2016.10.17 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-730/16-4/MR
z 17 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2016 r. (data wpływu 18 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

ustalenia czy otrzymanie przez Spółkę Dofinansowań typu I, nie stanowi zwrotu wydatków w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe;

ustalenia czy otrzymanie przez Spółkę Dofinansowań typu II, nie stanowi zwrotu wydatków w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe;

ustalenia czy otrzymanie przez Spółkę Dofinansowań Mieszanych, nie stanowi zwrotu wydatków w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe;

ustalenia czy z podstawy kalkulacji ulgi na prace badawczo-rozwojowe, o której mowa w art. 18d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinny zostać wyłączone wydatki stanowiące Koszty bezpośrednio sfinansowane Dofinansowaniem, a nie Koszty kwalifikowane ulgi B+R – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy otrzymanie przez Spółkę Dofinansowań typu I, nie stanowi zwrotu wydatków w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustalenia czy otrzymanie przez Spółkę Dofinansowań typu II, nie stanowi zwrotu wydatków w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustalenia czy otrzymanie przez Spółkę Dofinansowań Mieszanych, nie stanowi zwrotu wydatków w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustalenia czy z podstawy kalkulacji ulgi na prace badawczo-rozwojowe, o której mowa w art. 18d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinny zostać wyłączone wydatki stanowiące Koszty bezpośrednio sfinansowane Dofinansowaniem, a nie Koszty kwalifikowane ulgi B+R.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką wchodzącą w skład międzynarodowej Grupy (dalej: „Grupa”), światowego lidera na rynku technologii mobilnych i oferuje kompleksowe rozwiązania i usługi związane z budową stacjonarnych i mobilnych sieci telekomunikacyjnych. Wnioskodawca w ramach dwóch placówek zlokalizowanych w Polsce prowadzi prace badawczo-rozwojowe (dalej: „prace B+R”) polegające na samodzielnym opracowywaniu i rozwijaniu wysoce innowacyjnych, kompleksowych rozwiązań w dziedzinie IT i telekomunikacji. Prowadzenie prac B+R jest jednym z głównych zakresów działalności Wnioskodawcy. Obecnie Wnioskodawca realizuje około 400 projektów badawczo - rozwojowych, które dotyczą zarówno innowacji produktowych, usługowych, jak i procesowych.

Celem prac B+R prowadzonych przez Wnioskodawcę jest wspieranie rozwoju produktów oferowanych klientom przez Grupę na globalnym rynku sieci komunikacji mobilnej, w zakresie technologii i produktów dostępu radiowego, rozwoju oprogramowania operacyjno-biznesowego, technologii dostępu szerokopasmowego, rozwoju technologii i produktów sieci stałej, badań, standaryzacji. Jako główne obszary prac B+R Wnioskodawca pragnie wymienić, m.in.:

prace nad rozwojem technologii i produktów dostępu radiowego,

prace nad rozwiązaniami dla Systemów Nowej Generacji Wspomagających Zarządzanie Siecią,

prace badawcze nad nowymi technologiami radiowymi,

rozwijanie komercyjnej wersji oprogramowania wraz ze wsparciem technicznym klienta dla stacji bazowych oraz innych elementów zarządzających w ramach sieci telefonii komórkowej.

Wnioskodawca posiada status centrum badawczo-rozwojowego w rozumieniu ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1710 ze zm.). Wnioskodawca zaznacza, że pomimo posiadanego statusu centrum badawczo-rozwojowego, nie dokonuje odpisów na fundusz innowacyjności, i tym samym, nie traktuje takich odpisów jako kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku CIT.

Wnioskodawca realizuje własne prace B+R w oparciu o strukturę złożoną z poszczególnych działów B+R, z których każdy prowadzi badania i prace rozwojowe dotyczące odrębnej technologii i jest dodatkowo podzielony na zespoły tematyczne odpowiedzialne za realizację bardziej szczegółowych zadań badawczych. Wnioskodawca realizuje część projektów B+R we współpracy z uczelniami wyższymi. Wnioskodawca posiada rozbudowaną infrastrukturą badawczo-rozwojową obejmującą w szczególności pomieszczenia laboratoryjne wyposażone w zaawansowaną aparaturę badawczą. Realizacja prac badawczo-rozwojowych możliwa jest dzięki zasobom personalnym, jakimi dysponuje Spółka. Są to dedykowane kilkusetosobowe zespoły pracowników.

W związku z prowadzoną przez siebie działalnością B+R Spółka otrzymuje różnego rodzaju dofinansowania w formie grantów i dotacji. Dofinansowania otrzymywane są z programów rozwojowych Unii Europejskiej, programów Komisji Europejskiej, funduszy europejskich bądź Ministerstwa Rozwoju (wcześniej: Ministerstwa Gospodarki) po przeprowadzeniu procedury kwalifikacyjnej, w której do otrzymania dofinansowania wybierane są przedsiębiorstwa, które uzyskały najwyższą ilość punktów w procedurze konkursowej, przy czym kryteria konkursowe różnią się w zależności od konkretnego programu.

Otrzymywane przez Spółkę dofinansowania, ze względu na ich charakter, można co do zasady podzielić na 2 kategorie:

związane z konkretnym projektem badawczo-rozwojowym przyznane na określone koszty kwalifikowane (dalej: „Dofinansowania typu I”) oraz

pozostałe, charakteryzujące się brakiem kosztów kwalifikowanych, a będące swojego rodzaju wynagrodzeniem za osiągnięcie wcześniej ustalonych wartości wybranych wskaźników, np. poziomu zatrudnienia (dalej: „Dofinansowania typu II”).

Dofinansowania, o których mowa w tym wniosku, stanowią dofinansowania związane z prowadzoną działalnością B+R. W szczególności Spółka zaznacza, że może ona uzyskiwać również dofinansowania o podobnym charakterze również w związku z innymi kierunkami jej działalności, te jednak nie są przedmiotem niniejszego wniosku.

a) Dofinansowania typu I

Dofinansowania typu I, w porównaniu do Dofinansowań typu II, są bardziej ukierunkowane. W szczególności dotyczyć mogą konkretnego projektu badawczego, w którym uczestniczy Spółka. Część projektów objętych Dofinansowaniami typu I może być realizowana wspólnie przez kilka podmiotów w formie konsorcjum. W takim przypadku rozdzielaniem funduszy przeznaczonych na dofinansowanie projektu zajmuje się koordynator projektu. W większości otrzymywane do tej pory Dofinansowania typu I są przyznawane Spółce w ramach projektów UE z funduszy Komisji Europejskiej oraz innych programów finansowanych z środków unijnych, w tym funduszy (np. Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego). Przykładowo w poprzednich latach Spółka otrzymywała dofinansowania w ramach Siódmego Programu Ramowego Komisji Europejskiej (FP7-ICT) oraz programu Horizon 2020.

Dofinansowania typu I przyznawane są w wysokości zależnej od kosztów kwalifikowanych ponoszonych w związku z uczestnictwem w projekcie badawczo-rozwojowym, zwykle na poziomie 50% lub 100% tych kosztów (choć poziom dofinansowania może się różnić w zależności od projektu) - dalej „Koszty kwalifikowane dofinansowania”. Zwykle kwoty Dofinansowań typu I przyznawane są w transzach przez okres trwania projektu. Celem projektów, na które przyznane zostaje takie dofinansowanie, jest zrealizowanie badań oraz opracowanie rozwiązań. Podstawową różnicą pomiędzy Dofinansowaniami typu I a Dofinansowaniami typu II jest to, że w tych pierwszych występują Koszty kwalifikowane dofinansowania, których wysokość wpływa na kwotę uzyskanego dofinansowania. W przypadku Dofinansowań typu II koszty kwalifikowane (w tym Koszty kwalifikowane dofinansowania) nie występują, a wysokość poniesionych kosztów nie ma znaczenia, gdyż liczy się wyłącznie osiągnięcie konkretnego efektu.

Co istotne, w przypadku Dofinansowań typu I występują również warunki otrzymania dofinansowania, niestanowiące Kosztów kwalifikowanych dofinansowania. Przykładowo, warunkiem uzyskania takiego dofinansowania może być (analogicznie do Dofinansowań typu II) zwiększenie zatrudnienia o określoną liczbę osób, jednak wydatki ponoszone na zatrudnienie tych pracowników nie stanowią Kosztów kwalifikowanych dofinansowania, zatem ich wysokość nie wpływa na kwotę konkretnego Dofinansowania typu I.

b) Dofinansowania typu II

Dofinansowania typu II mogą pochodzić z środków rządowych lub środków Unii Europejskiej. Dofinansowania typu II do tej pory przyznawane były Spółce na zwiększenie poziomu zatrudnienia i/lub przeprowadzenie inwestycji, czyli ogólny rozwój centrów B+R. Sposób rozliczania Dofinansowań typu II najlepiej obrazują te z nich, których warunkiem uzyskania jest zwiększenie poziomu zatrudnienia w Spółce. Ubiegając się o takie dofinansowanie, Spółka deklaruje liczbę osób, które zatrudni w określonym przedziale czasu. Zwiększenie poziomu zatrudnienia musi odbyć się w odniesieniu do stanu początkowego z dnia złożenia wniosku – o określoną ilość pracowników ponad ten poziom. Przykładowo, jeśli Spółka przed przyznaniem tego typu dofinansowania zatrudnia 1000 pracowników, a warunkiem jego otrzymania jest zwiększenie poziomu zatrudnienia o 100 pracowników, Spółka musi utrzymać poziom zatrudnienia w wysokości 1100 osób. Jest zatem nie tylko zobowiązana do zatrudnienia nowych pracowników, ale też utrzymywania dotychczasowego poziomu zatrudnienia. Zwiększenie zatrudnienia ma objąć cały tzw. okres trwałości, w którym należy utrzymać poziom zatrudnienia (co do zasady kilka lat) oraz zakupione w projekcie środki trwałe. O przyznaniu całości środków ostatecznie decyduje kontrola końcowa, która ocenia, czy poziom zatrudnienia został zwiększony oraz czy taki zwiększony poziom zatrudnienia był utrzymywany przez cały oceniany okres. W przypadku, gdy końcowa kontrola stwierdzi, że poziom zatrudnienia nie był utrzymywany na wymaganym poziomie, kwota Dofinansowania typu II ulega odpowiedniej redukcji. Po uzyskaniu dofinansowania Spółka zwykle zwiększony poziom zatrudnienia musi utrzymywać przez określony okres (kolejne lata). We wniosku o przyznanie Dofinansowania typu II, oprócz planowanego zwiększenia poziomu zatrudnienia, deklaruje się także planowane inwestycje, co również ma wpływ na wysokość przyznanego dofinansowania. Należy mieć jednak na uwadze, że warunki uzyskania Dofinansować typu II mogą być szersze i obejmować np. rozszerzenie prowadzonych działać, poniesienie nakładów inwestycyjnych itp. W szczególności, dofinansowania takie mogą dotoczyć rozwoju laboratorium, czyli być przyznane za zakup określonej aparatury lub dokonanie inwestycji w określonej wysokości. W każdym jednak przypadku poniesione koszty nie stanowią kosztów kwalifikowanych na cele obliczania wysokości Dofinansowania typu II, gdyż w odniesieniu do tych dofinansowań takie pojęcie nie występuje. Nie jest ważna wysokość poniesionych kosztów, lecz jedynie osiągnięcie założonego celu projektu, tj. np. zatrudnienie określonej liczby osób lub uruchomienie nowego laboratorium.

Co do zasady Dofinansowania typu II przyznawane są w konkretnym celu (np. zwiększenia zatrudnienia lub dokonanie inwestycji), jednak środkami z nich uzyskanymi Spółka dysponuje swobodnie (nie muszą one zostać przeznaczone na realizację konkretnego celu). Istotny jest tutaj fakt, że środki z Dofinansowań typu II wypłacane są, w większości przypadków, po zakończeniu projektu, tj. po spełnieniu określonych przesłanek przez Spółkę i po ostatecznej kontroli przez podmiot przyznający dofinansowanie. Dofinansowania typu II rozliczane są na bieżąco, w chwili ich akceptacji, tzn. po ostatecznej kontroli. W umowie przyznania Dofinansowania typu II nie ma zastrzeżenia co do sposobu dysponowania przekazanymi środkami. Spółka musi zadeklarować jedynie ilość miejsc pracy oraz technologię, do pracy nad którą pracownicy zostaną zatrudnieni, lub określony poziom dokonanej inwestycji. W każdym przypadku przyznanie całości środków jest i będzie w przypadku Dofinansować typu II wynikiem kontroli końcowej stwierdzającej spełnienie określonych warunków w okresie trwania programu. W przypadku części Dofinansować typu II wypłacane są one w transzach, przy czym ostatnia jest otrzymywana przez Spółkę zawsze po przeprowadzeniu kontroli końcowej.

Co istotne, Dofinansowania typu II przyznawane są w określonej z góry wysokości (mogą ewentualnie ulegać zmniejszeniu w przypadku jedynie częściowego zrealizowania założeń w trakcie trwania okresu ochronnego) i przyznawane w tej kwocie w zamian za osiągnięcie pewnego efektu, bez względu na wysokość faktycznie poniesionych w związku z projektem wydatków.

Kwoty zarówno Dofinansowań typu I, jak i Dofinansowań typu II mogą być otrzymywane w całej wysokości na raz, jednak w zdecydowanej większości przypadków Spółka otrzymuje dane dofinansowanie etapami. W szczególności możliwe jest otrzymanie zaliczki na początku projektu, pozostała zaś kwota dofinansowania w takim przypadku zostaje Spółce przekazana po zakończeniu projektu. Część dofinansować przekazywanych jest również w transzach (np. kwartalnych).

Spółka planuje w przyszłości występować o kolejne dofinansowania o zbliżonym charakterze, tj. granty i dotacje mające charakter Dofinansowań typu I lub Dofinansowań typu II w rozumieniu niniejszego wniosku. Możliwe jest również, że przyznane w przyszłości dofinansowania będą miały charakter mieszany, tj. łączyły w sobie cechy Dofinansowań typu I oraz Dofinansowań typu II (dalej: „Dofinansowania Mieszane”).

Środki z Dofinansowań typu I, Dofinansowań typu II oraz Dofinansowań Mieszanych (dalej łącznie zwanych „Dofinansowaniami”) mogą być wykorzystywane na finansowanie ponoszonych przez Spółkę kosztów działalności B+R, zgodnie z regułami dotyczącymi wydatkowania środków z konkretnego projektu.

Dodatkowo Spółka pragnie wskazać, że w związku z przedstawionym powyżej sposobem otrzymywania Dofinansowań typu I w jej działalności pojawiają się dwa rodzaje kosztów kwalifikowanych w rozumieniu art. 18d ustawy o CIT, o których można by twierdzić, że zostały sfinansowane z takiego Dofinansowania.

Po pierwsze, przed otrzymaniem Dofinansowania typu I, Spółka ponosi Koszty kwalifikowane dofinansowania. Po drugie po otrzymaniu Dofinansowania typu I Spółka wykorzystuje otrzymane środki na bezpośrednie sfinansowanie bieżących wydatków (dalej: „Koszty bezpośrednio sfinansowane Dofinansowaniem”).

W efekcie Koszty bezpośrednio sfinansowane Dofinansowaniem nie pokrywają się z Kosztami kwalifikowanymi dofinansowania. Zgodnie z przyjętą w Spółce polityką, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, Spółka wyłącza z kosztów uzyskania przychodów Koszty bezpośrednio sfinansowane z Dofinansowania, a tym samym zmniejszenie kosztów uzyskania przychodu następuje w roku faktycznego otrzymania Dofinansowania.

Kategoria Kosztów bezpośrednio sfinansowanych Dofinansowaniem występuje również w przypadku Dofinansowań typu II, gdyż Spółka, po otrzymaniu takiego dofinansowania pokrywa bieżące wydatki uzyskanymi w ten sposób środkami. Jak już wcześniej wyjaśniano, w przypadku Dofinansowań typu II nie występują jednak Koszty kwalifikowane dofinansowania.

W związku z wprowadzeniem od 1 stycznia 2016 r. nowej ulgi na działalność badawczo-rozwojową (art. 18d ustawy CIT) po stronie Wnioskodawcy pojawiły się wątpliwości dotyczące jej stosowania.

Zgodnie bowiem z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, Od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18. odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi” (dalej: Koszty kwalifikowane ulgi B+R”).

Wnioskodawca oświadcza, że nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w ustawie z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 282 ze zm.).

Wnioskodawca zaznacza, że jednocześnie z niniejszym wnioskiem wnosi również wniosek w zakresie m.in. stwierdzenia, czy prowadzona przez niego działalność może zostać uznana za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o CIT, a w konsekwencji, czy ma prawo do skorzystania z ulgi na działalność B+R, o której mowa w art. 18d ustawy o CIT. Z tego względu Wnioskodawca prosi o założenie przy wydawaniu interpretacji indywidualnej w odpowiedzi na niniejszy wniosek, że Spółka ma prawo do zastosowania ulgi na działalność B+R uregulowanej w art. 18d ustawy o CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy otrzymanie przez Spółkę Dofinansowań typu I, nie stanowi zwrotu wydatków w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o CIT?
Czy otrzymanie przez Spółkę Dofinansowań typu II nie stanowi zwrotu wydatków w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o CIT?
Czy otrzymanie przez Spółkę Dofinansowań Mieszanych nie stanowi zwrotu wydatków w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o CIT?
W przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie pierwsze, czy z podstawy kalkulacji ulgi na prace badawczo-rozwojowe, o której mowa w art. 18d ustawy o CIT powinny zostać wyłączone wydatki stanowiące Koszty bezpośrednio sfinansowane Dofinansowaniem, a nie Koszty kwalifikowane ulgi B+R?

Własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego

W opinii Wnioskodawcy, otrzymanie Dofinansowań typu I, nie stanowi zwrotu wydatków związanych z pracami badawczo-rozwojowymi Spółki w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o CIT (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.; dalej: ustawa o CIT).
W opinii Wnioskodawcy, otrzymanie Dofinansowań typu II nie stanowi zwrotu wydatków związanych z pracami badawczo-rozwojowymi Spółki w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o CIT.
W opinii Wnioskodawcy, otrzymanie Dofinansowań Mieszanych nie stanowi zwrotu wydatków związanych z pracami badawczo-rozwojowymi Spółki w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o CIT.
W opinii Wnioskodawcy, w przypadku uznania, że otrzymanie Dofinansowań typu I, stanowi zwrot wydatków związanych z pracami badawczo-rozwojowymi Spółki w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, wyłączeniu z podstawy kalkulacji ulgi na prace badawczo-rozwojowe, o której mowa w art. 18d ustawy o CIT podlegać powinny wydatki stanowiące Koszty bezpośrednio sfinansowane Dofinansowaniem, a nie Koszty kwalifikowane ulgi B+R.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1.2.3

Działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, zgodnie z którym działalność badawczo-rozwojowa oznacza twórczą działalność obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Dalej w art. 4a pkt 27 oraz 28 ustawy o CIT zdefiniowano wspomniane w punkcie 26 tego samego artykułu badania naukowe oraz prace rozwojowe, które należy rozumieć w następujący sposób:

Badania naukowe to:
1. badania podstawowe, czyli oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
2. badania stosowane, czyli prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
3. badania przemysłowe, czyli badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych;
Prace rozwojowe to działania dotyczące nabywania, łączenia, kształtowania wykorzystywania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:
1. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
2. opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „Kosztami kwalifikowanymi ulgi B+R”. Za koszty kwalifikowane ulgi B+R w rozumieniu art. 18d ust. 2, uznaje się:

należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej;
nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;
ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczonych lub wykonywanych na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2014 r. poz. 1620 oraz z 2015 r. poz. 249 i 1268) na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej;
odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4.

Za Koszty kwalifikowane ulgi B+R uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością (art. 18d ust. 3 ustawy o CIT).

Przy czym, w art. 18d ust. 5 ustawy o CIT zawarto zastrzeżenie, że Koszty kwalifikowane ulgi B+R podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Z powyższego wynika, że podatnik podatku dochodowego od osób prawnych, prowadzący działalność badawczo-rozwojową, może w ramach ulgi na prace B+R od podstawy opodatkowania CIT odliczyć poniesione przez siebie koszty związane z tą działalnością, pod warunkiem, że:

Koszty te stanowią koszty uzyskania przychodów dla podatnika;

Koszty te mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 i 3 ustawy o CIT;

Koszty te nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Wnioskodawca ponosi szereg wydatków związanych z prowadzoną przez siebie działalnością badawczo-rozwojową, w tym m.in. koszty wynagrodzeń pracowników przypisanych do tej działalności, koszty zakupu materiałów niezbędnych do prowadzenia badań, koszty usług zewnętrznych.

Co istotne, ze względu na wyodrębnienie obszaru badawczo-rozwojowego w strukturach Spółki oraz na kontach księgowych Spółki, możliwe jest precyzyjne wyodrębnienie kosztów ponoszonych na tą działalność.

Uzyskiwane przez Spółkę Dofinansowania mogą być wykorzystywane na pokrywanie kosztów działalności B+R. W opinii Spółki, wykorzystywanie środków pochodzących z Dofinansowań na finansowanie takich wydatków nie oznacza jednak, że wydatki te można uznać za „zwrócone” Spółce w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, a zatem niestanowiące Kosztów kwalifikowanych ulgi B+R.

Spółka pragnie zauważyć, że dla ustalenia tego, czy otrzymanie grantów i dotacji o charakterze Dofinansowań typu I, Dofinansowań typu II lub Dofinansowań Mieszanych w rozumieniu niniejszego wniosku powoduje wyłączenie możliwości uwzględnienia części wydatków jako Kosztów kwalifikowanych ulgi B+R, decydujące jest poprawne zdefiniowanie pojęcia „wydatków zwróconych”. Brak jest w ustawie o CIT definicji tego pojęcia, stąd w poszukiwaniu jego znaczenia należałoby się oprzeć na interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Ministra Finansów oraz w wyrokach sądów administracyjnych.

Należy podkreślić, że organy podatkowe i sądy administracyjne nie dokonywały co prawda dotychczas próby zdefiniowania pojęcia „wydatków zwróconych” w świetle art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, jednak definiowały je na potrzeby art. 12 ust. 4 pkt 6a tej ustawy, który stanowi, że nie uważa się za przychody zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Spółka stoi na stanowisku, że w ramach ustawy o CIT znaczenie pojęcia „zwrot wydatków” powinno być jednolite, a tym samym „powinno być ono rozumiane i interpretowane w taki sam sposób zarówno na gruncie art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, jak i art. 18d ust. 5 tej ustawy.

W doktrynie prawa podatkowego wskazuje się, że w tej gałęzi prawa funkcjonuje domniemanie równoznaczności równokształtnych wyrażeń tekstu prawnego. Jak podnosi B. Brzeziński, domniemanie to oznacza, że równokształtne wyrażenia tekstu prawnego muszą być rozumiane w ten sam sposób” (B. Brzeziński, Wykładnia prawa podatkowego, Gdańsk 2013 r., s. 41). Również NSA w wyroku z dnia 8 stycznia 2009 r. (sygn. akt II FSK 794/08) wskazał, że „Używanemu w obrębie jednego aktu prawnego zwrotowi (pojęciu) nie należy nadawać odmiennych znaczeń.” Konieczność jednoznacznego definiowania takich samych pojęć występujących w treści danej ustawy wynika również z domniemania racjonalności ustawodawcy, który używając kilkukrotnie danego wyrażenia, chce mu w każdym przypadku nadać równoznaczną treść, gdyż gdyby chciał nadać wyrażeniu odmienne znaczenie, posłużyłby się innym doborem słów. Spółka pragnie zauważyć, że zasada równoznaczności równokształtnych wyrażeń tekstu prawnego została ponadto normatywnie wyrażona na mocy § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2001 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (Dz. U. Nr 100, poz. 908), zgodnie z którym do oznaczenia jednakowych pojąć używa się jednakowych określeń, a różnych pojęć nie oznacza się tymi samymi określeniami.

W związku z powyższym twierdzenie, że ustawodawca w ramach jednej ustawy nadał różne znaczenia pojęciu „wydatku zwróconego” występującego w obrębie poszczególnych jednostek redakcyjnych tej ustawy stałoby w sprzeczności z zasadami techniki prawodawczej i zasadą zaufania obywateli do państwa. Gdyby ustawodawca chciał używać analizowanego pojęcia w dwóch różnych znaczeniach, powinno to zostać w ustawie wyraźnie oznaczone. Z tych względów nadawanie im innego znaczenia nie znajduje uzasadnienia i stanowi błąd wykładni tekstu prawnego.

Spółka stoi więc na stanowisku, że w ramach ustawy o CIT ustawodawca stosuje jedno rozumienie pojęcia „zwrot wydatków” i jest ono takie samo zarówno na potrzeby stosowania art. 12 ust. 4 pkt 6a, jak i 18d ust. 5 ustawy o CIT.

Zgodnie z ugruntowanym już stanowiskiem organów podatkowych i sądów administracyjnych, aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „zwróconych innych wydatków”, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, konieczne jest by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi, przy czym wydatek poniesiony jest odpowiednikiem wydatku zwróconego. Jak jednogłośnie stwierdzają sądy administracyjne i organy podatkowe, „wydatek zwrócony” to ten sam, a nie taki sam, wydatek który został poniesiony. Zwróconym innym wydatkiem nie jest bowiem uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego wydatku lecz nie stanowi jego zwrotu” (wyrok NSA z dnia 1 stycznia 2005 r. sygn. FSK 2673/04, fragment ten powielono w wyrokach i interpretacjach przytoczonych poniżej).

Stanowisko powyższe bez żadnych modyfikacji zostało szeroko przyjęte przez sądy administracyjne i organy podatkowe między innymi w:

wyroku WSA w Krakowie z dnia 14 października 2014 r., sygn. akt I SA/Kr 1065/14;

wyroku WSA w Poznaniu z dnia 27 sierpnia 2015 r., sygn. akt I SA/Po 769/15;

wyroku NSA z dnia 1 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1037/12;

wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 12 września 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 1151/13;

wyroku WSA w Poznaniu z dnia 24 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Po 867/12;

wyroku WSA w Opolu z dnia 17 grudnia 2012 r., znak I SA/Op 410/12;

wyroku NSA z dnia 13 lipca 2010 r., sygn. akt II FSK 455/09;

wyroku WSA w Warszawie z dnia 17 czerwca 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 3302/10;

wyroku WSA w Olsztynie z dnia 18 grudnia 2008 r. sygn. akt I SA/Ol 460/08;

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 lutego 2016 r., znak IPPB6/4510-459/15-2/AZ;

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 grudnia 2015 r., znak IPPB6/4510-284/15-3/AZ;

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 1 września 2015 r., znak ILPB4/4510-1-225/15-2/DS;

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 11 maja 2015 r., znak IBPBI/2/4510-135/15/KP;

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 4 marca 2015 r., znak ILPB3/423-646/14-5/EK;

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 lutego 2015 r., znak ILPB3/423 -5 87/14-5/JG;

interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 lipca 2014 r., znak IBPBI/2/423-411/14/JD.

I tak, „zwróconym innym wydatkiem” nie może być wypłata kwoty na poczet inwestycji przeprowadzonej przez jeden podmiot przez innego użytkownika tej inwestycji (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 17 lipca 2012 r., znak IBPBI/2/423-400/12/AP).

Za zwrot innych wydatków w rozumieniu art. 12 ust. 4 pkt 6 nie można uznać także refakturowania, a refakturowanie każdorazowo wymaga wykazania przychodów i kosztów z nim związanych (Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 września 2013 r., znak ILPB3/423-278/13-4/JG).

Koszty regresowe mogą już natomiast stanowić „zwrócone wydatki”, o ile zachodzi tożsamość wydatku i zwrotu (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 6 lutego 2015 r., znak ILPB3/423-587/14-5/JG).

Spółka jest świadoma, że przedstawione powyżej interpretacje indywidualne i wyroki sądów administracyjnych nie posiadają waloru ochronnego w stosunku do Spółki, jednak ze względu na tożsamość stosowanych regulacji prawa podatkowego, stanowią potwierdzenie ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych i powinny zostać potraktowane jako wskazówka interpretacyjna w stanie faktycznym przedstawionym w niniejszym wniosku.

Spółka stoi na stanowisku, że przyjmując prezentowaną powyżej linię interpretacyjną, otrzymywanych środków z Dofinansowań typu I nie można traktować jako zwrotu wydatków.

W wyniku otrzymania Dofinansowań typu I Spółka otrzymuje bowiem kwotę, która odpowiada poniesionym wydatkom (Kosztom kwalifikowanym dofinansowania), nie stanowi jednak ich zwrotu. Na podstawie argumentacji przedstawionej w przytoczonych powyżej wyrokach i interpretacjach indywidualnych należy bowiem wnioskować, że co do zasady zwrot wydatków może nastąpić jedynie ze strony podmiotu, na którego rzecz wydatek ten został poniesiony (lub ewentualnie w niektórych przypadkach ze strony przykładowo następcy prawnego). Tylko w takim wypadku bowiem będzie to zwrot dokładnie tego samego wydatku. Zwróconym wydatkiem nie jest bowiem uzyskana przez podatnika kwota, która tylko odpowiada wartości poniesionego w przyszłości wydatku lecz nie stanowi jego zwrotu.

Ponieważ Spółka ponosi wydatki na rzecz podmiotów zewnętrznych - kontrahentów, natomiast otrzymywane Dofinansowania typu I uzyskuje ze środków rządowych lub Unii Europejskiej, to zdaniem Spółki, w świetle przytoczonych wyroków sądów administracyjnych i interpretacji indywidualnych, dofinansowania te nie mogą stanowić zwrotu wydatków w rozumieniu ustawy o CIT.

Tym samym uzyskane Dofinansowania typu I nie stanowią zdaniem Spółki zwrotu wydatków w rozumieniu art. 18b ust. 5 ustawy o CIT.

Powyższa argumentacja znajduje jeszcze mocniejsze zastosowanie w odniesieniu do otrzymywanych Dofinansowań typu II. Po pierwsze, takie dofinansowania również finansowane są z środków krajowych lub Unii Europejskiej, a zatem nie stanowią zwrotu bezpośrednio od beneficjenta wydatku (kontrahenta Spółki).

Ponadto należy mieć na uwadze, że Spółka posiada duża swobodę w decydowaniu, na pokrycie jakich wydatków przeznaczyć otrzymaną kwotę Dofinansowań typu II. Są to wprawdzie dofinansowania związane z określonym celem - zwykle zwiększeniem poziomu zatrudnienia w Spółce lub dokonaniem pewnej inwestycji, jednak zwykle nie ograniczają się do tego obszaru. Już w samych ich specyfikacjach opracowywanych przez odpowiednie jednostki rządowe lub unijne wskazuje się, że mają one wspierać innowacyjność, prowadzić do rozwoju ośrodków badawczo-rozwojowych itp., a więc nie ograniczają się wyłącznie do obszaru konkretnych wydatków. Ponadto w umowach, na podstawie których przyznawane są Dofinansowania typu II, nie jest określone, w jaki sposób takie dofinansowanie ma być wykorzystane, w szczególności nie ma wskazania, jakie wydatki mają zostać pokryte kwotą pochodzącą z Dofinansowania typu II.

Z tego względu Dofinansowanie typu II nie stanowi zwrotu konkretnych wydatków, ale jedynie dofinansowanie działalności badawczo-rozwojowej Spółki, warunkowane rozwojem i zwiększaniem tej działalności. Nie można w takim przypadku utrzymywać, że zachodzi jednolitość pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą uzyskaną z Dofinansowania typu II.

Ponadto, kwota Dofinansowania typu II określona jest z góry w zawartej przez strony umowie i może być modyfikowana wyłącznie w przypadku obniżenia wymaganego stanu zatrudnienia w Spółce lub częściowego niespełnienia innych wymogów. Nie wzrasta ona natomiast wraz ze wzrostem wydatków Spółki na inwestycje czy wynagrodzenia dla zatrudnionych pracowników. Nie ma zatem bezpośredniego związku pomiędzy wysokością ponoszonych wydatków a wysokością Dofinansowania typu II. Z tego względu, zdaniem Spółki, nie zachodzi tożsamość pomiędzy ponoszonymi przez Spółkę wydatkami na wypełnienie warunków uzyskania Dofinansowania typu II a przychodami uzyskiwanymi z Dofinansowania typu II.

Również uzyskanie Dofinansowań Mieszanych nie stanowi zdaniem Wnioskodawcy „zwrotu wydatków” w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o CIT. Dofinansowania Mieszane łączą w sobie cechy Dofinansować typu I oraz Dofinansowań typu II, zatem można odnieść do nich powyższą argumentację Spółki. Dodatkowo należy podkreślić, że bez względu na to, czy w przypadku danego Dofinansowania Mieszanego wystąpi przewaga elementów charakterystycznych dla Dofinansowań typu I, czy też Dofinansowań typu II (w szczególności czy w danym projekcie Dofinansowania wyróżniane będą Koszty kwalifikowane dofinansowania), zwrócona kwota każdorazowo, zdaniem Spółki, stanowić będzie co najwyżej odpowiednik poniesionego wydatku, gdyż nie zostanie zwrócona przez podmiot, na rzecz którego wydatek został poniesiony.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Spółki, otrzymanie Dofinansowań typu I, Dofinansowań typu II oraz Dofinansowań Mieszanych nie stanowi zwrotu wydatków związanych z pracami badawczo-rozwojowymi Spółki w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o CIT.

W związku z tym ponoszone w związku z działalnością badawczo-rozwojową przez Spółkę wydatki, które spełniają wymogi do uznania je za Koszty kwalifikowane ulgi B+R w rozumieniu art. 18d ustawy o CIT, pokryte środkami pochodzącymi z otrzymanych Dofinansowań typu I, Dofinansowań typu II oraz Dofinansowań Mieszanych, mogą podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach ulgi na prace badawczo-rozwojowe, o której mowa w art. 18d ustawy o CIT, gdyż nie można ich uznać za koszty, które zostały Spółce w jakiejkolwiek formie zwrócone.

Ad. 4

W przypadku uznania, że otrzymywane przez Spółkę Dofinansowania typu I stanowią zwrot wydatków w rozumieniu art. 18d art. 5 ustawy o CIT, należy określić, które wydatki powinny być traktowane, jako zwrócone na gruncie art. 18d ustawy CIT. Jak Spółka wskazała w stanie faktycznym może chodzić tu o dwa typy wydatków - Koszty bezpośrednio sfinansowane Dofinansowaniem lub Koszty kwalifikowane dofinansowania. Spółka pragnie podkreślić, że w dominującej ilości przypadków, te dwie kategorie kosztów nie będą się pokrywać.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że za zwrócone wydatki mogą zostać uznane co najwyżej Koszty bezpośrednio sfinansowane Dofinansowaniem. To bowiem w zakresie tych kosztów, Spółka w wyniku otrzymania Dofinansowania typu I nie ponosi ekonomicznego ciężaru ich wydatkowania. Należy przy tym zwrócić uwagę, że Koszty kwalifikowane dofinansowania stanowią de facto tylko podstawę kalkulacji otrzymanego Dofinansowania typu I.

Jak wskazano powyżej, podatnik podatku dochodowego od osób prawnych, prowadzący działalność badawczo-rozwojową, może w ramach ulgi na prace B+R od podstawy opodatkowania CIT odliczyć poniesione przez siebie koszty związane z tą działalnością (Koszty kwalifikowane ulgi B+R), pod warunkiem, że:

Koszty te stanowią koszty uzyskania przychodów dla podatnika;

Koszty te mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 i 3 ustawy o CIT;

Koszty te nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Tak więc, aby dany wydatek mógł zostać uwzględniony dla potrzeb kalkulacji ulgi B+R jako Koszt kwalifikowany ulgi B+R, to poza posiadaniem przymiotu kosztu kwalifikowanego (zamknięty katalog wskazany w art. 18 ust. 2 i 3 ustawy CIT) musi on być jednocześnie kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy CIT oraz nie może być podatnikowi zwrócony w jakiejkolwiek formie. I właśnie wzajemna relacja tych dwóch ostatnich warunków jest przedmiotem pytania numer 4 niniejszego wniosku.

Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT za podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych przychody uważa się w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Należy wskazać, że przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych dzielą się na opodatkowane oraz zwolnione. Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT wolne od podatku są dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach.

Oznacza to, że otrzymane kwoty dofinansowań (bez względu na ich charakter) nie stanowią dla podatnika przychodu w momencie ich uzyskania. Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych zwolnienie to obejmuje również środki otrzymywane ze środków europejskich w ramach tzw. dotacji unijnych (por. np. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 16 stycznia 2012 r., znak IPTPB3/423-261/11-6/MF).

Neutralność podatkową faktu uzyskania dofinansowania zapewniają również konsekwentnie przepisy wyłączające możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków bezpośrednio sfinansowanych z dotacji. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie natomiast z art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23,24,42,47,48,52, 53 i 55, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Wydatki bezpośrednio sfinansowane za pomocą zwolnionych od podatku dotacji / dofinansowań nie stanowią zatem dla podatnika kosztów uzyskania przychodów.

Jak Spółka wskazała w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w przypadku niektórych z uzyskiwanych Dofinansowań typu I, całość lub część środków może być przyznawana Spółce już po zakończeniu projektu (np. po kontroli końcowej). Dopiero wówczas można bowiem ocenić stopień realizacji warunków projektowych oraz zdecydować o wysokości należnego Spółce dofinansowania. W takim przypadku wydatki, na które przydzielone zostało takie dofinansowanie, pierwotnie traktowane są przez Spółkę jako koszty uzyskania przychodu, gdyż są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, a ich ciężar ekonomiczny ponoszony jest przez Spółkę. Należy mieć bowiem na uwadze, że w chwili dokonywania wydatku związanego z dofinansowaniem, Spółka nie może mieć pewności uzyskania dofinansowania ani jego wysokości, gdyż ocena spełnienia warunków programu dotacyjnego/grantowego dokonywana jest następczo. Brak spełnienia warunków projektowych może być niezależny od Spółki (np. brak możliwości znalezienia odpowiedniego wykonawcy prac inwestycyjnych). Stąd, dopiero w momencie zatwierdzenia projektu i otrzymania środków z Dofinansowania typu I aktualizuje się przewidziany w art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT obowiązek wyłączenia kosztów pokrytych kwotą dofinasowania z kosztów uzyskania przychodów.

Jak wspomniano w opisie stanu faktycznego, zgodnie z przyjętą w Spółce polityką, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, Spółka wyłącza z kosztów uzyskania przychodów bieżące wydatki bezpośrednio sfinansowane z Dofinansowania, a tym samym zmniejszenie kosztów uzyskania przychodu następuje w roku faktycznego otrzymania Dofinansowania. Takie podejście jest zdaniem Spółki w pełni uzasadnione i potwierdzone zarówno w orzecznictwie sądowym jak i interpretacjach organów podatkowych.

Wątpliwości co do momentu korekty kosztów w związku z otrzymanymi dotacjami/ dofinansowaniami zostały rozstrzygnięte uchwałą 7 sędziów NSA z dnia 14 grudnia 2015 r., sygn. akt II FPS 4/15, w której skład orzekający uznał, że, dopóki podatnik nie otrzyma środków z dotacji, nie wystąpi skutek, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, tj. bezpośrednie sfinansowanie poniesionych przez podatnika wydatków z przychodów zwolnionych z opodatkowania (wobec tego wcześniejsze ujęcie tych wydatków w kosztach podatkowych jest zgodne z ustawą o CIT). Jak wskazano w przywołanej uchwale, „dopóki podatnik nie otrzyma środków z dotacji, nie wystąpi skutek, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 58 u.p.d.o.p., tj. bezpośrednie sfinansowanie poniesionych przez podatnika wydatków z dochodów (przychodów) zwolnionych z opodatkowania (wobec tego wcześniejsze ujęcie tych wydatków w kosztach podatkowych, jako poniesionych w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a jednocześnie niewymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p., jest zgodne z ustawą podatkową).” W konsekwencji, w przypadku jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, które następnie zostały zrefundowane ze środków stanowiących przychody zwolnione z CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 i pkt 52 ustawy o CIT, podatnik - stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT - zobowiązany jest do zmniejszenia zrefundowanych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu otrzymania dofinansowania. Jak wywiódł bowiem NSA w tezie omawianej uchwały, „w przypadku jednorazowego zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków (kosztów) poniesionych w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, które następnie zostały zrefundowane ze środków stanowiących dochody (przychody) zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 i pkt 52 u.p.d.o.p., podatnik - stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 58 u.p.d.o.p. - zobowiązany jest do zmniejszenia zrefundowanych kosztów uzyskania przychodów w miesiącu otrzymania dofinansowania. ”

W świetle powyższego, nie powinno budzić wątpliwości, że poniesione przez podatnika wydatki zaliczane na bieżąco do kosztów uzyskania przychodów, a w okresie późniejszym zrefundowane, powinny być korygowane na bieżąco w momencie otrzymania dofinansowania (korekta kosztów na bieżąco). Podatnik uzyskujący dofinansowanie nie jest więc zobowiązany do skorygowania kosztów uzyskania przychodów za okresy rozliczeniowe, w których poniósł Koszty kwalifikowane dofinansowania (korekta kosztów wstecz).

W efekcie jeżeli Spółka poniesie Koszty kwalifikowane dofinansowania typu I w roku „n”, a otrzyma to dofinansowanie w roku „n+1” i z tych środków sfinansuje Koszty bezpośrednio sfinansowane Dofinansowaniem, zmniejszenie kosztów uzyskania przychów nastąpi właśnie w roku „n+1”.

W efekcie uznanie, że na podstawie art. 18d ust. 5 ustawy CIT wyłączeniu z podstawy kalkulacji ulgi podlegają Koszty kwalifikowane dofinansowania jako „zwrócone” podatnikowi mogłoby teoretycznie doprowadzić do sytuacji w której:

w roku “n” podatnik będzie musiał obniżyć podstawę kalkulacji ulgi o kwotę Kosztów kwalifikowanych dofinansowania - na podstawie artykułu 18d ust. 5 ustawy CIT (wydatki zwrócone)

w roku “n+1” podatnik będzie musiał obniżyć podstawę kalkulacji ulgi o kwotę Kosztów bezpośrednio sfinansowanych z Dofinansowania - na podstawie art. 16. Ust 1 pkt 58 w zw. z art. 18d ust. l ustawy CIT (koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów).

co w efekcie oznaczałoby, że otrzymanie dofinansowania powoduje konieczność dwukrotnego wyłączenia wydatków u podatnika. Sytuacja taka z pewnością nie znajduje uzasadnienia w przepisach prawa.

Powyższe zdaniem Spółki, potwierdza, że zarówno warunek dotyczący „wydatków zwróconych” (opisany w art. 18d ust. 5 ustawy CIT) jak i warunek dotyczący kwalifikacji danego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu (opisany w art. 18d ust. 1 ustawy CIT) muszą być interpretowane i stosowane analogicznie i w taki sposób, aby zapewnić spójność wyniku podatkowego.

W konsekwencji, w opinii Spółki, otrzymane Dofinansowania typu I analogicznie powinny być traktowane na cele stosowania ulgi na działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 18d ustawy o CIT. Innymi słowy, jeśli takie wydatki uznawane są za niestanowiące kosztów uzyskania przychodu dopiero w momencie uzyskania refundacji, to również w tym momencie powinno następować wyłączanie wydatków jako zwróconych na podstawie art. 18d ust. 5 ustawy CIT. Tylko w taki sposób możliwe będzie zapewnienie spójności traktowania tych samych zdarzeń w wyniku podatkowym Spółki.

W opinii Spółki nie ma podstaw do tego, aby koszty, które w przyszłości będą zrefundowane kwotą uzyskanego dofinansowania, a które na moment ich poniesienia spełniają warunki do uznania ich za Koszty kwalifikowane ulgi B+R, były wyłączane z podstawy kalkulacji ulgi na prace badawczo-rozwojowe już w momencie ich poniesienia na podstawie art. 18d ust. 5 ustawy CIT (kwalifikacja kosztów jako wydatków zwróconych).

Jak wprost wynika bowiem z przytoczonej wyżej uchwały NSA, wydatki takie w momencie ich poniesienia stanowią koszty uzyskania przychodu. Ponadto, jak wyjaśniała już Spółka, na moment poniesienia nie ma pewności późniejszego otrzymania refundacji takich wydatków. Na moment poniesienia wydatku nie może zatem być mowy o wydatku zwróconym w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy CIT.

Biorąc pod uwagę powyższe, prawidłowe będzie kalkulowanie przez Spółkę kwoty przysługującej jej ulgi na prace badawczo-rozwojowe w taki sposób, że do podstawy jej kalkulacji Spółka będzie wliczać wszystkie koszty spełniające warunki uznania ich za Koszty kwalifikowane ulgi B+R, a dopiero w przypadku refundacji części z nich kwotą uzyskaną z Dofinansowania, Spółka będzie odliczać od kwoty kalkulacji ulgi sumę wydatków faktycznie pokrywanych Dofinansowaniem nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów (Koszty bezpośrednio sfinansowane Dofinansowaniem).

W związku z powyższym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie stanowiska przedstawionego we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

ustalenia czy otrzymanie przez Spółkę Dofinansowań typu I, nie stanowi zwrotu wydatków w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe;

ustalenia czy otrzymanie przez Spółkę Dofinansowań typu II, nie stanowi zwrotu wydatków w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe;

ustalenia czy otrzymanie przez Spółkę Dofinansowań Mieszanych, nie stanowi zwrotu wydatków w rozumieniu art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe;

ustalenia czy z podstawy kalkulacji ulgi na prace badawczo-rozwojowe, o której mowa w art. 18d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powinny zostać wyłączone wydatki stanowiące Koszty bezpośrednio sfinansowane Dofinansowaniem, a nie Koszty kwalifikowane ulgi B+R – jest nieprawidłowe.

Ad. 1-3)

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy ustawy o CIT (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.; dalej: ustawa o CIT) od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo - rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”.

Ustawodawca w art. 18d ust. 2 - 3 doprecyzował, że kosztami kwalifikowanymi są:

należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej;
nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;
ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczonych lub wykonywanych na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2014 r. poz. 1620 oraz z 2015 r. poz. 249 i 1268) na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej;
odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4.

Zgodnie z art. 18d ust. 3 za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo - rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością. Do kosztów, o których mowa w zdaniu pierwszym, przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT nie stosuje się.

Jednocześnie w art. 18d ust. 4 ustawy o CIT, Ustawodawca dokonał zastrzeżenia, że koszty kwalifikowane ponoszone w ramach badań podstawowych podlegają odliczeniu wyłącznie pod warunkiem, że badania te są prowadzone z jednostka naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki.

Przy czym, w art. 18d ust. 5 ustawy o CIT zawarto zastrzeżenie, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

podatnik poniósł koszty na działalność badawczo – rozwojową,
koszty na działalność badawczo - rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT,
w/w koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu ustawy o CIT, przy czym jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te byty prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,
koszty na działalność badawczo - rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 i 3 ustawy o CIT;
podatnik nie prowadził w roku podatkowym działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia,
w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b ustawy o CIT, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo - rozwojowej,
podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o CIT,
koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie.

Ponadto zgodnie z art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę lub wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie trzy lata podatkowe następujące bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Ustawa o CIT definiuje również rodzaje działalności, które uprawniają podatników do odliczenia kosztów kwalifikowanych w zeznaniu podatkowym.

Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, działalność badawczo - rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, badania naukowe oznaczają:

badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowę niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii generycznych.

Zgodnie z art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, prace rozwojowe oznaczają nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:

opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.

W związku z prowadzoną przez siebie działalnością B+R Wnioskodawca otrzymuje różnego rodzaju dofinansowania w formie grantów i dotacji. Dofinansowania otrzymywane są z programów rozwojowych Unii Europejskiej, programów Komisji Europejskiej, funduszy europejskich bądź Ministerstwa Rozwoju (wcześniej: Ministerstwa Gospodarki) po przeprowadzeniu procedury kwalifikacyjnej, w której do otrzymania dofinansowania wybierane są przedsiębiorstwa, które uzyskały najwyższą ilość punktów w procedurze konkursowej, przy czym kryteria konkursowe różnią się w zależności od konkretnego programu.

Otrzymywane przez Spółkę dofinansowania, ze względu na ich charakter, można co do zasady podzielić na 2 kategorie:

związane z konkretnym projektem badawczo-rozwojowym przyznane na określone koszty kwalifikowane (dalej: „Dofinansowania typu I”) oraz

pozostałe, charakteryzujące się brakiem kosztów kwalifikowanych, a będące swojego rodzaju wynagrodzeniem za osiągnięcie wcześniej ustalonych wartości wybranych wskaźników, np. poziomu zatrudnienia (dalej: „Dofinansowania typu II”).

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”.

Biorąc pod uwagę powyższe, podkreślić należy, że ustawodawca wyraźnie w art. 18d ust. 5, dokonał zastrzeżenia, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Należy wskazać, że przez wydatki zwrócone w jakiejkolwiek formie należy rozumieć nie tylko wszelkiego rodzaju dofinansowania, dotacje, subwencje, dopłaty lecz również inne formy zwróconych wydatków w związku z realizowaną działalnością badawczo-rozwojową.

W rezultacie, kosztami kwalifikowanymi będą mogły być wyłącznie koszty uzyskania przychodów, które nie zostały pokryte ze środków innych niż środki własne podatnika, w szczególności dotacji, subwencji, wynagrodzeń etc. Tym samym, kosztami kwalifikowanymi będą mogły być wyłącznie te koszty uzyskania przychodów, które zostały pokryte kosztem majątku Podatnika.

Należy bowiem wskazać, że fakt zwrócenia podatnikowi części kosztów poniesionych na działalność badawczo-rozwojową nie pozbawia podatnika prawa do skorzystania z odliczenia kosztów kwalifikowanych na zasadach określonych w ustawie o CIT, a jedynie wpływa na kwotę odliczenia.

Przyjmując za Wnioskodawcą, Spółka otrzymuje różnego rodzaju dofinansowania w formie grantów i dotacji. Dofinansowania typu I przyznawane są w zależności od kosztów kwalifikowanych ponoszonych w związku z uczestnictwem w projekcie badawczo-rozwojowym, zwykle na poziomie 50% lub 100% tych kosztów (choć poziom dofinansowania może się różnić w zależności od projektu). Dofinansowania typu II przyznawane są w określonej z góry wysokości (mogą ewentualnie ulegać zmniejszeniu w przypadku jedynie częściowego zrealizowania założeń w trakcie trwania okresu ochronnego) i przyznawane są w kwocie w zamian za osiągnięcie pewnego efektu, bez względu na wysokość faktycznie poniesionych w związku z projektem wydatków. Środki z Dofinansowań typu I, Dofinansowań typu II oraz Dofinansowań Mieszanych mogą być wykorzystywane na finansowanie ponoszonych przez Spółkę kosztów działalności B+R, zgodnie z regułami dotyczącymi wydatkowania środków z konkretnego projektu.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy wskazać, iż wykładnia celowościowa art. 18d ust. 5 ustawy o CIT wskazuje, że:

w celu ustalenia kwoty podlegającej odliczeniu należy od całkowitej kwoty kosztów kwalifikowanych poniesionych przez Spółkę odliczyć koszty zwrócone Spółce w formie dotacji lub w innych formach bezzwrotnej pomocy,

otrzymana różnica będzie stanowić podstawę do wyliczenia kwoty podlegającej odliczeniu, zgodnie z limitami wskazanymi w art. 18d ust. 7 tej ustawy.

W rezultacie, kalkulując wartość kosztów kwalifikowanych podlegających odliczeniu od podstawy opodatkowania na zasadach przewidzianych w art. 18d ust. 7 ustawy o CIT, Wnioskodawca będzie zobligowany do wyłączenia tej części kosztów uzyskania przychodów, na które otrzymał dofinansowanie z programów rozwojowych Unii Europejskiej, programów Komisji Europejskiej lub innej instytucji udzielającej dotacji na projekty badawczo-rozwojowe. Jednocześnie koszty te, w części pokrytej z majątku własnego Wnioskodawcy, będą nadal mogły być uznane za koszty kwalifikowane dla celów ulgi badawczo-rozwojowej.

Podsumowując, w świetle przepisów ustawy o CIT Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów kwalifikowanych w rozumieniu art. 18d tej ustawy w części, w której koszty te nie zostały Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Ad. 4)

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy ustawy o CIT od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo - rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”.

Ustawodawca w art. 18d ust. 2 - 3 doprecyzował, że kosztami kwalifikowanymi są:

należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej;
nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;
ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, a także nabycie wyników badań naukowych, świadczonych lub wykonywanych na podstawie umowy przez jednostkę naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2014 r. poz. 1620 oraz z 2015 r. poz. 249 i 1268) na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej;
odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4.

Przy czym, w art. 18d ust. 5 ustawy o CIT zawarto zastrzeżenie, że koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie. Zważywszy na cel wprowadzenia ulgi na działalność badawczo-rozwojową, zasadne jest więc przyjęcie, że koszty kwalifikowane zwrócone częściowo nie podlegają odliczeniu jedynie w takiej części, w jakiej zostały podatnikowi zrefundowane. Celem tego przepisu jest wyłączenie z możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania tych kosztów kwalifikowanych, które podatnikowi zostały zwrócone. Przy czym nie ma znaczenia forma tego zwrotu, podstawowe znaczenie ma to, iż podatnik otrzymuje w całości lub części zwrot poniesionych przez siebie kosztów, a więc de facto nie ponosi ciężaru ekonomicznego. Koszty te są bowiem w jakiejś formie zwracane (rekompensowane) podatnikowi.

Jednocześnie zdaniem tut. Organu wskazać należy, że w każdej formie dofinansowania przedstawionej przez Spółkę mamy do czynienia ze zwrotem poniesionych przez Spółkę kosztów. Dofinansowania przyznawane są w związku z ponoszonymi przez Spółkę kosztami. Oczywiście Spółka dysponuje otrzymanymi środkami swobodnie, co nie zmienia faktu, że środki te otrzymywane są w związku z realizacją określonego celu lub z uwagi na osiągnięcie zakładanych rezultatów. Nie ma zatem podstaw do uznania, że są to koszty ponoszone przez Spółkę w ramach działalności B+R i nie są jej zwracane w wyniku otrzymania dofinansowania.

Tym samym, w przypadku otrzymania dofinansowania, Spółka jest obowiązana do uwzględnienia dofinansowania w kalkulacji kosztów kwalifikowanych, tj. wyłączenia kosztów kwalifikowanych objętych dofinansowaniem. Rozwiązanie takie wynika bowiem wprost ze wskazanych powyżej przepisów. Skoro Spółka otrzyma zwrot części lub całości kosztów kwalifikowanych to w odpowiedniej części koszty kwalifikowane nie mogą zostać odliczone w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową.

Tak więc, aby dany wydatek mógł zostać uwzględniony dla potrzeb kalkulacji ulgi na działalność badawczo-rozwojową, to poza posiadaniem przymiotu kosztu kwalifikowanego (zamknięty katalog wskazany w art. 18 ust. 2 i 3 ustawy CIT) musi on być jednocześnie kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy CIT oraz nie może być podatnikowi zwrócony w jakiejkolwiek formie.

Jednocześnie rozstrzygnięcia wymaga moment dokonania odpowiednich korekt związanych w związku z otrzymanym przez Spółkę dofinansowaniem, tj. korekt zarówno kosztów uzyskania przychodów i kosztów kwalifikowanych, jak i odliczonej ulgi B+R.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przepisów, które wprost odnosiłyby się do kwestii dokonywania korekty kosztów kwalifikowanych poniesionych przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową i to zarówno zwiększającej, jak i zmniejszającej wartość tej ulgi. Ustawa o CIT w art. 15 ust. 4i reguluje jedynie kwestię korekty kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4i jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inna oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprze zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury inny dokument potwierdzający przyczynę korekty. A zatem korekty kosztów dokonuje się generalnie w okresie rozliczeniowym, w którym podatnik otrzyma odpowiedni dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Podkreślić należy, że koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu w ramach ulgi B+R są to enumeratywnie wskazane w ustawie koszty uzyskania przychodów, poniesione na działalność badawczo-rozwojową.

W świetle powyższego, wskazać należy, że poniesione przez Spółkę wydatki na bieżąco zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, w okresie późniejszym zrefundowane, powinny być korygowane na bieżąco w momencie otrzymania dofinansowania (korekta kosztów na bieżąco). Tym samym, w przedmiotowej sprawie korekta kosztów uzyskania przychodów powinna nastąpić zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Uwzględniając natomiast postanowienia art. 18d ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, korekta kosztów kwalifikowanych wynikająca z faktu otrzymania zwrotu ich całości lub części – rzutująca na wysokość odliczenia w ramach ulgi badawczo-rozwojowej – dotyczy zaś okresu, w którym podatnik skorzystał z ulgi B+R. Tym samym, Spółka uzyskując dofinansowanie jest zobowiązana do skorygowania kosztów uzyskania przychodów za okresy rozliczeniowe, w którym to Spółka poniosła Koszty kwalifikowane dofinansowania (korekta kosztów wstecz).

Celem przepisu art. 18d jest zatem uniknięcie sytuacji, w której doszłoby do podwójnego skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową poprzez odliczenie od podstawy opodatkowania kosztów kwalifikowanych, a następnie poprzez zwrot wydatków w jakiejkolwiek formie.

W świetle powyższego, poniesione przez podatnika wydatki zaliczane na bieżąco do kosztów kwalifikowanych, a w okresie późniejszym zwrócone, powinny być korygowane z datą wstecz (korekta kosztów wstecz). Podatnik uzyskujący zwrot wydatków jest więc zobowiązany do skorygowania kosztów kwalifikowanych za okresy rozliczeniowe, w których poniósł wydatki na koszty kwalifikowane.

Podsumowując, na podstawie art. 18d ust. 5 ustawy CIT wyłączeniu z podstawy kalkulacji ulgi podlegają koszty kwalifikowane „zwrócone” podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Koszty, które w przyszłości będą zwrócone kwotą uzyskanego dofinansowania, a które na moment ich poniesienia spełniały warunki do uznania za koszty kwalifikowane ulgi na działalność badawczo-rozwojową powinny być wyłączane z podstawy kalkulacji ulgi na prace badawczo-rozwojowe za okres w którym podatnik skorzystał z ulgi badawczo-rozwojowej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin