Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-648/16-4/PP
z 9 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2016 r. (data wpływu 14 czerwca 2016 r.), uzupełnionym w dniu 8 i 9 sierpnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodu.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów, pismem z dnia 2 sierpnia 2016 r. nr ILPB1/4511-1-648/16-2/PP, ILPP4/4512-1-154/16-2/JN wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 2 sierpnia 2016 r., skutecznie doręczono w dniu 4 sierpnia 2016 r., natomiast w dniu 8 sierpnia 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W styczniu 2015 roku Wnioskodawca zakończył pracę u swojego wieloletniego pracodawcy, z którym miał podpisane dwie umowy. Umowy te miały formę dwóch odrębnych dokumentów.

Pierwsza - była to umowa o pracę podpisana w dniu 2 listopada 1999 roku, a druga - umowa o zakazie konkurencji z dnia 31 października 2000 roku.

W umowie o zakazie konkurencji znalazły się paragrafy określające:

1. jak długo Wnioskodawca powstrzyma się od usługi „niekonkurowania”,
2. jakich czynności dotyczyć będzie „niekonkurowanie”,
3. wynagrodzenie.
   
   

W lutym 2015 Wnioskodawca rozpoczął własną działalność gospodarczą, w ramach której jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach tej działalności Wnioskodawca świadczy różne usługi, a między innymi zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy od towarów i usług, usługę polegającą na powstrzymaniu się od dokonywania czynności, które Wnioskodawca wykonywał wcześniej w ramach umowy o pracę na rzecz byłego pracodawcy. Działalność polegająca na świadczeniu usług, które Wnioskodawca wykonywał w ramach umowy o pracę w swoim zakresie obejmuje taki sam zakres działań jak aktualna umowa o zakazie konkurencji w zakresie:

1. świadczenia pracy na podstawie umowy o pracę lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego działalność konkurencyjną wobec Pracodawcy;
2. obejmowania funkcji w organach podmiotów prowadzących działalność konkurencyjną wobec Pracodawcy, a także funkcji doradczych w tych podmiotach;
3. uczestniczenia w przedsięwzięciach lub podmiotach prowadzących działalność konkurencyjną wobec Pracodawcy, w szczególności przez wnoszenie wkładów, nabywanie lub obejmowanie udziałów lub akcji, za wyjątkiem nabywania lub obejmowania w celu lokaty kapitału akcji oferowanych w publicznym obrocie papierami wartościowymi;
4. podejmowania lub prowadzenia działalności gospodarczej na własny lub cudzy rachunek, jeżeli jest ona konkurencyjna wobec Pracodawcy;
5. niepodejmowania żadnych działań zmierzających do zatrudnienia na podstawie umowy o pracę lub innego stosunku prawnego, na własny lub cudzy rachunek osób spośród władz i personelu Pracodawcy w celu prowadzenia działalności konkurencyjnej;
6. zaniechania jakichkolwiek działań zmierzających do nakłaniania klientów Pracodawcy do rozwiązania z nim umowy lub jej niewykonania w celach prowadzenia działalności konkurencyjnej.
   
   

W 2015 roku były pracodawca wprowadził Wnioskodawcę w błąd pobierając zaliczkę na podatek PIT od osób fizycznych, a dodatkowo w 2016 roku wystawiając PIT-11 na całość wynagrodzenia Wnioskodawcy. Od 1 lutego 2015 roku Wnioskodawca nie jest już pracownikiem i nie istnieje możliwość pobierania zaliczki na podatek z takiej formy rozliczeń.

W styczniu 2016 roku Wnioskodawca otrzymał od byłego pracodawcy PIT-11, w którym znalazły się dochody Wnioskodawcy z tytułu umowy o pracę wraz z kwotą zapłaconego podatku dochodowego i składek ZUS, a także dochody z tytułu umowy o zakazie konkurencji, wraz z kwotą opłaconego podatku dochodowego (bez ZUS).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

1. Czy Wnioskodawca ma prawo do zastosowania stawki liniowej w ramach rozpoczętej od lutego 2015 roku działalności gospodarczej, jeżeli w ramach tej działalności Wnioskodawca wykonuje usługę polegającą na powstrzymywaniu się od wykonywania określonych czynności na podstawie stosunku pracy, w zakresie klauzuli zakazu konkurencji, biorąc pod uwagę, iż przed rozpoczęciem działalności takie usługi Wnioskodawca świadczył na rzecz swojego byłego pracodawcy?
2. Czy słusznie były pracodawca pobrał podatek PIT z tytułu wypłat realizowanych na podstawie zapisów umowy o pracę po jej zakończeniu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, nie miał on prawa wybrać stawki liniowej.

Zgodnie z art. 9a ust. 3 ustawy o podatku od osób fizycznych, „jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie (...) przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego pracodawcy (...) odpowiadające czynnościom, które podatnik (...) wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym w ramach stosunku pracy (…), podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę z tytułu tych zaliczek.” Zgodnie z powyższym, Wnioskodawca nie mógł wybrać liniowej formy rozliczania się z podatku w ramach swojej działalności gospodarczej, a jedynie na zasadach ogólnych, przy zastosowaniu skali podatkowej.

Wnioskodawca uważa, że od lutego 2015 roku miał obowiązek wystawiania faktur VAT dla swojego byłego pracodawcy.

W lutym Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą, w ramach której powstrzymuje się od wykonywania pewnych czynności w związku z podpisaną przez Wnioskodawcę umową o zakazie konkurencji. W związku z tym, były pracodawca powinien wystawić Wnioskodawcy PIT-11 tylko za miesiąc styczeń, a od lutego 2015 roku Wnioskodawca powinien wystawiać byłemu pracodawcy faktury VAT na usługi dotyczące powstrzymywania się od czynności związanych z konkurencją. Związane jest to z tym, iż zgodnie z art. 8 ust.1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług „przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5.1 pkt 1 rozumie się (...) zobowiązanie do powstrzymywania się od dokonywania czynności lub sytuacji”.

Wnioskodawca uważa, że były pracodawca niesłusznie pobrał podatek PIT z tytułu wypłat realizowanych na podstawie zapisów umowy o pracę po jej zakończeniu. Wnioskodawca uważa, że ten podatek powinien zapłacić sam. Wnioskodawca powinien sam odprowadzić z tytułu tej usługi zarówno podatek dochodowy jak i VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że zgodnie z art. 1011 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014, poz. 1502, z późn. zm.), w zakresie określonym w odrębnej umowie, pracownik nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy ani też świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność (zakaz konkurencji).

Stosownie natomiast do treści art. 101² § 1 ww. ustawy, przepis art. 101¹ § 1 stosuje się odpowiednio, gdy pracodawca i pracownik mający dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, zawierają umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. W umowie określa się także okres obowiązywania zakazu konkurencji oraz wysokość odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy, z zastrzeżeniem przepisów § 2 i 3.

W myśl art. 101² § 3 przywołanej ustawy, odszkodowanie, o którym mowa w § 1, nie może być niższe od 25% wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika przed ustaniem stosunku pracy przez okres odpowiadający okresowi obowiązywania zakazu konkurencji; odszkodowanie może być wypłacane w miesięcznych ratach. W razie sporu o odszkodowanie orzeka sąd pracy.

Zatem odszkodowanie z tytułu zakazu konkurencji wypłacane jest na podstawie umowy zawartej pomiędzy pracodawcą i pracownikiem, a świadczenie to ma swoje źródło w łączącym obie strony stosunku pracy. Istotą umowy o zakazie konkurencji jest zobowiązanie się pracownika do zaniechania określonego w tej umowie działania.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł w 1999 roku umowę o pracę, która zakończyła się w styczniu 2015 roku. W trakcie trwania stosunku pracy, tj. w dniu 31 października 2000 roku, pracodawca zawarł z Wnioskodawcą umowę o zakazie konkurencji, która określiła rodzaj czynności objętych zakazem konkurencji, długość okresu powstrzymywania się przez Wnioskodawcę od świadczenia usług objętych zakazem konkurencji, a także określiła wynagrodzenie dla Wnioskodawcy z tego tytułu. Po ustaniu stosunku pracy, tj. w lutym 2015 roku, Wnioskodawca rozpoczął własną działalność gospodarczą, w ramach której świadczy różne usługi, w tym – wedle oświadczenia Wnioskodawcy – usługę polegającą na powstrzymywaniu się od dokonywania czynności, które Wnioskodawca wykonywał w ramach wcześniejszej umowy o pracę. W styczniu 2016 roku Wnioskodawca otrzymał od byłego pracodawcy informację PIT-11, w której pracodawca wykazał dochody Wnioskodawcy z tytułu umowy o pracę oraz dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu ww. umowy o zakazie konkurencji, a także wykazał kwotę pobranych w 2015 roku zaliczek na podatek od dochodów uzyskanych przez Wnioskodawcę z obu ww. tytułów.

