Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.1006.2016.2.SK
z 15 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 25 listopada 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 29 listopada 2016 r.), uzupełnionym 25 stycznia 2017 r. i 7 lutego 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kursu walutowego stosowanego do przeliczania kosztów podróży służbowej pracowników Spółki w stosunku do:

• wydatków udokumentowanych fakturą, bądź rachunkiem oraz nieudokumentowanych wydatków - jest prawidłowe,
• wydatków z tytułu diet - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kursu walutowego stosowanego do przeliczania kosztów podróży służbowej pracowników Spółki. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z 13 stycznia 2017 r. Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.1006.2016.1.SK, wezwano Wnioskodawcę o uzupełnienie braków formalnych wniosku, co też nastąpiło 25 stycznia 2017 r. i 7 lutego 2017 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jest spółką kapitałową podlegającą w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”).

Wnioskodawca jest spółką działającą w branży motoryzacyjnej, której przedmiotem działalności jest produkcja i montaż części oraz akcesoriów do pojazdów silnikowych.

W ramach prowadzonej przez Spółkę działalności, Wnioskodawca wysyła swoich pracowników na delegacje służbowe na terytorium Polski, jak również na zagraniczne podróże służbowe.

Wydatki w trakcie odbywanych podróży służbowych pracownicy Spółki ponoszą z własnych środków finansowych, jak również możliwe są sytuacje, w których wydatki pokrywane są przez pracowników z otrzymanej od Wnioskodawcy zaliczki na poczet kosztów związanych ze służbową delegacją.

W związku z powyższym, po odbytej podróży służbowej Spółka dokonuje odpowiednich rozliczeń z pracownikami w zakresie związanych z nią kosztów. Rozliczenie podróży służbowej pracownika ze Spółką następuje na podstawie wewnętrznego dokumentu (dalej: „Rozliczenie delegacji”). Na tej podstawie Wnioskodawca rozlicza należne pracownikom diety, jak również zwraca pracownikom wydatki, które ponieśli w czasie podróży służbowej z własnych środków finansowych. Pracownikom zwracane są wyłącznie wydatki ściśle związane z celem podróży służbowej. Odpowiednio rozliczenie delegacji uwzględnia koszty poniesione przez pracownika z własnych środków finansowych, jak również te pokryte poprzez otrzymaną zaliczkę (jeżeli ta została pracownikowi przyznana). W sytuacji otrzymania uprzednio zaliczki pracownikowi jest w takim wypadku zwracana wyłącznie wynikająca z rozliczenia kwota przekraczającą wysokość otrzymanej zaliczki.

Spółka wynikające z podróży służbowych koszty diet, jak również inne poniesione przez pracowników uzasadnione udokumentowane, bądź nieudokumentowane wydatki rozpoznaje w całości jako koszty uzyskania przychodów.

W przyszłości Wnioskodawca rozważa wprowadzenie wewnętrznego programu księgowego służącego rozliczaniu delegacji pracowników. Do funkcji programu będzie m.in. również należało przeliczenie związanych z podróżami służbowymi kosztów wyrażonych w walutach obcych na walutę krajową, tj. polski złoty.

Zgodnie z zaproponowanymi przez program możliwościami koszty podróży służbowych wyrażone w walutach obcych (diet oraz innych wydatków poniesionych przez pracowników) mogą zostać przeliczone na walutę krajową w następujący sposób:

1. w oparciu o średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego pierwszy dzień podróży służbowej pracownika;
2. w oparciu o średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ostatni dzień podróży służbowej pracownika;
3. w oparciu o średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia wydatku.
   
   

Mając na względzie możliwe sposoby przeliczenia wynikających z podróży służbowej kosztów, Spółka planuje wprowadzenie wariantu trzeciego, tj. dla celów przeliczenia kosztów podróży służbowych Wnioskodawca będzie stosował odpowiednio średni kurs NBP z ostatniego roboczego dnia poprzedzającego dzień poniesienia wydatku. Wskazany kurs Wnioskodawca planuje także stosować dla celów ustalenia wysokości kosztów uzyskania przychodów Spółki z tytułu zagranicznych podróży służbowych pracowników.

Odpowiednio w przypadku wydatków poniesionych przez pracownika z własnych środków finansowych bądź poprzez otrzymaną zaliczkę, będzie to średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury, bądź rachunku dokumentujących poniesionych wydatek.

Natomiast, celem rozliczenia diety służbowej pracownika, Wnioskodawca zastosuje średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego każdy dzień podróży służbowej pracownika (oddzielnie).

W przypadku pozostałych nieudokumentowanych wydatków, Spółka będzie stosowała średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień rozliczenia delegacji przez pracownika (tj. dzień złożenia przez pracownika rozliczenia kosztów podróży służbowej).

Program w każdym z tych przypadków będzie umożliwiał identyfikację właściwego kursu, po którym zostanie przeliczony wydatek, poniesiony przez pracownika.

W uzupełnieniu wniosku w piśmie z 19 stycznia 2017 r. (data wpływu do tut. Biura 25 stycznia 2017 r. ) oraz sprostowaniu do tego pisma z 3 lutego 2017 r. (data wpływu do tut. Biura 7 lutego 2017 r. ), Wnioskodawca wskazał, że do kategorii nieudokumentowanych wydatków zalicza się: ryczałty za noclegi, ryczałt na pokrycie kosztów dojazdów do i z dworca (portu, lotniska), ryczałt na pokrycie przejazdów miejscowych (środkami komunikacji miejscowej), zwrot kosztów używania przez pracowników pojazdów do celów służbowych niebędących własnością pracodawcy, a także inne wydatki zwracane na podstawie pisemnego oświadczenia pracownika o ich dokonaniu i przyczynach braku ich udokumentowania (w przypadku, gdy faktura lub rachunek dotyczący danego wydatku przykładowo został zgubiony, a koszty okazały się uzasadnione z perspektywy prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaki kurs należy stosować przy rozliczeniach kosztów podróży służbowych pracowników Spółki dla celów zaliczenia przedmiotowych kosztów tej podróży do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy rozliczeniach kosztów podróży służbowych pracowników Spółki dla celów zaliczenia przedmiotowych kosztów tej podróży do kosztów uzyskania przychodów należy stosować średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia wydatku tj. odpowiednio w przypadku:

• wydatków poniesionych z własnych środków finansowych pracownika bądź otrzymanej zaliczki, udokumentowanych fakturą bądź rachunkiem, średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury/rachunku;
• rozliczenia diety służbowej pracownika średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego każdy dzień podróży służbowej pracownika oraz
• pozostałych nieudokumentowanych wydatków średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień rozliczenia delegacji przez pracownika.
  
  

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Jednocześnie, zdanie drugie art. 15 ust. 1 ww. ustawy wskazuje, że koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. został on pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
• został właściwie udokumentowany;
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy PDOP, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Dodatkowo, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienia również wskazane w art. 15 ust. 4g ustawy o PDOP świadczenia wypłacane przez pracodawców na rzecz swoich pracowników poprzez odwołanie się do art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (z wyjątkiem świadczeń finansowanych ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych).

Z uwagi na fakt, że wskazany artykuł dość szeroko przedstawia zagadnienie świadczeń pracowniczych, z całą pewnością w ocenie Wnioskodawcy należą do nich świadczenia związane z podróżą służbową pracownika.

Ponadto, jak wynika z przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1666, z późn. zm.; dalej: „Kodeks pracy”), pracodawca zobowiązany jest do dokonania pracownikowi zwrotu kosztów poniesionych z tytułu podróży służbowej. W świetle art. 775 § 1 Kodeksu pracy, pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadania służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

Wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r., w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167, z późn. zm.), wydane na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy (jednocześnie pracodawcy spoza sfery budżetowej w celu ustalenia rodzaju i wysokości należności za czas podróży służbowej przysługujących pracownikowi mogą także stosować zasady określone w tym rozporządzeniu).

Posiłkując się tym samym § 2 rozporządzenia można wskazać, że w przypadku podróży służbowej pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, przysługują:

1. diety,
   
2. zwrot kosztów:
   
   1. przejazdów,
      
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
      
   3. noclegów,
      
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   
   

W świetle powyższego tym bardziej nie ulega wątpliwości, że również koszty pracowników Wnioskodawcy poniesione w trakcie odbywanych podróży służbowych, tj. uzasadnione udokumentowane jak i nieudokumentowane wydatki oraz diety będą niewątpliwie stanowiły świadczenia związane z wykonywaniem obowiązków służbowych przez pracownika. W rezultacie będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

Co do zasady, podróże służbowe pracowników podejmowane są bowiem w celu realizacji zadań służbowych, a tym z kolei należy przypisać zamiar osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia przez Spółkę przychodu. Z kolei żaden przepis ustawy o PDOP nie wyłącza tego rodzaju wydatków z kategorii kosztów uzyskania przychodu. Tym samym, opisywane we wniosku wydatki będą w ocenie Wnioskodawcy stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP.

Niemniej jednak celem ustalenia prawidłowej wysokości kosztów uzyskania przychodów w przypadku kosztów podróży służbowych wyrażonych w walutach obcych Wnioskodawca jest zobowiązany do ich przeliczenia na walutę krajową tj. polski złoty.

Tym samym, jak zostało wskazane na początku, dla potrzeb ustalenia podatku dochodowego, koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Na wstępie należy zaznaczyć, że przepisy ustawy PDOP nie przewidują szczegółowych uregulowań definiujących „dzień poniesienia” dla kosztów podróży służbowych. Mając powyższe na względzie koniecznym jest zdaniem Wnioskodawcy odwołanie się definicji wyrażonej w art. 15 ust. 4e ustawy PDOP.

Odpowiednio w myśl wskazanego przepisu, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Wobec powyższego w ocenie Wnioskodawcy, właściwym kursem do przeliczenia kosztów podróży pracowników wyrażonych w walucie obcej, będzie odpowiednio w sytuacji wydatków poniesionych z własnych środków finansowych pracownika, bądź otrzymanej zaliczki udokumentowanych fakturą bądź rachunkiem, średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury bądź rachunku potwierdzających poniesienie kosztu.

Odpowiednio do rozliczenia diety służbowej pracownika, Wnioskodawca powinien zastosować średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego każdy dzień podróży służbowej pracownika (oddzielnie), a w przypadku pozostałych nieudokumentowanych wydatków, średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień rozliczenia delegacji przez pracownika. W tej sytuacji, dokumentem stanowiącym podstawę do ujęcia nieudokumentowanych wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów będzie przedstawione przez pracownika rozliczenie delegacji.

Takie stanowisko zostało zaakceptowane m.in. interpretacji indywidulanej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 1 lutego 2016 r., Znak:. IBPB-2-2/4510-89/15/NG, w której wskazał, że podsumowując powyższe rozważania stwierdzić należy, że do przeliczenia kosztów realizacji projektów oraz podróży służbowych pracownika Wnioskodawca powinien zastosować kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) lub poprzedzającego dzień wystawienia innego dowodu będącego podstawą ujęcia kosztu w przypadku braku faktury (rachunku).

Podobnie ten sam organ w interpretacji indywidualnej z 7 stycznia 2014 r., Znak: IBPBI/2/423- 1236/13/BG.

Zatem w ocenie Spółki, właściwym kursem do przeliczenia kosztu wyrażonego w walucie obcej, będzie w sytuacji wydatków zapłaconych z własnych środków finansowych pracownika lub otrzymanej zaliczki udokumentowanych fakturą bądź rachunkiem średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury bądź rachunku dokumentujących podróż służbową pracownika, a w przypadku diet średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego każdy dzień podróży służbowej pracownika (oddzielnie). Jednocześnie, w odniesieniu do pozostałych wydatków nieudokumentowanych fakturami lub rachunkami Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień rozliczenia delegacji.

Tym samym mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy kurs, który Spółka planuje zastosować dla przeliczenia kosztów podróży wyrażonych w walutach obcych (w ramach nowego programu) będzie zbieżny z kursem wskazanym w art. 15 ust. 1 ustawy PDOP. W rezultacie, w ocenie Spółki, koszty podróży służbowych pracowników wyrażone w walutach obcych dla celów zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów Spółki powinny zostać przeliczone przy zastosowaniu opisanego przez Wnioskodawcę średniego kursu NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia wydatku tj. odpowiednio poprzedzającego: dzień wystawienia faktury/rachunku lub każdy dzień podróży służbowej pracownika lub dzień rozliczenia delegacji.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zauważyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna, zgodnie z zadanym pytaniem, dotyczy przeliczenia kosztów z tytułu odbytych przez pracowników Spółki zagranicznych podróży służbowych, a nie sposobu ustalenia ewentualnych różnic kursowych powstałych na tych rozliczeniach.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop, pod warunkiem że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;.
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
• został właściwie udokumentowany;
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Na podstawie art. 15 ust. 4e updop, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W myśl art. 15 ust. 4g updop, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Artykuł ten dość szeroko przedstawia zagadnienie świadczeń pracowniczych. Z całą pewnością należą do nich świadczenia związane z podróżą służbową pracownika. Z przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1666 ze zm.), wynika ogólny obowiązek pracodawcy do dokonania pracownikowi zwrotu kosztów poniesionych z tytułu podróży służbowej. W świetle art. 775 § 1 Kodeksu pracy - pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadania służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju określa rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz.U. z 2013 r., poz. 167, z późn. zm.), wydane na podstawie art. 775 § 2 Kodeksu pracy (pracodawcy spoza sfery budżetowej w celu ustalenia rodzaju i wysokości należności za czas podróży służbowej przysługujących pracownikowi mogą także stosować zasady określone w tym rozporządzeniu). Natomiast zgodnie z § 2 rozporządzenia z tytułu podróży służbowej odbywanej w terminie i w państwie określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

1. diety,
   
2. zwrot kosztów:
   
   1. przejazdów,
      
   2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
      
   3. noclegów,
      
   4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   
   

Niewątpliwie podróże służbowe pracowników pozostają w ścisłym związku z uzyskaniem przez Spółkę przychodów, względnie utrzymaniem już istniejących. Co do zasady podróże służbowe pracowników podejmowane są w celu realizacji zadań służbowych, a tym z kolei należy przypisać zamiar, intencję podjęcia w celu uzyskania przychodu.

Skoro Spółka (Wnioskodawca) zobligowana jest do ponoszenia ww. kosztów przepisami prawa - to przyjmując za Spółką, że spełniają one wskazane w art. 15 ust. 1 updop przesłanki zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, a jednocześnie z uwagi na to, że nie zostały one wyłączone z kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 updop - należy uznać, że wypłacane pracownikowi świadczenia z tytułu delegacji, stanowią koszty uzyskania przychodu.

Istota wątpliwości zgłoszonych w pytaniu sformułowanym przez Spółkę sprowadza się jednak nie do tego, czy wydatki zwracane pracownikom z tytułu zagranicznych podróży służbowych mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli spełniają kryteria ustawowe - sedno sprawy tkwi w tym, aby organ w formie interpretacji potwierdził prawidłowość przeliczania z waluty obcej na PLN wydatków poniesionych przez pracowników w trakcie podróży służbowych.

Jak wynika z wniosku Spółka przy rozliczeniach kosztów podróży służbowych pracowników Spółki w przypadku:

• wydatków poniesionych z własnych środków finansowych pracownika, bądź otrzymanej zaliczki, udokumentowanych fakturą bądź rachunkiem stosuje średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury/rachunku;
• rozliczenia diety służbowej pracownika stosuje średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego każdy dzień podróży służbowej pracownika;
• pozostałych nieudokumentowanych wydatków stosuje średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień rozliczenia delegacji przez pracownika.

Mając powyższe na względzie zgodzić należy się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że w celu rozliczenia kosztów podróży służbowych Spółka w stosunku do wydatków poniesionych z własnych środków finansowych pracownika, bądź otrzymanej zaliczki udokumentowanych fakturą, bądź rachunkiem (na podstawie których wydatek ujmowany jest w kosztach uzyskania przychodu) winna zastosować średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury/rachunku. W stosunku natomiast do wydatków nieudokumentowanych o których mowa we wniosku, tj. ryczałtów za noclegi, ryczałtów na pokrycie kosztów dojazdów do i z dworca (portu, lotniska), ryczałtów na pokrycie przejazdów miejscowych (środkami komunikacji miejscowej), kosztów używania przez pracowników pojazdów do celów służbowych niebędących własnością pracodawcy, a także innych wydatków zwracane na podstawie pisemnego oświadczenia pracownika Spółka winna zastosować średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień rozliczenia delegacji przez pracownika. Zatem, w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe. Natomiast, nie można zgodzić się ze sposobem rozliczania diet pracowników. W tym przypadku Spółka winna zastosować średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień rozliczenia delegacji przez pracownika, a nie jak wskazała Spółka średni kurs NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego każdy dzień podróży służbowej pracownika.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kursu walutowego stosowanego do przeliczania kosztów podróży służbowej pracowników Spółki w stosunku do:

• wydatków udokumentowanych fakturą, bądź rachunkiem oraz nieudokumentowanych wydatków - jest prawidłowe,
• wydatków z tytułu diet - jest nieprawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.