2017.03.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPP2.4512.55.2017.1.MT
z 17 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2017 r. (data wpływu 23 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania kwoty podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dokumentujących poniesione wydatki na realizację zamierzonych projektów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania kwoty podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dokumentujących poniesione wydatki na realizację zamierzonych projektów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego, wykonuje swoje zadania zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Gmina planuje realizację w przyszłości dwóch zadań inwestycyjnych i zamierza wystąpić o dofinansowanie kosztów z Programu Operacyjnego Obszarów Wiejskich. Warunkiem do zakwalifikowania w projekcie kosztów jest uzyskanie interpretacji indywidualnej co do prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy realizacji niżej opisanych zdarzeń / zadań inwestycyjnych.

Zdarzenie 1

Dotyczy modernizacji dróg gminnych, które są własnością gminy. Drogi te są ogólnie dostępne nieodpłatnie. Po przeprowadzonej przebudowie, modernizacji dróg własność ich nie ulegnie zmianie i w dalszym ciągu wykorzystywane będą do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektowanego zadania będą wystawiane na Gminę.

Zdarzenie 2

Przebudowa gminnych sieci wodociągowych (odcinki sieci będą własnością gminy). Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług związane z realizacją projektowanego zadania będą wystawiane Gminie, która przebudowane odcinki sieci wodociągowej przekaże w nieodpatne użytkowanie Zakładowi Usług Wodnych dla Potrzeb Rolnictwa. Zakład Usług Wodnych dla Potrzeb Rolnictwa jest wojewódzką samorządową jednostką organizacyjną Województwa i działa na podstawie ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa oraz statutu stanowiącego załącznik do uchwały Sejmiku Województwa z dnia 20 grudnia 2010 r., który to statut wnioskodawca załącza do niniejszego wniosku. W związku z powyższym Zakład Usług Wodnych dla Potrzeb Rolnictwa jest odrębnym od Gminy podmiotem i nie funkcjonuje w ramach jej struktur. Na przekazanie przebudowanego odcinka sieci wodociągowej zostanie zawarta umowa pomiędzy Gminą jako przekazującym i użyczającym a Województwem, którego jednostką organizacyjną jest Zakład Usług Wodnych dla Potrzeb Rolnictwa jako biorącym w użyczenie. Przekazanie w użytkowanie lub też użyczenie jak już podkreślano wcześniej będzie miało charakter nieodpłatny. Z tytułu użytkowania przebudowanej sieci i przekazanej w użyczenie Zakład Usług Wodnych dla Potrzeb Rolnictwa będzie pobierał opłatę za wodę od odbiorców wody, w której cenie wkalkulowane będą koszty utrzymania i eksploatacji tej sieci.

Zakład Usług Wodnych dla Potrzeb Rolnictwa jako wojewódzka samorządowa jednostka organizacyjna Województwa w związku z centralizacją VAT od 1 stycznia 2017 r. nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT jest Województwo.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina nie będzie miała możliwości odzyskania kwoty podatku od towarów i usług (VAT) zawartego w fakturach dokumentujących poniesione wydatki na realizację zamierzonych / projektów zadań opisanych wyżej we wniosku jako zdarzenie 1 i 2?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia prszyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Z kolei podstawowa zasada dotycząca odliczania podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT - nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Co istotne, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego, wykonuje swoje zadania zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym. Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Gmina planuje realizację w przyszłości dwóch zadań inwestycyjnych i zamierza wystąpić o dofinansowanie kosztów z Programu Operacyjnego Obszarów Wiejskich. Warunkiem do zakwalifikowania w projekcie kosztów jest uzyskanie interpretacji indywidualnej co do prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy realizacji niżej opisanych zdarzeń / zadań inwestycyjnych.

Pierwsze zadanie inwestycyjne dotyczy modernizacji dróg gminnych, które są własnością gminy. Drogi te są ogólnie dostępne nieodpłatnie. Po przeprowadzonej przebudowie, modernizacji dróg własność ich nie ulegnie zmianie i w dalszym ciąg u wykorzystywane będą do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Faktury dokumentujące nabycie towarów i usług związanych z realizacją projektowanego zadania będą wystawiane na Gminę.

