Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP2.4512.394.2016.2.SM
z 5 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 6 września 2016 r. (data wpływu 9 września 2016 r.), uzupełnionym pismami z dnia 3 listopada 2016 r. (data wpływu 7 listopada 2016 r.) oraz z dnia 18 listopada 2016 r. (data wpływu 24 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, dostawy udziału we współwłasności zabudowanej nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2016 r. został złożony ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, dostawy udziału we współwłasności zabudowanej nieruchomości oraz podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 3 listopada 2016 r. oraz z dnia 18 listopada 2016 r. poprzez wpłatę brakującej opłaty oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

Zainteresowanym będącym stroną postępowania w sprawie ww. wniosku jest Pan …..

Natomiast Zainteresowanymi niebędącymi stronami postępowania są: Pani …., Pani …., Pan …., Pan …..

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zainteresowany, będący stroną postępowania (….) wraz z innymi osobami fizycznymi, tj. …, …. i …. nabyli notarialnie pod datą 14 stycznia 1999 roku będące własnością Skarbu Państwa od Przedsiębiorstwa Robót Inżynieryjno-Drogowych, jako użytkownika wieczystego zabudowane działki gruntu oznaczone nr 4025/4 i 4026/1, mające łącznie obszaru 51 arów 43 metry kwadratowe, położone …, przy ulicy …., będące w użytkowaniu wieczystym do dnia 5 lutego 2091 roku, oraz własność zabudowań znajdujących się na tym gruncie, stanowiących przedmiot odrębnej od gruntu własności, dla których to praw prowadzona jest przez Sąd Rejonowy …. księga wieczysta KW nr …..

Zgodnie z zaświadczeniem wydanym z up. Burmistrza Miasta …. z dnia 12 lutego 1998 roku działki te są położone na terenach budownictwa i mieszkalnictwa niskiej intensywności, stopień uciążliwości obiektów produkcyjnych nie może wykraczać swym oddziaływaniem na tereny mieszkaniowe przy ulicy …..

Kupujący nabyli prawa opisane wyżej na współwłasności po ¼, przy czym …., …. nie zawarli małżeńskich umów majątkowych, co oznacza, że nabycia dokonali na prawach współwłasności majątkowej.

Zakup zwolniony był od podatku VAT z uwagi na wzniesienie budynków na tych działkach w latach 1966 (budynek biurowy) i 1975 (budynek magazynowy).

Od samego początku zakupiona nieruchomość była wydzierżawiona na rzecz osób prawnych (spółek z ograniczoną odpowiedzialnością).

Pierwsza Spółka dzierżawiąca nieruchomość do 31 grudnia 2007 r. we własnym zakresie i na własny koszt dokonała niezbędnych nakładów na remont i modernizację bez jakichkolwiek rozliczeń poniesionych nakładów z Współwłaścicielami.

W międzyczasie doszło do zmiany w składzie Współwłaścicieli skutkiem czego od dnia 7 kwietnia 2000 r. do dnia dzisiejszego Współwłaścicielami praw opisanych wyżej po 1/6 są …., …, …., …, …..

Od 2 stycznia 2008 roku dzierżawcą nieruchomości jest …. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą …. (NIP ….). Spółka ta również ponosi na koszt własny wszystkie wydatki związane z przedmiotową nieruchomością, w tym także podatek od nieruchomości jak i opłatę z tytułu użytkowania wieczystego gruntu.

Współwłaściciele nie ponosili żadnych wydatków na utrzymanie nieruchomości a tym samym nie korzystali z jakichkolwiek odliczeń od dochodu lub w podatku VAT.

Zainteresowany (….) jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą i wpisany jest do ewidencji przedsiębiorców CEIDG oraz jest podatnikiem podatku VAT czynnym.

Z tytułu najmu i na podstawie oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z najmu przez jednego z małżonków wystawia on faktury VAT oraz rozlicza podatek dochodowy ryczałtem od osiąganego przychodu z tytułu dzierżawy 1/3 nieruchomości.

…. także prowadzi działalność gospodarczą i jest wpisany do ewidencji przedsiębiorców CEIDG oraz jest podatnikiem podatku VAT czynnym. On także z tytułu dzierżawy wystawia faktury VAT oraz rozlicza podatek dochodowy od osiąganego przychodu wg. skali podatkowej PIT. Również …. prowadzi działalność gospodarczą, która jest wpisana do ewidencji przedsiębiorców CEIDG i nie jest podatnikiem podatku VAT. Przychód z najmu rozlicza ryczałtem od najmu.

Natomiast …., …. nie prowadzą działalności gospodarczej i nie są podatnikami podatku VAT. Swój przychód z tytułu dzierżawy w proporcji do udziału we współwłasności nieruchomości uzyskują wyłącznie w formie miesięcznego czynszu ustalonego w oparciu o zawartą Umowę dzierżawy (bez wystawiania faktur VAT) i rozliczają podatek dochodowy od osiągniętego przychodu ryczałtem.

Opisane wyżej nieruchomości nigdy nie były wprowadzone do ewidencji środków trwałych i nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne przez którąkolwiek z osób będących Współwłaścicielami.

Aktualnie Współwłaściciele wyżej opisanej nieruchomości noszą się z zamiarem jej sprzedaży w całości na rzecz osoby trzeciej niebędącej dotychczasowym wydzierżawiającym.

Przedmiotem sprzedaży będzie zgodnie z prawem cywilnym, prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz naniesienia znajdujące się na gruncie stanowiące odrębne od gruntu nieruchomości.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

1. Dostawa nieruchomości zabudowanej, o której mowa we wniosku złożonym w dniu 9 września 2016 r. nie będzie stanowiła dostawy przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) ani też nie będzie stanowiła dostawy zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm ).
2. Działka nr 4025/4 – na tej działce znajduje się budynek biurowy i budynek magazynowy, działka 4026/1 – na tej działce znajduje się budynek biurowy i budynek magazynowy (budynek biurowy i budynek magazynowy częściowo znajdują się na działce nr 4025/4 i na działce nr 4026/1).
3. Działka nr 4025/4 – budynek biurowy PKOB 1220, budynek magazynowy PKOB 1252, działka nr 4026/1 – budynek biurowy PKOB 1220, budynek magazynowy PKOB 1252.
4. Wszystkie budynki znajdujące się na działkach nr 4025/4 i 4026/1 są trwale związane z gruntem.
5. Pierwsza spółka dzierżawiła nieruchomość objętą zakresem pytania od dnia 18.08.2000 r. na okres 5 lat, umowa została przedłużona aneksem na następne 5 lat w dniu 17.08.2005 r.;
6. Umowa z pierwszą spółką była zawierana w imieniu małżonków odpowiednio przez …., …. i …..
7. Umowa ze spółką …. Sp. z o.o. była zawierana w imieniu małżonków odpowiednio przez …. i …., natomiast …. zawarł umowę w imieniu własnym wskutek rozwodu i podziału majątku z dotychczasową małżonką, co miało miejsce w dniu 14.02.2011 r.
8. …. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne, siedziba …, …. – działalność agentów zajmujących się sprzedażą wyrobów tekstylnych, odzieży, wyrobów futrzarskich, obuwia i artykułów skórzanych, działalność prowadzona …., …. – wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi prowadzona …. od 2013 r.
9. …. jest podatnikiem, u którego sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.
10. W odpowiedzi na pytanie: „Do jakich celów Pani …., …. wykorzystywały/wykorzystują przedmiotową nieruchomość, objętą zakresem pytania we wniosku ORD-WS?” wskazano, że: „… i …. nie wykorzystywały i nie wykorzystują przedmiotowej działalności na żadne inne cele poza wydzierżawieniem jej spółkom”.
11. Na pytanie tutejszego Organu: „Czy przedmiotowa nieruchomość była/jest wykorzystywana przez Pana …., Pana …. i Pana …. wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług? Proszę wskazać odrębnie dla każdej z ww. osób”, udzielono odpowiedzi, iż: „Przychody uzyskiwane z dzierżawionej nieruchomości w przypadku …. podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Natomiast w przypadku: …. i …. przychody uzyskiwane z dzierżawionej nieruchomości podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.
12. …. i …. wykorzystują nieruchomość wyłącznie do czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (nie są podatnikami podatku VAT);
13. …. (Zainteresowany, będący stroną postępowania) – nie poniósł i nie ponosi żadnych nakładów i w związku z tym nie korzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego, zainteresowani, tj.: …. również nie ponosił żadnych nakładów i w związku z tym nie korzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Natomiast zainteresowanym: …., …. i …. nie ponosili żadnych nakładów, nie przysługiwało im prawo do odliczenia podatku naliczonego i w związku z tym nie korzystali z prawa do odliczenia podatku naliczonego.
14. Rozwiązanie umowy dzierżawy nastąpi z dniem sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.
15. Dzierżawca poniósł jednorazowo nakład na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym przedmiotowej nieruchomości, tj. 31.12.2012 r. w wysokości 24 981,01 zł – montaż kotłowni na ekogroszek.
16. Przed dostawą nieruchomości objętej zakresem pytania zadanego we wniosku nastąpi rozliczenie nakładów poniesionych przez dzierżawcę nieruchomości w związku z jej ulepszeniem.
17. Faktury z tytułu rozliczenia nakładów poniesionych przez dzierżawcę na ulepszenie nieruchomości zostaną wystawione na każdego z właścicieli nieruchomości proporcjonalnie do udziału w nieruchomości;
18. Nabyte nakłady nie przekroczą 30% wartości początkowej poszczególnych budynków.
19. W odpowiedzi na pytanie: „Czy – po dokonaniu rozliczenia nakładów a przed momentem sprzedaży – nastąpi oddanie do użytkowania budynków/budowli w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług? Należy wskazać dzień, miesiąc i rok odrębnie dla każdego z budynków”, udzielono odpowiedzi, że: „Po dokonaniu rozliczenia nakładów a przed momentem sprzedaży nie nastąpi oddanie do użytkowania budynków w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług – nie dotyczy”.
20. Na pytanie o treści: „Czy w stosunku do nabytych nakładów Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania oraz Zainteresowanym niebędącymi stronami postępowania, będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego? Proszę wskazać odrębnie dla każdego Zainteresowanego”, wskazano, iż: „…. – będzie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego …. – nie będzie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego …. – nie będzie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego …. – będzie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ….. – nie będzie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”.
    
    

Ponadto, w piśmie z dnia 18 listopada 2016 r. wskazano, że Pan …. z tytułu dzierżawy nieruchomości wystawia faktury VAT wyłącznie w części obejmującej jego udział, bez uwzględnienia dzierżawy części dotyczącej jego małżonki …...

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż tej nieruchomości jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT? (oznaczone jako pytanie nr 2 wniosku ORD-WS).

Zdaniem Zainteresowanych,

Ad. 1. (we wniosku Ad. 2)

Sprzedaż opisanej wyżej nieruchomości będzie zwolniona z opodatkowana podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy daje prawo do zwolnienia od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Współwłaściciele wyżej opisanej nieruchomości nabyli nieruchomość przed wejściem w życie ustawy o podatku VAT a tym samym nie mogło im przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie.

Nadto nie ponosili oni jakichkolwiek wydatków na ulepszenie nieruchomości w tym w szczególności takich w stosunku do których przysługiwałoby prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Według art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość zarówno gruntowa, jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym (art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Należy zaznaczyć, iż autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W tym miejscu wskazać należy, że według art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Stosownie do § 2 ww. przepisu, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że dzierżawa będąca usługą, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji, z tytułu świadczenia usług dzierżawy usługodawca staje się podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i de facto – podatnikiem podatku VAT zdefiniowanym w art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Wobec powyższego podmiot świadczący usługę dzierżawy będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy tę dzierżawę będzie wykonywał w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Jeżeli przedmiotem dzierżawy wykonywanej w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który wydzierżawia rzecz we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej). Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wskazano we wniosku, umowa dzierżawy w imieniu małżonków …. została zawarta przez Pana ….. Z opisu sprawy wynika, że Pan …. jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz wystawia faktury VAT z tytułu dzierżawy 1/3 nieruchomości. W okolicznościach niniejszej sprawy zatem podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu usługi najmu ww. udziału we współwłasności nieruchomości, a także z tytułu planowanej dostawy 1/3 udziału we współwłasności zabudowanej nieruchomości będzie Pan …..

Natomiast, Pani …. nie była/nie jest stroną umowy dzierżawy, nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, zatem nie dokonuje usług najmu we własnym imieniu i z tytułu tej czynności nie jest podatnikiem podatku VAT. Dokonując zatem dostawy w ramach umowy cywilnoprawnej przysługującej jej udziałów we współwłasności przedmiotowej zabudowanej nieruchomości Panie …. nie będzie działała w charakterze podatnika VAT.

W przypadku małżonków …., to Pani …. jest stroną umowy dzierżawy, natomiast Pan …. jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz z tytułu dzierżawy wystawia faktury VAT. Tak więc, z tytułu usług najmu zarówno Pani …. jak i Pan ….. są podatnikami podatku VAT. Także z tytułu planowanej dostawy udziału we współwłasności zabudowanej nieruchomości, zarówno Pani …. jak i Pan …. będą działali w charakterze podatników podatku od towarów i usług. W konsekwencji, planowana dostawa 1/6 udziału we współwłasności zabudowanej nieruchomości dokonywana przez …. oraz planowana dostawa 1/6 udziału we współwłasności zabudowanej nieruchomości dokonywana przez ….. będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z kolei, Pan …., jak wynika z okoliczności sprawy zawarł umowę dzierżawy w imieniu własnym, wskutek rozwodu i podziału majątku z dotychczasową małżonką. Zatem, z tytułu usług najmu jak i dostawy 1/6 udziału we współwłasności zabudowanej nieruchomości Pan …. jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Planowana dostawa udziału we współwłasności nieruchomości zabudowanej dokonywana przez Pana …. będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy zaś art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Przez pierwsze zasiedlenie – art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.
   
   

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku.

Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

W świetle art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, objętych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolnieniem od podatku, po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, możliwość zrezygnowania z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na zasadach ogólnych.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą tego czy dostawa opisanej we wniosku zabudowanej budynkiem biurowym (wzniesionym w 1966 r.) i budynkiem magazynowym (wzniesionym 1975 r.) nieruchomości będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W celu ustalenia czy dla ww. nieruchomości zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku czy też opodatkowanie stawką podstawową należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem przedmiotowych budynków nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE – należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku biurowego i budynku magazynowego. Powyższe wynika z faktu, że przedmiotowa nieruchomość od momentu nabycia była wykorzystywana do działalności gospodarczej (była oddana w dzierżawę). Jednocześnie na tych budynkach, nie były ponoszone przez Pana …., Panią …, Pana …. oraz Pana …. żadne nakłady na ich ulepszenie, z kolei planowane nabycie nakładów poniesionych przez obecnego dzierżawcę, dotyczy nakładów, które nie przekroczyły 30% wartości początkowej tych budynków. Ponadto od pierwszego zasiedlenia przedmiotowych budynków do chwili sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata, zostaną więc spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Wobec powyższego, dostawa udziałów we współwłasności budynku biurowego oraz budynku magazynowego, przez Pana …., Panią …, Pana …. oraz Pana …., będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, o ile strony transakcji nie wybiorą opcji opodatkowania zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

Jak wskazano powyżej, grunt (prawo użytkowania wieczystego gruntu) będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. Zatem, jeżeli strony transakcji nie wybiorą opcji opodatkowania, to skoro dostawa budynku biurowego i budynku magazynowego będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, to również sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działek o nr 4025/4 i 4026/1, na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku.

Wobec powyższego, oceniając całościowo stanowisko Zainteresowanych należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanych. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Zainteresowanych. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowani ponoszą ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Zainteresowanych do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek wspólny dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, dostawy udziału we współwłasności zabudowanej nieruchomości. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego przysługuje prawo do wniesienia skargi z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.