Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB2.4511.613.2016.2.MK
z 31 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2016 r., uzupełnionym pismem z dnia 20 października 2016 r. (data wpływu 21 października 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania kosztów uzyskania przychodu dla prac o charakterze twórczym powyżej wysokości ustawowego limitu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2016 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w …. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania kosztów uzyskania przychodu dla prac o charakterze twórczym powyżej wysokości ustawowego limitu.

Przy piśmie z dnia 29 lipca 2016 r., nr 2411-OB13.705.208.2016.140222/16, stosownie do art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), powyższy wniosek został przekazany, celem załatwienia zgodnie z właściwością do Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (data wpływu 8 sierpnia 2016 r.).

Wniosek nie spełniał wymogów, określonych w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z powyższym pismem z dnia 11 października 2016 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.613.2016.1.MK, wezwano Wnioskodawcę, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 12 października 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 18 października 2016 r.). W dniu 21 października 2016 r. (nadano w dniu 20 października 2016 r.) wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Składając w 2016 r. roczne zeznanie podatkowe PIT-37 (rozliczenie wspólne z małżonką) Wnioskodawca wykazał, że suma kosztów uzyskania przychodów z tytułu praw autorskich i innych praw, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynosi w Jego przypadku 60 685 zł 29 gr.

Ponieważ limit kosztów wynosi 42 764 zł, Wnioskodawca zwrócił się do eksperta KIP – poprzez formularz zamieszczony na stronie internetowej - o sposób postępowania w przypadku przekroczenia tego limitu. W dniu 29 marca 2016 r. otrzymał odpowiedź, że w przypadku przekroczenia limitu kosztów uzyskania przychodu dla praw autorskich (...) należy w zeznaniu podatkowym dokonać ograniczenia wysokości tych kosztów do kwoty 42 764 zł, chyba, że podatnik udokumentuje faktycznie poniesione koszty, przedstawiając wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem, cyt.: „Przykładowo mogą to być: faktury, rachunki i umowy potwierdzające fakt ich poniesienia przez podatnika”.

Ponieważ rozliczenia Wnioskodawcy z pracodawcami, od których otrzymał informacje PIT-11, i na podstawie których dokonywał rozliczenia PIT-37 za 2015 r., wynikają z zawartych umów o dzieło i sporządzonych na ich podstawie rachunków (są to więc dokumenty dopuszczone przez zacytowany przepis - nie są sprzeczne z prawem), w ww. rozliczeniu PIT-37 zamieścił zgodną z rzeczywistością kwotę 60 685 zł 29 gr i takie zeznanie Wnioskodawca złożył w Urzędzie Skarbowym w ….

W dniu 13 lipca 2016 r. Wnioskodawca został wezwany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w …, do złożenia korekty zeznania PIT-37 za 2015 r., mającej na celu zamieszczenie w zeznaniu kwoty kosztów uzyskania przychodu w wysokości 42 764 zł. Korektę taką Wnioskodawca złożył w dniu 20 lipca 2016 r.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca dodał, że Jego dochody pochodziły z działalności wykonywanej osobiście (w tym umowy o dzieło i zlecenie) oraz z praw autorskich i innych praw. Dochody te były opodatkowane zaliczką na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych. Tworzone przez Wnioskodawcę w ramach obowiązków zawodowych projekty mają indywidualny i niepowtarzalny charakter i stanowią utwory w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.), a ich przedmiotem były utwory literackie, scenariusze oraz materiały własne (drukowane, słowne) służące do organizacji i prowadzenia unikatowych spotkań (występów) literackich. Tworzone przez Wnioskodawcę opracowania są sygnowane w sposób pozwalający na jednoznaczne określenie, że jest On ich autorem. Wnioskodawca posiada rachunki, wynikające z podpisywanych umów o dzieło lub licencyjnych, zawierające wyliczenie kosztów uzyskania przychodów, to jest faktycznie poniesionych wydatków. Wnioskodawca nie był na stałe zatrudniony przez pracodawcę, wykonywał zobowiązania wynikające z umów o dzieło i licencyjnych bez związku z jakimkolwiek innym stosunkiem pracy z pracodawcą, niż te umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

W jakim przypadku dopuszcza się wykazanie w zeznaniu rocznym PIT-37, wyższych niż kwota 42 764 zł kosztów uzyskania przychodu, z tytułu działalności wykonywanej osobiście (w tym umowy o dzieło i zlecenie) oraz z praw autorskich i innych praw?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, z tytułu zawarcia umów o dzieło i licencyjnych oraz sporządzonych do nich rachunków, zawierających rozliczenie kosztów uzyskania przychodów, określających faktycznie poniesione wydatki, Wnioskodawca powinien zastosować w rozliczeniu rocznym PIT-37 wyższe niż kwota ustawowa 42 764 zł koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a ww. ustawy).

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodu jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

1. (uchylony);
2. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych
3. przychody z działalności duchownych, osiągane z innego tytułu niż umowa o pracę;
4. przychody z działalności polskich arbitrów uczestniczących w procesach arbitrażowych z partnerami zagranicznymi;
5. przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7;
6. przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9;
7. przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych;
8. przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:
   1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
   2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

- z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9;

9. przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.
   
   

Z treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Interpretacja pojęcia „koszty uzyskania przychodów”, zawartego w ww. art. 22 ust. 1 ww. ustawy, prowadzi zatem do wniosku, że podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków pod warunkiem, że:

• pozostają one w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu,
  

• są ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie znajdują się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  

• są właściwie udokumentowane.
  
  

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z przychodem, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodu, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Z kolei, w myśl przepisów art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast przepis art. 22 ust. 9a ww. ustawy stanowi, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć ½ kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Na podstawie art. 22 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio. Przepis ten stosuje się również, jeżeli podatnik udowodni, że w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, były wyższe niż kwota określona w ust. 9a (art. 22 ust. 10a ustawy).

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu, jako wynagrodzenia za wykonanie czynności będących przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, z późn. zm.). W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego dzieło (zleceniodawcę) lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W art. 1 ust. 2 ww. ustawy ustawodawca określił, że w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno – muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, że domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzania w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, że przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Z treści wniosku wynika, że dochody Wnioskodawcy za 2015 r. pochodziły z działalności wykonywanej osobiście (w tym umowy o dzieło i zlecenie) oraz z praw autorskich i innych praw. Dochody te były opodatkowane zaliczką na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych. Tworzone przez Wnioskodawcę w ramach obowiązków zawodowych projekty, mają indywidualny i niepowtarzalny charakter i stanowią utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a ich przedmiotem były utwory literackie, scenariusze oraz materiały własne (drukowane, słowne) służące do organizacji i prowadzenia unikatowych spotkań (występów) literackich. Tworzone przez Wnioskodawcę opracowania są sygnowane w sposób pozwalający na jednoznaczne określenie, że jest On ich autorem. Wnioskodawca posiada rachunki, wynikające z podpisywanych umów o dzieło lub umów licencyjnych, zawierające wyliczenie kosztów uzyskania przychodów, to jest faktycznie poniesionych wydatków. Wnioskodawca nie był na stałe zatrudniony przez pracodawcę, wykonywał zobowiązania wynikające z umów o dzieło i licencyjnych bez związku z jakimkolwiek innym stosunkiem pracy z pracodawcą niż te umowy. Składając w 2016 r. roczne zeznanie podatkowe PIT-37 za 2015 r. Wnioskodawca wykazał, że suma kosztów uzyskania przychodów z tytułu praw autorskich i innych praw, o których mowa w art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynosi w Jego przypadku 60 685 zł 29 gr.

Podkreślić należy, że na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, samo posiadanie statusu twórcy utworów jest niewystarczające do zastosowania podwyższonych kosztów uzyskania przychodu. Niezbędne jest, by twórca osiągał przychód bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych lub rozporządzaniem tymi prawami.

Biorąc pod uwagę treść art. 22 ust. 10 ww. ustawy, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, co oznacza, że wydatki ponoszone przez podatnika winny być właściwie udokumentowane.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca wskazał, że posiada rachunki, wynikające z podpisywanych umów o dzieło lub licencyjnych, zawierające wyliczenie kosztów uzyskania przychodów, czyli faktycznie poniesionych wydatków. Zauważyć należy, że wydatki te powinny być udokumentowane rzetelnymi dowodami poniesienia wydatku, w wysokości odpowiadającej rzeczywiście poniesionym kosztom. Należy przy tym podkreślić, że to na podatniku, spoczywa ciężar wskazania środków dowodowych, pozwalających na ustalenie, jakie ponosił wydatki i w jakiej wysokości.

Reasumując, Wnioskodawca jest uprawniony do wykazania kosztów uzyskania przychodów w wysokości, powyżej limitu określonego w art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli koszty te odpowiadają faktycznie poniesionym wydatkom, są związane z prowadzoną działalnością o charakterze twórczym i są potwierdzone rzetelnymi dokumentami rachunkowymi.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej należało uznać za prawidłowe.

Tutejszy Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja indywidualna nie stanowi oceny prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii uznania efektów prawnopodatkowych w ramach wykonywania zawodu za utwory rozumiane w myśl przepisów ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji, cytowana powyżej ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc tut. Organ w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, dlatego dokumenty dołączone do wniosku nie podlegają ocenie tut. Organu. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnić się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Okoliczność, czy zostaną spełnione przesłanki możliwości zastosowania kosztów uzyskania przychodu dla prac o charakterze twórczym, w wysokości przekraczającej ustawowy limit, będzie podlegała weryfikacji przez organ podatkowy w toku ewentualnego postępowania podatkowego. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego, bowiem prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres:
Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim
ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.