Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB5.4510.1053.2016.3.BC
z 10 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm. ) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2016 r. (data wpływu 07 grudnia 2016 r.), uzupełnione pismem z dnia 26 stycznia 2016 r. (data wpływu 27 stycznia 2017 r.) na wezwanie z dnia 29 grudnia 2016 r. nr 1462-IPPB5.4510.1053.2016.1.BC dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania wydatków na:

• usługi gastronomiczne, zakup żywności ponoszone podczas spotkań z przedstawicielami niemieckiej centrali Wnioskodawcy – jest prawidłowe;
• napoje alkoholowe ponoszone podczas spotkań z przedstawicielami niemieckiej centrali Wnioskodawcy – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 07 grudnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywnośći i napoje alkoholowe ponoszone podczas spotkań z przedstawicielami niemieckiej centrali Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

X GMBH (dalej jako Wnioskodawca albo Spółka) prowadzi w Polsce działalność handlową poprzez Oddział w Polsce w zakresie dystrybucji ramek dystansowych do szyb zespolonych.

Wiąże się z tym konieczność przeprowadzania częstych spotkań o charakterze biznesowym, w trakcie których prowadzone są z potencjalnymi lub obecnymi kontrahentami negocjacje handlowe, ustalane warunki dostaw, przedstawiana jest oferta spółki, omawiane są szczególne wymogi kontrahenta itp.

Tak samo zachodzi konieczność omawiania zasad bieżącej współpracy, realizowanych zleceń z kontrahentami. Ponadto zachodzi konieczność spotkań pracowników polskiego Oddziału z przedstawicielami niemieckiej centrali Wnioskodawcy (przedstawiciele części Spółki, która zajmuje się działalnością produkcyjną) w zakresie w jakim konieczne jest to do koordynacji poszczególnych zleceń na rzecz Kontrahentów.

Spotkania takie w przypadku, gdy należą do wielogodzinnych, przeprowadzane są często poza siedzibą wnioskodawcy, np. w lokalach gastronomicznych lub restauracji.

Do dobrych obyczajów handlowych i praktyk należy podjęcie zaproszonego kontrahenta (kontrahentów) obiadem lub innym posiłkiem na koszt zapraszającego.

Spotkania w restauracji (lub innym lokalu gastronomicznym) nie mają charakteru wytwornego obiadu (kolacji lub lunchu), czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Celem spotkań nie jest chęć okazania przepychu, wytworności itp.

Ich celem jest jedynie omówienie bieżących spraw biznesowych, zasad współpracy, warunków cenowych oraz warunków dostaw.

Posiłki zamawiane są z obowiązującego menu danego lokalu. Wydatki na obiad (inny posiłek) z kontrahentem są dokumentowane fakturami VAT (rachunkami, w przypadku gdy dany lokal nie ma statusu podatnika VAT).

Może się zdarzyć, iż w trakcie spotkania spożywany jest do posiłku alkohol w postaci kieliszka wina lub piwa. Alkohol jest spożywany jedynie jako dodatek do dania, szczególnie jeżeli jest to zwyczajowo przyjęte w danym przypadku (przykładowo kieliszek wina do dania włoskiego).

Jeżeli chodzi o spotkania lub ich część, odbywające się w siedzibie Wnioskodawcy, to wówczas kontrahenci są częstowani drobnym poczęstunkiem (ciastka, czekoladki, kanapki itp.) oraz napojami (kawa, herbata, sok itp.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki ponoszone na obiad (kolację, lunch) z kontrahentami, potencjalnymi kontrahentami, przedstawicielami niemieckiej centrali Wnioskodawcy ponoszone na spotkaniu odbywanym w celach biznesowych, a nie w celu okazania przepychu (wytworności itp.) stanowią koszty uzyskania przychodu przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych?
2. Czy wydatki na napoje alkoholowe spożywane jedynie „do posiłku” wskazanego w pytaniu pierwszym stanowią koszty uzyskania przychodu przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych?
3. Czy wydatki na drobny poczęstunek (ciastka, czekoladki, kanapki itp.) oraz napoje (kawa, herbata, sok itp.) dla kontrahentów w siedzibie Oddziału Wnioskodawcy są kosztami uzyskania przychodu przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych?
   
   

Niniejsze interpretacja została wydana w zakresie pytania 1 w części dotyczącej wydatków ponoszonych na obiad (kolację, lunch) z przedstawicielami niemieckiej centrali Wnioskodawcy, a także w zakresie pytania 2 w części dotyczącej wydatków na napoje alkoholowe podczas spotkań z przedstawicielami niemieckiej centrali Wnioskodawcy.

Natomiast w zakresie w zakresie pytania 1 w części dotyczącej wydatków ponoszonych na obiad (kolację, lunch) z kontrahentami, potencjalnymi kontrahentami, a także w zakresie pytania 2 w części dotyczącej wydatków na napoje alkoholowe podczas spotkań z kontrahentami, potencjalnymi kontrahentami oraz w zakresie pytania 3 wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

• wydatki ponoszone na obiad (kolację, lunch) z kontrahentami, potencjalnymi kontrahentami, oraz przedstawicielami niemieckiej centrali Wnioskodawcy ponoszone na spotkaniu odbywanym w celach biznesowych, a nie w celu okazania przepychu (wytworności itp.) stanowią koszty uzyskania przychodu przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.
• wydatki na napoje alkoholowe spożywane jedynie „do posiłku” stanowią koszty uzyskania przychodu przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.
• wydatki na drobny poczęstunek (ciastka, czekoladki, kanapki itp.) oraz napoje (kawa, herbata, sok itp.) dla kontrahentów w siedzibie Oddziału Wnioskodawcy są kosztami uzyskania przychodu przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.
  
  

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Jak wynika z powyższego przepisu za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji. Aby jednak uznać dane wydatki na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych za podlegające pod wskazaną wyżej normę prawną w ocenie Wnioskodawcy muszą one spełniać warunki uznania ich za reprezentację.

Aby uznać te wydatki za wydatki za reprezentację wyłącznym bądź dominującym ich celem musi być stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Tym samym wszelkie wydatki ponoszone w zakresie w jakim można uznać ich mają one charakter zwyczajowy należy uznać za niepodlegające pod przedmiotową normę.

Nie ma w tym zakresie znaczenia ani miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych, chyba że Wnioskodawca będzie celowo wybierał lokale mające stworzyć u jego Kontrahentów pewien bardzo pozytywny - ponad przeciętny zwyczajowo przyjęty w relacjach , biznesowych - wizerunek Wnioskodawcy.

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż naturalnie wszelkie jego działania mają na celu wywołanie dobrego jego postrzegania, ale jest to racjonalne działanie wszystkich podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Natomiast jego działania nie mają na celu wywołania efektu zachwytu, można rzec onieśmielenia potencjalnego czy stałego kontrahenta rozmachem Wnioskodawcy w zakresie wydatków z jakich korzystać będzie także Kontrahent.

Tak samo w zakresie zwyczajowo przyjętych wydatków na alkohol (przykładowo kieliszek wina do posiłku) w ocenie Wnioskodawcy mogą one na tych samych zasadach - jak powyżej - być uznane za koszty uzyskania przychodu.

Ponadto w ocenie Wnioskodawcy w związku z powyższym wydatki na drobny poczęstunek (ciastka, czekoladki, kanapki itp.) oraz napoje (kawa, herbata, sok itp.) dla kontrahentów w siedzibie Oddziału Wnioskodawcy nie mogą być uznane za wydatki na reprezentację, dlatego też są kosztami uzyskania przychodu przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób, prawnych

W tym zakresie Wnioskodawca opiera się na wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2013 r. (sygn. II FSK 702/11) oraz na interpretacji ogólnej z dnia 25 listopada 2013 r., sygn. DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521) czy interpretacji indywidualnych Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 12 grudnia 2014 r, sygn. IBPBI/1/423-38/14/ESZ i sygn. IBPBI/1/415 -1075/14/ESZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania wydatków na:

• usługi gastronomiczne, zakup żywności ponoszone podczas spotkań z przedstawicielami niemieckiej centrali Wnioskodawcy – jest prawidłowe;
• napoje alkoholowe ponoszone podczas spotkań z przedstawicielami niemieckiej centrali Wnioskodawcy – jest nieprawidłowe.
  
  

Zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm.; dalej: updop).

Art. 15 ust. 1 updop stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest by wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 updop.

Należy również wskazać, że kosztami mogą być zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim, tzw. koszty pośrednie) - jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 updop. Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Analiza orzecznictwa wskazuje na występowanie poważnych wątpliwości, co do wykładni normy wynikającej z wyżej wymienionych przepisów updop. Sądy administracyjne w swoich orzeczeniach wyrażały pogląd, że skoro ustawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny reprezentacji, należy posiłkować się definicją słownikową, iż reprezentacja to „okazałość”, „wystawność”, „wytworność”.

Natomiast w innych orzeczeniach sądy administracyjne uznawały, że termin „reprezentacja” oznacza „przedstawicielstwo”, a nie „wystawność”, „okazałość”, wytworność”.

Należy zaznaczyć, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Dla uznania wydatków za koszty poniesione na reprezentację nie jest koniecznie, by posiadały one takie cechy jak wystawność, wytworność, czy okazałość. Nie są to bowiem wartości wymierne, nie ma możliwości stworzenia jednakowego miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości, czy przepychu dla wszystkich podmiotów gospodarczych. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 updop (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28).

Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami, akcentowania jej renomy i poszanowania kontrahenta. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

• stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i
• stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.
  
  

Zatem, celem wydatków na reprezentację jest m.in. stworzenie i utrwalenie właściwego wizerunku firmy, poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów czy poczęstunek. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Pojęcie reprezentacji w prawie podatkowym jest trudne do zdefiniowania z powodu podobnego charakteru do reklamy, często różnice pomiędzy reklamą a reprezentacją zacierają się. Reprezentacja, podobnie jak reklama ma za zadanie promocję danego podmiotu gospodarczego, jednakże każda z nich spełnia je w inny sposób. Reklama polega na przedstawieniu towarów, nakłaniania do nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy.

Podsumowując, reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama (promocja) dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług).

Wnioskodawca w przestawionym stanie faktycznym wskazał, że X GMBH (dalej jako Wnioskodawca albo Spółka) prowadzi w Polsce działalność handlową poprzez Oddział w Polsce. Wiąże się z tym konieczność spotkań pracowników polskiego Oddziału z przedstawicielami niemieckiej centrali Wnioskodawcy w zakresie w jakim konieczne jest to do koordynacji poszczególnych zleceń na rzecz Kontrahentów. Spotkania takie, przeprowadzane są często poza siedzibą wnioskodawcy np. w lokalach gastronomicznych lub restauracji.

Organ podatkowy stwierdza, że ponoszone przez Spółkę, wydatki na usługi gastronomiczne ponoszone podczas spotkań z przedstawicielami niemieckiej centrali mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Ponadto spotkania z przedstawicielami niemieckiej centrali jak wskazuje sam Wnioskodawca w zakresie w jakim dotyczą koordynacji poszczególnych zleceń na rzecz kontrahentów są konieczne. Tym samym przesłankę celowości poniesionych wydatków należy uznać za spełnioną.

W świetle powyższego wydatki na usługi gastronomiczne ponoszone podczas spotkań z przedstawicielami niemieckiej centrali Wnioskodawcy opisane w stanie faktycznym pozostają w związku z działalnością firmy, mogą być one uznane za koszty uzyskania przychodu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na usługi gastronomiczne, zakup żywności ponoszone podczas spotkań z przedstawicielami niemieckiej centrali Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Jednakże przesłanki wynikające z treści art. 15 ust. 1 updop nie spełniają wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup napojów alkoholowych podczas spotkań z przedstawicielami niemieckiej centrali Wnioskodawcy gdyż nie są związane z zakresem działalności Spółki i nie można wykazać ich związku z osiąganiem przychodów Wnioskodawcy.

Wydatki te nie odpowiadają kryteriom wynikającym z art. 15 ust. 1 updop. W świetle powyższego, stwierdzić należy, że wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup napojów alkoholowych podczas spotkań z przedstawicielami niemieckiej centrali Wnioskodawcy noszą znamiona reprezentacji a ponadto nie przyczyniają się do osiągnięcia przychodów lub zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów przez Spółkę. Zatem, nie można ich uznać za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na napoje alkoholowe ponoszone podczas spotkań z przedstawicielami niemieckiej centrali Wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.