Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.39.2017.1.TS
z 15 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 17 stycznia 2017 r. (data wpływu do tut. BKIP 20 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Koszty Wspólne ponoszone przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności, dotyczące równocześnie działalności Spółki w SSE jak i działalności pozastrefowej powinny zostać przypisane do działalności objętej zwolnieniem z opodatkowania oraz podlegającej opodatkowaniu z zastosowaniem tzw. klucza przychodowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2017 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Koszty Wspólne ponoszone przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności, dotyczące równocześnie działalności Spółki w SSE jak i działalności pozastrefowej powinny zostać przypisane do działalności objętej zwolnieniem z opodatkowania oraz podlegającej opodatkowaniu z zastosowaniem tzw. klucza przychodowego.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Spółka (dale również jako: „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”). Zasadniczym przedmiotem działalności Wnioskodawcy w strefie pozostaje produkcja środków powierzchniowo czynnych. Działalność realizowana na terenie strefy korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”).

Wnioskodawca prowadzi ponadto działalność poza SSE, która podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Spółka wykorzystuje półprodukty wytworzone poza SSE do procesów produkcyjnych realizowanych w ramach działalności strefowej, a półprodukty wytworzone w ramach działalności w SSE wykorzystuje do wytwarzania produktów poza SSE (dalej: „Przesunięcia Wewnętrzne”). Zasady rozliczania Przesunięć Wewnętrznych pomiędzy działalnością strefową i pozastrefową nie są przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji.

Z uwagi na osiąganie zarówno dochodu zwolnionego, jak i opodatkowanego, Spółka, w celu ustalenia podstawy opodatkowania, wyodrębnia przychody i koszty związane z działalnością opodatkowaną (przychody i koszty pozastrefowe; działalność pozastrefowa), oraz przychody i koszty związane z działalnością objętą zwolnieniem z opodatkowania (przychody i koszty strefowe; działalność strefowa). Do przychodów z poszczególnych źródeł działalności Spółka zalicza przychody ze sprzedaży produktów i usług, przychody wynikające z rozliczenia Przesunięć Wewnętrznych, a także inne przychody, które da się przypisać do danego rodzaju działalności (tzn. działalności strefowej lub pozastrefowej).

Spółka alokuje (rozdziela) koszty bezpośrednie i, w miarę możliwości, koszty pośrednie przyporządkowując je odpowiednio do działalności pozastrefowej i działalności strefowej. W toku prowadzonej działalności, Spółka ponosi jednak również takie koszty pośrednie, które dotyczą zarówno (równocześnie) jej działalności strefowej, jak i działalności pozastrefowej. W szczególności w Spółce funkcjonuje szereg działów, zlokalizowanych częściowo w ramach SSE, a częściowo poza nią, które obsługują zarówno działalność strefową jak i pozastrefową podmiotu.

Są to w szczególności:

• Zarząd Wnioskodawcy – organ prowadzący sprawy Wnioskodawcy i reprezentujący go na zewnątrz, odpowiedzialny za zarządzanie całością działań Wnioskodawcy;
• Dział finansowy i controlingu – zajmujący się obsługą finansową Wnioskodawcy;
• Dział ogólno-produkcyjny – zarządzający zarówno produkcją strefową, jak i produkcją pozastrefową Wnioskodawcy;
• Dział handlowy – odpowiedzialny m.in. za kontakt z klientami oraz działania sprzedażowe w zakresie wytwarzanych produktów (strefowych i pozastrefowych);
• Dział marketingu – odpowiedzialny za tworzenie i nadzór polityki marketingowej Wnioskodawcy jako całości, zajmujący się m.in. kreowaniem wizerunku Wnioskodawcy i reklamą;
• Dział planowania i logistyki – zajmujący się planowaniem zapotrzebowania na surowce oraz transportem, zarówno w odniesieniu do działalności strefowej jak i pozastrefowej;
• Dział zakupów – odpowiedzialny za zakup surowców, zarówno na potrzeby działalności produkcyjnej strefowej jak i pozastrefowej;
• Laboratoria aplikacyjno-badawcze – rezultaty prac, których mogą być wykorzystywane w strefie lub poza nią.
  
