Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPB4.4511.32.2017.1.MH
z 16 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2017 r. (data wpływu 30 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w dniu 3 października 2009 r. zawarła związek małżeński. Pomiędzy małżonkami powstał ustrój wspólności ustawowej małżeńskiej. Wnioskodawczyni w dniu 25 lutego 2013 r. w drodze darowizny dokonanej z zachowaniem formy aktu notarialnego, nabyła od swoich rodziców prawo własności lokalu mieszkalnego wraz z udziałem we współwłasności części wspólnych budynku i innych urządzeń niesłużących do wyłącznego użytku właścicieli lokali w budynku oraz udział we współwłasności działek gruntu, na którym znajduje się budynek, w którym zlokalizowany jest lokal (mieszkanie).

Mieszkanie było w całości składnikiem majątku osobistego Wnioskodawczyni (nie było objęte wspólnością majątkową małżeńską). W dniu 12 sierpnia 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła przedwstępną umowę sprzedaży mieszkania, a w dniu 22 września 2014 r. umowę sprzedaży mieszkania.

W dniu 31 października 2014 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem zakupiła prawo własności nieruchomości - działkę gruntu zabudowaną domem mieszkalnym (dalej: dom) oraz 1/3 prawa własności nieruchomości gruntowej, przez którą biegła droga dojazdowa łącząca dom z drogą publiczną (dalej: działka drogi dojazdowej).

Przedmiotowy dom oraz działka drogi dojazdowej, zostały nabyte do majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej małżonka (wspólność bezułamkowa). Transakcja została częściowo sfinansowana z kredytu, który następnie został zrefinansowany pożyczką bankową. Przedmiotowy dom nie był wykorzystywany przez Wnioskodawczynię lub Jej małżonka na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W miesiącu grudniu 2016 r. małżonkowie, z zachowaniem formy aktu notarialnego, zmodyfikowali łączący ich ustrój majątkowy małżeński. Małżonkowie zawarli umowę o ustanowieniu rozdzielności majątkowej oraz umowę o podziale majątku wspólnego, który to podział ograniczony został do nieruchomości gruntowej wraz z domem posadowionym na tej nieruchomości i dokonany został w ten sposób, że od chwili zawarcia umowy Wnioskodawczyni przysługuje na zasadzie wyłączności prawo własności do nieruchomości gruntowej wraz z domem, położonej w miejscowości …. (powiat …., województwo ….). Równocześnie Wnioskodawczyni zobowiązała się względem małżonka, że dokona spłaty udziału jaki mu przysługiwał z mocy ustawy (1/2 prawa własności nieruchomości) w tejże nieruchomości kwotą 300 000 zł. Przedmiotowa kwota, wedle wiedzy Wnioskodawczyni odpowiada cenie rynkowej 1/2 prawa własności nieruchomości. Małżonek przedmiotową spłatę otrzymał od Wnioskodawczyni do końca roku 2016 na rachunek bankowy. Małżonkowie ponadto oświadczyli, że w zakresie podziału majątku wspólnego, nie zachowują względem siebie żadnych roszczeń.

Aktualnie, po zawarciu wyżej wskazanej umowy majątkowej małżeńskiej, raty pożyczki zaciągniętej w celu zrefinansowania kredytu na dom spłacane są przez Wnioskodawczynię i Jej małżonka wspólnie w częściach równych - z pobranego wynagrodzenia za pracę Wnioskodawczyni i z dochodów uzyskiwanych przez Jej małżonka z jego działalności gospodarczej prowadzonej we własnym imieniu. Podział majątku wspólnego objął więc jedynie nieruchomość gruntową wraz z posadowionym na niej domem. W przedmiotowym domu Wnioskodawczyni stale i nieprzerwanie zamieszkuje od roku 2014, jest to w chwili obecnej jedyna nieruchomość realizująca Jej potrzeby mieszkaniowe (ma w niej stałe miejsce zamieszkania). Była to pierwsza umowa majątkowa małżeńska małżonków, wcześniej żadnych tego rodzaju umów nie zawierali.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy kwota przeznaczona na spłatę zobowiązania z tytułu podziału majątku wspólnego małżonków dokonana na rzecz męża, będąca zapłatą za 1/2 prawa własności nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem mieszkalnym, w którym Wnioskodawczyni ma stałe miejsce zamieszkania, stanowi wydatek Wnioskodawczyni na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym korzysta ze zwolnienia od podatku określonego w tym przepisie?

Zdaniem Wnioskodawczyni, kwota przeznaczona na spłatę zobowiązania względem małżonka, z tytuł podziału majątku wspólnego, będąca zapłatą za 1/2 prawa własności nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem mieszkalnym, stanowi wydatek na własne cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pieniądze uzyskane ze sprzedaży lokalu mieszkalnego położonego …., otrzymanego w roku 2014 w drodze darowizny od rodziców, zostały więc wydatkowane przez Wnioskodawczynię na własne cele mieszkaniowe, tj. na spłatę zobowiązania wynikającego z podziału majątku tj. 1/2 wartości nieruchomości gruntowej oraz domu mieszkalnego, w którym Wnioskodawczyni posiada stałe miejsce zamieszkania.

Niewątpliwie, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży nieruchomości (w postaci mieszkania), którą nabyła w drodze darowizny od swoich rodziców, dokonała zbycia w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Środki pieniężne uzyskane przez Wnioskodawczynię z tytułu odpłatnego zbycia w 2014 r. prawa własności mieszkania, stanowią dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych. Niezbędnym dla prawidłowego stosowania wyżej przywołanego przepisu jest art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że za wydatki na własne cele mieszkaniowe uważa się między innymi wydatki na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem.

Nabycie nie jest pojęciem wprost zdefiniowanym w ustawie podatkowej, ze względu na co zasadne jest odwołanie się do definicji tego pojęcia wypracowanego w orzecznictwie sądowym. Przykładowo, w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 lipca 2015 r., sygn. akt II FSK 932/13, wprost wskazano, że przez pojęcie „nabycie” należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika, a nabyciem będzie m.in. sytuacja, w której podział majątku wspólnego w naturze, zostanie dokonany w sposób nieekwiwalentny i związany ze spłatami lub dopłatami oraz gdy wartość otrzymanych przez małżonka (w tym wypadku: Wnioskodawczynię) nieruchomości lub praw przekracza jej udział w majątku wspólnym.

Z kolei udział w majątku wspólnym należny Wnioskodawczyni z mocy ustawy określony jest w art. 50 (1) ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, zgodnie z którym w razie ustania wspólności, udziały małżonków co do zasady są równe.

Podsumowując, Wnioskodawczyni spłacając swojego męża, nabyła prawo własności do całości nieruchomości gruntowej wraz z posadowionym na niej domem (tj. 1/2 nieruchomości, należną z mocy przepisów kodeksu rodzinnego oraz w części przewyższającej jej udział), która to nieruchomość służy realizacji własnych celów mieszkaniowych, a zatem spełniła przesłanki wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie jest zobowiązana do zapłacenia podatku z tytułu zbycia nieruchomości.

Stanowisko powyższe znajduje oparcie w wydanych wcześniej na rzecz innych podatników indywidualnych interpretacjach podatkowych:

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 września 2011 r., sygn. IBPBII/2/415-765/11/MW,
  

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 24 września 2012 r., sygn. IPTPB2/415-494/12-6/KSM, z dnia 20 lutego 2014 r., sygn. IPTPB2/415-730/13-4/MR oraz z dnia 23 lutego 2015 r., sygn. IPTPB2/415-627/14-4/JR,
  

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 18 lipca 2016 r., sygn. ITPB4/4511-405/16/JG.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni dniu 25 lutego 2013 r. w drodze darowizny dokonanej z zachowaniem formy aktu notarialnego, nabyła od swoich rodziców prawo własności lokalu mieszkalnego wraz z udziałem we współwłasności części wspólnych budynku i innych urządzeń niesłużących do wyłącznego użytku właścicieli lokali w budynku oraz udział we współwłasności działek gruntu, na którym znajduje się budynek, w którym zlokalizowany jest lokal (mieszkanie). Mieszkanie było w całości składnikiem majątku osobistego Wnioskodawczyni (nie było objęte wspólnością majątkową małżeńską). W dniu 12 sierpnia 2014 r. Wnioskodawczyni zawarła przedwstępną umowę sprzedaży mieszkania, a w dniu 22 września 2014 r. umowę sprzedaży mieszkania.

Biorąc powyższe pod uwagę, odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego w dniu 22 września 2014 r., nabytego w drodze darowizny od rodziców dniu 25 lutego 2013 r., stanowiło źródło przychodu określone w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zostało dokonane przed upływem 5 lat podatkowych, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabycie.

Stosownie do treści art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19 % podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, co wynika z treści art. 19 ust. 1 ww. ustawy, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej, którą zgodnie z ust. 3 tegoż artykułu określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast, jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością), np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego, czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatne, czy nieodpłatnie.

Stosownie do przepisu art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość ww. nakładów – w myśl art. 22 ust. 6e tej ustawy – ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Zatem, podstawę obliczenia podatku stanowi dochód, czyli różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust.1 pkt 8 lit. a–c (ustalonym zgodnie z art. 19 ww. ustawy), a kosztami uzyskania przychodu (ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

W przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może jednak zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania – na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy – przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie. Stanowi on, że wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x W/P

gdzie:

D – dochód z odpłatnego zbycia,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe,

P – przychód z odpłatnego zbycia.

W sytuacji, gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Stosownie do art. 21 ust. 25 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego,

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

W myśl art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wskazać należy, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z powołanego art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest fakt wydatkowania (nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości lub prawa) dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa wyłącznie na wskazane w ustawie (art. 21 ust. 25 ww. ustawy) cele mieszkaniowe. Ustawodawca formułując przedmiotowe zwolnienie w sposób jednoznaczny wskazał realizację celów mieszkaniowych, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania przychodu.

Ze zwolnienia tego wypływa daleko idąca konsekwencja zawarta w stwierdzeniu „własne cele mieszkaniowe”. Poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne” świadczy o tym, że ustawodawca przewidując podstawę do zastosowania ww. zwolnienia i dopisując ten przymiotnik podkreślił, że celem nadrzędnym jest zwolnienie tylko takiego przychodu, który wydatkowany zostanie na zaspokojenie „własnych celów mieszkaniowych”, rozumianych jako potrzeba zapewnienia sobie dachu nad głową.

Podkreślić należy, że zwolnienia podatkowe oraz ulgi są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, dlatego do interpretacji przepisów ustanawiających zwolnienia podatkowe, jak również ulgi, należy stosować wykładnię ścisłą, która nie wychodzi poza literalne brzmienie przepisów. Stąd też, korzystanie z przedmiotowego zwolnienia przysługuje podatnikowi tylko i wyłącznie w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wskazanych w przepisie prawa.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Z informacji zawartych w opisie stanu faktycznego wynika, że w dniu 31 października 2014 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem, zakupiła prawo własności nieruchomości - działkę gruntu zabudowaną domem mieszkalnym (dalej: dom) oraz 1/3 prawa własności nieruchomości gruntowej przez którą biegła droga dojazdowa łącząca dom z drogą publiczną (dalej: działka drogi dojazdowej). Przedmiotowy dom oraz działka drogi dojazdowej, zostały nabyte do majątku wspólnego Wnioskodawczyni i Jej małżonka (wspólność bezułamkowa). Następnie w grudniu 2016 r. małżonkowie, z zachowaniem formy aktu notarialnego, zmodyfikowali łączący ich ustrój majątkowy małżeński. Małżonkowie zawarli umowę o ustanowieniu rozdzielności majątkowej oraz umowę o podziale majątku wspólnego, który to podział ograniczony został do nieruchomości gruntowej wraz z domem posadowionym na tej nieruchomości i dokonany został w ten sposób, że od chwili zawarcia umowy Wnioskodawczyni przysługuje na zasadzie wyłączności prawo własności do nieruchomości gruntowej wraz z domem. Równocześnie Wnioskodawczyni zobowiązała się względem małżonka, że dokona spłaty udziału jaki mu przysługiwał z mocy ustawy (1/2 prawa własności nieruchomości) w tejże nieruchomości kwotą 300 000 zł. Przedmiotowa kwota, wedle wiedzy Wnioskodawczyni odpowiada cenie rynkowej 1/2 prawa własności nieruchomości. Małżonek przedmiotową spłatę otrzymał od Wnioskodawczyni do końca roku 2016 na rachunek bankowy.

