Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-427/16-1/NL
z 12 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 23 maja 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 30 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej praw ochronnych na znaki towarowe, o których mowa we wniosku oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej ww. praw – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2016 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej praw ochronnych na znaki towarowe, o których mowa we wniosku oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej ww. praw.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną, podlegającą opodatkowaniu w Polsce od całości uzyskiwanych dochodów. Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobowo pozarolniczą działalność gospodarczą. W skład majątku Wnioskodawczyni (w ramach prowadzonej działalności) wchodzą między innymi prawa ochronne/prawa do zarejestrowanych znaków towarowych zarówno w Urzędzie Patentowym RP jak i w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO; dawniej OHIM) (dalej łącznie jako: „Znaki Towarowe”, lub „prawa na Znaki Towarowe”). Wnioskodawczyni posiada również prawa/prawo do znaków zgłoszonych, ale jeszcze niezarejestrowanych.

Ww. prawa na Znaki Towarowe zgodnie z przepisami nie zostały ujęte jako wartości niematerialne i prawne dla celów podatkowych i tym samym nie podlegają amortyzacji u Wnioskodawczyni, zostały bowiem wytworzone we własnym zakresie.

Wnioskodawczyni pozostaje w ustroju rozdzielności majątkowej małżeńskiej i jest ona zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

Wnioskodawczyni rozważa przekazanie w formie darowizny praw do Znaków Towarowych na rzecz spółki osobowej innej niż spółka komandytowo-akcyjna, np. spółki komandytowej (dalej: „Spółka”), w której wspólnikiem - komandytariuszem (jedynym lub jednym z komandytariuszy) będzie Wnioskodawczyni. Spółka prowadzić będzie działalność gospodarczą w zakresie zarządzania znakami towarowymi. Umowa darowizny zostanie zawarta na terytorium Polski.

Wartość praw na Znaki Towarowe zostanie ustalona według ich wartości rynkowej. Wartość ta będzie wynikać z wyceny sporządzonej przez podmiot specjalizujący się w wycenie wartości niematerialnych i prawnych. Wartość rynkowa ustalona w wycenie zostanie wskazana w umowie darowizny. Otrzymane w formie darowizny prawa na Znaki Towarowe zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki według wartości wynikającej z umowy darowizny. Znaki Towarowe będą wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółki, w tym w szczególności do odpłatnego ich licencjonowania, a przewidywany okres ich używania będzie dłuższy niż 1 rok.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. W jaki sposób należy ustalić wartość początkową praw na Znaki Towarowe nabyte w drodze umowy darowizny przez Spółkę dla celów amortyzacji podatkowej?
2. Czy Wnioskodawczyni, jako wspólnik Spółki będzie uprawniona do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych w postaci praw na Znaki Towarowe nabytych w drodze umowy darowizny przez Spółkę i zaliczania ich do kosztów podatkowych stosownie do posiadanych udziałów w zyskach Spółki?

(pytania oznaczone we wniosku Nr 2 i 3)

Zdaniem Wnioskodawczyni, wartość początkowa otrzymanych w drodze darowizny Znaków Towarowych winna zostać określona w wysokości odpowiadającej ich wartości rynkowej wynikającej z umowy darowizny. Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości rynkowej Znaków Towarowych określonej w umowie darowizny i zaliczać je do kosztów podatkowych, proporcjonalnie do posiadanego przez nią prawa do udziałów w zyskach Spółki na zasadzie art. 22b ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 8
ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm., dalej: „ustawy o PIT”) (przy założeniu, że wartość poszczególnych praw na Znaki Towarowe przekroczy 3.500 zł).

Wartość początkowa w analizowanym przypadku winna zaś być ustalana na zasadzie art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. Zgodnie z rzeczonym przepisem za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W myśl zaś art. 22 ust. 1 ustawy o PIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 8 ustawy o PIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22b ust. 1 amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjne (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pod pojęciem praw określonych w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej, należy rozumieć również prawa z rejestracji wspólnotowych/unijnych znaków towarowych rejestrowanych w EUIPO na zasadach określonych w rozporządzeniu Rady UE l PE nr 2015/2424 z dnia 16 grudnia 2015 r. zmieniającym rozporządzenie nr 207/2009 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego. Zgodnie bowiem z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej, jeżeli umowa międzynarodowa lub przepisy prawa Unii Europejskiej obowiązujące bezpośrednio w krajach członkowskich określają szczególny tryb udzielania ochrony na wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, znaki towarowe, oznaczenia geograficzne lub topografie układów scalonych, w sprawach nieuregulowanych w tej umowie lub w tych przepisach albo pozostawionych w kompetencji organów krajowych przepisy ustawy stosuje się odpowiednio. Zatem prawo na unijny (wspólnotowy) znak towarowy zarejestrowany w EUIPO (dawna nazwa OHIM) mieści się w kategorii praw określonych w art. 22b ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

W uwarunkowaniach przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wszystkie zakreślone przez przepis art. 22b ust. 1 ustawy o PIT, przesłanki zostaną spełnione, tj.:

• dojdzie bowiem do nabycia praw wymienionych w katalogu z art. 22b ust. 1;
• przeniesienie własności w drodze darowizny należy uznać za „nabycie” przez podmiot obdarowany;
• Znaki Towarowe będą nadawać się do ich gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania;
• przewidywany okres ich używania przekracza rok;
• będą wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o PIT.

Przy ustalaniu kosztów należy uwzględnić regulację art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, zgodnie z którym to zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat. Z kolei art. 8 ust. 1 statuuje zasadę proporcjonalnego do prawa do udziału zyskach określenia przychodu podatkowego.

Zatem zdaniem Wnioskodawczyni, odpisy amortyzacyjne od wyżej zdefiniowanej wartości początkowej Znaków Towarowych stanowić będą koszty uzyskania przychodu dla Wnioskodawczyni stosownie do posiadanego przez nią prawa do udziałów w zyskach Spółki. Jednocześnie zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ustawy o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających ww. warunki z art. 22b ust. 1 ustawy o PIT.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołała interpretacje indywidualne wydane przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 4 kwietnia 2016 r., Znak: 1061-IPTPB3.4511.110.2016.2.AC;
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 14 kwietnia 2016 r., Znak: IPPB1/4511-317/16-2/EC; z 30 marca 2016 r., Znak: IPPB1/4511-100/16-2/MM.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Jednocześnie wskazać należy, że stosownie do zadanego we wniosku pytania oraz stanowiska Wnioskodawczyni w sprawie wyznaczających zakres rozstrzygnięcia wniosku, przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia ustalenia wartości początkowej praw ochronnych na znaki towarowe, o których mowa we wniosku oraz możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej ww. praw. Nie była przedmiotem interpretacji kwestia dotycząca amortyzacji niezarejestrowanych znaków towarowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.