczenia gdy jest to niezbędne do dalszego prowadzenia postępowania.

W sytuacji, gdy odszkodowanie lub świadczenie nie przysługuje lub przysługuje w innej wysokości niż określona w zgłoszonym roszczeniu, zakład ubezpieczeń informuje o tym fakcie osobę występującą z roszczeniem lub też ubezpieczonego, wskazując na okoliczności oraz na podstawę prawną uzasadniające całkowitą albo częściową odmowę wypłaty świadczenia. Informacja ta zawiera także pouczenie o możliwości dochodzenia roszczeń na drodze sądowej.

Warunki wypłaty odszkodowań i świadczeń są określone na podstawie art. 17 Ustawy o DUiR w Ogólnych Warunkach Ubezpieczenia (dalej jako OWU), które stanowią załącznik do każdej polisy ubezpieczeniowej sprzedawanej przez X.

Wnioskodawca dokonując wypłat odszkodowań lub świadczeń, czyni to przede wszystkim na rzecz określonych osób fizycznych w dwóch formach:

1. Na podstawie umowy ubezpieczenia (zgodnie z OWU) i przepisów prawa;
2. W drodze kulancji (świadczenia ex gratia)
   
   

W pierwszym przypadku, za podstawę wypłaty każdego świadczenia brana jest pod uwagę indywidualna umowa ubezpieczenia zawarta z X. W sytuacji zajścia zdarzenia określonego w OWU, osoba uprawniona do otrzymania świadczenia zgodnie z polisą ubezpieczeniową występuje do Wnioskodawcy z roszczeniem o wypłatę świadczenia. W momencie, gdy w opinii Wnioskodawcy świadczenie nie przysługuje lub przysługuje w innej wysokości niż określona w zgłoszonym roszczeniu, zgodnie z art. 29 Ustawy o DUiR, Wnioskodawca informuje o tym ubezpieczającego, bądź osoby trzecie występujące z roszczeniem, wskazując na okoliczności oraz na podstawę prawną uzasadniającą całkowitą lub częściową odmowę wypłaty świadczenia.

W przypadku gdy ubezpieczający, bądź osoba trzecia, kwestionuje ustalenia X co do wysokości przyznanego świadczenia, bądź odmowy jego wypłaty, Wnioskodawca może wdać się w spór sądowy z uprawnionym, lub też mając na względzie różnego rodzaju ryzyka, jakie mogą zaistnieć w przypadku ewentualnego postępowania sądowego, może zawrzeć ugodę z osobą uprawnioną do otrzymania świadczenia.

Natomiast w drugim przypadku, wypłata świadczenia ma miejsce kiedy Spółka nie ma pewności, co do swojej odpowiedzialności związanej z wypłatą świadczenia lub istnieją wątpliwości faktyczne albo formalne co do zakresu ochrony ubezpieczeniowej na gruncie zawartej umowy ubezpieczenia. Wypłata świadczenia kulancyjnego dokonywana jest wówczas w oparciu o przesłanki uznaniowe, celem uniknięcia kosztów procesu sądowego, który przesądzałby o zakresie odpowiedzialności. Świadczenie ex gratia wypłacane jest także w celu zabezpieczenia przyszłych źródeł przychodu poprzez zachowanie odpowiednich relacji z klientem, czy też brokerem oraz zapewnienie utrzymalności polisy. Mogą zdarzać się także wypłaty o charakterze biznesowo - charytatywnym, gdzie czynnikiem decydującym jest m.in. trudna sytuacja losowa ubezpieczonego, lub też uposażonego.

W konsekwencji, tytułem wypłaty wskazanych powyżej świadczeń może być:

1. roszczenie uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń dokonywanych w postępowaniu, o którym mowa w art. 29 Ustawy o DUiR,
   
2. ugoda zawarta z uprawnionym,
   
3. wypłata w drodze wypłat niestandardowych (kulancji /świadczeń ex gratia) z powodów biznesowych,
   
4. wypłata w drodze wypłat niestandardowych (kulancji/świadczeń ex gratia) w oparciu o aspekt
   charytatywny;
   
5. prawomocne orzeczenie sądu.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wypłata wskazanych w stanie faktycznym świadczeń (w tym wypłata w drodze kulancji/świadczeń ex gratia) - podpunkty od b) do e) powyżej - na rzecz uprawnionego (ubezpieczonego, uposażonego) skutkuje po stronie Wnioskodawcy obowiązkiem sporządzenia i przesłania do podatnika i właściwego Urzędu Skarbowego informacji podatkowej PIT-8C?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że wypłacane świadczenia podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1550, z późn. zm.), (dalej: Ustawa o PDOF), to zgodnie z treścią art. 42a Ustawy o PDOF, w odniesieniu do wypłaty tych świadczeń, Spółka nie jest zobowiązana do wystawienia informacji PIT-8C.

W myśl art. 42a Ustawa o PDOF osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W konsekwencji, jeżeli świadczenie wypłacane przez Wnioskodawcę podlegać będzie zwolnieniu z podatku dochodowego m.in. na podstawie art. 21 Ustawy o PDOF, X w odniesieniu do wypłaty tego świadczenia, nie będzie zobowiązana do sporządzenia informacji PIT-8C.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 4 Ustawy o PDOF wolne od podatku dochodowego są kwoty otrzymane z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, z wyjątkiem:

1. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane i zgodnie z art. 27 ust. 1 lub art. 30c,
2. dochodu, o którym mowa w art. 24 ust. 15 i 15a.
   
   

W świetle powyższego, jeżeli świadczenie wypłacone zostało z tytułu ubezpieczeń osobowych nie mieści się w punktach a) i b) powyżej, to takie świadczenie będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych i co za tym idzie na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek sporządzenia informacji podatkowej P1T-8C.

Kluczowym dla rozstrzygnięcia przedmiotowej kwestii jest więc ustalenie, czy świadczenia wypłacane przez X, na podstawie umowy ubezpieczeniowej, na rzecz uprawnionego, są świadczeniami z tytułu ubezpieczeń osobowych. Nie ulega bowiem wątpliwości fakt, że świadczenia wpłacane przez Wnioskodawcę znajdują się poza zakresem wyjątków wskazanych przez ustawodawcę pod literą a) i b) art. 21 ust. 1 pkt 4 Ustawy o PDOF.

Zgodnie z art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, 585, z późn. zm.) przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Jak wskazał Wnioskodawca w stanie faktycznym, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej X zawiera umowy ubezpieczeniowe z tytułu ubezpieczeń majątkowych i osobowych, w związku z którymi dokonuje wypłaty świadczeń, których podstawą może być:

1. roszczenie uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń dokonywanych w postępowaniu, o którym mowa w art. 29 Ustawy o DUIR,
2. ugoda zawarta z uprawnionym,
3. wypłata w drodze wypłat niestandardowych (kulancji, świadczeń ex gratia) z powodów biznesowych,
4. wypłata w drodze wypłat niestandardowych (kulancji, świadczeń ex gratia) w oparciu o aspekt charytatywny;
5. prawomocne orzeczenie sądu.
   
   

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, bez znaczenia pozostaje fakt, czy do wypłaty świadczenia - dochodzi na podstawie roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia, w wyniku ustaleń dokonanych w postępowaniu, o którym mowa w art. 29 Ustawy o DUIR, czy też do wypłaty dochodzi w drodze kulancji lub na podstawie ugody zawartej z uprawnionym czy też prawomocnego orzeczenia sądu. Zwolnienie przedmiotowe zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 4 Ustawy o PDOF obejmuje bowiem kwoty wypłat z tytułu ubezpieczeń osobowych bez względu na sposób ich kalkulacji jak też bez względu na okoliczności, które legły u podstaw ich wypłaty.

Dla rozstrzygnięcia, czy przedmiotowa kwota podlega zwolnieniu kluczową rolę odgrywa natomiast to, czy otrzymana przez osobę fizyczną kwota jest otrzymana z tytułu ubezpieczeń osobowych.

W ocenie Wnioskodawcy wszystkie powyżej wymienione tytuły wypłaty świadczeń bezpośrednio wynikają z zawieranej umowy ubezpieczenia - łącznie z wypłatą świadczenia ex gratia, a w konsekwencji podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego i w odniesieniu do nich Wnioskodawca nie jest zobowiązany do sporządzania informacji PIT-8C.

Należy podkreślić, że nawet w przypadku świadczenia ex gratia, jest ono bezwzględnie związane z umową ubezpieczenia, gdyż w przypadku braku zawarcia takiej umowy, nie można byłoby w ogóle mówić o odpowiedzialności ubezpieczyciela, a wypłata kulancji nie mogłaby stanowić przedmiotu rozważań. Świadczenie takie powinno być więc traktowane jako kwota otrzymana z tytułu ubezpieczeń osobowych, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 4 Ustawy o PDOF.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 42a Ustawy o PDOF X nie jest obowiązana do sporządzania informacji PIT-8C w przypadku wypłaty świadczeń, których dotyczy niniejszy wniosek.

Stanowisko prezentowane przez Spółkę znajduje również potwierdzenie w licznych wydawanych przez organy podatkowe interpretacjach indywidualnych, w tym również tych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 lutego 2015 r. (sygn. Nr IPPB2/415/1023/14-2/MK), z dnia 9 lutego 2015 r. (sygn. Nr IPPB2/415-978/14-2/AS), z dnia 18 września 2013 r. (sygn. Nr IPPB2/415-515/13-2/MK), z dnia 4 lipca 2011 r. (sygn. Nr 1PPB2/415-445/11-2/AK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.