2017.01.27 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.855.2016.2.AM
z 27 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku, który wpłynął dnia 15 listopada 2016 r., uzupełnionym pismem z dnia 12 stycznia 2017 r. (data wpływu 17 stycznia 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 29 grudnia 2016 r. znak sprawy 1462- IPPP2.4512.855.2016.1.AM (skutecznie doręczone 9 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości .

Niniejszy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 stycznia 2017 r. (data wpływu 17 stycznia 2017 r.) na wezwanie Organu z dnia 29 grudnia 2016 r. znak sprawy 1462- IPPP2.4512.855.2016.1.AM (skutecznie doręczone 9 stycznia 2017 r.)

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 18 września 1982 r. aktem notarialnym Wnioskodawca nabył wraz z małżonką 1/2 nieruchomości położonej na działce nr 641 zabudowanej budynkami do produkcji pieczarek. W 1990 r. na ww. nieruchomości Wnioskodawca podjął działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, a w 1991 roku opisane budynki (Nieruchomość Baza w X) zostały włączone do środków trwałych firmy i podlegały amortyzacji (B. O. kwota łączna 58.338,00 zł). Następnie w dniu 12 kwietnia 1995 r. Wnioskodawca nabył pozostałą część nieruchomości (1/2) która również została przeznaczona na potrzeby firmy i podlegała amortyzacji (wartość podlegająca amortyzacji 33.500.00 zł)

Następnie na ww. nieruchomości dokonano inwestycji korzystających z odliczenia VAT i podlegających amortyzacji:

ogrodzenie nieruchomości (baza): 1995 r.-7.243,56 zł netto
utwardzenie placu: 1996 r.-5.554,64 zł netto
dobudowa magazynu nr 2 1998 r.-7.878,20 zł netto
dobudowa magazynu nr l 2004 r. -10.879,68 zł netto
łączna kwota 31.547,08 zł netto

W związku z przejściem na emeryturę i pogarszającym się stanem zdrowia Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. nieruchomości.

Ww. nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu jak również nie była udostępniana w żaden inny sposób. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku od towarów i usług, przyszły nabywca również jest płatnikiem VAT.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 stycznia 2017 r. (data wpływu 17 stycznia 2017 r.) Wnioskodawca dodał następujące informacje w zakresie opisu zdarzenia przyszłego:

1/2 działki 641 zabudowanej budynkami do produkcji pieczarek została nabyta 18 września 1982 r. kiedy to ustawa o VAT nie obowiązywała. Kolejna 1/2 działki i zabudowań została nabyta w dniu 12 kwietnia 1995 r. na podstawie umowy kupna sprzedaży od osoby fizycznej i nie była opodatkowana podatkiem VAT. Reasumując nabycie działki nr 641 wraz z zabudowaniami było zwolnione od podatku VAT.
Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w momencie nabycia działki nr 641. W 2007 r. działka nr 641 została podzielona na trzy działki, działkę nr 641/4 o pow. 1,0569 ha zabudowaną i związaną z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy oraz działki nr 641/1 o pow. 0,1695 ha i nr 641/3 o pow. 0,0699 ha nie związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, będące częścią posiadanego gospodarstwa rolnego. Przedmiotem sprzedaży jest działka nr 641/4 i nr działka 641/1.
Działka 641/4 jest zabudowana:
1. jednokondygnacyjnym budynkiem handlowo-usługowym, murowanym z 1987 r., o pow. zabudowy 1100 m²,
2. jednokondygnacyjnym budynkiem o funkcji „inne niemieszkalne” murowanym z 1987 r, o pow. zabudowy 104 m²,
3. jednokondygnacyjnym budynkiem o funkcji „zbiorniki, silosy i budynki magazynowe” murowanym, z 1987 r, o pow. zabudowy 259 m²,
4. jednokondygnacyjnym budynkiem o funkcji „zbiorniki, silosy i budynki magazynowe” murowanym z 1995 r o pow. zabudowy 130 m²,
5. jednokondygnacyjnym budynkiem o funkcji „inne niemieszkalne” murowanym, z 2005 r, o pow. zabudowy 65 m²,
6. „ogrodzeniem nieruchomości ( baza)” wykonanym w 1995 r.
7. utwardzeniem placu wykonanym w 1996 r.

