Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB1.4511.1140.2016.1.ES
z 13 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2016 r. (data wpływu 29 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ewidencjonowania wskazanych we wniosku wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ewidencjonowania wskazanych we wniosku wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą wpisaną do rejestru CEIDG, jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą (zwana dalej „Firmą”).

Księgowość Firmy prowadzona jest w oparciu o KPiR, wybrana forma opodatkowania: liniowa. Przedmiotem działalności Firmy jest import wyrobów medycznych, jakimi są oprawy okularowe, produkowane we Francji oraz sprzedaż hurtowa na terenie Polski. Jest to więc stricte działalność handlowa. Firma nie prowadzi żadnej działalności produkcyjnej ani usługowej.

Odbiorcami towarów handlowych Firmy są zakłady optyczne.

Firma w związku z prowadzoną działalnością handlową nabywa od Producenta w ciągu roku podatkowego wzory wszystkich nowych opraw, które są produkowane.

Wzory takich opraw nie stanowią towaru handlowego, tzn. nie podlegają obrotowi towarowemu, a jedynie demonstracji. Takie wzornikowe oprawy kupowane są przez Firmę po znacznie obniżonej cenie i nie są wyposażone w futerały i pozostałe akcesoria - np. demolensy-szablony do szlifowania soczewek, ściereczki do czyszczenia, torebki z oznaczeniami.

Stanowią one dla Firmy istotny i umotywowany koszt prowadzonej działalności i są niezbędne do osiągnięcia zamierzonego efektu gospodarczego. Brak bowiem demonstracyjnych wzorników opraw całkowicie uniemożliwiałby Firmie prowadzenie działalności handlowej. Wzory takich opraw dostarczane są do magazynu Firmy, a następnie przekazywane jej przedstawicielom handlowym dokumentem WZ w celu ich prezentacji w salonach optycznych przy pozyskiwaniu zamówień. Przedstawiciele są odrębnymi podmiotami gospodarczymi prowadzącymi własną działalność gospodarczą. W czasie takich prezentacji wzory ulegają przyspieszonemu zużyciu poprzez ich ciągłe oglądanie przez pracowników zakładów optycznych. Poddawane są zatem: różnym próbom wytrzymałościowym, demonstrowaniu sposobu montażu szkieł, demontażu różnych części składowych w ramach instruktażu szkoleniowego. Przez takie działanie oprawy te nie nadają się do sprzedaży.

Wspomniane wzory opraw nie są sprzedawane klientom, a po zakończeniu produkcji przez Producenta danego wzoru/typu opraw lub wycofaniu z oferty handlowej, w zależności od ich stanu uszkodzenia, zdecydowana większość wzorów ulega zniszczeniu (pisemny protokół zniszczenia), a tylko nieliczne z nich wykorzystywane są na wymianę lub części zamienne przy realizowaniu reklamacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zasadnym jest zakwalifikowanie wzorów oprawek w tzw. koszty pozostałe, a co za tym idzie nie wykazywanie ich w remanencie?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy o PIT u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania:

• powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub
  

• pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.
  
  
  

Dlatego podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów są zobowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury obejmującego:

• towary handlowe,
  

• materiały (surowce) podstawowe,
  

• materiały pomocnicze,
  

• półwyroby,
  

• produkcji w toku,
  

• wyroby gotowe,
  

• braki i odpady

na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji wyżej wskazanych pojęć. Wyjaśnienie tych pojęć można odnaleźć w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W świetle § 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów:

Towary handlowe to wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nie przerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej,

Materiały podstawowe to materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania - puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi,

Materiały pomocnicze to materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości,

Wyroby gotowe to wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane.

Produkcja niezakończona to produkcja w toku oraz półwyroby (półfabrykaty), to jest niegotowe jeszcze produkty własnej produkcji, a także wykonywane roboty, usługi przed ich ukończeniem,

Braki to nieodpowiadające wymaganiom technicznym wyroby własnej produkcji, całkowicie wykończone bądź też doprowadzone do określonej fazy produkcji; brakami są również towary handlowe, które na skutek uszkodzenia lub zniszczenia w czasie transportu bądź magazynowania utraciły częściowo swą pierwotną wartość,

Odpady to materiały, które na skutek procesów technologicznych lub na skutek zniszczenia albo uszkodzenia utraciły całkowicie swą pierwotną wartość użytkową.

Dla podania odpowiedzi na zadane przez Firmę pytanie należy więc przeanalizować czy wskazane oprawy okularowe nabywane w celach stricte demonstracyjnych, a więc jako prezentacja wzorników potencjalnych rodzajów opraw okularowych znajdujących się w ofercie handlowej Firmy może zostać zakwalifikowana do którejś z podanych wyżej kategorii.

Towary handlowe - w oparciu o przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że wzorniki opraw okularowych nie stanowią towaru handlowego, ponieważ poza celem demonstracyjnym nie są przeznaczone do ich dalszej sprzedaży (nawet jako towar niepełnowartościowy), a co do zasady po ich zużyciu - co jest naturalnym procesem związanym ze sposobem sprzedaży Firmy - podlegają one likwidacji (zniszczeniu), jako nienadające się już do dalszego wykorzystania.

Wyjątek w tym zakresie stanowiłyby tylko te wzorniki opraw okularowych, jakie ostatecznie nie uległy zniszczeniu, ale zostały wykorzystane do wymiany, czy jako elementy części składowych/wymiennych opraw przy realizacji przez Firmę obsługi reklamacji sprzedanych towarów handlowych.

Materiały podstawowe - wzorniki opraw okularowych nie stanowią również co do zasady w opinii Wnioskodawczyni materiałów podstawowych. Nie są bowiem wykorzystywane w żadnym procesie produkcyjnym ani usługowym, Firma prowadzi bowiem stricte działalność handlową, a nie działalność produkcyjną czy usługową.

Materiały pomocnicze - warunkiem uznania określonego materiału za pomocniczy jest łączne spełnienie następujących warunków:

• materiał nie stanowi materiału podstawowego w rozumieniu przepisów rozporządzenia, oraz
• materiał musi być zużywany w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, oraz ;
• musi on bezpośrednio oddawać wyrobowi swoje właściwości.
  
  

Ponieważ w opinii Firmy wzorniki opraw nie spełniają trzeciego ze wskazanych warunków, to również nie może być zakwalifikowany do tego pojęcia.

Wyroby gotowe - wzorniki opraw okularowych nie stanowią także wyrobów gotowych nie są bowiem one ani efektem żadnej własnej działalności produkcyjnej Firmy, ani efektem wykonanej przez Firmę usługi.

Produkcja niezakończona - ponieważ jak wskazano w opisie stanu faktycznego Firma nie prowadzi działalności ani produkcyjnej ani usługowej, to nabywane w celach demonstracyjnych wzorniki opraw okularowych nie zawierają się również w definicji legalnej tego pojęcia.

Braki - ze względu na fakt, iż w Firmie nie jest realizowany żaden proces produkcyjny, w wyniku którego np. niepełnowartościowe oprawy okularowe mogłyby służyć celom innym niż sprzedażowe, a ponadto wzorniki opraw okularowych nigdy w swym założeniu nie są nabywane jako towar handlowy, który ze względu np. ze względu na pewne uszkodzenia lub zniszczenia może służyć celom jedynie demonstracyjnym - to nie można ich również zakwalifikować do pojęcia „braki”.

Odpady - nabywane wzorniki opraw okularowych nie można również, zdaniem Wnioskodawcy, zakwalifikować do tego pojęcia jako materiał, który na skutek procesów technologicznych lub na skutek zniszczenia albo uszkodzenia utraciły całkowicie swą pierwotną wartość użytkową. Jak Wnioskodawca wskazał powyżej nabywane wzorniki nie są wykorzystywane jako materiał w żadnym procesie produkcji wyrobów ani w procesie świadczenia usług.

Biorąc pod uwagę powyższą analizę należy skonkludować, że nabywane przez Firmę wzorniki opraw okularowych służące jedynie do celów demonstracyjnych, a więc de facto prezentacji zakresu oferty handlowej Firmy, które to wzorniki na żadnym etapie działalności Firmy nie są przeznaczone do obrotu handlowego nie mieszczą się w żadnym z pojęć wskazanych w § 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a tym samym nie są objęte obowiązkiem ujęcia ich w remanencie końcowym i początkowym, o którym mowa w art. 24 ust. 2 ustawy o PIT.

Wyjątek w tym zakresie stanowiłyby jednak te wzorniki opraw, które poza procesem demonstracyjnym ostatecznie zostałyby wykorzystane w procesie obsługi reklamacji sprzedanych towarów handlowych jako towar na wymianę za zgłoszone w ramach reklamacji sprzedane oprawki uszkodzone lub wykorzystane jako części zamienne w takim procesie reklamacyjnym. Szczegółowe zasady dokonywania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zostały zawarte w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia, stanowiącym objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Jak wynika z treści ww. załącznika, kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu. Kolumna 11 jest przeznaczona do wpisywania kosztów ubocznych związanych z zakupem, np. kosztów dotyczących transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze. Kolumna 12 jest przeznaczona do wpisywania wynagrodzeń brutto wypłacanych pracownikom (w gotówce i w naturze).

Natomiast kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z ; wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. W kolumnie tej wpisuje się w szczególności takie wydatki, jak: czynsz za lokal, opłatę za energię elektryczną, gaz, wodę, c.o., opłatę za telefon, zakup paliw, wydatki dotyczące remontów, amortyzację środków trwałych, składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracowników w części finansowanej przez pracodawcę, składki na ubezpieczenie wypadkowe pracowników, wartość zakupionego wyposażenia. Wydatki z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika należy wpisywać w tej kolumnie po zakończeniu miesiąca na podstawie miesięcznego zestawienia poniesionych wydatków.

Do wpisywania łącznej kwoty wydatków wykazanych w kolumnach 12 i 13 jest przeznaczona kolumna 14.

Na podstawie w/w załącznika do rozporządzenia MF należy zatem stwierdzić, że wszelkie wydatki związane z nabywanymi wzornikami opraw okularowych służącymi jedynie do celów demonstracyjnych, a więc prezentacji zakresu oferty handlowej Firmy, które to wzorniki na żadnym etapie działalności Firmy nie są przeznaczone do obrotu handlowego , a po ich zużyciu podlegają likwidacji - winny być ewidencjonowane w kolumnie 13 KPiR jako koszt pozostały, zdecydowanie związany z prowadzoną działalnością gospodarczą Firmy i służący uzyskaniu przez nią przychodów z prowadzonej działalności handlowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.