Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-605/16-4/JŻ
z 4 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2016 r. (data wpływu 19 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 19 października 2016 r. (data wpływu 20 października 2016 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 10 października 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 13 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania transakcji darowizny sali imprez okolicznościowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa niepodlegającą opodatkowaniu – jest prawidłowe,

• zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% dla kompleksowej organizacji imprezy okolicznościowej i wykazania usługi na paragonie fiskalnym – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 19 sierpnia 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji darowizny sali imprez okolicznościowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa niepodlegającą opodatkowaniu oraz zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% dla kompleksowej organizacji imprezy okolicznościowej i wykazania usługi na paragonie fiskalnym. Wniosek został uzupełniony w dniu 19 października 2016 r. (data wpływu 20 października 2016 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 10 października 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 13 października 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą osoby fizycznej od 1 marca 2002 r. w zakresie produkcji opakowań drewnianych i jest czynnym płatnikiem podatku VAT. W bieżącym roku Wnioskodawczyni ukończyła inwestycję położoną w innej miejscowości polegającą na uruchomieniu sali imprez okolicznościowych (sklasyfikowana wg PKD jako 56.10A) w dodatkowym punkcie działalności, który ruszy z dniem 1 września 2016 r. W trakcie inwestycji odliczano VAT naliczony. Z przyczyn zdrowotnych Wnioskodawczyni planuje jednak przekazać tę część przedsiębiorstwa córce w formie darowizny z dniem 31 grudnia 2016 r., która będzie kontynuować działalność opodatkowaną. Wnioskodawczyni ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze w Książce Przychodów i Rozchodów i dodatkowo wyodrębnia ewidencję wszelkich operacji gospodarczych związanych z uruchomianą inwestycją traktując ją jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Sala przystosowana jest do imprez okolicznościowych tj. wesela, chrzty, komunie, imprezy integracyjne i na każdą imprezę zawierana będzie oddzielna umowa określająca zakres usług obejmujących wyłącznie gastronomię (bez alkoholu) z obsługą kelnerską i ewentualnymi drobnymi czynnościami pomocniczymi (dekoracja sali czy nocleg dla nowożeńców itp.) z ustaleniem odpłatności w kwocie przypadającej na 1 gościa (posiłki gorące, przystawki, ciasta, owoce z płynami zimnymi i gorącymi - 1,5 litra na osobę ). Zatem przedmiotem sprzedaży będzie usługa gastronomiczna, mieszcząca się w grupowaniu PKWiU 56.10.11.0 Usługi przygotowywania i podawania posiłków w restauracjach, natomiast czynności wymienione jako przykładowe usługi pomocnicze wykonywane będą w powiązaniu z usługą zasadniczą, czyli usługą gastronomiczną i będą stanowić tylko jej dopełnienie. Ponadto umowa nie wyodrębnia jakiego rodzaju płyny i w jakiej dokładnie ilości będą podawane (wyłącznie bezalkoholowe: soki, woda stołowa, mineralna, kawa, herbata, napoje gazowane) - jedynie wskazuje, że średnio 1,5 litra na gościa. Ponadto Wnioskodawczyni zaznacza, że od momentu uruchomienia sali imprez okolicznościowych będzie ewidencjonować sprzedaż na rzecz osób fizycznych i rolników ryczałtowych za pośrednictwem kasy fiskalnej i zamierza wystawiać paragon na ogólną kwotę zawartą w umowie na organizację imprezy okolicznościowej zgodnie z umową w stawce 8% i jakiekolwiek wyodrębnienie napoi byłoby sztuczną czynnością, bowiem Wnioskodawczyni nie będzie sprzedawać konkretnych napoi w konkretnej ilości tylko świadczyć usługę kompleksową.

W odpowiedzi na wezwanie tut. Organu, Wnioskodawczyni poinformowała że jak wskazano we wniosku: „...na obdarowaną zostanie przeniesione: prawo własności ruchomości, nieruchomości, prawa i obowiązki wynikające z umów dotyczących Sali Imprez Okolicznościowych, w tym należności i zobowiązania pieniężne”:

1. Środki Trwałe:
   • Sala Imprez Okolicznościowych wraz z gruntem i budynkiem administracyjnym zgłoszona jako dodatkowe miejsce prowadzenia działalności z PKD 56.10 A (produkcyjny Zakład Główny z wiodącym PKD 16.24 Z),
   • wyposażenie Sali Imprez Okolicznościowych,
   • kasa fiskalna i inne ŚT,
2. Należności i Zobowiązania handlowe i pozostałe dotyczące wyłącznie wyodrębnionej zorganizowanej części przedsiębiorstwa według prowadzonej odrębnie dodatkowej ewidencji,
3. Zobowiązania pracownicze i inne z tytułu zawartych umów cywilno-prawnych dot. Sali Imprez Okolicznościowych wykonywanych na terenie Sali rejestrowane w odrębnej ewidencji,
4. Wszystkie inne ruchomości, prawa i obowiązki wynikające z umów dotyczących Sali Imprez zarejestrowane w odrębnej ewidencji.
   
