Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB1.4511.58.2017.2.EC
z 21 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia z dnia 1 listopada 2016 r. (data wpływu 16 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik od dnia 09.12.1998 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W związku z otrzymaniem oferty zatrudnienia za granicą podatnik w sierpniu 2016 roku wyjechał wraz z całą rodziną (żoną i dwójką dzieci) do Bahrajnu.

Z dniem 04.10.2016 r. podatnik zawiesił działalność gospodarczą prowadzoną w Polsce. Podatnik nie podjął jeszcze zatrudnienia w Bahrajnie. Zgodnie z ustaleniami z pracodawcą mającym siedzibę w Bahrajnie podatnik podejmie zatrudnienie dopiero od stycznia 2017 roku. Będzie to zatrudnienie na podstawie umowy o pracę. W między czasie, do końca 2016 roku podatnik planuje uzyskać wizę rezydencką, prawo pobytu w Bahrajnie oraz tamtejszy odpowiednik polskiego numeru peselu, co pozwoli mu legalnie pracować i funkcjonować jako rezydent w Bahrajnie. Wyjazd podatnika w sierpniu 2016 roku podyktowany był właśnie załatwianiem formalności związanych z legalnym pobytem w Bahrajnie, czyli uzyskanie wizy i statusu rezydenta. Powyższa procedura jest długotrwała, a obejmuje m.in. badania lekarskie. Wcześniejszy wyjazd wynikał również z chęci posłania dzieci do szkoły w Bahrajnie od 1 września 2016 roku. Dzieci zostały przyjęte do międzynarodowej szkoły gdzie językiem wykładowym jest język angielski.

Na potrzeby utrzymania się w Bahrajnie do czasu podjęcia pracy, podatnik zabrał środki z kraju w wysokości ok. 50 000,00 zł. Według ustaleń z pracodawcą podatnik w Bahrajnie pracować będzie minimum rok, tj. przynajmniej cały 2017 rok. Podatnik w roku 2017 nie będzie podejmować żadnego innego zatrudnienia, w szczególności nie będzie wykonywać żadnych obowiązków pracowniczych, ani na podstawie stosunku cywilnoprawnego na rzecz żadnego podmiotu polskiego. W Polsce podatnik posiada firmowy rachunek bankowy, na który w czasie pobytu w Bahrajnie ograniczy się jedynie do wykonywania niezbędnych operacji bankowych (będą to czynności w minimalnym zakresie). Celem utrzymania ww. rachunku jest uzyskanie zwrotu VAT z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce w okresie od maja do września 2016 roku. Ze stosownym wnioskiem podatnik już wystąpił. Termin zwrotu wynosi 180 dni i przypaść może na rok 2017. We wspomnianym okresie czasu podatnik nie będzie gromadził w Polsce majątku, a w każdych ewentualnych sprawach sądowych, administracyjnych itp. jako adres zamieszkania podatnik podawać będzie adres w Bahrajnie.

Adresem korespondencyjnym natomiast będzie adres w Polsce, aby ułatwić obieg dokumentów, bowiem przed wyjazdem do Bahrajnu podatnik udzielił swoim rodzicom pełnomocnictwa notarialnego do reprezentowania go przed wszelkimi organami.

Podatnik posiada w Polsce mieszkanie, które pozostanie puste, gdy podatnik po kilku latach będzie chciał wrócić do kraju. Żona podatnika obecnie nie pracuje i nie planuje ona podejmować żadnego zatrudnienia w Bahrajnie, ani też w Polsce. Jej jedynym źródłem dochodu będzie pobierany zasiłek z programu rodzina 500 plus. Dzieci podatnika będą natomiast pobierały naukę zdalnie w polskiej szkole, w polskim systemie oświaty. Nauka dzieci odbywać się będzie w trybie „nauczania domowego” zgodnie ze stosownymi przepisami dotyczącymi oświaty i nauczania. Dzieci nie będą mogły chodzić do tamtejszej, lokalnej szkoły, gdyż w Bahrajnie językiem obowiązującym jest język arabski, a nauczaną religią - islam. Obecnie dzieci uczęszczają do międzynarodowej, bezwyznaniowej szkoły, której językiem wykładowym jest język angielski oraz eksternistycznie uczą się w polskiej szkole, gdyby był problem z zaliczeniem roku szkolnego w polskim systemie oświaty i aby nie stracić roku szkolnego z punktu widzenia polskiego prawa.

