Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-1-2.4510.11.2017.2.ANK
z 15 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2017 r. (data wpływu 5 stycznia 2017 r.), uzupełnionym 6 marca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu z tytułu promocyjnej sprzedaży towarów (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu z tytułu promocyjnej sprzedaży towarów. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z 24 lutego 2017 r., Znak: 2461-IBPP2.4512.15.2017.1.ICz, 2461-IBPB-1-2.4510.11.2017.1.ANK, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 6 marca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (dalej: „Wnioskodawca”) jest producentem wyrobów papierowych. Spółka sprzedaje swoje wyroby innym podmiotom zarówno prowadzącym jak i nieprowadzącym działalności gospodarczej (dalej: „Klienci”). Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności prowadzi działania o charakterze promocyjnym. Jednym z takich działań jest sprzedaż towarów ze znacznym rabatem, po uwzględnieniu którego promocyjna cena sprzedaży danego towaru wynosi 1 grosz netto. Towary oferowane za 1 grosz netto stanowią zarówno produkty wytwarzane przez Wnioskodawcę, jaki i inne produkty nabywane przez Wnioskodawcę np. koc, poduszka, pościel.

Klient Wnioskodawcy zyskuje prawo do nabycia określonego towaru za 1 grosz netto, pod warunkiem spełnienia określonego warunku, np.:

1. dokonania zakupu określonego wolumenu towarów objętych promocją (przykład: przy zakupie dziesięciu opakowań po 10 zł netto każde, jedenaste opakowanie jest sprzedawane za 1 grosz netto),
2. dokonania zakupu określonego wolumenu innych towarów, niż towar objęty ceną promocyjną (przykład: przy zakupie dziesięciu opakowań papieru, można nabyć koc za 1 grosz netto),
3. dokonania zakupu produktów Wnioskodawcy o określonej wartości (przykład: przy zakupie za kwotę powyżej 1000 zł netto, kolejne opakowanie papieru lub np. pościel są sprzedawane za 1 grosz),
4. przekroczenia określonego czasu współpracy z tym Klientem (przykład: promocja dla stałych klientów, czyli takich którzy są kontrahentami Wnioskodawcy dłużej niż 1 rok),
5. zakupu nowych, wprowadzanych na rynek produktów (przykład: przy zamówieniu nowego rodzaju papieru, można nabyć poduszkę za 1 grosz).

Sprzedaż towarów za cenę 1 grosz netto jest wykazywana na fakturze, którą dokumentowana jest również sprzedaż przez Wnioskodawcę innych towarów temu samemu dostawcy.

Akcje promocyjne obejmujące sprzedaż towarów za 1 groszy netto prowadzone są w celu zwiększenia obrotów z danym Klientem, pozyskania nowych Klientów, oraz zwiększenia satysfakcji oraz lojalności dotychczasowych Klientów.

Towary za 1 grosz są sprzedawane do podmiotów, które nie są powiązane z Wnioskodawcą, w rozumieniu art. 32 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przychodem dla potrzeb CIT, z tytułu promocyjnej sprzedaży towarów, będzie wskazana na fakturze cena tych towarów tj. 1 grosz? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem dla potrzeb CIT, z tytułu promocyjnej sprzedaży towarów, będzie wskazana na fakturze cena tych towarów tj. 1 grosz.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o CIT przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Wnioskodawca sprzedając Klientom po promocyjnej cenie towary, zwiera z nimi umowę sprzedaży towaru za cenę jeden 1 grosz. Oznacza to, że określona w zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem umowie sprzedaży cena towaru wynosi 1 grosz. I taką cenę należy uznać za cenę określoną w umowie, która zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o CIT odpowiada wysokości przychodu z tytułu sprzedaży rzeczy.

Znaczne obniżenie ceny wybranych produktów jest uzasadnione strategią marketingową Wnioskodawcy i ma na celu uzyskanie przychodów. Świadczy o tym chociażby możliwość zakupu przez kontrahenta towaru po preferencyjnej cenie, ale pod warunkiem np. zakupu innego towaru w znacznej ilości. Możliwość skorzystania z tego typu promocji może skłonić Klienta do zwiększenia ilości lub częstotliwości zakupów, których nie dokonywałby w przypadku braku akcji promocyjnej.

Tego typu przedsięwzięcie prowadzi nie tylko do zacieśnienia współpracy z dotychczasowymi Klientami, ale również daje możliwość nawiązania nowych kontaktów handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi.

Opisana we wniosku sprzedaż promocyjna ma również znaczenie przy wprowadzaniu na rynek nowych produktów Wnioskodawcy. Działania te są nakierowane na wypromowanie tego produktu, co w przyszłości procentować będzie zwiększoną sprzedażą.

W świetle powyższych argumentów nie ulega wątpliwości, że opisana we wniosku promocyjna sprzedaż towarów po cenie 1 grosza jest gospodarczo i ekonomicznie uzasadniona.

W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, Spółka postępuje prawidłowo rozpoznając przychód podatkowy w wysokości ceny promocyjnej 1 grosz netto wskazanej na fakturze.

Przedstawione przez Spółkę stanowisko znajduje potwierdzenie następujących w interpretacjach indywidualnych z:

• 21 marca 2008 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, Znak: IPPB3-423-60/08-3/JG;
• 29 kwietnia 2009 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Znak: ILPB3/423-132/09-5/EK.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej „updop”), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Natomiast art. 12 ust. 3 updop wskazuje, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychodem są zatem wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa. Przychodami należnymi są przychody, które w następstwie działalności gospodarczej stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie jeszcze ich nie uzyskano. Z tak określonych przychodów wyłączeniu podlegają wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Wobec braku legalnej definicji pojęć „bonifikata” i „skonto”, za celowe należy uznać odwołanie się do ich wykładni językowej. Przyjmując za Nowym Słownikiem Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003 – bonifikata to „zniżka, ustępstwo od ustalonej ceny towaru na rzecz nabywcy”. Zatem bonifikata to obniżka ceny przyznawana, zwykle jako zachęta do zwiększenia zakupów albo forma rekompensaty z powodu faktycznie poniesionej lub przewidywanej straty kontrahenta. Natomiast skonto to „procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznane nabywcy towaru na warunkach kredytowych, w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem”.

Z powyższych wyjaśnień można więc wywieść, że użyte w art. 12 ust. 3 updop pojęcia „bonifikata” i „skonto” są dwoma rodzajami rabatu, tj. obniżki ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażonej procentowo lub kwotowo.

Odnosząc zatem powyższe znaczenia słów „bonifikata” i „skonto” użytych w art. 12 ust. 3 updop do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że udzielane warunkowo przez Spółkę rabaty stanowią bonifikatę w rozumieniu ww. przepisu. W takim przypadku, zgodnie z art. 12 ust. 3 updop, przychodem podatkowym ze sprzedaży towaru jest jego promocyjna cena, którą klient ma prawo uzyskać/zapłacić po spełnieniu warunków wskazanych we wniosku, stanowiąca kwotę netto (bez podatku od towarów i usług).

Zatem, zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że przychodem z tytułu promocyjnej sprzedaży towarów jest/będzie wskazana na fakturze cena tych towarów tj. 1 grosz netto.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 updop, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 14 ust. 2 updop).

Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość określona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 14 ust. 3 updop).

Tut. Organ pragnie jednak wyraźnie podkreślić, że kwestia definitywnego potwierdzenia braku lub zaistnienia przesłanek do odpowiedniego zastosowania art. 14 ust. 1–3 updop nie może być dokonana w trybie wydawania interpretacji indywidualnych na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Ocena ta pozostaje bowiem w gestii właściwego organu podatkowego prowadzącego postępowanie kontrolne czy podatkowe (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 marca 2014 r. sygn. akt II FSK 481/12).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.