Opisane w sprawie „ogrodzenie nieruchomości (baza)” stanowi urządzenie budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane.
Opisany w sprawie „utwardzony plac” polegał na wylaniu płyty betonowej grubości 20 cm pod plac składowy węgla i materiałów budowlanych, przy którym znajduje się waga 8 ton i parking samochodów ciężarowych oraz droga dojazdowa do powyższych placów. W świetle powyższych faktów należy uznać że jest to budowla w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. Opisany plac był od początku wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Dodatkowo od powstania do chwili obecnej firma nigdy nie prowadziła działalności zwolnionej z VAT w jakimkolwiek zakresie.
Jak wskazał Wnioskodawca ulepszenia dotyczyły całej nieruchomości i polegały na zwiększeniu powierzchni magazynowej poprzez dobudowę magazynów do magazynów nr 1 i 2, utwardzenia wyżej opisanego placu związanego z działalnością i przedmiotowego ogrodzenia, co w konsekwencji spowodowało zwiększenie możliwości handlowych firmy. Jak wynika z opisanych faktów nie są to ulepszenia odnoszone do poszczególnych wcześniej istniejących budynków, lecz podnoszące wartość całej nieruchomości.
Wszystkie budynki opisane powyżej były wykorzystywane wyłącznie w działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży nieruchomości przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca ma prawo do ceny netto doliczyć podatek VAT i wystawić fakturę VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 12 stycznia 2017 r. (data wpływu 17 stycznia 2017 r.):

Zdaniem Wnioskodawcy działkę nr 641/1 należy sprzedać w ramach umowy cywilno-prawnej i nabywca winien zapłacić podatek od czynności cywilno-prawnych zgodnie z obowiązującymi przepisami.

W przypadku działki nr 641/4 dostawca (Wnioskodawca) ma prawo wystawić fakturę VAT na sprzedaż działki wraz z istniejącymi na niej naniesieniami w oparciu o art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 roku po spełnieniu przepisów zawartych w art. 43 ust. 10 pkt 2 i art. 43 ust. 11 ww. ustawy.

Wnioskodawca wskazał również, że dostawca i nabywca są czynnymi podatnikami VAT, tym samym wypełniają przepisy art. 43 ust. 10 pkt l ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 cyt. ustawy o VAT rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste,
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem – w rozumieniu ww. przepisu) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. Zatem w świetle powołanego wyżej art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Natomiast art. 2 pkt 33 ustawy o VAT stanowi, że przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy o VAT).

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Według art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W praktyce oznacza to, że dostawa gruntu będzie opodatkowana stawką właściwą dla dostawy budynków, a gdy dostawa budynków będzie zwolniona od podatku VAT, wówczas zwolnienie ma zastosowanie do pełnej wartości transakcji.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 18 września 1982 r na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawca nabył wraz z małżonką 1/2 nieruchomości położonej na działce nr 641 zabudowanej budynkami do produkcji pieczarek. W 1990 r. na ww. nieruchomości Wnioskodawca podjął działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, a w 1991 roku opisane budynki zostały włączone do środków trwałych firmy i podlegały amortyzacji. Następnie w dniu 12 kwietnia 1995 r. Wnioskodawca nabył pozostałą część nieruchomości (1/2), która również została przeznaczona na potrzeby firmy i podlegała amortyzacji .

Nabycie działki nr 641 wraz z zabudowaniami było zwolnione z podatku VAT (1/2 działki 641 zabudowanej budynkami do produkcji pieczarek została nabyta 18 września 1982 r. kiedy jeszcze nie obowiązywała ustawa o VAT. Kolejna 1/2 działki i zabudowań została nabyta w dniu 12 kwietnia 1995 r. na podstawie umowy kupna sprzedaży od osoby fizycznej i nie była opodatkowana podatkiem VAT).

Zatem Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w momencie nabycia działki nr 641.

W 2007 r. działka nr 641 została podzielona na trzy działki. Działkę nr 641/4 zabudowaną i związaną z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy oraz działki nr 641/1 i nr 641/3 nie związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, będące częścią posiadanego gospodarstwa rolnego.

Przedmiotem sprzedaży są działka nr 641/4 i działka nr 641/1.

Działka 641/4 jest zabudowana poniżej wymienionymi naniesienia:

jednokondygnacyjnym budynkiem handlowo-usługowym, murowanym z 1987 r., o pow. zabudowy 1100 m²,
jednokondygnacyjnym budynkiem o funkcji „inne niemieszkalne” murowanym z 1987 r, o pow. zabudowy 104 m²,
jednokondygnacyjnym budynkiem o funkcji „zbiorniki, silosy i budynki magazynowe” murowanym z 1987 r. o pow. zabudowy 259 m²,
jednokondygnacyjnym budynkiem o funkcji „zbiorniki, silosy i budynki magazynowe” murowanym z 1995 r o pow. zabudowy 130 m²,
jednokondygnacyjnym budynkiem o funkcji „inne niemieszkalne” murowanym, z 2005 r. o pow. zabudowy 65 m²,
ogrodzeniem nieruchomości „baza” wykonanym w 1995 r.
utwardzeniem placu wykonanym w 1996 r.

(potwierdzone wypisem z kartoteki budynków dla działki nr 641/4 wydanym z upoważnienia Starosty w dniu 3 listopada 2016 r.):

Pozycje: a, b, c, dotyczą budynków po produkcji pieczarek, które nie korzystały z odliczeń podatku VAT.

Pozycje: d, e, f, g, zostały zrealizowane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i w trakcie realizacji korzystały z odliczenia podatku od towarów i usług VAT.

Przedstawione w opisie sprawy „ogrodzenie nieruchomości (baza)” stanowi urządzenie budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane.

Natomiast „utwardzony plac” (składający się z płyty betonowej grubości 20 cm pod plac składowy węgla i materiałów budowlanych, przy którym znajduję się waga 8 ton i parking samochodów ciężarowych oraz droga dojazdowa do powyższych placów) jak wskazał Wnioskodawca jest budowlą w rozumieniu ww. ustawy Prawo budowlane. Opisany plac był od początku wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Z opisu sprawy wynika, że działka nr 641/4 wraz z posadowionymi na niej naniesieniami była wykorzystywana w działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Od momentu powstania do chwili obecnej firma Wnioskodawcy nigdy nie prowadziła działalności zwolnionej z VAT w jakimkolwiek zakresie.

Dodatkowo jak wskazał Wnioskodawca wprowadzał zmiany na nieruchomości, które dotyczyły całej nieruchomości i polegały na zwiększeniu powierzchni magazynowej poprzez dobudowę magazynów, utwardzenie wyżej opisanego placu związanego z działalnością i przedmiotowego ogrodzenia, co w konsekwencji spowodowało zwiększenie możliwości handlowych firmy. Nie są to ulepszenia odnoszone do poszczególnych wcześniej istniejących budynków, lecz podnoszące wartość całej nieruchomości.

Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. nieruchomości. Ww. nieruchomość nigdy nie była przedmiotem najmu jak również nie była udostępniana w żaden inny sposób.

Z wniosku wynika także, że zarówno Wnioskodawca jak i nabywca są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, na którą składają się działki o numerach 641/1 i 641/4 oraz doliczenia do ceny netto podatku VAT i wystawienia faktury.

Rozważając, planowaną sprzedaż działki nr 641/1 należy wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Oznacza, to że dostawa towarów, w tym gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach: C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Z wniosku wynika, że działka nr 641/1 stanowi część posiadanego przez Wnioskodawcę gospodarstwa rolnego. Na działce nr 641/1 Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej.

W konsekwencji Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki nr 641/1, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Zatem, sprzedaż działki nr 641/1 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki nr 641/1 korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej oraz nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że druga działka przeznaczona do sprzedaży nr 641/4, którą Wnioskodawca wykorzystywał do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT jest zabudowana w myśl przypisów ustawy Prawo budowlane:

urządzeniem budowlanym w postaci ogrodzenia.
budowlą w postaci placu utwardzonego.
budynkami murowanymi.

Jak wskazano w powyżej przytoczonym art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W praktyce oznacza to, że dostawa gruntu będzie opodatkowana stawką właściwą dla dostawy budynków i budowli, a gdy dostawa budynków i budowli będzie zwolniona od podatku VAT, wówczas zwolnienie ma zastosowanie do pełnej wartości transakcji.

W myśl powyższego przepisu na zastosowanie właściwej stawki podatku VAT przy planowanej dostawie działki nr 641/4 będą miały wpływ posadowione na niej budynki i budowla. Natomiast posadowione na nieruchomości urządzenie budowlane pozostanie bez wpływu na stawkę podatkową działki, na której się znajduje.

Z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT wynika, że dostawa nieruchomości zabudowanej budynkami i budowlami będzie korzystać ze zwolnienia w VAT albo będzie opodatkowana w zależności od daty pierwszego zasiedlenia.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się również NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że (…) „definicja pierwszego zasiedlenia (zajęcia)” zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji „pierwszego zasiedlenia” wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu”. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu” (...).

Jak wskazał Wnioskodawca, od 1991 roku prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT (nigdy działalność ta nie była zwolniona z opodatkowania VAT).

Działka nr 641/4 wraz z posadowionymi na niej naniesieniami była wykorzystywana do prowadzenia ww. działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Wszystkie budynki posadowione na działce, jak i budowla zgodnie z opisem sprawy były wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę przez okres przekraczający ponad 2 lata do momentu złożenia przedmiotowego wniosku.

Ponadto, z treści wniosku wynika, że Zainteresowany dokonywał „ulepszeń” całej nieruchomości poprzez dobudowanie magazynów, co wskazuje że Wnioskodawca nie dokonywał ulepszeń w stosunku do poszczególnych istniejących budynków lub budowli.

Zatem dla transakcji sprzedaży budowli i budynków posadowionych na działce nr 641/4 można zastosować zwolnienie z podatku VAT zdefiniowane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT ponieważ planowana transakcja sprzedaży nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia a od momentu pierwszego zasiedlenia minął już okres przekraczający dwa lata.

Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT można więc zastosować dla całej działki nr 641/4, ponieważ zgodnie art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Dodatkowo w myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, Wnioskodawca może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków i budowli, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku i budowli są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni oraz złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynków i budowli.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca i Nabywca działki nr 641/4 są podatnikami VAT czynnymi, mogą też złożyć przed dniem dokonania transakcji sprzedaży ww. działki właściwemu dla ich Nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynków i budowli, są więc w stanie spełnić warunki określone w art. 43 ust. 10, w związku z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT.

Ww. rezygnacja, ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 oznaczać będzie ze dostawa działki nr 641/4 wraz z posadowionymi na niej naniesieniami będzie opodatkowana podatkiem VAT wg stawki 23%.

Wnioskodawca będzie zatem uprawniony do rezygnacji ze zwolnienia oraz wyboru opodatkowania podatkiem VAT dostawy działki nr 641/4, wystawienia faktury na sprzedaż przedmiotowej działki oraz doliczenia do kwoty netto podatku VAT po spełnieniu ww. warunków określonych w art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Interpretacja zgodnie, że złożonym wnioskiem odnosi się wyłącznie do podatku od towarów i usług. Organ nie oceniał stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych.

Końcowo tut. Organ informuje, że nie jest uprawniony do oceny dodatkowych dokumentów dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przy wydawaniu niniejszej interpretacji organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się wyłącznie na opisie sprawy przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego może być prowadzone wg ewentualnego postępowania podatkowego, w toku którego organ podatkowy jest uprawniony do badania dodatkowego materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14 na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00‑013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa ( art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną ( art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin