INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura 27 grudnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz posadowionych na nim budynków i budowli nabytych w drodze spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz posadowionych na nim budynków i budowli nabytych w drodze spadku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Ojciec Wnioskodawcy był użytkownikiem wieczystym nieruchomości gruntowych oraz właścicielem posadowionych na nich budowli i budynków. Nieruchomości te były wynajmowane na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez podmioty trzecie. W związku z wynajmem nieruchomości ojciec Wnioskodawcy prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy z dnia 02 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej oraz działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”), tj. zarejestrował się jako podatnik podatku od towarów i usług, wystawiał faktury VAT oraz składał deklaracje VAT. Nie był natomiast zarejestrowany w ewidencji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „UoPIT”). Ojciec Wnioskodawcy był również wspólnikiem spółki jawnej. Ojciec Wnioskodawcy zmarł dnia 27 czerwca 2011r. Przed śmiercią sporządził testament, w którym jedynym spadkobiercą ustanowił Wnioskodawcę. Wskazane wyżej nieruchomości wchodziły w skład spadku. W dniu 23 sierpnia 2011r. Wnioskodawca złożył oświadczenie o przyjęciu spadku z dobrodziejstwem inwentarza. W drodze dziedziczenia po zmarłym ojcu Wnioskodawca nabył nieruchomości (prawo użytkowania wieczystego gruntu i własność posadowionych na nim budynków i budowli) oraz wstąpił na miejsce spadkodawcy jako wspólnik w spółce jawnej. Po śmierci spadkodawcy, Wnioskodawca jako spadkobierca, zgodnie z art. 96 ust. 6 i 7 ustawy o VAT, dokonał zgłoszenia zaprzestania przez niego działalności. Ani w chwili otwarcia spadku, ani w chwili obecnej, Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. W chwili obecnej Wnioskodawca planuje zarejestrowanie i prowadzenie działalności pod własną firmą w zakresie wynajmowania i dzierżawy odziedziczonych nieruchomości zarówno dla celów VAT, jak i w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej i podatku dochodowego od osób fizycznych. Będzie to działalność w odniesieniu do tych samych nieruchomości, o takim samym przedmiocie i zakresie jak działalność prowadzona przez spadkodawcę. Na potrzeby tej działalności Wnioskodawca zaprowadzi odpowiednią ewidencję dla celów podatku VAT oraz podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz zapewni odpowiedni sprzęt ruchomy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, jeżeli nieruchomości nabyte w drodze dziedziczenia testamentowego przez Wnioskodawcę zostałyby wprowadzone do nowo otwartej indywidualnej działalności gospodarczej, do ustalenia wartości początkowej tych nieruchomości dla potrzeb amortyzacji podatkowej zastosowanie znalazłby art. 22g ust. 1 pkt 3 UoPIT, tj. czy wartość początkową stanowiłaby wartość rynkowa nieruchomości z dnia nabycia, tj. z dnia otwarcia spadku...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy dokona rejestracji działalności gospodarczej, należy ustalić wartość początkową tych nieruchomości dla potrzeb amortyzacji podatkowej w wysokości wartości rynkowej nieruchomości z dnia otwarcia spadku. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy nabyte w drodze spadku środki trwałe przyjmowane są do działalności prowadzonej w formie jednoosobowej, ich wartość początkową należy ustalić zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób za wartość początkową uznaje się ich wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Wnioskodawca zamierza co prawda kontynuować działalność gospodarczą prowadzoną w oparciu o przedmiotową nieruchomość przez zmarłego, ale tylko w rozumieniu ustawy o VAT. W rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zmarły nie był zarejestrowany w ewidencji działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 lit. a ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie natomiast do art. 22c pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są obowiązani do prowadzenia ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zawierającej, z zastrzeżeniem ust. 3, m.in. określenie wartości początkowej składnika majątku trwałego (art. 22n ust. 2 pkt 7 ww. ustawy).

Sposób ustalenia wartości początkowej, uzależniony jest od sposobu nabycia środka trwałego, bądź wartości niematerialnej i prawnej i uregulowany został w art. 22g ww. ustawy. W myśl art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Natomiast kwestie związane z nabyciem w drodze dziedziczenia prawa własności składników majątku, w tym moment nabycia tego prawa własności, regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 925 Kodeksu cywilnego, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Przy czym, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy (art. 924 Kodeksu cywilnego). Powyższe oznacza, iż dla celów określenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze dziedziczenia, za datę ich nabycia należy uznać dzień śmierci spadkobiercy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia testamentowego prawo wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej oraz prawo własności budynków i budowli posadowionych na tym gruncie. Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie indywidualnej działalności gospodarczej w zakresie najmu i dzierżawy nieruchomości. Ww. składniki majątku, nabyte w drodze spadku, zamierza przeznaczyć do nowo zarejestrowanej działalności gospodarczej i w ramach tej działalności wynajmować lub dzierżawić.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż wartość początkową wskazanych we wniosku prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz posadowionych na tym gruncie budynków i budowli należy ustalić w wysokości ich wartości rynkowej z dnia otwarcia spadku, tj. z dnia śmierci spadkodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.