  

Wskazane powyżej jednostki obsługują produkcyjną działalność strefową jak i produkcyjną działalność pozastrefową Spółki. W ramach wskazanych działów, w ograniczonym zakresie, mogą funkcjonować również zespoły zajmujące się świadczeniem usługi na rzecz podmiotów trzecich. W odniesieniu do usług świadczonych na zewnątrz Spółka odrębnie ustala jednak koszty własne ich sprzedaży, przyporządkowując je do konkretnych przychodów opodatkowanych. Zasady rozliczania kosztów związanych z takimi usługami pozostają poza zakresem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji. W Spółce, w tym między innymi w ramach działalności działów wskazanych powyżej, zdarzają się również sytuacje, w których dochodzi do refakturowania części z ponoszonych kosztów, przy czym w tym przypadku Spółka przyporządkowuje takie koszty bezpośrednio do powiązanych z nimi przychodów. Również rozliczenie kosztów refaktur pozostaje poza przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji.

Niniejszy wniosek dotyczy tego typu kosztów, których Spółka nie jest w stanie jednoznacznie przyporządkować do przychodu strefowego (zwolnionego) i przychodu pozastrefowego (opodatkowanego), w szczególności kosztów funkcjonowania wyżej wymienionych działów (innych niż koszty własne sprzedaży usług świadczonych na rzecz podmiotów trzecich i koszty usług refakturowanych), zwanych dalej „Kosztami Wspólnymi”. Posiadane przez Spółkę dokumenty księgowe oraz informacje w systemie finansowo-księgowym nie pozwalają na dokonanie bezpośredniego rozdzielenia Kosztów Wspólnych i w związku z tym Spółka chciałaby potwierdzić prawidłowość ich rozliczania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Koszty Wspólne ponoszone przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności, dotyczące równocześnie działalności Spółki w SSE jak i działalności pozastrefowej powinny zostać przypisane do działalności objętej zwolnieniem z opodatkowania (działalność strefowa) oraz podlegającej opodatkowaniu (działalność pozastrefową) z zastosowaniem tzw. klucza przychodowego, a więc w takim stosunku, w jakim ogół przychodów z działalności strefowej oraz ogół przychodów z działalności pozastrefowej będą pozostawały do ogólnej kwoty przychodów Spółki, tj. zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT?

Zdaniem Spółki, Koszty Wspólne ponoszone przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności, dotyczące równocześnie działalności Spółki w SSE jak i działalności pozastrefowej powinny zostać przypisane do działalności objętej zwolnieniem z opodatkowania (działalność strefowa) oraz podlegającej opodatkowaniu (działalność pozastrefowa) z zastosowaniem tzw. klucza przychodowego, a więc w takim stosunku, w jakim ogół przychodów z działalności strefowej oraz ogół przychodów z działalności pozastrefowej będą pozostawały do ogólnej kwoty przychodów Spółki, tj. zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Ponadto, stosownie do art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, zwolnienie, o którym mowa w przywołanym powyżej art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem jest, co do zasady, osiągnięta w roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. Natomiast, stosownie do art. 7 ust. 3 ustawy o CIT, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku, a także kosztów uzyskania tych przychodów.

Na gruncie wskazanych regulacji, Spółka, jako podatnik uprawniony do korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE, powinna rozdzielać przychody i koszty związane z działalnością strefową od przychodów i kosztów związanych z działalnością pozastrefową.

Ustawodawca dostrzega jednak, że bezpośredni podział kosztów prowadzonej działalności gospodarczej nie zawsze jest możliwy. Część z ponoszonych kosztów może dotyczyć bowiem całokształtu działalności podatnika, a tym samym może odnosić się zarówno do działalności opodatkowanej, jak i zwolnionej. W sytuacji takiej znajduje zastosowanie art. 15 ust. 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Z powyższego uregulowania wynika, że w przypadku podatników osiągających zarówno dochody podlegające opodatkowaniu CIT (tutaj: dochody pozastrefowe), jak i dochody zwolnione z opodatkowania CIT (tutaj: dochody strefowe), co do zasady, przychody i koszty powinny zostać przyporządkowane odpowiednio do działalności opodatkowanej oraz do działalności zwolnionej. Niemniej jednak, w odniesieniu do kosztów, których podatnik nie jest w stanie jednoznacznie przyporządkować do działalność zwolnionej lub opodatkowanej, możliwe jest zastosowanie tzw. klucza przychodowego.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy należy przyjąć, że klucz przychodowy znajdzie zastosowanie w szczególności do takich kosztów pośrednich ponoszonych przez Wnioskodawcę, które dotyczą jednocześnie prowadzonej przez Spółkę działalności strefowej, jaki pozastrefowej.