W przedmiotowym domu Wnioskodawczyni stale i nieprzerwanie zamieszkuje od roku 2014, jest to w chwili obecnej jedyna nieruchomość realizująca Jej potrzeby mieszkaniowe (ma w niej stałe miejsce zamieszkania).

Należy zauważyć, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2016 r., poz. 406, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Na skutek zawartej umowy, wspólność majątkowa małżeńska ustaje, a do majątku, który był nią objęty stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast w myśl ogólnej zasady uregulowanej w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w wyniku podziału majątku wspólnego jest nabyciem tych rzeczy.

Natomiast mając na uwadze przyjętą linię orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie rzeczy na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeśli:

• podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub
  

• wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.
  
  

Za datę nabycia nieruchomości lub prawa, które przypadły danej osobie w wyniku podziału majątku dorobkowego małżeńskiego, należy przyjąć datę ich nabycia w czasie trwania wspólności ustawowej, ale tylko wówczas, jeżeli podział jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanych przez daną osobę nieruchomości lub praw w wyniku tego podziału mieści się w udziale, jaki temu małżonkowi przysługuje w majątku dorobkowym małżeńskim.

Jeżeli natomiast podział odbył się w naturze, lecz w sposób, który był nieekwiwalentny i towarzyszyły mu spłaty lub dopłaty lub gdy wartość otrzymanych przez małżonka nieruchomości lub praw przekracza jego udział w majątku dorobkowym małżeńskim, to wówczas za datę nabycia tej części nieruchomości, która przekracza udział małżonka w majątku dorobkowym, należy przyjąć dzień, w którym dokonano podziału majątku dorobkowego, nawet wówczas jeżeli nabycie to następuje nieodpłatnie (czyli bez spłat i dopłat). Wszelkie przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) – jak też stan jej majątku osobistego. W tej części bowiem, w której przyznana na wyłączną własność nieruchomość przekracza wartość udziału w majątku wspólnym, podatnik niewątpliwie nabywa prawo własności nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8, a także w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, kwota przychodu uzyskana przez Wnioskodawczynię z odpłatnego zbycia w 2014 r. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, wydatkowana nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło jego odpłatne zbycie, na spłatę w związku z podziałem majątku wspólnego małżonków, tytułem nabycia przez Wnioskodawczynię na wyłączną własność nieruchomości gruntowej wraz z budynkiem mieszkalnym, w którym zamieszkuje od 2014 r., stanowi wydatek na własne cele mieszkaniowe, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) w związku z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji dochód uzyskany z tej sprzedaży w części przychodu Wnioskodawczyni wydatkowanego na spłatę wynikającą z podziału majątku wspólnego podlega zwolnieniu z podatku dochodowego.

Końcowo, mając na uwadze treść przepisu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie tutejszy organ wydając interpretację indywidualną prawa podatkowego opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i nie jest uprawniony do przeprowadzenia postępowania dowodowego, potwierdzającego spełnienie przesłanek zastosowania zwolnienia przedmiotowego będącego przedmiotem wniosku. Do postępowania w sprawie wydania interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego nie mają bowiem zastosowania przepisy o postępowaniu podatkowym, a postępowanie dowodowe jest częścią postępowania podatkowego.

Okoliczność czy zostały spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia wskazanego w art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie podlegała weryfikacji przez organ podatkowy w toku ewentualnego postępowania podatkowego. Zastosowanie zwolnienia z opodatkowania leży w interesie podatnika, więc to po jego stronie spoczywa obowiązek wykazania, że spełnia przesłanki do zwolnienia.

Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.