Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP1.4512.496.2016.1.MG
z 19 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2016 r. (data wpływu 29 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży biletów podarunkowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży biletów podarunkowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Teatr zamierza w przyszłości wprowadzić do sprzedaży bilety podarunkowe. Każda osoba będzie mogła kupić bilet podarunkowy po zapłaceniu w kasie Teatru kwoty nominalnej. Bilet podarunkowy nie będzie mógł być zamieniony na gotówkę, gdyż nie jest środkiem płatniczym. Posiadacz biletu podarunkowego będzie uprawniony do jego wymiany na bilet jednoosobowy, na dowolny spektakl w ramach oferty repertuarowej Teatru. Nie będzie to dotyczyć jednak spektakli gościnnych, sylwestrowych, zamkniętych premier. Na bilecie podarunkowym będzie widniał określony termin ważności, tj. 6 miesięcy od daty zakupu lub do końca danego sezonu teatralnego. Bilety podarunkowe, które nie zostaną wykorzystane w terminie określonym na bilecie, utracą ważność bez możliwości zwrotu ich równowartości w gotówce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy kwota ze sprzedaży biletów podarunkowych będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej 23%, czy według stawki 8%?

Zdaniem Wnioskodawcy, Teatr zamierza w przyszłości wprowadzić bilet podarunkowy, który posiadacz będzie mógł wymienić na jednoosobowy bilet na zarezerwowany wcześniej przez siebie spektakl. Bilet podarunkowy będzie posiadał określony termin ważności oraz wartość nominalną. Zdaniem Teatru sprzedaż biletu podarunkowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podatkowej 8% na podstawie przytoczonych poniżej przepisów.

Art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. 2016.710 z 2016.05.25) zwanej datą ustawą mówi, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towar zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy rozumie sią rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przez dostawę towarów w myśl art. 7 pkt 1 rozumie sią przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie sią każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formą, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie się do powstrzymania sią do dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenia usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Obowiązek podatkowy, zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Art. 19a ust. 8 ustawy mówi, że jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratą, wkład budowlany lub mieszkaniowy (...) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy o VAT z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT z zastrzeżeniem art. 146f dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy stawka podatku wynosi 8%. W cytowanym załączniku w wykazie usług pod poz. 182 umieszczono bez wzglądu na symbol PKWiU: Usługi kulturalne i rozrywkowe – wyłącznie w zakresie wstępu:

1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,
2. do obiektów kulturalnych.
   
   

Zdaniem Teatru bilet podarunkowy tak jak zwykły bilet upoważnia jego posiadacza do skorzystania z usług oferowanych przez Teatr i rodzi takie same skutki prawne. Różnica jedyna między biletem zwykłym a biletem podarunkowym polega na tym, że w przypadku biletu widz w momencie zakupu decyduje o wyborze tytułu spektaklu, jego terminie i godzinie jego grania. W przypadku zaś biletu podarunkowego decyzja o wyborze tytułu spektaklu oraz terminie jego grania jest odłożona w czasie do 6 miesięcy od daty zakupu. Zdaniem Teatru zarówno sprzedaż biletu jak i biletu podarunkowego stanowi sprzedaż usługi kulturalnej w zakresie wstępu na spektakl teatralny i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podatkowej 8%. W Słowniku Języka Polskiego znajdziemy definicję, iż bilet to „kartonik z odpowiednim nadrukiem, uprawniający posiadacza do wejścia gdzieś lub do określonej usługi”. Przywołując tę definicje należy stwierdzić, iż zarówno bilet jak i bilet podarunkowy nadają posiadaczowi te same uprawnienia do skorzystania z usług kulturalnych oferowanych przez Teatr i dają mu to samo prawo wstępu na spektakl teatralny.

Reasumując w świetle powyższych wyjaśnień, zdaniem Teatru sprzedaż biletów podarunkowych będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z przytoczonymi przepisami prawa ustawy o VAT. Do sprzedaży biletów podarunkowych będzie miała zastosowanie stawka podatku w wysokości 8% zgodnie z poz. 182 załącznika nr 3 cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumnie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia, jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku, którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W myśl art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosowanie do art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 cyt. ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2i art. 110 wynosi 23%.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza w przyszłości wprowadzić do sprzedaży bilety podarunkowe. Każda osoba będzie mogła kupić bilet podarunkowy po zapłaceniu w kasie Teatru kwoty nominalnej. Bilet podarunkowy nie będzie mógł być zamieniony na gotówkę, gdyż nie jest środkiem płatniczym. Posiadacz biletu podarunkowego będzie uprawniony do jego wymiany na bilet jednoosobowy, na dowolny spektakl w ramach oferty repertuarowej Teatru. Na bilecie podarunkowym będzie widniał określony termin ważności, tj. 6 miesięcy od daty zakupu lub do końca danego sezonu teatralnego. Bilety podarunkowe, które nie zostaną wykorzystane w terminie określonym na bilecie, utracą ważność bez możliwości zwrotu ich równowartości w gotówce.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „biletu podarunkowego”, „bonu towarowego” czy też „vouchera”. Słownik Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) definiuje „bon” jako „dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sumy pieniędzy lub usług”. Natomiast voucher jest jedynie znakiem legitymacyjnym – dowodem uprawniającym do odbioru określonego świadczenia – wskazanego towaru lub usługi.

W świetle powyższego, a także przywołanego wcześniej przepisu art. 2 pkt 6 ustawy, bilet podarunkowy, nie mieści się w definicji towaru jak i w definicji usług w rozumieniu ww. przepisu ustawy lecz jest jedynie dokumentem uprawniającym do nabycia przez klienta w kasie teatru biletu uprawniającego do wstępu na wybrany przez klienta spektakl w okresie ważności biletu podarunkowego. Bilet podarunkowy zastępuje zatem środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary lub usługi, natomiast wydanie tego biletu następuje w zamian za dokonanie wpłaty środków pieniężnych przez klienta na rzecz Wnioskodawcy. Konsekwentnie zatem, czynności sprzedaży ww. biletów podarunkowych klientom nie można utożsamiać z dostawą towarów lub ze świadczeniem usług, podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT.

Dokonania wpłaty środków pieniężnych przez nabywcę na rzecz Wnioskodawcy, a w konsekwencji wydania biletu podarunkowego nie można również uznać za świadczenie usług za odpłatnością.

Nadto zapłata za bilet podarunkowy nie stanowi również zaliczki. Należy wskazać, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie więc z definicją słownikową (http://sjp.pwn.pl), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie. Zatem, zaliczkę oraz przedpłatę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata, jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją.

Zgodnie z powyższymi definicjami, aby zapłatę na poczet przyszłej należności uznać za zaliczkę musi ona być powiązana z konkretną transakcją, co zostało potwierdzone także przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

W wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 BUPA Hospitals Ltd. i Goldsborough Developments Ltd. przeciwko Commisioners of Customs & Excise, TSUE stwierdził, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT (tj. Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG)), nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę. Należy wskazać, że art. 10 ust. 2 akapit drugi powyższej Dyrektywy stanowi, że w przypadku gdy zapłata następuje przed wykonaniem dostawy towarów lub świadczenia usług, podatek staje się wymagalny w momencie otrzymania płatności i od jej wysokości.

W powyższym wyroku TSUE podkreślił, że „(...) w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, (...) w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone”.

Należy wskazać, że powyższy wyrok TSUE zachowuje swoją aktualność na gruncie obecnie obowiązującej Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. str. 1, z późn. zm.).

Zatem na podstawie powyższego wyroku TSUE można wysnuć wniosek, że aby zapłatę na poczet przyszłych należności uznać za zaliczkę, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

• zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe świadczenie powinno być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny (określone powinny być cechy identyfikujące rodzaj towaru bądź usługi),
  

• konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,
  

• w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.
  
  

Jak wynika z opisu sprawy, dokonywana przez klientów Wnioskodawcy wpłata środków pieniężnych za bilety podarunkowe nie wiąże się z nabyciem określonej usługi. W momencie zakupu biletu podarunkowego nie jest znany konkretny spektakl ani termin (data i godzina) jego realizacji. Bilet podarunkowy uprawnia jedynie do otrzymania biletu jednoosobowego na spektakle oferowane przez Teatr w okresie ważności biletu podarunkowego. Przyszli klienci, dokonując nabycia biletu podarunkowego, wpłacają odpowiednią kwotę, ale nie za określoną usługę. Ponadto, jak wynika z opisu sprawy, posiadacz biletu podarunkowego będzie uprawniony do jego wymiany na bilet jednoosobowy, na dowolny spektakl w ramach oferty repertuarowej Teatru (z wyjątkiem spektakli gościnnych, sylwestrowych i zamkniętych premier). Zatem Wnioskodawca oraz nabywca biletu podarunkowego w momencie zawierania transakcji dotyczącej biletu podarunkowego nie mają wiedzy, jak ww. bilet zostanie wykorzystany. Może bowiem wystąpić sytuacja, że posiadacz biletu podarunkowego faktycznie nie skorzysta z oferty Teatru. Przy czym klientowi nie będzie przysługiwało również roszczenie o zwrot zapłaconej kwoty za bilet podarunkowy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że zapłata dokonana przez klienta w celu uzyskania biletu podarunkowego, który następnie będzie upoważniał jego posiadacza do wymiany na bilet jednoosobowy na dowolny spektakl w okresie ważności biletu podarunkowego, nie będzie stanowić zaliczki ani przedpłaty, o których mowa w art. 19a ust. 8 ustawy, gdyż klient nabywając bilet podarunkowy wpłaca odpowiednią kwotę za towar, usługę lub prawo, które nie zostały z góry określone w sposób jednoznaczny, tj. uprawniają do wyboru dowolnego spektaklu w ramach oferty repertuarowej, zatem nie są skonkretyzowane rodzajowo.

Tym samym w momencie wydania biletu podarunkowego Wnioskodawca nie będzie posiadał wiedzy, z jakiego konkretnego spektaklu skorzysta posiadacz biletu. Zatem, dokonana wpłata nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, z chwilą jej otrzymania. Zgodnie bowiem z tym przepisem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przedpłaty, zaliczki, zadatku, raty, ale tylko w przypadku, gdy przedmiotowe wpłaty stanowią część należności za dostawę konkretnego towaru, świadczenie konkretnej usługi lub prawa. Ponadto, jak wynika z okoliczności sprawy, po upływie terminu ważności biletu podarunkowego Wnioskodawca nie zwraca wpłaconych środków za jego zakup. Zatem obowiązek podatkowy w zakresie świadczenia usługi na rzecz klienta pojawi się dopiero w momencie wymiany biletu podarunkowego na bilet jednoosobowy na konkretny spektakl.

Bilet jednoosobowy na konkretny spektakl jest bowiem dokumentem potwierdzającym uprawnienie do skorzystania z określonej usługi. Jest znakiem legitymacyjnym potwierdzającym, że okaziciel albo osoba imiennie wskazana posiada uprawnienie do skorzystania z konkretnej usługi oferowanej przez podmiot wydający bilety. Bilet jednoosobowy na konkretny spektakl jest dokumentem stwierdzającym istnienie określonego stosunku prawnego. Sprzedaż biletu jednoosobowego na określony spektakl jest sprzedażą usługi (w niniejszej sprawie prawem wstępu na wybrany spektakl). Zatem dopiero realizacja biletu podarunkowego, czyli fizyczna wymiana biletu podarunkowego na bilet jednoosobowy, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę biletów podarunkowych, o których mowa we wniosku, nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie będzie mieścić się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe rozstrzygnięcie, a mianowicie fakt, że planowana czynność odpłatnego przekazania biletu podarunkowego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, kwestię dotyczącą zastosowania prawidłowej stawki podatku VAT dla tej czynności należy uznać za bezprzedmiotową.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.