Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB5.4510.961.2016.1.MR
z 6 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 października 2016 r. (data wpływu 20 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do Kosztów kwalifikowanych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych częściowo wykorzystywanych w prowadzonej działalności B+R – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do Kosztów kwalifikowanych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych częściowo wykorzystywanych w prowadzonej działalności B+R.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest centralnym depozytem papierów wartościowych, instytucją odpowiedzialną za prowadzenie i nadzorowanie systemu rejestracji papierów wartościowych oraz systemu rozrachunku transakcji zawieranych w obrocie instrumentami finansowymi.

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, Spółka prowadzi również działalność badawczo-rozwojową („działalność B+R”) w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. 2014 poz. 851 z późn. zm., dalej: „ustawa o PDOP”), obejmującą prace rozwojowe w rozumieniu art. 4a pkt 28 ustawy o PDOP.

Z tytułu prowadzonej działalności B+R Spółka ponosi w szczególności następujące koszty (dalej łącznie: „Koszty kwalifikowane”):

1. koszty należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez Spółkę, dotyczące pracowników zatrudnionych w Spółce m. in. w celu realizacji działalności B+R,
2. koszty ekspertyz, opinii, usług doradczych i usług równorzędnych ponoszone na potrzeby prowadzonej działalności B+R,
3. odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych w prowadzonej działalności B+R, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.
   
   

W prowadzonej działalności B+R Spółka wykorzystuje środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. Środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne wykorzystywane są przez Spółkę zarówno do działalności B+R, jak i do prowadzonej działalności operacyjnej.

Odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych przez Spółkę częściowo w prowadzonej działalności B+R, Spółka zamierza w odpowiedniej części zaliczać do Kosztów kwalifikowanych.

W odniesieniu do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych częściowo do działalności B+R w celu ustalenia jaka część odpisów amortyzacyjnych od tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych powinna zostać zaliczona do Kosztów kwalifikowanych, Spółka zamierza stosować różnego rodzaju klucze alokacji w zależności od charakteru danego środka trwałego czy wartości niematerialnej i prawnej oraz sposobu ich wykorzystywania w działalności B+R.

Spółka rozważa stosowanie następujących kluczy alokacji:

• pojemność maszyny w podziale na obszary funkcjonalne, w tym środowiska testowe i deweloperskie, w tym także oprogramowania niezbędne do prawidłowego działania maszyny wykorzystywane także w związku z działalnością B+R Spółki w danym okresie rozliczeniowym,
  

• czas pracy pracowników wykorzystujących dane środki trwałe, bądź wartości niematerialne i prawne w związku z działalnością B+R Spółki w danym okresie rozliczeniowym,
  

• ilość lub wartość licencji na wykorzystywanie danego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej przypisanych do działalności B+R.
  
  
  

W celu dokonania alokacji na podstawie danego klucza alokacji, Spółka będzie prowadzić odpowiednie ewidencje, np. pojemności maszyny czy czasu pracy pracowników („Ewidencja”). W Ewidencji będą rejestrowane np. liczby godzin pracy związanej z działalnością B+R.

Tak prowadzona Ewidencja będzie podlegać weryfikacji i akceptacji nie rzadziej niż raz w roku, zgodnie z wewnętrznymi procedurami obowiązującymi w Spółce.

W dalszej kolejności dokonywana będzie alokacja w danym okresie rozliczeniowym odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych na podstawie przyjętego klucza alokacji do Kosztów kwalifikowanych.

Tak wyodrębnione koszty będą zakwalifikowane do działalności B+R dla danego roku podatkowego.

Spółka zamierza skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy o PDOP (dalej: „Ulga B+R”), tzn. na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o PDOP od podstawy opodatkowania ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o PDOP zostaną odliczone koszty uzyskania przychodów poniesione przez Spółkę na działalność B+R, wymienione w art. 18d ust. 2 i 3 ustawy o PDOP, w tym w szczególności odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności B+R.

Spółka nie zamierza zaliczać do Kosztów kwalifikowanych odpisów amortyzacyjnych od samochodów osobowych, budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Spółka wyodrębni w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o PDOP, koszty działalności B+R, zgodnie z art. 9 ust. lb ustawy o PDOP. Ponadto Spółka będzie wykazywać w zeznaniu Koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu zgodnie z art. 18e ustawy o PDOP, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 18d ust. 5-7 ustawy o PDOP. Spółka nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. Ponadto Koszty kwalifikowane nie zostaną Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do zaliczenia do Kosztów kwalifikowanych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych częściowo wykorzystywanych w prowadzonej działalności B+R w części, w jakiej są one wykorzystywane do działalności B+R, zgodnie z zastosowanym kluczem alokacji?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do zaliczenia do Kosztów kwalifikowanych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych częściowo wykorzystywanych w prowadzonej działalności B+R w części, w jakiej są one wykorzystywane do działalności B+R, zgodnie z zastosowanym kluczem alokacji.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Przepisy dotyczące Ulgi B+R

Zgodnie z art. 18d ust. 1, ust. 2 oraz ust. 3 ustawy o PDOP, od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o PDOP, podatnik ma możliwość odliczenia określonych kategorii kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność B+R, tj.:

1. należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności B+R,
2. nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością B+R,
3. ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne na potrzeby prowadzonej działalności B+R,
4. wyników badań naukowych, świadczonych lub wykonywanych na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej,
5. odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4 ustawy o PDOP,
6. dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.
   
   

Natomiast w myśl art. 18d ust. 4 ustawy o PDOP koszty kwalifikowane ponoszone w ramach badań podstawowych podlegają odliczeniu wyłącznie pod warunkiem, że badania te są prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki.

Z kolei zgodnie z art. 18d ust. 5 oraz ust. 6 ustawy o PDOP koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie, a prawo do odliczenia nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia.

Zgodnie z art. 18d ust. 7 ustawy o PDOP podatnik może odliczyć jedynie 10%, 20% lub 30% kwoty poniesionych Kosztów kwalifikowanych, w zależności od kategorii danego kosztu oraz wielkości przedsiębiorstwa.

Wreszcie, zgodnie z art. 18d ust. 8 ustawy o PDOP, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono Koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe następujące bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Sytuacja Wnioskodawcy

W świetle przywołanych przepisów, aby Spółka była uprawniona do zaliczenia danych odpisów amortyzacyjnych do Kosztów kwalifikowanych muszą one dotyczyć środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności B+R. W odniesieniu do tej przesłanki należy zauważyć, że termin „wykorzystywanych w prowadzonej działalności B+R” nie został zdefiniowany w ustawie o PDOP. Zgodnie z definicją zamieszczoną w Słowniku PWN (http:/sjp.pwn.pl/slownik/) „wykorzystywanie” oznacza użyć czegoś dla osiągnięcia jakiegoś celu, zysku. „Prowadzona” oznacza natomiast wykonywana, kontynuowana jakaś czynność, działalność. W konsekwencji, zgodnie z powyższą regulacją, odpisy amortyzacyjne, aby mogły zostać uznane za Koszty kwalifikowane, muszą dotyczyć środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, które są używane w celu wykonywania działalności B+R.

W ocenie Wnioskodawcy wątpliwości nie budzi to, że do Kosztów kwalifikowanych można zaliczać odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych używanych wyłącznie w celu wykonywania działalności B+R.

Niemniej, w oparciu o powyższe regulacje, środki trwale oraz wartości niematerialne i prawne powinny być uznane za używane w celu wykonywania działalności B+R, również w przypadku, gdy są używane przez Spółkę także w innych celach. Używanie danego środka trwałego czy wartości niematerialnej i prawnej w jednym celu nie oznacza bowiem, że wykluczone jest używanie go również w innym celu (w innym momencie). W celu wprowadzenia ograniczenia, że odpis amortyzacyjny od danego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej może być uznany za Koszt kwalifikowany, gdy dany środek trwały czy wartość niematerialna i prawna wykorzystywana jest tylko w celu wykonywania działalności B+R (tj. w ogóle nie jest wykorzystywany do działalności innej niż B+R), ustawodawca wprowadziłby stosowne ograniczenie - przykładowo przy pomocy zwrotu „wyłącznie”. Takie ograniczenie ustawodawca wprowadził zresztą w przepisie poprzedzającym analizowany przepis.

Art. 18d ust. 2 pkt 4 ustawy o PDOP stanowi bowiem, że za Koszt kwalifikowany uznaje się: „odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu ort 11 ust. 1 i 4”. Przedmiotowe ograniczenie w odniesieniu do analizowanej kategorii Kosztów kwalifikowanych nie zostało jednakże wprowadzone.

Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, że w wielu przypadkach nie jest możliwe precyzyjne określenie, jaka część danego środka trwałego czy wartości niematerialnej i prawnej była wykorzystana do prowadzenia działalności B+R (a tym samym odpowiadająca tej części wartość odpisów amortyzacyjnych). Tym samym konieczne w takich przypadkach wydaje się, w ocenie Wnioskodawcy, zastosowanie klucza alokacji w odniesieniu do odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych jedynie częściowo do prowadzonej działalności B+R w celu skorzystania przez Spółkę z Ulgi B+R w tym zakresie. Nieprzyjęcie klucza alokacji spowodowałoby, że Spółka nie zaliczyłaby do Kosztów kwalifikowanych części kosztów poniesionych na działalność B+R albo zaliczyłaby do Kosztów kwalifikowanych część kosztów, które nie zostały poniesione w związku z prowadzoną działalnością B+R.

W konsekwencji, w celu dokonania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w części w jakiej amortyzowane środki trwale oraz wartości niematerialne i prawne są wykorzystywane w prowadzonej działalności B+R Spółki, jak zostało to wskazane w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, Spółka rozważa stosowanie stosownego klucza alokacji, w zależności od charakteru danego środka trwałego czy wartości niematerialnej i prawnej (np. na podstawie pojemności maszyny i obszaru dedykowanego do działalności B+R oraz czasu pracy pracowników w związku z działalnością B+R Spółki w danym okresie rozliczeniowym).

Wnioskodawca podkreśla, że na gruncie ustawy o PDOP brak jest przeciwwskazań do stosowania kluczy alokacji w celu powiązania danych kosztów czy przychodów z daną działalnością. Ponadto, powszechny jest pogląd organów podatkowych i sądów administracyjnych (odnoszący się do alokacji przychodów do określonej działalności czy kosztów do określonych przychodów), zgodnie z którym, akceptowalne są klucze alokacji, o ile są uzasadnione z logicznego punktu widzenia i zgodne z przepisami ustawy o PDOP. Nie ma bowiem uzasadnienia dla podejścia, zgodnie z którym akceptowalne są jedynie klucze alokacyjne przewidziane wprost w przepisach podatkowych. W ocenie Spółki, analogiczne podejście należy również przyjąć w odniesieniu do Kosztów kwalifikowanych.

Zdaniem Spółki, rozważane klucze alokacji muszą być racjonalne. Oznacza to, że dany klucz odzwierciedlać ma związek między danymi zjawiskami. Podane przykładowo klucze taki związek wykazują, ponieważ np. możliwe jest, aby dana partycja czy aplikacja postawiona na maszynie była równocześnie wykorzystywana do prac wchodzących w zakres działalności B+R oraz do prac z zakresu podstawowej działalności gospodarczej podatnika.

Wnioskodawca pragnie przy tym podkreślić, że w opisie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego podał jedynie przykładowe z rozważanych klucze alokacji. Wynika to z tego, że racjonalny klucz alokacji pozwalający na powiązanie wysokości odpisów amortyzacyjnych ze stopniem wykorzystania do działalności B+R zależy od poszczególnych środków trwałych czy wartości niematerialnych i prawnych. W zależności bowiem od specyfiki danego środka trwałego oraz wartości niematerialnej i prawnej zastosowanie może znaleźć odmienny klucz. Konieczne jest zatem każdorazowe dopasowanie klucza w zależności od charakteru danego środka trwałego czy wartości niematerialnej i prawnej.

W tym kontekście, powinno być konieczne prowadzenie odpowiednich rejestrów umożliwiających stosowanie danego klucza alokacji. Ma to na celu precyzyjne określenie, w jakim np. czasie dane środki trwale oraz wartości niematerialne były wykorzystywane do działalności B+R. W ocenie Spółki, taki warunek spełnia Ewidencja. Ewidencja pozwala bowiem m.in. na precyzyjne powiązanie czasu pracy pracowników poświęconego na pracę prowadzoną w związku z działalnością B+R z wykorzystywanymi przez tych pracowników w tym celu środkami trwałymi oraz wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Rzetelność prowadzonej Ewidencji nie powinna podlegać wątpliwości. Przykładowo bowiem poszczególni pracownicy będą bezpośrednio raportować dokładną ilość czasu jaką np. poświęcili na realizację poszczególnych obowiązków służbowych wchodzących w zakres działalności B+R czy też w jakim dana maszyna była wykorzystywana do działalności B+R. Ewidencja będzie podlegać akceptacji przez odpowiednich kierowników, zgodnie z procedurami obowiązującymi wewnątrz Spółki. Tym samym umożliwi prawidłową alokację odpisów amortyzacyjnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które będą częściowo wykorzystywane do działalnością B+R do Kosztów kwalifikowanych. Tak prowadzona alokacja odpisów amortyzacyjnych będzie miała zatem charakter jedynie techniczny, wykluczający jakąkolwiek uznaniowość.

Końcowo, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że przepisy ustawy o PDOP nie wyłączają możliwości zaliczenia do Kosztów kwalifikowanych odpisów amortyzacyjnych środków trwałych czy wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności B+R jedynie częściowo. Co więcej, rozwiązanie przeciwne, tj. wyłączenie możliwości skorzystania z Ulgi B+R w odniesieniu do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych jedynie częściowo do działalności B+R, byłoby sprzeczne z ideą Ulgi B+R, która ma być zachętą dla wszystkich przedsiębiorców do prowadzenia działalności innowacyjnej. Takie rozwiązanie zaś pozbawiałoby możliwości dokonywania odliczeń z tytułu Ulgi B+R najefektywniejszych przedsiębiorców, którzy w celu poprawy rentowności prowadzonej działalności możliwie najpełniej wykorzystują amortyzowane środki trwale oraz wartości niematerialne i prawne. Założenie zaś, że celem Ulgi B+R jest wspieranie innowacyjności nawet kosztem efektywności jest absurdalne, w szczególności w kontekście tego, że ustawodawca wskazał w uzasadnieniu do wprowadzonej Ulgi B+R, że jednym z powodów jej wprowadzenia jest to, że innowacyjność pozytywnie wpływa na wzrost gospodarczy. Trudno zaś zakładać, że logiczne byłoby wzmacnianie wzrostu innowacyjnością, osłabiając go równolegle promowaniem nieefektywności.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka jest uprawniona do zaliczenia do Kosztów kwalifikowanych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych częściowo wykorzystywanych w prowadzonej działalności B+R w części, w jakiej są one wykorzystywane do działalności B+R, zgodnie z zastosowanym kluczem alokacji.

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zaliczenia do Kosztów kwalifikowanych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych częściowo wykorzystywanych w prowadzonej działalności B+R – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.