Specyfika pracy takich wewnętrznych jednostek organizacyjnych Spółki jak zarząd, dział finansowy i controlingu, dział ogólno-produkcyjny, dział handlowy, dział marketingu, dział planowania i logistyki, dział zakupów, laboratoria aplikacyjno-badawcze sprawia, że realizują one działania zarówno odnoszące się do produkcji strefowej Spółki jaki do działalności pozastrefowej. Należy podkreślić, że w odniesieniu do Kosztów Wspólnych ponoszonych w ramach takich działów brak jest obiektywnej możliwości przyporządkowania konkretnego wydatku związanego z ich działalnością do działalności strefowej czy pozastrefowej.

Z tego względu Spółka stoi na stanowisku, że Koszty Wspólne ponoszone przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności, dotyczące równocześnie działalności Spółki w SSE, jak i działalności pozastrefowej powinny zostać przypisane do przychodów z działalności objętej zwolnieniem z opodatkowania (działalność strefowa) oraz podlegającej opodatkowaniu (działalność pozastrefowa), zgodnie z zasadami określonymi w art. 15 ust 2 i 2a ustawy o CIT.

Powyższe oznacza, że w celu prawidłowego rozliczenia Kosztów Wspólnych Spółka powinna:

1. ustalić całkowity przychód z działalności strefowej i całkowity przychód z działalności pozastrefowej,
   
2. ustalić wysokość Kosztów Wspólnych,
   
3. przypisać Koszty Wspólne do działalności strefowej i działalności pozastrefowej w ten sposób, że:
   
   1. do działalności strefowej przyporządkować Koszty Wspólne proporcjonalnie do udziału całkowitego przychodu z działalności strefowej w całkowitym przychodzie z działalności Spółki ogółem,
      
   2. do działalności pozastrefowej przyporządkować Koszty Wspólne proporcjonalnie do udziału całkowitego przychodu z działalności pozastrefowej w całkowitym przychodzie z działalności Spółki ogółem.

Należy podkreślić, że na prawidłowość wskazanego powyżej sposobu rozliczenia Kosztów Wspólnych nie może mieć wpływu to, gdzie są fizycznie ponoszone dane koszty – czy na terenie SSE czy poza nią.

W analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nie może być wątpliwości, że działalność prowadzona przez Spółkę w zakresie opisanym jako Koszty Wspólne ma charakter wyłącznie pomocniczy do podstawowej działalności operacyjnej Spółki.

Definicja działalności pomocniczej znajduje się w szczególności w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz.U. z 2007 r. Nr 251, poz. 1885 ze zm.). W powyższym akcie działalność pomocnicza została zdefiniowana jako przejaw aktywności spełniający łącznie wskazane warunki:

• jest to działalność służąca wyłącznie jednostce,
• nakłady tego typu stanowią koszt jednostki,
• efekt końcowy (zazwyczaj usługi, rzadziej wyroby) nie stanowi części produktu finalnego jednostki i nie generuje nakładów brutto na środki trwałe.

Zbieżna definicja działalności pomocniczej znajduje się w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 696/93 z 15 marca 1993 r. w sprawie jednostek statystycznych do celów obserwacji i analizy systemu produkcyjnego we Wspólnocie (Dz.U. UE.L.93.76.I ze zm.).

Zgodnie z pkt 6 sekcji II lit. C załącznika do ww. rozporządzenia, działalność główna i działalność drugorzędna są związane z działalnością pomocniczą, taką jak np. administracja, rachunkowość, przetwarzanie danych, monitorowanie procesów, zakupy, sprzedaż i promocja sprzedaży, składowanie, naprawy, transport i remonty. Działalność pomocnicza w ramach danej jednostki prowadzona jest w celu umożliwienia lub ułatwienia produkcji określonych towarów i usług przez daną jednostkę na rzecz stron trzecich. Produkty działalności pomocniczej nie są jako takie dostarczane stronom trzecim.

Co więcej, stosownie do pkt 3 sekcji IV lit. B załącznika do ww. rozporządzenia, ponieważ procesy produkcyjne zwykle nie mogą istnieć bez wsparcia określonej liczby rodzajów działalności pomocniczej, te rodzaje działalności pomocniczej nie powinny być wydzielane w odrębne jednostki, nawet jeżeli są prowadzone przez odrębną osobę prawną lub w odrębnym miejscu i nawet gdy prowadzona jest dla nich, odrębna rachunkowość. Ponadto, działalność pomocnicza nie może być uwzględniana przy klasyfikacji działalności jednostki, przez którą ta działalność pomocnicza jest prowadzona. Najlepszym przykładem podmiotu prowadzącego działalność pomocniczą jest centralny organ zarządzający w siedzibie statutowej.

Zgodnie z treścią pkt 1 sekcji IV lit. B załącznika do ww. rozporządzenia, za działalność pomocniczą uznaje się taką działalność, która spełnia wszystkie następujące warunki:

• służy tylko jednostce, do której się odnosi, innymi słowy wytworzone towary lub usługi nie mogą być sprzedawane w obrocie;
• porównywalna działalność na podobną skalę realizowana jest w podobnych jednostkach produkcyjnych;
• wytwarza usługi lub, wyjątkowo, dobra nietrwałe, które nie wchodzą w skład produktu końcowego jednostki (np. drobne narzędzia lub rusztowania);
• wpływa na koszty bieżące samej jednostki, tzn. nie powoduje tworzenia środków trwałych brutto.
  
  

W ocenie Wnioskodawcy, działalność prowadzona w Spółce w zakresie opisanym w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym jako Koszty Wspólne spełnia wszystkie wskazane powyżej kryteria uznania jej za pomocniczą wobec działalności podstawowej (produkcji strefowej i pozastrefowej) Wnioskodawcy.

Działalność ta nie stanowi odrębnej działalności gospodarczej Spółki o charakterze zarobkowym. Ma ona jedynie charakter wspierający dla podstawowej, produkcyjnej działalności operacyjnej Wnioskodawcy (strefowej i pozastrefowej). Wskazane w opisie stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego działy funkcjonują po to by wspierać podstawową, produkcyjną działalność gospodarczą Spółki. O pomocniczym charakterze ww. działów świadczy fakt, że gdyby Spółka zaprzestała działalności produkcyjnej realizowanej w strefie i poza nią, funkcjonowanie wskazanych jednostek pomocniczych utraciłoby rację bytu.

Reasumując, Koszty Wspólne ponoszone przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności, dotyczące równocześnie działalności Spółki w SSE jak i działalności pozastrefowej powinny zostać przypisane do działalności objętej zwolnieniem z opodatkowania (działalność strefowa) oraz podlegającej opodatkowaniu (działalność pozastrefowa) z zastosowaniem tzw. klucza przychodowego, a więc w takim stosunku, w jakim ogół przychodów z działalności strefowej oraz ogół przychodów z działalności pozastrefowej będą pozostawały do ogólnej kwoty przychodów Spółki, tj. zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach prawa podatkowego, w tym m.in.:

1. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 9 listopada 2016 r. (2461-IBPB-1-3.4510.778.2016.4.PC), gdzie władze podatkowe potwierdziły, że „jeżeli nie jest możliwe dokładne przyporządkowanie [kosztów] do poszczególnych rodzajów działalności, należy dokonać tego zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a updop (...) ustawodawca nie określił innego sposobu przyporządkowania kosztów w sytuacji uzyskiwania dochodów z działalności opodatkowanej i nieopodatkowanej. Brak możliwości takiego przyporządkowania obliguje podatnika do zastosowania metody przypisania wysokości kosztów określonej w ww. przepisie. Wprowadzony przez ustawodawcę tzw. klucz przychodowy ma charakter uniwersalny i obligatoryjny w sytuacji, gdy nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła”;
2. Interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 czerwca 2016 r. (IBPB-1-3/4510-413/16/IZ), gdzie za prawidłowe uznane stanowisko podatnika, że „w przypadku, gdy ustalenie rzeczywistego podziału kosztów wspólnych na poszczególne rodzaje przychodów nie jest możliwe na podstawie prowadzonej przez podatnika ewidencji księgowej, koszty te należy przyporządkować do poszczególnych przychodów według proporcji wskazanej w cyt. art. 15 ust. 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”;
3. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 kwietnia 2016 r. (IBPB-1-3/4510-141/16/IZ), w której organ podatkowy stwierdził, że „w przypadku przedsiębiorcy strefowego, możliwe są następujące kategorie kosztów podatkowych: koszty przypisane do działalności zwolnionej, koszty przypisane do działalności opodatkowanej, koszty wspólne, dotyczące obu tych działalności. Koszty przypisane do działalności zwolnionej i opodatkowanej to koszty, które na podstawie dokumentów źródłowych można w całości przypisać odpowiednio tym działalnościom. Wyjątkowo, tylko w odniesieniu do kosztów, co do których podatnik nie jest w stanie dokonać takiego podziału, bowiem są to koszty wspólne, tj. dotyczące zarówno działalności opodatkowanej, jak i zwolnionej, można zastosować zasadę proporcjonalnego ich rozliczenia. Zasadę alokacji kosztów wspólnych do działalności zwolnionej i opodatkowanej określa art. 15 ust. 2 i 2a updop”. W efekcie, Dyrektor za prawidłowe uznał stanowisko Spółki, że rozliczenie kosztów sprzedaży, marketingu, logistyki, zaopatrzenia i zarządu winno obywać się w oparciu o klucz przychodowy;
4. interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 lutego 2016 r. (IBPB-1- 3/4510-619/15/AB oraz IBPB-1-3/4510-30/16/AB), w których stwierdzono, że „w zakresie w jakim działy Spółki zlokalizowane poza SSE świadczą czynności z zakresu administracji, księgowości, ogólnego zarządu, marketingu, logistyki, wsparcia sprzedaży, itp. wyłącznie na rzecz działalności gospodarczej Spółki (strefowej i pozastrefowej) (…) nie istnieje konieczność prowadzenia rozliczeń pomiędzy jednostką prowadzącą działalność na terenie Strefy, a działami pomocniczymi zlokalizowanymi poza jej obszarem zgodnie z zasadami określonymi w art. 11 UPDOP (…) zasadą jest, że do kosztów uzyskania przychodów działalności zwolnionej należy zaliczyć wydatki faktycznie poniesione w związku z usługami świadczonymi na rzecz tej działalności”;
5. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 29 grudnia 2015 r. (IBPB-1- 3/4510-527/15/APO), gdzie potwierdzono, że koszty wspólne w szczególności: koszty zarządu, koszty obsługi księgowej, koszty usług informatycznych, koszty szkoleń i rekrutacji, koszty finansowe, koszty administracyjne (tj. koszty rozmów telefonicznych, koszty materiałów biurowych, koszty sprzątania, koszty usług pocztowych) powinny być rozliczane w oparciu o klucz przychodowy określony w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT;
6. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 lutego 2014 r. (ILPB3/423- 548/13-2/KS), w której za prawidłowe uznano stanowisko podatnika, że „w odniesieniu do tzw. kosztów wspólnych, tj. takich, których Spółka nie ma możliwości bezpośredniego przyporządkowania do działalności zwolnionej z podatku dochodowego od osób prawnych lub działalności opodatkowanej, należy dokonać ich alokacji do działalności strefowej lub działalności pozastrefowej z wykorzystaniem klucza alokacji, o którym mowa w art. 15 ust 2 w zw. z art. 15 ust. 2a ww. ustawy. A zatem, koszty wspólne powinny podlegać alokacji do działalności strefowej i do działalności pozastrefowej w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów uzyskiwanych przez Spółkę w ramach całokształtu prowadzonej działalności”.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.