W czerwcu 2017 roku dzieci wrócą do polski, aby zdać eksternistycznie cały rok nauki oraz celem skorzystania z okresu wakacyjnego w Polsce. Wraz z dziećmi na okres około miesiąca do polski przyleci Wnioskodawca wraz z małżonką. Podczas pobytu w Polsce ani podatnik, ani jego małżonka nie będą podejmować zatrudnienia ani też wykonywać jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Nie będą oni wówczas żadnych dochodów w Polsce, utrzymując się z oszczędności zarobionych w czasie pobytu w Bahrajnie. W czasie przyjazdu do Polski podatnik z rodziną będzie mieszkał w swoim mieszkaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wobec faktu przeprowadzenia się podatnika do Bahrajnu i zamiaru podjęcia tam zatrudnienia od 1 stycznia 2017 roku, oraz planowanego powrotu do Polski jedynie na okres 1 miesiąca, przy jednoczesnym jedynie zawieszeniu przez podatnika prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, podatnik będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce?
2. Czy podatnik może na początku stycznia odwiesić działalność gospodarczą celem rozliczenia się z urzędem skarbowym (podatek dochodowy i VAT)?
3. W przypadku negatywnej odpowiedzi (stwierdzenia przez organ podlegania podatnika nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce), czy koniecznym jest wyrejestrowanie przez podatnika działalności gospodarczej w Polsce dla podlegania przez niego ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 1 i 3. W zakresie pytania nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem wnioskodawcy, z tytułu uzyskiwania przez niego dochodu za rok 2017 będzie on podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Zgodnie bowiem z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - "osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy)".

Ustawodawca doprecyzował przy tym art. 3 ust. 1a ww. ustawy, że "za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych i gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym".
   
   

Natomiast w art. 3 ust. 2a ww. ustawy wskazano, że:" osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy)".

W świetle powyższego o podleganiu przez podatnika jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu świadczy to, że przeprowadził się on wraz z całą rodziną do Bahrajnu i planuje od 1 stycznia 2017 roku podjąć tam zatrudnienie. W konsekwencji to w Bahrajnie obecnie znajdować się będzie jego ośrodek interesów życiowych i stan ten trwać będzie przez cały rok 2017. Podatnik planuje powrót do Polski jedynie w czasie wakacji na okres około miesiąca. W związku z tym nie sposób będzie zakwalifikować podatnika jako posiadającego w 2017 roku miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem podatnika bez znaczenia natomiast jet to, czy prowadzona przez podatnika działalność gospodarcza została w Polsce zawieszona czy zamknięta (wyrejestrowana). W obu bowiem wypadkach faktycznie nie będzie ona prowadzona przez podatnika, a zatem nie sposób będzie twierdzić, że nadal posiada on w Polsce centrum interesów życiowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a cyt. wyżej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r. za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym albo instytucji wspólnego inwestowania, w których co najmniej 50% wartości aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.
   
   

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Polska dotychczas nie zawarła z Królestwem Bahrajnu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zatem w przedmiotowej spawie ustalenie czy Wnioskodawca podlega w Polsce ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, należy dokonać na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Analizując pierwszy warunek czyli miejsce, gdzie znajduje się centrum interesów osobistych lub gospodarczych podatnika należy stwierdzić, że kraj, w którym przeważają powiązania osobiste, powinien być zasadniczo traktowany jako ośrodek interesów życiowych i osobistych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca od dnia 09.12.1998 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. W związku z otrzymaniem oferty zatrudnienia za granicą podatnik w sierpniu 2016 roku wyjechał wraz z całą rodziną (żoną i dwójką dzieci) do Bahrajnu.

Z dniem 04.10.2016 r. Wnioskodawca zawiesił działalność gospodarczą prowadzoną w Polsce. Zgodnie z ustaleniami z pracodawcą mającym siedzibę w Bahrajnie Wnioskodawca podejmie zatrudnienie od stycznia 2017 roku. Będzie to zatrudnienie na podstawie umowy o pracę. Dzieci zostały przyjęte do międzynarodowej szkoły gdzie językiem wykładowym jest język angielski.

Na potrzeby utrzymania się w Bahrajnie do czasu podjęcia pracy, Wnioskodawca zabrał środki z kraju w wysokości ok. 50 000,00 zł. Wnioskodawca w roku 2017 nie będzie podejmować żadnego zatrudnienia na rzecz żadnego podmiotu polskiego. W Polsce Wnioskodawca posiada firmowy rachunek bankowy, na który w czasie pobytu w Bahrajnie ograniczy się jedynie do wykonywania niezbędnych operacji bankowych (będą to czynności w minimalnym zakresie). Celem utrzymania ww. rachunku jest uzyskanie zwrotu VAT.

We wspomnianym okresie czasu Wnioskodawca nie będzie gromadził w Polsce majątku, a w każdych ewentualnych sprawach sądowych, administracyjnych itp. jako adres zamieszkania Wnioskodawca podawać będzie adres w Bahrajnie.

Wnioskodawca posiada w Polsce mieszkanie, które pozostanie puste, gdy po kilku latach będzie chciał wrócić do kraju. Żona Wnioskodawcy obecnie nie pracuje i nie planuje ona podejmować żadnego zatrudnienia w Bahrajnie, ani też w Polsce. Jej jedynym źródłem dochodu będzie pobierany zasiłek z programu rodzina 500 plus.

W czerwcu 2017 roku Wnioskodawca wraz z małżonką i dziećmi wrócą do polski, na okres około miesiąca.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, że w 2017 roku, z uwagi na miejsce zamieszkania oraz ośrodek interesów osobistych i gospodarczych, które są położone poza terytorium Polski, a także okres pobytu w Polsce, który w danym roku podatkowym nie przekracza 183 dni, Wnioskodawca będzie podlegać w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegać będzie obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, pytanie trzecie jest bezprzedmiotowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.