Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB6.4510.6.2017.1.AM
z 16 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 stycznia 2017 r. (data wpływu 5 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty, której zapłata nastąpi w formie gotówkowej, a wynikającej z faktury VAT nieprzekraczającej 15 000 zł, wystawionej przez hurtownię farmaceutyczną w oparciu o umowę o współpracę/umowę ramową, w ramach której łączna wartość wystawionych faktur VAT przekracza wartość 15 000 zł – jest prawidłowe;
  

• rozumienia pojęcia „transakcji” w przypadku umów o współpracę/umów ramowych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie: możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty, której zapłata nastąpi w formie gotówkowej, a wynikającej z faktury VAT nieprzekraczającej 15 000 zł, wystawionej przez hurtownię farmaceutyczną w oparciu o umowę o współpracę/umowę ramową, w ramach której łączna wartość wystawionych faktur VAT przekracza wartość 15 000 zł oraz rozumienia pojęcia „transakcji” w przypadku umów o współpracę/umów ramowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje zawrzeć w 2017 r. umowy o współpracy/umowy ramowe z hurtowniami farmaceutycznymi będącymi dostawcą produktów leczniczycych, wyrobów medycznych oraz suplementów diety znajdujących się w asortymencie danego dostawcy.

Umowy te zawierają ogólne warunki współpracy określając w szczególności wysokość premii od zakupu poszczególnych produktów, zasady udzielenia i wysokość przyznanego kredytu kupieckiego, zasady ekspozycji poszczególnych produktów, obowiązek raportowania stanów magazynowych, okres obowiązywania umowy czy też zapisy zobowiązujące do zachowania poufności.

W oparciu o tak ustalone warunki współpracy wystawiane będą gotówkowe faktury VAT, dokumentujące transakcje sprzedaży poszczególnych produktów leczniczych, wyrobów medycznych lub suplementów diety o wysokości nieprzekraczającej 15 000 zł (słownie: piętnastu tysięcy złotych) każda.

Wartość takich faktur VAT w danym okresie obowiązywania danej umowy ramowej/umowy o współpracy – uwzględniając rozmiar prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności – z pewnością przekroczy kwotę 15 000 zł. W momencie podpisywania umowy o współpracy/umowy ramowej nie wiadomo jednak, jakie konkretnie produkty lecznicze, wyroby medyczne lub suplementy diety zostaną zakupione w oparciu o poszczególne faktury VAT, a także jaka będzie ich dokładna sumaryczna wartość w okresie obowiązywania umowy. Decyzję w tym zakresie podejmować będzie każdorazowo zarząd Wnioskodawcy w oparciu m.in. o popyt na dany produkt leczniczy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zapłata przez Wnioskodawcę w formie gotówkowej faktury VAT o wartości nieprzekraczającej 15 000 zł wystawionej przez hurtownię farmaceutyczną – w oparciu o umowę o współpracy/umowę ramową, w ramach której łączna wartość wystawionych faktur VAT przekracza wartość 15 000 zł – stanowi koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy?
2. Czy przez pojęcie transakcji, o której mowa w treści art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 584, z późn. zm.) rozumieć należy umowę ramową/umowę o współpracy czy też wystawioną w jej ramach poszczególną fakturę VAT?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

1. Ustawodawca, wprowadzając w treści art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcie transakcji wskazuje na „jednorazową wartość transakcji”. Takie sformułowanie – w ocenie Wnioskodawcy – powinno oznaczać, że nie może być mowy o jakimkolwiek sumowaniu transakcji o podobnym charakterze, a nawet jednolitych gospodarczo wg VAT ponieważ brak do tego stosownej podstawy prawnej. Podkreślić należy w tym względzie, iż ustawodawca nie wskazuje jakichkolwiek kryteriów mogących wskazywać jak miałoby się odbywać takie sumowanie transakcji poprzez wskazanie okresu rozliczeniowego np. miesiąca, roku lub okresu obowiązywania umowy, w ramach którego miałoby one zostać dokonane.
2. Brak konieczności sumowania dodatkowo zdaje się potwierdzać fakt, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nakazują dokonywać przeliczenia z waluty obcej na PLN przy zastosowaniu kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji. Przepisu takiego nie dałoby się zastosować, gdyby należało zsumować np. dwie transakcje z miesiąca lutego 2017 i dwie z miesiąca marca 2017. Takie przepisy wskazują zatem dodatkowo na konieczność utożsamiania – w niniejszym stanie faktycznym – danej faktury VAT z transakcją w rozumieniu przepisu art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
3. Odnosząc się do uzasadnienia ustawy wprowadzającej w/w przepis jak i treści jedynego oficjalnego wyjaśnienia zamieszczonego na stronie Ministerstwa Finansów wskazać należy, iż nie dają one podstaw do przyjęcia, iż obowiązkiem Wnioskodawcy jest sumowanie transakcji. Zawierają one jedynie wskazanie, iż celem wprowadzenia w/w przepisów była walka z szarą strefą a także, iż nie wyłączają one możliwości dokonywania rozliczeń poprzez kompensatę należności. W tym względzie wskazać należy, iż wystawiane przez hurtownie farmaceutyczne faktury VAT dokumentować będą rzeczywiste transakcje sprzedaży produktów leczniczych, wyrobów medycznych i suplementów diety.
4. Z uwagi na okoliczność, iż przepis art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odsyła do rozumienia transakcji w rozumieniu art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, to wskazać należy, iż pojęcie transakcji w rozumieniu tego przepisu do dnia 31 grudnia 2016 r. rozumiane było jednolicie.
   
