2016.10.07 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1-1/4512-1-42/16-2/OA
z 7 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2016 r. (data wpływu 9 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania przedmiotu dostawy za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości i pozostałych składników majątkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania przedmiotu dostawy za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości i pozostałych składników majątkowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej zamiennie również: ,,Nadleśnictwo” lub ,,Jednostka”) jest jednostką organizacyjną Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe (dalej PGL LP) i prowadzi działalność zgodnie z przepisami ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. z 2015 r., poz. 2100, z późn. zm.), przepisów wykonawczych do niej oraz Statutu. Zgodnie z art. 32 ust. 2 ww. ustawy, formami organizacyjnymi Lasów Państwowych są m.in. nadleśnictwa. Jednostka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów usług w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) - dalej „ustawa o VAT”. W ramach prowadzenia gospodarki leśnej, Wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą polegającą w szczególności na ochronie i zagospodarowaniu lasów, utrzymaniu i powiększaniu zasobów upraw leśnych, pozyskiwaniu drewna oraz jego sprzedaży w stanie nie przerobionym, sprzedaży żywicy, choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego i pozostałych produktów gospodarki leśnej. Działalność dodatkowa obejmuje m.in. wynajem i dzierżawę nieruchomości, maszyn i urządzeń podmiotom zewnętrznym.

Struktura Nadleśnictwa obejmuje Biuro Nadleśnictwa, Leśnictwa, Leśnictwo łowieckie obręb , Leśnictwo łowieckie obręb, Gospodarstwo Szkółkarskie, Posterunek Straży Leśnej oraz Centrum Edukacji Ekologicznej. Regulamin organizacyjny określa zadania i kompetencje wszystkich komórek organizacyjnych, jednostek i osób przydzielonych do wymienionych elementów struktury.

Częścią majątku trwałego Wnioskodawcy jest tartak, na który składają się następujące składniki majątkowe:

nieruchomość gruntowa o powierzchni 9,19 ha zabudowana budynkami (hala produkcyjna, warsztat, frezarnia, budynki magazynowe, portiernia, budynek administracyjny i socjalny oraz budynek transformatora), którą Jednostka dysponuje jako zarządca mienia Skarbu Państwa;
zespół maszyn i urządzeń, wśród których znajdują się m.in. tokarki, wiertarki, urządzenia do cięcia, podnośniki;
pojazdy samochodowe i inne środki transportowe (m.in. ciągniki, wózki, przyczepy).

Jednostka wskazuje, iż są to jedyne składniki majątkowe składające się na obiekt tartaku. W zakresie towarów nie stanowiących nieruchomości, Wnioskodawca wskazuje, iż nie zawierają one towarów, dla których dostawy ustawa o VAT wraz z załącznikami oraz rozporządzeniami wykonawczymi przewidywała zwolnienia, względnie stawki obniżone z uwagi na przedmiot transakcji. W skład tego zespołu nie wchodzą żadne składniki niematerialne (prawa majątkowe, licencje, know-how) i zobowiązania. Z uwagi na fakt, iż nie został on wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, nie przyporządkowano do niego również pracowników i komórek organizacyjnych. Tartak nie posiada ponadto odrębności finansowej. Wszelkie zobowiązania i należności związane z jego funkcjonowaniem rozliczane są w ramach działalności ogólnej - administracyjnej Nadleśnictwa.

Opisany powyższy zespól składników majątkowych został nabyty w całości przez Nadleśnictwo w maju 2003 roku od podmiotu gospodarczego w ramach transakcji sprzedaży, która była opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Z tytułu zakupu wszystkich nieruchomości, Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku VAT należnego o podatek naliczony na podstawie ówczesnego brzmienia przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 1993 r. Nr 11, poz. 50). W zakresie pozostałych składników (maszyn, urządzeń, środków transportu i pozostałych), odliczono podatek naliczony częściowo, tj. w odniesieniu do towarów, które były opodatkowane stawką podstawową. W pozostałym zakresie Wnioskodawca nie miał już prawa od odliczenia podatku naliczonego z uwagi na fakt zastosowania w ramach transakcji do części towarów ruchomych ówcześnie obowiązującego zwolnienia dla tzw. towarów używanych.

Począwszy od lipca 2003 roku do końca maja 2016 roku, tartak był w całości przedmiotem umowy dzierżawy, która przez cały ten okres była traktowana jako odpłatne świadczenie usług (art. 8 ustawy o VAT), stanowiące czynność opodatkowaną podatkiem VAT według stawki podstawowej. Na jego terenie, dzierżawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa drewna.

