Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPP1.4512.800.2016.1.DM
z 7 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2016 r. (data wpływu 21 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

- braku opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia części dzierżawionej nieruchomości – jest nieprawidłowe,
- określenia podstawy opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m. in. podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia części dzierżawionej nieruchomości i określenia podstawy opodatkowania.

W złożonym wniosku przedstawiono następując stan faktyczny.

Wnioskodawca - Spółka Sp. z o.o. posiada siedzibę oraz miejsce zarządu na terytorium Polski oraz podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku CIT, a także jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca prowadzi m.in. działalność w zakresie ochrony przeciwpożarowej na terenie rafinerii G S.A. (jednostka ochrony przeciwpożarowej w rozumieniu art. 15 pkt 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. 1991 nr 81 poz. 351).

Wnioskodawca ze względu na specyfikę pracy, na podstawie przepisów BHP, jest zobowiązany do zapewnienia określonej grupie pracowników posiłków profilaktycznych. Uprawnieni pracownicy mają prawo do otrzymania posiłków profilaktycznych w trybie cało rocznym podczas wykonywania obowiązków służbowych. W celu wywiązania się z obowiązku dostawy posiłków profilaktycznych, Wnioskodawca zawarł umowę na świadczenie usług gastronomicznych w bufecie pracowniczym.

Przedmiotowy bufet zlokalizowany jest w budynku stanowiącym własność G S.A., który z mocy umowy dzierżawy został oddany do użytkowania dla Wnioskodawcy dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Zgodnie z zapisami ww. umowy dzierżawca ma prawo do dalszego dzierżawienia, najmu lub do nieodpłatnego przekazania do użytkowania zgodnie z przeznaczeniem przez osoby trzecie.

Za dzierżawę budynku Wnioskodawca płaci wynagrodzenie na rzecz G S.A. Wartość wynagrodzenia stanowi koszty podatkowe Wnioskodawcy, podatek VAT naliczony w fakturach podlega odliczeniu.

Zgodnie z umową, podmiot prowadzący bufet pracowniczy zobowiązał się do:

• świadczenia usług gastronomicznych dla pracowników Wnioskodawcy, pracowników G S.A. oraz gości i kooperantów;
• sprzedaży produktów handlowych, w szczególności o charakterze spożywczym;
• przygotowania oraz dostawy posiłków profilaktycznych w zakresie korporacyjnym.

Ze względu na fakt, że bufet jest ogólnie dostępny, z usług bufetu mogą korzystać wszystkie osoby przebywające na terenie rafinerii. Statystyki z okresów poprzednich, pokazują, iż około 12% klientów bufetu, stanowią pracownicy Wnioskodawcy pozostali klienci pochodzą od innych kooperantów.

Wnioskodawca będzie ponosić koszty zakupu posiłków profilaktycznych dla swoich pracowników. Pozostali użytkownicy bufetów gastronomicznych będą ponosić koszty zakup posiłków profilaktycznych dla swoich pracowników. Koszty zakupu pozostałych usług gastronomicznych artykułów spożywczych będą ponosić osoby dokonujące zakupu.

Z uwagi na niski poziom jakości posiłków profilaktycznych Wnioskodawca zakończył współpracę z dotychczasowym dostawcą usług gastronomicznych i posiłków profilaktycznych. Nowy dostawca został wybrany w drodze postępowania wyboru kontrahenta zorganizowanego przez G S.A. dla wszystkich punktów gastronomicznych zlokalizowanych na terenie rafinerii. Wcześniejsze postępowania przetargowe prowadzone przez G pokazały bardzo małe zainteresowanie dostawców usług gastronomicznych prowadzeniem bufetów pracowniczych na terenie rafinerii, m.in. ze względu na małą zyskowność inwestycji. W celu zachęcenia potencjalnych dostawców usług gastronomicznych do składania ofert, Wnioskodawca przystępując do prowadzonego procesu wyboru kontrahenta zobowiązał się do nieodpłatnego udostępnienia części pomieszczeń dzierżawionych od G budynków, w której zlokalizowany jest bufety pracowniczy (dotyczy powierzchni 83 m²) oraz zwolnienia dostawcy usług z opłat za energię elektryczną, wodę i media wykorzystywane do prowadzenia bufetu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, w przypadku udostępnienia przez Wnioskodawcę części dzierżawionej nieruchomości innemu podmiotowi, w celu prowadzenia bufetu pracowniczego, nie powstanie po stronie Wnioskodawcy nieodpłatne świadczenie i konieczność naliczania podatku VAT należnego na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w stanie faktycznym przedstawionym we Wniosku, w przypadku uznania stanowiska przedstawionego w pytaniu 1 za nieprawidłowe, wówczas wartość nieodpłatnego świadczenia do celów obliczenia podatku VAT należy ustalić - stosując wykładnię celowościową art. 29a ust. 5 ustawy o VAT - na podstawie cen jakie Wnioskodawca płaci na rzecz dostawców za dzierżawę i media budynku, w którym znajduje się bufet?

Ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, w przypadku udostępnienia przez Wnioskodawcę części nieruchomości innemu podmiotowi, w celu prowadzenia bufetu pracowniczego, nie powstanie po stronie Wnioskodawcy nieodpłatne świadczenie i konieczność naliczania podatku VAT należnego na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT. Powołując brzmienie tego przepisu, Wnioskodawca wskazał, że nieodpłatne udostępnianie części nieruchomości w celu prowadzenia bufetu pracowniczego ma związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, w szczególności poprzez zapewnienie uprawnionym pracownikom posiłków profilaktycznych, zatem znajduje się poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 8 ust. 2 pkt i 2 ustawy o VAT, niezależnie od tego czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z funkcjonowaniem i użytkowaniem nieruchomości.

Ad. 2. Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, w przypadku uznania stanowiska przedstawionego w pytaniu 1 za nieprawidłowe, wówczas wartość nieodpłatnego świadczenia do celów obliczenia podatku VAT należy ustalić - stosując wykładnię celowościową art. 29a ust. 5 ustawy o VAT - na podstawie cen po których Wnioskodawca płaci za dzierżawię, media na rzecz dostawców.

Zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy VAT w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku uznania, że w związku z nieodpłatnym udostępnieniem części nieruchomości świadczy on usługi, o których mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania należy ustalać, w oparciu o ceny, po których Wnioskodawca nabywa usługi np. czynsz dzierżawny, media związane z udostępnieniem przedmiotowej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

- nieprawidłowe – w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia części dzierżawionej nieruchomości,

- prawidłowe – w zakresie określenia podstawy opodatkowania.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, według art. 2 pkt 6 ww. ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w art. 8 ust. 1 cyt. ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywca usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Wyjaśnić ponadto należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ww. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Ponadto w myśl art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Dla ustalenia, czy konkretna, nieodpłatna czynność podlega opodatkowaniu w związku z uznaniem jej za odpłatne świadczenie usług, istotny jest cel jej świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisuje się w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują. Ponadto z powyższego wynika, że opodatkowaniu podlega tylko takie nieodpłatne świadczenie usług, które nie ma żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika.

Przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy wskazuje, że opodatkowaniu podlega jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza, jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony, wówczas świadczenie będzie nieopodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Analizując natomiast treść ww. art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy zauważyć, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Ponadto wskazać należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zawarte – dla celów podatku od towarów i usług – w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec powyższego działalność gospodarcza obejmuje elementy składające się na jej przedmiot, tj. zarobkową działalność wytwórczą, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, działalność rolników i osób wykonujących wolne zawody a także działalność zawodową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

Dla ustalenia, czy ww. nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Przez nieodpłatne usługi służące do celów działalności podatnika należy rozumieć takie, które są wykonywane bez wynagrodzenia, ale w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Świadczenie ich ma dominujący charakter w stosunku do korzyści osiąganej w tym przypadku przez odbiorcę tych świadczeń.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 5 cyt. ustawy w przypadku świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2, podstawą opodatkowania jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku.

Przepis art. 29a ww. ustawy stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347.1 ze zm.) z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Ponadto stosownie do art. 75 Dyrektywy, w odniesieniu do świadczenia usług, o których mowa w art. 26 (tj. m.in. usług świadczonych przez podatnika nieodpłatnie na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, uznawanych za usługi świadczone odpłatnie) w przypadku gdy towary stanowiące część majątku przedsiębiorstwa używane są do celów prywatnych lub usługi są świadczone nieodpłatnie, podstawę opodatkowania stanowi całkowita kwota wydatków poniesionych przez podatnika na wykonanie tych usług.

W myśl art. 78 lit. a Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się podatki, opłaty, w tym opłaty celne oraz inne należności, z wyjątkiem samego VAT.

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się zatem samego podatku od wartości dodanej – należnego z tytułu danej transakcji.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący podatnikiem VAT czynnym prowadzi m.in. działalność w zakresie ochrony przeciwpożarowej. Wnioskodawca jest zobowiązany do zapewnienia określonej grupie pracowników posiłków profilaktycznych. Wnioskodawca wydzierżawia nieruchomość od spółki akcyjnej, której część (określona we wniosku jako bufet pracowniczy) jest udostępniana na rzecz podmiotu trzeciego. Bufet jest ogólnodostępny. Wnioskodawca zakończył współpracę z dotychczasowym dostawcą usług gastronomicznych. Nowy dostawca został wybrany w drodze postępowania wyboru kontrahenta zorganizowanego przez spółkę akcyjną dla wszystkich punktów gastronomicznych. W celu zachęcenia potencjalnych dostawców usług gastronomicznych do składania ofert, Wnioskodawca przystępując do prowadzonego procesu wyboru kontrahenta zobowiązał się do nieodpłatnego udostępnienia części dzierżawionych pomieszczeń oraz zwolnienia kontrahenta z opłat za energię elektryczną, wodę i media wykorzystywane do prowadzenia bufetu.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy nieodpłatne udostępnienie części nieruchomości będzie stanowiło czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług jako nieodpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, i czy w związku z tym będzie on zobowiązany do rozliczenia podatku należnego od tego typu transakcji.

Uwzględniając powyższe należy zauważyć, że analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić, że czynność nieodpłatnego udostępnienia części pomieszczeń dzierżawionych budynków będzie podlegała opodatkowaniu jako świadczenie zrównane z odpłatnym świadczeniem usług na mocy art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W ocenie organu, wbrew stanowisku przedstawionemu we wniosku, nie można uznać, że nieodpłatne udostępnienie części dzierżawionej nieruchomości (tzw. bufetu) ma związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą w szczególności poprzez zapewnienie uprawnionym pracownikom posiłków profilaktycznych. W analizowanym przypadku realizowane są bowiem cele odrębnego podmiotu, kontrahenta prowadzącego działalność gospodarczą przy wykorzystaniu nieruchomości udostępnionej przez Wnioskodawcę. Korzyść osiągana przez odbiorcę świadczenia ma charakter dominujący. Przedsiębiorca na bazie udostępnionych przez Wnioskodawcę pomieszczeń realizuje swoje cele gospodarcze i osiąga zyski z prowadzonej działalności w zakresie świadczenia usług gastronomicznych, sprzedaży produktów handlowych, czy dostawy posiłków profilaktycznych. Czynności te realizuje nie tylko na rzecz Wnioskodawcy, lecz także podmiotów trzecich. Natomiast fakt obowiązku zapewnienia przez Wnioskodawcę posiłków profilaktycznych pozostaje bez znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej kwestii. Posiłki te – jak wskazuje praktyka rynkowa – mogą być zapewniane pracownikom także w inny sposób niż przedstawiony we wniosku. W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie nie można uznać, że opisana czynność będzie miała związek z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę.

Zatem, z uwagi na to, że nieodpłatne świadczenie nastąpi do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy – w niniejszym przypadku nie można uznać, że nieodpłatne przekazanie nieruchomości będzie miało wpływ na przyszłą sprzedaż Wnioskodawcy w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jego wizerunek, generowane zyski czy odbiór przez kontrahentów – jak również uwzględniając, że Wnioskodawca dokonuje odliczenia podatku naliczonego z tytułu dzierżawy nieruchomości, których część pomieszczeń jest następnie nieodpłatnie udostępniana na rzecz podmiotu trzeciego uznać należy, że – wbrew stanowisku wyrażonemu we wniosku – czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług i wystąpi „konieczność naliczenia podatku VAT należnego”.

Z kolei podstawę opodatkowania nieodpłatnego świadczenia Wnioskodawca winien ustalić zgodnie z art. 29a ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym podstawą opodatkowania w przypadku świadczenia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2, jest koszt świadczenia tych usług poniesiony przez podatnika.

Powołany przepis nie określa podstawy opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla nieodpłatnego świadczenia usług zrównanego z odpłatnym świadczeniem usług na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy. Odwołuje się do kosztu świadczonych usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie określił w sposób precyzyjny, jakiego rodzaju koszty mogą zostać uznane za poniesione przez podatnika w związku ze świadczeniem nieodpłatnie usług. Nie ulega jednak wątpliwości, że chodzi tu o koszty rzeczywiście poniesione w związku ze świadczoną usługą, tzn. takiego rodzaju koszty, bez poniesienia których wykonanie usługi byłoby niemożliwe. Przy czym należy przyjąć, że podstawa opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług powinna być jak najbliższa rzeczywistemu kosztowi jej wyświadczenia.

Końcowo wskazać należy, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.