Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.977.2016.2.SJ
z 20 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2016 r. (data wpływu 29 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 lutego 2017 r. (data wpływu 3 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży wykonanych przez siebie obrazów w 2015 r.- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201), w związku z czym pismem z dnia 27 stycznia 2017 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.977.2016.1.SJ, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 27 stycznia 2017 r. (data doręczenia 31 stycznia 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 1 lutego 2017 r. (data wpływu 3 lutego 2017 r.), nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej dnia 1 lutego 2017 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest artystą malarzem, obrazy które maluje, nie są wykonywane na niczyje zlecenie, zamówienie, nie są tworzone w ramach umów o dzieło. Każdy obraz jest niepowtarzalny, tworzony jest jako jedyny egzemplarz. Zgodnie z art. 120. ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), obrazy te stanowią dzieła sztuki. Wszystkie obrazy są nazwane i opisane, po opisie można jednoznacznie określić, że to Wnioskodawca jest ich twórcą. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, obrazy sprzedaje poprzez galerie w ramach zawieranych umów komisu oraz nie osiąga innych dochodów. Sprzedaż obrazów nie wiąże się z przeniesieniem praw autorskich do konkretnego obrazu.

Przychody ze sprzedaży Wnioskodawca uważa za przychody majątkowe. Umowa komisu nie przewidywała wynagrodzenia za obraz, a wartość za jaką został sprzedany, pomniejszana jest o wartość świadczonej usługi komisu. Galerie, domy aukcyjne nie pobierały zaliczek, a wypłaty następowały po sprzedaniu obrazu. Galerie nie wystawiały informacji podatkowych w związku ze sprzedażą. Opłacały jedynie 2% podatek od umowy. Sprzedaż obrazów nie miała charakteru regularności, stanowiła sprzedaż okazjonalną i nie dotyczyła jednej galerii - uzależniona była od zainteresowania obrazami Wnioskodawcy. Przychody z tytułu sprzedaży obrazów nie przekraczały w skali roku 150 000 zł. Wnioskodawca nie wykonuje czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, do klasyfikacji statystycznej obrazy ujęte są w pozycji 90.03. Wnioskodawca nadal chce sprzedawać swoje obrazy.

W uzupełnieniu wniosku dodał, że obrazy będą przedmiotem prawa autorskiego, ponieważ jest ich autorem, a obrazy Jego autorstwa będą spełniały przesłanki utworu. Sprzedaż obrazów dokumentowana jest wyłącznie umową komisu. Pieniądze ze sprzedaży obrazów przekazywane są na konto bankowe Wnioskodawcy. W przypadku sprzedaży w domach aukcyjnych, cenę minimalną określał dom aukcyjny, natomiast w przypadku sprzedaży obrazów poprzez galerie, cenę sprzedaży obrazów określał Wnioskodawca. Z uzyskanych przychodów ze sprzedaży obrazów, Wnioskodawca rozliczał się w ten sposób, że galeria, bądź dom aukcyjny pobierał prowizję, która wynosi od 20% do 50% dochodów za sprzedany obraz, zależnie od galerii bądź domu aukcyjnego. Wnioskodawca otrzymywał na swoje konto bankowe wynagrodzenie pomniejszone o ww. procent/prowizję. Wnioskodawca sprzedaje obrazy za pośrednictwem galerii od 2015 r. Otrzymując od domu aukcyjnego, galerii umowę komisu, Wnioskodawca nie jest pewien, czy ten obraz zostanie sprzedany na aukcji, ponieważ nie wiadomo, czy klienci w ogóle będą go licytować, a umowa komisu podpisywana jest przed licytacją. Natomiast wartość, za jaką został sprzedany obraz, pomniejszona jest o wartość świadczonej usługi komisu, czyli o prowizję jaką pobiera dom aukcyjny, galeria. Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem zapytania jest 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przychód uzyskany z tytułu sprzedaży własnoręcznie namalowanych obrazów, poprzez galerie, powinien być zaliczony do źródła określonego w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z praw majątkowych?
   
   
2. Czy do tak uzyskanych przychodów, mają zastosowanie 50% koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ nie otrzymuje On rozliczeń podatkowych od galerii, po otrzymaniu należności za sprzedany obraz, powinien zapłacić zaliczkę na podatek dochodowy, zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po uwzględnieniu 50 % kosztów uzyskania przychodu (zgodnie z art. 22 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się:

• działalność wykonywaną osobiście (pkt 2),
  

• pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3),
  

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c) (pkt 7).
  
  

W przedmiotowej sprawie należy mieć na uwadze przepis art. 5a pkt 6 ww. ustawy, zgodnie z którym za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Definicję powyższą uzupełnia regulacja zawarta w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Zgodnie z treścią ww. przepisu, niemożność uznania określonych czynności za pozarolniczą działalność gospodarczą zachodzi w przypadku łącznego wystąpienia wskazanych powyżej warunków. Oznacza to, że w przypadku, gdy chociaż jeden z ww. warunków nie zostanie spełniony, wyłączenie to nie będzie miało miejsca, a czynności wykonywane przez podatnika będą uznawane za działalność gospodarczą – oczywiście przy założeniu, że działalność ta spełnia kryteria wymienione w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec przywołanych przepisów, w sytuacji, gdy wykonywanie określonych czynności dokonywane jest w sposób ciągły i zorganizowany, we własnym imieniu, w celu zarobkowym, tzn. z nastawieniem na zysk, wówczas działalność taka może posiadać znamiona pozarolniczej działalności gospodarczej, a uzyskany z tego tytułu przychód może być opodatkowany w ramach źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Dla uznania określonego pola aktywności gospodarczej za pozarolniczą działalność gospodarczą, koniecznym jest zatem łączne zaistnienie trzech jej cech funkcjonalnych: zarobkowości, zorganizowania i ciągłości. Brak którejkolwiek z nich oznacza, że dana działalność nie może być zakwalifikowana do kategorii działalności gospodarczej.

Stosownie natomiast do art. 13 pkt 2 powyższej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Odrębnym od działalności gospodarczej i działalności wykonywanej osobiście źródłem przychodów są prawa majątkowe, w tym ich odpłatne zbycie.

Zgodnie z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

W rozumieniu powołanego powyżej przepisu, przychodem z praw majątkowych będzie każdy przychód, którego bezpośrednim źródłem jest prawo majątkowe, nawet jeśli prawo to nie zostało w sposób wyraźny wskazane w ustawie.

Przychód z praw majątkowych powstaje, zatem m.in. w przypadku przychodów związanych z działalnością artystyczną, literacką, w tym z prawami autorskimi. Gdy przedmiotem umowy są prawa autorskie, to przychody z tego tytułu zalicza się do praw majątkowych, bez względu na podmiot z którym zawarta została umowa, jak i na moment jej zawarcia (przed stworzeniem utworu – dzieła, czy też po jego powstaniu).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć takich jak np. „twórca”, „korzystanie przez twórców z praw autorskich” lub pojęć z nimi związanych jak np. „utwór”, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, przez które należy rozumieć ustawę z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 666, z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną. Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności. Ponadto, na podstawie art. 8 ust. 1 i 2 cytowanej ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest artystą malarzem, obrazy które maluje, nie są wykonywane na niczyje zlecenie, zamówienie, nie są tworzone w ramach umów o dzieło. Każdy obraz jest niepowtarzalny, tworzony jest jako jedyny egzemplarz. Obrazy te stanowią dzieła sztuki. Wszystkie obrazy są nazwane i opisane, po opisie można jednoznacznie określić, że to Wnioskodawca jest ich twórcą. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, obrazy sprzedaje poprzez galerie, domy aukcyjne w ramach zawieranych umów komisu oraz nie osiąga innych dochodów. Sprzedaż obrazów nie wiąże się z przeniesieniem praw autorskich do konkretnego obrazu.

Przychody ze sprzedaży, Wnioskodawca uważa za przychody majątkowe. Umowa komisu nie przewidywała wynagrodzenia za obraz, a wartość za jaką został sprzedany, pomniejszana jest o wartość świadczonej usługi komisu. Galerie, domy aukcyjne nie pobierały zaliczek, a wypłaty następowały po sprzedaniu obrazu. Sprzedaż obrazów nie miała charakteru regularności, stanowiła sprzedaż okazjonalną i nie dotyczyła jednej galerii - uzależniona była od zainteresowania obrazami Wnioskodawcy. Obrazy będą przedmiotem prawa autorskiego, ponieważ Wnioskodawca jest ich autorem, a obrazy Jego autorstwa będą spełniały przesłanki utworu. Sprzedaż obrazów dokumentowana jest wyłącznie umową komisu. Wnioskodawca sprzedaje obrazy za pośrednictwem galerii od 2015 r. Otrzymując od domu aukcyjnego, galerii umowę komisu, Wnioskodawca nie jest pewien, czy ten obraz zostanie sprzedany na aukcji, ponieważ nie wiadomo, czy klienci w ogóle będą go licytować, a umowa komisu podpisywana jest przed licytacją. Natomiast wartość, za jaką został sprzedany obraz, pomniejszona jest o wartość świadczonej usługi komisu, czyli o prowizję jaką pobiera dom aukcyjny, galeria.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie przychód z działalności artystycznej Wnioskodawcy w postaci sprzedaży własnoręcznie namalowanych obrazów poprzez galerie, które to obrazy są utworami w rozumieniu prawa autorskiego, nosi znamiona przychodu związanego z działalnością twórczą. Wobec powyższego, skoro w tej sytuacji mamy do czynienia z dziełami, ich sprzedażą – przychody z tego tytułu należy kwalifikować do przychodów określonych w art. 18 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do przychodów z praw majątkowych.

Kwestia kosztów uzyskania przychodów została uregulowana przepisami Rozdziału 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast, przepis ust. 9a ustawy stanowi, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Ponadto, w myśl art. 22 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 22 ust. 10a powołanej ustawy, przepis ust. 10 stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a.

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, że 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, mogą zostać zastosowane do przychodów z praw majątkowych. Koszty te znajdą zastosowanie, o ile istotnie wykonywane przez Wnioskodawcę obrazy są twórcze, tzn. niepowtarzalne oraz ich efekt spełnia przesłanki utworów, określonych w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tym samym, skoro istotnie, jak stwierdza Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym – prace, o których mowa powyżej, stanowią utwory będące przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wówczas Wnioskodawca może zastosować 50% koszty uzyskania przychodu w stosunku do uzyskanych przychodów z praw majątkowych, z uwzględnieniem limitu określonego w treści art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, w postępowaniu podatkowym, to na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek udowodnienia, że przychody, do których zastosuje 50% koszty uzyskania przychodu są przychodami z tytułu praw autorskich.

Zatem, w powyższej kwestii stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie zaznacza się, że dokonując weryfikacji stanowiska Wnioskodawcy, tutejszy Organ nie odniósł się do kwestii dotyczącej zapłaty zaliczki na podatek dochodowy, ponieważ zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.