Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.937.2016.1.KT
z 3 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2016 r. (data wpływu 20 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wpływu korekty wzajemnych rozliczeń w celu wyrównania zakładanego poziomu dochodowości na wysokość VAT z tytułu dokonanych transakcji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wpływu korekty wzajemnych rozliczeń w celu wyrównania zakładanego poziomu dochodowości na wysokość VAT z tytułu dokonanych transakcji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest podmiotem zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, prowadzący działalność w Polsce za pośrednictwem dwóch oddziałów:

• Produkcyjnego (PLM) - znaczna część sprzedaży dotyczy produkowanych towarów (stanowiących ok. 99%-99,5% ogółu sprzedaży), które sprzedawane są bezpośrednio do H AB oraz sprzedaż usług (stanowiących ok. 0,5% ogółu sprzedaży) do swoich dostawców;
  

• Sprzedażowego (HPL) - towary zakupione od H AB sprzedawane są na terenie kraju.
  
  

HPL prowadzi działalność w zakresie dystrybucji pilarek, wykaszarek, traktorów, riderów, kosiarek i innych urządzeń stosowanych przy prowadzeniu prac leśnych i ogrodowych, zarówno w małych ogrodach przydomowych, jak i rozległych terenach komunalnych, takich jak parki oraz tereny zielone przy autostradach. Spółka jest również dystrybutorem sprzętu tnącego dla przemysłu budowlanego i kamieniarskiego, w tym wysoko zautomatyzowanych robotów do prac w miejscach szczególnie niebezpiecznych.

Wnioskodawca należy do międzynarodowej grupy H Group (dalej: Grupa), w skład której wchodzą m.in. spółki z siedzibą w Europie, Azji, Ameryce Północnej i Południowej.

Działalność Spółki:

Zgodnie z przyjętym przez Grupę podejściem w zakresie ustalania cen transferowych, HPL sprawuje funkcję dystrybutora o ograniczonym ryzyku, co w praktyce oznacza, iż powinna na skutek prowadzonej działalności osiągać określony (wyznaczony) poziom dochodowości odpowiedni dla pełnionych funkcji. Odpowiednim poziomem zyskowności odzwierciedlającym ponoszone przez Wnioskodawcę ryzyko, zaangażowane aktywa oraz wykonywane funkcje, jest zysk ustalony w oparciu o analizy porównawcze („dochodowość”) zgodnie z podatkowymi metodami kalkulacji cen transferowych.

Obecnie funkcjonująca w ramach Grupy strategia ustalania cen transferowych zakłada dokonywanie wzajemnych rozliczeń między oddziałem HPL Spółki a H AB z siedzibą w Szwecji lub inną spółką z grupy (dalej również: Dostawca lub Dostawcy), w oparciu o różnego rodzaju transakcje występujące między podmiotami, takie jak m.in.:

• nabywanie gotowych produktów przez HPL od Dostawców w celu ich dalszej dystrybucji na rynku polskim;
  

• nabywanie usług wsparcia dla biznesu przez HPL od H AB (usługi IT, ubezpieczenia itp.).
  
  
  

Nabywane towary (produkty gotowe) są dostarczane do HPL z terytorium innych państw członkowskich UE, a także spoza UE. Spółka odpowiednio rozpoznaje dla celów VAT nabycie wewnątrzwspólnotowe oraz import towarów w stosunku do tych transakcji.

Obowiązujący w Grupie model rozliczeń cen transferowych opracowany został tak, żeby odzwierciedlał rzeczywiste zaangażowanie Spółki oraz zapewniał jej poziom rentowności ustalony w polityce cen transferowych.

W ramach funkcjonującego modelu rozliczeń cen transferowych, Spółka jest wynagradzana za pełnione funkcje w ramach oddziału HPL przy użyciu metody marży transakcyjnej netto, dzięki czemu jest w stanie osiągać poziom marży operacyjnej z tytułu prowadzonej przez siebie działalności, jaki ustalony został w polityce cen transferowych.

Według obecnego schematu rozliczeń, transakcje między Spółką (HPL) a Dostawcami są rozliczane w ten sposób, że Spółka (HPL) otrzymuje wynagrodzenie za sprzedane towary skalkulowane w taki sposób, by po jego zapłacie utrzymywała poziom rentowności ustalony w polityce cen transferowych.

Z drugiej strony, jeżeli Spółka poniesie stratę operacyjną lub zysk poniżej ustalonego poziomu dochodowości z działalności prowadzonej przez HPL, Dostawca powinnien dokonać wpłaty na rzecz Spółki pokrywając jej koszty i zapewniając wyrównanie poziomu marży operacyjnej (dochodowości).