Od momentu nabycia, Wnioskodawca poniósł nakłady stanowiące ulepszenie w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 19 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.) - dalej „ustawa o CIT”, w odniesieniu do jednej z nieruchomości: Budynek usługowy - warsztat (dalej: ,,Nieruchomość ulepszona”). Ogółem poniesione nakłady przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości i zwiększyły jej wartość początkową podlegającą dalszym odpisom umorzeniowym. Wnioskodawca, w całym okresie dzierżawy (lata 2003-2016) nieprzerwanie wynajmował Nieruchomość ulepszoną, co stanowiło, jak już podkreślono, transakcje opodatkowaną podatkiem VAT. W zakresie pozostałych składników majątkowych wchodzących w skład tartaku nie były ponoszone żadne nakłady o charakterze ulepszenia w rozumieniu ustawy o CIT.

Nieruchomości wchodzące w skład tartaku zaliczane były przez Jednostkę do Nieruchomości Inwestycyjnych. Po zakończeniu umowy dzierżawy, zostały przekwalifikowane do środków trwałych, co utrzymuje się do dnia dzisiejszego. Przez cały okres od momentu nabycia, Jednostka stosowała jednolite zasady wyceny, tj. właściwe dla środków trwałych stanowiących nieruchomości. Pozostałe składniki aktywów klasyfikowane są jako środki trwałe/wyposażenie od momentu nabycia przez Nadleśnictwo.

Koszty i przychody związane z dzierżawą oraz utrzymaniem tartaku stanowiły odpowiednio pozostałe koszty i przychody operacyjne w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 32 ustawy z dnia 19 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r., poz. 1047, z późn. zm.). Dla ich ewidencjonowania stosowane były konta księgowe przeznaczone do rejestracji wszystkich przychodów i kosztów związanych z wynajmowanymi/wydzierżawianymi składnikami aktywów. Nie została w powyższym zakresie wyodrębniona szczegółowo ewidencja analityczna, co wynikało bezpośrednio z faktu, iż tartak nie stanowił dla Wnioskodawcy odrębnego przedmiotu zarządzania. Organizacyjnie, tartak nie został wydzielony w strukturze Nadleśnictwa. Dla jego funkcjonowania nie zostały ponadto wyodrębnione celowo żadne komórki organizacyjne oraz pracownicy. Kompetencje w zakresie nadzoru nad wydzierżawianymi składnikami majątkowymi tartaku posiada Dział Administracji.

Wnioskodawca podjął decyzję o zbyciu wszystkich opisanych szczegółowo powyżej składników majątkowych składających się na obiekt tartaku w ramach jednej transakcji sprzedaży. W związku z tą transakcją, Nadleśnictwo występować będzie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, co implikuje konieczność ustalenia zasad opodatkowania podatkiem VAT planowanej transakcji dostawy. Transakcja planowanej sprzedaży będzie w całości stanowić dostawę towarów niewysyłanych i nietransportowanych, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, Wnioskodawca powinien ustalić w szczególności:

Czy transakcja sprzedaży może zostać uznana za spełniającą warunki „zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa” w rozumieniu art. 6 ustawy o VAT, co powodowałoby, że nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Jakie stawki podatku VAT powinny znaleźć zastosowanie dla sprzedawanych składników majątku w sytuacji, gdy odpowiedź na pierwsze pytanie będzie negatywna, co implikowałoby konieczność potraktowania wszystkich składników majątkowych jako przedmiotów odrębnej sprzedaży?

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy planowana transakcja sprzedaży zespołu składników majątkowych składających się na tartak i opisanych w stanie faktycznym, może zostać uznana za spełniającą warunki zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 ustawy o VAT, co powodowałoby, że nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Czy w odniesieniu do sprzedaży poszczególnych składników majątkowych zastosowanie znajdą następujące stawki podatkowe i zwolnienia:
1. budynki z wyłączeniem Nieruchomości ulepszonej - zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?
2. Nieruchomość ulepszona - zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?
3. grunt zabudowany - zwolnienie na podstawie art. 29a ust. 8 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?
4. maszyny, urządzenia, środki transportu i pozostałe składniki majątkowe - stawka podstawowa w wysokości 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opisany w stanie faktycznym zespół składników majątkowych składających się na tartak i będący przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży nie może zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. W związku z powyższym, planowana transakcja sprzedaży nie mieści się w pojęciu „zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa”, o którym mowa w art. 6 ww. ustawy, co powoduje, że nie podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT, powinna być rozliczona jako sprzedaż poszczególnych składników majątkowych.

Uzasadnienie

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Pojęcie ,,transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust 1 ustawy o VAT, tzn. ,,zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży. Wskazać należy, że przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb interpretacji przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) - dalej K.c. Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 55² K.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. W literaturze przedmiotu wyróżnia się na ogół trzy znaczenia pojęcia „przedsiębiorstwo”: podmiotowe, funkcjonalne i przedmiotowe. W ujęciu przedmiotowym przedsiębiorstwo stanowi kompleks majątkowy zdefiniowany w art. 55¹ K.c. W takim też znaczeniu przedsiębiorstwo występuje jako przedmiot stosunku cywilnoprawnego np. umowy sprzedaży.

