Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP3.4512.3.2017.1.OS
z 14 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2016 r. (data wpływu 2 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług na potrzeby inwestycji utworzenia i wyposażenia Mediateki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług na potrzeby inwestycji utworzenia i wyposażenia Mediateki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miasto ... (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) posiada osobowość prawną i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).

Do końca 2016 r. Gmina składa deklaracje miesięczne VAT-7 niezależnie od swoich jednostek organizacyjnych, a obowiązkowa centralizacja rozliczeń bieżących VAT nastąpi od 2017 r. zgodnie z przepisami ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1454; dalej: Ustawa centralizacyjna). Przed wejściem w życie Ustawy centralizacyjnej Gmina dokonała wstecznej centralizacji rozliczeń VAT własnych i jej jednostek budżetowych za lata 2009-2015 w drodze korekt deklaracji za poszczególne okresy. Wnioskodawca planuje również dokonanie takich korekt centralizujących za okresy rozliczeniowe przypadające w roku 2016.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego realizuje zadania własne wynikające z ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 446 ze zm.; dalej: USG), służące - zgodnie z art. 7 tej ustawy - zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty. Stosownie do dyspozycji art. 2 ust. 1 USG, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zakresu działania gminy - w oparciu o art. 6 ust. 1 USG - należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 pkt 1 USG, zadania własne gminy obejmują m.in. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej. Szczegółowe zasady gospodarowania nieruchomościami przewiduje ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tj. Dz. U. z 2015 r., poz. 1774 ze zm.; dalej: UGN). Jej art. 13 ust. 1 stanowi, że z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw, nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu. W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały zarząd, a także mogą być obciążane ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkłady niepieniężne (aporty) do spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek tworzonych fundacji. Ponadto, art. 24 ust. 1 UGN głosi, iż do gminnego zasobu nieruchomości należą nieruchomości, które stanowią przedmiot własności gminy i nie zostały oddane w użytkowanie wieczyste, oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego gminy. Stosownie zaś do dyspozycji art. 25 ust. 1 UGN, gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje wójt, burmistrz albo prezydent miasta.

Oprócz tego, zgodnie z treścią przepisu art. 7 ust. 1 pkt 9 USG, do zadań własnych gminy należą między innymi sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. Ponadto, jak wynika z art. 2 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 406 ze zm.; dalej: Ustawa o działalności kulturalnej), jedną z form organizacyjnych działalności kulturalnej są biblioteki. Dodatkowo, art. 9 ust. 1 i 2 Ustawy o działalności kulturalnej wskazuje, że prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym, które jest realizowane poprzez tworzenie samorządowych instytucji kultury.

Wyrazem realizacji tego zadania jest nałożony na organizatora instytucji kultury w art. 12 Ustawy o działalności kulturalnej obowiązek zapewnienia jej środków niezbędnych do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona. Co więcej, art. 13 ust. 1 Ustawy o działalności kulturalnej stanowi, że instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora, który - co wynika z art. 13 ust. 2 pkt 1 tejże Ustawy - musi zawierać wskazanie nazwy, terenu działania i siedziby instytucji kultury.

Gmina realizuje powyższe zadanie m.in. poprzez działanie jako organizator ... Ośrodka Kultury „ ...” w ... (dalej: POK „ ...” lub POK) oraz Biblioteki Miejskiej w ... (dalej: Biblioteka) - obu będących samorządowymi instytucjami kultury w rozumieniu Ustawy o działalności kulturalnej.

Na potrzeby prowadzonej działalności, aktem notarialnym z dnia 17 kwietnia 2002 r. Gmina nieodpłatnie ustanowiła na rzecz POK użytkowanie działki zabudowanej budynkiem POK „...” (dalej: Nieruchomość). Użytkowanie zostało ustanowione na czas nieoznaczony. W umowie POK zobowiązał się wykorzystać Nieruchomość do realizacji zadań statutowych POK.

