Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462.IPPB1.4511.1061.2016.1.AM
z 22 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późń. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z prowadzeniem portalu/bloga - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z prowadzeniem portalu/bloga.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni od 01.03.2005 roku prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, opodatkowaną podatkiem liniowym wg stawki 19%. (art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Od września 2016 roku rozpoczęła działalność gospodarczą o PKD 63.12.Z., tj. prowadzenie portalu internetowego. Portal jest w głównej mierze o tematyce podróżniczej. Prowadzony jest również sklep internetowy z asortymentem turystycznym oraz gadżetami z logo strony. Działalność w formie portalu będzie docelowo źródłem przychodów.

Działalność ta polega na:

• rekomendowaniu miejsc turystycznych,
  

• zamieszczaniu poradników z różnych miejsc i wypraw,
  

• zachęcaniu ludzi do poznawania nowych miejsc,
  

• zamieszczaniu reklam na stronie internetowej,
  

• testach, recenzjach i reklamie towarów i usług sprzedawanych za pośrednictwem sklepu internetowego.
  
  
  

Portal dotyczy szeroko rozumianej tematyki turystyczno - podróżniczej, czyli rynkowych trendów, podróży, gadżetów turystycznych.

Na portalu znajdą się m. in.:

• relacje z podróży (artykuły, zdjęcia, filmy),
  

• recenzje z restauracji,
  

• recenzje sprzętu i artykułów turystycznych,
  

• recenzje miejsc przyjaznych podróżom z dziećmi, rodziną.
  
  
  

Docelowo źródłem przychodów związanych z prowadzeniem portalu będą między innymi:

• sprzedaż abonamentów dla klubowiczów (w ramach, których uzyskują dostęp do części portalu ze szczegółowymi opisami tras, rabatami w sklepie oraz rekomendacjami miejsc innych klubowiczów). Mogą też umieszczać własne propozycje miejsc. Jest to część nie widoczna dla osób bez abonamentu. W abonamentach miesięcznych, kwartalnych i rocznych Wnioskodawczyni widzi główne źródło dochodu.
  

• dzierżawa powierzchni reklamowej – Wnioskodawczyni zamierza udostępniać ściśle określone miejsca na swojej stronie internetowej określonym reklamodawcom,
  

• sprzedaż przedmiotów związanych z podróżami w 3 kategoriach: upominki z logo Wnioskodawczyni, poradniki i przydatne w podróży (plecaki, saszetki, zawieszki na dokumenty, apteczki, mapy, menażki, przyborniki, itp).
  
  
  

Artykuły opisujące relacje z testów sprzętu są doskonałym środkiem promocji i skutecznym kanałem marketingowym wpływającym istotnie na podejmowanie pozytywnych decyzji zakupowych przez klientów.

Powyższe przychody będą uzyskiwane na podstawie umów z reklamodawcami i będzie do nich wystawiana faktura VAT, sprzedaż abonamentów, artykułów turystycznych i reklamowych będzie potwierdzona dowodem zakupu w postaci paragonu lub faktury VAT (z płatnością na rachunek bankowy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z prowadzeniem portalu, podróżami i tworzeniem recenzji, filmów i artykułów w nim publikowanych mogę zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?

W szczególności wydatki to:

• rower, akcesoria rowerowe- część podróży będzie odbywało się rowerem,
  

• rejestracja domeny, opłaty za serwer,
  

• zakup sprzętu komputerowego, akcesoriów komputerowych (kart pamięci, dysków zewnętrznych)
  

• zakup aparatu fotograficznego, kamery (znaczna część bloga to zdjęcia i filmy),
  

• wydatki bezpośrednio związane z napisaniem recenzji z podróży ( koszty podróży samochodem firmowym, koszty paliw, parkingu, usług gastronomicznych, zakup biletów i wejściówek do miejsc, które warto zwiedzić i zobaczyć). Napisanie recenzji będzie miało na celu zachowanie źródła przychodów jakim jest portal, gdyż atrakcyjne dla czytelników recenzje, zdjęcia i filmy, zwiększają popularność portalu,
  

• zakup namiotów, materacy, śpiworów oraz szeroko pojętego sprzętu kampingowego,
  

• zatrudnienie osób do administrowania stroną/wsparcia przy opracowywaniu opisów, montażu filmów, obróbki zdjęć,
  

• część podróży Wnioskodawczyni planuje odbywać z córką, by pokazać możliwości podróżowania z rodziną. Koszty związane z podróżą rodziny nie będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodu ( koszty wyżywienia, koszty biletów, noclegów).
  
  
  

Zdaniem Wnioskodawczyni opisywane wydatki ponoszone są w celu uzyskania przychodu. Aby portal mógł odnieść komercyjny sukces musi zawierać atrakcyjne dla czytelników treści nawiązujące do aktualnie obowiązujących na rynku trendów. Jednocześnie nie są to wydatki wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Do kosztów uzyskania przychodów nie będą zaliczane wydatki o charakterze osobistym. W kosztach uwzględniane będą jedynie wydatki bezpośrednio związane z napisaniem artykułu publikowanego na blogu. Wnioskodawczyni uważa, iż wydatki związane z prowadzeniem portalu i tworzeniem artykułów w nim publikowanych można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę w cyt. art. 22 ust. 1 ww. ustawy ma charakter ogólny, natomiast unormowania odnoszące się do kosztów są rozlegle i charakteryzują się znacznym stopniem komplikacji.

Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów).

Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony.

Bliżej zasadę tę opisuje wyrok NSA z dnia 16.10.2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: „zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
  

• został właściwie udokumentowany;
  

• wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 22 ust. 1 ustawy.
  
  
  

Należy przy tym zaznaczyć, że sam fakt nie wymienienia określonego wydatku w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać automatycznie o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest wykazanie związku ponoszonych kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz uzyskiwanym z tej działalności przychodem.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz biorąc pod uwagę przedstawione unormowania prawne, uznać należy, iż wbrew zaprezentowanemu stanowisku Wnioskodawczyni dotyczącemu zasadności ponoszenia przez Nią wydatków związanych z prowadzeniem portalu/bloga - w ocenie organu przedmiotowe wydatki nie spełniają przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć należy, iż dzielenie się własnymi spostrzeżeniami, opiniami i informacjami które są publikowane na portalu/ blogu de facto nie powodują powstania przychodu. Przychód może powstać dopiero w momencie udostępnienia powierzchni na stronie internetowej prowadzonego przez Wnioskodawczynię portalu/bloga celem promowania swoich produktów przez potencjalnych reklamodawców.

Poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki z tytułu prowadzenia portalu/bloga należy ocenić, jako wydatki mające charakter osobisty, niespełniające kryterium celowości, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Z oczywistych, więc względów, tego rodzaju wydatki nie mogą pozostawać w jakimkolwiek związku z przesłankami działania, które można by uznać za ukierunkowane na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła z tytułu prowadzenia bloga. Źródłem przychodu nie jest bowiem samo prowadzenie portalu/bloga lecz udostępnienie powierzchni reklamowej.

A zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 817). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.