W orzecznictwie sądowym (por. m.in. w wyroku SN z dnia 3 grudnia 2009 r., sygn. II CSK 215/09), podkreśla się, że czynnikiem „konstytuującym” przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym (art. 55¹ K.c.) jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewną całość (zespół). Występowanie elementu organizacji pozwala odróżnić przedsiębiorstwo od majątku, gdyż ten ostatni jest przedmiotem organizacji i stanowi jedynie zbiór elementów wchodzących w skład zorganizowanej całości jaką jest przedsiębiorstwo.

Podobna wykładnia pojęcia przedsiębiorstwa prezentowana jest w praktyce organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji z dnia 25 stycznia 2016 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP3/4512-1042/15-2/RM czytamy: „Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo w rozumieniu powyższego przepisu powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące przedsiębiorstwo w powyżej przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ K.c. wskazuje, że przedsiębiorstwo jest ,,zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.”

W związku z powyższym, kluczowym aspektem dla uznania zespołu składników niematerialnych i materialnych za przedsiębiorstwo jest okoliczność takiego ich zorganizowania, aby cały zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej.

Pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa zostało natomiast zdefiniowane w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, zgodnie z którym jest nim ,,organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania”. Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (rozumianej jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza całkowitej samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące swoje zadania gospodarcze.

Jak wskazują organy podatkowe w wydawanych interpretacjach, zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest dowolnym zbiorem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) wchodzących w skład przedsiębiorstwa, ale wyodrębnionym organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie zespołem tych składników, zdolnym do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. Organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi natomiast występować w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Nie jest wystarczające, aby zbywane składniki majątkowe utworzyły przedsiębiorstwo u nabywcy. Zbywane składniki majątkowe muszą stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa u zbywcy (por. m.in Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 25 stycznia 2016 r., sygn. IPPP3/4512-1042/15-2/RM oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 31 marca 2010 r., sygn. ITPP2/443-108/10/EŁ).

Podkreśla się tutaj jednoznacznie, że ocena, czy przedmiot czynności jest zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, powinna być formułowana w sposób obiektywny na chwilę dokonywania czynności, a nie wedle tego, jakie są zamiary potencjalnego nabywcy co do możliwego zorganizowania w przyszłości danego zespołu aktywów, tak aby mogły być one uznane za przedsiębiorstwo.

Podsumowując, na gruncie ustawy o VAT mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespól ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Przedmiot planowanej transakcji sprzedaży, tj. zespół składników majątkowych składających się na tartak i opisanych w stanie faktycznym, nie będzie stanowił zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Nie zostały bowiem spełnione podstawowe przesłanki wyodrębnienia na płaszczyźnie organizacyjnej, funkcjonalnej i finansowej. W szczególności, postanowienia wewnętrznych przepisów, w oparciu o które funkcjonuje Nadleśnictwo (regulamin organizacyjny) nie wskazują tartaku jako odrębną komórkę/dział/wydział w Jednostce. Z opisu stanu faktycznego wynika również, że przedmiot transakcji nie jest i nie będzie wyodrębniony finansowo, co przejawia się poprzez brak zapewniania odrębnego finansowania oraz przypisania kosztów, przychodów, należności i zobowiązań w ramach ewidencji księgowej Jednostki, jak i w zakresie zarządzania Jednostką (tartak nie stanowi tzw. ośrodka odpowiedzialności/kosztów). Z tego względu, przedmiot transakcji nie jest, ani nie będzie w stanie prowadzić działalności gospodarczej oraz rozliczeń finansowych w sposób niezależny, zaplanowany i zorganizowany, przy uwzględnieniu uwarunkowań ekonomicznych i rynkowych. Dopiero przyszły nabywca może przyczynić się do takiego zorganizowania zespołu składników aby charakteryzowała go samodzielność finansowa niezbędna dla realizacji działalności gospodarczej (m.in. zatrudniając pracowników, zapewniając środki finansowe, podpisując umowy z dostawcami i odbiorcami itp.). Za kluczowy należy uznać również fakt, że przedmiot planowanej transakcji nie obejmuje zespołu ludzi, których praca jest niezbędna dla realizacji działalności gospodarczej w zakresie przetwórstwa drewna. Na przyszłego nabywcę nie zostaną przeniesione ponadto żadne umowy z dostawcami, prawa majątkowe, koncesje i licencje. Transakcja obejmuje bowiem wyłączenie rzeczowe składniki majątkowe opisane szczegółowo w stanie faktycznym.

