Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP1.4512.830.2016.3.BM
z 27 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 października 2016 r. (data wpływu 25 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z 4 stycznia 2017 r. (data wpływu 11 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania od darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania od darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 4 stycznia 2017 r. (data wpływu 11 stycznia 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 22 grudnia 2016 r. znak: 2461-IBPP1.4512.830.2016.1.BM

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawczyni”), będąca osobą prawną, posiada status polskiego rezydenta podatkowego, podlegającego w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości osiąganych przez siebie dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851, z późn. zm.), dalej zwaną „u.p.d.o.p.”. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą opierającą się na produkcji leków, suplementów diety, wyrobów medycznych oraz kosmetyków. Z uwagi na sytuację rynkową oraz występującym w tej branży dużym ryzykiem prowadzonej działalności związanym przede wszystkim z kosztami badań oraz skalą ewentualnych roszczeń osób poszkodowanych możliwymi wadami produktów spółki (gdyż w razie zaistnienia wad któregoś z produktów, roszczenia odszkodowawcze i zadośćuczynienia zasądzane przez sądy coraz hojniej na rzecz poszkodowanych w sprawach związanych z utratą zdrowia mogą stanowić olbrzymie sumy, które w skrajnym wypadku mogą doprowadzić nawet do upadłości spółki) planowana jest reorganizacja prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. W tym celu Wnioskodawczyni planuje przystąpić do nowo utworzonej spółki komandytowej (dalej zwana „Spółką”) i darować do niej prawo ochronne do znaku towarowego. Decyzja ta podyktowana jest przyjętą strategią ochrony znaku towarowego na wypadek roszczeń kierowanych do Wnioskodawczyni, tak aby w możliwie największym stopniu odseparować znak towarowy od Wnioskodawczyni.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT od 16 marca 2007 r.
   
2. Znak towarowy, o którym mowa we wniosku, został wytworzony przez Wnioskodawcę.
   
3. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy wytworzeniu znaku towarowego.
   
4. W momencie wytworzenia znaku towarowego, o który mowa we wniosku, Wnioskodawca był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.
   
5. Koszty Wnioskodawcy związane z wytworzeniem znaku obejmowały koszty rejestracji znaku towarowego, wynagrodzenie rzecznika patentowego oraz wynagrodzenie grafika.
   
6. Wydatki związane z wytworzeniem znaku towarowego zostały udokumentowane fakturami VAT otrzymanymi przez Wnioskodawcę.
   
7. Wnioskodawca dokonał rejestracji znaku towarowego, o którym mowa we wniosku. Wydatki przez niego poniesione dotyczyły wynagrodzenia rzecznika patentowego, wynagrodzenia grafika oraz kosztów związanych z rejestracją znaku towarowego. Wydatki za ww. usługi zostały udokumentowane fakturami VAT otrzymanymi przez Wnioskodawcę. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.
   
8. Znak towarowy został wytworzony w 2006 r. celem oznaczania nim towarów wytwarzanych w ramach przedsiębiorstwa.
   
9. Znak towarowy, o którym mowa we wniosku jest znakiem słowno-graficznym, przeznaczonym do oznaczania towarów w następujących klasach według klasyfikacji nicejskiej: 03, 05 oraz 10.
   Na znak składa się element słowny oraz element graficzny.
   
10. Znak towarowy nie został wprowadzony do ewidencji wartości niematerialnych w działalności gospodarczej.
    
11. Znak towarowy, o którym mowa we wniosku, był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do oznaczania przedsiębiorstwa oraz towarów wytwarzanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
    
12. Wnioskodawca ma zamiar przekazać znak towarowy, o którym mowa we wniosku, do nowo utworzonej spółki komandytowej w perspektywie kilku najbliższych miesięcy. W tym okresie Wnioskodawca planuje bowiem zakończyć niezbędne działania przygotowujące do przeprowadzenia procesu restrukturyzacji, tj. pozyskać niezbędne analizy i prognozy finansowe.
    
13. Darowizna, o której mowa we wniosku, zostanie dokonana przez Wnioskodawcę dla celów pozostających bez związku z potrzebami prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.
    
14. Otrzymanie przez obdarowanego (spółkę komandytową, o której mowa we wniosku) prawa do znaku towarowego, nie będzie wiązać się w przyszłości z jakimkolwiek przysporzeniem majątkowym ze strony obdarowanego na rzecz Wnioskodawcy jako darczyńcy. Wynika to z istoty darowizny, gdzie darczyńca zobowiązuje się bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.
    
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 4):

Jaka będzie podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług w przypadku zawarcia umowy darowizny, której przedmiotem będzie prawo ochronne do znaku towarowego na rzecz Spółki, w której Wnioskodawczyni będzie wspólnikiem na moment zawarcia umowy darowizny?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku zawarcia umowy darowizny, której przedmiotem będzie prawo ochronnego do znaku towarowego, jako podstawę opodatkowania - zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2016 r. poz. 710), dalej zwana „u.p.t.u.” - przyjąć należy faktyczny koszt świadczenia tej usługi, poniesiony przez Wnioskodawczynię, który stanowić będzie kwota wydatków poniesionych przez Wnioskodawczynię w związku z wytworzeniem i zarejestrowaniem znaku towarowego oraz utrzymaniem prawa ochronnego.

Przepis art. 5 ust. 1 pkt 1. u.p.t.u., stanowi, że opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Świadczeniem usług jest - zgodnie z art. 8 ust. 1 u.p.t.u. - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 u.p.t.u. odpłatnym świadczeniem usług jest także nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy zatem uznać wszelkie

usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Jeśli przesłanki, wskazane w art. 8 ust. 2 u.p.t.u. nie zostaną spełnione, należy uznać, że dane nieodpłatne świadczenie usług nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Potwierdzeniem tej tezy jest interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 6 maja 2011 roku (nr ITPP1/443-259/11/MS), w której organ stwierdził, że „za usługi niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Opodatkowaniu podlegają bowiem tylko te usługi, których cel nie wiąże się z prowadzonym przedsiębiorstwem. Chodzi tu o świadczenie takich usług, które nie mają żadnego wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów obecnych lub potencjalnych”.

Darowiznę prawa ochronnego do znaku towarowego należy uznać za objętą zakresem opodatkowania podatku od towarów i usług, gdyż nie jest ona dokonywana na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności.

Zdaniem Wnioskodawczyni podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług będzie ustalona zgodnie z art. z art. 29a ust. 5 u.p.t.u., stanowiącym, że w przypadku świadczenia usług,
którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Zgodnie z cytowanym przepisem, podstawą opodatkowania nieodpłatnego świadczenia tych usług jest koszt tych usług poniesiony przed podatnika. Ustawa o podatku dochodowym od towarów usług nie precyzuje, co należy rozumieć pod pojęciem „kosztu świadczenia usługi”. Stosując wykładnię celowościową wskazanego przepisu należy uznać, iż podstawą opodatkowania nieodpłatnego świadczenia omawianego przepisu powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia. Biorąc powyższe stanowisko pod uwagę należy przyjąć, że w przypadku świadczenia usług objętych normą art. 8 ust. 2 u.p.t.u. istotny jest faktycznie poniesiony koszt świadczenia usług, a nie cena rynkowa danej usługi.

W ocenie Wnioskodawczyni, ustalając podstawę opodatkowania usługi polegającej na nieodpłatnym przekazaniu prawa ochronnego do znaku towarowego na rzecz spółki osobowej, należy wziąć pod uwagę koszty faktycznie poniesione przez Wnioskodawczynię w celu wytworzenia tego prawa. Kosztem faktycznie poniesionym celem wytworzenia danego prawa będzie faktyczny koszt świadczenia tej usługi, który stanowić będzie kwota poniesionych wydatków w związku z wytworzeniem i zarejestrowaniem znaku towarowego oraz utrzymaniem prawa ochronnego do znaku towarowego, z wyłączeniem natomiast kosztów związanych z dokonaniem darowizny tj. kosztów usług doradczych, notarialnych oraz wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę.

Tak m.in.:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 2 marca 2015 r., nr IPTPP2/4512-33/15-2/PRP;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 3 sierpnia 2015 r., nr IPTPP1/4512-379/15-2/MW;
• interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 16 lipca 2014 r., nr IBPP1/443-350/14/AZb);
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 27 kwietnia 2016 r., nr IPTPP1.4512.177.2016.2.MW.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, ze zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

W przypadku przeniesienia praw do wartości niematerialnych i prawnych w drodze darowizny, dotychczasowy właściciel przenosi na nabywcę prawo do tych wartości.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zatem interpretując ww. art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, stwierdzić należy, że opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, to wówczas takie świadczenie usług będzie nieopodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy tego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą.

Natomiast pojęcie działalności gospodarczej zostało zawarte – dla celów podatku od towarów i usług – w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec powyższego działalność gospodarcza obejmuje elementy składające się na jej przedmiot, tj. zarobkową działalność wytwórczą, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, działalność rolników i osób wykonujących wolne zawody a także działalność zawodową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

Dla ustalenia, czy ww. nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Przez nieodpłatne usługi służące do celów działalności podatnika należy rozumieć takie, które są wykonywane bez wynagrodzenia, ale w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Świadczenie ich ma dominujący charakter w stosunku do korzyści osiąganej w tym przypadku przez odbiorcę tych świadczeń.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, zarejestrowany czynny podatnik VAT, prowadzi działalność gospodarczą opierającą się na produkcji leków, suplementów diety, wyrobów medycznych oraz kosmetyków. Planowana jest reorganizacja prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W tym celu Wnioskodawca planuje przystąpić do nowo utworzonej spółki komandytowej i darować dla niej prawo ochronne do znaku towarowego. Decyzja ta podyktowana jest przyjętą strategią ochrony znaku towarowego na wypadek roszczeń kierowanych do Wnioskodawcy, tak aby w możliwie największym stopniu odseparować znak towarowy od Wnioskodawcy.

Znak towarowy, o którym mowa we wniosku, został wytworzony przez Wnioskodawcę w 2006 r. celem oznaczania nim towarów wytwarzanych w ramach przedsiębiorstwa.

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy wytworzeniu znaku towarowego.

W momencie wytworzenia znaku towarowego, o który mowa we wniosku, Wnioskodawca był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Koszty Wnioskodawcy związane z wytworzeniem znaku obejmowały koszty rejestracji znaku towarowego, wynagrodzenie rzecznika patentowego oraz wynagrodzenie grafika.

Wydatki związane z wytworzeniem znaku towarowego zostały udokumentowane fakturami VAT otrzymanymi przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca dokonał rejestracji znaku towarowego, o którym mowa we wniosku. Wydatki przez niego poniesione dotyczyły wynagrodzenia rzecznika patentowego, wynagrodzenia grafika oraz kosztów związanych z rejestracją znaku towarowego. Wydatki za ww. usługi zostały udokumentowane fakturami VAT otrzymanymi przez Wnioskodawcę. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Znak towarowy, o którym mowa we wniosku jest znakiem słowno-graficznym, przeznaczonym do oznaczania towarów w następujących klasach według klasyfikacji nicejskiej: 03, 05 oraz 10.

Na znak składa się element słowny oraz element graficzny.

Znak towarowy nie został wprowadzony do ewidencji wartości niematerialnych w działalności gospodarczej.

Znak towarowy, o którym mowa we wniosku, był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do oznaczania przedsiębiorstwa oraz towarów wytwarzanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca ma zamiar przekazać znak towarowy, o którym mowa we wniosku, do nowo utworzonej spółki komandytowej w perspektywie kilku najbliższych miesięcy. W tym okresie Wnioskodawca planuje bowiem zakończyć niezbędne działania przygotowujące do przeprowadzenia procesu restrukturyzacji, tj. pozyskać niezbędne analizy i prognozy finansowe.

Darowizna zostanie dokonana przez Wnioskodawcę dla celów pozostających bez związku z potrzebami prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Otrzymanie przez obdarowanego (spółkę komandytową, o której mowa we wniosku) prawa do znaku towarowego, nie będzie wiązać się w przyszłości z jakimkolwiek przysporzeniem majątkowym ze strony obdarowanego na rzecz Wnioskodawcy jako darczyńcy.

Należy również podkreślić, że analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że darowizna (nieodpłatne przekazanie) przez Wnioskodawcę znaku towarowego na rzecz nowoutworzonej spółki komandytowej nie będzie miała związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Znak towarowy zostanie bowiem przekazany na cele działalności gospodarczej nowoutworzonej spółki komandytowej i nie będzie już przez Wnioskodawcę wykorzystywany.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie można uznać, że darowizna zarejestrowanego znaku towarowego będzie miała wpływ na przyszłą sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy prowadzącego działalność gospodarczą, jego wizerunek, generowane zyski czy odbiór przez kontrahentów.

W przedmiotowej sprawie znak towarowy został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach jego działalności gospodarczej, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy jego wytworzeniu, znak był przez Wnioskodawcę wykorzystywany na potrzeby jego działalności gospodarczej, natomiast po jego przekazaniu na rzecz nowoutworzonej spółki komandytowej nie będzie już służył działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Zatem nieodpłatne przekazanie (darowizna) zarejestrowanego znaku towarowego przez Wnioskodawcę na rzecz nowoutworzonej spółki komandytowej nastąpi do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy.

Podsumowując należy stwierdzić, że darowizna zarejestrowanego znaku towarowego, która będzie dokonana do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy, na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT będzie zrównana z odpłatnym świadczeniem usług i będzie podlegać opodatkowaniu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii określenia podstawy opodatkowania darowizny zarejestrowanego znaku towarowego.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 5 ustawy o VAT w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe. Przy czym należy przyjąć, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia.

Ww. przepis art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 ze zm.) z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Należy zauważyć, że cyt. wyżej przepis art. 29a ust. 5 ustawy o VAT nie określa podstawy opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 75 Dyrektywy, w odniesieniu do świadczenia usług, o których mowa w art. 26 (tj. m.in. usług świadczonych przez podatnika nieodpłatnie na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, uznawanych za usługi świadczone odpłatnie) w przypadku gdy towary stanowiące część majątku przedsiębiorstwa używane są do celów prywatnych lub usługi są świadczone nieodpłatnie, podstawę opodatkowania stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług.

W myśl art. 78 lit. a Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się podatki, opłaty, w tym opłaty celne oraz inne należności, z wyjątkiem samego VAT.

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się zatem samego podatku od wartości dodanej – należnego z tytułu danej transakcji.

Biorąc pod uwagę opis sprawy należy stwierdzić że, w przypadku planowanej przez Wnioskodawcę czynności darowizny zarejestrowanego znaku towarowego, jako podstawę opodatkowania – zgodnie z cyt. art. 29a ust. 5 ustawy o VAT– przyjąć należy faktyczny koszt świadczenia usługi poniesiony przez Wnioskodawcę, który stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z wytworzeniem tego znaku towarowego utrzymaniem oraz rejestracją prawa do znaku towarowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku zawarcia umowy darowizny, której przedmiotem będzie prawo ochronnego do znaku towarowego, jako podstawę opodatkowania - zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o VAT przyjąć należy faktyczny koszt świadczenia tej usługi, poniesiony przez Wnioskodawcę, który stanowić będzie kwota wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę w związku z wytworzeniem i zarejestrowaniem znaku towarowego oraz utrzymaniem prawa ochronnego, z wyłączeniem kosztów związanych z dokonaniem darowizny tj. kosztów usług doradczych, notarialnych oraz wyceny znaku towarowego przez rzeczoznawcę, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek elementu opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Końcowo odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że dotyczą indywidualnych spraw podmiotów, które o nie wystąpiły i nie stanowią źródeł powszechnie obowiązującego prawa.

W zakresie podatku dochodowego wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.