W rezultacie, jeżeli Spółka osiągnie zyskowność (poziom dochodowości), z działalności w ramach oddziału HPL, wyższą, aniżeli zakładana w danym roku, to nadwyżka może być zgodnie z założeniami modelu ustalania cen transferowych zwrócona danemu Dostawcy. W sytuacji odwrotnej, to znaczy jeżeli Spółka nie osiąga założonego poziomu dochodowości, Dostawca powinnien dokonać wypłaty na rzecz Spółki kwoty tytułem rozliczenia wynikającego z przyjętego modelu.

Opisywane rozliczenia pomiędzy Wnioskodawcą a Dostawcami będą dokonywane w odniesieniu do poziomu dochodowości osiągniętego przez HPL w każdym roku i będą następowały pod koniec roku w odniesieniu do roku bieżącego. Zgodnie z przyjętym założeniem, rozliczenia wynikające z ustalonego poziomu dochodowości są dokumentowane w drodze dokumentu księgowego wystawianego przez danego Dostawcę zatytułowanego invoice (lub credit note) i zawierającego jedną pozycję - korektę dochodowości, której wartość zależy od poziomu dochodowości osiągniętego przez Spółkę z działalności w ramach HPL w danym okresie.

Wskazać przy tym należy, że kwoty korekty dochodowości nie odnoszą się bezpośrednio do cen sprzedawanych towarów lecz wyłączną referencją do dokonanej korekty będzie odwołanie się do całościowego wyniku Spółki w danym okresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy korekta wzajemnych rozliczeń, polegająca na wyrównaniu (w górę lub w dół) zakładanego poziomu dochodowości oddziału HPL dokonywana w oparciu o otrzymany przez Spółkę dokument korygujący, stanowi zdarzenie mające wpływ na rozliczenie podatku VAT, w szczególności do rozliczeń VAT Spółki z tytułu transakcji importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Spółki, korekta wzajemnych rozliczeń polegająca na wyrównaniu (w górę lub w dół) zakładanego poziomu dochodowości dokonywana w oparciu o otrzymany przez Spółkę dokument korygujący, stanowi zdarzenie nie mające wpływu na rozliczenie podatku VAT, w szczególności do podatku naliczonego z tytułu transakcji importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług.

Opodatkowanie VAT towarów i usług:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT [ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.)], opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają;

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W powyższym przepisie przedstawiony został zamknięty katalog czynności opodatkowanych VAT, jednak same te czynności zdefiniowane zostały w kolejnych artykułach.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o VAT, pod pojęciem importu towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej. W efekcie towary nabywane przez Spółkę od spółek z Grupy z krajów mających siedzibę poza terytorium Unii rozpoznawane są przez Wnioskodawcę jako import towarów.

Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Z kolei art. 9 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że WNT występuje po warunkiem, że;

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   - z zastrzeżeniem art. 10;
   
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

1. nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
   
2. dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2

- jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

W efekcie, dokonanie jakiegokolwiek zakupu z terytorium państwa członkowskiego (o ile prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel i wiąże się z przemieszczeniem towaru między państwami członkowskimi) przez nabywcę z innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki lub transportu, prowadzi do objęcia danego nabycia regulacjami właściwymi dla WNT (przy założeniu, że spełnione są pozostałe warunki wynikające z ustawy o VAT, np. art. 9 ust. 2 i 3, czy też w danym przypadku nie zachodzi wyłączenie wynikające z przepisów ustawy o VAT, np. art. 10).

W rezultacie, transakcje nabycia przez Spółkę towarów od Dostawcy z terytorium państw członkowskich UE, Wnioskodawca traktuje jako WNT.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Z kolei import usług, zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, stanowi świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

W świetle treści art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
   
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
   
   
   

Jednocześnie, w myśl art. 17 ust. 2 ustawy o VAT, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

W świetle powyższych przepisów, z importem usług podlegających rozliczeniu przez usługobiorcę mamy do czynienia m.in. wówczas, gdy podatnik VAT nabywa od zagranicznego podatnika niemającego siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce usługę, której miejscem świadczenia jest Polska, zgodnie z regułami określonymi w art. 28b ustawy o VAT.

Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w przepisie art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

W rezultacie, konfrontując warunki przeprowadzanych transakcji pomiędzy Spółką a Dostawcą z powyższymi przepisami, uznać należy, że nabywane przez Spółkę usługi stanowią import usług, przez co nabycie to winno być rozpoznane na terytorium kraju.

W świetle przedstawionych przepisów, Wnioskodawca z tytułu transakcji nabycia towarów i usług od Dostawcy rozpoznaje w Polsce dla celów VAT odpowiednio import towarów, WNT oraz import usług, co wiąże się po stronie Spółki z obowiązkiem rozliczania podatku należnego oraz naliczonego.

Odrębność wyrównania dochodowości względem nabytych, konkretnych towarów i usług:

Co do zasady, otrzymanie dokumentu korygującego (faktury korygującej), powodującego zmniejszenie lub podwyższenie podstawy opodatkowania w WNT, imporcie towarów oraz imporcie usług, wiązałoby się z obowiązkiem dokonania korekty wysokości podatku należnego (naliczonego), tj. dokonywanych przez Spółkę zakupów. Obowiązek ten leżałby także po stronie Spółki jako podatnika z tytułu nabycia towarów lub usług, o ile dany dokument korygujący (faktura korygująca) oraz otrzymana/wypłacona kwota wiązałaby się z konkretnymi, nabytymi towarami i usługami, co skutkowałoby obowiązkiem odpowiedniego obniżenia lub podwyższenia podstawy opodatkowania (co potwierdza np. przepis art. 29a ust. 13 w zw. z art. 29a ust. 10 ustawy o VAT).

Celem ustalenia, czy dokonanie korekty powinno skutkować obniżeniem lub podwyższeniem podstawy opodatkowania, należy, w ocenie Spółki, ustalić, czy zachodzi takie powiązanie pomiędzy wyrównaniem dochodowości a nabytymi uprzednio od Dostawcy towarami.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę, pod koniec roku dochodowość Spółki z tytułu działalności oddziału HPL podlega weryfikacji, a wszelkie odchylenia od ustalonego poziomu są korygowane.

Kwota korekty dochodowości (niezależnie, czy prowadzi do obniżenia czy do podwyższenia dochodowości Spółki w danym roku) nie ma bezpośredniego przełożenia na ceny zakupionych towarów i usług dokumentowane poszczególnymi fakturami zakupowymi. W szczególności, nie odwołuje się do konkretnych faktur zakupowych, poszczególnych pozycji tych faktur, czy też cen pierwotnie stosowanych. Ponadto, wyrównanie dochodowości Spółki za dany rok finansowy nie dotyczy konkretnych zdarzeń z przeszłości, ale odnosi się do ogółu zdarzeń mających wpływ na dochodowość Spółki w danym roku. Wyrównanie dochodowości nie jest także w żadnym wypadku wynikiem błędu żadnej ze stron, a jego wysokość nie była i nie mogła być znana w latach/ okresach wcześniejszych niż ten, w których następuje rozliczenie dokumentem korygującym. Charakter i potrzeba dokonania korekty uzasadnione są jedynie dążeniem stron do zachowania warunków wzajemnej współpracy handlowej na zasadach zgodnych z przepisami o cenach transferowych, a w szczególności z zasadą arm’s length (koniecznością uwzględnienia rynkowych warunków porównywalnych transakcji).

W świetle powyższego, w ocenie Spółki, nie zachodzi obowiązek korygowania wysokości podatku naliczonego wobec braku potrzeby zmniejszenia lub zwiększenia podstawy opodatkowania w stosunku do nabytych towarów i usług. Zwrócić bowiem należy uwagę na fakt, że wyrównanie dochodowości (zarówno na plus jak i na minus) nie ma związku ze zmianą pierwotnej wartości zakupu konkretnych towarów lub usług wskutek jakichkolwiek ustaleń stron (np. wahania kursów waluty obcej wpływają na zmianę wartości lecz nie stanowią zmiany wynikającej z woli stron, w efekcie pierwotny koszt nabycia, np. 100 EUR jest, mimo różnic kursowych, w dalszym ciągu ustalony na poziomie 100 EUR), lecz wynika z przyjętej strategii gospodarczej i potrzeby wyrównania dochodowości, do której dochodzi na skutek obliczenia łącznego kosztu zakupionych w danym roku towarów i usług i skonfrontowania jej z zyskiem Spółki z danego roku. Tym samym, weryfikacja ogółu kosztów zakupu towarów i usług, a następnie odpowiednie obniżenia łącznego kosztu zakupu lub obciążenie Spółki przez Dostawcę dodatkowymi kosztami, po uwzględnieniu których dochodowość osiągnie określony poziom, nie sposób uznać za obniżenie lub podwyższenie wynagrodzenia należnego Spółce za skonkretyzowane zapłacone towary lub usługi.

Wyrównanie do poziomu dochodowości odbywa się niezależnie od wolumenu nabyć dokonanych w danym okresie. Dlatego też, ze względu na brak związku pomiędzy nabywanymi skonkretyzowanymi towarami i usługami z wyrównaniem dochodowości, podstawa opodatkowania dla WNT, importu towarów oraz importu usług nie powinna - w ocenie Spółki - ulegać zmianie na skutek dokonanego rozliczenia.

Powyższe znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów, przykładowo:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 lutego 2016 r. IPPP3/4512-1048/15-2/JF;
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 grudnia 2015 r. ILPP4/4512-1-330/15-2/BA;
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 grudnia 2015 r. ILPP4/4512-1-331/15-2/BA;
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 grudnia 2015 r. ILPP4/4512-1-332/15-2/PR;
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 grudnia 2015 r. IPPP3/4512-883/15-2/IG;
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 lutego 2015 r. IPPP3/443-1131/14-2/JF;
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 lutego 2015 r. IPPP3/443-1233/14-2/ISZ.
  
  
  

Pozostaje jednak wątpliwość, w jaki sposób należy traktować obniżenie lub podwyższenie kosztów zakupu wskutek wystawiania dokumentu korygującego przez Dostawcę.

Charakter wyrównania dochodowości - brak elementu usługowego:

Odnosząc się do samego charakteru wyrównania dochodowości, jak wykazano powyżej, wyrównanie dochodowości nie stanowi zdarzenia mającego wpływ na wysokość podatku należnego lub naliczonego wynikającego z nabycia przez Spółkę towarów i usług od Dostawcy. W ocenie Spółki, stanowić ono będzie zdarzenie odrębne od uprzednio dokonanych zakupów towarów i usług. Wobec tego ustalić należy, czy wyrównanie dochodowości będzie zdarzeniem podlegającym opodatkowaniu VAT jako wynagrodzenie za usługę.

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Przytoczona definicja świadczenia usług jest bardzo szeroka i określa zakres przedmiotowy opodatkowania od strony negatywnej w sposób dopełniający definicję dostawy towarów. Tym samym, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają zasadniczo wszystkie czynności wykonywane w ramach odpłatnego obrotu profesjonalnego. Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję, dotyczącą charakteru świadczenia usług zauważyć należy, że pod pojęciem usługi (świadczenia), w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Nie oznacza to jednak, że powyższa definicja obejmuje swoim zakresem wszystkie sytuacje gospodarcze zaistniałe pomiędzy kontrahentami, których efektem jest powstanie przysporzenia pieniężnego po jednej stronie na skutek określonego działania bądź zaniechania drugiej strony. Przesłanką dla uznania danego działania, powstrzymania się od działania bądź tolerowania czynności lub sytuacji za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, jest łącznie spełnienie następujących warunków:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  
  

Wobec tego, dane czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy wykonaniem czynności a otrzymanym świadczeniem wzajemnym w ten sposób, że otrzymane kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego i są wypłacane w konsekwencji wykonania świadczenia lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. W związku z tym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności, musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak przykładowo w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że aby uznać dane świadczenie za świadczenie odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a beneficjentem, i w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie, innymi słowy musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Odnosząc przytoczone przepisy oraz poglądy judykatury do stanu faktycznego opisanego powyżej, należy zauważyć, że wyrównanie dochodowości do ustalonego między Wnioskodawcą a Spółką z Grupy poziomu nie wiąże się z jakimkolwiek świadczeniem ze strony drugiego podmiotu. Podwyższenie kosztu własnego sprzedaży za dany rok lub jego obniżenie będzie wynikało jedynie z samego faktu osiągnięcia (lub nie) przez Spółkę oczekiwanego poziomu dochodu. W rezultacie, korekta dochodowości nie będzie wypłacana lub płacona pod warunkiem określonych zachowań wymaganych od drugiej strony. Nie można więc wskazać określonych działań stanowiących usługę usługobiorcy i usługodawcy. Nie sposób więc twierdzić, że powyższe działania powodują wystąpienie obustronnych, wzajemnych świadczeń, które stanowią świadczenie usług (przez Wnioskodawcę lub Dostawcę, w zależności od tego czy korekta dochodowości będzie przeprowadzana w górę lub w dół).

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, obniżenie lub podwyższenie kosztu własnego sprzedaży nie stanowi wynagrodzenia za usługę w rozumieniu ustawy o VAT, przez co działania te nie powinny skutkować opodatkowaniem podatkiem od towarów usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.