Końcowo już należy wskazać, że planowanej transakcji nie będzie towarzyszyło przeniesienie zobowiązań ani wierzytelności istniejącego przedsiębiorstwa, które stanowią kluczowy czynnik identyfikujący samodzielnie funkcjonujące przedsiębiorstwo.

Odnosząc się natomiast do czynnika wyodrębnienia funkcjonalnego, należy podkreślić, iż sam zespół składników będących przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży nie byłby w stanie samodzielnie funkcjonować na rynku. Brak jest tutaj bowiem takich kluczowych elementów, jak oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo (nazwa przedsiębiorstwa), relacje z rynkiem, know-how, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, umowy z kontrahentami, pracownicy realizujący zadania itd.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawiony opis stanu przyszłego, stwierdzić należy jeszcze raz, że w ramach planowanej transakcji sprzedaży tartaku, nie dojdzie do zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, co oznacza, iż transakcja dostawy nie będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT i należy ją potraktować jako odpłatną dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, opodatkowaną na zasadach ogólnych, tj. według właściwych stawek podatkowych dla poszczególnych towarów lub z zastosowaniem zwolnienia, o ile takie będzie wynikało z przepisów ustawy. Jak wskazał Wnioskodawca, powyższe spowodowane jest faktem braku spełnienia przesłanek dla uznania tartaku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, tj. wyodrębnienia go na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej z uwagi na fakt, że przedmiotem sprzedaży będą wyłącznie materialne składniki majątku (nieruchomości zabudowane budynkami, maszyny, urządzenia, środki transportu i pozostałe środki trwałe/wyposażenie), co powoduje, że składające się na przedmiot transakcji składniki majątkowe nie są zdolne do bycia oddzielnym przedsiębiorstwem, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze.

Ad. 2.

Z uwagi na fakt, że planowana sprzedaż zespołu składników majątkowych składających się na tartak nie będzie stanowić zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należy ją potraktować jako zwykłą dostawę towarów (art. 7 ustawy o VAT) opodatkowaną według zasad i stawek właściwych dla poszczególnych składników majątkowych wchodzących w skład zespołu. Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości określenia stawek podatkowych jakie powinny zostać zastosowane w planowanej transakcji w odniesieniu do wskazanych poniżej składników/zespołu składników majątkowych.

a) Budynki z wyłączeniem Nieruchomości ulepszonej.

Wnioskodawca uważa, że budynki z wyłączeniem opisanej w stanie faktycznym Nieruchomości ulepszonej, które wchodzą w skład zespołu składników majątkowych będących przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży, będą korzystały ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, jako nieruchomości, które nie są sprzedawane w ramach pierwszego zasiedlenia lub okresie 2 lat od pierwszego zasiedlenia.

Uzasadnienie

Na mocy art. 41 ust 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi, co do zasady 22%. Zgodnie jednak z przepisami przejściowymi (art. 146a pkt 1 ustawy), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., stawka podatku, o której mowa w tym przepisie wynosi 23%. Ustawodawca przewidział dodatkowo w przepisach ustawy o VAT oraz rozporządzeniach wykonawczych możliwość opodatkowania niektórych czynności/przedmiotów transakcji stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy. W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, wskazano zwolnienie od podatku VAT dla dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających określone w przepisach warunki.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz sytuacja, w której pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie (art. 2 pkt 14 ustawy o VAT) rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W związku z powyższym, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli lub ich części) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało zatem miejsce m.in. wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt będzie przedmiotem sprzedaży, oddany w najem, czy dzierżawę. Zarówno bowiem m.in. dostawa, jak też najem bądź dzierżawa, są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt l0a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Stosownie do treści art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt l0a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Zaznaczyć należy, że w odniesieniu do nieruchomości zastosowanie znaleźć może również inne zwolnienie przewidziane dla towarów używanych. Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podsumowując, w celu ustalenia możliwości zastosowania zwolnienia z podatku VAT dla transakcji sprzedaży budynków, budowli lub ich części istotne jest każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie od opodatkowania, czy też opodatkowanie stawką podstawową należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem budynków i budowli z wyłączeniem Nieruchomości ulepszonej, miało miejsce pierwsze zasiedlenie w rozumieniu ustawy o VAT. Wnioskodawca wskazał w stanie faktycznym, że dokonał nabycia wszystkich nieruchomości w ramach transakcji opodatkowanej podatkiem VAT. Nabyte maszyny i urządzenia, środki transportu i pozostałe składniki ruchome opodatkowane były w części stawką podstawową w wysokości 22%, w pozostałej części zwolnione od podatku. Natomiast nieruchomości objęte były stawką zwolnioną. Strony transakcji: sprzedawca i Jednostka działały w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, a sama czynność stanowiła opodatkowaną dostawę towarów. W opisie stanu faktycznego podkreślono również, że w okresie użytkowania nabytych budynków z wyłączeniem Nieruchomości ulepszonej, Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o CIT. W związku z powyższym, analizowane w tym punkcie budynki i budowle (z wyłączeniem Nieruchomości ulepszonej) zostały w momencie zakupu przez Wnioskodawcę po raz pierwszy zasiedlone w rozumieniu przytaczanego art. 2 pkt 14 w momencie zakupu przez Nadleśnictwo. Z uwagi na fakt, że nie były dokonywane w kolejnych okresach żadne wydatki na ulepszenie oraz minął dwuletni okres od momentu zakupu, uznać należy, że zostaną spełnione wszystkie przesłanki do zastosowania w ramach przyszłej transakcji sprzedaży przez Jednostkę budynków z wyłączeniem Nieruchomości ulepszonej zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

b) Nieruchomość ulepszona

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Nieruchomość ulepszona sprzedawana łącznie z pozostałym zespołem składników majątkowych opisanych w stanie faktycznym, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

W tym miejscu, Jednostka wskazuje, iż analiza przepisów ustawy o VAT obowiązujących w rozpatrywanym zakresie została szczegółowo przedstawiona w poprzednim punkcie 1 ma w całości zastosowanie w części rozważań przedstawionych poniżej.

W opisie stanu faktycznego, Jednostka wskazała, iż w skład zespołu składników będących przedmiotem przyszłej transakcji sprzedaży wchodzą Budynki, które zostały poddane analizie w punkcie a) oraz Nieruchomość ulepszona, tj. budynek usługowy - warsztat, w stosunku do którego w okresie użytkowania przez Nadleśnictwo miało miejsce ulepszenie skutkujące wzrostem wartości o więcej niż 30% w stosunku do wartości początkowej. Przy dokonywaniu zakupów z tym związanych, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Ulepszenie zostało zakończone w roku 2012, a sama nieruchomość była nieprzerwanie (tj. od momentu zakupu do maja 2016 roku) oddana w odpłatną dzierżawę, która stanowiła czynność opodatkowaną - świadczenie usługi na terytorium kraju w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT. Powyższe oznacza, że pierwsze zasiedlenie nieruchomości po jej ulepszeniu miało miejsce w momencie oddania w dzierżawę budynku warsztatu bezpośrednio po zakończeniu ulepszenia, tj. w roku 2012. Mając na uwadze, że od tego momentu Wnioskodawca nie ponosił dodatkowych nakładów o charakterze ulepszenia oraz fakt, że do dnia dzisiejszego upłynął dwuletni okres, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b, uznać należy, iż zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w tym przepisie.

W związku z powyższym, w ramach planowanej w przyszłości transakcji sprzedaży zespołu składników majątkowych składających się na tartak, Nieruchomość ulepszona, tj. budynek usługowy - warsztat, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku jako dostawa budynku, która następuje po upływie dwuletniego okresu od pierwszego zasiedlenia tej nieruchomości (oddania w odpłatną dzierżawę bezpośrednio po dokonaniu ulepszenia w rozumieniu ustawy o CIT skutkującego wzrostem wartości początkowej nieruchomości o więcej niż 30%).

Podsumowując, przyszła dostawa Nieruchomości ulepszonej korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

c) nieruchomość gruntowa zabudowana budynkami

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana sprzedaż gruntu, na którym znajduje się obiekt tartaku korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, tj. jako sprzedaż gruntu zabudowanego budynkami i budowlami, które w ramach transakcji dostawy korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, grunt, na którym są one posadowione dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W opisie stanu faktycznego wskazano, iż działka będąca przedmiotem sprzedaży w ramach przyszłej transakcji obejmującej cały tartak, jest gruntem zabudowanym budynkami, halą produkcyjną, warsztatem, frezarnią, budynkiem magazynowym, portiernią, budynkiem administracyjnym i socjalnym oraz budynkiem transformatora. W poprzednich punktach, Jednostka wykazała, że sprzedaż wszystkich budynków korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, tj. jako dostawa budynków, budowli i ich części nie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia bądź w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia. Podkreślono, że wymienione budynki z wyłączeniem Nieruchomości ulepszonej zasiedlono po raz pierwszy w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, w momencie zakupu przez Wnioskodawcę (2003 rok), natomiast w stosunku do samej Nieruchomości ulepszonej, pierwsze zasiedlenie miało miejsce w roku 2012 (rok, w którym zakończono ulepszenie o wartości przekraczającej 30% wartości początkowej nieruchomości oraz jednocześnie rok, w którym po zakończeniu tego ulepszenia oddano ją w odpłatne użytkowanie na podstawie umowy dzierżawy stanowiącej transakcję opodatkowaną podatkiem VAT). Powyższe oznacza, że przyszła transakcja dostawy wszystkich nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT (dostawa nie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia bądź w okresie krótszym niż nie dwa lata od jego dokonania).

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz treść art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, należy stwierdzić, że przyszła transakcja sprzedaży gruntu zabudowanego - działki opisanej w stanie faktycznym, korzystać będzie w całości ze zwolnienia od podatku VAT jako dostawa gruntu zabudowanego i ściśle związanego z dostawą budynków, których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

d) maszyny, urządzenia, środki transportu i pozostałe ruchome składniki majątkowe

Zdaniem Wnioskodawcy, maszyny, urządzenia, środki transportu i pozostałe składniki majątkowe powinny być w ramach przyszłej transakcji sprzedaży zespołu składników majątkowych składających się na tartak, opodatkowane stawką podstawową, tj. w wysokości 23%.

Uzasadnienie

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi, co do zasady 22%. Zgodnie jednak z przepisami przejściowymi (art. 146a pkt 1 ustawy), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., stawka podatku, o której mowa w tym wynosi 23%. Ustawodawca przewidział dodatkowo w przepisach ustawy o VAT oraz rozporządzeniach wykonawczych możliwość opodatkowania niektórych czynności/przedmiotów transakcji stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku. Jak wskazano w poprzednich punktach, stosowanie zwolnień od podatku ma zawsze charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w katalogu zwolnień przedmiotowych określonych w ustawie o VAT oraz rozporządzeniach wykonawczych nie istnieje przepis, który mógłby znaleźć zastosowanie w niniejszej sprawie. W szczególności nie można tutaj skorzystać ze zwolnienia przewidzianego dla dostawy towarów nabytych bez prawa do odliczenia i wykorzystywanych wyłącznie w działalności zwolnionej, tj. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Wprawdzie Jednostka nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia części towarów, tj. w odniesieniu do tych, dla których zastosowano wówczas zwolnienie dla tzw. towarów używanych (od pozostałej części podatek naliczony został odliczony na zasadach ogólnych), to należy mieć na uwadze, że maszyny, urządzenia, środki transportu i pozostałe składniki majątkowe były od momentu nabycia trwale wykorzystywane wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem VAT - odpłatne oddanie w użytkowanie na podstawie umowy dzierżawy.

Dodatkowo należy w przedmiotowej sprawie odnieść się do możliwości zastosowania ewentualnych stawek obniżonych, o których mowa w art. 41 ust. 2-2a. Jak podkreśliła jednak Jednostka w opisie stanu faktycznego, w skład omawianych w tym punkcie składników majątkowych nie wchodzą towary wymienione w załącznikach do ustawy o VAT wskazujących towary, dla których zastosowanie znajduje obniżona stawka podatku. Na ewentualne obniżenie stawek VAT w analizowanej sprawie nie wskazują również żadne pozostałe przepisy ustawy o VAT, jak i rozporządzeń wykonawczych do niej.

Końcowo już należy podkreślić, że z uwagi na fakt, iż planowana transakcja sprzedaży składników majątkowych składających się na tartak i opisanych w stanie faktycznym będzie dostawą towarów niewysyłanych i nietransportowanych, o których mowa w art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, co oznacza, że będzie w całości opodatkowana w kraju, w którym towary znajdują się w momencie jej dokonania, czyli na terytorium Polski. Powyższe pozwala stwierdzić, że nie zachodzą tutaj również przesłanki zastosowania stawki 0% przewidzianej w przepisach ustawy o VAT dla eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przyszła sprzedaż wszystkich towarów omawianych w niniejszym punkcie (maszyny, urządzenia, środki transportu i pozostałe środki trwałe/wyposażenie) będzie w całości opodatkowana stawką podstawową VAT, tj. wskazaną w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, uwzględniając ewentualne przepisy przejściowe obowiązujące na moment dokonania planowanej dostawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

Przez towary, na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy – przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż.

Zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej, w tym także w formie umowy sprzedaży.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego – czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Stosownie do art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług – przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Z opisu wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać tartak, na który składają się następujące składniki majątkowe:

nieruchomość gruntowa o powierzchni 9,19 ha zabudowana budynkami (hala produkcyjna, warsztat, frezarnia, budynki magazynowe, portiernia, budynek administracyjny i socjalny oraz budynek transformatora), którą Jednostka dysponuje jako zarządca mienia Skarbu Państwa;
zespół maszyn i urządzeń, wśród których znajdują się m.in. tokarki, wiertarki, urządzenia do cięcia, podnośniki;
pojazdy samochodowe inne środki transportowe (m.in. ciągniki, wózki, przyczepy).

Wnioskodawca wskazuje, iż są to jedyne składniki majątkowe składające się na obiekt tartaku. W zakresie towarów nie stanowiących nieruchomości, Wnioskodawca wskazuje, iż nie zawierają one towarów, dla których dostawy ustawa o VAT wraz z załącznikami oraz rozporządzeniami wykonawczymi przewidywała zwolnienia, względnie stawki obniżone z uwagi na przedmiot transakcji. W skład tego zespołu nie wchodzą żadne składniki niematerialne (prawa majątkowe, licencje, know-how) i zobowiązania. Z uwagi na fakt, iż nie został on wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej, nie przyporządkowano do niego również pracowników i komórek organizacyjnych. Tartak nie posiada ponadto odrębności finansowej. Wszelkie zobowiązania i należności związane z jego funkcjonowaniem rozliczane są w ramach działalności ogólnej - administracyjnej Nadleśnictwa. Począwszy od lipca 2003 roku do końca maja 2016 roku, tartak był w całości przedmiotem umowy dzierżawy, która przez cały ten okres była traktowana jako odpłatne świadczenie usług (art. 8 ustawy), stanowiące czynność opodatkowaną podatkiem VAT według stawki podstawowej. Na jego terenie, dzierżawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa drewna. Koszty i przychody związane z dzierżawą oraz utrzymaniem tartaku stanowiły odpowiednio pozostałe koszty i przychody operacyjne. Dla ich ewidencjonowania stosowane były konta księgowe przeznaczone do rejestracji wszystkich przychodów i kosztów związanych z wynajmowanymi/wydzierżawianymi składnikami aktywów. Nie została w powyższym zakresie wyodrębniona szczegółowo ewidencja analityczna, co wynikało bezpośrednio z faktu, iż tartak nie stanowił dla Wnioskodawcy odrębnego przedmiotu zarządzania. Organizacyjnie, tartak nie został wydzielony w strukturze Nadleśnictwa. Dla jego funkcjonowania nie zostały ponadto wyodrębnione celowo żadne komórki organizacyjne oraz pracownicy. Kompetencje w zakresie nadzoru nad wydzierżawianymi składnikami majątkowymi tartaku posiada Dział Administracji.

Wnioskodawca podjął decyzję o zbyciu wszystkich opisanych szczegółowo powyżej składników majątkowych składających się na obiekt tartaku w ramach jednej transakcji sprzedaży.

Jak wskazał Wnioskodawca, postanowienia wewnętrznych przepisów, w oparciu o które funkcjonuje Nadleśnictwo (regulamin organizacyjny) nie wskazują tartaku jako odrębną komórkę/dział/wydział w Jednostce. Z opisu stanu faktycznego wynika również, że przedmiot transakcji nie jest i nie będzie wyodrębniony finansowo, co przejawia się poprzez brak zapewniania odrębnego finansowania oraz przypisania kosztów, przychodów, należności i zobowiązań w ramach ewidencji księgowej Jednostki, jak i w zakresie zarządzania Jednostką (tartak nie stanowi tzw. ośrodka odpowiedzialności/kosztów). Z tego względu, przedmiot transakcji nie jest, ani nie będzie w stanie prowadzić działalności gospodarczej oraz rozliczeń finansowych w sposób niezależny, zaplanowany i zorganizowany, przy uwzględnieniu uwarunkowań ekonomicznych i rynkowych. Dopiero przyszły nabywca może przyczynić się do takiego zorganizowania zespołu składników aby charakteryzowała go samodzielność finansowa niezbędna dla realizacji działalności gospodarczej (m.in. zatrudniając pracowników, zapewniając środki finansowe, podpisując umowy z dostawcami i odbiorcami itp.). Przedmiot planowanej transakcji nie obejmuje zespołu ludzi, których praca jest niezbędna dla realizacji działalności gospodarczej w zakresie przetwórstwa drewna. Na przyszłego nabywcę nie zostaną przeniesione ponadto żadne umowy z dostawcami, prawa majątkowe, koncesje i licencje. Transakcja obejmuje bowiem wyłączenie rzeczowe składniki majątkowe opisane szczegółowo w stanie faktycznym.

Planowanej transakcji nie będzie towarzyszyło przeniesienie zobowiązań ani wierzytelności istniejącego przedsiębiorstwa, które stanowią kluczowy czynnik identyfikujący samodzielnie funkcjonujące przedsiębiorstwo.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy stwierdzić należy, że tartak, nie stanowi wyodrębnionego organizacyjnie zespołu składników oraz nie jest wydzielony finansowo z całości przedsiębiorstwa, zatem nie spełnia definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Tym samym, w przedmiotowej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym nie stosuje się do transakcji zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a planowana sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowego tartaku będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również opodatkowania (zwolnienia od podatku) dostawy poszczególnych składników majątkowych, wymienionych we wniosku.

Zatem, na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca zawarł zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższych zapisów wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku (budowli lub ich części), jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że „Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem, a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Dodatkowo, jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży tartak na który składają się następujące składniki majątkowe: nieruchomość gruntowa o powierzchni 9,19 ha zabudowana budynkami (hala produkcyjna, warsztat, frezarnia, budynki magazynowe, portiernia, budynek administracyjny i socjalny oraz budynek transformatora), którą Wnioskodawca dysponuje jako zarządca mienia Skarbu Państwa. Począwszy od lipca 2003 roku do końca maja 2016 roku, tartak był w całości przedmiotem umowy dzierżawy, która przez cały ten okres była traktowana jako odpłatne świadczenie usług (art. 8 ustawy), stanowiące czynność opodatkowaną podatkiem VAT według stawki podstawowej. Na jego terenie, dzierżawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa drewna.

Od momentu nabycia w 2003 roku, Wnioskodawca poniósł nakłady stanowiące ulepszenie w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do jednej z nieruchomości: Budynek usługowy - warsztat. Ogółem poniesione nakłady przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości i zwiększyły jej wartość początkową podlegającą dalszym odpisom umorzeniowym. Jak wynika z własnego stanowisku przy dokonywaniu zakupów związanych z ulepszeniem, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Ulepszenie zostało zakończone w roku 2012, a sama nieruchomość była nieprzerwanie (tj. od momentu zakupu do maja 2016 roku) oddana w odpłatną dzierżawę, który stanowił czynność opodatkowaną - świadczenie usługi na terytorium kraju w rozumieniu art. 8 ustawy. W zakresie pozostałych składników majątkowych wchodzących w skład tartaku nie były ponoszone żadne nakłady o charakterze ulepszenia w rozumieniu ustawy o CIT.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy, w kontekście powołanych regulacji, a także definicji pierwszego zasiedlenia – w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE – należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie pierwsze zasiedlenie budynków mających być przedmiotem sprzedaży miało miejsce najpóźniej w momencie oddania ich w dzierżawę przez Wnioskodawcę w 2003 r., a w przypadki Nieruchomości ulepszonej – w momencie oddania w dzierżawę, po jej ulepszeniu przekraczającym 30% wartości początkowej, tj. w 2012 r. Tym samym, pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków (w tym również Nieruchomości ulepszonej) upłynie okres dłuższy niż dwa lata.

W konsekwencji powyższego planowana sprzedaż budynków (w tym również Nieruchomości ulepszonej) będzie spełniała przesłanki do zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Tym samym również dostawa gruntu, na której posadowione są budynki i budowle – na mocy art. 29a ust. 8 ustawy – korzystać będzie ze zwolnienia od podatku.

Natomiast w kwestii opodatkowania sprzedaży pozostałych składników (zespołu maszyn i urządzeń, wśród których znajdują się m.in. tokarki, wiertarki, urządzenia do cięcia, podnośniki oraz pojazdów samochodowych i innych środków transportowych m.in. ciągniki, wózki, przyczepy) Wnioskodawca ma wątpliwości w zakresie zastosowania odpowiedniej stawki podatku.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca przy zakupie pozostałych składników (maszyn, urządzeń, środków transportu i pozostałych), odliczył podatek naliczony częściowo, tj. w odniesieniu do towarów, które były opodatkowane stawką podstawową. W pozostałym przypadku Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na fakt zastosowania w ramach transakcji do części towarów ruchomych ówcześnie obowiązującego zwolnienia dla tzw. towarów używanych. Począwszy od lipca 2003 roku do końca maja 2016 roku, tartak był w całości przedmiotem umowy dzierżawy, która przez cały ten okres była traktowana jako odpłatne świadczenie usług (art. 8 ustawy), stanowiące czynność opodatkowaną podatkiem VAT według stawki podstawowej. Na jego terenie, dzierżawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa drewna. W zakresie towarów nie stanowiących nieruchomości, Wnioskodawca wskazuje, iż nie zawierają one towarów, dla których dostawy ustawa o VAT wraz z załącznikami oraz rozporządzeniami wykonawczymi przewidywała zwolnienia, względnie stawki obniżone z uwagi na przedmiot transakcji.

Odnosząc się do treści przytoczonych przepisów oraz opisu sprawy stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa pozostałych składników (maszyn, urządzeń, środków transportu i pozostałych) nie będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Treść wniosku wskazuje, że nie były one wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Z uwagi na to, że do dostaw tych nie będą miały zastosowania zwolnienia i stawki obniżone przewidziane w innych przepisach ustawy i rozporządzeń wykonawczych, Wnioskodawca powinien opodatkować je podstawową stawką podatku w wysokości 23%.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin