2016.10.20 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1-3/4511-1-77/16-2/TW
z 20 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2016 r. (data wpływu 26 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zajmuje się m.in. handlem samochodami. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nabył w 2010 r. samochód. Samochód sprowadzany był spoza terytorium Polski oraz został zakwalifikowany jako towar handlowy (został nabyty w celu dalszej odsprzedaży; nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy). Od sprowadzonego samochodu nie została zapłacona akcyza.

Urząd Celny wszczął wobec Wnioskodawcy postępowanie w celu określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym. W dniu 7 maja 2015 r. Naczelnik Urzędu Celnego wydał decyzję, w której wymierzył zaległy podatek akcyzowy w wysokości 7.533 zł. Od tej decyzji Wnioskodawca złożył odwołanie. Decyzją z dnia 26 sierpnia 2015 r. Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego. W dniu 18 grudnia 2015 r. został wystawiony tytuł wykonawczy na ww. zaległy podatek akcyzowy (data doręczenia Wnioskodawcy: 22 grudnia 2015 r.).

Płatność na rzecz Organu Celnego została dokonana w dniu 26 lutego 2016 r. Wnioskodawca sprzedał samochód w 2011 r.

Wnioskodawca posiada na terytorium Polski nieograniczony obowiązek podatkowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy i kiedy zapłacony zaległy podatek akcyzowy może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, zaległy podatek akcyzowy stanowi koszt uzyskania przychodów w roku 2016.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
być właściwie udokumentowany.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określony w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter zamknięty. Oznacza to, że tylko i wyłącznie wydatki wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie są uznawane za koszty uzyskania przychodów. Wszystkie inne przy spełnieniu wcześniej omówionych warunków mogą pomniejszać osiągnięte przychody. Ustawodawca zawarł w tym przepisie regulacje odnoszące się m.in. do wydatków w postaci podatków. I tak, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku nieobjętych zwolnieniem od podatku akcyzowego ubytków wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków.

W przypadku podatku akcyzowego, ustawodawca objął wyłączeniem z kategorii kosztów podatkowych jedynie przypadek zapłaty podatku akcyzowego od ubytków wyrobów akcyzowych nieobjętych zwolnieniem od tego podatku.

Wobec powyższego należy zauważyć, iż na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, co do zasady, zapłacony przez spółkę podatek akcyzowy może stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Ponadto zapłata zaległego podatku akcyzowego winna zostać uznana jako koszt związany z nabyciem towaru handlowego, który następnie został sprzedany (a zatem Wnioskodawca osiągnął przychód podatkowy).

Rozważając natomiast kwestię momentu ujęcia ww. wydatków w kosztach podatkowych należy wskazać na treść art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Przepis ten ustanawia ogólną regułę, w myśl której koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów mogą zaliczać wydatki do kosztów uzyskania przychodów w roku ich poniesienia, bez względu na to, kiedy zostały uzyskane przychody, z którymi te koszty są bezpośrednio związane.

W przedmiotowej sprawie wydatek został poniesiony w 2016 r. (wtedy zaległy podatek akcyzowy został uregulowany), a zatem zaległa akcyza winna stanowić koszt podatkowy roku 2016.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 27 listopada 2012 r. (nr ILPB1/415-824/12-3/AA).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
być właściwie udokumentowany.

Katalog wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określony w art. 23 ust. 1 ww. ustawy ma charakter zamknięty. Oznacza to, że tylko i wyłącznie wydatki wymienione w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie są uznawane za koszty uzyskania przychodów. Wszystkie inne przy spełnieniu wcześniej omówionych warunków mogą pomniejszać osiągnięte przychody.

Ustawodawca zawarł w tym przepisie regulacje odnoszące się m.in. do wydatków w postaci podatków.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku nieobjętych zwolnieniem od podatku akcyzowego ubytków wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków.

Wobec powyższego należy zauważyć, że na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, co do zasady, zapłacony przez Wnioskodawcę podatek akcyzowy może stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej.

Rozważając kwestię momentu ujęcia ww. wydatków w kosztach podatkowych należy wskazać na treść art. 22 ust. 4 ww. ustawy, zgodnie z którym: koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10.

Przepis ten ustanawia ogólną regułę, w myśl której koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

W konsekwencji powyższego odnosząc się do kwestii momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku poniesionego na zapłatę podatku akcyzowego należy stwierdzić, że winno to nastąpić w roku, w którym zobowiązanie z tytułu akcyzy zostało zapłacone, tj. w 2016 roku.

Reasumując, wydatek poniesiony na uiszczenie kwoty zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w 2016 roku.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Ponadto Organ zauważa, że Wnioskodawca przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego podał, iż „(…) zapłacony przez spółkę podatek akcyzowy może stanowić koszt uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej”.

Jednakże z uwagi na treść wniosku Organ zrozumiał, że Wnioskodawca omyłkowo odniósł się do spółki zamiast do Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin