Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-2.4511.322.2016.2.ES
z 31 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2016 r. (data wpływu do Biura KIP w Lesznie 21 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 17 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2016 r. Zainteresowana złożyła do Urzędu Skarbowego wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

Pismem z dnia 14 listopada 2016 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego – działając na podstawie art. 17 w związku z art. 170 ustawy Ordynacja podatkowa – przekazał według właściwości wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący Wnioskodawczyni do rozpatrzenia Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu.

W związku z faktem, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 3 stycznia 2017 r. nr 3063-ILPB1-2.4511.322.2016.1.ES Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów wezwał Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 3 stycznia 2017 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 9 stycznia 2017 r.), natomiast w dniu 17 stycznia 2017 r. (data nadania pisma 11 stycznia 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W okresie od lipca 2009 r. do grudnia 2015 r. Wnioskodawczyni była zatrudniona przez (…) Ltd na G., podlegała planowi emerytalnemu, który oferował pracodawca.

Od lutego 2016 r. Zainteresowana jest zatrudniona na stałe w „A” w Polsce.

W dniu 7 marca 2016 r. – zapłacono podatek dochodowy w wysokości 4 444,29 GBP do G.

W dniu 22 marca 2016 r. – na konto Wnioskodawczyni wpłynęła suma 24 679,50 GBP.

W dniu 22 marca 2016 r. – Bank pobrał 24 215,00 PLN (to jest 4 442,22 GBP) zaliczkę na poczet podatku dochodowego.

Po przepracowanych dla firmy (…) Ltd na wyspie G. (wyspy Normandzkie) około sześciu latach (07/2009–12/2015) Wnioskodawczyni podlegała planowi emerytalnemu.

W styczniu 2016 r. Zainteresowana wróciła do Polski i od 1 lutego 2016 r. była zatrudniona na stałe w „A”. Po powrocie do Polski 22 marca 2016 r. na konto bankowe Wnioskodawczyni wpłynęła kwota na poczet emerytury zagranicznej w wysokości 24 679,50 GBP. W tym samym dniu Bank zgodnie z regulaminem pobrał zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 24 215,00 PLN (to jest 4 442,22 GBP) i przekazał je do Urzędu Skarbowego.

Zainteresowana pragnie również zauważyć, że konto bankowe w Polsce otworzyła w grudniu 2015 r., kiedy była zatrudniona i mieszkała na wyspie G.

Wnioskodawczyni nadmieniła, że Polska ma podpisaną umowę ze G. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. W związku z powyższym sumę pieniędzy na poczet emerytury zagranicznej jaką Zainteresowana otrzymała w 2016 r. została podwójnie opodatkowana.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Jeżeli w marcu 2016 r. Wnioskodawczyni już zapłaciła podatek dochodowy od sumy 24 679,50 GBP czy powinna była być opodatkowana ta kwota po raz drugi, również w marcu 2016 r., od tej samej sumy pieniężnej?
2. Czy Zainteresowanej powinna być zwrócona suma pieniędzy, którą odprowadziła dwukrotnie, po raz pierwszy 7 marca 2016 r. w pierwszym miejscu i po raz drugi 22 marca 2016 r. na poczet podatku dochodowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni – ta sama suma pieniężna nie powinna być opodatkowana dwukrotnie.

Sumę w wysokości 24 679,50 GBP, otrzymała Zainteresowana na poczet emerytury zagranicznej. W latach 07/2009 – 12/2015 pracowała na wyspie G. (Wyspy Normandzkie) jako Compliance Officer. W styczniu 2016 r. Zainteresowana przeprowadziła się na stałe do Polski.

Wyżej wymieniona suma podlegała już opodatkowaniu, przed przelaniem jej ostatecznie na Wnioskodawczyni konto bankowe w Polsce, na rzecz G. Income Tax (urzedu podatkowego na wyspie G.), na wyspie na której była zatrudniona przez te sześć lat.

Polska i Baliwat mają umowę: „Agreement between The Republic of Poland and States of Guernsey for the avoidance of double taxation with respect to certain income of individuals”. W umowie jest jasno napisane, że osoby podlegają opodatkowaniu w kraju, w którym jest świadczona usługa. W przypadku Zainteresowanej, w latach 2009–2015 na wyspie G.

Dwukrotnie opodatkowana została ta sama suma pieniężna, tj. na wyspie G. 7 marca przed przelaniem kwoty na Wnioskodawczyni konto bankowe w Polsce i w Polsce zaraz po otrzymaniu tej sumy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej rzecz ujmując, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z opisanego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni w styczniu 2016 r. wróciła do Polski i od 1 lutego 2016 r. była zatrudniona na stałe w „A”.

