Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IBPB-1-2.4510.55.2017.1.KP
z 30 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 8 lutego 2017 r. (data wpływu do organu 9 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy uzyskane przychody i poniesione koszty będą wpływać na powstanie dochodu zwolnionego z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2017 r. do organu wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy uzyskane przychody i poniesione koszty będą wpływać na powstanie dochodu zwolnionego z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) produkuje i sprzedaje części z tworzyw sztucznych (uszczelki i produkty pochodne) dla przemysłu samochodowego i AGD. Części wytwarzane są przy użyciu zindywidualizowanego oprzyrządowania i stanowią produkty powstające w wyniku działalności prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE) na podstawie zezwolenia (dalej: „wyroby strefowe” lub „części”). Ich sprzedaż generuje przychody alokowane do przychodów korzystających ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z przygotowaniem produkcji wyrobów strefowych dla nowego odbiorcy z branży motoryzacyjnej (dalej: „X”), Spółce zostały przekazane środki finansowe na ten cel.

Należy dodatkowo wskazać, że produkcja części w okresie wcześniejszym realizowana była przez jedynego wspólnika Spółki (dalej jako: „Zleceniodawca”) na terenie Niemiec. W związku z procesem uruchomienia produkcji w Polsce - X przekazał na ten cel środki finansowe Zleceniodawcy. Zleceniodawca natomiast przekazał je do Spółki. Środki finansowe pochodziły z majątku X, niemniej jednak z woli X musiały zostać przekazane Spółce za pośrednictwem Zleceniodawcy. Z tego też względu otrzymana przez Spółkę kwota była o 5% wyższa niż kwota wydatków poniesionych na przygotowanie i uruchomienie produkcji dla X (strony zastosowały się do obowiązujących w grupie kapitałowej, do której należy Spółka wytycznych). Środki finansowe przekazane jednak przez X do Zleceniodawcy w całości pokrywały kwotę przekazaną na uruchomienie produkcji do Spółki.

Reasumując, świadczenie pieniężne przeznaczone na uruchomienie seryjnej produkcji części zostało otrzymane od przyszłego nabywcy części (X) w sposób pośredni. Wysokość świadczenia pieniężnego przeznaczonego na uruchomienie produkcji została uregulowana w Porozumieniu z 31 lipca 2015 r. zawartym pomiędzy Spółką, a Zleceniodawcą.

Wysokość świadczenia była determinowana całokształtem kosztów związanych z procesem przygotowania i uruchomienia przez Spółkę produkcji dla X. W szczególności były to koszty zatrudnienia pracowników Wnioskodawcy zaangażowanych w proces przyjęcia i uruchomienia produkcji części oraz koszty związane z nabyciem określonych maszyn i urządzeń niezbędnych dla rozpoczęcia produkcji dla X.

Bez poniesienia ww. wydatków Spółka nie miałaby możliwości prowadzenia działalności polegającej na produkcji konkretnych części dla X (wyrobów strefowych objętych zakresem zezwolenia)

Zakupione maszyny i urządzenia znajdują się fizycznie w zakładzie Spółki zlokalizowanym na terenie SSE i są wykorzystywane wyłącznie dla celów prowadzenia przez Spółkę działalności „strefowej” (wskazanej poprzez PKWiU w treści posiadanego zezwolenia).

Nadmienić należy, że taki, a nie inny sposób finansowania uruchomienia produkcji wynika z powszechnie przyjętego w biznesie, w którym aktywna jest Spółka, sposobu postępowania.

Uzyskany przychód nie jest sposobem zarobkowania przez Spółkę, lecz służy realizacji działalności podstawowej Spółki. Kontrahenci Spółki (w tym X) potrzebują bowiem części o ściśle określonych parametrach (cechach) indywidualnych. Przeprowadzenie uruchomienia produkcji warunkuje możliwość uruchomienia przez Spółkę seryjnej produkcji.

Z kolei brak odpowiedniego sprzętu uniemożliwia przeprowadzenie uruchomienia produkcji. Tym samym bez poniesienia określonych kosztów i odpowiadających im przychodów (wynikających z obciążenia Zleceniodawcy), Spółka nie mogłaby uzyskać przychodów z działalności w specjalnej strefie ekonomicznej (przedstawione etapy są niezbędne do rozpoczęcia produkcji konkretnych wyrobów strefowych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uzyskane przychody i poniesione koszty w związku z uruchomieniem produkcji wyrobów strefowych, w sytuacji, gdy nabyte maszyny i urządzenia nie opuszczają obszaru SSE i są wykorzystywane do realizacji projektu produkcyjnego wyłącznie przez Spółkę. Spółka powinna alokować do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, tj. korzystającej ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „updop”)?

Zdaniem Spółki, działalność polegająca na uzyskaniu przychodów i poniesieniu kosztów w związku z uruchomieniem produkcji wyrobów strefowych, w sytuacji, gdy nabyte maszyny i sprzęt znajdują się na terenie SSE i są wykorzystywane do realizacji projektu produkcyjnego wyłącznie przez Spółkę będzie mieścić się w zakresie działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, a w konsekwencji wynik zrealizowany na uruchomieniu produkcji wpływać będzie na wysokość dochodu zwolnionego od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Zgodnie z art. 7 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Z kolei, jak wynika z art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (dalej: „ustawa o SSE”), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 16 ust. 1 i 2 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej. Zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników oraz dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości zgodnie z odrębnymi przepisami.

Ponadto zgodnie z art. 17 ust. 4 updop, zwolnienie to przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

W konsekwencji, zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy. Warunkami skorzystania z strefowego zwolnienia podatkowego są zatem:

• posiadanie zezwolenia na prowadzenie określonego rodzaju działalności na terenie SSE oraz
• uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej objętej zakresem tego zezwolenia prowadzonej fizycznie na terenie strefy.
  
  

A contrario, działalność gospodarcza, która nie spełnia kumulatywnie ww. przesłanek stanowi działalność pozastrefową, tj. opodatkowaną podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych.

Spółka prowadzi na terenie SSE działalność polegającą na produkcji części dla przemysłu samochodowego i AGD, wykonując tym samym działalność produkcyjną, handlową i usługową objętą uzyskanymi przez nią zezwoleniami strefowymi. W celu prowadzenia działalności i wytwarzania produktów na terenie SSE konieczne jest dokonywanie zakupów sprzętu (maszyn i urządzeń), który do takiej produkcji będzie wykorzystywany (tj. dedykowane pod określony model części na potrzeby konkretnego odbiorcy; w przypadku będącym przedmiotem wniosku na rzecz X). Przed rozpoczęciem produkcji ustalono, że Spółce przekazane zostaną środki pieniężne na uruchomienie produkcji części (wyrobów objętych zakresem zezwolenia).

Koszty, o jakich mowa w stanie faktycznym (koszty personalne oraz na zakup maszyn i urządzeń i in.) poniesione zostały wyłącznie do działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia.

Zdaniem Spółki, uzyskanie od przyszłego klienta (X) za pośrednictwem Zleceniodawcy przychodu w związku z poniesionymi w celu uruchomienia produkcji wyrobów objętych zezwoleniem stanowi normalne następstwo prowadzonej działalności i jest ściśle związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę na terenie SSE na podstawie zezwolenia. Jest to typowym zjawiskiem występującym w branży przemysłu, w której działa Spółka i wiąże się z jego specyfiką. Przygotowanie produkcji jest realizowane w zindywidualizowany sposób - każdorazowo wg potrzeb odbiorcy danego rodzaju części zgodnie z zamówieniem kontrahenta, a nabyty sprzęt nie może zostać wykorzystany w innej działalności - na terenie strefy i (teoretycznie) poza nią - niż objętej konkretnym zamówieniem. Jednocześnie Spółka pragnie podkreślić, że bez zakupu zindywidualizowanego oprzyrządowania (maszyn i urządzeń), Spółka nie miałaby możliwości rozpoczęcia produkcji części na rzecz X. Zatem nabycie maszyn i urządzeń, przeszkolenie personelu i poniesienie innych ściśle związanych z procesem uruchomienia produkcji kosztów jest warunkiem koniecznym do realizowania działalności produkcyjnej podlegającej zwolnieniu.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, zarówno przychody uzyskane z tytułu uruchomienia produkcji oraz koszty związane z uruchomieniem produkcji wyrobów na terenie SSE (wyrobów strefowych objętych zakresem zezwolenia), jak i wynik na tej transakcji, są ściśle związane z działalnością strefową (tj. zwolnioną z podatku dochodowego od osób prawnych) i ma wobec niej pomocniczy charakter i powinny być odpowiednio alokowane do działalności prowadzonej na terenie strefy ekonomicznej, zwolnionej od podatku dochodowego.

Jednocześnie należy zauważyć, że w orzecznictwie organów podatkowych wykształciło się jednolite stanowisko, zgodnie z którym pomimo, że pewne aktywności nie są objęte wyraźnie zezwoleniem na prowadzenie działalności na terenie SSE, to jednak przychód z tych działań podlega zwolnieniu ze względu na ich ścisły, pomocniczy charakter względem działalności prowadzonej na terenie SSE objętej zezwoleniem. Pogląd, że pojęcie zwolnionej od podatku działalności strefowej należy interpretować szeroko, uwzględniając również działalność funkcjonalnie związaną z działalnością wymienioną w zezwoleniu potwierdza również ugruntowane w piśmiennictwie organów podatkowych traktowanie operacji finansowych związanych ze środkami pochodzącymi lub przeznaczonymi na działalność wymienioną w zezwoleniu (w tym interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 1 lutego 2013 r., Znak: IBPB-1-2/423-1376/12/AK czy z 26 sierpnia 2016 r„ Znak: IBPB-1-2/4510-167/15/BKD).

Do podobnych wniosków doszedł również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji, która została wydana dla Spółki 8 lutego 2011 r. (Znak: ILPB4/423-293/10-4/MC). Organ zgodził się w niej że przeprowadzenie uruchomienia produkcji warunkuje możliwość uruchomienia przez Spółkę seryjnej produkcji. Z kolei brak odpowiednich narzędzi uniemożliwia przeprowadzenie uruchomienia produkcji. Tym samym, bez uzyskania powyższych przychodów Spółka nie mogłaby uzyskać przychodów z działalności w specjalnej strefie ekonomicznej (przedstawione etapy są niezbędne do produkcji konkretnych wyrobów). W konsekwencji, należy przyjąć, iż ponoszone koszty przez kontrahentów warunkują możliwość prowadzenia przez Spółkę produkcji wyrobów określonych w zezwoleniu, a przeprowadzenie uruchomienia produkcji, wytworzenie narzędzi oraz pozyskanie i odsprzedaż narzędzi jest elementem procesu produkcji Wnioskodawcy. Ponieważ proces ten dotyczy wyrobów określonych w zezwoleniu, przychody uzyskiwane w związku z uruchomieniem produkcji, wytworzeniem narzędzi oraz odsprzedażą narzędzi powinny podlegać zwolnieniu z opodatkowania jako przychody osiągane z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu strefowym wydanym Spółce.

W stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku stan faktyczny jest zbliżony, ale nie tożsamy (w szczególności z tego względu, że rozliczenie przychodu z tytułu uruchomienia produkcji nie następuje bezpośrednio; przychód w związku z uruchomieniem produkcji wypłacany jest bowiem za pośrednictwem Zleceniodawcy). W opinii Spółki organizacja transferu środków związanych z organizacją i uruchomieniem produkcji nie powinna jednak stanowić przesłanki dla konieczności alokowania kosztów poniesionych na uruchomienie produkcji dla X oraz uzyskanych przychodów do działalności pozastrefowej. Funkcjonalny związek obu kategorii podatkowych (przychodów i kosztów) z działalnością strefową jest bowiem niepodważalny. Analizując treść zaprezentowanych powyżej rozstrzygnięć organów podatkowych, można wskazać na następujące warunki, których spełnienie pozwala przyjąć, że dana działalność ma charakter pomocniczy względem działalności strefowej, a w konsekwencji przychód z tej działalności powinien podlegać zwolnieniu:

• jest to działalność konieczna dla prowadzenia działalności głównej (objętej zezwoleniem);
• działalność ta pozostaje z działalnością główną (objętą zezwoleniem) w funkcjonalnym związku;
• działalność ta ma w stosunku do działalności głównej (objętej zezwoleniem) charakter służebny, pomocniczy.
  
  

Reasumując, wszystkie trzy ww. warunki należy uznać za spełnione. Tym samym należy stwierdzić, że przychód uzyskany w związku z uruchomieniem produkcji należy traktować jako przychód z działalności pomocniczej względem działalności Spółki objętej Zezwoleniem, a koszty uruchomienia produkcji (tj. koszty związane z przeszkoleniem personelu, nabyciem niezbędnych maszyn i urządzeń i in.) stanowią koszty uzyskania przychodów działalności zwolnionej (strefowej). W konsekwencji uzyskany wynik wpływać będzie na wysokość dochodu zwolnionego od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 282, ze zm.). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm. dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Stosownie do art. 7 ust. 2 updop, dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe;

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 282 oraz z 2016 r. poz. 1020 i 1206), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Równocześnie art. 17 ust. 4 updop, stanowi, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Przystępując do analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego Ustawodawcy. Stanowisko to ma swoje oparcie przede wszystkim w założeniu, że źródłem wiedzy, zarówno dla podatnika, jak i organów stosujących prawo, jest i zawsze będzie tylko językowe znaczenie norm prawnych, albowiem przekaz językowy rozumiany jako możliwy sens słów jest powszechną metodą komunikowania się ustawodawcy z podatnikiem i organami stosującymi prawo.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z zasadą, przyjętą w orzecznictwie jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe, w tym ulga związana z prowadzaniem działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania, tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że zwolnienie od podatku przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z prowadzonej na terenie strefy działalności gospodarczej, określonej w zezwoleniu. Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy wówczas również działalność taka nie będzie podlegała zwolnieniu.

W art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej wskazano, że ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej - rozumie się przez to każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców.

Natomiast stosownie do art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1829 ze zm.), działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka otrzymała środki finansowe, na pokrycie kosztów ponoszonych w związku z uruchomieniem produkcji wyrobów na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Środki te nie pochodzą wprost od przyszłego nabywcy części. Nabyte z tych środków maszyny i urządzenia nie opuszczą obszaru SSE i są wykorzystywane wyłącznie do produkcji wyrobów przez Spółkę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy dochód, którego źródłem są otrzymane środki finansowe korzysta ze zwolnienia o jakim mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, dotyczy wyłącznie dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, na podstawie zezwolenia. Zatem w zakresie tego przepisu nie mieszczą się przychody nie uzyskane z prowadzonej działalności gospodarczej (tj. działalności wytwórczej, budowlanej, handlowej, usługowej). W przedmiotowej sprawie środki finansowe otrzymane na pokrycie kosztów ponoszonych w związku z uruchomieniem produkcji wyrobów na terenie specjalnej strefy ekonomicznej nie pochodzą z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, o której mowa w art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, tj. z działalności wytwórczej, dla której wnioskodawca posiada zezwolenie. Mają one co prawda związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością wytwórczą, gdyż mają być przeznaczone na zakup maszyn i urządzeń służących działalności wytwórczej, lecz z działalności tej nie pochodzą. Należy bowiem odróżnić dochody (przychody) związane z działalnością gospodarczą od dochodów (przychody) pochodzących z działalności gospodarczej. Istnieje niewątpliwie różnica zakresów pojęciowych pomiędzy wyrażeniem „dochód (przychód) z działalności gospodarczej” oraz „dochód (przychód) związany z wykonywaniem działalności gospodarczej”. Pierwsze z wymienionych jest pojęciem węższym bowiem odnosi się tylko do wskazanej w przepisach o rachunkowości, tzw. działalności operacyjnej. Natomiast drugie wyrażenie odnosi się do wszystkich dochodów (przychodów) związanych z działalnością gospodarczą, tj. działalnością operacyjną, inwestycyjną i finansową. Należy podkreślić, że zwolnieniu podatkowemu podlegają wyłącznie dochody z działalności gospodarczej (działalności operacyjnej) wykonywanej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, na podstawie zezwolenia.

Podział taki jest wyraźnie wskazany w przepisach ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1047 ze zm.). Przykładowo w art. 48b ust. 3 ustawy o rachunkowości, wskazano że w rachunku przepływów pieniężnych należy uwzględnić wszystkie wpływy i wydatki z działalności operacyjnej, inwestycyjnej i finansowej jednostki, z wyjątkiem wpływów i wydatków będących rezultatem zakupu lub sprzedaży środków pieniężnych, przy czym dla właściwego określenia wartości przepływów pieniężnych:

1. przez działalność operacyjną rozumie się podstawowy rodzaj działalności jednostki oraz inne rodzaje działalności, niezaliczone do działalności inwestycyjnej (lokacyjnej) lub finansowej;
2. przez działalność inwestycyjną (lokacyjną) rozumie się nabywanie lub zbywanie składników aktywów trwałych i krótkoterminowych aktywów finansowych oraz wszystkie z nimi związane pieniężne koszty i korzyści;
3. przez działalność finansową rozumie się pozyskiwanie lub utratę źródeł finansowania (zmiany w rozmiarach i relacjach kapitału (funduszu) własnego i obcego w jednostce) oraz wszystkie z nimi związane pieniężne koszty i korzyści.
   
   

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, w ocenie tut. Organu środki finansowe otrzymane na pokrycie kosztów ponoszonych w związku z uruchomieniem produkcji wyrobów na terenie specjalnej strefy ekonomicznej nie stanowią przychodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, tym samym dochód, którego źródłem jest ten przychód nie podlega zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop. Natomiast wydatki poniesione w związku z uruchomieniem produkcji, np. na zakup zindywidualizowanego oprzyrządowania (maszyn i urządzeń) pokryte z ww. przychodów nie stanowią kosztów uzyskania tego przychodu o którym mowa w art. 15 ust. 1 updop, bowiem nie zostały poniesione w celu jego uzyskania tylko w celu uzyskania dochodów z działalności wytwórczej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy uzyskane przychody i poniesione koszty będą wpływać na powstanie dochodu zwolnionego z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop - jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.