Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB2.4511.704.2016.1.AK
z 11 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z pokrywaniem przez Bank kosztów szkoleń animatorów organizowanych w celu należytego wykonania przez animatorów usług na rzecz Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z pokrywaniem przez Bank kosztów szkoleń animatorów organizowanych w celu należytego wykonania przez animatorów usług na rzecz Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest bankiem. Wnioskodawca posiada osobowość prawną. Wnioskodawca prowadzi m.in. działalność edukacyjną. W celu efektywnego wykonywania tejże działalności Wnioskodawca prowadzi m.in. działalność edukacyjną. Wnioskodawca
podjął decyzję o powołaniu, placówki edukacyjno-ekspozycyjnej, działającej w ramach Banku.

Misją placówki jest popularyzowanie wiedzy na temat ekonomii i historii pieniądza. W ramach placówki Wnioskodawca prowadzi edukację w sposób atrakcyjny dla odbiorców, przy wykorzystaniu różnorodnych form prezentacji i nowoczesnych technologii. Poprzez placówkę chce dotrzeć do szerokiego grona odbiorców w celu przybliżenia im zagadnień związanych z rozwojem ekonomii i gospodarki pieniężnej, funkcjami, jakie pieniądz pełnił na przestrzeni dziejów, a także historią powstania i ewolucją systemu bankowego i bankowości centralnej. Wskazane działania mają na celu ułatwienie zrozumienia odwiedzającym placówkę podstawowych zagadnień oraz skomplikowanych procesów ekonomicznych. Stosownie do regulaminu placówki, zwiedzanie ekspozycji tej placówki oraz korzystanie z różnych form programu edukacyjnego są bezpłatne.

W związku z powyższym, Wnioskodawca podjął decyzję o nawiązaniu współpracy z animatorami, będącymi m.in. osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej (w szczególności są to studenci lub absolwenci szkół wyższych). Wnioskodawca dopuszcza także możliwość współpracy z animatorami prowadzącymi działalność gospodarczą, niemniej jednak niniejszy wniosek nie dotyczy takich przypadków. Współpraca jest nawiązywana na podstawie umów o świadczenie usług, do których znajdują zastosowanie przepisy o zleceniu na mocy art. 750 Kodeksu cywilnego (dalej jako: „Umowa" lub „Umowy").

Umowy przewidują, że w zakres usług świadczonych przez animatorów na rzecz Wnioskodawcy wchodzi m.in.:

1. obsługa ekspozycji placówki,
   
2. oprowadzanie grup polskojęzycznych po ekspozycji placówki, zgodnie z terminami świadczenia usług, uzgodnionymi pomiędzy Wnioskodawcą a animatorem;
   
3. prowadzenie w placówce lekcji dla grup polskojęzycznych zorganizowanych;
4. prowadzenie warsztatów, których elementem jest wizyta w placówce, dla grup polskojęzycznych zorganizowanych;
5. wykonywanie usług wymienionych w punktach 1-4 także z udziałem osób obcojęzycznych, lub osób o różnych formach niepełnosprawności;
6. obsługa (animacja) wydarzeń specjalnych organizowanych przez placówkę w siedzibie i poza siedzibą.
   
   

Biorąc pod uwagę szeroki zakres i rodzaj świadczonych usług przez animatorów oraz wysoki poziom wiedzy jakim muszą oni dysponować, animatorzy zobowiązani są do uczestnictwa w uzgodnionych z Wnioskodawcą szkoleniach, mających na celu prawidłowe wykonanie usług z uwzględnieniem specyfiki i funkcji placówki. Na przykład szkolenia te dotyczyć mogą:

1. zasad bezpieczeństwa w placówce i współpracy ze Strażą;
2. zasad ochrony przeciwpożarowej i ewakuacji w placówce;
3. informacji merytorycznych z zakresu całej ekspozycji placówki;
   
4. sposobów i technik prezentacji poszczególnych ekspozycji placówki, z uwzględnieniem charakterystyki oprowadzanej grupy.
   
   

Po zakończeniu szkolenia animatorzy zobligowani są do okazania Wnioskodawcy certyfikatów potwierdzających odbycie szkolenia. Koszt ww. szkoleń, jako wydatki ponoszone w celu należytego wykonania usług przez animatorów, pokrywa Wnioskodawca (jako podmiot posiadający odpowiednią wiedzę i kompetencje umożliwiające wyselekcjonowanie szkoleń realizujących określony program i poruszających tematykę niezbędną w kontekście prawidłowego funkcjonowania placówki).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika PDOF w związku z pokrywaniem przez Bank kosztów szkoleń animatorów organizowanych w celu należytego wykonania przez animatorów usług na rzecz Wnioskodawcy na podstawie Umów?

Zdaniem Wnioskodawcy - nie ciążą na nim obowiązki płatnika PDOF w związku z pokrywaniem przez Bank kosztów szkoleń animatorów organizowanych w celu należytego wykonania przez animatorów usług na rzecz Wnioskodawcy na podstawie Umów.

5. ZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Regulacje prawne

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PDOF opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o PDOF oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powyższy przepis ustanawia tzw. zasadę powszechności opodatkowania.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF, przychodami są, co do zasady, otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów został umieszczony w art. 10 ustawy o PDOF. I tak, art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOF stanowi, że jednym ze źródeł przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie natomiast z art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PDOF za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOF, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

Ponadto, w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o PDOF osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa m.in. w art. 13 pkt 8 ustawy o PDOF, osobom na których ciąży nieograniczony obowiązek podatkowy, są obowiązane jako płatnicy pobierać, zaliczki na PDOF.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o PDOF, płatnicy, o których mowa w art. 41 ustawy o PDOF, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Odnosząc się natomiast do art. 42 ust. 2 ustawy o PDOF należy wskazać, że w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4 (odnoszącym się jednakże do płatników sporządzających informację lub roczne obliczenie podatku za dany rok dla nie więcej niż pięciu podatników), płatnicy, o których mowa w wyżej cytowanym art. 42 ust. 1 ustawy o PDOF, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o PDOF (tj. podatnikom, na których ciąży nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej), oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o PDOF, sporządzone według ustalonego wzoru (tj. formularz PIT-11). Powyższe deklaracje, informacje oraz roczne obliczenie podatku przekazywane są, co do zasady, urzędowi skarbowemu za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż zgodnie z ustawą posiada osobowość prawną. Ponadto, umowa zlecenia, zgodnie z art. 734 Kodeksu cywilnego, to umowa, w której przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Z kolei na podstawie art. 750 Kodeksu cywilnego do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Dodatkowo Wnioskodawca zwraca uwagę na brzmienie art. 742 Kodeksu cywilnego, z którego wynika, że dający zlecenie powinien zwrócić przyjmującemu zlecenie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, wraz z odsetkami ustawowymi; powinien również zwolnić przyjmującego zlecenie od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym.

Udział w szkoleniach a przychód animatorów

Biorąc pod uwagę brzmienie art. 9 ust. 1, art. 10 ust 1 pkt 2 oraz art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PDOF należy uznać, iż wynagrodzenie animatorów z tytułu wykonywania Umów na rzecz Wnioskodawcy, co do zasady, powinno zostać zakwalifikowane do przychodów osiąganych ze źródła przychodów jakim jest działalność wykonywana osobiście. Co prawda, umowa o świadczenie usług nie jest umową zlecenia sensu stricto, o której mowa w ww. przepisie, niemniej jednak, art. 750 Kodeksu cywilnego wskazuje, iż do takiej umowy należy stosować odpowiednio przepisy o zleceniu. Tym, co w zasadzie odróżnia umowę zlecenia od umowy o świadczenie usług jest fakt, iż pierwsza z nich dotyczy wykonywania czynności prawnych, a druga wykonywania czynności faktycznych.

Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego, Wnioskodawca ponosi wydatki związane z udziałem animatorów w szkoleniach w celu świadczenia przez nich na rzecz Wnioskodawcy usług niezbędnych dla funkcjonowania placówki. Udział animatorów w ww. szkoleniach stanowi warunek sine ąua non dla podjęcia współpracy z Wnioskodawcą w opisanym zakresie. Wnioskodawca podkreśla, iż bez zorganizowania ww. szkoleń żaden z potencjalnych usługodawców mógłby nie posiadać odpowiednich kwalifikacji wymaganych przez Bank. Powyższe wiąże się ze specyfiką ekspozycji prezentowanych w placówce, przedstawiających szerokie spektrum zagadnień z dziedziny ekonomii, finansów oraz bankowości (w tym centralnej).

Za uzgodnienie tematyki szkoleń, ich zakresu przedmiotowego odpowiada Bank, ponieważ jako podmiot, w ramach którego funkcjonuje placówka posiada szeroką wiedzę w zakresie kompetencji i wiedzy, którymi powinny legitymować się osoby działające w charakterze animatorów, odpowiadających m.in. za właściwe i profesjonalne przedstawienie ekspozycji placówki oraz dbających o bezpieczeństwo grup oprowadzanych po placówce. Wnioskodawca pragnie wskazać, iż szkolenia animatorów, których koszty pokrywa, stanowią niejako narzędzie przekazywane animatorom do należytego realizowania Umów, co leży w interesie Banku.

Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy, animatorzy współpracujący z placówką nie uzyskują przychodu, w szczególności z nieodpłatnych świadczeń, z tytułu udziału w szkoleniach, których koszty pokrywa Bank.

Wnioskodawca pragnie także przywołać tezę wynikającą z wyroku TK z dnia 8 lipca 2014 r. o sygn. akt K 7/13, z której wynika, że w rozumieniu m.in. art. 11 ust. 1 ustawy o PDOF za przychód z innych nieodpłatnych świadczeń mogą być uznane takie świadczenia, które:

1. zostały spełnione za zgodą ich beneficjenta (który skorzystał z nich w pełni dobrowolnie);
   
2. zostały spełnione w interesie beneficjenta (a nie w interesie świadczeniodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenie aktywów lub uniknięcie wydatku, który musiałby ponieść
3. korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu beneficjentowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
   
   

Analizując powyższe trzy warunki, które muszą być spełnione łącznie (zgodnie z tezą ww. orzeczenia TK), można wskazać, iż o ile trzecia przesłanka może zostać uznana za spełnioną to, w ocenie placówki, pierwsza i druga już nie. Jak wykazano powyżej, zawarcie Umowy z Wnioskodawcą uwarunkowane jest odbyciem przez animatora omawianych szkoleń (a zatem nie są one dobrowolne, ich odbycie nie zależy od woli animatora), po drugie wydatki na szkolenia animatorów są ponoszone przez Wnioskodawcę we własnym interesie. Wydatki te bowiem nie służą zaspokajaniu osobistych potrzeb animatorów- ich celem jest zabezpieczenie prawidłowego wykonania Umowy zawartej pomiędzy animatorem a Wnioskodawca (co jest w interesie Banku). Uwzględniając wskazaną argumentację, w ocenie Banku, ww. wydatki można uznać za wydatki ponoszone w celu prawidłowego wykonania usługi (tj. w interesie Banku) przez usługodawcę (tj. animatora).

W konsekwencji, szkolenia, których koszty ponoszone są przez Bank, nie spełniają dwóch z trzech przesłanek uznania za przychód wskazanych przez TK, a tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, nie dochodzi do powstania przychodu po stronie animatora z tytułu udziału w przedmiotowych szkoleniach.

Niezależnie od powyższego Wnioskodawca pragnie również zwrócić uwagę na mechanizm przewidziany w art. 742 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym dający zlecenie powinien zwrócić przyjmującemu zlecenie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, wraz z odsetkami ustawowymi; powinien również zwolnić przyjmującego zlecenie od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym.

Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego, nie dochodzi do bezpośredniego poniesienia wydatku na szkolenie przez animatora oraz do zwrotu takiego wydatku przez Wnioskodawcę na rzecz animatora. Niemniej jednak z ekonomicznego i funkcjonalnego punktu widzenia, pokrycie kosztów szkoleń przez Wnioskodawcę sprowadza się do wykonania dyspozycji normy prawnej wynikającej z art. 742 Kodeksu cywilnego, ponieważ warunkiem zawarcia przez Bank Umowy z animatorem jest udział animatora w opisywanych szkoleniach, co pozwala uznać ten wydatek za poczynionym w celu należytego wykonania Umowy. Przyjęcie takiego modelu pokrycia wydatków poczynionych w celu prawidłowego wykonania usług przez animatorów wynika, z faktu, iż Wnioskodawca posiada rozległa wiedzę oraz doświadczenie dotyczące tematyki prezentowanej przez placówkę. Pozwala to na właściwy dobór szkoleń oraz ich tematyki i zagwarantowanie należytego wykonania usług przez animatorów, działających w ramach placówki oraz ekonomikę działania, zmierzającą do uproszczenia, skrócenia i przyśpieszenia procesu związanego z prawidłowym przygotowaniem animatorów do należytego wykonania Umów zawartych z Wnioskodawcą.

Wnioskodawca jako płatnik PDOF w związku z wydatkami ponoszonymi na szkolenia dla animatorów

Bank pragnie wskazać iż zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami ustawy o PDOF, w szczególności art. 41 ust. 1 oraz 42 ust. 1 i 2, osoby prawne, które dokonują świadczeń m.in. z tytułu działalności wykonywanej osobiście, zobligowane są do wypełnienia ciążących na nich obowiązków płatnika PDOF.

Niemniej jednak, w ocenie Wnioskodawcy, w świetle argumentacji przytoczonej powyżej, po stronie animatorów nie powstanie przychód z tytułu pokrycia przez Wnioskodawcę kosztów omawianych szkoleń.

Mając to na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika PDOF w związku z pokrywaniem przez Bank kosztów szkoleń animatorów organizowanych w celu należytego wykonania przez animatorów usług na rzecz Wnioskodawcy na podstawie Umów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.