W związku z powyższym po stronie Wnioskodawcy powstała wątpliwość czy pracodawca słusznie postąpił pobierając ww. zaliczki na podatek dochodowy. Jednocześnie Wnioskodawca twierdzi, że w ramach rozpoczętej od lutego 2015 roku działalności gospodarczej nie miał prawa dokonać wyboru opodatkowania przychodów osiąganych z tej działalności w sposób określony w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w formie stawki liniowej, powołując się przy tym na brzmienie przepisu art. 9a ust. 3 ww. ustawy.

Mając na uwadze treść wniosku stwierdzić należy, że zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Natomiast stosownie do treści art. 12 ust. 1 tej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Wskazać należy, że użyty w treści ww. przepisy zwrot „w szczególności” oznacza, że wskazane kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym (aktualnie lub w przeszłości) pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym, a zatem nawet wówczas, gdy ten stosunek już ustał.

W konsekwencji odszkodowanie wypłacane z tytułu zawartej umowy o zakazie konkurencji należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jego wypłata jest uwarunkowana łączącym wcześniej strony stosunkiem pracy.

W myśl natomiast art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Ponadto, zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5 (PIT-11).

Wobec powyższego stwierdzić należy, że pracodawca słusznie pobrał zaliczki na podatek dochodowy w związku z dokonanymi na rzecz Wnioskodawcy wypłatami realizowanymi na podstawie zapisów umowy o pracę po jej zakończeniu.

W odniesieniu natomiast do wyboru przez Wnioskodawcę sposobu opodatkowania przychodów w formie tzw. stawki liniowej tut. Organ dodatkowo wskazuje, co następuje.

Stosownie do treści art. 9a ust. 2 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c – czyli według tzw. stawki liniowej. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego do dnia 20 stycznia roku podatkowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania. Jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, pisemne oświadczenie składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego, nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Oświadczenie o wyborze opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie natomiast z art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników:

1. (uchylony),
2. wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym

– w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

W myśl z kolei art. 9a ust. 4 ww. ustawy, wybór sposobu opodatkowania dokonany w oświadczeniu, o którym mowa w ust. 2, dotyczy również lat następnych, chyba że podatnik, w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego, zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z tego sposobu opodatkowania lub złoży w tym terminie pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Zawiadomienie o rezygnacji ze sposobu opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, podatnik może złożyć na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 30c ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29, 30 i 30d, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Jak wynika z przytoczonych powyżej przepisów, możliwość zastosowania stawki liniowej, o której mowa w ww. art. 30c ust. 1, istnieje w przypadku uzyskiwania przez podatnika przychodów ze źródła określanego w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jako pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy). Ustawodawca natomiast nie przewidział możliwości zastosowania tej stawki do przychodów uzyskiwanych ze stosunku pracy.

Na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozarolnicza działalność gospodarcza została zdefiniowana w przepisie art. 5a pkt 6 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Ponadto, stosownie do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że możliwość opodatkowania dochodu z działalności gospodarczej - w sposób określony w ww. art. 30c - jest wyłączona dla podatników, którzy uzyskują przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej świadcząc usługi na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, jeżeli usługi te odpowiadają czynnościom, które podatnik wykonywał na rzecz tego pracodawcy w roku podatkowym (w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy).

Przy czym należy podkreślić - w myśl ww. art. 9a ust. 2 ustawy - że jeżeli podatnik rozpoczyna prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, składa właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze sposobu opodatkowania, o którym mowa w ww. art. 30c ust. 1 ustawy - nie później niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. A jeśli następnie podatnik ten uzyska w trakcie dalszego prowadzenia działalności gospodarczej przychód ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które wykonywał w danym roku podatkowym w ramach stosunku pracy - podatnik ten w chwili uzyskania pierwszego tego rodzaju przychodu traci z mocy ustawy prawo do ww. sposobu opodatkowania (w całym roku podatkowym) i jest obowiązany do rozliczenia przychodów z tej działalności (uzyskanych od początku roku podatkowego) zgodnie z zasadami obowiązującymi przy zastosowaniu skali podatkowej, przy uwzględnieniu odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu zaliczek (art. 9a ust. 3 ww. ustawy).

Zatem, jeżeli podatnik rozpoczyna pozarolniczą działalność gospodarczą w trakcie roku podatkowego a pierwszy jego przychód uzyskany w ramach tej działalności nie stanowi przychodu ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, wówczas podatnik ma prawo wyboru opodatkowania w formie ww. stawki liniowej. Następnie może utracić prawo do zastosowania ww. stawki liniowej jeśli wystąpią przesłanki, o których mowa w ww. art. 9a ust. 3 ustawy. Nie utraci natomiast tego prawa jeśli uzyskał przychody ze świadczenia usług na rzecz swojego byłego pracodawcy zanim rozpoczął prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednocześnie należy podkreślić, że wyłączenie zastosowania ww. stawki liniowej, zgodnie z dyspozycją zawartą w ww. art. 9a ust. 3 ustawy, następuje jeśli świadczenie usługi na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy i uzyskany z tego tytułu przychód można przypisać do źródła zdefiniowanego jako pozarolnicza działalność gospodarcza, rozumiana zgodnie z ww. art. 5a pkt 6 i art. 5b ust. 1 ustawy, i równocześnie jeśli usługi te odpowiadają czynnościom, które podatnik wykonywał lub wykonuje w danym roku podatkowym w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy zawartego z tym pracodawcą.

Mając zatem na uwadze opis przedmiotowej sprawy oraz przywołane powyżej regulacje i rozważania przede wszystkim stwierdzić należy, tak jak już wcześniej wykazano, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę w 2015 roku wynikający z umowy o zakazie konkurencji – na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych traktować należy jako przychód ze stosunku pracy, co zarazem wyklucza jego zakwalifikowanie do przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej i traktowanie go jako przychodu ze świadczenia usług na rzecz byłego pracodawcy (usług polegających na powstrzymywaniu się od dokonywania czynności wykonywanych uprzednio w ramach stosunku pracy). W tym miejscu nadmienić należy, że powstrzymanie się od dokonywania określonych czynności nie może być traktowane jako działanie samo w sobie, lecz stanowi zaniechanie, które jako takie nie może być uznane za prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej zdefiniowanej w ww. art. 5a pkt 6 ustawy.

Konkludując, stwierdzić należy, że wprawdzie tut. Organ zgadza się z Wnioskodawcą, iż przychody z tytułu powstrzymywania się od wykonywania czynności objętych zakazem konkurencji nie mogą być opodatkowane ww. stawką liniową, jednakże z innych przyczyn niż wskazał Zainteresowany we własnym stanowisku. Albowiem jak już wcześniej wykazano - stanowią one przychody ze stosunku pracy, do których stosuje się zasady ogólne opodatkowania. Ten brak możliwości ich opodatkowania w ww. sposób nie jest w przedmiotowej sprawie spowodowany zaistnieniem okoliczności wyłączających jego zastosowanie, o których mowa w ww. art. 9a ust. 3 ustawy.

Jednocześnie stwierdzić należy, że przychody osiągane z tytułu świadczenia w ramach prowadzonej działalności gospodarczej innych usług, które zalicza się do źródła z pozarolniczej działalności gospodarczej – mogą podlegać opodatkowaniu ww. stawką liniową w przypadku spełnienia warunków określonych w ww. art. 30c ust. 1 w zw. z art. 9a ust. 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.