Własność Nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem POK (oraz własność środków trwałych i przedmiotów nietrwałych znajdujących się na tej nieruchomości) Gmina nabyła nieodpłatnie z mocy prawa z dniem 27 maja 1990 r., co zostało stwierdzone w decyzji Wojewody ... z dnia 29 lipca 1994 r. Gmina poniosła w ostatnich latach pewne wydatki na POK przygotowujące do planowanej modernizacji, jednak nie odliczała podatku naliczonego z tytułu tych zakupów.

Mediateka

Gmina rozpoczyna obecnie realizację inwestycji polegającej na przebudowie POK „...”. Na wskazaną inwestycję Gmina chce pozyskać dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa ... na lata 2014-2020. W zamierzeniu Gminy, część Nieruchomości obejmująca jeden z przebudowanych pawilonów POK „...” ma zostać przekształcona w Mediatekę (dalej: Mediateka). Mediateka ma być nowoczesną biblioteką, w której będzie możliwe wypożyczanie książek papierowych i e-booków, korzystanie z Internetu, organizowanie imprez związanych z czytelnictwem i wystaw.

Po zrealizowaniu inwestycji przez Gminę, Mediateka ma zostać przekazana w zarząd Bibliotece Miejskiej w .... Przekazanie w zarząd nastąpi albo w drodze zawarcia przez Gminę i Bibliotekę nieodpłatnej umowy użyczenia albo poprzez ustanowienie przez Gminę nieodpłatnego użytkowania na rzecz Biblioteki.

Gmina planuje, że Mediateka będzie prowadziła co do zasady działalność nieodpłatną, niepodlegającą VAT. Wnioskodawca nie może jednak wykluczyć w przyszłości wprowadzenia opłat za korzystanie z pomieszczeń Mediateki i podziemnego parkingu pod nią. W takim przypadku ewentualna działalność opodatkowana VAT będzie stanowiła sprzedaż (odpłatne dostawy towarów/odpłatne świadczenie usług) realizowaną przez Bibliotekę będącą samorządową instytucją kultury - a więc jej rozliczenia z tytułu VAT nie będą podlegały centralizacji z rozliczeniami VAT Gminy w świetle Ustawy centralizacyjnej.

Obecnie Biblioteka Miejska w ... nie jest czynnym podatnikiem VAT (korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT).

Gmina zamierza ubiegać się o dofinansowanie realizacji inwestycji w utworzenie i wyposażenie Mediateki ze środków Unii Europejskiej. W związku z tym, po stronie Gminy powstała wątpliwość co do możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur zakupowych dotyczących inwestycji... w Mediatekę, jeśli efekty tej inwestycji zostaną przez Gminę nieodpłatnie przekazane w zarząd Bibliotece (jak wspomniano, albo w drodze nieodpłatnej umowy użyczenia, albo poprzez ustanowienie nieodpłatnego użytkowania). Prawo do odliczenia VAT naliczonego w związku z inwestycją w Mediatekę będzie ponadto rzutowało na możliwość uznania tego podatku za wydatek kwalifikowalny, w razie uzyskania przez Gminę dofinansowania inwestycji ze środków Unii Europejskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług na potrzeby inwestycji w utworzenie i wyposażenie Mediateki?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie mu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług na potrzeby inwestycji w utworzenie i wyposażenie Mediateki.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy oVAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak wynika z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają co do zasady czynności dokonywane odpłatnie, tj. w zamian za wynagrodzenie. Jedynie w drodze wyjątku, ustawa o VAT przewiduje szczególne przypadki, w których dokonujący dostawy/świadczący usługę ma obowiązek rozpoznać podatek należny z tytułu danej transakcji, nawet jeśli sam nie otrzymuje niczego w zamian.

Stosownie do treści art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast art. 8 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Niemniej jednak, powyższe czynności podlegać mogą opodatkowaniu VAT tylko w sytuacji, gdy są wykonywane przez podatnika podatku od towarów i usług (tzn. gdy spełniona jest również przesłanka podmiotowa opodatkowania).

Jak wskazuje art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje natomiast wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Istotne wyłączenie z kręgu podatników przewiduje art. 15 ust. 6 ustawy o VAT stanowiąc, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Z powyższego wynika, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Gmina nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Gmina ustanowiła na rzecz POK „...” użytkowanie Nieruchomości, czyli działki zabudowanej budynkiem zajmowanym przez POK „...”. Ustanowienie użytkowania nastąpiło nieodpłatnie i nas czas nieoznaczony. W umowie o ustanowieniu użytkowania POK zobowiązał się wykorzystywać Nieruchomość do realizacji swoich zadań statutowych. Po zakończeniu planowanej przebudowy, Gmina przekaże Bibliotece zarządzanie częścią Nieruchomości obejmującą jeden z pawilonów POK „...”, w którym zostanie utworzona Mediateka.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższe działanie stanowić będzie realizację zadań własnych Gminy. Jak już wskazano w opisie stanu faktycznego, wśród tych zadań znajdują się zarówno gospodarka nieruchomościami gminnymi (art. 7 ust. 1 pkt 1 USG), jak również sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury (art. 7 ust. 1 pkt 9 USG). Zgodnie zaś z przywołanym już art. 9 ust. 1 Ustawy o działalności kulturalnej, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Ponadto, ust. 2 art. 9 tejże Ustawy wskazuje, że prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Gminy, zawierając umowę ustanowienia nieodpłatnego użytkowania (lub nieodpłatnego użyczenia) części Nieruchomości obejmującej Mediatekę Wnioskodawca będzie działał jako organ władzy publicznej wykonujący zadania własne, do realizacji których jest zobligowany w świetle przepisów prawa powszechnie obowiązującego. Będąc organizatorem Biblioteki Miejskiej w ..., Gmina ma obowiązek zapewnić jej miejsca, w których będzie ona mogła prowadzić działalność kulturalną. Podkreślić należy, że Gmina planuje ustanowić użytkowanie Mediateki na rzecz samorządowej instytucji kultury, której sama jest organizatorem i która prowadząc działalność kulturalną realizuje tym samym zadania własne Gminy z zakresu kultury. W konsekwencji, Gmina ustanawiając użytkowanie części Nieruchomości (Mediateki) na rzecz Biblioteki będzie działała w publicznym charakterze (jako organ władzy publicznej), z pozycji nadrzędnej wobec Biblioteki, jej działania będą wynikały wprost z przepisów prawa powszechnie obowiązującego i będą nakierowane na zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej. W związku z tym, bez względu na to, czy dojdzie do zawarcia umowy użyczenia Mediateki, czy też dojdzie do ustanowienia jej użytkowania na rzecz Biblioteki, działanie Gminy stanowić będzie wykonywanie zadań publicznych, co w tym zakresie wyklucza Gminę z zakresu pojęcia podatnika podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Innymi słowy, w zakresie udostępniania Mediateki do korzystania na potrzeby statutowe Biblioteki, Gmina nie będzie prowadzić działalności gospodarczej opodatkowanej VAT. W efekcie, w opinii Wnioskodawcy, takie udostępnianie części Nieruchomości (Mediateki) nie będzie stanowiło czynności znajdującej się w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Jedynie na marginesie Gmina pragnie zauważyć, że powyższe twierdzenia znajdują poparcie również w interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów i Rozwoju, jak i w orzecznictwie sądów administracyjnych, wydawanych w zbliżonych stanach faktycznych. Tytułem przykładu, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 4 lipca 2016 r., sygn. 1061- IPTPP1.4512.267.2016.2.ŻR, rozpatrując pytanie Gminy, która przekazała budynek do użytkowania gminnej instytucji kultury na podstawie nieodpłatnej umowy użyczenia, wskazał: „Natomiast budynek w części, którą Gmina przekazała na podstawie nieodpłatnej umowy użyczenia GOKSiR, nie będzie wykorzystywana do celów działalności gospodarczej. Wnioskodawca będzie wykorzystywał nabywane towary i usługi związane z realizacją przedmiotowego zadania w tej części budynku, do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usługę.

Dodatkowo, Naczelny Sąd Administracyjny wskazuje, że dokonywanie czynności na podstawie umowy cywilnoprawnej nie musi wcale automatycznie oznaczać, że dokonując takiej czynności Gmina działa jako podatnik VAT. W wyroku z dnia 8 grudnia 2015 r., sygn. I FSK 1192/14, NSA zwrócił uwagę, że: „Z powyższego wynika zatem, że Skarżąca Gmina z tytułu realizacji „zadania dodatkowego”, tj. wskazanego we wniosku o wydanie interpretacji „świadczenia usługi odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości i zagospodarowania odpadów w postaci podstawienia oraz odbioru kontenerów przeznaczonych na odpady budowlane”, będzie wyłączona z opodatkowania, gdyż realizuje te zadania jako zadania własne w oparciu o reżim publicznoprawny. Nietrafnie pełnomocnik Gminy wskazuje, że czynności te będą podlegać opodatkowaniu tym podatkiem, bowiem Gmina występuje tu w stosunku cywilnoprawnym. Nie w każdym przypadku, gdy zostanie zawarta umowa cywilnoprawna między organem władzy publicznej, a innym podmiotem i na podstawie tej umowy organ ma wykonywać określoną czynność za wynagrodzeniem, powinien stać się on podatnikiem VAT. W niniejszej sprawie w zakresie pobieranego wynagrodzenia (w istocie opłaty będącej daniną publiczną) Gmina występuje w pozycji nadrzędnej w stosunku do właścicieli nieruchomości. Pobieranie opłaty jest czynnością mieszczącą się w sferze publiczno-prawnej w wykonaniu której, gmina występuje w roli organu władzy publicznej, a zatem w rozpatrywanym sporze nie jest podatnikiem VAT, co oznacza, że opłata w zakresie świadczenia odbioru odpadów komunalnych (budowlanych) i zagospodarowania ich, nie jest obciążona VAT“.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, używanie części Nieruchomości (Mediateki) przez Bibliotekę na podstawie zawartej umowy użyczenia (użytkowania) będzie pozostawało poza zakresem opodatkowania VAT.

Wyłącznie z ostrożności procesowej, na wypadek gdyby tut. Organ nie podzielił zaprezentowanego powyżej poglądu Gminy i uznał, że udostępniając Bibliotece część Nieruchomości obejmującą Mediatekę do korzystania na jej potrzeby statutowe Gmina prowadzi działalność gospodarczą w zakresie podatku od towarów i usług (z czym - jak już wskazano - Gmina się co do zasady nie zgadza), Wnioskodawca pragnie podnieść dodatkową argumentację.

Gmina prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 244 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016, poz. 390 ze zm.; dalej: Kodeks cywilny), ograniczonymi prawami rzeczowymi są: użytkowanie, służebność, zastaw, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu oraz hipoteka. W myśl art. 252 Kodeksu cywilnego, na podstawie umowy użytkowania rzecz można obciążyć prawem do jej używania i do pobierania jej pożytków. Gmina pragnie jednocześnie zauważyć, że Kodeks cywilny nie nakazuje, aby umowa użytkowania była umową odpłatną.

Z prawa użytkowania wynikają wprawdzie szerokie uprawnienia wobec rzeczy, przysługujące użytkownikowi. Jednakże podkreślenia wymaga, iż prawo użytkowania jest ograniczonym prawem rzeczowym obejmującym jedynie część ogółu uprawnień właściciela danej rzeczy. W szczególności, podmiot użytkujący nie może zniszczyć użytkowanej rzeczy, lecz ma obowiązek zwrócenia jej właścicielowi - jak stanowi bowiem art. 262 Kodeksu cywilnego, po wygaśnięciu użytkowania użytkownik obowiązany jest zwrócić rzecz właścicielowi w takim stanie, w jakim powinna się znajdować stosownie do przepisów o wykonywaniu użytkowania. W konsekwencji, w ocenie Gminy, nie można uznać, że wskutek ustanowienia użytkowania na rzecz Biblioteki doszłoby do przeniesienia na nią prawa do rozporządzania częścią Nieruchomości (Mediateką) jak właściciel. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne ustanowienie użytkowania Mediateki nie może być rozpatrywane w kategorii dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

W rezultacie, przyznanie prawa do używania Mediateki przez Bibliotekę na mocy ustanowionego użytkowania może być rozpatrywane na gruncie ustawy o VAT jedynie w kontekście świadczenia usług.

Zdaniem Gminy, w świetle ustawy o VAT analogicznie należałoby zakwalifikować przyznanie prawa do używania Mediateki przez Bibliotekę na podstawie zawarcia umowy użyczenia. Zgodnie z art. 710 Kodeksu cywilnego, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Stosownie do dyspozycji art. 712 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli umowa nie określa sposobu używania rzeczy, biorący może rzeczy używać w sposób odpowiadający jej właściwościom i przeznaczeniu, przy czym (§ 2) bez zgody użyczającego biorący nie może oddać rzeczy użyczonej osobie trzeciej do używania. Jak ponadto wynika z art. 718 § 1 Kodeksu cywilnego, po zakończeniu użyczenia biorący do używania obowiązany jest zwrócić użyczającemu rzecz w stanie niepogorszonym (z uwzględnieniem ewentualnego zużycia rzeczy będącego następstwem prawidłowego używania).

W konsekwencji, również w przypadku, gdyby Gmina zdecydowała się przekazać Mediatekę w zarząd Bibliotece na podstawie umowy użyczenia, to przyjmując że Gmina działałaby w takiej sytuacji w charakterze podatnika VAT, jej świadczenie należałoby dla celów VAT traktować jako usługę.

Bez względu jednak na to, jaką formę prawną (umowę użyczenia czy też ustanowienie użytkowania) Gmina zdecyduje się ostatecznie zastosować, w związku z brakiem przewidywanej odpłatności, rozpatrując świadczenie takiej usługi przez Gminę dla celów VAT należy rozważyć możliwość jej opodatkowania na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Przepis ten przewiduje dwie odrębne sytuacje. Zgodnie z punktem pierwszym wspomnianego artykułu, opodatkowane VAT jest nieodpłatne użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika, jeżeli spełnione są łącznie dwie przesłanki:

1. to użycie towarów następuje do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika,
2. podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
   
   

Natomiast art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT opodatkowuje wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Analizując wskazane przepisy należy stwierdzić, że w obu przypadkach dana nieodpłatna usługa nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT, jeśli będzie ona wykonywana na cele działalności gospodarczej podatnika.

Cytowany powyżej przepis stanowi implementację art. 26 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. U. UE seria L, Nr 347, s. 1 ze zm.; dalej: Dyrektywa 112), zgodnie z którym za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

1. użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, w przypadkach kiedy VAT od takich towarów podlegał w całości lub w części odliczeniu;
2. nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.
   
   

Przepis art. 26 Dyrektywy 112 inaczej więc formułuje przesłankę opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług, posługując się pojęciem „działalności przedsiębiorstwa podatnika”, a nie-jak w przypadku polskiej ustawy o VAT - pojęciem „działalności gospodarczej podatnika”.

W ocenie Wnioskodawcy należy mieć jednocześnie na uwadze szczególny dualizm działalności Gminy, która wykonuje nieopodatkowane VAT czynności w sferze imperium i jednocześnie wykonuje czynności w zakresie dominium, z tytułu których jest podatnikiem VAT. Przy czym w każdym przypadku Gmina jako podmiot prawa publicznego może działać wyłącznie w zakresie kompetencji przyznanych jej przez prawo, w tym szczególnie w ramach kompetencji wynikających z obowiązku realizacji zadań własnych danej Gminy. Wnioskodawca nie może tym samym podejmować żadnych czynności, co do których nie posiada odpowiedniego upoważnienia wynikającego z przepisów prawa powszechnie obowiązującego. Wobec tego, zdaniem Gminy, każde jej działanie - a te dotyczące realizacji zadań własnych w szczególności - mieści się w ramach działalności jej przedsiębiorstwa (czy też interpretowanej prowspólnotowo „działalności gospodarczej”). W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, nawet jeśliby przyjąć, że Gmina będzie prowadziła działalność gospodarczą w rozumieniu VAT w związku z nieodpłatnym udostępnieniem części Nieruchomości (Mediateki) Bibliotece, to czynność taka pozostanie poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, gdyż nie jest spełniona kluczowa przesłanka warunkująca opodatkowanie VAT nieodpłatnego świadczenia usług - tj. dokonanie czynności na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Tylko dla pełności obrazu Gmina dodatkowo podkreśla, że nabyła własność Nieruchomości nieodpłatnie z mocy prawa z dniem 27 maja 1990 r., co zostało stwierdzone w decyzji Wojewody ... z dnia 29 lipca 1994 r. Nabycie Nieruchomości odbyło się więc poza systemem VAT (nie obowiązywała wówczas nawet poprzedniczka ustawy o VAT, tj. ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - Dz. U. poz. 50, ze zm.). W konsekwencji, przy nabyciu Nieruchomości nie przysługiwało Gminie prawo - w całości lub w części - prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gmina poniosła w ostatnich latach pewne wydatki na POK przygotowujące do planowanej modernizacji, jednak nie odliczała podatku naliczonego z tytułu tych zakupów, gdyż w świetle powyższych uwag nie można zdaniem Wnioskodawcy przyjąć, że nabyte towary i usługi były (są) przez Gminę wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Prawo do odliczenia.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosownie do ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści powołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje pod warunkiem spełnienia zarówno przesłanek pozytywnych, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz do czynności w ogóle niepodlegających temu podatkowi. W każdym więc przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności było wykonywanie czynności opodatkowanych. Zdaniem Wnioskodawcy, z powyższego wynika, że jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, nie są lub nie mają być wykorzystywane do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia całości podatku.

Zdaniem Gminy, taka sytuacja (tj. brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług) wystąpi w przypadku planowanej inwestycji w utworzenie Mediateki. Gmina nie będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego, a więc na potrzeby ubiegania się o dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej podatek ten będzie mógł stanowić koszt kwalifikowalny. W ocenie Wnioskodawcy, powyższa konkluzja będzie prawidłowa bez względu na dokonaną przez tut. Organ kwalifikację dla celów VAT nieodpłatnego udostępnienia Mediateki przez Gminę na rzecz Biblioteki (i to bez względu na przyjętą ostatecznie formę prawną takiego udostępnienia, tj. umowę użyczenia albo umowę o ustanowienie nieodpłatnego użytkowania). Zarówno bowiem w przypadku, gdyby:

• Organ potwierdził stanowisko Gminy, że z tytułu takiej czynności Gmina nie będzie występowała w charakterze podatnika VAT w świetle art. 15 ust. 6 ustawy o VAT,
  

• jak i gdyby Organ jednak uznał, że takie udostępnienie części Nieruchomości (Mediateki) stanowiłoby wykonywanie działalności gospodarczej na gruncie VAT, lecz nie byłoby ono opodatkowane na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT,
  

to Gmina nie będzie wykorzystywała towarów i usług nabytych na potrzeby inwestycji w utworzenie i wyposażenie Mediateki do własnych czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Ponadto, zauważyć należy, iż ewentualna działalność opodatkowana VAT wynikająca z bezpośredniej realizacji zadań z zakresu kultury będzie działalnością opodatkowaną VAT samej Biblioteki, będącej samorządową jednostką kultury, której rozliczenia z tytułu VAT nie podlegają centralizacji z rozliczeniami Gminy. Tym samym, podstawowa przesłanka odliczenia podatku naliczonego, wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, nie będzie spełniona w przypadku Gminy.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie mu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług na potrzeby inwestycji w utworzenie i wyposażenie Mediateki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z kolei podstawowa zasada dotycząca odliczania podatku naliczonego została sformułowana w art. 86 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług,(...).

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy – nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Co istotne, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, rozpoczyna obecnie realizację inwestycji polegającej na przebudowie POK „...”. Na wskazaną inwestycję Wnioskodawca chce pozyskać dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa ... na lata 2014-2020. W zamierzeniu Wnioskodawcy, część Nieruchomości obejmująca jeden z przebudowanych pawilonów POK „...” ma zostać przekształcona w Mediatekę, która ma być nowoczesną biblioteką, w której będzie możliwe wypożyczanie książek papierowych i e-booków, korzystanie z Internetu, organizowanie imprez związanych z czytelnictwem i wystaw. Po zrealizowaniu inwestycji przez Wnioskodawcę, Mediateka ma zostać przekazana w zarząd Bibliotece Miejskiej w .... Bibliotek jest samorządową instytucją kultury, jej rozliczenia z tytułu VAT nie będą podlegały centralizacji z rozliczeniami VAT Wnioskodawcy w świetle Ustawy centralizacyjnej. Przekazanie w zarząd nastąpi albo w drodze zawarcia przez Wnioskodawcę i Bibliotekę nieodpłatnej umowy użyczenia albo poprzez ustanowienie przez Wnioskodawcę nieodpłatnego użytkowania na rzecz Biblioteki.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z kolei za odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Analizując powyższą treść należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona.

Wyjaśnić ponadto należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 oraz art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika. Istotne jest również to, że zakres opodatkowania podatkiem VAT wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przepis art. 15 ust. 2 ustawy stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego, takie jak np. powiaty, gminy, są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). W szczególności zadania własne, w myśl art. 7 ust. 1 pkt 9, obejmują sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami.

Innymi słowy, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia gminy należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne i z tytułu tych czynności jednostka taka wyłączona jest z kręgu podatników VAT zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy.

W odniesieniu do sytuacji Wnioskodawcy należy zauważyć, że świadczenie polegające na nieodpłatnym przekazaniu Mediateki Bibliotece (albo w drodze zawarcia nieodpłatnej umowy użyczenia albo poprzez ustanowienie nieodpłatnego użytkowania), realizowane w ramach wykonywania zadań własnych gminy w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym, niewątpliwie stanowi zadanie publiczne, należące do sfery działalności jednostki samorządowej. Tym samym Wnioskodawca realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji, skoro Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie działać będzie jako organ władzy publicznej, a wybudowana Mediateka zostanie przekazana nieodpłatnie Bibliotece, która jest samorządową instytucją kultury, której rozliczenia nie podlegają centralizacji z rozliczeniami Wnioskodawcy wraz z jednostkami budżetowymi, to należy uznać, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług na potrzeby inwestycji utworzenia i wyposażenia Mediateki. Należy zauważyć, że na ww. rozstrzygnięcie nie będą miały wpływu ani wyrok TSUE z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14, ani uchwała NSA z dnia 26 października 2015 r., sygn. akt I FPS 4/15.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki Sądów są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych. Rozstrzygnięcia dokonane przez sądy są wiążące wyłącznie w sprawach, w których zostały wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów w indywidualnych sprawach.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się, że także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.