Po powrocie do Polski 22 marca 2016 r. na konto bankowe Wnioskodawczyni wpłynęła kwota na poczet emerytury zagranicznej w wysokości 24 679,50 GBP. W tym samym dniu Bank zgodnie z regulaminem pobrał zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 24 215,00 PLN (to jest 4 442,22 GBP) i przekazał ją do Urzędu Skarbowego. Ponadto Zainteresowana nadmieniła, że 7 marca 2016 r. – zapłacono podatek dochodowy w wysokości 4 444,29 GBP do G. Income Tax.

Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi kwestia opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych sumy pieniężnej otrzymanej – w 2016 r. – na poczet emerytury zagranicznej.

W celu wyjaśnienia tej kwestii należy wziąć pod uwagę umowę między Rzecząpospolitą Polską a Baliwatem w sprawie unikania podwójnego opodatkowania niektórych kategorii dochodów osób fizycznych podpisaną w Londynie dnia 8 października 2013 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 1341).

Zgodnie z Oświadczeniem Rządowym z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie mocy obowiązującej Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Baliwatem G. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania niektórych kategorii dochodów osób fizycznych, podpisanej w Londynie dnia 8 października 2013 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 1342), Umowa ta wchodzi w życie dnia 1 października 2014 r.

Wobec powyższego, w stosunku do dochodu stanowiącego sumę pieniężną na poczet emerytury zagranicznej w wysokości 24 679,50 GBP uzyskanego przez Wnioskodawczynię w 2016 r. zastosowanie znajdzie art. 8 Umowy międzynarodowej.

Przepis ten stanowi, z zastrzeżeniem artykułu 9 ustęp 2, emerytury, renty i inne podobne świadczenia (włączając płatności o charakterze zryczałtowanym) powstające na terytorium Umawiającej się Strony oraz wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania na terytorium drugiej Umawiającej się Strony ze względu na uprzednie zatrudnienie lub samozatrudnienie oraz płatności dokonywane zgodnie z postanowieniami przepisów o ubezpieczeniu społecznym, mogą być opodatkowane na terytorium pierwszej wymienionej Strony.

W konsekwencji, uwzględniając dyspozycję ww. przepisu Umowy – dochód w postaci sumy pieniężnej na poczet przyszłej emerytury, otrzymany w 2016 r. może być opodatkowany zarówno na wyspie G., jak i w państwie rezydencji, tj. w Polsce.

Jednocześnie, w Polsce – w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu – należy zastosować określoną w art. 11 umowy metodę zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu.

Zgodnie z ww. przepisem cyt. umowy, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

1. Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania na terytorium Umawiającej się Strony osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy może być opodatkowany na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, wówczas pierwsza wymieniona Umawiająca się Strona zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu na terytorium drugiej Umawiającej się Strony. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód uzyskany na terytorium drugiej Umawiającej się Strony;
2. Jeżeli zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Umawiającej się Strony jest zwolniony z opodatkowania na tym terytorium, wówczas ta Umawiająca się Strona może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu takiej osoby uwzględnić zwolniony dochód.
   
   

W odniesieniu do dochodu (sumy pieniężnej) uzyskanego przez Wnioskodawczynię w 2016 r. znajduje zatem zastosowanie art. 27 ust. 9 i art. 27 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia), którą stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją.

Zgodnie z art. 27 ust. 9, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

Natomiast art. 27 ust. 9a stanowi, że w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

W konsekwencji, odnosząc powyższe ustalenia do stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowaną uznać należy, że suma pieniężna osiągnięta przez Wnioskodawczynię na poczet przyszłej emerytury i przelana na konto w Polsce podlega opodatkowaniu w Polsce przy zastosowaniu metody proporcjonalnego zaliczenia.

Reasumując pomimo faktu, że uzyskany przez Wnioskodawczynię dochód podlega opodatkowaniu zarówno na wyspie G. jak i w Polsce, to w przedmiotowej sprawie nie zachodzi podwójne opodatkowanie.

Zapobiega bowiem temu, znajdująca zastosowanie w rozpatrywanej sprawie przewidziana w art. 27 ust. 9 i ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 11 umowy międzynarodowej, metoda proporcjonalnego odliczenia.

W takim stanie rzeczy należało uznać stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.