   

W przypadku, gdy faktura VAT wystawiana była w oparciu o umowę ramową, to przyjmowano, iż poszczególną transakcją jest sprzedaż dokonana w oparciu o poszczególną fakturę VAT nie zaś suma sprzedaży dokonanej w oparciu o umowę ramową. Tak np. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 maja 2016 r. III SA/Wa 1327/15. (...) Co do jednej kwestii Skarżącemu trzeba przyznać rację – mianowicie nie naruszył on przepisu art. 22 u.s.d.g. w jego bezpośrednim, literalnym rozumieniu. Organy nie miały racji uznając, że obrót bezgotówkowy jest obligatoryjną formą zapłaty w relacjach gospodarczych między przedsiębiorcami, niezależnie od wartości transakcji. W orzecznictwie sądowym podkreśla się bowiem, że mimo, iż art. 22 ust. 1 u.s.d.g. składa się z dwu punktów, nie dotyczy on dwu odmiennych sytuacji, lecz stanowi uszczegółowienie jednej. Omawiany przepis skierowany jest wyłącznie do przedsiębiorców (wyrok SN z dnia 6 lutego 2009 r., IV CSK 271/08). Jeśli więc w stosunkach między przedsiębiorcami płatność faktury nie przekracza kwoty 15.000 euro to nie można przyjąć, że dokonywanie zapłaty z tego tytułu wyłącznie gotówką, stanowi naruszenie art. 22 ust. 1 u.s.d.g., wykluczające dobrą wiarę skarżącego (wyrok NSA z dnia 4 lipca 2014 r., I FSK 1283/13, CBOSA).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty, której zapłata nastąpi w formie gotówkowej, a wynikającej z faktury VAT nieprzekraczającej 15 000 zł, wystawionej przez hurtownię farmaceutyczną w oparciu o umowę o współpracę/umowę ramową, w ramach której łączna wartość wystawionych faktur VAT przekracza wartość 15 000 zł – jest prawidłowe;
  

• rozumienia pojęcia „transakcji” w przypadku umów o współpracę/umów ramowych – jest prawidłowe.
  
  
  

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Zgodnie z treścią art. 15d ust. 1 podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 584 z późn. zm.) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W ustępie 2 cytowanego powyżej artykułu wskazano, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, podatnicy:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
   
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów – zwiększają przychody

– w miesiącu, w którym została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
   
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 zł, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
   
   

Zgodnie z nowym brzmieniem przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli podatnicy dokonali transakcji z naruszeniem przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, to do kosztów uzyskania przychodów nie mogą zaliczyć kosztu w tej części, w jakiej płatność została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W przypadku, gdy jednak zaliczyli do kosztów uzyskania przychodu wartość takiej transakcji lub jej część zobowiązani są w miesiącu, w którym została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego do:

• zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów albo
  

• w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów –zwiększenia przychodów.
  
  
  

W tym miejscu zwrócić uwagę należy również na cel wprowadzonych regulacji. Wprowadzenie obowiązku przewidzianego w art. 22 ust. 1 u.s.d.g. ma służyć ochronie interesu publicznego. Ma on zapobiegać niekontrolowanemu przepływowi środków finansowych w gospodarce prywatnej, zwalczając w ten sposób zjawiska patologiczne (np. oszustwa podatkowe, "pranie brudnych pieniędzy", wyłudzanie kredytów). Komentowany obowiązek ma chronić nie tylko interes państwa (interes publiczny), ale także interesy tych podmiotów gospodarczych, które swoją działalność prowadzą w sposób uczciwy i zgodny z prawem. Ustawodawca wyszedł z założenia, iż nie istnieją inne, równie efektywne drogi kontrolowania obrotu gospodarczego niż dokumenty bankowe. W ten sposób wprowadzenie obowiązku przeprowadzania rozliczeń pieniężnych za pośrednictwem rachunków bankowych uzasadniał Trybunał Konstytucyjny. Trybunał odrzucił zarazem zarzuty o niekonstytucyjnym naruszeniu wolności działalności gospodarczej wskutek wprowadzenia komentowanego obowiązku. Zauważył, iż wolność ta nie ma charakteru absolutnego, wskazując na istnienie w szczególności legitymowanego interesu państwa w stworzeniu takich ram prawnych obrotu gospodarczego, by zminimalizować przypadki nierzetelności zarówno w stosunkach między podmiotami gospodarczymi, jak i w wykonywaniu przez te podmioty swych obowiązków publicznych, m.in. obowiązku podatkowego (orzeczenie TK z dnia 26 kwietnia 1995 r., TKK 11/94, OTK 1995, nr 1, poz. 12).

Wprowadzony z dniem 1 stycznia 2017 r. do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 15d zmierza do powiązania obowiązku dokonywania przez przedsiębiorców płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego – wynikającego z art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej – z faktem, że działanie niezgodne z tym przepisem może wywoływać negatywne skutki nie tylko dla pewności obrotu gospodarczego, ale również dla realizacji szerokiego spektrum obowiązków podatkowych, w tym niewykazywania przez przedsiębiorców rzeczywiście osiąganych dochodów z prowadzonej działalności dla celów ich opodatkowania. Wprowadzona zmiana ma na celu ograniczenie zjawiska dokonywania płatności z pominięciem rachunku płatniczego (tak w Uzasadnieniu do projektu ustawy druk nr 322).

W przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca planuje zawrzeć umowy o współpracy/umowy ramowe z hurtowniami farmaceutycznymi będącymi dostawcą produktów leczniczych, wyrobów medycznych oraz suplementów diety znajdujących się w asortymencie danego dostawcy. Umowy te zawierają ogólne warunki współpracy. W oparciu o tak ustalone warunki współpracy wystawiane będą gotówkowe faktury VAT dokumentujące transkacje sprzedaży poszczególnych produktów leczniczych, wyrobów medycznych lub suplementów diety o wysokości nie przekraczającej 15 000 zł (słownie: piętnastu tysięcy złotych) każda.

Wartość takich faktur VAT w danym okresie obowiązywania danej umowy ramowej/umowy o współpracy – uwzględniając rozmiar prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności – z pewnością przekroczy kwotę 15 000 zł. W momencie podpisywania umowy o współpracy/umowy ramowej nie wiadomo jednak, jakie konkretnie produkty lecznicze, wyroby medyczne lub suplementy diety zostaną zakupione w oparciu o poszczególne faktury VAT, a także jaka będzie ich dokładna sumaryczna wartość w okresie obowiązywania umowy. Decyzję w tym zakresie podejmować będzie każdorazowo zarząd Wnioskodawcy w oparciu m.in. o popyt na dany produk leczniczy.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty, której zapłata nastąpi w formie gotówkowej, a wynikającej z faktury VAT nieprzekraczającej 15 000 zł, wystawionej przez hurtownę farmaceutyczną w oparciu o umowę o współpracę/umowę ramową, w ramach której łączna wartość wystawionych faktur VAT przekracza wartość 15 000 zł.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów, w przypadku każdej transakcji o wartości przekraczającej 15 000 zł istnieje obowiązek dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, przy czym naruszenie tego obowiązku, a więc dokonanie płatności w całości lub w części z pominięciem takiego rachunku oznacza brak możliwości zaliczenia kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca tej transakcji została dokonana z pominięciem rachunku płatniczego. Przepisy wyłączają zatem z kosztów każdą płatność (bez względu na jej wartość – kwotę) dokonaną z pominięciem rachunku bankowego, jeżeli jest dokonywana w ramach transakcji o wartości przekraczającej 15 000 zł.

W związku z powyższym kluczowym jest odkodowanie znaczenia pojęcia „transakcja” oraz „jednorazowa wartość transakcji”.

W celu ustalenia znaczenia terminu „jednorazowa wartość transakcji” z uwagi na to, że adresatem normy prawnej jest przedsiębiorca dokonujący i przyjmujący płatności związane z działalnością gospodarczą, w pierwszej kolejności należałoby sięgnąć do definicji zawartych w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej. Powyższe wynika również z faktu, że wprowadzone przepisy podatkowe, określające konsekwencje nieprzestrzegania normy wyrażonej w art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej na gruncie ustaw podatkowych odwołują się wprost do nomenklatury stosowanej w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej, także w zakresie rozumienia pojęcia „transakcja”.

W rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej transakcją jest umowa, będąca źródłem stosunku zobowiązaniowego. Przez transakcję należy rozumieć zatem taką czynność prawną (umowę) zawieraną w związku z prowadzoną przez strony działalnością gospodarczą, w wykonaniu której dokonywana jest co najmniej jedna płatność. Wskazany wcześniej przepis nie określa, co może stanowić przedmiot transakcji (umowy), natomiast można przyjąć, że może nim być w szczególności nabycie towaru lub usługi. O przyporządkowaniu płatności do poszczególnych umów (transakcji) decyduje ich cel gospodarczy i zgodny zamiar stron, a nie treść dowodów (dokumentów) księgowych. W konsekwencji, jednorazowa wartość transakcji oznacza ogólną wartość wierzytelności lub zobowiązań, określoną w umowie zawartej między przedsiębiorcami. Przymiot jednorazowości nie odnosi się do liczby płatności, lecz odzwierciedla wymóg powiązania poszczególnych świadczeń w ramach jednego stosunku umownego.

Tożsame stanowisko zostało przedstawione w odpowiedzi Ministerstwa Finansów na interpelację nr 9279 w sprawie wyjaśnienia wątpliwości, dotyczących znowelizowanych przepisów o swobodzie działalności gospodarczej oraz ustaw o podatku dochodowym, w zakresie określenia limitów płatności gotówkowych z dnia 9 lutego 2017 r.

Takie rozumienie pojęcia „transakcja” znajduje również swój odpowiednik w art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. 2016 r., poz. 684), zgodnie z którym transakcja handlowa to umowa, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli strony, o których mowa w art. 2 (czyli m.in. przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej), zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością.

Wskazać jednak należy, że w obrocie gospodarczym występują różnego rodzaju umowy, określane częstokroć mianem umów o współpracę/umów ramowych. Zawarcie umowy o współpracę oznacza, że strony dążą do osiągania wspólnych celów i współdziałania, w zakresie określonym w postanowieniach danego porozumienia. Umowa ramowa określa cele gospodarcze podmiotów chcących nawiązać stosunek gospodarczy, który ma być realizowany za pomocą wielu umów. Umowa ramowa może być zawarta na czas nieokreślony, co niewątpliwie wynika z jej charakteru, który ma na celu określenie zasad współpracy na przyszłość. Dopuszczalność zawierania umów ramowych wynika z ogólnej zasady swobody umów (art. 353¹ ustawy Kodeks cywilny, z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Dz.U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.). Umowy te określają warunki udzielania i realizacji zamówień, w tym również ich termin, lecz nie kreują zobowiązania do spełnienia świadczeń o określonej wartości.

W konsekwencji, w przypadku umów o współpracę/umów ramowych przez jednorazową wartość transakcji należy zatem rozumieć wartość poszczególnych zamówień, nie zaś sumę sprzedaży dokonanej w oparciu o umowę ramową. Jak wskazuję Wnioskodawca wystawione przez hurtownie farmaceutyczne faktury VAT dokumentować będą rzeczywiste transakcje sprzedaży produktów leczniczych, wyrobów medycznych i suplementów diety.

Rację ma więc Wnioskodawca twierdząc, że w niniejszym stanie faktycznym pojęcie transakcji w rozumieniu przepisu art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy utożsamiać ze sprzedażą dokonaną w oparciu o daną fakturę VAT, nie zaś sumą sprzedaży dokonanej w oparciu o umowę ramową.

Tym samym, w przypadku zapłaty w formie gotówkowej faktury VAT o wartości nieprzekraczającej 15 000 zł wystawionej przez hurtownię farmaceutyczną – w oparciu o umowę współpracy/umowę ramową, w ramach której łączna wartość wystawionych faktur VAT przekracza wartość 15 000 zł, koszty wynikające z takiej faktury mogą stanowić koszt uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy w świetle art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pojęcie transakcji, o której mowa w art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w przypadku opisanych we wniosku umów o współpracę/umów ramowych, odnosi się do wartości sprzedaży dokonanej w oparciu o poszczególną fakturę VAT wystawioną w ramach takiej umowy, a nie sumaryczną wartość sprzedaży w okresie obowiązywania umowy o współpracę/umowy ramowej.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 stycznia 2017 r. należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.