Drugie zadanie inwestycyjne dotyczy przebudowy gminnych sieci wodociągowych - odcinki sieci będą własnością gminy. Gmina przebudowane odcinki sieci wodociągowej przekaże w nieodpatne użytkowanie Zakładowi Usług Wodnych. Zakład Usług Wodnych jest wojewódzką samorządową jednostką organizacyjną Województwa. Zakład Usług Wodnych jest odrębnym od Gminy podmiotem i nie funkcjonuje w ramach jej struktur. Na przekazanie przebudowanego odcinka sieci wodociągowej zostanie zawarta umowa pomiędzy Gminą jako przekazującym i użyczającym a Województwem, którego jednostką organizacyjną jest Zakład Usług Wodnych jako biorącym w użyczenie. Przekazanie w użytkowanie lub też użyczenie jak już podkreślano wcześniej będzie miało charakter nieodpłatny. Z tytułu użytkowania przebudowanej sieci i przekazanej w użyczenie Zakład Usług Wodnych będzie pobierał opłatę za wodę od odbiorców wody, w której cenie wkalkulowane będą koszty utrzymania i eksploatacji tej sieci.

Zakład Usług Wodnych jako wojewódzka samorządowa jednostka organizacyjna Województwa w związku z centralizacją VAT od 1 stycznia 2017 r. nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT jest Województwo.

Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z możliwością odzyskania kwoty podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dokumentujących poniesione wydatki na realizację zamierzonych projektów.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z kolei za odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Analizując powyższą treść należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona.

Wyjaśnić ponadto należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 oraz art. 8 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika. Istotne jest również to, że zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przepis art. 15 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego, takie jak np. powiaty, gminy, są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). W szczególności zadania własne, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym zadania własne obejmują zadania w zakresie gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego. W myśl art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, obejmują sprawy: wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi. Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2). Jak stanowi art. 9 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym, formy prowadzenia gospodarki gminnej, w tym wykonywania przez gminę zadań o charakterze użyteczności publicznej, określa odrębna ustawa.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 573, z późn. zm.), gospodarka komunalna, może być prowadzona przez jednostki samorządu terytorialnego, w szczególności w formach samorządowego zakładu budżetowego lub spółek prawa handlowego.

Należy zauważyć, że przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest osobie fizycznej, osobie prawnej, jednostce organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Ponadto należy zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady. Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu, jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że za podatnika będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzające do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W kontekście powyższego, odnosząc się do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego, należy przywołać art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym, jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia - od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić - VAT należnego lub zapłaconego w tym państwie członkowskim od towarów i usług, które zostały mu dostarczone lub które mają być mu dostarczone przez innego podatnika.

Należy zauważyć, że z ugruntowanego orzecznictwa TSUE wynika, że aby podmiot miał prawo do odliczenia VAT, musi on być podatnikiem w rozumieniu przepisów dyrektywy, a po drugie - towary i usługi powinny być używane do celów transakcji podlegających opodatkowaniu (np. wyrok z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie C-137/02, pkt 24).

Powyższe potwierdzają również postanowienia pkt 8-9 wyroku w sprawie C-97/90 Lennartz, w których TSUE stwierdził, że prawo do odliczeń powstaje w momencie, gdy podlegający odliczeniu podatek staje się wymagalny. W konsekwencji o istnieniu tego prawa do odliczeń może zadecydować jedynie charakter, w jakim osoba występuje w danym czasie. Zgodnie z art. 17 (2) Szóstej Dyrektywy, o ile podatnik, działający w tym charakterze, używa towarów dla celów czynności podlegających opodatkowaniu, jest on uprawniony do odliczania podatku należnego lub zapłaconego od takich towarów. Jeżeli towary nie są używane do celów działalności gospodarczej podatnika w rozumieniu art. 4, lecz do celów prywatnej konsumpcji, nie powstaje żadne prawo do odliczeń.

W zakresie powyższej kwestii wskazać należy orzeczenie TSUE z dnia 13 marca 2014 r. w sprawie C-204/13, w którym TSUE stwierdził m.in.: „Tak więc, jak już orzekł Trybunał, aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego podatku VAT i określić zakres tego prawa, zasadniczo konieczne jest istnienie bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a jedną lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia (zob. wyrok z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C-104/12 Becker, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo).

Tymczasem należy stwierdzić, że w sporze rozstrzygniętym w ww. wyroku w sprawie Polski Trawertyn transakcja objęta podatkiem należnym przeprowadzona przez dwóch przyszłych wspólników, czyli wniesienie nieruchomości do spółki z tytułu wydatków inwestycyjnych do celów działalności gospodarczej tej spółki, objęta była niewątpliwie zakresem stosowania podatku VAT, ale stanowiła transakcję zwolnioną z tego podatku. Natomiast w sprawie rozpatrywanej w postępowaniu głównym transakcja objęta podatkiem należnym nie jest objęta zakresem stosowania podatku VAT, ponieważ nieodpłatne udostępnienie klienteli nowej spółce nie może być uznane za „działalność gospodarczą” w rozumieniu szóstej dyrektywy.

Wspomniane udostępnienie klienteli nowej spółce jest bowiem „nieodpłatne” i w związku z tym nie jest objęte ani zakresem stosowania art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy, który dotyczy wyłącznie dostawy towarów lub świadczenia usług dokonywanych odpłatnie, ani zakresem stosowania art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, który dotyczy wyłącznie wykorzystywania własności dóbr materialnych lub niematerialnych celem stałego osiągania zysku.” (pkt 34-36 wyroku).

Gmina wskazała, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz planuje realizację w przyszłości dwóch zadań inwestycyjnych. Pierwsza inwestycja dotyczy modernizacji dróg gminnych, które będą własnością gminy. Druga inwestycja dotyczy przebudowy gminnych sieci wodociągowych, które po zakończeniu przebudowy przekaże nieodpłatnie w użytkowanie innemu odrębnemu podmiotowi, tj. na rzecz Zakładu Usług Wodnych.

W niniejszej sprawie w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia 1 - modernizacji dróg gminnych - Gmina nie będzie miała możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją tego zadania. Z opisu sprawy wynika, że drogi są ogólnie dostępne nieodpłatnie oraz po przeprowadzonej przebudowie, modernizacji dróg własność ich nie ulegnie zmianie i w dalszym ciągu wykorzystywane będą do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem, nie zostanie spełniona podstawowa przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku naliczonego (wskazana w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT), jaką jest związek nabywanych towarów i usług z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Natomiast, w odniesieniu do sytuacji Gminy przedstawionej w zdarzeniu 2 należy stwierdzić, że Gmina nabywając towary i usługi celem zrealizowania inwestycji polegającej na przebudowie gminnych sieci wodociągowych, którą przekażę nieodpłatnie w użytkowanie Zakładowi Usług Wodnych, nie będzie nabywała ich do działalności gospodarczej i tym samym nie będzie działała w charakterze podatnika VAT. Jak wynika z opisu sprawy Zakład Usług Wodnych jest odrębnym od Gminy podmiotem i nie funkcjonuje w ramach jej struktur. Na przekazanie przebudowanego odcinka sieci wodociągowej zostanie zawarta umowa pomiędzy Gminą jako przekazującym i użyczającym a Województwem, którego jednostką organizacyjną jest Zakład Usług Wodnych. Z tytułu użytkowania przebudowanej sieci i przekazanej w użyczenie Zakład Usług Wodnych będzie pobierał opłatę za wodę od odbiorców wody, w której cenie wkalkulowane będą koszty utrzymania i eksploatacji tej sieci. Skoro bowiem, po oddaniu do użytkowania inwestycji polegającej na przebudowie sieci wodociągowych nie będzie ona wykorzystywana przez Gminę w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (będzie nieodpłatnie użytkowana przez Zakład Usług Wodnych, będący odrębnym podmiotem), to Gmina wyłączy tą inwestycję całkowicie z systemu VAT. W konsekwencji, dokonując zakupów związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji Wnioskodawca nie spełni przesłanki z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT i tym samym Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizowanym projektem polegającym na przebudowie gminnych sieci wodociągowych, ponieważ efekty projektu nie będą wykorzystywane przez Gminę do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego we wniosku zdarzenia 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin