Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-1030/16-7/JM
z 9 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2016 r. (data wpływu 22 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z zapłatą przez Spółkę zaległych składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne w części obciążającej obecnych pracowników – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność w zakresie dystrybucji kosmetyków. W latach 2010-2015, Spółka dokonywała na rzecz swoich pracowników nieodpłatnych przekazań rzeczowych w postaci niepełnowartościowych produktów kosmetycznych, pochodzących zasadniczo ze zwrotów towarów dystrybuowanych przez Spółkę (dalej „Deputaty”). Niektórzy z pracowników, którzy uzyskiwali w przeszłości od Spółki nieodpłatnie Deputaty nie są obecnie pracownikami Spółki. Część pracowników będących beneficjentami Deputatów, w dalszym ciągu jest związana stosunkiem pracy ze Spółką.

W wyniku wewnętrznej weryfikacji przeprowadzonej w Spółce w 2016 r. w zakresie rozliczeń fiskalnych związanych ze świadczeniami na rzecz pracowników Spółki stwierdzono, że Spółka nie doliczała wartości świadczeń rzeczowych w postaci Deputatów przekazywanych na rzecz swoich pracowników jako ich przychodów ze stosunku pracy. W konsekwencji, we wskazanym okresie Spółka, jako płatnik, nie naliczała, ani nie odprowadzała od wartości wspomnianego przychodu należnych (i) zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (dalej również „PIT”) ani (ii) składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne.

W związku z zaistniałą sytuacją Spółka planuje dokonać w 2016 r. korekty stosownych rozliczeń związanych z przekazywanymi Deputatami oraz uregulować związane z tym zaległości publicznoprawne. Powyższe obciążenia publicznoprawne są z zasady w części ponoszone przez pracodawcę, a w części powinny być ponoszone przez pracowników (zaliczki PIT, składki ubezpieczeń społecznych w części finansowanej przez ubezpieczonego, składki ubezpieczenia zdrowotnego). Spółka zamierza jednak sfinansować cały koszt przeprowadzanych korekt (w tym finansując z własnych środków zaległe zaliczki PIT oraz zaległe składki od wartości przekazanych Deputatów), w taki sposób by nie obciążać tymi kosztami pracowników oraz byłych pracowników, którzy byli beneficjentami Deputatów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy wartość zaległych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT) od przychodu z tytułu Deputatów, które zostaną sfinansowane i uregulowane przez Spółkę w 2016 r. w celu wywiązania się z zaległych obowiązków płatnika PIT nie będzie stanowiła dla jej obecnych pracowników przychodu ze stosunku pracy na podstawie art. 12 pkt 1 Ustawy o PIT, a w związku z tym, czy na Spółce nie będzie ciążył obowiązek obliczenia, pobrania i wpłaty zaliczki na poczet PIT od kwoty wpłaconych zaległych zaliczek na poczet PIT od Deputatów oraz uwzględniania kwoty opłaconych zaległych zaliczek, jako przychodu pracowników w informacji PIT-11 za 2016 r.?
2. Czy wartość zaległych zaliczek na PIT od przychodu z tytułu Deputatów, które zostaną sfinansowane i uregulowane przez Spółkę w 2016 r. w celu wywiązania się z zaległych obowiązków płatnika PIT nie będzie stanowiła dla jej byłych pracowników przychodu podatkowego z tzw. „innych źródeł” na podstawie art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT, a w związku z tym czy na Spółce nie będzie ciążył obowiązek wystawienia na rzecz byłych pracowników informacji PIT-8C za 2016 r. oraz uwzględniania w niej kwoty opłaconych zaległych zaliczek na poczet PIT jako przychodu byłych pracowników z „innych źródeł”?
3. Czy wartość zaległych składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne i zdrowotne z tytułu Deputatów w części obciążającej pracowników, które zostaną sfinansowane i uregulowane przez Spółkę w 2016 r., spowoduje, że po stronie pracowników będących beneficjentami Deputatów powstanie przychód podatkowy na podstawie art. 12 pkt 1 Ustawy o PIT, zaś po stronie Spółki jako płatnika PIT obowiązek ujęcia ww. kwot jako przychodu w informacji P1T-11, stosownie do przepisu art. 41 ust. 1 Ustawy o PIT i potrącenia stosownych zaliczek na PIT w tym zakresie?
4. Czy wartość zaległych składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne i zdrowotne z tytułu Deputatów w części obciążającej pracowników, które zostaną sfinansowane i uregulowane przez Spółkę w 2016 r., spowoduje, że po stronie byłych pracowników będących beneficjentami Deputatów powstanie przychód podatkowy z tzw. „innych źródeł” na podstawie art. 20 ust. 1 Ustawy o PIT, zaś po stronie Spółki obowiązek ujęcia ww. kwot jako przychodu byłych pracowników w informacji PIT-8C za 2016 r., stosownie do przepisu art. 42a Ustawy o PIT?
5. Czy w analizowanym stanie faktycznym na Spółce będzie ciążył obowiązek dokonania korekt informacji PIT-11 za lata, w których powstał po stronie pracowników oraz byłych pracowników Spółki przychód z tytułu Deputatów?
6. Czy w analizowanym stanie faktycznym na Spółce będzie ciążył obowiązek dokonania korekt deklaracji PIT-4R za lata, w których powstał po stronie pracowników oraz byłych pracowników Spółki przychód z tytułu Deputatów?
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji dotyczy obowiązków płatnika związanych z zapłatą przez Spółkę zaległych składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne w części obciążającej obecnego pracownika (pytanie Nr 3). W pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 3)

W ocenie Spółki, wartość zaległych składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne i zdrowotne z tytułu Deputatów, w części obciążającej pracowników, które zostaną sfinansowane i uregulowane przez Spółkę w 2016 r., nie spowoduje, że po stronie pracowników będących beneficjentami Deputatów powstanie przychód podatkowy na podstawie art. 12 pkt 1 Ustawy o PIT, zaś po stronie Spółki jako płatnika PIT nie powstanie obowiązek ujęcia ww. kwot jako przychodu w informacji PIT-11, stosownie do przepisu art. 41 ust. 1 Ustawy o PIT i potrącenia stosownych zaliczek na PIT w tym zakresie.

Uzasadnienie stanowiska Spółki

Zgodnie z art. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej: „Ustawa o ZUS”) ubezpieczenia społeczne obejmują: ubezpieczenie emerytalne, ubezpieczenia rentowe, ubezpieczenie w razie choroby i macierzyństwa (chorobowe), ubezpieczenie z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (wypadkowe).

W myśl art. 17 ust. 1 Ustawy o ZUS, składki na ubezpieczenie społeczne za ubezpieczonych obliczają, rozliczają i przekazują co miesiąc do ZUS w całości płatnicy składek.

Z kolei zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (dalej „Ustawa o UŚOZ”) do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych mają prawo m.in. osoby objęte powszechnym – obowiązkowym i dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym. W myśl art. 85 ust. 1 Ustawy o UŚOZ, za osobę pozostającą w stosunku pracy, w stosunku służbowym albo odbywającą służbę zastępczą składkę na ubezpieczenie zdrowotne jako płatnik oblicza, pobiera z dochodu ubezpieczonego i odprowadza pracodawca.

Obowiązki płatnika składek na ubezpieczenie społeczne w sposób jednoznaczny określone zostały w art. 46 ust. 1 Ustawy o ZUS, w myśl którego płatnik składek jest obowiązany według zasad wynikających z przepisów ustawy obliczać, potrącać z dochodów ubezpieczonych, rozliczać oraz opłacać należne składki za każdy miesiąc kalendarzowy. Wykonanie zaległego zobowiązania przez płatnika, w zakresie obliczenia, potrącenia z dochodu ubezpieczonego oraz odprowadzania składek na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne, nie można utożsamiać z wykonaniem obowiązku za kogoś innego, tj. za pracownika.

Tym samym na gruncie przepisów Ustawy o ZUS oraz Ustawy o UŚOZ, analogicznie jak w przypadku zaliczek na poczet PIT, to na płatniku ciąży pełna odpowiedzialność za pobranie i wpłacenie składek. Innymi słowy, z uwagi na istnienie określonego stosunku prawnego łączącego ubezpieczonego z płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczony zostaje uwolniony z wszelkiej odpowiedzialności za błędne obliczenie, niepobranie lub niewpłacenie przez płatnika składek na ubezpieczenie społeczne lub zdrowotne.

Ponadto przepisy regulujące zasady uiszczania składek na ubezpieczenie społeczne oraz ubezpieczenie zdrowotne nie przewidują możliwości przeniesienia odpowiedzialności płatnika składek na ubezpieczenie społeczne za nienależyte wywiązywanie się z nałożonych na tego płatnika obowiązków na osoby ubezpieczone. Skoro zatem w przedmiotowej sprawie funkcję płatnika składek na ubezpieczenie społeczne pełni Spółka, to oczywistym jest, że za niepobrane składki (zarówno w części składek pracodawcy jak również składek w części pracowniczej przypadającej na obecnych pracowników) odpowiada wyłącznie Spółka.

Tym samym, uchybienie płatnika polegające na zbyt późnej wpłacie składek nie może być w żadnym razie uznane za świadczenie dokonane „za ubezpieczonego” (przysporzenie na rzecz ubezpieczonego), bowiem takie twierdzenie stoi wprost w sprzeczności z przywołanymi art. 17 ust. 1 Ustawy o ZUS oraz art. 85 ust. 1 Ustawy o UŚOZ.

Dokonując zatem analizy przedstawionego powyżej stanu faktycznego należy mieć na uwadze, że w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia wyłącznie z relacją pomiędzy ZUS a płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne wynikającą z uchybień tego płatnika. Nieprawidłowości te w żaden sposób nie mogą jednak wywoływać skutków u ubezpieczonego, bowiem nie on jest zobowiązany do zapłaty zaległej składki na ubezpieczenie społeczne lub zdrowotne.

Wobec powyższego, zdaniem Spółki nie można uznać zapłaty przez Spółkę zaległych składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne (w części pracowniczej) od wartości przekazanych Deputatów za przychód podatkowy – ze stosunku pracy (w przypadku obecnych pracowników) – analogicznie jak w przypadku zapłaty przez Spółkę zaległych zaliczek na PIT.

Przedstawione powyżej stanowisko Spółki w zakresie skutków podatkowych zapłaty zaległych składek potwierdza również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 października 2015 r. (sygn. akt II FSK 1891/13), utrzymujący w mocy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 6 marca 2013 r. (sygn. akt I SA/Wr 1/13).

W konkluzji powołanego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, czytamy m.in., że „(...) płatnik składek ubezpieczeniowych, uiszczając obecnie zaległe składki w części należnej od zawodnika, nie dokonuje żadnego przysporzenia majątkowego, zwiększającego majątek zawodników i zawodnicy nie otrzymują od płatnika nieodpłatnych świadczeń. Składki ubezpieczeniowe zapłacone przez płatnika umożliwią dopiero w przyszłości uzyskanie świadczeń z ubezpieczenia społecznego. W wyniku weryfikacji sposobu naliczania składek ubezpieczeniowych przez ZUS, płatnik został zobowiązany do zapłaty zaległych składek ubezpieczeniowych i wykonuje własny obowiązek płatnika, zakresie odprowadzenia składek ubezpieczeniowych w prawidłowej wysokości. Bez znaczenia dla rozpoznania obecnie przychodu u zawodnika pozostaje fakt, że składki te powinny być potrącone z uposażenia zawodnika wypłacanego w latach 1999 – 2003, a obecnie płatnik zaniechał dochodzenia ich zwrotu od zawodnika. Wobec powyższego nie można zgodzić się z organem podatkowym, że „obowiązek pokrycia tej części składek na ubezpieczenie społeczne przez Spółkę nie wynika z żadnego przepisu. Skoro wskutek zapłaty zaległych składek przez płatnika nie występuje przychód u zawodników, to płatnik nie jest również zobowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy.”

Z kolei w powołanym wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, który potwierdził prawidłowość stanowiska zaprezentowanego w orzeczeniu WSA we Wrocławiu, stwierdzając m.in., że: „Za słuszny w konsekwencji uznać należy wniosek Sądu pierwszej instancji, że płatnik składek ubezpieczeniowych, uiszczając zaległe składki w części należnej od wynagrodzenia wypłacanego zawodnikowi, nie dokonuje żadnego przysporzenia majątkowego, zwiększającego majątek zawodników (oni sami nie otrzymują od płatnika nieodpłatnych świadczeń).”

Stanowisko to zostało następnie potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 10 marca 2016 r., Nr ILPB1/415-903/11/12-S/16-S/TW, w której organ wskazał m.in., że: „(...) wartość zaległej składki na ubezpieczenie społeczne (część pracownika) odprowadzonej przez Spółkę w celu wywiązania się z obowiązków płatnika składek na ubezpieczenie społeczne, nie stanowi dla zawodników dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a w związku z tym Spółka nie ma obowiązku pobrać zaliczki na podatek dochodowy w odniesieniu do odprowadzonej zaległej składki na ubezpieczenie społeczne (część pracownika).”.

Konkludując, w ocenie Spółki odprowadzone przez Spółkę zaległe składki na ubezpieczenie społeczne oraz na ubezpieczenie zdrowotne w części pracowniczej nie spełniają przesłanek do zakwalifikowania ich do przychodów, podlegających opodatkowaniu PIT. Tym samym Spółka w przypadku pracowników – nie jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczek na PIT od wartości zapłaconych przez Spółkę składek i uwzględniania ich jako przychodu ze stosunku pracy w informacji PIT-11 pracowników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są w pkt 1 stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5 (PIT-11).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w latach 2010-2015 dokonywała na rzecz swoich pracowników nieodpłatnych przekazań rzeczowych w postaci niepełnowartościowych produktów kosmetycznych, pochodzących zasadniczo ze zwrotów towarów dystrybuowanych przez Spółkę (dalej „Deputaty”). Niektórzy z pracowników, którzy uzyskiwali w przeszłości od Spółki nieodpłatnie Deputaty nie są obecnie pracownikami Spółki. Część pracowników będących beneficjentami Deputatów, w dalszym ciągu jest związana stosunkiem pracy ze Spółką. W wyniku wewnętrznej weryfikacji przeprowadzonej w Spółce w 2016 r. stwierdzono, że Spółka nie doliczała wartości świadczeń rzeczowych w postaci Deputatów przekazywanych na rzecz swoich pracowników jako ich przychodów ze stosunku pracy. W konsekwencji, we wskazanym okresie Spółka, jako płatnik, nie naliczała, ani nie odprowadzała od wartości wspomnianego przychodu należnych (i) zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, ani (ii) składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. W związku z zaistniałą sytuacją Spółka planuje dokonać w 2016 r. korekty stosownych rozliczeń związanych z przekazywanymi Deputatami oraz uregulować cały koszt przeprowadzanych korekt (w tym finansując z własnych środków zaległe zaliczki PIT oraz zaległe składki od wartości przekazanych Deputatów), w taki sposób by nie obciążać tymi kosztami pracowników oraz byłych pracowników, którzy byli beneficjentami Deputatów.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, czy wartość zaległych składek na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne i zdrowotne z tytułu Deputatóv w części obciążającej pracowników, które zostaną sfinansowane i uregulowane przez Spółkę w 2016 r., spowoduje, że po stronie pracowników powstanie przychód podatkowy na podstawie art. 12 pkt 1 ww. ustawy.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wskazać należy, że ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez pojęcie „nieodpłatny”. Przepisy ustawy o podatku dochodowym określają jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń.

Na gruncie języka polskiego „nieodpłatny” znaczy tyle co: „nie wymagający opłaty; taki, za który się nie płaci; bezpłatny” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, 2003 r.).

W świetle powyższego, uznać należy, że dla celów podatkowych, przez nieodpłatne świadczenie rozumie się te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy. Wskazać przy tym należy, że zgodnie z art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.) świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu.

W związku z powyższym, pojęcie „nieodpłatne świadczenie” w prawie podatkowym ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy.

Przy czym przez pojęcie „otrzymane” – zgodnie ze Słownikiem języka polskiego – należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik – wykazując określoną aktywność – ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Dlatego też zapłacone do przez Wnioskodawcę z własnych środków składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne w części, w której powinny być one pokryte z dochodu obecnych pracowników, w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą stanowić dla tych osób przysporzenie majątkowe (przychód) mające swoje źródło w przychodach ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy. Użyty bowiem przez ustawodawcę w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Będzie to przychód miesiąca, w którym Spółka dokona ich zapłaty. Pracownicy otrzymają bowiem nieodpłatne świadczenie od pracodawcy, gdyż pracodawca zapłaci z własnych środków składki (składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne), które powinny być finansowane ze środków pracowników. Tym samym inny podmiot (tutaj Wnioskodawca) wykona kosztem swego majątku zobowiązanie, które winno być sfinansowane z majątku obecnych pracowników. Zatem zaległe składki zapłacone przez Wnioskodawcę z własnych środków będą przychodami obecnych pracowników osiągniętymi w dacie ich zapłaty.

Przychód ten nie mieści się w zakresie żadnego ze zwolnień wymienionych w 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie został od niego zaniechany pobór podatku w drodze rozporządzenia Ministra Finansów. Tym samym, zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Skoro bowiem zobowiązanym do zapłacenia zaległych składek jest podatnik (ubezpieczony), to fakt ich uiszczenia przez inny podmiot jest równoznaczny z uzyskaniem przez podatnika przysporzenia majątkowego odpowiadającego kwocie jaką podatnik zaoszczędził nie ponosząc przedmiotowego wydatku. Przy czym o sposobie opodatkowania tego przychodu decyduje kwalifikacja do właściwego źródła przychodów zdeterminowana m.in. rodzajem stosunku prawnego łączącego świadczeniodawcę ze świadczeniobiorcą w momencie dokonania świadczenia.

W świetle powyższego, sfinansowane przez Spółkę, ze środków własnych, składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenia zdrowotne, do zapłacenia których zobligowani byli ubezpieczeni (osoby fizyczne) stanowią dla tych osób przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w ww. art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast na Wnioskodawcy jako płatniku ciążą obowiązki wynikające z ww. przepisów prawa polegające na obliczeniu, pobraniu i odprowadzeniu do właściwego urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy, zgodnie z art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca jako płatnik kwotę niepobranych składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne w części, w której powinny być pokryte z dochodu pracownika, a które zostały uregulowane ze środków Wnioskodawcy w 2016 r., powinien dla nadal zatrudnionych pracowników ich wartości doliczyć do przychodu w momencie ich zapłacenia, a w konsekwencji – stosownie do obowiązku nałożonego na płatnika art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa – dokonać obliczenia i pobrania oraz wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy organowi podatkowemu oraz ujęcia tych dochodów w informacji PIT-11 za 2016 r. Podkreślić bowiem należy, że w przypadku, gdy pracodawca czyni na rzecz swego obecnego pracownika nieodpłatne świadczenie, winien wykonać obowiązki płatnika nałożone na niego przez ustawodawcę przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym związane z prawidłowym sporządzeniem stosownej informacji o dochodach.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę rozstrzygnięć organów podatkowych oraz orzeczeń sądowych, należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia te dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.