   
   

Przedmiot darowizny (sala imprez okolicznościowych) została nawet nazwana jako „Kwiat ...” jako zespół składników majątku jest wyodrębniony organizacyjnie w przedsiębiorstwie Wnioskodawczyni (co zostało wskazane wielokrotnie we wniosku) i ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa jako dodatkowy punkt sprzedaży (oddział) nie mający nic wspólnego z realizowaną w zakładzie głównym produkcją opakowań drewnianych, co potwierdza również aktualizacja wpisu do CEiDG, gdzie dodano dodatkowe miejsce prowadzenia działalności z przypisanym konkretnym rodzajem działalności tj. 56.10 A. Tego typu działalność jest prowadzona tylko w tym punkcie prowadzenia działalności i bezwzględnie stanowi odrębną i możliwą do samodzielnego funkcjonowania na wszelkich płaszczyznach całość. Jest to wyodrębnienie na podstawie Wnioskodawczyni - jedynego właściciela - osoby fizycznej decyzji indywidualnej gospodarczej i można tę decyzję nazwać dowolnie jako np. inny akt o podobnym charakterze.

Przedmiot darowizny jest wyodrębniony funkcjonalnie i obejmuje elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych itd.

Przedmiot darowizny jest wyodrębniony finansowo, a przychody i koszty są dodatkowo oddzielnie ewidencjonowane i można bezpośrednio przyporządkować koszty przychodom.

Przedmiot darowizny posiada/będzie posiadać potencjalną zdolności do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

W związku z powyższym po raz kolejny Wnioskodawczyni zaznacza, że potencjalny przedmiot darowizny - Sala Imprez Okolicznościowych „Kwiat ...” stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa i nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze, co potwierdza pogląd wyrażony m.in. przez WSA w Gliwicach w wyroku z dnia 6 lipca 2010 r., sygn. I SA/GL 112/10, a także WSA w Krakowie w wyroku z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 31/10.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (pytanie nr 2 ostatecznie sformułowane w odpowiedzi na wezwanie):

1. Czy opisana w stanie faktycznym sala imprez okolicznościowych stanowi zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a tym samym czy transakcja darowizny tej sali nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z brzmieniem art. 6 pkt 1 tejże ustawy?
2. Czy opisana w stanie faktycznym usługa organizacji imprezy okolicznościowej określona jako kompleksowa organizacja imprezy okolicznościowej polegająca głównie na przygotowaniu i podaniu posiłków zimnych i gorących, owoców, słodyczy, ciast oraz wody, soków oraz innych różnorakich płynów zimnych i gorących z wyłączeniem alkoholi - łącznie z niemożliwą do określenia dokładnie, z podziałem na rodzaje, ilością bezalkoholowych różnorakich płynów (łącznie 1,5 litra na osobę) - wraz z dopełniającymi czynnościami pomocniczymi w określonym czasie będzie opodatkowana stawką 8%?
   
   

Stanowisko Wnioskodawczyni (stanowisko w zakresie nowosformułowanego pytania nr 2 ostatecznie przedstawione w odpowiedzi na wezwanie):

W opinii Wnioskodawczyni opisana w stanie faktycznym sala imprez okolicznościowych stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a tym samym transakcja darowizny tej sali nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z brzmieniem art. 6 pkt 1 tejże ustawy, bowiem zgodnie z art. 5 ust. 1, art. 6 pkt 1, art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli przedmiotem transakcji jest zespół składników spełniających definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy, to transakcja ta nie powinna podlegać reżimowi ustawy, a w konsekwencji nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Możliwość zakwalifikowania danej grupy składników jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa występuje, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące przesłanki:

1. zespół składników musi obejmować zarówno składniki materialne i niematerialne, w tym zobowiązania,
2. zespół składników musi być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych i mogłyby one stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.
   
   

Odnosząc się do pierwszego z wymienionych warunków, zespół składników może zostać uznany za Zorganizowaną Część Przedsiębiorstwa, jeżeli będzie zawierał co najmniej 1 składnik materialny i 1 niematerialny. W składzie tego zespołu składników powinny znaleźć się zobowiązania. Uznanie zespołu składników za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest zatem możliwe tylko w przypadku, gdy na nabywcę zostaną przeniesione zobowiązania wcześniej przypisane temu zespołowi składników. Według Wnioskodawczyni, w tym przypadku, warunek ten został spełniony, bowiem na obdarowaną zostanie przeniesione: prawo własności ruchomości, nieruchomości, prawa i obowiązki wynikające z umów dotyczących Sali Imprez Okolicznościowych, w tym należności i zobowiązania pieniężne.

Odnosząc się do warunku drugiego w ocenie Wnioskodawczyni wyodrębnienie finansowe nie musi oznaczać samodzielności finansowej, w szczególności nie oznacza to konieczności prowadzenia odrębnej księgowości dla zorganizowanej części przedsiębiorstwa czy też samodzielnego sporządzania bilansu. Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W praktyce powyższe oznacza, że jeśli prowadzona jest ewidencja księgowa pozwalająca na wyodrębnienie przychodów i kosztów działalności realizowanej przez daną jednostkę w ramach działalności całego przedsiębiorstwa, jak również możliwe jest określenie należności, zobowiązań i innych pozycji bilansowych związanych z tą jednostką, to kryterium wyodrębnienia finansowego zostanie uznane za spełnione. Ewidencja księgowa Wnioskodawczyni (księga przychodów i rozchodów) prowadzona jest w systemie, który umożliwia dokonanie alokacji kosztów i przychodów oraz należności i zobowiązań dla działalności sali imprez okolicznościowych. Tym samym warunek finansowego wyodrębnienia zostanie spełniony. Z kolei wyodrębnienie organizacyjne polega na tym, że dany określony zbiór składników majątkowych powinien odznaczać się pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa będą zatem tworzyć takie składniki, które występują względem siebie w takich relacjach, które pozwolą uznać te składniki za zespół, a nie za zbiór przypadkowych elementów, których rzeczywistą jedyną wspólną cechą byłaby własność jednego podmiotu gospodarczego.

Za wyznaczniki wydzielenia organizacyjnego uznaje się w szczególności faktyczne wyodrębnienie w danym przedsiębiorstwie, co w przypadku wyodrębnienia sali imprez zostanie spełnione. Funkcjonowała ona będzie jako wyodrębniona z przedsiębiorstwa część, samodzielnie realizująca powierzone jej zadania. O organizacyjnym wyodrębnieniu świadczy w szczególności fakt, że Sala została ulokowana w innej miejscowości niż pozostała część przedsiębiorstwa.

Ostatnim warunkiem jest wyodrębnienie funkcjonalne, czyli rzeczywista zdolność do wykonywania działalności gospodarczej. Kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego sprowadza się zatem w zasadzie do ustalenia czy jako pewna, odrębna całość zorganizowana część przedsiębiorstwa jest w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku już od momentu jej wyodrębnienia. Biorąc zatem pod uwagę fakt, że do Sali Imprez okolicznościowych są przypisane składniki majątkowe i niemajątkowe w tym wierzytelności i zobowiązania, a także odrębność organizacyjna, należy uznać, iż przedmiotowa część firmy spełnia kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego. Mając na uwadze powyższe Sala Imprez Okolicznościowych jako zespół składników materialnych i niematerialnych w tym zobowiązania, organizacyjnie i finansowo wyodrębnione, przeznaczone do realizacji określonych zadań gospodarczych i mogący samodzielnie realizować te zadania, stanowi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Tym samym transakcja jego darowizny nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Opisana w stanie faktycznym usługa organizacji imprezy okolicznościowej określona jako kompleksowa organizacja imprezy okolicznościowej polegająca głównie na przygotowaniu i podaniu posiłków zimnych i gorących, owoców, słodyczy, ciast oraz wody, soków oraz innych różnorakich płynów zimnych i gorących z wyłączeniem alkoholi - łącznie z niemożliwą do określenia dokładnie, z podziałem na rodzaje, ilością bezalkoholowych różnorakich płynów (łącznie 1,5 litra na osobę) - wraz z dopełniającymi czynnościami pomocniczymi, w określonym czasie opodatkowana będzie stawką 8%, bowiem stanowi usługę kompleksową i w sensie gospodarczym całkowicie jednorodne świadczenie (płyny bezalkoholowe nie są wystawione w reglamentowanej ilości w odrębnym miejscu), a opłata za usługę potocznie, o czym wszyscy wiedzą, nazywana jest ceną: „za talerzyk”, co jednocześnie wskazuje zdecydowanie dominujące świadczenie.

Pod symbolem PKWiU 56.10.11.0 sklasyfikowane są "Usługi przygotowywania i podawania posiłków w restauracjach". Grupowanie to obejmuje m.in. usługi przygotowywania i podawania posiłków i napojów gościom siedzącym przy stołach w restauracjach, kawiarniach i podobnych placówkach gastronomicznych, zapewniających obsługę kelnerską, połączone lub nie z działalnością rozrywkową.

W opinii Wnioskodawczyni świadczone przez Nią usługi polegające na organizowaniu imprez, takich jak wesela, w ramach których udostępniany jest m.in. lokal, wyżywienie oraz obsługa kelnerska sklasyfikowane według PKWiU w grupowaniu 56.10.11.0 "Usługi przygotowywania i podawania posiłków w restauracjach", które co do zasady podlegają opodatkowaniu 8% stawką VAT. Przy czym stawką tą będą objęte również dostarczane w ramach tej kompleksowej usługi: woda stołowa, mineralna, soki, napoje gazowane, kawa, herbata, bowiem stanowią one nieznaczną część kompleksowej usługi gastronomicznej i Wnioskodawczyni nie jest w stanie wyodrębnić dokładnej ilości poszczególnych rodzajów bezalkoholowych napoi i soków i nie jest to sprzedaż określona w § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie VAT, rozumiana jako obrót towarowy. Jest to usługa kompleksowa, wieloelementowa ze zdecydowaną przewagą Usługi przygotowywania i podawania posiłków (PKWiU 56.10.0). Wnioskodawczyni sądzi, że zastosowana generalnie ustawa o VAT jako podstawę opodatkowania VAT wskazuje to, co otrzymuje dostawca/ usługodawca od nabywcy za dostarczone towary/wykonane usługi, a więc za dokonaną sprzedaż. Z uwagi na powyższe niedopuszczalne jest, przy ustalaniu podstawy opodatkowania dostawy napojów, „sztuczne” wyłączenie elementów, które miałyby wpływ na ich cenę, a tym samym na cenę pozostałej części usługi, co prowadziłoby do nieuzasadnionego obniżenia/podwyższenia podstawy opodatkowania dostawy napojów, soków czy wody stołowej i sztucznego określenia podstawy opodatkowania pozostałej części usługi gastronomicznej. Poza tym byłoby to niemożliwe do precyzyjnego określenia na paragonie fiskalnym, co jest kompleksową usługą gastronomiczną a co napojami, sokami objętymi różnymi stawkami VAT, a zgodnie z zapisem § 8 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 rozporządzenia z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących paragon fiskalny powinien zawierać m.in. nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację.

Co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej, co w przypadku Wnioskodawczyni nie ma miejsca, jak opisano powyżej.

Istnienie jednego świadczenia złożonego nie wyklucza zastosowania do poszczególnych jego elementów odrębnych cen. Jeżeli jedno, dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, co ma miejsce w przypadku Wnioskodawczyni. Nie ma możliwości, żeby podać gościom na weselu jedzenie bez płynów a płyny podawać reglamentowane oddzielnie, zwłaszcza, że zapis umowny również jednoznacznie wskazuje na średnią ilość tj. 1,5 litra na osobę.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości UE, w wydanych orzeczeniach na podstawie pierwotnie obowiązującej Szóstej Dyrektywy Rady (77/388/EWG) oraz obecnie obowiązującej Dyrektywy VAT.

W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd, Trybunał uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej.

W orzeczeniu w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen, TSUE analizował problem związany z dostarczeniem nabywcy typowego, standardowego oprogramowania oraz - jednocześnie - usługi jego dostosowania do indywidualnych potrzeb klienta, przy czym klient otrzymywał od dostawcy od razu oprogramowanie dostosowane do jego potrzeb. Powstała więc wątpliwość co do tego, czy podatnik wykonał dwa odrębne świadczenia – dostawę typowego oprogramowania i usługę jego dostosowania do potrzeb klienta, czy też świadczenie podatnika miało charakter jednego świadczenia kompleksowego (złożonego). W przypadku Wnioskodawczyni opisanej we wniosku usługi kompleksowej takie rozróżnienie nie jest możliwe.

W wyroku tym TSUE zawarł kilka uwag pozwalających na zidentyfikowanie usług złożonych. Trybunał wskazał mianowicie, że istotne jest założenie, z jakim należy podejść do analizy każdego takiego zdarzenia. Tym założeniem jest to, by - po pierwsze - każda czynność była zwykle uznawana za odrębną i niezależną (pkt 20 uzasadnienia), jednoczenie - po drugie - trzeba mieć na względzie, że czynność złożona z jednego świadczenia w sensie ekonomicznym nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie zakłócać funkcjonowania systemu podatku VAT (pkt 20).

W celu określenia, czy mamy do czynienia z tzw. usługą kompleksową należy - wg TSUE - przede wszystkim poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie.

W związku z powyższym opisana w stanie faktycznym usługa organizacji imprezy okolicznościowej określona jako kompleksowe przygotowanie i podanie posiłków zimnych, gorących, owoców, słodyczy, ciast oraz różnorakich płynów zimnych i gorących z wyłączeniem alkoholi wraz z dopełniającymi czynnościami pomocniczymi, w określonym czasie, jest jednym świadczeniem usługą gastronomiczną, mieszcząca się w grupowaniu PKWiU 56.10.11.0 - usługi przygotowywania i podawania posiłków w restauracjach łącznie z niemożliwym dokładnie do określenia podziałem na rodzaje ilością bezalkoholowych płynów (łącznie 1,5 litra na osobę) opodatkowana będzie obniżoną stawką 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie uznania transakcji darowizny sali imprez okolicznościowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa niepodlegającą opodatkowaniu jest prawidłowe, natomiast w zakresie zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% dla kompleksowej organizacji imprezy okolicznościowej i wykazania usługi na paragonie fiskalnym jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Z kolei, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy – przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

W myśl art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.) – zwanej dalej Kodeksem cywilnym – umowy sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Jak wynika z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego - przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Z powołanych przepisów prawa cywilnego wynika zatem, że umowa darowizny należy do umów cywilnoprawnych przenoszących prawo własności na nabywcę określonych towarów (rzeczy).

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112.

W myśl art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 112, w przypadku przekazania odpłatnie lub nieodpłatnie, lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Stosownie do treści art. 2 pkt 27e ustawy – przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie całość). Elementami zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiących zorganizowaną część przedsiębiorstwa, powinny być w szczególności aktywa obrotowe, ale także czynnik ludzki, a więc pracowniczy.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań;
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji opakowań drewnianych i jest czynnym płatnikiem podatku VAT. W bieżącym roku Wnioskodawczyni ukończyła inwestycję położoną w innej miejscowości polegającą na uruchomieniu sali imprez okolicznościowych w dodatkowym punkcie działalności. Wnioskodawczyni planuje przekazać tę część przedsiębiorstwa córce w formie darowizny z dniem 31 grudnia 2016 r., która będzie kontynuować działalność opodatkowaną. Wnioskodawczyni ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze w książce przychodów i rozchodów i dodatkowo wyodrębnia ewidencję wszelkich operacji gospodarczych związanych z uruchomianą inwestycją traktując ją jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Sala przystosowana jest do imprez okolicznościowych tj. wesela, chrzty, komunie, imprezy integracyjne i na każdą imprezę zawierana będzie oddzielna umowa określająca zakres usług obejmujących wyłącznie gastronomię z obsługą kelnerską i ewentualnymi drobnymi czynnościami pomocniczymi z ustaleniem odpłatności w kwocie przypadającej na 1 gościa.

Na obdarowaną zostaną przeniesione: środki trwałe, tj. sala imprez okolicznościowych wraz z gruntem i budynkiem administracyjnym zgłoszona jako dodatkowe miejsce prowadzenia działalności z PKD 56.10 A, wyposażenie sali imprez okolicznościowych, kasa fiskalna i inne ŚT; należności i zobowiązania handlowe i pozostałe dotyczące wyłącznie wyodrębnionej zorganizowanej części przedsiębiorstwa według prowadzonej odrębnie dodatkowej ewidencji; zobowiązania pracownicze i inne z tytułu zawartych umów cywilno-prawnych dot. sali imprez okolicznościowych wykonywanych na terenie sali rejestrowane w odrębnej ewidencji; wszystkie inne ruchomości, prawa i obowiązki wynikające z umów dotyczących sali imprez zarejestrowane w odrębnej ewidencji.

Przedmiot darowizny (sala imprez okolicznościowych) jako zespół składników majątku jest wyodrębniony organizacyjnie w przedsiębiorstwie Wnioskodawczyni i ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa jako dodatkowy punkt sprzedaży (oddział) nie mający nic wspólnego z realizowaną w zakładzie głównym produkcją opakowań drewnianych, co potwierdza również aktualizacja wpisu do CEiDG, gdzie dodano dodatkowe miejsce prowadzenia działalności z przypisanym konkretnym rodzajem działalności tj. 56.10 A. Tego typu działalność jest prowadzona tylko w tym punkcie prowadzenia działalności i bezwzględnie stanowi odrębną i możliwą do samodzielnego funkcjonowania na wszelkich płaszczyznach całość.

Przedmiot darowizny jest wyodrębniony funkcjonalnie i obejmuje elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych itd.

Przedmiot darowizny jest wyodrębniony finansowo a przychody i koszty są dodatkowo oddzielnie ewidencjonowane i można bezpośrednio przyporządkować koszty przychodom.

Przedmiot darowizny posiada/będzie posiadać potencjalną zdolności do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia czy opisana sala imprez okolicznościowych stanowi zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, a tym samym czy transakcja darowizny tej sali nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z brzmieniem art. 6 pkt 1 ustawy.

W odniesieniu do powyższego podkreślić należy, że interpretacji pojęcia „zorganizowana część przedsiębiorstwa”, określonego w art. 2 pkt 27e ustawy, należy dokonywać w ramach wykładni prowspólnotowej z uwzględnieniem cyt. normy art. 19 Dyrektywy 112. Regulacja ta była również przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) Trybunał stwierdził, że „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wskazała Wnioskodawczyni planuje przekazać część przedsiębiorstwa (sala przystosowana do organizacji imprez okolicznościowych) córce w formie darowizny, która będzie kontynuować działalność opodatkowaną. Wnioskodawczyni ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze w książce przychodów i rozchodów i dodatkowo wyodrębnia ewidencję wszelkich operacji gospodarczych związanych z uruchomianą inwestycją traktując ją jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Ponadto, jak wynika z opisu sprawy na obdarowaną zostanie przeniesione: prawo własności ruchomości, nieruchomości, prawa i obowiązki wynikające z umów dotyczących sali imprez okolicznościowych, w tym należności i zobowiązania pieniężne. Przedmiot darowizny (sala imprez okolicznościowych) jako zespół składników majątku jest wyodrębniony organizacyjnie w przedsiębiorstwie Wnioskodawczyni i ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa jako dodatkowy punkt sprzedaży (oddział). Przedmiot darowizny jest wyodrębniony funkcjonalnie i obejmuje elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych oraz jest wyodrębniony finansowo, a przychody i koszty są dodatkowo, oddzielnie ewidencjonowane i można bezpośrednio przyporządkować koszty przychodom. Przedmiot darowizny również posiada/będzie posiadać potencjalną zdolności do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy wskazać, że zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa to zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej. Zatem, jak wynika z uzupełnienia do wniosku będący przedmiotem darowizny zespół składników majątkowych będzie wyodrębniony organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w przedsiębiorstwie Wnioskodawczyni.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że opisany zespół składników majątkowych i niemajątkowych, w oparciu o który Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie organizacji imprez okolicznościowych w sali, należy uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, a tym samym jej darowizna, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Ponadto, wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia czy usługa organizacji imprezy okolicznościowej określona jako kompleksowa organizacja imprezy okolicznościowej polegająca głównie na przygotowaniu i podaniu posiłków zimnych i gorących, owoców, słodyczy, ciast oraz wody, soków oraz innych różnorakich płynów zimnych i gorących z wyłączeniem alkoholi - łącznie z niemożliwą do określenia dokładnie, z podziałem na rodzaje, ilością bezalkoholowych różnorakich płynów (łącznie 1,5 litra na osobę) wraz z dopełniającymi czynnościami pomocniczymi w określonym czasie będzie opodatkowana stawką 8%.

Zgodnie z przepisem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzeniach sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU.

Stawka podatku – zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
  

• stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.
  
  
  

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1719) w § 3 ust. 1 pkt 1 przewidziano, że stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

W pozycji 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia wymieniono usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. napojów przy przygotowywaniu których jest wykorzystywany napar z kawy lub herbaty, niezależnie od udziału procentowego tego naparu w przygotowywanym napoju,
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.
   
   

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy, przez „PKWiU ex” – rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Należy wyjaśnić, że klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Klasyfikacja Wyrobów i Usług zawiera Sekcję I – usługi związane z zakwaterowaniem i usługi gastronomiczne, która obejmuje m.in.:

1. usługi gastronomiczne,
2. usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering),
3. usługi stołówkowe,
4. usługi przygotowywania i podawania napojów.
   
   

Przy czym, w klasyfikacji tej ustawodawca w dziale 56 sklasyfikował „Usługi związane z wyżywieniem”, w grupowaniu:

• 56.10.11.0 Usługi przygotowywania i podawania posiłków w restauracjach,
  

• 56.21.11.0 Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla gospodarstw domowych,
  

• 56.21.19.0 Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych (katering),
  

• 56.29.19.0 Pozostałe usługi gastronomiczne świadczone w oparciu o zawartą z klientem umowę,
  

• 56.30.10.0 Usługi przygotowywania i podawania napojów.
  
  
  

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni ukończyła inwestycję polegająca na uruchomieniu sali imprez okolicznościowych, tj. wesel, chrztów, komunii, imprez integracyjnych. Na organizację każdej imprezy zawierana będzie oddzielna umowa określająca zakres usług obejmujących wyłącznie gastronomię (bez alkoholu) z obsługą kelnerską i ewentualnymi drobnymi czynnościami pomocniczymi (dekoracja sali czy nocleg dla nowożeńców itp.) z ustaleniem odpłatności w kwocie przypadającej na 1 gościa (posiłki gorące, przystawki, ciasta, owoce z płynami zimnymi i gorącymi - 1,5 litra na osobę ). Zatem, przedmiotem sprzedaży będzie usługa gastronomiczna, mieszcząca się w grupowaniu PKWiU 56.10.11.0 „Usługi przygotowywania i podawania posiłków w restauracjach”, natomiast czynności wymienione jako przykładowe usługi pomocnicze wykonywane będą w powiązaniu z usługą zasadniczą, czyli usługą gastronomiczną i będą stanowić tylko jej dopełnienie. Ponadto umowa nie wyodrębnia jakiego rodzaju płyny i w jakiej dokładnie ilości będą podawane (wyłącznie bezalkoholowe: soki, woda stołowa, mineralna, kawa, herbata, napoje gazowane) - średnio 1,5 litra na gościa.

Należy zaznaczyć, że to strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa kompleksowej organizacji imprezy, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy niezbędne do jej przeprowadzenia - zapewnienie sali wraz z niezbędnymi urządzeniami. Wyliczenie, co się składa na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

W orzeczeniu wydanym w sprawie C-349/96 (Card Protection Plan Ltd) TSUE, odnosząc się do art. 2(1) VI Dyrektywy, uznał, że z przepisu tego wynika, po pierwsze, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne, po drugie zaś, że świadczenie składające się z jednolitej usługi (z ekonomicznego punktu widzenia) nie powinno być w sztuczny sposób dzielone, gdyż to mogłoby spowodować naruszenie całego systemu opodatkowania. Ponadto, Trybunał podkreślił, że: „świadczenie jednolitej usługi ma miejsce w szczególności w przypadkach, gdy jeden lub więcej elementów może być uznany za tworzący świadczenie (usługę) główne podczas, gdy jeden lub więcej elementów mogą być uznane za świadczenia (usługi) dodatkowe, do których stosuje się te same konsekwencje podatkowe, jak w przypadku świadczenia (usługi) głównego. Usługa musi być uznana za dodatkową w stosunku do usługi głównej, jeżeli nie stanowi dla nabywcy celu samego w sobie, ale środek lepszego wykorzystania dostarczonej usługi głównej”.

Jednym z istotniejszych orzeczeń przytaczanych przez szereg komentatorów, jak i sam TSUE w późniejszych orzeczeniach, jest sprawa z 27 października 2005 r. C-41/04 (Levob Verzekeringen).

W wyroku tym TSUE zawarł kilka cennych uwag pozwalających na zidentyfikowanie usług złożonych. By określić, czy mamy do czynienia z tzw. usługą kompleksową należy - wg TSUE - w pierwszej kolejności poszukiwać elementów charakterystycznych dla rozpatrywanej czynności celem określenia, czy podatnik dostarcza konsumentowi, rozumianemu jako przeciętny konsument, kilka odrębnych świadczeń głównych, czy też jedno świadczenie (por. przez analogię ww. wyrok w sprawie CPP, pkt 29) (pkt 20 orzeczenia Levob).

W konsekwencji, w świetle omawianego wyroku TSUE należy przyjąć, że nie ma charakteru kompleksowego taki zestaw świadczeń, których połączenie miałoby charakter działania sztucznego. W tym kontekście, za świadczenia odrębne należy więc uznać świadczenia wykonywane przez jednego świadczącego na rzecz jednego nabywcy, które nawet jeżeli są w pewien sposób powiązane, mogą być traktowane rozłącznie, a traktowanie to nie wpłynie na charakter żadnego z nich ani też nie sprawi, że wartość świadczeń z punktu widzenia nabywcy będzie inna, niż gdyby świadczenia te były uznane za świadczenie złożone.

Jak już wcześniej wskazano, zasadniczo każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być uznawane za odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną usługę, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli zatem dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie do celów stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do świadczenia zasadniczego, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem w skutecznym wykorzystaniu świadczenia zasadniczego. Ważne jest, czy świadczenia są ze sobą ściśle powiązane w taki sposób, że samodzielnie nie przynoszą wymaganej praktycznej korzyści z punktu widzenia przeciętnego konsumenta. Nie ma znaczenia subiektywny punkt widzenia dostawcy lub odbiorcy świadczenia. Istnienie jednego świadczenia złożonego nie jest wykluczone z tego powodu, że do poszczególnych elementów wykazane są odrębnie ceny. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Na podstawie przywołanych uregulowań i dokonanej analizy, w okolicznościach przedstawionych we wniosku, stwierdzić należy, że jeżeli nabyta usługa obiektywnie tworzy – w aspekcie gospodarczym - jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to należy ją uznać za usługę kompleksową.

Usługę zasadniczą w świadczeniu kompleksowej usługi organizacji imprezy okolicznościowej stanowić będzie usługa gastronomiczna zaklasyfikowana przez Wnioskodawczynię w PKWiU 56.10.11.0 „Usługi przygotowywania i podawania posiłków w restauracjach”. Usługa gastronomiczna zdecydowanie nadaje charakter przyjęciu i jednocześnie stanowi wiodący czynnik determinujący cenę organizacji całej imprezy.

W przedmiotowej sprawie należy zauważyć, że na podstawie wyżej powołanego § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia wykonawczego Ministra Finansów stawka podatku dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia wynosi 8%. W poz. 7 tego załącznika wymieniono usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56). Należy podkreślić, że z brzmienia tej pozycji wynika, że stawka obniżona nie ma jednak zastosowania do usług związanych z wyżywieniem w ramach których następuje sprzedaż: napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%, napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, kawy i herbaty (wraz z dodatkami), napojów bezalkoholowych gazowanych, wód mineralnych, innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

Istotne jest tu, że w zapisie określającym zakres wyłączenia stosowania obniżonej stawki nie posłużono się terminem „dostawa”, tylko terminem „sprzedaż”, pod którym rozumie się zarówno świadczenie usług, jak i dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Oznacza to, że w świetle ww. przepisów nie następuje podzielenie czynności złożonej (np. usługi związanej z wyżywieniem w zakresie podania określonego napoju) na jej elementy składowe.

Z treści poz. 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia wykonawczego Ministra Finansów wynika, że wyłączona z opodatkowania obniżoną stawką podatku w wysokości 8% (a co za tym idzie objęta stawką podstawową) jest sprzedaż (przez którą rozumiane tu będzie całe świadczenie złożone obejmujące także dostawę produktu do spożycia, wraz z wykonaniem czynności dodatkowych) dotycząca produktów wymienionych w pkt 1-6 tej pozycji.

Powyższe znajduje dodatkowo potwierdzenie w wynikającej z orzecznictwa TSUE zasadzie wąskiej interpretacji przepisów przewidujących wyjątki od stosowania stawki podstawowej (por. pkt 84 wyroku z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09).

Zatem, usługa związana z wyżywieniem, zakwalifikowana do PKWiU ex 56, obejmująca dostawę produktu, co do zasady, w całości podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast, w sytuacji gdy usługa ta obejmuje dostawę produktu żywnościowego lub napoju wymienionego w pozycji 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia wykonawczego, usługa ta w całości jest opodatkowana stawką podstawową w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy w związku z art. 146a pkt 1. Okoliczności tej nie zmienia fakt, iż napoje te dostarczane są w ramach jednej kompleksowej usługi.

W konsekwencji, mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni świadcząc usługę opodatkowaną różnymi stawkami VAT, winna wystawić paragon fiskalny z wykazanymi na nim odrębnie usługami opodatkowanymi stawką 8%, tj. przygotowanie i podanie posiłków zimnych i gorących, owoców, słodyczy, ciast oraz odrębnie stawką 23%, tj. przygotowanie i podanie wody, soków oraz innych różnorakich płynów zimnych i gorących.

Zatem, stanowisko Wnioskodawczyni w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, podkreślić w tym miejscu należy, że niniejsza zmiana interpretacji nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawczynię zaklasyfikowania wskazanych we wniosku czynności według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU). Należy bowiem zauważyć, że tut. Organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji towarów i usług według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania PKWiU zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego. Tak więc to Wnioskodawczynię obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania ww. towarów według PKWiU, a w razie wątpliwości Wnioskodawczyni może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionych we wniosku towarów) lub zmiany stanu prawnego.

Wskazać również należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na wniosek Zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie, w związku z tym przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni, natomiast obdarowana chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinna wystąpić z oddzielnym wnioskiem.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.