Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-259/13-5/S/RS
z 5 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lutego 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2468/13 (data wpływu do Organu prawomocnego orzeczenia wraz ze zwrotem akt 31 sierpnia 2016 r.) stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 5 kwietnia 2013 r. (data wpływu 15 kwietnia 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów praw podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie:

• możliwości zaliczenia do przychodów Spółki („tzw. zwiększenie dochodowości”) płatności otrzymywanych przez Wnioskodawcę - w ramach zawartego Porozumienia - od dostawcy towarów w związku z wyrównaniem dochodowości Spółki w ramach korekty dochodowości działającej w oparciu o mechanizm wyrównania (w górę lub w dół) całościowej kwoty wydanej na zakup towarów nabytych w danym roku, udokumentowanej notą kredytową wystawioną przez dostawcę towaru – jest prawidłowe,

• momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów („tzw. zmniejszenie dochodowości”) kwoty wydatkowanej przez Wnioskodawcę - w ramach zawartego Porozumienia – na rzecz dostawcy towarów w związku z wyrównaniem dochodowości Spółki w ramach korekty dochodowości działającej w oparciu o mechanizm wyrównania (w górę lub w dół) całościowej kwoty wydanej na zakup towarów nabytych w danym roku, udokumentowanej notą debetową wystawioną przez dostawcę towaru – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do przychodów Spółki („tzw. zwiększenie dochodowości”) płatności otrzymywanych przez Wnioskodawcę - w ramach zawartego Porozumienia - od dostawcy towarów w związku z wyrównaniem dochodowości Spółki w oparciu o mechanizm wyrównania (w górę lub w dół) całościowej kwoty wydanej na zakup towarów nabytych w danym roku, udokumentowanej notą kredytową wystawioną przez dostawcę towaru oraz w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów („tzw. zmniejszenie dochodowości”) kwoty wydatkowanej przez Wnioskodawcę - w ramach zawartego Porozumienia – na rzecz dostawcy towarów w związku z wyrównaniem dochodowości Spółki w oparciu o mechanizm wyrównania (w górę lub w dół) całościowej kwoty wydanej na zakup towarów nabytych w danym roku, udokumentowanej notą debetową wystawioną przez dostawcę towaru.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

X. Sp. z o.o. („X.”, Spółka”) należy do grupy Y. i nabywa od powiązanego dostawcy – Z. (Z. , „Dostawca”) (razem jako: „strony”) - towary, które następnie sprzedaje kontrahentom. Towary zakupione od Z. („Towary”) w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, stanowią ok. 99% produktów sprzedawanych przez Spółkę. Sprzedaż Towarów stanowi główną działalność X., a koszty ponoszone w związku z ich zakupem, Spółka traktuje jako koszty bezpośrednio związane z przychodem.

Spółka, w ramach funkcjonującego modelu cen transferowych, sprawuje funkcję dystrybutora o ograniczonym ryzyku, co w praktyce oznacza, iż powinna na skutek prowadzonej działalności osiągać określony poziom dochodowości. W przypadku X. strony ustaliły, iż odpowiednim poziomem zyskowności odzwierciedlającym ponoszone przez X. ryzyko, zaangażowane aktywa oraz wykonywane funkcje będzie zysk na poziomie 2,5% przychodów (dochodowość”).

W celu wyegzekwowania ww. ustaleń, strony zawarły porozumienie biznesowe („Porozumienie”) w którym przewidziały mechanizm ustalania wspomnianej dochodowości z uwzględnieniem korygowania wzajemnych rozliczeń. Zgodnie z założeniami Porozumienia, po zakończeniu roku dochodowość Spółki podlega weryfikacji, a wszelkie odchylenia od ustalonego poziomu są korygowane. Oznacza to, że w przypadku gdy na skutek całokształtu okoliczności prowadzonej przez X. działalności (takich jak np. ceny sprzedawanych towarów na rynku, poziom kosztów administracyjnych i ogólnego zarządu, wahania kursów walut, poziom kosztów nabywanych towarów), zysk operacyjny Spółki przekroczy założony poziom 2,5% przychodów, Spółka otrzymałaby notę debetową, skutkującą obowiązkiem poniesienia kosztów na wypłatę środków finansowych dla Z. Alternatywnie, jeśli zysk Spółki ukształtowałby się na poziomie niższym niż 2,5%, Spółka otrzymywałaby w oparciu o odpowiednią notę kredytową od Z. wyrównanie do ustalonego poziomu dochodowości w postaci środków finansowych stanowiące przychód Spółki.

Korekta dochodowości Spółki przewidziana w Porozumieniu działa w oparciu o mechanizm wyrównania (w górę lub w dół) całościowej kwoty wydanej na zakup Towarów zakupionych w danym roku. Korekta nie jest jednak powiązana z konkretnym zakupem, ale odnosi się do ogółu kosztów zakupów dokonywanych przez X. od Z. Strony ustaliły, że ewentualne rozliczenie wyrównania dochodowości następuje po zamknięciu każdego roku podatkowego, ze względu na brak wcześniejszej możliwości kalkulacji dochodu, który miałby podlegać korekcie.

W myśl porozumienia stron, wyżej opisana operacja, stanowi korektę ogólnej dochodowości Spółki odpowiednio jako przychód lub koszt, dokumentowany notą („Nota”). Taka sytuacja miała miejsce, np. w odniesieniu do roku 2011, gdy zysk zrealizowany przez Spółkę nie osiągnął 2,5% i w 2012 roku X. otrzymała Notę dokumentującą wysokość świadczenia pieniężnego jakie należy się Spółce w ramach wyrównania zwiększającego przychody Spółki.

Podkreślono, że wyrównanie dochodowości X. za 2011 rok nie odnosiło się do konkretnych zdarzeń z przeszłości, ale odnosi się do ogółu zdarzeń mających wpływ na dochodowość stron jakie miały miejsce po stronie Spółki w danym roku. Dodatkowo wspomniano, iż wyrównanie dochodowości nie jest w żadnym wypadku wynikiem błędu żadnej ze stron, a jego wysokość nie była i nie mogła być znana w latach / okresach wcześniejszych niż następuje rozliczenie Notą między X. a Z.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka może ująć zwiększenie dochodowości, udokumentowane Notą w kalkulacji podatku dochodowego od osób prawnych (PDOP”) na bieżąco, tj. w dniu otrzymania płatności?
2. Czy Spółka może ująć zmniejszenie dochodowości, udokumentowane Notą w kalkulacji PDOP na bieżąco, tj. w okresie ujęcia takiej Noty w księgach rachunkowych (ujęcie podatkowe tzw. kosztu pośredniego na zasadach określonych w art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

• Może on ująć zwiększenie dochodowości, udokumentowane Notą w kalkulacji PDOP na bieżąco, tj. w dniu otrzymania płatności.
  

• Może on ująć zmniejszenie dochodowości, udokumentowane Notą w kalkulacji PDOP na bieżąco, tj. w okresie ujęcia takiej Noty w księgach rachunkowych (ujęcie podatkowe tzw. kosztu pośredniego na zasadach określonych w art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP).
  
  
  

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1.

Zwiększenie dochodowości jakie otrzymuje od Dostawcy, stanowi dla niego przychód z perspektywy PDOP, który powstaje na zasadzie kasowej - tzn. w momencie otrzymania środków pieniężnych na rachunek bankowy X., czego uzasadnienie przedstawiono poniżej.

Podniesiono, że kwestię momentu uzyskania przychodu określają art. 12 ust. 3a-3e ustawy o PDOP. Zgodnie z art. 12 ust. 3a tej ustawy, datą uzyskania przychodu jest dzień:

1. wydania rzeczy,
   
2. zbycia prawa majątkowego,
   
3. wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi,

- nie później jednak niż dzień wystawienia faktury lub uregulowania należności.

Wskazano, że z treści tego przepisu jednoznacznie wynika, że ma on zastosowanie do przychodów z tytułu sprzedaży rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług.

W opinii Wnioskodawcy w analizowanej sytuacji zwiększenie dochodowości nie jest wynagrodzeniem za sprzedaż rzeczy ani praw majątkowych przez Spółkę na rzecz Dostawcy Towarów. Nie jest również wynagrodzeniem za świadczenie jakichkolwiek usług przez X. Dokonywanie przez Spółkę zakupów Towarów nie może oznaczać, iż świadczy ona jakąkolwiek usługę z tego tytułu na rzecz Dostawcy. Jest to określone zachowanie wynikające z zawartego Porozumienia i stanowiące jego realizację. Ewentualne wyrównanie dochodowości przez Z. z tytułu sprawowania przez X. funkcji dystrybutora o ograniczonym ryzyku, nie oznacza, iż Dostawca płaci za wykonanie dodatkowej usługi przez Spółkę.

Podniesiono, że pojęcie „usługi” nie zostało dokładnie zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego. Jedynie w ustawie o podatku od towarów i usług (art. 8 ust. 1) wskazano, że usługą jest każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów. Definicja ta odwołuje się do pojęcia „świadczenie”, które nie zostało przybliżone w przepisach podatkowych. Należy zatem odwołać się do innych gałęzi prawa, w szczególności prawa cywilnego, które pozwolą przybliżyć tę definicję. Przez świadczenie usług należy rozumieć wykonywanie określonych czynności faktycznych lub prawnych na rzecz drugiej strony umowy. Natomiast świadczeniem jest zachowanie zgodne z treścią zobowiązania (definicja wynikająca z doktryny prawa, powszechnie akceptowana w orzecznictwie i interpretacjach podatkowych). Zaś zobowiązanie to stosunek prawny pomiędzy wierzycielem, a dłużnikiem który polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika określonego zachowania, a dłużnik powinien je wypełnić (art. 353 § 1 kodeksu cywilnego).

Podniesiono także, że Spółka zawierając z Dostawcą Porozumienie, w myśl którego dokonywane jest wyrównanie dochodowości, nie przyjmuje na siebie jakiegokolwiek zobowiązania do nabywania lub sprzedawania towarów o jakiejkolwiek wartości. W analizowanej sytuacji Z. nie ma możliwości aby wyegzekwować od Spółki nabycie/sprzedaż towarów o jakiejkolwiek wartości. W opinii Wnioskodawcy skoro zatem Spółka nie jest zobowiązana do wykonywania czynności o jakiejkolwiek wartości, to faktyczna realizacja zakupów/sprzedaży nie stanowi świadczenia ze strony Spółki na rzecz Z.. Skoro nie występuje żadne świadczenie ze strony Spółki na rzecz Dostawcy, to tym samym nie występuje jakakolwiek usługa, za którą wynagrodzeniem byłaby premia.

Konsekwentnie, w myśl powyższych rozważań w opinii Wnioskodawcy, do tego rodzaju przychodów nie ma zastosowania art. 12 ust. 3a ustawy o PDOP. Oznacza to również, że nie ma do nich zastosowania art. 12 ust. 3c ani 3d ustawy o PDOP - które dotyczą wyłącznie usług.

Niemniej jednak zdaniem Wnioskodawcy, przysporzenie otrzymane przez Spółkę w ramach korekty dochodowości jest związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Jak wskazano w stanie faktycznym, zwiększenie dochodowości uzyskiwane przez Spółkę nie jest związane z żadnymi konkretnymi dostawami towarów, zaś jego wystąpienie jest uzależnione od realizacji poziomu dochodowości na skutek całokształtu okoliczności prowadzonej przez X. działalności w danym okresie czasu.

Tym samym, zwiększenie dochodowości zdaniem Spółki, stanowi przychód. Do ustalenia daty powstania przychodu z tego tytułu powinien mieć, zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie przepis art. 12 ust. 3e ustawy o PDOP. Stosownie do tego przepisu, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o PDOP, do którego nie stosuje się art. 12 ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

Reasumując, w pinii Wnioskodawcy za moment powstania przychodu uznać należy w przedmiotowej sprawie dzień otrzymania płatności z tytułu otrzymanej Noty. Zgodnie z grupowym systemem finansowym Z., strony dokonują rozliczenia z tytułu korekty dochodowości w oparciu o kompensatę wzajemnych zobowiązań i należności. W ocenie Spółki, dzień dokonania kompensaty powinien być uznany za dzień powstania przychodu w omawianym przypadku.

Podniesiono, że stanowisko Spółki potwierdzają interpretacje podatkowe, dotyczące momentu rozpoznania przychodu z tytułu analogicznych świadczeń, tj. sytuacji kiedy podmiot otrzymuje premie pieniężne, nie związane z żadną konkretną dostawą ale uzależnione od zrealizowania określonego obrotu. Premie takie powinny stanowić dla danego podmiotu przychód w dniu jego otrzymania (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 16.07.2010 r,, sygn. ILPB3/423-353/10-2/MC).

Tym samym, zdaniem Spółki, może ona ująć premię, stanowiącą przychód Spółki, udokumentowaną Notą w kalkulacji PDOP na bieżąco, tj. w dniu otrzymania wynikającej z niej kompensaty.

Ad. 2.

Koszt wypłaty środków finansowych na rzecz Dostawcę w ramach zmniejszenia dochodowości, stanowi dla niego koszt z perspektywy PDOP, który należy rozliczyć na bieżąco, tj. w okresie rozliczeniowym wystawienia Noty dokumentującej takie zmniejszenie, czego uzasadnienie przedstawiono poniżej.

Wskazano, iż korekta dochodowości Spółki, jak to zostało przedstawione w stanie faktycznym, działa w oparciu o mechanizm korekty całościowej ceny zakupu Towarów w danym roku. Koszt poniesiony przez Spółkę w wyniku wyrównania dochodowości odnosi się do ogółu poziomu zysków osiąganych przez Spółkę. Nie ma związku z konkretną dostawą towarów, a jedynie odnosi się do relacji kosztów i przychodów danego roku podatkowego. W myśl funkcjonującego mechanizmu, korekta ogółu dochodów Spółki z danego roku udokumentowana jest Notą, która nie odwołuje się do konkretnych kosztów i faktur zakupowych.

Podniesiono, że przepisy PDOP nie podają szczegółowych zasad dotyczących traktowania takiego rozliczenia ani momentu jego rozpoznania w czasie. W konsekwencji, do właściwego określenia momentu, w którym otrzymane przez Spółkę obciążenie powinno zostać rozpoznane, zastosować należy ogólne reguły PDOP, w tym dotyczące sposobu kwalifikacji kosztów związanych z uzyskiwanymi przychodami.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. Dodatkowo, należy mieć na uwadze, że przepisy podatkowe rozróżniają dwa rodzaje kosztów: koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu oraz koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodem (koszty pośrednie), przy czym nie definiują tych dwóch pojęć.

Zgodnie z przyjętą praktyką za koszty pośrednie uznaje się przede wszystkim koszty ogólnie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Moment rozpoznania takich kosztów w czasie, reguluje art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP, zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Z powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, wynika zatem, że w przypadku braku możliwości przyporządkowania danego wydatku do konkretnego przychodu, wydatek ten będzie stanowił koszt uzyskania przychodu w momencie jego poniesienia.

Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, do ustalenia traktowania przedmiotowych pozycji zastosowanie powinny znaleźć przepisy dotyczące ujmowania w czasie kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodem, tzw. kosztów pośrednich.

Jednocześnie podkreślono, iż art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP stanowi, iż za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu, jeżeli brak jest faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W opinii Wnioskodawcy elementem decydującym o momencie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów jest zatem data, na którą (pod którą) dany koszt został prawidłowo ujęty w księgach rachunkowych. Ponadto z przepisu tego wynika, że podstawą do ujęcia kosztu jest faktura (rachunek) lub inny dowód, gdy nie występują faktury.

Podniesiono, że ustawa o PDOP nie określa terminów do dokonywania odpowiednich czynności związanych z prowadzeniem ksiąg rachunkowych. W art. 9 ustawy o PDOP, zostało jedynie zawarte sformułowanie, iż podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami. Należałoby zatem przyjąć, zdaniem Wnioskodawcy, iż przepis art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP odsyła w tym zakresie pośrednio do odpowiednich przepisów ustawy o rachunkowości. Jeżeli więc przepisy rachunkowe pozwalają zaewidencjonować dany wydatek w ciężar kosztów w danym dniu, to dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodów jest dzień, na który Spółka ujęła wydatek w księgach na podstawie faktury lub rachunku (noty).

Spółka stoi na stanowisku, iż konsekwentnie, w myśl powyższych rozważań, koszty poniesione przez Spółkę w związku ze zmniejszeniem jej dochodowości, której nie można przyporządkować do konkretnego przychodu, gdyż odnosi się do relacji przychodów i kosztów danego okresu, powinny zostać rozpoznane na bieżąco w dacie zaksięgowania Noty.

W świetle powyższego zdaniem Spółki dla celów PDOP opisaną Notę należy traktować jako obciążenie bieżącego wyniku podatkowego. Tym samym, w ocenie X., nie ma podstaw aby przedmiotowa Nota była formą korekty zmniejszającej cenę zakupów

Niemniej jednak, zwrócono uwagę, że nawet gdyby uznać iż Nota ma związek z konkretnymi przychodami roku wskazanego w nocie, wtedy zastosowanie powinny mieć regulacje dotyczące traktowania podatkowego kosztów bezpośrednio związanych z przychodem.

Podniesiono, że w odniesieniu do zasad zaliczania kosztów bezpośrednich do kosztów uzyskania przychodów przepis art. 15 ust. 4 ustawy o PDOP stanowi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Odstąpienie od ww. zasady potrącalności kosztów bezpośrednich, zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o PDOP, możliwe jest jednak tylko wtedy, gdy zarachowanie kosztu w danym roku podatkowym nie było możliwe, np. gdy podatnik otrzymał fakturę (notę) dotyczącą danego roku podatkowego z opóźnieniem - po zamknięciu ksiąg rachunkowych lub złożeniu zeznania rocznego CIT - wówczas koszt ten potrąca się w roku, w którym faktycznie został poniesiony.

Podkreślono, iż poziom uzyskanej przez Spółkę marży, od którego zależy potencjalne dokonanie korekty a także jej wysokość, nie były i nie mogły być znane w przeszłości. Ewentualne zmniejszenie dochodowości Spółki wynika ze zdarzeń mających miejsce po dokonaniu przez nią zakupu Towarów w danym roku. Tym samym w opinii Wnioskodawcy, nawet gdyby koszt Spółki na ewentualną wypłatę środków finansowych na rzecz Z. w związku ze zmniejszeniem dochodowości uznać za koszt bezpośrednio związany z przychodami danego roku podatkowego, to z uwagi na fakt, iż X. otrzymuje Noty już po zamknięciu ksiąg rachunkowych / złożeniu zeznania rocznego CIT, należałoby zastosować art. 15 ust. 4c ustawy o PDOP i rozpoznać tą korektę dopiero w momencie otrzymania Noty.

Podniesiono, iż przykładowo, podobne stanowisko jak zaprezentowane powyżej przez Spółkę, zostało przedstawione przez organy podatkowe m.in. w:

1. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 17 września 2012 r., (sygn. IPTPB3/423-268/12-2/PM),
2. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 grudnia 2010 r., (sygn. IPPB5/423-599/10-2/AJ),
3. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28 września 2009 r., (sygn. ITPB3/423-355/09/PS).
   
   

Ponadto dodano, iż Spółce znane są funkcjonujące w praktyce opinie zgodnie z którymi faktura korygująca (czy też nota potwierdzająca zmniejszenie obrotu) nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego.

W tego typu opiniach rozróżnia się dwie sytuacje:

4. kiedy korekta jest wynikiem błędu - korekta winna być przyporządkowana do roku, w którym rozpoznana była korygowana faktura pierwotna,
5. iedy korekta jest wynikiem działań / zdarzeń niezależnych od podatnika, mających miejsce po wystawieniu faktury pierwotnej / zdarzeniu gospodarczym - wówczas korekta powinna być rozpoznawana na bieżąco.
   
   

W przedmiotowej sytuacji zwrócono uwagę, że przy zmniejszeniu dochodowości nie występuje korekta żadnej faktury ani żadnego konkretnego, pojedynczego kosztu. Dodatkowo, jak już wcześniej wspomniano, zmniejszenie to wynika ze zdarzeń mających miejsce już po zamknięciu roku podatkowego, a poziom uzyskanej przez X. marży, od którego zależy ewentualne dokonanie korekty a także jej wysokość, nie były i nie mogły być znane w przeszłości. Zatem zdaniem Wnioskodawcy, gdyby rozważać w przypadku X. powyżej zaprezentowane poglądy, to z uwagi na fakt, iż koszty poniesione przez Spółkę na wypłacenie środków finansowych Z. wynikają ze zdarzeń mających miejsce po dokonaniu przez nią zakupu Towarów w danym roku, korekta taka również w tym wypadku, powinna być ujęta na bieżąco.

Podniesiono, iż podobne stanowisko wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 12 kwietnia 2012 r., sygn. I FSK 1063/11, cyt: „(...) fakturę taką należy ująć bądź w tym okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy, bądź w tym, w którym tę fakturę wystawiono, w zależności od rodzaju okoliczności, jaka była przyczyną korekty. (...) jeżeli okoliczności te wystąpiły w momencie wystawienia faktury pierwotnej (...) korekty dokonuje się wstecznie, jeśli zaś wystąpiły one później, korekta ta powinna nastąpić w okresie rozliczeniowym wystawienia faktury korygującej.”

W związku z powyższymi rozważaniami, Spółka stoi na stanowisku, iż może ona ująć zmniejszenie dochodowości, udokumentowaną Notą w kalkulacji PDOP na bieżąco, tj. w okresie ujęcia takiej Noty w księgach rachunkowych (ujęcie podatkowe tzw. kosztu pośredniego na zasadach określonych w art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP).

Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku Organ podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydał w dniu 10 czerwca 2013 r. indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego Nr IPPB5/423-259/13-2/RS, uznającą stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę w zakresie:

• możliwości zaliczenia do przychodów Spółki („tzw. zwiększenie dochodowości”) płatności otrzymywanych przez Wnioskodawcę - w ramach zawartego Porozumienia - od dostawcy towarów w związku z wyrównaniem dochodowości Spółki w ramach korekty dochodowości działającej w oparciu o mechanizm wyrównania (w górę lub w dół) całościowej kwoty wydanej na zakup towarów nabytych w danym roku, udokumentowanej notą kredytową wystawioną przez dostawcę towaru – za nieprawidłowe,
  

• momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów („tzw. zmniejszenie dochodowości”) kwoty wydatkowanej przez Wnioskodawcę - w ramach zawartego Porozumienia – na rzecz dostawcy towarów w związku z wyrównaniem dochodowości Spółki w ramach korekty dochodowości działającej w oparciu o mechanizm wyrównania (w górę lub w dół) całościowej kwoty wydanej na zakup towarów nabytych w danym roku, udokumentowanej notą debetową wystawioną przez dostawcę towaru – za nieprawidłowe.
  
  
  

W spornej interpretacji w zakresie pytania nr 1 Organ wskazał, że otrzymywane przez Wnioskodawcę od dostawcy w ramach zawartego Porozumienia płatności/premie w związku z wyrównaniem dochodowości Spółki w wyniku przeprowadzonej korekty dochodowości działającej w oparciu o mechanizm wyrównania (w przedmiotowym przypadku w górę) całościowej kwoty wydanej na zakup towarów nabytych w danym roku, udokumentowane notą kredytową wystawioną przez dostawcę towaru, mają wpływ na wartość zakupu nabywanych przez Spółkę od ww. dostawcy towarów. Zatem płatności/premie udzielane przez ww. dostawcę powodują, że Wnioskodawca winien skorygować koszty nabycia towarów, w oparciu o które wypłacane zostały ww. płatności/premie. Koszty powinny być pomniejszone w związku z otrzymaniem płatności/premii w okresie sprawozdawczym, w którym zostały wykazane.

Odnośnie pytania nr 2 tut. Organ wskazał, że korekta cen przedmiotowych towarów, poniesiona przez Spółkę w związku z korektą dochodowości „w dół”, powinna być odniesiona do momentu, w którym koszt ten został potrącony (należy zatem dokonać korekty kosztów wstecz).

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Spółka wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa pismem z dnia 27 czerwca 2013 r. (data nadania 27 czerwca 2013 r., data wpływu 28 czerwca 2013 r.), w którym zarzuciła tut. Organowi, naruszenie przepisów prawa materialnego.

Odpowiedzi na powyższe wezwanie udzielono pismem z dnia 26 lipca 2013 r., Nr IPPB5/423-259/13-4/RS (skutecznie doręczonym w dniu 2 sierpnia 2013 r.).

Pismem z dnia 29 sierpnia 2013 r. (data nadania 29 sierpnia 2013 r., data wpływu 2 września 2013 r.) Spółka wniosła do tut. Organu podatkowego skargę na ww. interpretację, w której wnioskowała o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej Ministra Finansów w całości.

Przedmiotowej interpretacji Strona Skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

1. art. 12 ust. 1 pkt 1 i pkt 4, ust. 3, ust. 4 pkt 1 i pkt 6a, art. 15 ust. 1 i ust. 4d, art. 15a ust. 2 art. 12 ust. w zw. z art. 12 ust. 3e ustawy z dnia 12 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) poprzez przyjęcie, że otrzymywane przez Skarżącą od dostawcy płatności wypłacone w związku z wyrównaniem dochodowości Spółki, udokumentowane notą kredytową wystawioną przez dostawcę należy ująć w okresie, w którym pierwotnie ujęto koszty nabycia towarów, podczas gdy płatności wynikające z wyrównania dochodowości powinny zostać ujęte jako przychód w dniu ich otrzymania przez Skarżącą stosownie do art. 12 ust. 3e ustawy o CIT
2. art. 15 ust. 4 w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT poprzez przyjęcie, że dokonywane przez Skarżącą płatności wobec dostawcy w związku z wyrównaniem dochodowości Spółki, udokumentowane notą debetową wystawioną przez dostawcę towaru należy ująć w okresie, w którym pierwotnie ujęto koszty nabycia towarów, podczas gdy płatności w związku z wyrównaniem dochodowości należy ujmować na ten dzień, na który zostały uwzględnione w księgach rachunkowych Skarżącej.
   
   

Wyrokiem z dnia 6 lutego 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2468/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

WSA w Warszawie w przedmiotowym wyroku podniósł, że:

8. „(...)Istotą sporu w niniejszej sprawie jest: możliwość ujęcia przez Spółkę na bieżąco, tj. w dniu otrzymania płatności, kwot otrzymywanych od powiązanego dostawcy - „Z.” w związku z wyrównaniem dochodowości Spółki, udokumentowanych notą kredytową, a także możliwość ujęcia przez Spółkę zmniejszenia dochodowości, udokumentowanego notą debetową wystawioną przez dostawcę towaru, w okresie ujęcia takiej noty w księgach rachunkowych jako kosztu pośredniego na zasadach określonych w art. 15 ust. 4e u.p.d.o.p. (...)
   

10. Sąd badając przedmiotową sprawę uznał, że zasadne było stanowisko Skarżącej, iż Minister Finansów na tle zaprezentowanego w sprawie stanu faktycznego wyciągnął nieuprawnione wnioski. W ocenie Sądu przedstawiona przez Ministra Finansów próba wykazania ścisłego związku wyłącznie z kosztem zakupu towaru od kontrahenta w sposób nieprawidłowy upraszcza stan faktyczny i prawny występujący w rozpoznawanej sprawie.
    

11. Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.p. przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: art. 12 ust. 3 ww. ustawy - za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Art. 12 ust. 3a - za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień: 1) wystawienia faktury albo 2) uregulowania należności. Art. 12 ust. 3e u.p.d.o.p. W przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty. Co do kosztów uzyskania przychodu wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. (art. 15 ust. 4). Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia: 1) sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo 2) złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego - są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, (art. 15 ust. 4b u.p.d.o.p.). w myśl art. 15 ust. 4 c u.p.d.o.p. koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie. Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, (art. 15 ust. 14 e, d u.p.d.o.p.).
    

12. Podnieść należy, iż Skarżąca we wniosku wskazywała, że przyjęty mechanizm rozliczeń w swej istocie jest wynikiem rozliczeń zależnych od rozwiązań w zakresie cen transferowych. Spółka wyjaśniała, że podstawową zasadą cen transferowych, jest zasada rynkowego poziomu wynagrodzenia. Chodzi o zachowanie odpowiedniego dystansu we wspólnych relacjach pomimo istniejącego między powiązanymi ze sobą podmiotami wspólnych relacji. Skarżąca wyjaśniała, że na podstawie ww. zasady na przedsiębiorstwo gospodarczo powiązane nakładany jest obowiązek ukształtowania zespołu warunków stosowanych w danych stosunkach handlowych. Rzecz dotyczy przede wszystkim sposobu ustalania cen w obopólnych transakcjach. Spółka podniosła, iż na przedsiębiorstwa gospodarczo powiązane nakłada się obowiązek kształtowania we wzajemnych stosunkach handlowych ogółu warunków, w tym cen ustalanych we wzajemnych transakcjach w taki sposób w jaki uczyniłyby to niezależne konkurujące ze sobą przedsiębiorstwa. Stąd w ramach funkcjonującego modelu cen transferowych, w celu działania w granicach zasady cen transferowych spółce został ustalony poziom dochodowości na poziomie 2,5 %. W ocenie Sądu zasadne jest twierdzenie Skarżącej, iż Minister Finansów w wydanej interpretacji indywidualnej nie odniósł się do stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i dokonał nadinterpretacji zaprezentowanego przez Spółkę stanu faktycznego twierdząc, iż wzajemne rozliczenia stron związane są z realizowanymi dostawami i mają wpływ na cenę towarów. W ocenie Sądu przyjęty mechanizm zależny od zasad wynikających z ustalania cen transferowych nie mógł być traktowany przez organ interpretacyjny jako rabat, czy też premia pieniężna. Wskazać także należy, iż tworzenie opisanych we wniosku mechanizmów nie jest opisane w ustawie. Zatem nie można przyjąć, iż automatycznie narusza prawo, czy też stanowi rozpoznawaną przez organy podatkowe instytucję związaną z korektą kosztów nabycia towarów, czy też premią związaną z osiągnięciem przez Spółkę pewnego poziomu obrotów. Na podkreślenie zasługuje to, iż wyłącznym elementem powodującym ewentualne uruchomienie mechanizmu wyrównania dochodowości jest ustalenie po zakończeniu okresu rozliczeniowego wysokości zysku. Zatem słuszne jest stanowisko Spółki, iż doszukiwanie się przez organ interpretacyjny zależności mechanizmu dochodowości obowiązującego w grupie powiązanych podmiotów od wartości towarów, czy też poziomu obrotów stanowiło zmianę stanu faktycznego zaprezentowanego w interpretacji indywidualnej. Na podkreślenie zasługuje także to, iż Skarżąca w stanie faktycznym wyraźnie stwierdziła, że otrzymana kwota w ramach realizacji mechanizmu nie ma przełożenia na cenę zakupionych towarów. W związku z powyższym trudno zrozumieć stanowisko Ministra Finansów, który konsekwentnie wskazywał, że po otrzymaniu kwoty wyrównania dochodzi do korekty wartości kosztu nabycia towaru. W ocenie Sądu takie rozumowanie wobec wskazywanych powodów działania mechanizmu porozumienia dochodowości jest nieuprawnione. Warto również podnieść, że zgodnie ze stanowiskiem Spółki nawet w przypadku nie osiągnięcia przez Spółkę obrotu, czy też nie dokonania zakupów towarów z uwagi na przynależność do grupy Z. i pełnione w jej ramach funkcje oraz ponoszone ryzyka również otrzymałaby ustalone w modelu cen transferowych wyrównanie. Zatem przyjąć należy, że Minister Finansów w swoim stanowisku, wykraczając poza stan faktyczny opisany we wniosku naruszył opisane przez Sąd na wstępie reguły wydawania interpretacji indywidualnych określone w Ordynacji podatkowej. Sąd uznał także, iż nie narusza przepisów ustawy zastosowanie do otrzymanego przysporzenia przepisu art. 12 ust. 3e u.p.d.o.p. Jeżeli zatem z opisu stanu faktycznego można przyjąć, że otrzymana płatność nie odnosiła się do usług świadczonych przez Spółkę, a także jak można stwierdzić z analizy opisu stanu faktycznego zmiany wartości towarów to, należy przyjąć, że była skutkiem nowych okoliczności wynikających z kalkulacji dochodowości dokonanej już po zakończeniu roku finansowego Spółki. Z tych też przyczyn uprawnione jest zastosowanie w sprawie powołanego powyżej przepisu ustawy i uznanie za moment powstania przychodu dnia otrzymania płatności z tytułu noty.
    

13. Na akceptację zasługuje także stanowisko Spółki, iż w sytuacji uznania, że rozliczenie mechanizmu dochodowości pozostaje w oderwaniu od ceny towarów to nie można uznać korekta ta ma być odniesiona do momentu, w którym koszt ten został potwierdzony. Z analizy stanu faktycznego wynika, że przy wyrównaniu dochodowości nie występuje korekta żadnej faktury, ani żadnego konkretnego pojedynczego kosztu. Także za logiczne należy przyjąć wyjaśnienia Spółki, że działania mechanizmu wynikają z nowych okoliczności zaistniałych po zamknięciu roku podatkowego przez Spółkę. Tym samym zgodnie z powszechnie przyjętą zasadą, koszt taki powinien być potrącony na bieżąco, tj. w okresie ujęcia noty w księgach rachunkowych. Potwierdzeniem stanowiska Skarżącej jest fakt, iż zgodnie z poglądem prezentowanym w doktrynie i orzecznictwie, sposób rozliczenia wystawionych przez sprzedawcę korekt, uzależniony jest od przyczyn, które spowodowały konieczność ich wystawienia. Zgodnie z tym przekonaniem, w przypadku, gdy: korekta jest wynikiem błędu - korekta winna być przyporządkowana do roku, w którym rozpoznana była korygowana faktura pierwotna korekta jest wynikiem działań/ zdarzeń niezależnych od podatnika, mających miejsce po wystawieniu faktury pierwotnej / zdarzeniu gospodarczym - wówczas korekta powinna być rozpoznawana na bieżąco. Sąd zaakceptował stanowisko Skarżącej, że z uwagi na fakt, iż zgodnie z zaprezentowanym przez Spółkę stanem faktycznym, wyrównanie dochodowości nie wynika z błędnie wystawionych faktur czy nieprawidłowo wyliczonych należności za towary, ale wynika z wzajemnych rozliczeń stron zgodnie z modelem cen transferowych w Grupie D., to możliwe jest zaksięgowanie kosztu na bieżąco jako niezwiązanego z ceną towarów.
    

14. Sąd uznał, że nie narusza przepisów prawa stanowisko Skarżącej wywiedzione na podstawie stanu faktycznego, że Spółka może potraktować płatność wynikającą z wyrównania dochodowości jako jej przychód podatkowy i ująć taki przychód w dniu otrzymania, w przypadku zmniejszenia dochodowości, koszt wypłaty wyrównania rozliczyć w kalkulacji rachunkowej na bieżąco, tj. w okresie ujęcia takiej noty w księgach rachunkowych.
    

15. W ocenie Sądu przyjęte przez Ministra Finansów stanowisko odbiegało od zaprezentowanego przez Spółkę stanu faktycznego. Organ nie posiadał też żadnych danych pozwalających na przyjęte przez siebie twierdzenia. Nie przedstawił poglądu co do wpływu zasad ustalania cen transferowych na przyjęty przez podmioty gospodarcze w sprawie mechanizm wzajemnych rozliczeń. Nie wskazał także, z jakiego opisu sprawy można było przyjąć, iż ustalenie poziomu dochodowości było zależne od wysokości obrotów, zmiany kosztów nabywanych w ramach grupy towarów. Z tych też przyczyn Sąd uznał, że interpretacja jako oderwana od stanu faktycznego sprawy była nieprawidłowa. W tym zakresie Sąd stwierdził mające istotny wpływ na wynik sprawy naruszenia przepisów postępowania dotyczących reguł wydawania interpretacji.”
    
    
    

Od powyższego wyroku WSA, w dniu 25 kwietnia 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 13 lipca 2016 r., sygn. akt II FSK 1621/14, na podstawie art. 184 i art. 204 pkt 2 p.p.s.a. oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie od wyroku WSA z dnia 6 lutego 2014 r.

W wyroku z dnia 13 lipca 2016 r., NSA wskazał, że:

„Jedynym spornym - podnoszonym w skardze kasacyjnej podatkowego organu interpretacyjnego - zagadnieniem prawnym sprawy rozpoznanej przez Naczelny Sąd Administracyjnym był okres zaliczenia do przychodów i/lub kosztów uzyskania przychodów kwot świadczeń (odpowiednio) otrzymywanych i wypłacanych z tytułu wykonania porozumienia o wyrównywaniu rentowności pomiędzy podmiotami prowadzącymi powiązaną działalność gospodarczą.

Na początek podnieść i podkreślić należy, że indywidualne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w obszarze stanu faktycznego i w relacji do stanu faktycznego przedstawionego przez zainteresowanego - zgodnie z art. 14b § 3 w zw. z art. 14b § 1 i 2 O.p. - we wniosku o wydanie interpretacji. Przedstawionego stanu faktycznego podatkowe organy interpretacyjne, następnie także sądy administracyjne, nie mogą zmieniać, uzupełniać, weryfikować. Jeżeli natomiast stan faktyczny wydanej interpretacji nie będzie odpowiadał rzeczywistemu stanowi faktycznego rozważanej działalności opodatkowanej, to w przypadku jego odtworzenia w postępowaniu podatkowym, w zakresie tych różnic interpretacja nie będzie dawała podstaw realizacji z tytułu zastosowania się do niej przewidzianej przez prawo ochrony prawnej.

W rozpoznanej sprawie, z wniosku o wydanie interpretacji, jak również z wypowiedzi zainteresowanego w czasie postępowania przed sądami administracyjnymi, nie wynika, aby wpłaty i wypłaty na poczet wykonania porozumienia o tzw. wyrównywaniu rentowności odnosiły się wyłącznie do cen stosowanych przez powiązane podmioty gospodarcze. Przeciwnie, zdaniem zainteresowanego - świadczenia te odnosiły się do stanu, poziomu rentowności podmiotów w określonym okresie rozliczeniowym, na który wpływ wywierały nie tylko ceny, ale również szereg innych zdarzeń i wartości. W tym stanie rzeczy niedostatecznie uzasadniona jest ocena podatkowego organu interpretacyjnego, że przywoływane świadczenia zmieniały ex post zastosowane ceny, stanowiły formę rabatu czy też upustu z ceny. Nie znajduje również w stanie faktycznym rozpoznanej sprawy uzasadnienia konstatacja, że świadczenia z tytuły wykonania wiążącego zainteresowanego porozumienia były w istocie zmianą czy też naprawieniem błędów w rozliczeniach transakcji gospodarczych, szczególnie takich, w związku z którymi można i należy wystawiać faktury korygujące czy też inne dokumenty weryfikujące/zmieniające obraz danego rozliczenia konkretnych aktywności gospodarczych. Wobec powyższego, stanowisko podatkowego organu interpretacyjnego, że rozważane świadczenia powinny być ocenione jako - wymagające rozliczenia „wstecz” - korekty transakcji gospodarczych, w szczególności przyjętych w nich cen, nie zasługuje na uwzględnienie, jako nie znajdujące dostatecznego uzasadnienia w stanie faktycznym sprawy.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku z dnia 5 kwietnia 2013 r., po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lutego 2014 r. (data wpływu 31 sierpnia 2016 r.) sygn. akt III SA/Wa 2468/13, w sprawie oceny prawnej przedstawionego w nim stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, uznaje się w zakresie:

• możliwości zaliczenia do przychodów Spółki („tzw. zwiększenie dochodowości”) płatności otrzymywanych przez Wnioskodawcę - w ramach zawartego Porozumienia - od dostawcy towarów w związku z wyrównaniem dochodowości Spółki w ramach korekty dochodowości działającej w oparciu o mechanizm wyrównania (w górę lub w dół) całościowej kwoty wydanej na zakup towarów nabytych w danym roku, udokumentowanej notą kredytową wystawioną przez dostawcę towaru – za prawidłowe,

• momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów („tzw. zmniejszenie dochodowości”) kwoty wydatkowanej przez Wnioskodawcę - w ramach zawartego Porozumienia – na rzecz dostawcy towarów w związku z wyrównaniem dochodowości Spółki w ramach korekty dochodowości działającej w oparciu o mechanizm wyrównania (w górę lub w dół) całościowej kwoty wydanej na zakup towarów nabytych w danym roku, udokumentowanej notą debetową wystawioną przez dostawcę towaru – za prawidłowe.
  
  

Mając powyższe na względzie oraz prawomocny wyrok WSA z dnia 6 lutego 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 2468/13, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej nr IPPB5/423-259/13-2/RS.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.