Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB3.4511.736.2016.1.MS
z 24 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2016 r. (data wpływu 1 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej opodatkowania przychodu z tytułu dzierżawy znaku towarowego zryczałtowanym podatkiem dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej opodatkowania przychodu z tytułu dzierżawy znaku towarowego zryczałtowanym podatkiem dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni będzie posiadać zarejestrowany znak towarowy. Obecnie trwa jeszcze proces rejestracji ww. znaku. Wnioskodawczyni planuje zawrzeć umowę dzierżawy tego prawa ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej również jako Spółka). Umowa dzierżawy zostanie zawarta na podstawie art. 162 § 1 ustawy Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, dalej jako pwp).

Istotą umowy ma być oddanie Spółce prawa do używania znaku towarowego i prawa do pobierania z tego używania pożytków, w zamian za co Spółka będzie zobowiązana do wypłaty Wnioskodawczyni umownego czynszu. Umowa będzie w sposób charakterystyczny dla umów najmu i dzierżawy kształtowała prawa i obowiązki stron. Zgodnie z umową dzierżawca nie będzie mógł skutecznie występować z roszczeniami z tytułu naruszenia prawa ochronnego, natomiast wydzierżawiający zostanie zobowiązany do powstrzymania się od korzystania ze znaku towarowego będącego przedmiotem umowy w okresie jej trwania. Zawarta umowa nie będzie zawierała również żadnych innych postanowień zwyczajowo przyjętych jako związane z udzieleniem licencji. Czynsz będzie wypłacany Wnioskodawcy w pieniądzach. W związku z powyższym zawarta umowa nie będzie umową licencji, ale będzie kształtowała stosunek dzierżawy. Znak towarowy zarejestrowany przez Wnioskodawczynię nie jest związany z wykonywaniem przez Nią pozarolniczej działalności gospodarczej, gdyż Wnioskodawczyni obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie zamierza również rozpoczynać prowadzenia działalności gospodarczej w związku z zawarciem ww. umowy. Udostępnienie ma charakter prywatny. Przedmiotem dzierżawy pomiędzy stronami jest tylko jeden znak towarowy. Wnioskodawczyni zamierza złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów (dochodów) uzyskiwanych z tytułu ww. umowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wydzierżawienia znaku towarowego na podstawie opisanej w stanie faktycznym umowy dzierżawy, przychód z czynszu będzie mógł być opodatkowany przez Wnioskodawczynię zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) w związku z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku wydzierżawienia znaku towarowego na podstawie opisanej w stanie faktycznym umowy dzierżawy, przychód z czynszu będzie mógł być opodatkowany przez Wnioskodawczynię zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) w związku z art. 6 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.; dalej jako ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym).

Zgodnie z art. 162 § 1 ustawy pwp, prawo ochronne na znak towarowy jest zbywalne i podlega dziedziczeniu w zw. z art. 709 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, dalej jako kc).

W myśl powołanego przepisu kc, przepisy ustawy dotyczące dzierżawy stosuje się odpowiednio do dzierżawy praw. Zatem, ustawodawca jednoznacznie przesądził o możliwości dzierżawy konkretnego prawa, a co za tym idzie umożliwienia osobie, która nie jest właścicielem prawa na korzystanie z niego w granicach ustalonych umownie. W związku z bezpośrednim odniesieniem, ustawy pwp do dzierżawy regulowanej przepisami kc należy stwierdzić, że dzierżawa prawa jest wprost przyjętą formą pozalicencyjnego udostępnienia do używania danego prawa, niezwiązaną z wykonywaniem praw przemysłowych.

Jak stanowi, art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych. W sytuacji Wnioskodawczyni, umowa dzierżawy zostanie zawarta pomiędzy samą Wnioskodawczynią, a Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która nie jest prowadzona przez Wnioskodawczynię. Udostępnienie znaku w formie dzierżawy nie zostanie dokonane w ramach innej działalności prowadzonej przez Wnioskodawczynię, lecz będzie miało charakter prywatny.

Ponadto, przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym nie określają, czy dzierżawa, najem i inne umowy o podobnym charakterze mają dotyczyć wyłącznie rzeczy. Gdyby ustawodawca zamierzał wyłączyć możliwość opodatkowania podatkiem zryczałtowanym przychodów (dochodów) osiąganych z tytułu dzierżawy prawa majątkowego wskazałby to w treści przepisu ograniczając możliwość jego zastosowania o takie właśnie przypadki. Należy zatem uznać, że obejmują one wszelkie transakcje mające charakter najmu, dzierżawy lub podobny, niezależnie od tego, co jest ich przedmiotem. Tym samym, obejmują również możliwość wynajęcia czy wydzierżawienia prawa do znaku towarowego.

Ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym, nie wprowadza również swoistej definicji pojęcia dzierżawy. W związku z tym, dokonując wykładni przepisu należy się powołać na regulacje Kodeksu cywilnego, na podstawie których można zawrzeć również umowę dzierżawy znaku towarowego.

Zatem umowa, którą Wnioskodawczyni zamierza, zawrzeć będzie umową dzierżawy w rozumieniu Kodeksu cywilnego, do której odnosi się art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Umowa ta wypełnia warunki stawiane przez ustawę o zryczałtowanym podatku dochodowym:

• będzie dotyczyć dzierżawy i
  

• nie będzie zawarta w ramach działalności gospodarczej, a na rzecz działalności gospodarczej prowadzonej przez inny podmiot.
  
  

Przychody z dzierżawy mogą podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.; dalej jako ustawa o PIT), a zatem według skali podatkowej. Osoba fizyczna osiągająca przychody z umów najmu, dzierżawy albo innych umów podobnych może je również opodatkować ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych ze stawką 8,5% od całości przychodów.

W myśl art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Zatem, w sferze decyzyjności podatnika pozostaje, przy spełnieniu warunków stawianych przez ustawy podatkowe, którą formą opodatkowania chce opodatkować uzyskiwane przez siebie przychody. Jedynym ograniczeniem jest jedynie wymóg spełnienia przesłanek wskazanych w odpowiednich przepisach.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawczyni, ma Ona możliwość wyboru formy opodatkowania dzierżawy znaku towarowego zryczałtowanym podatkiem dochodowym, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) w związku z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Prawidłowość takiego podejścia znajduje, według Wnioskodawczyni, potwierdzenie w ugruntowanej linii orzeczniczej sądów administracyjnych. Przykładowo wskazać można tu wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 września 2015 r. (sygn. akt I SA/Łd 657/15). Sąd rozważając, czy umowa dzierżawy albo umowa o podobnym charakterze, jako źródło przychodu, dotyczy tylko rzeczy czy też także praw majątkowych wskazał, że ustawodawca uznaje za źródło przychodu zarówno dzierżawę (czy umowę o podobnym charakterze), która ma za przedmiot rzeczy, jak też prawa majątkowe. Tym samym, przychód z dzierżawy znaku towarowego winien być kwalifikowany do przychodów z umów najmu, dzierżawy lub podobnych, co umożliwia zastosowanie opodatkowania według stawki 8,5% od wartości przychodu z umowy dzierżawy, o ile nie dochodzi do zawarcia umowy dzierżawy znaku towarowego w ramach działalności gospodarczej podatnika.

Wnioskodawczyni w pełni podziela tezę przedstawioną w przywołanym powyżej wyroku WSA w Łodzi, który wskazał m.in.: „Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że kiedy przychód z dzierżawy prawa majątkowego jest przychodem wymienionym w art. 10 ust. 1 pkt 6 w powiązaniu z art. 16a u.p.d.o.f., to nabiera znaczenia w opisanym stanie faktycznym treść art. 9a ust. 6 u.p.d.o.f., który stanowi, że dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. W takiej sytuacji podatnik, jako objęty zakresem art. 2 ust. 1a u.z.p.d., uzyskuje prawo do przejścia na zasady opodatkowania przewidziane w u.z.p.d”.

Podobne stanowisko w tożsamych sprawach zajęły, według Wnioskodawczyni, również inne sądy administracyjne. Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w wyroku z dnia 4 grudnia 2013 r. (sygn. akt I SA/Lu 711/13), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 5 marca 2014 r. (sygn. akt I SA/Po 819/13), czy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 7 lipca 2014 r. (sygn. akt III SA/Wa 587/14).

Zatem, podsumowując i odpowiadając na pytanie zawarte we wniosku, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że w przypadku wydzierżawienia znaku towarowego na podstawie opisanej w stanie faktycznym umowy dzierżawy, przychód z czynszu będzie mógł być opodatkowany przez Wnioskodawczynię zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) w związku z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3, 6 i 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są odpowiednio:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
  

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6),
  

• kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (pkt 7).
  
  
  

W myśl art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Przychody z praw majątkowych, zaliczane do źródła przychodu wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, definiuje przepis art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Ustawodawca, wskazując jakiego rodzaju przychody uważa za przychód z praw majątkowych, posługuje się zwrotem ,,w szczególności”, co oznacza, że katalog praw majątkowych, zawarty w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ma charakter otwarty. Wyliczenie praw majątkowych ma zatem jedynie charakter przykładowy. Konsekwencją otwartości katalogu praw majątkowych wskazanych w art. 18 tej ustawy jest to, że przychodem z praw majątkowych będzie każdy przychód, którego bezpośrednim źródłem jest prawo majątkowe, nawet jeśli prawo to nie zostało w sposób wyraźny wskazane w ustawie.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni będzie posiadać zarejestrowany znak towarowy. Zamierza Ona zawrzeć umowę dzierżawy tego prawa ze Spółką z o.o. Istotą umowy ma być oddanie Spółce prawa do używania znaku towarowego i prawa do pobierania z tego używania pożytków, w zamian za co Spółka będzie zobowiązana do wypłaty Wnioskodawczyni umownego czynszu. Czynsz będzie wypłacany Wnioskodawczyni w pieniądzach. Znak towarowy zarejestrowany przez Wnioskodawczynię nie jest związany z wykonywaniem przez Nią pozarolniczej działalności gospodarczej, gdyż Wnioskodawczyni obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie zamierza również rozpoczynać prowadzenia działalności gospodarczej w związku z zawarciem ww. umowy. Udostępnienie ma charakter prywatny. Przedmiotem dzierżawy pomiędzy stronami jest tylko jeden znak towarowy. Wnioskodawczyni zamierza złożyć właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów (dochodów) uzyskiwanych z tytułu ww. umowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1410, z późn. zm.), ustawa normuje m.in. stosunki w zakresie wynalazków, wzorów użytkowych, wzorów przemysłowych, znaków towarowych, oznaczeń geograficznych i topografii układów scalonych.

Na warunkach określonych w ustawie udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne (art. 6 ust. 1 ww. ustawy).

Znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa (art. 120 ust. 1 ww. ustawy).

Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy (art. 120 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 121 ww. ustawy, na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne. Przez uzyskanie prawa ochronnego nabywa się prawo wyłącznego używania znaku towarowego w sposób zarobkowy lub zawodowy na całym obszarze Rzeczypospolitej Polskiej (art. 153 ust. 1 ww. ustawy).

Na podstawie art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016r., poz. 380, z późn. zm.) przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Zgodnie natomiast z art. 709 Kodeksu cywilnego przepisy o dzierżawie rzeczy stosuje się odpowiednio do dzierżawy praw.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne:

1. prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą,
2. osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej,
3. będące osobami duchownymi,
4. osiągające przychody ze sprzedaży, o której mowa w art. 20 ust. 1c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej „ustawą o podatku dochodowym”.
   
   

W myśl art. 2 ust. 1a tej ustawy, osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Przepis art. 3 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne stanowi, że przychodów (dochodów) opodatkowanych w formach zryczałtowanych nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł podlegającymi opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym stanowi, że opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Natomiast, wysokość ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) wyżej cytowanej ustawy, wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a tej ustawy.

Powyższe przepisy wskazują, że opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych mogą podlegać przychody uzyskiwane przez podatników (niebędących osobami duchownymi) z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przy czym, kwalifikacji uzyskiwanych przez podatników przychodów (niezależnie od wybranej formy opodatkowania) należy dokonywać na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji stwierdzić należy, że opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych mogą podlegać, jedynie te przychody uzyskiwane przez podatnika, które w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być zakwalifikowane do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych lub najem, podnajem, poddzierżawa (…), o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 tej ustawy.

Z cytowanego wyżej przepisu art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za przychody z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody ze znaków towarowych. Zatem, przychód Wnioskodawczyni z tytułu oddania Spółce prawa do używania znaku towarowego i prawa do pobierania z tego używania pożytków, stanowi przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 18 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tak więc, brak jest podstaw prawnych do opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, przychodów ze źródła, jakim są prawa majątkowe, w tym przychodów ze znaku towarowego. Przychody te, pomniejszone o ewentualne koszty uzyskania przychodów, podlegają opodatkowaniu według skali podatkowej, określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe przepisy, Organ podatkowy nie podziela poglądu wyrażonego we własnym stanowisku przez Wnioskodawczynię, która twierdzi, że w sferze decyzyjności podatnika pozostaje wybór formy opodatkowania dzierżawy znaku towarowego oraz, że ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne obejmuje wszelkie transakcje mające charakter najmu, dzierżawy lub podobny, niezależnie od tego, co jest ich przedmiotem.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawczyni w uzasadnieniu wniosku wskazała wyroki sądów administracyjnych.

Nadmienić należy, że powołany przez Wnioskodawczynię wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Po 819/13, został uchylony wyrokiem NSA z dnia 28 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 1908/14, w którym Sąd przedstawił stanowisko zgodne ze stanowiskiem zajętym przez Organ w interpretacji indywidualnej dotyczącej zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku przez Wnioskodawczynię.

Wskazać należy, że występują również inne orzeczenia sądów odmienne od stanowisk przedstawionych w wyrokach powołanych przez Wnioskodawczynię.

Stanowisko tutejszego Organu znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowoadministracyjnym np.: w wyroku NSA z dnia 28 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 1908/14, w którym Sąd wskazał, że nie można podzielić poglądu wyrażonego w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 12 października 2016 r., sygn. akt I SA/Lu 126/16, tj. że źródłem określonym w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być objęte zarówno przychody osiągane z dzierżawy rzeczy, jak i dzierżawy praw. NSA w ww. wyroku wskazał, że ,,Po pierwsze, należy dokonać prawidłowej analizy przepisów ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn.zm). Ustawa ta reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne: 1. prowadzące działalność gospodarczą, 2. osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, 3. będące osobami duchownymi. Zgodnie z art. 3 tej ustawy przychodów opodatkowanych w formach zryczałtowanych nie łączy się z przychodami z innych źródeł podlegającymi opodatkowaniu na podstawie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tak więc opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych mogą podlegać jedynie przychody uzyskiwane przez podatników (niebędących osobami duchownymi) z pozarolniczej działalności gospodarczej oraz z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Po drugie, kwalifikacji uzyskiwanych przez podatników przychodów (niezależnie od wybranej formy opodatkowania) należy dokonywać na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W rezultacie stwierdzić należy, że opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych mogą podlegać, po spełnieniu innych wymogów ustawowych, jedynie te przychody uzyskiwane przez podatnika, które w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być zakwalifikowane do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza lub najem, podnajem, dzierżawa (...), o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 tej ustawy”.

Ponadto, stanowisko tutejszego Organu znajduje również potwierdzenie w:

• wyroku NSA z dnia 14 sierpnia 2008 r., sygn. akt II FSK 1436/07 zgodnie z którym (...) przychód z przeniesienia prawa do używania znaku towarowego zaliczyć zatem należało do przychodu ze źródła wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Został on bowiem zdefiniowany jako przychód z praw majątkowych w art. 18 (…),
  

• wyroku NSA z dnia 14 sierpnia 2008 r., sygn. akt II FSK 735/07,
  

• wyroku WSA z dnia 12 października 2016 r., sygn. akt I SA/Lu 126/16,
  

• wyroku WSA w Olsztynie z dnia 20 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/OI 145/11, który wskazuje, że przychody co do zasady powinny być przypisywane do tego źródła, którego opis w sposób najbardziej szczegółowy odpowiada sposobowi jego powstania, chyba że ustawa wprost nakazuje zaliczenie ich do przychodów z innego źródła.
  
  

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że czynsz, który Wnioskodawczyni będzie otrzymywała na podstawie umowy dzierżawy z tytułu oddania Spółce prawa do używania znaku towarowego i prawa do pobierania z tego używania pożytków na podstawie umowy dzierżawy będzie stanowił przychód z praw majątkowych, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu według skali podatkowej, określonej w art. 27 ust. 1 tej ustawy. W przedmiotowej sprawie bezpośrednim źródłem przychodu jest bowiem prawo majątkowe a nie dzierżawa. Przychód zaś z praw majątkowych jest kwalifikowany do przychodów wymienionych w art. 18 ww. ustawy. Brak jest zatem podstaw prawnych do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym od przychodów ewidencjonowanych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) w związku z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, przychodów uzyskiwanych z odpłatnego oddania do używania znaku towarowego i pobierania z tego tytułu pożytków.

Stanowisko Wnioskodawczyni należało zatem uznać za nieprawidłowe.

Dodać należy, że wydając przedmiotową interpretację tutejszy Organ nie odniósł się do możliwości zawarcia na gruncie przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), skutecznej umowy dzierżawy znaku towarowego, gdyż kwestia ta nie podlega interpretacji w ramach określonych w Rozdziale 1a Działu II ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r., Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) – Interpretacje przepisów prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.